Μουράντ Μπεν Τσέικ: Η επανάσταση πέτυχε όταν νικήσαμε τον φόβο μας

Πηγή: in.gr 27 Μαρτίου 2012

Στις 14 Ιανουαρίου του 2011 ο Τυνήσιος πλανόδιος πωλητής Μοχάμεντ Μπουαζίζι αυτοπυρπολήθηκε. Ήταν μια κίνηση χωρίς επιστροφή: προκάλεσε εκτεταμένες διαδηλώσεις στη χώρα του που οδήγησαν στην ανατροπή του προέδρου της Τυνησίας Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι και πυροδότησε αντίστοιχες εξεγέρσεις και σε άλλες χώρες του αραβικού κόσμου. Ο σκηνοθέτης Μουράντ Μπεν Τσέικ κατέγραψε με την κινηματογραφική του κάμερα την εξέγερση και δημιούργησε το ντοκιμαντέρ «No more fear», ένα από τα πρώτα κινηματογραφικά ντοκουμέντα για την Αραβική Άνοιξη.

Ο σκηνοθέτης βρέθηκε στην Αθήνα στο πλαίσιο του 13ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου και μίλησε στο in.gr για τις διαδηλώσεις, τις εικόνες που έχουν μείνει στη μνήμη του και την Αραβική Άνοιξη.

«Στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο είχαμε εγκλωβιστεί στην εικόνα του πατέρα και πιστεύαμε ότι ο "πατέρας" του έθνους ήταν ένα πρόσωπο που δεν μπορούσαμε να αγγίξουμε, ένα άθικτο πρόσωπο, υπεράνω νόμων. Φάνηκε ότι αυτός που φαινόταν μέχρι πρότινος άθικτος και μη προσβάσιμος, μόλις αυτός έπεσε, αυτό έγινε ξαφνικά εφικτό για όλο τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο» είπε, τονίζοντας ότι η εξέγερση στην Τυνησία πέτυχε όταν ο Τυνήσιος κατάφερε να αποτινάξει από πάνω του τον φόβο» λέει ο σκηνοθέτης.

Ο Μουράντ Μπεν Τσέικ θυμάται μια συγκλονιστική σκηνή από τις εξεγέρσεις: «Ήμουν με μια φίλη σε μια διαδήλωση και εκείνη μιλούσε στο τηλέφωνο. Στην άλλη γραμμή ήταν ένας φίλος της που μόλις τον είχανε πυροβολήσει. Μιλούσαν και η φίλη μου του λέει: "Υποσχέσου μου ότι δεν θα πεθάνεις, δεν πρέπει να πεθάνεις". Και εκείνος της είπε: "Και αν πεθάνω δεν θα πεθάνω πριν φύγει αυτός". Και αυτή η φράση με έκανε να κλάψω».

Πώς αποφασίσατε να κινηματογραφήσετε την εξέγερση στην Τυνησία;

Υπάρχουν δύο φάσεις: Μέχρι την 14η Ιανουαρίου συμμετείχα και εγώ σε κάποιες διαδηλώσεις ως πολίτης, οπότε απλά αναμετέδιδα αυτά που συνέβαιναν. Μετά την 14η Ιανουαρίου κάτι άλλαξε μέσα μου. Αισθάνθηκα ως ενεργός πολίτης την ανάγκη και το χρέος να κινηματογραφήσω τα γεγονότα. Πριν σημειωθούν οι διαδηλώσεις δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου να γυρίσω ένα τέτοιο έργο. Θυμάμαι ότι ήμουν στη μέση μιας διαδήλωσης και χτυπάει το τηλέφωνό μου και ήταν ο παραγωγός μου. Και μου ζητάει να αρχίσω να καταγράφω το τι συμβαίνει. Εγώ του απαντάω ότι δεν έχω χρόνο να γράψω, ότι θέλω ένα συνεργείο. Και εκείνος με ρωτάει: «Τι το θέλεις το συνεργείο;» Εγώ του απαντάω: «Δεν ξέρω τι θα κάνω. Αλλά αυτό που θα κάνω θα είναι σημαντικό».

Γιατί αποφασίσατε να δείξατε στο ντοκιμαντέρ τα γεγονότα από τη ματιά τριών Τυνήσιων (μιας ακτιβίστριας δικηγόρου, μιας μπλόγκερ και ενός απλού πολίτη);

Είναι πολλές οι συνιστώσες που συνετέλεσαν στην επανάσταση. Και φυσικά σε μια ταινία, όπως και στην κοινωνία της Τυνησίας, είχαν όλοι τη συνεισφορά τους. Και ο μπλόγκερ και ο απλός πολίτης, όλοι είχαν τη συνεισφορά τους. Αυτό που προσπάθησα να κάνω εγώ μέσα από την ιστορία είναι να βρω την κοινή συνιστώσα, αυτό που ένωνε αυτά τα πρόσωπα. Και αυτό που τους ένωνε ήταν ο φόβος. Η επανάσταση πέτυχε όταν ο Τυνήσιος κατάφερε να αποτινάξει από πάνω του το αίσθημα του φόβου.

Ποιες εικόνες σάς έχουν μείνει από την εξέγερση;

Φυσικά υπάρχουν εικόνες, οι οποίες είναι μέσα μου και μου έδωσαν το κίνητρο να κάνω την ταινία αυτή. Τις εικόνες αυτές τις έζησα ως πολίτης και μου έδωσαν το έναυσμα για το ντοκιμαντέρ. Αυτές δεν υπάρχουν σε φιλμ. Στις 14 Ιανουαρίου ξεκίνησε η πορεία από την έδρα του συνδικάτου των εργαζομένων της Τυνησίας και φτάσαμε μέχρι την λεωφόρο Μπουργκίμπα, όπου υπήρχε ένα κορδόνι της αστυνομίας που εμπόδιζε τη συνέχιση της πορείας. Εγώ ήμουν περίπου στην 20ή σειρά της πορείας και έτσι όπως προχωρούσαν οι διαδηλωτές, δεξιά και αριστερά από την αστυνομία, έφτασα ξαφνικά αντίκρυ στους αστυνομικούς. Εμείς τραγουδούσαμε τον εθνικό ύμνο της Τυνησίας. Και για πρώτη φορά στη ζωή μου αισθάνθηκα περήφανος για τον ύμνο, αισθάνθηκα ότι οι λέξεις αυτές έχουν ένα βάρος, ένα βάρος μεγαλύτερο από εκείνο που έχουν οι πέτρες. Εμείς δεν πετάξαμε πέτρες στους αστυνομικούς. Ήταν οι λέξεις αυτές που έκαναν τους αστυνομικούς να δακρύσουν και με αυτόν τον τρόπο άνοιξαν το κορδόνι και μας άφησαν να περάσουμε. Ήταν μία στιγμή εξαιρετικά πολύτιμη για μένα.

Το άλλο γεγονός που με σημάδεψε ήταν το εξής: ήμουν με μια φίλη σε μια διαδήλωση και εκείνη μιλούσε στο τηλέφωνο. Στην άλλη γραμμή ήταν ένας φίλος της που μόλις τον είχανε πυροβολήσει. Μιλούσαν και η φίλη μου του λέει: «Υποσχέσου μου ότι δεν θα πεθάνεις, δεν πρέπει να πεθάνεις». Και εκείνος της είπε: «Και αν πεθάνω δεν θα πεθάνω πριν φύγει αυτός». Και αυτή η φράση με έκανε να κλάψω.

Ποια ήταν η στιγμή που καταλάβατε ότι ο Μπεν Αλί θα φύγει από την εξουσία;

Δεν το πιστεύαμε ότι θα έφευγε τόσο γρήγορα. Αλλά σιγά-σιγά μέσα μας σχηματίστηκε αυτή η βεβαιότητα, λόγω της δύναμης της κινητοποίησης. Κάθε φορά που έβγαζε κάποιο διάγγελμα ο Μπεν Αλί, ενισχυόταν αυτή η πεποίθηση μέσα μας. Αισθανόμασταν ότι εμείς είχαμε δίκιο και εκείνος άδικο. Κάθε φορά που τον βλέπαμε σε κάποιο διάγγελμα, νιώθαμε ότι εκείνος αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο.

Περιμένατε ότι οι εξεγέρσεις θα επεκταθούν στον υπόλοιπο αραβικό κόσμο;

Αυτό που ανέδειξε η τυνησιακή επανάσταση είναι ότι τελικά κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο είχαμε εγκλωβιστεί στην εικόνα του «πατέρα» και πιστεύαμε ότι ο «πατέρας» του έθνους ήταν ένα πρόσωπο που δεν μπορούσαμε να αγγίξουμε, ένα άθικτο πρόσωπο, υπεράνω νόμων. Φάνηκε ότι αυτός που φαινόταν μέχρι πρότινος άθικτος και μη προσβάσιμος, μόλις αυτός έπεσε, αυτό έγινε ξαφνικά εφικτό για όλο τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο. Και κυρίως βάλαμε τέλος στον φόβο ως όπλο τρομοκρατίας στα χέρια των κυβερνήσεων.

Συγκεκριμένα για την ανάμειξη των δυνάμεων των ΗΠΑ στον αραβικό και αραβομουσουλμανικό κόσμο, πιστεύω ότι τώρα συλλέγουν το αποτέλεσμα της πολιτικής τους εδώ και 30, 40 χρόνια. Αποκαλύπτεται ότι η πρώτη που υποστήριξε την Αλ Κάιντα και τον Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν η αμερικανική κυβέρνηση. Έβαλαν με αυτόν τον τρόπο έναν ιό, προκειμένου να καταστρέψουν τον αραβικό κόσμο και αυτός ο ιός ξέφυγε και απείλησε να καταστρέψει και τον υπόλοιπο κόσμο.

Ποια η γνώμη σας για τη στρατιωτική επέμβαση ξένων δυνάμεων στη Λιβύη και το ενδεχόμενο επεμβάσεων και σε άλλες αραβικές χώρες;

Να ξεκαθαρίσω κάτι: πιστεύω ότι ποτέ τα προβλήματα δεν λύθηκαν μέσω του στρατού. Η σημερινή κατάσταση στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν το αναδεικνύουν αυτό απόλυτα. Συγκεκριμένα για την ανάμειξη των δυνάμεων των ΗΠΑ στον αραβικό και αραβομουσουλμανικό κόσμο, πιστεύω ότι τώρα συλλέγουν το αποτέλεσμα της πολιτικής τους εδώ και 30, 40 χρόνια. Αποκαλύπτεται ότι η πρώτη που υποστήριξε την Αλ Κάιντα και τον Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν η αμερικανική κυβέρνηση. Έβαλαν με αυτόν τον τρόπο έναν ιό, προκειμένου να καταστρέψουν τον αραβικό κόσμο και αυτός ο ιός ξέφυγε και απείλησε να καταστρέψει και τον υπόλοιπο κόσμο. Και δεν μπορούν πλέον να συγκρατήσουν αυτό που οι ίδιοι ξεκίνησαν. Δεν είναι, βέβαια, οι μόνοι υπεύθυνοι για αυτήν την κατάσταση. Αλλά φέρουν ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Υπάρχουν οι πολιτικοί θεσμοί που θα καταφέρουν να εκπληρώσουν τις επιθυμίες του λαού, όπως αυτές εκφράστηκαν με την εξέγερση; Ή θα δημιουργηθεί ένα πολιτικό κενό;

Η περίπτωση της Τυνησίας είναι ιδιαίτερη. Είναι μια χώρα αρκετά ομοιογενής, τόσο από άποψη θρησκείας, όσο και από άποψη φυλών. Ο στρατός δεν έκανε ποτέ πραξικόπημα. Υπάρχει ένα ποσοστό μόρφωσης και αποφοίτων από πανεπιστήμια που είναι από τα μεγαλύτερα στον αραβικό κόσμο. Μια δημόσια διοίκηση που δεν σταμάτησε να δουλεύει ακόμα και στη διάρκεια της επανάστασης. Υπάρχει τουλάχιστον μια στέρεα βάση που είναι σίγουρα πολύ διαφορετική από ότι στις υπόλοιπες αραβικές χώρες. Πιστεύω ότι η ευκαιρία μας στην Τυνησία είναι να μείνουμε μια φτωχή χώρα. Μια χώρα όπου ο καθένας θα πρέπει να δουλέψει για να κερδίσει τα προς το ζην: από τον πιο φτωχό μέχρι τον πιο πλούσιο. Και αυτό δίνει έναν βαθμό ρεαλισμού, ο οποίος είναι αρκετά μοναδικός ανάμεσα στις χώρες του αραβικού κόσμου. Και μας βάζει σε μια συνεχή αναζήτηση μιας δυναμικής ισορροπίας. Δεν περιμένουμε να έρθουν κάποια λεφτά. Δεν καθόμαστε στις δάφνες μας. Παραμένουμε ενεργοί. Όσο για το εάν θα μπορούσε να υπάρχει κάποιος πολιτικός θεσμός που θα εκπλήρωνε τις προσδοκίες των Τυνήσιων: Η απάντηση είναι ναι. Εάν κάτι τέτοιο θα γίνει εύκολα; Όχι.

Ποια θα είναι η επόμενη μέρα για την Αραβική Άνοιξη;

Πολύ δύσκολη ερώτηση. Δεν ξέρω. Πάντως σίγουρα θα είναι καλύτερη από χτες. Παλαιότερα μάς είχαν όλους σε ένα πλαίσιο, τώρα καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές και τη δράση του. Σήμερα ξέρω ότι η αξιοπρέπεια μου ως πολίτης υπάρχει και η φωνή μου έχει δύναμη στις εκλογές.

* Το ντοκιμαντέρ του Μουράντ Μπεν Τσέικ, «No more fear», το οποίο προβλήθηκε και στις περσινές Κάννες, θα αρχίσει να προβάλλεται στις αίθουσες από τις 29 Μαρτίου.

Ανακοινώσεις του ΚΚ Εργατών Τυνησίας

Προς την κοινή γνώμη

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας έχει αποκαλύψει εδώ και καιρό την ενορχηστρωμένη και συστηματική εκστρατεία άλλοτε εναντίον του και άλλοτε εναντίον της Γενικής Ένωσης Τυνήσιων Εργαζομένων ή του ενός ή του άλλου πολιτικού κινήματος.

Μεταξύ των ισχυρισμών στους οποίους βασίζεται αυτή η εκστρατεία συκοφάντησης είναι ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας βρίσκεται πίσω από τους βανδαλισμούς και τη βία, κάθε στιγμή, στην πρωτεύουσα ή σε άλλες περιοχές της χώρας.

Αυτή η εκστρατεία έφτασε στο αποκορύφωμά της με το ψέμα ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας βρίσκεται πίσω από την απόδραση των κρατουμένων από τις φυλακές της Κασρίν και της Γκάφσα και ότι πλήρωσε διάφορα στοιχεία για να πραγματοποιήσουν βανδαλισμούς στη Σιλιάνα στις 26 του Απρίλη και στην Τύνιδα κατά τις τελευταίες ημέρες κλπ.

Λένε, μάλιστα, πως στόχος του Κόμματος είναι άλλοτε η «δημιουργία χάους», άλλοτε «διακοπή της διαδικασίας εκδημοκρατισμού» και άλλοτε η «επιβολή της αναβολής των εκλογών» που έχουν οριστεί για τις 24 Ιούλη κλπ.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας, δηλώνει στην κοινή γνώμη ότι:

Οι πλευρές που βρίσκονται πίσω από τις πράξεις αυτές και είναι υπεύθυνες για τις βιαιότητες, δεν είναι άγνωστες από το Κόμμα και ούτε από όλους τους παρατηρητές των πολιτικών ζητημάτων της χώρας: είναι οι αντεπαναστατικές πλευρές, όπως αυτές του Συνταγματικού Δημοκρατικού Συναγερμού, η πολιτική αστυνομία, οι μεγαλο-καπιταλιστές που είχαν χυδαία πλουτίσει επί Μπεν ’λι και οι εγκληματικές συμμορίες που συνδέονται με το καθεστώς του.

Αυτές οι πλευρές αν προσπαθούν να απεικονίσουν το Κόμμα στην κοινή γνώμη ως εγκληματικό, που έχει μεθόδους οι οποίες δεν έχουν σχέση με τις ιδέες του και με την πολιτική του αντίληψη και συμπεριφορά, είναι επειδή στέκεται δίπλα στο λαό, υπερασπιζόμενο την επανάσταση, τις ελευθερίες του και τις φιλοδοξίες του, ζητώντας την φυλάκιση όσων εγκλημάτησαν επί των δικαίων του.

Επίσης, αυτές οι πλευρές θέλουν με αυτές τις εγκληματικές επιχειρήσεις να διαστρεβλώσουν τους αγώνες του τυνησιακού λαού, να προσπαθήσουν να τους γυρίσουν προς τα πίσω και να βρουν δικαιολογίες για τη βία όπως αυτή ασκήθηκε την προηγούμενη Παρασκευή και το Σάββατο στην Τύνιδα εναντίον των ειρηνικών διαδηλωτών και των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας θεωρεί υπεύθυνη την προσωρινή Κυβέρνηση και ειδικότερα τον Υπουργό Εσωτερικών για τη συκοφαντική εκστρατεία εναντίον του Κόμματος και των αγωνιστριών και των αγωνιστών του, και ονομαστικά του σ. Χαμμά Χαμμάμι.

Ζητά τη διενέργεια μιας ανεξάρτητης έρευνας για όλες τις επιθέσεις και τις βιαιότητες που διαπράχτηκαν από την ημέρα του σχηματισμού της κυβέρνησης του Ας Σέμπσι, τον εντοπισμό των υπευθύνων και την ποινική λογοδοσία των εμπλεκομένων, όπως και την εφαρμογή των νόμων εναντίον τους, ανεξαρτήτως του θώκου που κατέχουν.

Επίσης, διαβεβαιώνει ότι οι εκστρατείες συκοφάντησής του δεν θα το κάνουν να λυγίσει και να μη συνεχίζει τους αγώνες του, σταθερά στο πλευρό του τυνησιακού λαού μέχρι να επιτύχει η επανάσταση τους στόχους της και να εξαλειφθεί πλήρως η τυραννία.

Εφιστά επίσης στον τυνησιακό λαό και ειδικότερα στη νεολαία τη δέουσα επαγρύπνηση εναντίον των συνομωσιών που εξυφαίνουν εναντίον της επανάστασης και των ελευθεριών του, για τις οποίες πλήρωσε βαρύ τίμημα για να τις αποκτήσει, και προκειμένου να μην τις απολέσει από τους εχθρούς της, όπως και στην αποκάλυψη και απομόνωση όσων διέπραξαν αυτές τις βιαιότητες, και, τέλος, να μην παρασυρθούν από προβοκάτσιες.

Τύνιδα 8 Μάη 2011
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας

Ανακοίνωση

Το τηλεοπτικό Κανάλι Νάμσα μετέδωσε το βράδυ της 7^ης Μάη είδηση που συσχέτιζε το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας με την απόπειρα πυρπόλησης της έδρας της αστυνομίας στην Γκάφσα.

Προκαλώντας τέτοια σύγχυση και ασάφεια η κομματική οργάνωση της πόλης Γκάφσα του Κόμματος δηλώνει τα ακόλουθα:

1) Το αναφερόμενο συμβάν, ανεξαρτήτως της εγκυρότητάς του ή όχι, δεν ανάγεται καθόλου στις δράσεις της κομματικής οργάνωσης καθώς, και αυτό όπως και άλλα γεγονότα παρόμοια, δεν εκπροσωπούν τις μεθόδους δράσης μας και την αγωνιστική μας γραμμή

2) Η συσχέτιση του κόμματός μας με τέτοιες πυρπολήσεις ή δράσεις από το κανάλι Νάσμα ή από άλλα ΜΜΕ εντάσσεται σε ένα διευρυμένο σχέδιο που στοχεύει στη διαστρέβλωση της εικόνας του κόμματός μας και της φραγής του δρόμου για την περαιτέρω συμμετοχή των τέκνων του λαού μας στην υπεράσπιση της επαναστατικής του πολιτικής.

3) Οι προσπάθειες εμπλοκής του Κόμματός μας και άλλης επαναστατικής και προοδευτικής δύναμης που έχει ζήσει στο πετσί της τη χαλαρή ασφάλεια στη χώρα μας είναι μια αποτυχημένη προσπάθεια υπονόμευσής του, πίσω από την οποία βρίσκονται υπολείμματα του δικτατορικού καθεστώτος και ειδικότερα τα πλέον αντιδραστικά υπολείμματά του στην πολιτική αστυνομία και μερικά άτομα του Συνταγματικού Δημοκρατικού Συναγερμού, όπως και μερικοί από την μεγαλοαστική τάξη που σχετίζονται με το κυβερνών καθεστώς.

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας
Κομματική Οργάνωση Γκάφσα
9 Μάη 2011

Ανακοινώσεις του ΚΚ Εργατών Τυνησίας 5-9 Μάη

Ανακοίνωση για την επίθεση του Καντάφι στην τυνησιακή συνοριακή πόλη Δαχίμπα

Ο συνταγματάρχης Καντάφι αποφάσισε σήμερα να βομβαρδίσει περιοχές επί του τυνησιακού εδάφους και κατοικημένες περιοχές στην πόλη Δαχίμπα στο νότο της Τυνησίας. Αυτή η άγρια επίθεση εντάσσεται στο πλαίσιο της αποτυχημένης εκστρατείας των στρατιωτικών δυνάμεων του δικτάτορα Μουάμαρ Καντάφι εναντίον των επαναστατημένων λίβυων και της πάλης για τον έλεγχο της εισόδου που βρίσκεται στα λιβυο-τυνησιακά σύνορα στη Δαχίμπα.

Ο Καντάφι προσπαθεί να ελέγξει αυτό το στρατηγικό σημείο για να απαγορέψει στους άμαχους άοπλους να ξεφύγουν από τις πολεμικές επιθέσεις αυτού και του περίγυρού του εναντίον της αδελφής χώρας Λιβύης, ώστε να παραμείνει στην εξουσία και να παραμείνει ο αδελφός τυνησιακός λαός υπό το ζυγό της βαρβαρότητας και της διαφθοράς.

Παρά την επανάληψη των τρομοκρατικών επιθέσεων που πλήττουν την κυριαρχία της χώρας και την ειρήνη των συμπολιτών μας της πόλης Δαχίμπα, η κυβέρνηση του Μπάτζι Κά εντ Ας Σέμπσι δεν έχει τοποθετηθεί σαφώς, για τα όσα συμβαίνουν ως τώρα στα σύνορά μας, υπέρ των αδελφών μας λίβυων, αλλά εξακολουθεί να ανοίγει τα σύνορα για τη μεταφορά αγαθών και υλικού για τα εγκατεστημένα στρατεύματα και αρκείται στις διαμαρτυρίες μέσω της διπλωματικής οδού και σε διπλωματικές νότες, υπό το πρόσχημα της διατήρησης του διεθνούς δικαίου.

Αυτό, αν μη τι άλλο, δείχνει τη συνενοχή της τωρινής κυβέρνησης, από κοινού με το διεφθαρμένο και τυραννικό καθεστώς της Λιβύης, το οποίο συνδέεται με τα υπολείμματα του παλιού καθεστώτος της Τυνησίας, έχοντας κοινά αντιδραστικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, και επαληθεύει τον ανταγωνιστικό χαρακτήρα των συμφερόντων της με εκείνα των λαϊκών μαζών σε Τυνησία και Λιβύη, όπως και την περιφρονητική της στάση έναντι των αισθημάτων αλληλεγγύης του τυνησιακού λαού στον αδερφικό του λαό της Λιβύης.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας καταγγέλλει εκ νέου τα εγκλήματα του καθεστώτος Καντάφι και στέκεται αλληλέγγυο στον αδελφό λιβυκό λαό, και εκφράζει την αγανάκτησή του για την παραβίαση του τυνησιακού εδάφους και την επίθεση σε άοπλους πολίτες στην πόλη Δαχίμπα, στους οποιους εκφράζει την πιο ειλικρινή αλληλεγγύη, ενώ καταδικάζει εκ νέου για τη σιωπή της την κυβέρνηση Ας Σέμπσι, και καλεί τις λαϊκές μάζες σε όλη τη χώρα σε διαμαρτυρίες και προετοιμασία για την υπεράσπιση της ιερής πατρίδας και της ειρήνης για τα τέκνα της.

Επίσης, καταγγέλλει εκ νέου την ανάμειξη των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, η οποία στοχεύει στην υποταγή του λαού της και τη λεηλασία των φυσικών της πλούτων και την επέκταση της επιρροής του στην περιοχή.

Καλεί, τέλος, τους τυνήσιους και τις τυνήσιες στην ενδυνάμωση της έκφρασης της αλληλεγγύης τους στον αδελφό λιβυκό λαό στην επανάστασή του έναντι του τυράννου Καντάφι, μέχρι τη νίκη.

-Το αίμα μας και την ψυχή μας, θυσιάζουμε για σένα, πατρίδα!

-Νίκη στην επανάσταση του αδελφού λιβυκού λαού!

-Ζήτω οι αδελφικοί και εθνικοί δεσμοί μεταξύ Τυνήσιων και Λίβυων!

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας
5 Μάη

Ανακοίνωση: Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας ζητά την πτώση της κυβέρνησης Ας Σέμπσι, η οποία προσπαθεί να καταπνίξει την επανάσταση, και το σχηματισμό μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας

Έγιναν στην πρωτεύουσα Τύνιδα σήμερα Παρασκευή 6 Μάη 2011 από το

πρωί και σε άλλες τυνησιακές πόλεις μεγάλες πορείες στις οποίες οι διαδηλωτές εμφορούνταν από θυμό για τις μανούβρες και προσπάθειες κατάπνιξης της επανάστασης εκ μέρους της κυβέρνησης Μπέτζι Κα εντ Ας Σέμπσι για τη διατήρηση του παλιού τυραννικού καθεστώτος παρά τις θυσίες και τους μάρτυρες του τυνησιακού λαού που έπεσαν για τη ρήξη με αυτό το καθεστώς και για να έλθει μια πραγματική δημοκρατική αλλαγή.

Οι διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα που ζητούσαν τη διάλυση της κυβέρνησης και το σχηματισμό κυβέρνησης πραγματικής εθνικής ενότητας, καλώντας για νέα επανάσταση και αντιμετωπίστηκα από τις δυνάμεις του καθεστώτος και διάφορες αστυνομικές δυνάμεις με γκλομπ και δακρυγόνα. Αυτές οι δυνάμεις άσκησαν υστερική βία εναντίον των διαδηλωτών και περαστικών, καθώς δεν γλίτωσαν από τον ξυλοδαρμό, τις ύβρεις και τις κλωτσιές ως και παιδιά και γέροντες, αλλά και τυνήσιοι και ξένοι δημοσιογράφοι. Οι αστυνομικές δυνάμεις προέβησαν και σε λεηλασία της έδρας της εφημερίδας «Ας Σαχάφα» που εκδίδει ο κυβερνητικός οίκος La Presse και στη διάλυση της πόρτας της εισόδου της Γενικής Ένωσης Τυνήσιων Εργαζομένων στην οδό Καρθαγένης.

Η οδός Χαμπίμπ Μπουργκίμπα στο κέντρο της πρωτεύουσας έγινε το πεδίο αυτής της βίαιης επίθεσης, ενώ οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν μέχρι το μεσημέρι σε γειτονικές περιοχές της πρωτεύουσας οι οποίες βρέθηκαν υπό αστυνομικό κλοιό και μπλόκα τα οποία πλήρως απέκλεισαν τις εμπορικές γειτονιές, διατάραξαν την ησυχία τους και διέκοψαν την κυκλοφορία ιδιωτικών και δημοσίων μέσων μεταφοράς, ενώ ασκούσαν σε αυτά βία και προέβαιναν σε εκτεταμένες συλλήψεις διαδηλωτών και περαστικών.

Όλες αυτές οι ενέργειες επαναφέρουν στο νου ό,τι διέπρατταν οι αστυνομικές δυνάμεις επί εποχής Μπεν ’λι και επιβεβαίωσαν εκ νέου ότι η πολιτική αστυνομία, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζεται η κυβέρνηση Ας Σέμπσι, δεν διαλύθηκε αλλά συνεχίζει να δρα ο μηχανισμός της και οι ομάδες της με την ίδια στάση και άγρια κατασταλτική λογική, ενώ επαληθεύουν το ότι ο τυνησιακός λαός στερείται ακόμα τις ελευθερίες έκφρασης και διαδήλωσης. Επίσης, δείχνουν ότι η τωρινή κυβέρνηση Ας Σέμπσι δεν είναι παρά η συνέχεια του καθεστώτος του Μπεν ’λι. Απόδειξη για αυτό είναι ότι τίποτε δεν άλλαξε και ότι το παλιό καθεστώς συνεχίζει να υπάρχει με όλους τους μηχανισμούς του, τα εργαλεία του και τις μεθόδους του. Δείχνει, όμως, ακόμη και ότι η επανάσταση δεν εκπλήρωσε τους στόχους της αλλά βρίσκεται σε κίνδυνο όσο ο Συνταγματικός Δημοκρατικός Συναγερμός (σ.μετ: πρώην κυβερνητικό κόμμα) και η πολιτική αστυνομία ελέγχους τους μηχανισμούς διακυβέρνησης και τους οικονομικούς και νομισματικούς οργανισμούς όπως και τη διοίκηση, την πληροφόρηση και όλες τις πτυχές του πολιτικού και δημόσιου βίου.

Για αυτό, το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας:

- Καταγγέλλει τις κατασταλτικές αυτές επιχειρήσεις και αποδίδει την ευθύνη στην κυβέρνηση και στον Υπουργό Εσωτερικών, ο οποίος είναι γνωστό ότι συνδέεται με το καθεστώς του Μπεν ’λι.

- Ζητά μια ανεξάρτητη έρευνα για την αποκάλυψη των υπευθύνων για αυτές τις επιχειρήσεις και την παραπομπή τους στη δικαιοσύνη, όπως και την άμεση και χωρίς αναμονές αποπομπή του υπουργού εσωτερικών.

- Καλεί εκ νέου στη διάλυση της αποτυχημένης κυβέρνησης Ας Σέμπσι η οποία επιτίθεται στην επανάσταση, και στο σχηματισμό κυβέρνησης πραγματικής εθνικής ενότητας, που θα είναι ικανή για να διευθύνει και να ηγηθεί του μεταβατικού σταδίου, για την εκπλήρωση των στόχων της επανάστασης.

- Ανανεώνει τη δέσμευσή του υπέρ της ελευθερίας του λαού να εκφράζεται και να διαδηλώνει ελεύθερα, όπως και υπέρ των κεκτημένων της επανάστασης και των στόχων της.

- Εκφράζει σε όλα τα θύματα της καταστολής (πολίτες, δημοσιογράφους κλπ) την αλληλεγγύη του και την ετοιμότητά του για τη συνέχιση του αγώνα μαζί τους και με όλα τα τέκνα του λαού για την εκπλήρωση των στόχων της ένδοξης επανάστασης της 14^ης Γενάρη.

Ζήτω η επανάσταση της Αξιοπρέπειας και της Ελευθερίας!

Να πέσει η κυβέρνηση Ας Σέμπσι!

Εμπρός για μια κυβέρνηση πραγματικής Εθνικής Ενότητας!

Να υπάρξει μια πραγματική έρευνα για την εύρεση των υπευθύνων για την καταστολή.

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας
6 Μάη 2011

Ανακοίνωση για την 24^η επέτειο της δολοφονίας του Ναμπίλ Αλ Μπαρακάτι

Οι δημοκράτες και οι δημοκράτισσες θυμούνται την 8^η Μάη ως την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Ναμπίλ Μπαρακάτι, αγωνιστής του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας και την οποία τη μετέτρεψαν σε «Εθνική Ημέρα εναντίον των Βασανιστηρίων».

Θυμίζουμε ότι ο Ναμπίλ Μπαρακάτι συνελήφθη στα τέλη του Απρίλη του 1987 στην πόλη Γκαάφουρ, ενώ διένειμε προκηρύξεις του απαγορευμένου Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας. Ήταν δάσκαλος και συνδικαλιστής. Ο διευθυντής του κέντρου «Αλ Χατζ Εϊμάρ» και οι συνεργάτες του τον υπέβαλαν σε σκληρά βασανιστήρια για να του αποσπάσουν ομολογίες εναντίον συντρόφων και συντροφισσών του. Όμως αυτός έμεινε σιωπηλός ως το τέλος, και θυσίασε τη ζωή του για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια, ταπεινώνοντας τους βασανιστές του Μπεν ’λι, ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής του Υπουργείου Εσωτερικών και εξαπέλυε ένα κατασταλτικό πογκρόμ εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων και του συνδικαλιστικού και του φοιτητικού κινήματος.

Ο πρόεδρος του Κέντρου αυτού και οι συνεργοί του, στην προσπάθειά τους να αποκρύψουν το φρικτό τους αυτό έγκλημα, πέταξαν το πτώμα του Ναμπίλ Αλ Μπαρακάτι, αφότου τον πυροβόλησαν στο κεφάλι και τον σκότωσαν, κοντά στο σιδηρόδρομο της Γκαάφουρ, και διέδιδαν ότι ο δολοφονημένος Ναμπίλ είχε αποδράσει από το Κέντρο, αφότου είχε αποσπάσει το πιστόλι ενός από τους συνεργάτες τους, με σκοπό να μας πείσουν ότι αυτοκτόνησε.

Όμως αυτή τους η απόπειρα δεν έπεισε τους κατοίκους της Γκαάφουρ, οι οποίοι βγήκαν άμεσα στους δρόμους και πολιόρκησαν το αστυνομικό κέντρο, αναγκάζοντας τους αξιωματικούς να διαφύγουν, προτού να τους σταματήσουν οι αρχές και να ανακοινώσουν απαγόρευση κυκλοφορίας στην πόλη για 1,5 περίπου μήνα. Παρ όλα αυτά, συνέχισαν οι κινητοποιήσεις των κατοίκων οι οποίοι έβγαιναν καθημερινά στους δρόμους για να διαδηλώσουν και να καταγγείλουν τα εγκλήματα της αστυνομίας του καθεστώτος Μπουργκίμπα.

Η επέτειος δολοφονίας του Ναμπίλ Αλ Μπαρακάτι έγινε ημέρα συνάντησης των δημοκρατών και δημοκρατισσών στο κοιμητήριο «Αλ Μπαρακάτα» (σχετικό με τον Μπαρακάτι) στη Γκαάφουρ, για την ανάμνηση του χαρακτήρα και των μαχών του Ναμπίλ για την ελευθερία, όπως και για τη δέσμευσή τους για τη συνέχιση των αγώνων για την κατάργηση των βασανιστηρίων και για την αξιοπρέπεια των τυνήσιων.

Το καθεστώς του Μπεν ’λι προσπάθησε να καταστείλει αυτή την ανάμνηση της δολοφονίας του Ναμπίλ Μπαρακάτι επί μακρό χρονικό διάστημα, χρησιμοποιώντας την αστυνομία εναντίον των μεταβαινόντων στην Γκαάφουρ και καταγράφοντας τα στοιχεία τους. Το 2007 απαγόρεψε τη διαδήλωση αυτή, ενώ έθεσε υπό ασφυκτικό έλεγχο την πόλη για όλο το μήνα Μάιο, όπως και απαγόρευε στους δημοκράτες και τις δημοκράτισσες να εξέλθουν από τις πόλεις τους και να κατευθυνθούν προς την πόλη αυτή.

http://www.albadil.org/spip.php?article3797

Ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας

Έχουν περάσει δύο μήνες μετά την ένδοξη επανάσταση της 14^ης Γενάρη. Σε αυτή την περίοδο ο λαός κατήγαγε ιστορικές νίκες χάρη στον αγώνα του και τις θυσίες του.

Αφότου έριξε τις δυο κυβερνήσεις του Γανούσι, ο τυνησιακός λαός ήταν σε θέση να επιβάλλει τη θέλησή του για μια Συντακτική Συνέλευση, τη διάλυση του Συνταγματικού Δημοκρατικού Συναγερμού και της πολιτικής αστυνομίας. Επίσης, είχε μεγάλη πρόοδο στα ζητήματα της ελευθερίας της έκφρασης, της οργάνωσης, της συνάθροισης και των διαδηλώσεων. Αλλά παρ όλα αυτά, η επανάσταση έχει μείνει στα μισά του δρόμου και νέοι κίνδυνοι επικρέμονται από πάνω της, κίνδυνοι που μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα.

Η εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια του λαού που ξεσηκώθηκε εναντίον της τυραννίας, της εκμετάλλευσης και της διαφθοράς, αλλά συνεχίζει να βρίσκεται στα χέρια των αντιδραστικών δυνάμεων, που, δια μέσου της προσωρινής προεδρίας και της μεταβατικής κυβέρνησης, προσπαθούν να την ελέγξουν και να την περιστείλουν σε μια απλή βελτίωση του παλιού καθεστώτος. Ο Μουμπάζα και ο Μπέτζι Κάιντ Ας Σέμπσι δεν ελέγχονται, έχουν αρνηθεί να αναγνωρίσουν το «Πανεθνικό Συμβούλιο για την Προστασία της Επανάστασης» προκειμένου να αποφύγουν κάθε έλεγχο: αντίθετα, μάλιστα, έχουν θεσπίσει μια Συμβουλευτική αρχή της οποίας τα μέλη οι ίδιοι έχουν διορίσει.

Οι δύο τους έχουν αποδεχτεί την εκλογή μιας Συντακτικής Συνέλευσης, αλλά είναι αυτοί έχουν ορίσει την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών χωρίς να λάβουν υπόψη τα συμφέροντα του λαού. Από την άλλη, η διάλυση του (σ.μετ: πρώην κυβερνητικού κόμματος) ΣΔΣ δεν έχει παρεμποδίσει την ανασύστασή του υπό τη μορφή νέων κομμάτων και οργανώσεων προσκείμενων σε αυτό, όπως η «Εθνική Ένωση Τυνήσιων Γυναικών». Έχει αποδειχτεί πως η διάλυση της πολιτικής αστυνομίας ήταν καθαρά τυπική γιατί συνεχίζει να υπάρχει, να καταστέλλει και να βασανίζει, να παρακολουθεί κόσμο και τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, να φράζει το Διαδίκτυο.. Μερικοί από τους πιο απεχθείς ανθρώπους καταλαμβάνουν υψηλά αξιώματα στο Υπουργείο Εσωτερικών, ενώ οι υπεύθυνοι για δολοφονίες και βασανισμούς δεν έχουν στο παραμικρό ενοχληθεί.

Οι απειλές, όπως την εποχή του παλιού καθεστώτος, έχουν επανεμφανιστεί, υπό το πρόσχημα της «καταπολέμησης της βίας και της αταξίας». Η αστυνομία έχει καταστείλει τις καθιστικές διαμαρτυρίες στην πλατεία Κάσμπα (σ.σ. όπου βρίσκεται το προεδρικό μέγαρο), και στη Μαχντία. Οι ομιλίες που παραποιούν τη λαϊκή θέληση για ασφάλεια, σε βάρος των κοινωνικών και πολιτικών προβλημάων, πολλαπλασιάζονται, με στόχο την ανατροπή της επανάστασης.

Παρά την αναστολή του Συντάγματος, οι ελευθεριοκτόνοι νόμοι εξακολουθούν να ισχύουν: ενάντια στον Τύπο, την οργάνωση, τα κόμματα, τις συναθροίσεις και τις διαδηλώσεις. Αυτοί οι νόμοι πρέπει να καταργηθούν και να αντικατασταθούν από διατάγματα που εγγυώνται τις ελευθερίες, για την αποφυγή σοβαρών προβλημάτων για το λαό.

Η διοίκηση συνεχίζει να βρίσκεται υπό τον έλεγχο των μελών της τυραννίας και της διαφθοράς του ΣΔΣ, τα οποία κυριαρχούν σε διάφορα κυβερνητικά πόστα. Έχουν ανακαινίσει τις παλιές πρακτικές που καταπιέζουν το λαό: περιθωριοποιούν τις Επιτροπές για την Προστασία της Επανάστασης σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο και προσπαθούν να τις εξαλείψουν,

Η οικονομική και χρηματοπιστωτική κατάσταση παραμένει παρόμοια: οι υπεύθυνοι για τη ληστεία σε βάρος του λαού, οι συνένοχοι της εγκληματικής συμμορίας, συνεχίζουν να βρίσκονται στην εξουσία, ωσάν να μην έχει συμβεί τίποτα. Το δικαστικό σύστημα, καταρρακωμένο από τη διαφθορά, επίσης δεν έχει αλλάξει, όπως και η Ένωση Δικαστών επιβεβαιώνει. Τα ΜΜΕ εξακολουθούν να βρίσκονται υπό το ζυγό αχυρανθρώπων του καθεστώτος του Μπεν ’λι και συνεχίζουν να φέρονται με τον ίδιο τρόπο. Δεν έχει υπάρξει καμία πρόοδος στα σχέδια για τη δίωξη και καταδίκη των εκπροσώπων της τυραννίας και της διαφθοράς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δολοφόνησαν τους μάρτυρες της επανάστασης στο Σίντι Μπουζίντ, στο Μάνζιλ Μπουζάιαν, στη Ρεγκέμπ, στην Θάλα, στην Κασρίν, στην Τύνιδα και σε άλλες περιοχές. Τα μέλη του στενού κύκλου του Μπεν ’λι έχουν επιστρέψει και συνεχίζουν τις προβοκατόρικες ενέργειές τους.

Στην οικονομική σφαίρα, η μεταβατική κυβέρνηση δεν έχει επιδείξει καμία θέληση για να λάβει έκτακτα μέτρα, σε αυτή τη μεταβατική περίοδο, προς όφελος των λαϊκών τάξεων. Η πλειοψηφία του πληθυσμού, ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες περιοχές, νιώθει πως τίποτε δεν έχει αλλάξει στην κατάστασή τους, που παραμένει σοβαρή. Η ανεργία και το υψηλό κόστος διαβίωσης παραμένουν, οι δημόσιες υπηρεσίες περικόπτονται και η κυβέρνηση δεν έχει επιδείξει καμία θέληση για αντιμετώπιση αυτών των δυσκολιών.

Η κυβέρνηση δεν κάνει καμία παραχώρηση στην επανάσταση: δεν καταδικάζει καν τη μειοψηφία που συνεχίζει τις λεηλασίες ενώ βασίζεται στο δεσποτισμό.

Η κυβέρνηση συνεχίζει με τον προϋπολογισμό που είχε σχεδιάσει ο δικτάτορας Μπεν ’λι τον περασμένο Δεκέμβρη, που έδινε προτεραιότητα στην αποπληρωμή του ξένου χρέους που συσσώρευσε το παλιό καθεστώς, για να χρηματοδοτεί το γιγαντιαίο μηχανισμό του ασφαλείας. Παρά τον προσωρινό της χαρακτήρα, η κυβέρνηση δεν έχει διστάσει να προχωρήσει σε νέο εξωτερικό δανεισμό, και δεν έχει πάρει κανένα μέτρο ώστε να μειωθούν οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των μονοπωλίων της άρχουσας συμμορίας. Οι οικογένειες των Μαρτύρων δεν έχουν αποζημιωθεί, και κανένα μέτρο δεν έχει αποφασιστεί υπέρ των φτωχών περιφερειών.

Η κυβέρνηση δικαιολογεί τη στάση της λόγω του προσωρινού της χαρακτήρα, προφασιζόμενη ότι «δεν κατέχει το μαγικό ραβδί» για να επιλύσει αυτά τα προβλήματα

Ωστόσο, είναι η κυβέρνηση που παρεμποδίζει τη δίωξη και την ποινική λογοδοσία της συμμορίας που διασπάθισε το δημόσιο χρήμα και σφετερίστηκε τη δημόσια περιουσία. Εξάλλου, τι είναι αυτό που την αποτρέπει να σταματήσει την αποπληρωμή του χρέους για κάποιο διάστημα, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα χρήματα για την επίλυση των προβλημάτων του λαού, όπως έχει συμβεί και σε άλλες χώρες; Γιατί οι τιμές των βασικών τροφίμων, του νερού και του ηλεκτρικού ρεύματος δεν μειώνονται; Γιατί δεν έχει καταργηθεί ο φόρος για την τηλεόραση; Γιατί δεν δίνεται καμία βοήθεια στους κατοίκους του Σίντι Μπουζίντ ώστε να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα για τα πηγάδια τους; Γιατί δεν εφαρμόζονται οι προτάσεις των δασκάλων για την πρόσληψη των ανέργων πτυχιούχων;

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας επισημαίνει τους κινδύνους που απειλούν την επανάσταση, και αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Ο λαός έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει όλα τα νόμιμα μέσα για την υπεράσπιση της επανάστασης και των κεκτημένων της, για την αντιμετώπιση των κινδύνων που τον απειλούν, έχει το δικαίωμα να πολεμήσει εναντίον της κυβέρνησης που περιορίζει τις ελευθερίες του και προσπαθεί να περιορίσει τη δράση της σε μια απλή διαβούλευση με την «ανώτατη αρχή».

Αυτή η περίοδος απαιτεί να βαθύνει το επαναστατικό προτσές για να πετύχει τους στόχους του:

1) για να διατηρηθεί το Πανεθνικό Συμβούλιο για την Προστασία της Επανάστασης, τόσο ως όργανο για τον έλεγχο της προσωρινής Προεδρίας όσο και για την επίβλεψη επί της μεταβατικής περιόδου

2) για την μετάθεση των εκλογών για Συντακτική Συνέλευση για μετά το καλοκαίρι, ώστε να επιτραπεί στο λαό να ψηφίσει συνειδητά, και ώστε να προετοιμαστούν οι πολιτικές δυνάμεις επαρκώς.

3) για να παρεμποδιστούν οι ηγέτες του ΣΔΣ να οργανωθούν σε νέα κόμματα

4) για την πραγματική και διάφανη διάλυση της πολιτικής αστυνομίας και τη δίωξη των βασανιστών, των δολοφόνων και των ληστών.

5) για την εκκαθάριση της δημόσιας και ημι-δημόσιας διοίκησης, με την εξάλειψη της διαφθοράς και των εκπροσώπων της καταπίεσης

6) για την εκκαθάριση των δικαστικών θεσμών και για να επιτραπεί στους δικαστές να εκλέγουν το Ανώτατο Συμβούλιο.

7) για την εκκαθάριση των ΜΜΕ, και την απαλλαγή τους από στοιχεία του παλιού καθεστώτος

8) για την κατάργηση των καταπιεστικών νόμων και για το σεβασμό των δικαιωμάτων του λαού για την ελευθερία έκφρασης, συνάθροισης και διαδηλώσεων.

9) για την άμεση σύλληψη των δολοφόνων των Μαρτύρων και των υπευθύνων για εγκλήματα σε βάρος του λαού, για την ποινική λογοδοσία των εκπροσώπων του παλιού καθεστώτος, για την κατάσχεση της περιουσίας τους και των περιουσιακών τους στοιχείων στο εξωτερικό.

10) για την αναστολή αποπληρωμής του εξωτερικού χρέους για 3 χρόνια, και για τη χρησιμοποίηση των χρημάτων που θα προορίζονταν για αυτή στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την ανάπτυξη των φτωχών περιοχών. Για την αποφυγή σύναψης νέων δανείων που υποσκάπτουν την ανεξαρτησία της χώρας μας.

11) για τη μείωση των τιμών των βασικών καταναλωτικών αγαθών, του νερού, του ηλεκτρικού ρεύματος, του φυσικού αερίου και του φόρου επί της χρήσης τηλεόρασης.

12) για την άμεση αποζημίωση των οικογενειών των Μαρτύρων και των θυμάτων της καταστολής και των λεηλασιών κατά τη διάρκεια της επανάστασης και κατά τη διάρκεια των γεγονότων στα λατομεία της Γκάφσα, στη Μπεν Γκουρντάν κλπ.

31 Μάρτη 2011

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας.

KK Εργατών Τυνησίας: H κυβέρνηση επέστρεψε στις βίαιες πρακτικές

Η κυβέρνηση προχώρησε το τελευταίο διάστημα σε μια αλυσίδα βίαιων επιχειρήσεων, οι οποίες φέρνουν στο νου αυτό που ίσχυε επί καθεστώτος Μπεν ’λι, και καταπατά τις ελευθερίες, γενικές και ατομικές, με την επιστροφή των ομάδων της πολιτικής αστυνομίας, η οποία δεν διαλύθηκε, παρά μόνο στα λόγια, και με τις επιχειρήσεις συλλήψεων και τις πρακτικές βασανισμών στην Τύνιδα, την Κασρίν και άλλες πόλεις. Η κυβέρνηση έδωσε εντολή για την περικύκλωση της πλατείας Κάσμπα από τις δυνάμεις της αστυνομίας για την εκδίωξη ομάδων νέων με τη βία, τη σύλληψη πολλών από αυτούς, και την άμεση παραπομπή τους σε δίκη. Στην Μαχντία παρενέβησαν δυνάμεις του στρατού για να διαλύσουν με τη βία τους διαδηλωτές που βρίσκονταν έξω από το δικαστήριο, κατάσχεσαν τις σκηνές και τα στρώματα που κατείχαν, και συνέλαβαν μερικούς από αυτούς, ενώ δεν τους άφησαν, παρά μόνο μετά από ώρες και έπειτα από πιέσεις και διαμαρτυρίες. Παράλληλα, εκδόθηκαν βαριές καταδίκες κάθειρξης πολλών κρατουμένων για συμμετοχή τους στα πολιτικά κινήματα διαμαρτυρίας.

Από μια άλλη πλευρά, το Υπουργείο Εσωτερικών εξέδωσε μια ανακοίνωση απειλητική για τη νεολαία που χρησιμοποιεί το Facebook, υπό το πρόσχημα της υποκίνησης σε στάση και πρόκληση χάους μέσω αυτού, για να εκφοβίσει και να τρομοκρατήσει κάθε έναν που συζήτησε μέσα από αυτό και κάλεσε σε διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις και καθιστικές διαμαρτυρίες.

Όλες αυτές οι πρακτικές επαληθεύουν για άλλη μια φορά το ότι η προπαγάνδα της κυβέρνησης μέσω των επίσημων και των ημιεπίσημων ΜΜΕ περί «δημοκρατίας» και «ελευθερίας» δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια φενάκη και ότι οι παραχωρήσεις τις οποίες επέβαλλε ο λαός στο πεδίο των ελευθεριών έκφρασης, συνάθροισης και διαδήλωσης, βρίσκονται σε κίνδυνο και παίρνονται πίσω. Αυτό επαληθεύει επίσης, τις πολλές υπομνήσεις στις ανακοινώσεις μας ότι η ανατροπή του δικτάτορα Μπεν ’λι δεν είναι αρκετή για τη διάλυση της δικτατορίας ως συστήματος διακυβέρνησης.

Το (σ.μετ: πρώην κυβερνητικό) κόμμα «Συνταγματικός Δημοκρατικός Συναγερμός», παρά την ανακοίνωση περί διάλυσής του δεν σταμάτησε να είναι κυρίαρχο σε σημαντικές πτυχές της δημόσιας ζωής, στη διοίκηση, στους θεσμούς, στο σύστημα Ενημέρωσης και στα δικαστήρια. Η πολιτική αστυνομία, για την οποία λέχτηκε ότι διαλύεται, δεν σταμάτησε να δρα ελεύθερα, να τρομοκρατεί και να επιτίθεται σε πολίτες, να οργανώνει πογκρόμ συλλήψεων σε λαϊκές γειτονιές και να προβαίνει σε βασανιστήρια. Όπως και δεν σταμάτησαν τα ΜΜΕ να έχουν έναν υποβοηθητικό ρόλο για την κυβέρνηση και να διαδίδουν την προπαγάνδα της, για να περάσει τα πολιτικά της σχέδια. Με δυο λόγια, η κυβέρνηση η οποία δημιουργήθηκε χάρη στο λαό και η οποία επιμένει να του αρνείται κάθε επίβλεψη στα έργα της ασχολείται με την καταστολή της επανάστασης του λαού και κινείται προς την επιστροφή της χώρας μας στις συνθήκες που επικρατούσαν προ της 14ης Γενάρη, αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες θυσίες που υπήρξαν προς χάρη της ρήξης με το παλιό σύστημα.

Για αυτούς τους λόγους, το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας:

-καταγγέλλει αυτές τις βίαιες πρακτικές και καλεί το λαό και κάθε ζωντανή δύναμη αφοσιωμένη στην υπόθεση των μαρτύρων μας και τις θυσίες των Τυνήσιων, να ενωθούν ακόμα περισσότερο για να αντιμετωπίσουν την πολιτική της υφαρπαγής των κεκτημένων της επανάστασης και της επιστροφής στο παλιό καθεστώς.

- επιβεβαιώνει εκ νέου τη δέσμευσή του στους αγώνες με κάθε στρώμα του τυνησιακού λαού και με κάθε επαναστατική δύναμη που αγωνίζεται για την εμβάθυνση του δρόμου της επανάστασης και την επίτευξη των στόχων της.

- θέτει για άλλη μια φορά το αίτημα για την αναγκαιότητα διάλυσης όλου του μηχανισμού και των ομάδων της πολιτικής αστυνομίας, εντοπισμού και εκδίκασης των σφαγέων, των ηθικών και των φυσικών αυτουργών, και για τη δημοσίευση των αρχείων του μηχανισμού αυτού.

-απαιτεί να γίνεται σεβαστό το δικαίωμα της συνάθροισης, της διαμαρτυρίας, της διαδήλωσης και της ειρηνικής έκφρασης.

-απαιτεί να σταματήσουν οι δίκες και οι διώξεις, όπως και να απελευθερωθούν άμεσα όσοι συνελήφθησαν επειδή διαμαρτύρονταν ή διαδήλωναν.

Όπως και καλεί όλο τον τυνησιακό λαό σε επαγρύπνηση και σε συνέχιση των αγώνων του για την εκπλήρωση των καθηκόντων της επανάστασής του, μέχρι την ανατροπή της δικτατορίας και τη δημιουργία ενός δημοκρατικού συστήματος, που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του και να είναι αντίστοιχο των θυσιών του.


Ζήτω η τυνησιακή επανάσταση
Ζήτω ο τυνησιακός λαός
Για μια σύγχρονη λαοκρατούμενη δημοκρατία


Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας
Τύνιδα, 27 Μάρτη 2011

Σχετικά με τη νομιμοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας

Να συνεχίσουμε μέχρι την επίτευξη των στόχων της επανάστασης

Μετά από 25 χρόνια αγώνα στην παρανομία, ήρθε εν τέλει η νομιμοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας. Αυτή η νομιμοποίηση δεν αποτελεί μονάχα μια νίκη των αγωνιστών και των μελών του κόμματος, αλλά επίσης, νίκη για τους εργάτες και τους εργαζόμενους και τον τυνησιακό λαό συνολικά. Αυτό που δίνει ιδιαίτερη σημασία σε αυτή τη νομιμοποίηση είναι ότι ήρθε ως καρπός της επανάστασης της 14ης Γενάρη η οποία ανέτρεψε το Μπεν ’λι και δημιούργησε νέους όρους για την Τυνησία και το λαό της και κατοχύρωσε το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι. Είναι τιμή μας που πετύχαμε αυτή την αναγνώριση του κόμματός μας με το αίμα των μαρτύρων οι οποίοι έφεραν την ελευθερία θυσιάζοντας τις ζωές τους.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας ιδρύθηκε στις 3 Γενάρη 1986, τη 2η επέτειο της ένδοξης εξέγερσης του ψωμιού, έχοντας ως στόχο την οργάνωση των αγώνων του τυνησιακού λαού και την προάσπιση των συμφερόντων του και των δίκαιων φιλοδοξιών του για μια ζωή αξιοπρεπή, στην οποία θα υπάρχει ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας εξέφρασε αυτό το στόχο στο πολιτικό του πρόγραμμα και την αγωνιστική πρακτική του και διατύπωσε το σύνθημα για τη «Λαϊκή και Πατριωτική Δημοκρατική Επανάσταση», και το υπερασπίστηκε με συνέπεια παρότι του κόστισε αυτό σε ανθρώπινες θυσίες, όπως αυτή του μάρτυρα Ναμπίλ Αλ Μπαρακάτι, και σε συλλήψεις εκατοντάδων αγωνιστών και αγωνιστριών του, οι οποίοι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και στερήθηκαν τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, και με κάποιους να αναγκάζονται να βγουν στο εξωτερικό.

Έτσι βάδισε το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας κατά τα τελευταία 25 χρόνια και έθεσε ως πρώτο από τους στόχους του την πτώση της δικτατορίας, ως βασικού εμποδίου για την απελευθέρωση του λαού και για την αναγέννηση της πατρίδας. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας πίστεψε σε αυτό και αντιστάθηκε στις αντιδραστικές ιδέες οι οποίες το υποτιμούσαν, το κατηγορούσαν για ανικανότητα και υποτακτικότητα, και συνέχισε να εργάζεται για την ιδεολογική συγκρότηση και την οργάνωσή του, στο βαθμό που το επέτρεπαν οι συνθήκες του αγώνα στην παρανομία και η έλλειψη ελευθεριών: βρισκόταν σε κάθε αγώνα που ξέσπαγε και δεν φειδόταν κόπων για την συνεισφορά στην ενοποίηση των δυνάμεων της αντιπολίτευσης για την εξασφάλιση της νίκης επί της δικτατορίας.

Ήρθε, έπειτα, η επανάσταση της 14 Γενάρη μετά από πάνω από 20 χρόνων αγώνες και θυσίες των παιδιών του τυνησιακού λαού, που είχαν διάφορες ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις, αντιπολιτευόμενες στη δικτατορία, και ήταν μέλη κομμάτων, συλλογικοτήτων κοινωνικών, συνδικάτων, οργανώσεων υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή άλλων οργανώσεων. Αυτή η επανάσταση απέκτησε διάφορες διαστάσεις: είναι πολιτική επανάσταση εναντίον της τυραννίας και της καταπίεσης, είναι κοινωνική επανάσταση εναντίον της εκμετάλλευσης και της διαφθοράς, είναι και επανάσταση για την εθνική αξιοπρέπεια και περηφάνια. Και δεν σταμάτησε η επανάσταση στην Τυνησία, αλλά επεκτάθηκε, επηρεάζοντας τις υπόλοιπες χώρες της Αραβίας, στις οποίες οι λαοί τους εξεγείρονται ενάντια στα τυραννικά και διεφθαρμένα καθεστώτα που τις κυβερνούν, και ανατρέπουν το ένα μετά το άλλο.

Η επανάσταση της 14 Γενάρη δεν τελείωσε, γιατί δεν πέτυχε πλήρως τους σκοπούς της. Δεν σταματά: αντίθετα, παρά τα ατελή βήματα, βρίσκεται στη μέση του δρόμου. Δεν θα σταματήσουν οι αντιδραστικές δυνάμεις να παραμονεύουν και να εργάζονται για να την καταστείλουν, με τη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Γαλλίας, και για να την περιορίσουν μονάχα στην επίτευξη μεταρρυθμίσεων του παλιού καθεστώτος χωρίς να πειραχτούν τα θεμέλιά του και η οικονομική και κοινωνική βάση του. Το πρωταρχικό ζήτημα σε κάθε επανάσταση είναι το ζήτημα της εξουσίας, και για όσο οι τάξεις και τα στρώματα που πραγματοποίησαν την επανάσταση δεν κατακτούν την εξουσία, δεν μπορεί να θεωρείται ότι η επανάσταση νίκησε ή τελείωσε. Τέτοια είναι και η περίπτωση της Τυνησίας, καθώς ο λαός που επαναστάτησε δεν έχει αναλάβει ακόμα την διακυβέρνηση της χώρας.

Ο τυνησιακός λαός ανέτρεψε το δικτάτορα στην πρώτη φάση της επανάστασης. Και στη δεύτερη φάση της καταπιάστηκε με την ανατροπή της δικτατορίας, καθώς κατάφερε, με την επαγρύπνηση και την επιμονή του, να ρίξει την κυβέρνηση του Μοχάμεντ Γανούσι και να επιβάλλει το σύνθημα για μια Συντακτική Συνέλευση και τη διάλυση του Συνταγματικού Δημοκρατικού Συναγερμού και της πολιτικής αστυνομίας, όπως και επέβαλλε την κατάκτηση πολλών ελευθεριών όπως την ελευθερία της έκφρασης και του συνεταιρίζεσθαι σε κόμματα και οργανώσεις. Όμως η εξουσία των αντιδραστικών δυνάμεων παρέμεινε, διάχυτη σε διάφορους μηχανισμούς και ανώτατους θεσμούς, και τα οικονομικά της συμφέροντα δεν θίχτηκαν. Αυτές οι δυνάμεις διαπράττουν εγκλήματα σε βάρος των δικαιωμάτων του λαού (επιθέσεις, βανδαλισμούς, πρόκληση χάους κλπ) και προσπαθούν να πλήξουν την ενότητά του μέσω ιδεολογικών, φυλετικών και τοπικιστικών τριβών, και της διασποράς του φόβου και τρόμου για να τον λυγίσουν, για να μη συνεχίσει την επανάσταση και να μην πετύχει τους στόχους του.

Η σημερινή προσωρινή προεδρία και η μεταβατική κυβέρνηση εργάζονται για να πλήξουν την επαναστατική νομιμότητα και αρνούνται τον έλεγχο των πράξεων και των αποφάσεών τους που λαμβάνουν προς το συμφέρον των εχθρών της επανάστασης (βλ. ανάδειξη διπλωματών, υπευθύνων ασφαλείας και δικαστών κλπ). Αρνούνται τη συνεννόηση με το Πανεθνικό Συμβούλιο για την Προστασία της Επανάστασης. Στη θέση του ανέδειξαν έναν «Οργανισμό» στον οποίο τοποθέτησαν μέλη χωρίς καμία διαβούλευση ή συγκατάθεση για το ρόλο και τους στόχους του. Ακόμα και η απόφαση για τη διάλυση του πρώην κυβερνητικού κόμματος, για την αποτροπή της επανεμφάνισης του κόμματος αυτού υπό νέα μορφή, όπως και εκείνη για τη διάλυση ης αστυνομίας, δημιουργεί αμφιβολίες για το εύρος της σοβαρότητας της εφαρμογής.

Οι λαϊκές μάζες και ιδιαίτερα στα ενδότερα της χώρας αισθάνονται ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει στον πολιτικό τους βίο, όπως και στην κοινωνική τους πραγματικότητα, και ότι η επανάστασή τους τούς πνίγει. Αυτό το συναίσθημα μπορεί να εξηγηθεί και να δικαιολογηθεί με το γεγονός ότι το παλιό καθεστώς παραμένει στους μηχανισμούς του και στη διοίκησή του, όπως και γιατί η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει καμία επείγουσα και αναγκαία δράση με την οποία θα ελάφραινε το άχθος της ανεργίας και της ακρίβειας και της διάλυσης των κοινωνικών υπηρεσιών σε εκείνες τις περιοχές οι οποίες επλήγησαν περισσότερο από τη βία και τη λεηλασία της ημέρες του ξεσπάσματος της επανάστασης, αλλά και πριν από αυτή, όπως την περιοχή της Γκάφσα, της Χουσέιρα, του Μπεν Κουρντάν και αλλού.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας θεωρεί πως η επανάσταση δεν τελείωσε και πως ο τυνησιακός λαός καλείται να επαγρυπνεί έναντι των κινδύνων που υπάρχουν για την παρεμπόδιση της επανάστασης. Η συνέχιση της κινητοποίησης και της διατήρησης του Πανεθνικού Συμβουλίου για την Προστασία της Επανάστασης και της ενεργοποίησής του, όπως και των τοπικών και συνοικιακών συμβουλίων που είναι παρακλάδια του, είναι μερικά από τα βασικά καθήκοντα σήμερα. Η προσωρινή προεδρία και η μεταβατική κυβέρνηση δεν επιτρέπει τον έλεγχό τους, παρότι είναι δικαίωμα του λαού να ελέγχει και να λογοδοτούν σε αυτόν. Οι εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση θα είναι μια σημαντική στιγμή στο επόμενο διάστημα, για να μπορέσουν να φτάσουν οι εργάτες, οι εργαζόμενοι και ο λαός γενικά, μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών και τις υπόλοιπες επαναστατικές και δημοκρατικές δυνάμεις, στο καθοριστικό σημείο να επιβάλλουν τη λαϊκή θέληση και να καταφέρουν ένα αποφασιστικό χτύπημα στους εχθρούς της επανάστασης.

Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο αν άμεσα εργαστούμε για την μετάθεση για αργότερα των εκλογών, ώστε να μπορεί ο λαός και οι διάφορες πολιτικές δυνάμεις να προετοιμαστούν σοβαρά, δεδομένης της κρισιμότητας των θεμάτων που θα πραγματευτεί η Συντακτική Συνέλευση, και για την προετοιμασία του κατάλληλου πολιτικού κλίματος για τη διεξαγωγή τους, με την εκκαθάριση της διοίκησης, της Δικαιοσύνης και των ΜΜΕ, με την πραγματική διάλυση της πολιτικής αστυνομίας, όπως και με την κατάργηση των εκλογικών νόμων και με τη διευθέτηση του ζητήματος της χρηματοδότησης των εκλογών, για την εξασφάλιση της διαφάνειας και της ισότητας μεταξύ των διαφόρων συμμετεχόντων και για το φραγμό στη διαφθορά και τη δωροδοκία.

Η φύση της μεταβατικής περιόδου δεν μειώνει την αναγκαιότητα λήψης, επειγόντως, οικονομικών και κοινωνικών μέτρων υπέρ του λαού και ιδιαίτερα των ανέργων και των περιθωριοποιημένων στρωμάτων, παρότι αυτά χρειάζονται χρήματα και ενέργειες. Η μεταβατική κυβέρνηση δεν σταμάτησε να κινείται βάσει του προϋπολογισμού που συντάχθηκε επί Μπεν ’λι και ο οποίος απέδιδε πολλά χρήματα στο Υπουργείο Εσωτερικών και στην αποπληρωμή χρέους που συνήψε η δικτατορία. Αλλά γιατί δεν ακυρώνεται αυτό το χρέος, ή τουλάχιστον, δεν αναβάλλεται για ένα διάστημα η αποπληρωμή του όπως συνέβη σε διάφορες χώρες και δεν διατίθεται για τη βελτίωση της κατάστασης του λαού; Γιατί δεν υπάρχει νέος προϋπολογισμός, σύμφωνος με τις νέες προτεραιότητες;

Η τυνησιακή επανάσταση επεκτάθηκε, επηρεάζοντας έναν αριθμό αραβικών κρατών. Έπεσε ο δικτάτορας της Αιγύπτου, ενώ η Υεμένη και το Μπαχρέιν γνωρίζουν λαϊκές επαναστάσεις με μαζική συμμετοχή, εναντίον των οποίων οι τοπικές εξουσίες απαντούν δια πυρός και σιδήρου για να προστατεύσουν εαυτόν, προσφεύγοντας, στην περίπτωση του Μπαχρέιν, στη βοήθεια των αντιδραστικών Σαούντ. Στη γειτονιά μας, ξεσηκώθηκε ο λιβυκός λαός εναντίον των σφαγέων του. Όμως η κατάσταση εκεί πήρε επικίνδυνη τροπή με την είσοδο των ΗΠΑ και των ακολούθων της, με την κάλυψη του ΟΗΕ, και με το πρόσχημα της προστασίας των πολιτών. Η αμερικανική κυβέρνηση δεν έθεσε αντίστοιχο ζήτημα ούτε στο Μπαχρέιν, ούτε στην Υεμένη, ούτε προηγουμένως στη Γάζα, το Λίβανο, το Ιράκ ή το Αφγανιστάν που κατέχει. Και ο Σαρκοζί δεν ήταν που στήριζε το δικτάτορα της Τυνησίας πριν λίγο καιρό;

Αυτό που οδηγεί Ομπάμα, Σαρκοζί και Κάμερον στην ανάμειξή τους είναι η φρενήρης επιδίωξη διαμοιρασμού του λιβυκού πετρελαίου μετά την καταστολή της επανάστασης. Εμείς στεκόμαστε στο πλευρό του λιβυκού λαού και της εξέγερσής του, όμως αντιτιθόμαστε σε κάθε ξένη ανάμειξη γιατί πλήττει όχι μόνο την επανάσταση στη Λιβύη, αλλά και στην Τυνησία και τις υπόλοιπες αραβικές χώρες. Επίσης, είμαστε εναντίον της χρήσης του τυνησιακού εδάφους ή του εναέριου χώρου μας για τις εχθροπραξίες στη Λιβύη. Οι αμερικάνοι, γάλλοι και άγγλοι αποικιοκράτες δεν έχουν κανένα συμφέρον από τη νίκη της επανάστασης στις αραβικές χώρες γιατί αυτές πλήττουν τα συμφέροντά τους.

Ζήτω η επανάσταση του τυνησιακού λαού

Να συνεχιστεί η επανάσταση μέχρι την επίτευξη των στόχων της

Να υπάρξει εξουσία του λαού

Ζήτω οι εξεγερμένοι υπέρ της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας αραβικοί λαοί

Τύνιδα, 23 Μάρτη 2011

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας

Τυνησία: Ανακοινώσεις της Ένωσης Κομμουνιστικής Νεολαίας Τυνησίας και του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας για την επίσκεψη της Κλίντον

Η Κλίντον στην Τυνησία για ποιο λόγο;

Πραγματοποιεί επίσκεψη σήμερα στις 17 Μάρτη 2011 η αμερικανίδα Υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον στην Τυνησία δήθεν για να στηρίξει την επανάσταση της 14ης Γενάρη. Στην πραγματικότητα, όμως, ο στόχος της είναι η παροχή βοήθειας στην σταθεροποίηση των δεσμών των ΗΠΑ με τη νέα κυβερνητική ομάδα μετά τη φυγή του δικτάτορα στη σκιά του οποίου ζούσαμε επί 23 χρόνια και ο οποίος αποτελούσε το δεξί τους χέρι, τον προστάτη των συμφερόντων τους και τον πιστό τους ακόλουθο: ενός δικτάτορα που δέσμευε με την τυραννία του, τον τυνησιακό λαό στα συμφέροντα των μονοπωλιακών τους εταιριών που λεηλατούσαν τον πλούτο και τους πόρους της χώρας και δέσμευαν την οικονομία μας και την περιόριζαν σε ευάλωτους τομείς που δεν ανταποκρίνονταν στις ιδιαίτερες ανάγκες της Τυνησίας, αλλά στη λαιμαργία των μεγάλων παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, στο πλαίσιο του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας ο οποίος δεν είχε άλλο αποτέλεσμα παρά τη φτώχεια και την ανεργία (πάνω από 14% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία) και από ενίσχυση των ταξικών και περιφερειακών ανισοτήτων.

Αυτή η επίσκεψη δεν μπορεί να φέρει κάτι άλλο από την επέκταση των ασύμμετρων σχέσεων τις οποίες ρίζωσε το αιματηρό καθεστώς της 7ης Νοέμβρη (σ.μετ.1987, του Μπεν ’λι) και τη συνέχιση στην απαρχαιωμένη γραμμή στην οποία κινήθηκε η Τυνησία επί 4 δεκαετίες και συνιστούσε άρνηση της απόδοσης του δικαιώματος στους Τυνήσιους να τερματίσουν την Κηδεμονία, μετά τη συντριβή του συστήματός της από τη θριαμβευτική επανάσταση, του δικαιώματος για πραγματική ανεξαρτησία που θα προστατεύει την αξιοπρέπεια των τυνήσιων.

Γι αυτό και η Ένωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Τυνησίας:

-καλεί κάθε πολιτικά ευαίσθητο άνθρωπο, κόμματα και ρεύματα, οργανώσεις και κοινωνικές συλλογικότητες και γενικά το λαϊκό κίνημα, σε κινητοποίηση για να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στην επίσκεψη αυτής της αμερικανικής κουστωδίας και την στήριξή μας στον αγώνα όλων των αραβικών λαών για την πραγματική λαϊκή και δημοκρατική αλλαγή.

-Η Ένωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Τυνησίας θεωρεί πως αυτή η επίσκεψη εντάσσεται στον κύκλο της περιοδείας που πραγματοποιεί η Κλίντον, με αφετηρία την Αίγυπτο, για την εξασφάλιση των στρατηγικών της συμφερόντων και την ασφάλεια της σιωνιστικής οντότητας στην περιοχή, μέσω της αναζήτησης νέων Δούρειων Ίππων, πράγμα που απαιτεί το μέγιστο βαθμό επαγρύπνησης εναντίον αυτών των δολοπλοκιών.

-Καταλογίζει την ευθύνη στην κυβέρνηση του Κάεντ Ας Σέμπσι και προειδοποιεί για την αναπαραγωγή αυτή του προτύπου του Μπεν ’λι και για την κατάπνιξη της επανάστασης της 14 Γενάρη και των φιλοδοξιών της για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.

-Αυτή η επίσκεψη αποδεικνύει πως δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από το Συμβούλιο για την Προστασία της Επανάστασης ως της αρχής που θα επιβλέπει και θα σταματά τις μονομερείς αποφάσεις της τωρινής κυβέρνησης και ως εγγύησης για την αποφυγή να υπάρχουν ξανά κάποιοι, εντός ή εκτός χώρας, που θα αποφασίζουν για την πορεία της επανάστασης.

Δόξα στους μάρτυρες.

Όχι στην κηδεμόνευση την Τυνησίας

Ζήτω οι αγώνες των αραβικών λαών εναντίον των θυτών τους

Όχι στα αμερικανικά συμφέροντα στην τυνησιακή γη



Ένωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Τυνησίας
Τύνιδα, 17 Μάρτη 2011

Έξω η Χίλαρι Κλίντον από την Τυνησία

Πραγματοποιεί η αμερικανίδα Υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον επίσκεψη στην Τύνιδα ημέρα Τετάρτη 16 Μάρτη. Δεν είναι μυστικό ότι ο σκοπός αυτής της επίσκεψης είναι η επιθεώρηση της κατάσταση στην Τυνησία και η διαβούλευση με τη μεταβατική κυβέρνηση γύρω από την κατάσταση στη Λιβύη η οποία κάνει τις ΗΠΑ και μερικούς συμμάχους της να εξυφαίνουν την ανάμειξή τους σε αυτή.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας καταγγέλλει κάθε ανάμειξη της αμερικανικής κυβέρνησης στις Υποθέσεις της χώρας. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, που στήριξε το δικτατορικό καθεστώς από την αρχή της δημιουργίας του, δεν έχει συμφέρον από την δημιουργία ενός συστήματος πραγματικής δημοκρατίας στην Τυνησία που θα ενσαρκώνει τη θέληση του λαού, και θα αντανακλά την ανεξαρτησία των εθνικών αποφάσεων. Το αντίθετο: αυτό που μπορεί να φέρει η Χϊλαρι Κλίντον στις αποσκευές της είναι η συνωμοσία εναντίον της επανάστασης και η ο περιορισμός της στην ανασυγκρότηση του παλιού καθεστώτος με τρόπο ώστε να μην ξεφεύγει η κατάσταση στην Τυνησία από την επίβλεψή της. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας, επίσης, καταγγέλλει κάθε αμερικανο-δυτική ανάμειξη στις υποθέσεις της Λιβύης κάτω από οποιοδήποτε πρόσχημα, γιατί αυτή η ανάμειξη δεν έχει άλλο στόχο παρά την ηγεμονία στην αδελφή αυτή χώρα και την κυριαρχία επί των πλουτοπαραγωγικών της πηγών, με την εγκαθίδρυση μιας προδοτικής κυβέρνησης σε αυτή και τη μετατροπή της σε ένα νέο Ιράκ.

Ο λαός της Λιβύης είναι ο πρώτος και ο τελευταίος υπεύθυνος για τον καθορισμό της μοίρας του και είναι ικανός για την πραγματοποίηση της επανάστασης εναντίον της τυραννίας χωρίς οποιαδήποτε εξωτερική ανάμειξη.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας καλεί τους Τυνήσιους και τις Τυνήσιες σε διαμαρτυρία εναντίον της υπουργού εξωτερικών του αμερικανικού ιμπεριαλισμού Χϊλαρι Κλίντον και κάθε αμερικανο-δυτικής ανάμειξης εναντίον της επανάστασης στη χώρα μας και στην αδελφή Λιβύη.

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας
Τύνιδα, 16 Μάρτη 2011

Μπελκασέμ Μπεναμπνταλά: "Η σπίθα της εξέγερσης να περάσει στην άλλη πλευρά της Μεσογείου"

Πηγή: «Δρόμος» της Αριστεράς, 12 Μάρτη 2011

Μιλήσαμε με τον Μπελκασέμ Μπεναμπνταλά, αγωνιστή της τυνησιακής Αριστεράς και ιδρυτικό στέλεχος της Ένωσης Άνεργων Πτυχιούχων Τύνιδας, που συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση του λαού του και ήταν ένας από τους δύο προσκεκλημένους της εφημερίδας μας στις εκδηλώσεις για τα πρώτα γενέθλιά της.

Ο Μπελκασέμ τονίζει στις απαντήσεις του τον καταλυτικό ρόλο της εξέγερσης στην Τυνησία για όλη τη Μέση Ανατολή, και εξηγεί τον καθοριστικό ρόλο της Αριστεράς, όπως και μια ακόμη απαραίτητη «προϋπόθεση»: το ξεπέρασμα του φόβου, που μέχρι πρόσφατα πάγωνε κάθε προσπάθεια μαζικού ξεσηκωμού. Μιλά ακόμη για τη σημερινή φάση της ανολοκλήρωτης ακόμη επαναστατικής διαδικασίας, για τις προσπάθειες των προοδευτικών δυνάμεων να πετύχουν μια ουσιαστική νίκη, αλλά και για την ελπίδα του, ότι το κύμα εξεγέρσεων στον αραβικό ρόλο θα συμβάλλει στο να ξανατεθεί στην ημερήσια διάταξη η δυνατότητα των επαναστάσεων.

Η πτώση του Μπεν Αλί μπορεί να θεωρηθεί η σπίθα που άναψε φωτιά στον αραβικό κόσμο, με ένα κύμα εξεγέρσεων το οποίο κάθε άλλο παρά έχει κοπάσει. Ήταν όμως τυχαίο ότι η πρώτη εξέγερση ξέσπασε στη χώρα σας, την Τυνησία;
Πραγματικά, η εξέγερση στην Τυνησία ήταν η σπίθα που άναψε φωτιά σε όλο τον κάμπο της Μέσης Ανατολής. Τώρα, γιατί πρώτα στην Τυνησία; Νομίζω ότι η καταρχήν απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι στη χώρα μου το συνδικαλιστικό και πολιτικό κίνημα, ιδίως της Αριστεράς, είναι πολύ πιο οργανωμένο και με πολύ μεγαλύτερους δεσμούς με την κοινωνία απ’ ό,τι για παράδειγμα στην Αίγυπτο – η οποία είναι βέβαια μια χώρα με μεγαλύτερη γεωστρατηγική σπουδαιότητα. Αυτός ο πρώτος όρος που δεν πληρούνταν στην Αίγυπτο, μια χώρα που κατά τα άλλα είναι ίσως η πιο σημαντική για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, εξηγεί κάπως γιατί ήταν πολύ δύσκολο να ξεκινήσει ένα κύμα επαναστάσεων από εκεί. Άρα ναι, η Τυνησία ήταν η σπίθα, ακριβώς γιατί αποτελούσε τον πιο αδύναμο κρίκο της αντιδραστικής αλυσίδας στη Μέση Ανατολή. Το δεύτερο καθοριστικό στοιχείο που τροφοδότησε το ξέσπασμα της εξέγερσης ήταν το σπάσιμο του φόβου. Σε όλες τις αραβικές χώρες οι λαοί δεν έχουν καμία συμπάθεια για τα καταπιεστικά και αστυνομικά καθεστώτα που τους δυναστεύουν. Αυτό όμως που συντηρούσε την παθητικότητα ήταν ο φόβος. Από τη στιγμή που έσπασε ο φόβος, και υπήρξε η πρώτη επιτυχία με το διώξιμο του Μπεν Αλί, όλη η Μέση Ανατολή έλαβε το μήνυμα και λαμπάδιασε.

Μετά την πτώση του Μπεν Αλί, πώς εκτιμάτε τις τρέχουσες εξελίξεις στην Τυνησία; Με τι στόχους προσπαθεί να κινηθεί η Αριστερά, και γενικότερα οι λαϊκές δυνάμεις;
Αυτή τη στιγμή η επανάστασή μας βρίσκεται στη μέση του δρόμου, με τις επαναστατικές και τις αντεπαναστατικές δυνάμεις σε σκληρή σύγκρουση. Στις επαναστατικές δυνάμεις εντάσσονται όλες οι αριστερές και προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, με το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας να αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα, αλλά και όλες οι αντιπολιτευόμενες το παλιό καθεστώς κοινωνικές οργανώσεις, όπως είναι τα εργατικά συνδικάτα, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα κ.λπ. Οι αντεπαναστατικές δυνάμεις αποτελούνται από τα υπολείμματα του παλιού καθεστώτος στο υπουργείο Εσωτερικών και μία σειρά άλλα υπουργεία, αλλά και στα ΜΜΕ.
Στόχος μας είναι η εγκαθίδρυση μιας λαοκρατούμενης δημοκρατίας, και το εργαλείο για να πετύχουμε μια τέτοια, πραγματική δημοκρατία, που θα εκπροσωπεί τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, είναι η ανάδειξη μιας Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Άρα ζητάμε εκλογές για Συντακτική Εθνοσυνέλευση, η οποία θα επεξεργαστεί και θα υιοθετήσει ένα νέο Σύνταγμα που θα εκφράζει τους πόθους του λαού μας. Για να το πετύχουμε αυτό προσπαθούμε να ενώσουμε όλες τις δυνάμεις που παλεύουν για μια ουσιαστική αλλαγή.

Έχει αποδώσει αυτή η προσπάθεια;
Ναι, σε μεγάλο βαθμό. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας πήρε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία του «Μετώπου 14 Γενάρη», που σήμερα συσπειρώνει 9 κόμματα αριστερής, νασερικής και μπααθικής κατεύθυνσης, και πρωτοστατεί στις διαδηλώσεις που συνεχίζονται σε ολόκληρη τη χώρα. Εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει και το Συμβούλιο Σωτηρίας της Επανάστασης, το οποίο συσπειρώνει όλες τις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις, πολιτικές και κοινωνικές: από το «Μέτωπο 14 Γενάρη» και τα ισλαμικά κόμματα ως τη Γενική Συνομοσπονδία των Συνδικάτων, το Δικηγορικό Σύλλογο, τις ενώσεις για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων… Όλοι αυτοί οι μετωπικοί σχηματισμοί αρνούνται την πρόταση των υπολειμμάτων του παλιού καθεστώτος για προεδρικές εκλογές.
Σε ό,τι αφορά τώρα την οικονομία, δεδομένου ότι ο λαός εξεγέρθηκε ενάντια σε αυτό το καθεστώς το οποίο χαρακτηριζόταν από μια οικονομία της διαφθοράς, που ήταν στην υπηρεσία των πλούσιων και του ιμπεριαλισμού, συμφωνούμε όλοι ότι θέλουμε μια εθνική οικονομία που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και άρα θα έρθει οπωσδήποτε σε ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις.

Αυτό το πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο διεκδικεί δηλαδή την εξουσία;
Είναι σαφές: αυτό που μπαίνει στη κεντρική πολιτική σκηνή της Τυνησίας σήμερα είναι το ζήτημα της εξουσίας. Η σωτηρία της επανάστασης απαιτεί οργάνωση και αποφασιστικότητα. Ο λαός οργανώνεται με γοργούς ρυθμούς είτε σε πολιτικά κόμματα και συνδικάτα, είτε στις επιτροπές σωτηρίας σε χωριά, κωμοπόλεις και πόλεις. Μάλιστα υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που οι τοπικές επιτροπές σωτηρίας έχουν ήδη καταργήσει στην πράξη τα όργανα του παλιού καθεστώτος, κι έχουν προχωρήσει σε εκλογές για την ανάδειξη νέων τοπικών αρχών, οι οποίες έχουν την εμπιστοσύνη των πολιτών και εκφράζουν τις ανάγκες τους.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι όσο καλύτερα οργανώνεται ο λαός, τόσο γρηγορότερα θα μπορέσει να αφαιρέσει την εξουσία από τα υπολείμματα του παλιού καθεστώτος, τα οποία επιχειρούν σήμερα να περιορίσουν τις όποιες αλλαγές σε μία σειρά ανώδυνων μεταρρυθμίσεων.

Η εξέγερση στην Τυνησία είναι, λέτε, μια δουλειά που βρίσκεται στη μέση. Έχει όμως επιφέρει ήδη κάποιες αλλαγές στις συνειδήσεις;
Είναι σίγουρο ότι ο λαός αυτή τη στιγμή, μετά την εξέγερση και το διώξιμο του Μπεν Αλί, έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Γι’ αυτό ακριβώς συνεχίζει την επαναστατική διαδικασία με διαδηλώσεις και με κάθε είδους πίεση προς τα υπολείμματα του παλιού καθεστώτος. Απ’ την άλλη πάλι, το παλιό καθεστώς δεν μένει με δεμένα τα χέρια. Καλλιεργεί το φόβο ενός υποτιθέμενου πολιτικού κενού που μπορεί να υπάρξει και να βάλει σε κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας. Δεν μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι έχει εξαφανιστεί μια κι έξω ο φόβος από το λαό μας – αλλά, την ίδια στιγμή, η πλειοψηφία έχει συνείδηση ότι πραγματοποιεί μια επανάσταση.
Αυτό είναι μεγάλη κατάκτηση. Δεν έχουμε ούτε εμείς, αλλά ούτε οι λαϊκές μάζες της Τυνησίας, μια ρομαντική αντίληψη γι’ αυτήν την εξέγερση, γι’ αυτή την επανάσταση που, όπως ήδη είπα, βρίσκεται στη μέση του δρόμου. Καταλαβαίνουμε και, βασικά αυτό είναι το σημαντικό, η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία καταλαβαίνει ότι θα συναντήσουμε ισχυρά εμπόδια, ότι θα χρειαστούν κι άλλοι μάρτυρες μέχρι να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας. Άλλωστε, εάν ο φόβος που προσπαθούν να ξαναφέρουν στο λαό είχε επικρατήσει, δεν θα συνεχιζόταν αυτό το κίνημα από τις 14 Γενάρη μέχρι σήμερα.

Φαίνεται ότι στη συνέχιση του ξεσηκωμού παίζει καθοριστικό ρόλο η ύπαρξη και δράση του «Μετώπου 14 Γενάρη» και του Συμβουλίου Σωτηρίας της Επανάστασης…
Είναι σαφές ότι για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε με επιτυχία την επαναστατική διαδικασία είναι αναγκαία μία πραγματική, ενοποιημένη πολιτική καθοδήγηση του λαϊκού κινήματος. Δίχως αυτή δεν θα μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε την επαναστατική διαδικασία.
Το Συμβούλιο Σωτηρίας της Επανάστασης θα μπορούσε να παίξει αυτό το ρόλο, ήδη σε μεγάλο βαθμό παίζει αυτό το ρόλο, της καθοδήγησης του λαού της Τυνησίας, των εργαζόμενων, της νεολαίας, ώστε να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τόσο τους πολιτικούς στόχους μας, δηλαδή την πραγματοποίηση εκλογών για Συντακτική Εθνοσυνέλευση που θα οδηγήσει σε πραγματική λαϊκή δημοκρατία, όσο και τους οικονομικούς στόχους, δηλαδή την οικοδόμηση μιας νέας εθνικής οικονομίας σε ρήξη με το νεοφιλελευθερισμό, στην υπηρεσία του λαού της Τυνησίας και όχι μιας χούφτα πλούσιων και διεφθαρμένων.

Μια τελευταία ερώτηση: ποιο μήνυμα θα θέλατε να μεταφέρετε στις αριστερές δυνάμεις της Ελλάδας, όσο και στον ελληνικό λαό, εναντίον του οποίου ξεδιπλώνεται εδώ και μήνες μια ολοκληρωτική επίθεση;
Καταρχήν έχουμε την πεποίθηση ότι οι συνεχιζόμενες εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο θα αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για τους λαούς. Αυτό δεν είναι επειδή έχουμε μεγάλη ιδέα για όσα καταφέραμε, αλλά επειδή καταλαβαίνουμε τη σημασία που έχει το παράδειγμα για να πάρουν κουράγιο οι λαοί, για να σπάσουν τα δεσμά του φόβου που και εμάς μας κρατούσε δεμένους τόσες δεκαετίες. Άλλωστε γνωρίζω ότι τόσο η εξέγερση της ελληνικής νεολαίας το Δεκέμβρη του 2008, όσο και οι μεγάλες γενικές απεργίες που έχουν ξεκινήσει μετά την επιβολή του μνημονίου με το ΔΝΤ και την ΕΕ στη χώρα σας, έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης και για την αραβική νεολαία και για τους αραβικούς λαούς. Είχαμε κι εμείς όπως, νομίζω, και ο υπόλοιπος κόσμος, στραμμένα τα μάτια μας στην Ελλάδα.
Με αυτή την έννοια, πιστεύουμε ότι οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο θα αποτελέσουν πράγματι πηγή έμπνευσης, θα ξαναφέρουν το ζήτημα της επανάστασης στην ημερήσια διάταξη – διότι η έννοια «επανάσταση» ήταν απαγορευμένη ήδη από τη δεκαετία του ’80, και ιδίως μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ. Εδώ το καθοριστικό είναι να δούμε ποιος και πώς καθοδηγεί αυτές τις διαδικασίες.
Η εμπειρία μας λέει ότι είναι απαραίτητο να υπάρχουν κινήματα και κόμματα με πραγματικούς δεσμούς με τον κόσμο, αποφασισμένα να παλέψουν και να τραβήξουν την υπόθεση αυτή μέχρι το τέλος. Από τα λίγα που γνωρίζουμε για την ιστορία του ελληνικού λαού, για όλες αυτές τις δεκαετίες θυσιών και αγώνων, νομίζουμε ότι ο λαός σας μπορεί να εμπνευστεί από την ίδια την ιστορία του και να δει ότι μπορεί, για άλλη μια φορά, να σπάσει τις αλυσίδες του φόβου.
Όλοι οι λαοί του κόσμου ποθούν πραγματική δημοκρατία, ποθούν μια ζωή με αξιοπρέπεια και πραγματική ισότητα. Και ελπίζουμε οι διαδικασίες που έχουν ξεκινήσει στον αραβικό κόσμο να αποτελέσουν μία σπίθα που θα διασχίσει τη θάλασσα και θα απλώσει τη φλόγα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης και στην άλλη πλευρά της Μεσογείου!

Ανακοίνωση Μετώπου 14 Γενάρη

Τοποθέτηση του Μετώπου 14 Γενάρη για τον «Ανώτατο Οργανισμό για την Επίτευξη των Στόχων της Επανάστασης, για τις Πολιτικές Μεταρρυθμίσεις και για τη Μετάβαση στη Δημοκρατία».

Το «Μέτωπο 14 Γενάρη» συνεδρίασε σήμερα, Τρίτη 15 Μάρτη και εξέτασε το ζήτημα του «Ανώτατου Οργανισμού για την Επίτευξη των Στόχων της Επανάστασης, για τις Πολιτικές Μεταρρυθμίσεις και για τη Μετάβαση στη Δημοκρατία». Και συμπέρανε, μετά από συζήτηση, τα ακόλουθα:

1) Η οντότητα αυτού του «Οργανισμού», με τη σύνθεση που έχει, με τις αρμοδιότητες και με τους στόχους του, δεν είναι χώρος διαβούλευσης και συμφωνίας μεταξύ των πολιτικών, κοινωνικών και κομματικών δυνάμεων που συμμετέχουν στην επανάσταση και που είναι αφοσιωμένες στους στόχους της.

2) Η ανακοινωθείσα σύνθεσή του, στο μεγαλύτερο μέρος της, δεν αποτελείται από μέλη του «Πανεθνικού Συμβουλίου για την Προστασία της Επανάστασης», ενώ υπάρχουν σε αυτόν άτομα που όχι μόνο δεν συμμετείχαν στην επανάσταση και δεν την στήριξαν, αλλά κάποιοι εξ αυτών είχαν ως και εχθρική στάση απέναντί της.

3) Η ανακοινωθείσα σύνθεσή του, ακόμα περισσότερο, απέκλεισε πολιτικές και κοινωνικές παρατάξεις, παραλείποντας με σαφή τρόπο εκπροσώπους αγωνιστών και νεολαίων και οργανώσεις τους.

4) Αυτές οι πρακτικές που υιοθέτησε η προσωρινή εξουσία για το σχηματισμό αυτού του «Οργανισμού» αποτελούν τη συνέχεια των πολιτικών της που βασίζονται στις μανούβρες με στόχο την ανακοπή της επανάστασης και τη διάλυση του «Πανεθνικού Συμβουλίου για την Προστασία της Επανάστασης».

5) Το Μέτωπο 14 Γενάρη καλεί το «Πανεθνικό Συμβούλιο για την Προστασία της Επανάστασης» να συγκληθεί εκτάκτως προκειμένου να πάρει θέση έναντι αυτών των εξελίξεων, σύμφωνα με τις αρχές του.

Μέτωπο 14 Γενάρη

15 Μάρτη 2011

Ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας

Για τον Ανώτατο Οργανισμό για την Επίτευξη των Στόχων της Επανάστασης, για τις Πολιτικές Μεταρρυθμίσεις και τη Μετάβαση στη Δημοκρατία

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας έμαθε από τα Μέσα Ενημέρωσης τον κατάλογο των μελών που θα μετέχουν στο Συμβούλιο του «Ανώτατου Οργανισμού για την Επίτευξη των Στόχων της Επανάστασης, για τις Πολιτικές Μεταρρυθμίσεις και τη Μετάβαση στη Δημοκρατία». Ο κατάλογος αποτελείται από 12 εκπροσώπους κομμάτων, από 17 εκπροσώπους οργανισμών, οργανώσεων και συλλόγων της κοινωνίας των πολιτών και από 32 «εθνικές προσωπικότητες». Επίσης, έλαβε γνώση της Ατζέντας της πρώτης συνεδρίασης του Συμβουλίου που αποφασίστηκε να γίνει στις 17 Μάρτη 2011. Αυτή η ατζέντα περιλαμβάνει 4 σημεία μεταξύ των οποίων η παρουσίαση κειμένων νομοθετικού περιεχομένου σχετικών με τις εκλογές για την πανεθνική Συντακτική Συνέλευση και τα οποία διανεμήθηκαν στα μέλη του Συμβουλίου.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας ξεκαθαρίζει τα ακόλουθα:

1) Η κυβέρνηση επικοινώνησε με το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας ώστε αυτό να ορίσει έναν εκπρόσωπό του για το Συμβούλιο του Ανώτατου Οργανισμού, όμως εμείς ζητήσαμε χρόνο, για να συζητήσουμε αυτό το ζήτημα εσωκομματικά και με τους συμμάχους μας στο «Μέτωπο 14 Γενάρη» και με τις οργανώσεις εκείνες που συνεργαζόμαστε στο «Πανεθνικό Συμβούλιο για τη Σωτηρία της Επανάστασης». Διαβεβαιώσαμε επίσης ότι κατ αρχήν δεν συμφωνούμε με αυτό τον «Οργανισμό» και ότι αυτό που θα καθορίσει τη στάση μας έναντι του έγκειται στο εύρος της ανταπόκρισής του, με τις αρμοδιότητές του και τις μεθόδους εργασίας του, στο αίτημα για πρόοδο της επανάστασης και υλοποίηση των στόχων της. Ωστόσο, ο κατάλογος των συμμετεχόντων δημοσιεύτηκε προτού η κυβέρνηση αποσπάσει τη συμφωνία μας.

2) Η προσωρινή προεδρία και η μεταβατική κυβέρνηση Μπάτζι Κάεντ Ας Σέμπσι συνεχίζουν τις ίδιες γραφειοκρατικές μεθόδους, με εκείνες τις συνήθεις στην εποχή Μπουργκίμπα και Μπεν ’λι για να επιβάλλουν τη θέλησή τους στις πολιτικές και λαϊκές δυνάμεις και να τις θέσουν προ τετελεσμένων γεγονότων. Ο κατάλογος απέκλεισε διάφορα κόμματα και συλλογικότητες και εκπροσώπους αγωνιστών της νεολαίας και άλλων οργανώσεων, ενώ ανέδειξε 42 πρόσωπα ως «ανεξάρτητα» χωρίς διαβούλευση ή τη συγκατάθεση ούτε σχετικά με τον αριθμό των «ανεξάρτητων» αυτού του «Οργανισμού», ούτε σχετικά με τα ονόματα αυτών, μεταξύ των οποίων υπάρχουν κάποιοι που δεν συμμετείχαν στην επανάσταση ούτε άρθρωσαν έναν λόγο υποστήριξης αυτής.

3) Η ατζέντα της πρώτης συνεδρίασης του Συμβουλίου του «Οργανισμού» αναδεικνύει τον τυπικό χαρακτήρα του, καθώς το προσχέδιο του εκλογικού νόμου για τη Συντακτική Συνέλευση, για παράδειγμα, ήταν προετοιμασμένο εκ των προτέρων, και θα παρουσιαστεί στον «Οργανισμό» για «Συζήτηση και Διαβούλευση».

4) Ό,τι αναφέρουμε επιβεβαιώνει αυτό για το οποίο είχαμε προειδοποιήσει εξαρχής: ότι οι στόχοι αυτού του «Οργανισμού» είναι ο υποσκελισμός του «Πανεθνικού Συμβουλίου για τη Σωτηρία της Επανάστασης» και η διάλυσή του, όπως και το να αφεθεί η κυβέρνηση να δρα δίχως εποπτεία. Όπως έκανε προηγουμένως με την ανάδειξη των κυβερνητών των επαρχιών (η διακυβέρνηση Γανούσι) έτσι κάνει τώρα ο Μπάτζι Κάεντ Ας Σέμπσι με την ανάδειξη εκπροσώπων, διπλωματικών οργάνων και υπεύθυνων για την Ασφάλεια, με τη νομιμοποίηση κομμάτων και με την πληροφόρηση για τη διαδικασία διάλυσης του μηχανισμού της πολιτικής αστυνομίας με τις ασάφειες και τη σύγχυση.

5) Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας βάσει αυτών των δεδομένων

-επιβεβαιώνει τη δέσμευσή του στο «Πανεθνικό Συμβούλιο για την Προστασία της Επανάστασης» ως το πλαίσιο, στη μεταβατική αυτή περίοδο, από όπου εποπτεύεται η προσωρινή προεδρία και η μεταβατική κυβέρνηση και οι αποφάσεις τους και οι ενέργειές του.

- εκφράζει την αντίθεσή του για τον τρόπο με τον οποίο σχηματίστηκε ο «Ανώτατος Οργανισμός για την Επίτευξη των Στόχων της Επανάστασης, για τις Πολιτικές Μεταρρυθμίσεις και τη Μετάβαση στη Δημοκρατία» και με τον καθορισμό του ρόλου του και των αρμοδιοτήτων του.

-καλεί τις επαναστατικές και λαϊκές δυνάμεις σε επαγρύπνηση και μόνιμη κινητοποίηση ώστε να μην επιτευχθεί η ανακοπή και η καταστολή της επανάστασης.

* Για την αναβολή της ημερομηνίας διεξαγωγής εκλογών για τη Συντακτική Συνέλευση και για τη συμφωνία για μια νέα ημερομηνία που θα επιτρέπει στις πολιτικές, κοινωνικές και λαϊκές δυνάμεις να έχουν προετοιμαστεί καταλλήλως, ώστε να πετύχουν τους στόχους τους.

*Για την ανάδειξη νέων υπευθύνων στη Διοίκηση στις επαρχίες, στους αντιπροσώπους, τους οικονομικούς υπεύθυνους και τους διοικούντες των κρατικών και ημικρατικών οργανισμών και στο διπλωματικό σώμα, μετά από διαβούλευση και που θα πληρούν τις προϋποθέσεις της ικανότητας και της πλήρους ρήξης τους με το προηγούμενο καθεστώς και το πρώην κυβερνητικό κόμμα, όπως και με τις στενές εθνοτικές και τοπικιστικές αντιλήψεις, για τις οποίες διακρίθηκε η τωρινή κυβέρνηση, κατά την ανάδειξη αρμοδίων σε όλα τα επίπεδα.

* Για την υλοποίηση των αποφάσεων διάλυσης του μηχανισμού της πολιτικής αστυνομίας και ανεύρεσης των υπαιτίων για τις δολοφονίες, τους βασανισμούς και τις λεηλασίες, όπως και για τη δημοσίευση των αρχείων και τη δίωξη όσων προχώρησαν σε καταστροφή τους.

* Για την αναγνώριση όλων των κομμάτων και συλλογικοτήτων, όπως και για την ακύρωση του υπάρχοντος νόμου περί κομμάτων και κάθε νομικού πλαισίου που υιοθέτησε ο Μπεν ’λι και καταπνίγει τις ελευθερίες.

* Για τη διάλυση των δημοτικών συμβουλίων, τα οποία ακολουθούσαν το Μπεν ’λι και την ανάδειξη ενός προσωρινού πλαισίου για τη συμμετοχή και τη διαβούλευση μέχρι την εκλογή νέων συμβουλίων.

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας

Τύνιδα 16 Μάρτη 2011

Ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας

Διάλυση του «Συνταγματικού Δημοκρατικού Συναγερμού»

Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο της Τύνιδας εξέδωσε σήμερα απόφαση που διατάσσει τη διάλυση του «Δημοκρατικού Συνταγματικού Συναγερμού» το οποίο κυβέρνησε τη χώρα για πάνω από μισό αιώνα και στέρησε από τον τυνησιακό λαό τις ελευθερίες του και τα δικαιώματά του, από κοινού με την πολιτική αστυνομία και τη διοίκηση, ενός, δηλαδή, βασικού πυλώνα που στήριζε τη δικτατορία και διέπραξε πολυάριθμα εγκλήματα σε βάρος του λαού και της πατρίδας.

Η διάλυση του «Συνταγματικού Δημοκρατικού Συναγερμού», του πρώην κυβερνητικού κόμματος, συνιστά ένα από τα βασικότερα αιτήματα της επανάστασης και αποτελεί σήμερα ένα νέο επίτευγμα της επανάστασης, το οποίο ακολουθεί την ανακοίνωση περί διάλυσης του μηχανισμού της πολιτικής αστυνομίας, την ακύρωση του συντάγματος και τον προσανατολισμό για διοργάνωση εκλογών για Συντακτική Συνέλευση που θα εκπονήσει ένα νέο Σύνταγμα.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας χαιρετίζει τον τυνησιακό λαό για τη νέα αυτή νίκη, για την οποία θυσίασε πολλά από τα παιδιά αυτής της πατρίδας, και δηλώνει ότι συνεχίζει να πορεύεται για την εκθεμελίωση όλων των πυλώνων της δικτατορίας.

Η διάλυση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου και εκκαθάριση της Δικαιοσύνης από όλους τους ανθρώπους- σύμβολα της τυραννίας και της διαφθοράς, όπως και η αναδιοργάνωσή της σε θεμέλια δημοκρατικά, όπως επίσης και η εκκαθάριση της Διοίκησης και του τομέα της Ενημέρωσης είναι σήμερα από τα σημαντικότερα καθήκοντα που τίθενται για άμεση επίτευξη, στο δρόμο για την υλοποίηση μιας πραγματικής δημοκρατικής αλλαγής της χώρας μας.



Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας

Τύνιδα 9 Μάρτη 2011

Διάλυση της Πολιτικής Αστυνομίας στην Τυνησία: μια ελλιπής κίνηση

Πηγή: http://www.albadil.org/spip.php?article3718 7 Μάρτη 2011

Ο Υπουργός Εσωτερικών δήλωσε σήμερα στην Τύνιδα ότι «ασπάζεται τις αξίες και τις αρχές της επανάστασης, στέκεται με σεβασμό στο γράμμα του νόμου και δρα για τη δημιουργία ενός κλίματος εμπιστοσύνης και διαφάνειας στις σχέσεις των δυνάμεων της Τάξης και των πολιτών, φροντίζοντας για την επούλωση των πληγών που δημιουργήθηκαν σε αυτές επί παλαιού καθεστώτος, και αποφασίζοντας την κατάργηση του τμήματος της κρατικής ασφάλειας και την τελική ρήξη με ό,τι ονομαζόταν Πολιτική Αστυνομία, ως προς τις δομές, τις αρμοδιότητες και τη δράση της». Μολονότι αυτή η απόφαση έρχεται χρονικώς καθυστερημένα, ήρθε ως επιστέγασμα των αγώνων και των προσπαθειών των τυνήσιων γυναικών και ανδρών οι οποίοι υπέφεραν από τα εγκληματικά έργα και ημέρες αυτού του μηχανισμού, που βρισκόταν στα χέρια του Μπεν ’λι όπως και στην υπηρεσία του Μπουργκίμπα προηγουμένως, και οι οποίοι ζητούσαν από καιρό τη διάλυση και την απαλλαγή από τις εξευτελιστικές του δράσεις.

Παρ όλα αυτά, αν και αυτή η απόφαση είναι σημαντική, είναι, ωστόσο, ελλιπής και δεν ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες του τυνησιακού λαού, αφού είναι γεμάτη ασάφειες: Εξαιρουμένης της αναφοράς περί «κατάργησης του τμήματος της κρατικής ασφάλειας» δεν αναφέρεται κανένα μέτρο σχετικό με την απόφαση που θα ληφθεί για τα υπόλοιπα τμήματα της πολιτικής αστυνομίας, όπως τα τμήματα που εποπτεύουν όλους τους τομείς «ασφαλείας» σε όλες τις πτυχές και τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής, και ειδικότερα τα τμήματα που σχετίζονται με την παρακολούθηση των συνδικαλιστών και των διανοούμενων κ.α. τομείς της δημόσιας ζωής, οι οποίοι παρακολουθούνταν από την πολιτική αστυνομία. Αυτό είναι δηλωτικό των προθέσεων της τωρινής κυβέρνησης να παραπλανήσει την εγχώρια κοινή γνώμη, «ανταποκρινόμενη» στο αίτημα για διάλυση του μηχανισμού της πολιτικής αστυνομίας με την παράλληλη, όμως, διατήρηση πλήθους ρόλων και τμημάτων της.

Γι αυτό, το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας καλεί εκ νέου σε:

-Διάλυση ολόκληρου του μηχανισμού και των τμημάτων της πολιτικής αστυνομίας, κατάργηση όλων των αρμοδιοτήτων της και των τομέων ανάμειξής της.

-Δημοσίευση του αρχείου αυτού του μισητού μηχανισμού, ώστε να πληροφορηθούν οι πολίτες και οι ερευνητές για τις αχρειότητες που αυτός διέπραξε εναντίον των δικαιωμάτων των πολιτών, ων πολιτικών αγωνιστών, των ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των φοιτητών κ.α.

- Δημόσια έρευνα για την εύρεση κάθε συμμετοχής της σε πράξεις σωματικού και ψυχικού βασανισμού και δολοφονιών, είτε εντεταλμένων είτε όχι.

-Αποζημίωση σε κάθε θύμα βασανιστηρίων και στις οικογένειες των νεκρών μαρτύρων από αυτά.

Καλούμε κάθε ελεύθερο Τυνήσιο, κόμμα, οργάνωση, σύλλογο και προσωπικότητες, σε συνέχιση του αγώνα για το οριστικό ξερίζωμα αυτής της λαίλαπας από την τυνησιακή γη και την επαγρύπνηση έναντι κάθε απόπειρας επαναφοράς αυτού του βαμπίρ της πολιτικής αστυνομίας υπό νέα μορφή και ρόλους.

Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας