George Habash: Ένας μεγάλος επαναστάτης-Ένας σοφός ηγέτης

George Habash
(Αφιέρωμα για τα δύο χρόνια από το θάνατό του)

Ένας μεγάλος επαναστάτης
Ένας σοφός ηγέτης

Ο George Habash γεννήθηκε το 1925 στην πόλη Αλ-Λιντ, σε ελληνορθόδοξη παλαιστινιακή οικογένεια. Το 1948 είδε τον σιωνιστικό στρατό να περνά δια πυρός και σιδήρου την πόλη του, δολοφονώντας εκατοντάδες αμάχους. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Κινήματος Αράβων Εθνικιστών. Μετά τον καταστροφικό πόλεμο του 1967 στράφηκε στο μαρξισμό-λενινισμό και το Δεκέμβριο πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Στόχος, η απελευθέρωση της Παλαιστίνης και η συγκρότηση ενός λαϊκού δημοκρατικού κράτους με ίσα δικαιώματα για όλους. Από αυτούς τους στόχους δεν παρέκκλινε ποτέ, γι’ αυτό και ο λαός τον θεωρούσε πάντα τη συνείδηση της Παλαιστινιακής Επανάστασης. Το 1993 κατήγγειλε τις αμερικανόπνευστες συμφωνίες του Όσλο. Μέχρι το τέλος της ζωής του αρνήθηκε να επιστρέψει στην Παλαιστίνη, για να μην θεωρηθεί ότι αναγνωρίζει οποιαδήποτε συμφωνία δεν προβλέπει την επιστροφή όλων των προσφύγων.

Με το θάνατό του George Habash στις 26 Γενάρη του 2008 το Παλαιστινιακό εθνικό κίνημα έχασε έναν κορυφαίο ηγέτη που η πορεία της ζωής του ταυτίστηκε με την ίδια την ιστορία της Παλαιστίνης, έναν αταλάντευτο επαναστάτη που ταύτιζε αναπόσπαστα την εθνική με την κοινωνική απελευθέρωση, έναν ηγέτη που έδωσε ώθηση στον Παλαιστινιακό αγώνα εντάσσοντάς τον στο πλαίσιο του παγκόσμιου αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Στην κηδεία του, στις 28 Γενάρη στο Αμμάν της Ιορδανίας, την ίδια ώρα που συμβολικές κηδείες-συγκεντρώσεις οργανώνονταν στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, χιλιάδες Άραβες και Παλαιστίνιοι, με φωτογραφίες του, σημαίες του Λαϊκού Μετώπου και συνθήματα αποχαιρέτησαν για πάντα τον «σοφό», τον μεγάλο επαναστάτη και χαρισματικό ηγέτη με μία υπόσχεση: Οι μεγάλοι επαναστάτες δεν πεθαίνουν ποτέ, ζουν στις καρδιές μας και στους αγώνες που συνεχίζονται!













Ο Αλ-Χακίμ (σοφός), όπως τον αποκαλούσε ο λαός του, έφυγε σε μια στιγμή δύσκολη για τον Παλαιστινιακό λαό. Την ώρα που εντείνεται ο εθνικός διχασμός που ο ίδιος πάντα θεωρούσε καταστροφικό. Την ώρα που προετοιμάζονται και πάλι λύσεις και συμβιβασμοί που ο ίδιος είχε καταδικάσει με όλη τη δύναμη της φωνής του.

Στο μικρό αφιέρωμα που ετοιμάσαμε με αφορμή τα δύο χρόνια από το θάνατό του μεγάλου αυτού ηγέτη του Παλαιστινιακού και Αραβικού λαού μπορείτε να διαβάσετε:

• Ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα από τη σελίδα του Λαϊκού Μετώπου
• Μαρτυρία του George Habash για την καταστροφή του 1948 και τον ξεριζωμό
• Απόσπασμα από ομιλία του το 1973 στη μνήμη του Ghassan Kanafani
• "Να ζητήσει συγγνώμη ο Αραφάτ"-Συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία το 1999
• "Η Παλαιστίνη ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα"-'Αρθρο του 2000
• Ομιλία του στο 6ο Συνέδριο του Λαϊκού Μετώπου το 2000
• Αποχαιρετισμός στον G. Habash από την Free Palestine Alliance
• Ανακοίνωση του PFLP: "Οι επαναστάτες δεν πεθαίνουν ποτέ!"

Και επειδή το να είναι κάποιος μεγάλος επαναστάτης δεν σημαίνει πως παύει να είναι και ένας απλός άνθρωπος που αισθάνεται, αγαπά και ερωτεύεται, διαβάστε ένα γράμμα που έστειλε ο George Habash στη γυναίκα του Hilda, από τα βουνά της Ιορδανίας όπου βρίσκονταν το 1971

"...Αυτός ο λαός!
Οι εργάτες μας! Οι αγρότες μας!
Μ' αυτά τα όπλα!
Ξέρουν πως να μετατρέψουν την ήττα σε νίκη"

1969 Ιορδανία

1970: Συνέντευξη τύπου στην Ιορδανία
Ανακοινώνει την απελευθέρωση
65 Δυτικών ομήρων

Αριστερά: Ahmed Boutari του Λιβανέζικου Αραβικού στρατού, George Habash, Yasser Arafat, Ahmed Khatib (1976)
Δεξιά: Με τον Καντάφι και τον Αραφάτ (1977)















Αριστερά: 1978 Βηρυττός, με τον Γιάσερ Αραφάτ, εορτασμός της Ημέρας της Γης
Δεξιά: 1980 Συρία, με τον Μαχμούντ Νταρβίς και τον Γιάσερ Αραφάτ