Πριν ένα χρόνο και δύο ημέρες, το αίμα του Γασσάν χάθηκε και έσμιξε με αυτό της ανιψιάς του Lamis. Από τότε μέχρι τώρα χύθηκε το αίμα του Αμπού Γιούσεφ, του Αντουάν, του Καμάλ Νάσσερ, του Γκουεβάρα της Γάζας και δωδεκάδων ή μάλλον εκατοντάδων του γενναίου μας λαού. Υπάρχει μια συνεχής και άφθονη προσφορά αίματος και θυσιών που οι μάζες του λαού μας δίνουν από δεκαετίες.
Το καθήκον μας απέναντι σ’ αυτό το αίμα είναι πολύ ιερό. Οι μάρτυρες του δίκαιου αγώνα μας, οι οικογένειες και οι μάζες που τους γέννησαν δεν θέλουν δάκρυα και θρήνους από μας. Οι μάρτυρες του δίκαιου αγώνα μας, οι οικογένειες τους και οι μάζες που τους γέννησαν θέλουν μια καθαρή και καλά καθορισμένη γραμμή, χωρίς ταλαντεύσεις. Και συγκεκριμένα θέλουν να συνεχίζουμε την επανάσταση μας και να συγκεντρώσουμε κάθε ουγγιά από την ενεργητική μας ικανότητα με σκοπό να δυναμώσουμε και να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας μέχρι την τελική νίκη.
Αυτή η γραμμή είναι και η μοναδική ουσία για μας όταν αναφερόμαστε στους μάρτυρες συντρόφους μας. Πώς όμως θα φέρουμε σε πέρας αυτό το επαναστατικό καθήκον; Πως θα μπορέσουμε να αφοσιωθούμε σ’ αυτό;
Πρώτα απ’ όλα, όχι παρέκκλιση από το δρόμο της επανάστασης, όχι παρέκκλιση από το στρατηγικό της σκοπό, όχι παρέκκλιση από το μακροχρόνιο αγώνα του λαού, όχι ταλάντευση σε δύσκολες στιγμές, σταθεροί στις αρχές μας.
Σύντροφοι και πατριώτες
Κατά την διάρκεια κάθε επανάστασης, παρεμβάλλονται εμπόδια και υπάρχουν «άτυχες» στιγμές. Κάθε επανάσταση από καιρό σε καιρό ζει περιόδους με αναποδιές και κακουχίες. Πάντα και συνέχεια, σε τέτοιες περιστάσεις παρουσιάζονται τάσεις συμβιβασμού και ταλάντευσης. Αυτά αποτελούν και τα κύρια χαρακτηριστικά της επανάστασης μας σήμερα.
Τι ακριβώς θέλει να πει η τελευταία ομιλία που αναφέρεται στην Παλαιστίνη-πρόκειται για την έκθεση των Ζαγιάτ (αντιπρόσωπος της Αιγύπτου στον ΟΗΕ) και Μποργκέμπα (Προέδρου της Τυνησίας)-. Ποια είναι η έννοια αυτών των εκκλήσεων; Ποιοι είναι οι υπαινιγμοί της, ποια θα είναι τα αποτελέσματα της; Όλη η ομιλία στηρίζεται στις δυσκολίες τις οποίες περνά η Παλαιστινιακή Επανάσταση. Εκμεταλλεύεται τις πληγές μας που προξένησαν οι επανειλημμένες ιμπεριαλιστικές επιθέσεις πριν, κατά την διάρκεια και μετά τον Σεπτέμβρη του 1970 και μέχρι αυτή τη στιγμή που σας μιλάω, βασίζονται στη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται το κίνημα μας για να πουν στις μάζες μας: «Που πάτε; Είναι δυνατόν σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται το κίνημα της Αντίστασης και οι Παλαιστινιακές μάζες να συνεχίσετε τον αγώνα και να ξεριζώσετε το κράτος του Ισραήλ με όλη του τη δύναμη και την υπεροχή του καθώς επίσης και τη σχέση του με τη μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική δύναμη στον κόσμο; Με τον αγώνα σας στα πρόσφατα χρόνια, σταθήκατε ικανοί να κερδίσετε τη συμπαράσταση του κόσμου στον αγώνα σας ενάντια στην καταπίεση…έτσι γιατί δεν εκμεταλλεύεστε αυτή τη συμπαράσταση και να γίνετε ρεαλιστές, ώστε να αποκτήσετε ένα Παλαιστινιακό κράτος που αν γίνει, θα περιλαμβάνει και τη δυτική και την ανατολική όχθη, μαζί ενωμένες σε μία»
Πατριώτες, αδέρφια μου
Αυτή είναι η παρέκκλιση μπροστά στην οποία βρίσκεται η επανάσταση μας σήμερα. Συνεπώς, ποια πρέπει να είναι η απάντηση των μαζών μας σε ολόκληρη αυτή την έκθεση;
Όλες οι μάζες μας, όλη η στρατιά των μαρτύρων μας –Κασάμ, Αμπντούλ Καντίρ, Χαλίντ και Ναμπίλ- όλοι αυτοί μαζί απαντούν με μια φωνή:
«Δεν πολεμήσαμε και πεθάναμε ώστε το αποτέλεσμα του αγώνα μας και της προσφοράς μας, ακόμη και με αίμα, να είναι η αναγνώριση του δικαιώματος του Ισραήλ να υπάρχει σαν κράτος. Δεν πολεμήσαμε και πεθάναμε ώστε στο τέλος να υπογραφεί συμφωνία που να αναγνωρίζει το δικαίωμα στο Σιωνισμό να πάρει τη γη μας. Δεν πολεμήσαμε και πεθάναμε για να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα του φασιστικού Ναζιστικού κράτους να εγκαθιδρυθεί στη γη μας και μάλιστα σε ασφαλή σύνορα. Δεν πολεμήσαμε και πεθάναμε για να καταλήξουμε τελικά, με την αναγνώριση της ύπαρξης του Ισραήλ, να δεχτούμε την Ιμπεριαλιστική σιωνιστική εκμετάλλευση. Δεν πολεμήσαμε και πεθάναμε για να διατηρήσουμε την εθνική και ταξική καταπίεση που αντιπροσωπεύει το σιωνιστικό κράτος, ξέροντας μάλιστα ότι μόνο σαν τέτοιο μπορεί να υπάρχει λόγω της δομής πάνω στην οποία αρχικά ιδρύθηκε».
Οι μάζες μας, απορρίπτουν ολοκληρωτικά αυτή την παρέκκλιση από το δρόμο και το στόχο της Παλαιστινιακής Επανάστασης. Ο σκοπός της επανάσταση ήταν και θα παραμείνει ένα ελεύθερο δημοκρατικό κράτος σε ολόκληρη την Παλαιστίνη. Η επανάσταση μας δεν είναι ρατσιστική. Δεν θέλει να πετάξει τους Εβραίους στη θάλασσα σαν παραμορφωμένους εμπόρους και δήθεν σαν εχθρούς. Η επανάσταση μας αγωνίζεται για μια αληθινή συμμαχία με όλες τις καταδιωγμένες και καταπιεσμένες δυνάμεις μέσα στο «Ισραήλ», οι οποίες αγωνίζονται για μια ριζοσπαστική-επαναστατική αλλαγή σ’ αυτή την περιοχή.
Ο στρατηγικός στόχος της επανάστασης είναι ένα ειρηνόφιλο δημοκρατικό κράτος, συνδεδεμένο με το αραβικό προοδευτικό κίνημα και το παγκόσμιο προοδευτικό κίνημα.
Ο στόχος μας ποτέ δεν θα είναι ένα παλαιστινιακό κράτος εγκαθιδρυμένο στη βάση της αναγνώρισης του Ισραήλ, σαν επιθετικής ιμπεριαλιστικής βάσης στην περιοχή.
..................
Ξέρουμε πολύ καλά ότι η απόρριψη τέτοιων διευθετήσεων δεν είναι εύκολο πράγμα. Αυτό το αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά, όπως επίσης αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά ότι οι δύσκολοι καιροί αποτελούν πάντα ένα γόνιμο έδαφος για τέτοιες εκκλήσεις και τάσεις συμβιβασμού. Γνωρίζουμε ότι αποτελεί δικαίωμα πολλών από τους συμμάχους και φίλους μας να ζητούν να μάθουν για το σημερινό μας προχώρημα…αποτελεί δικαίωμα τους να διαβεβαιώνονται για την ικανότητα της επανάστασης να φέρει σε περάς τους στόχους της.
Η απάντηση μας σε όλα αυτά είναι: Το αναπόφευκτο της νίκης όσον αφορά την περίπτωση μας, αποτελεί μια καθαρή επιστημονική πρόταση, η οποία στηρίζεται σε βασικά γεγονότα του αιώνα που ζούμε. Πως βαδίζει η ιστορία της ανθρωπότητας από την αρχή του αιώνα ως σήμερα;
Πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι καπιταλιστές καταπίεζαν και εκμεταλλεύονταν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εκμεταλλεύονταν την εργατική τάξη στην ίδια την πατρίδα τους καθώς επίσης και εκατοντάδες εκατομμύρια καταπιεσμένων σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Το 1917 ήρθε η ένδοξη Επανάσταση του Οκτώβρη, το πρώτο κράτος των εργατών και αγροτών. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το σοσιαλιστικό στρατόπεδο αυξήθηκε. Το 1949, η Κινέζικη Επανάσταση νίκησε και το ένα τρίτο της ανθρωπότητας απελευθερώθηκε από την αποικιοκρατία, την εξαθλίωση και την καταπίεση του Ιμπεριαλισμού. Το 1954 δυνάμωσε ο αγώνας που κλόνισε τους ακρογωνιαίους λίθους του παραδοσιακού ιμπεριαλισμού και δημιούργησε την καινούρια Δημοκρατία του Βιετνάμ. Το 1959 νίκησε η επανάσταση στην Κούβα. Και τελευταία νίκησε η Βιετναμέζικη επανάσταση, αυτός ο μεγάλος δάσκαλος των επαναστάσεων όλου του κόσμου.
Ύστερα απ’ όλα αυτά, η πορεία της ανθρωπότητας παρουσιάζεται τελείως καθαρή. Μέσα σε 55 χρόνια, το ένα τρίτο της ανθρωπότητας ελευθερώθηκε από τον Ιμπεριαλισμό και την ταξική καταπίεση. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος που βαδίζει σήμερα η ανθρωπότητα.
Το κτίσιμο μιας νέας ζωής σ’ αυτό το μέρος του κόσμου δεν είναι μια υπόθεση εβδομάδων ή μηνών ή λίγων χρόνων. Το κτίσιμο ενός νέου πολιτισμού στην Αραβική γη που να εξασφαλίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ελευθερία, δεν είναι το αποτέλεσμα μιας μικρής προσπάθειας. Αλλά είναι επίσης και σημαντικό να αντιληφθούμε ότι αυτός είναι ο αιώνας της νίκης των λαών και ότι κάθε λαός που διεξάγει έναν τέτοιο απελευθερωτικό πόλεμο μπορεί να φτάσει στη νίκη, όταν εφαρμόζει με σωστό τρόπο τις εμπειρίες αυτού του αιώνα.
.....................
Όλα αυτά τα ζωτικά καθήκοντα δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν από το Αντιστασιακό κίνημα, παρά μόνο μέσα από ένα ενωμένο Παλαιστινιακό Εθνικό Μέτωπο, που μέρα με την μέρα θα δυναμώνει και θα μπορεί να κινητοποιεί όσο το δυνατό περισσότερες Παλαιστινιακές μάζες. Στο δρόμο για την εθνική ενότητα έχουν γίνει μεγάλα βήματα προς τα εμπρός, αλλά τα βήματα που υπολείπονται να γίνουν είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα που έχουν γίνει.
Ένας συνεχής και σταθερός διάλογος πρέπει να διεξαχθεί και να στηριχθεί πάνω σε πολιτικά, στρατιωτικά και οργανωτικά ζητήματα. Πρέπει να γίνει μια επίμονη και συχνή προσπάθεια για την αποσαφήνιση των κοινών θέσεων μεταξύ όλων των Παλαιστινιακών Πατριωτικών δυνάμεων.
Μόνο ένα τέτοιο μέτωπο είναι ικανό να κινητοποιήσει και να συγκεντρώσει ολόκληρο τον Παλαιστινιακό λαό: κάθε γυναίκα, κάθε ηλικιωμένο άτομο, κάθε νέο, κάθε φοιτητή και διανοούμενο, εκτός από τους προδότες και τους πράκτορες. Μόνο μια τέτοια δύναμη είναι ικανή να αλλάξει την ισορροπία των δυνάμεων που υπάρχουν σήμερα.
.........................
Πατριώτες και σύντροφοι,
Εκ μέρους του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, σας ευχαριστώ που λάβατε μέρος στην επέτειο του θανάτου του συντρόφου μας Γασσάν Καναφάνι.
Τέλος, πατριώτη μου, σύντροφε και φίλε Γασσάν, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, συνειδητοποιήσαμε το πώς ακριβώς οι μάρτυρές μας συνεχίζουν να εκπληρώνουν το καθήκον τους για την επανάσταση με μεγάλη αποτελεσματικότητα ακόμη και μετά τον θάνατό τους.
10 Ιούλη 1973
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου