Με τον θάνατο του George Habash, ο Αραβικός λαός και οι λαοί του κόσμου που αγωνίζονται για την ελευθερία, έχασαν έναν κορυφαίο ηγέτη που πάλευε κατά της αποικιοκρατίας.Ο Habash, γνωστός και ως Al-Hakeem λόγω της ιατρικής του ιδιότητας και της πίστης που είχε στο παλαιστινιακό κίνημα, αποτέλεσε μοναδική προσωπικότητα στην αραβική ιστορία. Είναι η πεμπτουσία του παλαιστινιακού δημοκρατικού εθνικισμού, του παν-αραβισμού, του προοδευτικού διεθνισμού και της ισότητας.
Ακόμα όμως και αυτές οι αξιομνημόνευτες ιδιότητες του αποτελούν μόνο ένα μικρό δείγμα της κληρονομιάς του Al-Hakeem. Ο ασύγκριτος ηθικός του χαρακτήρας, η ταπεινότητα, η αγάπη προς τους συντρόφους του και τους ανθρώπους και η ακηλίδωτη ιστορία του, είναι που τον χαρακτηρίζουν σαν το πρότυπο του επαναστάτη αρχηγού. Από την μέρα που έγινε πρόσφυγας, το 1948, την ίδρυση του Αραβικού Εθνικιστικού Κινήματος και στην συνέχεια του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, που τον ανέδειξε σε έναν από τους πιο δημοφιλής επαναστάτες της δεκαετίας του ’70, μέχρι την ημέρα που έφυγε, στο Αμμάν της Ιορδανίας, η πορεία της ζωή του είναι η ιστορία της ίδιας της Παλαιστίνης. Ενώ πολλοί αντάλλαξαν τις προσωπικές τους αξίες για ψίχουλα, ο Abu Maysa δεν εγκατέλειψε ποτέ καμία. Ενώ οι ισχυροί «ηγέτες» έχτιζαν παλάτια μέσα από τις κλοπές που διέταζαν τις συμμορίες τους να διαπράττουν, αυτός πέθανε όπως ακριβώς έζησε, με σεμνότητα, ταπεινότητα και αξιοπρέπεια.
Έδωσε το καλύτερο παράδειγμα όταν παραιτήθηκε οικειοθελώς από την κορυφαία πολιτική του θέση, στο αποκορύφωμα της δημοτικότητας του. Ο Al-Hakeem ξεπέρασε όλα τα σύνορα, τις οργανώσεις, τα πολιτικά κόμματα, τα κράτη-έθνη. Φώναξε για κάθε καταπιεσμένο, αγωνίστηκε για όσους έχουν ανάγκη και γιάτρεψε τις πληγές των φτωχών. Ήταν Παλαιστίνιος στην καρδιά, Άραβας στο αίμα και υπέρμαχος της ισότητας στις αξίες του. Άφησε μια διεθνιστική κληρονομιά , βάζοντας τον παλαιστινιακό αγώνα στο πλαίσιο του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα που ξεπερνάει τα όρια κάθε χώρας.
Ο Al-Hakeem απέφυγε τους σωβινιστές και αγκάλιασε τους δημοκρατικούς εθνικιστές, που μοιράζονταν τις αξίες της ενότητας της πατρίδας και σοσιαλισμού. Απέρριψε την τυφλή και μηχανική εισαγωγή πολιτικών θεωριών και έλεγε πως αυτές θα πρέπει να αναδειχθούν από τις ιδιαίτερες αραβικές συνθήκες. Κατανόησε την αποικιοκρατική φύση του Σιωνισμού ως πράκτορα της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και αναγνώρισε ότι αυτή εξυπηρετείται από παράγοντες και υπηρέτες μέσα από τις ίδιες τις αραβικές τάξεις.
Υπερασπιζόταν με πάθος την αδιάσπαστη δυαδικότητα της εθνικής απελευθέρωσης και της κοινωνικής ισότητας. Αντίθετα με άλλους, ο Al-Hakeem ποτέ δεν χαιρέτησε έναν σιωνιστή, ποτέ δεν «διαπραγματεύτηκε» κάτω από την ισραηλινή σημαία, ποτέ δεν αντάλλαξε φιλιά με τους δολοφόνους του λαού μας, ποτέ δεν γονάτισε μπροστά σε βασιλιάδες και ποτέ δεν άπλωσε το χέρι του να ζητιανέψει.
Παρέμεινε πιστός στις πεποιθήσεις του, ποτέ δεν ταλαντεύτηκε ανάμεσα σε πολιτικές παρατάξεις, για να αποκτήσει μια θέση εξουσίας. Ο Abu Maysa έζησε και πέθανε χωρίς να κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε θρησκευτικές πεποιθήσεις. Είχε εδραιωθεί στο σύνολο της αραβικής μας ιστορίας, από τον Περσικό κόλπο μέχρι τον ωκεανό.
Και ενώ ο εξαθλιωμένος λαός μας έψαχνε για λίγα ψίχουλα ψωμί και λίγες σταγόνες καθαρού νερού στη Λωρίδα της Γάζας και τα προσφυγικά στρατόπεδα της εξορίας, αυτός δεν έμενε σε παλάτι ούτε αποδέχτηκε ιδιαίτερη μεταχείριση.
Κατά τρόπο ειρωνικό, ο θάνατος αυτού του παραδειγματικού, ενωτικού, παν-Αραβικού θρύλου έρχεται την στιγμή που ο λαός μας στην Γάζα γκρεμίζει τα τείχη για να ενώσει τα χέρια του με τους Αιγύπτιους Άραβες, πέρα από τους διαχωρισμούς που επέβαλλε η αποικιοκρατία.
Πόσο λυπηρό είναι που χάσαμε τον George Habash την ώρα που οι αληθινοί ηγέτες είναι τόσοι λίγοι και οι δυνάστες τόσοι πολλοί. Πόσο οδυνηρό είναι να χάνουμε έναν οραματιστή την ώρα που ο λαός μας οδηγείται από τους ντόπιους πράκτορες της Αυτοκρατορίας. Πόσο απογοητευτικό είναι να χάνουμε ένα πρότυπο αξιοπρέπειας και τιμής, όταν η Αραβική τιμή παραπαίει κάθε μέρα, ειδικά από τους υποτιθέμενους επιστάτες της. Και πόσο πρόωρη είναι η απώλεια του, όταν η ενίσχυση της δημοκρατικής παν-αραβικής εθνικής εναλλακτικής είναι μια υπαρκτή αναγκαιότητα την σημερινή εποχή της δεξιάς υπεροχής. Με την απώλεια αυτού του πρόσφυγα, από την πόλη Lid, πονάμε λιγότερο, αλλά εξαιτίας της ζωής και της κληρονομιάς του, πονάμε πολύ περισσότερο.
Πόσο εύκολο είναι να προσποιείσαι τον επαναστάτη σε καιρούς πολυτέλειας και πόσο απίθανο είναι να ζεις και να πεθαίνεις σαν επαναστάτης σε αδιανόητα δύσκολους καιρούς. Αυτό το έχουν καταφέρει μόνο ελάχιστοι εκλεκτοί και ο Αl Hakeem είναι αναμφισβήτητα μοναδικός ανάμεσα τους.
Καλό Ταξίδι, Abu Maysa!
Ο αγώνας συνεχίζεται
The Free Palestine Alliance
26 Ιανουαρίου 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου