Πηγή: english.al-akhbar.com 14 Σεπτεμβρίου 2012
Σήμερα συμπληρώνονται 30 χρόνια από την Σφαγή στη Σάμπρα και Σατίλα, όπου εκατοντάδες ανυπεράσπιστοι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες σφαγιάστηκαν από ακροδεξιούς Λιβανέζους υπό την κάλυψη του ισραηλινού στρατού. Παρακάτω είναι τα προφίλ των κύριων ενόχων, υπευθύνων για τους σκοτωμούς.
Ariel Sharon
Ο Ariel Sharon (84) έπεσε σε κόμμα πριν από έξι χρόνια, ενώ προετοίμαζε την προεκλογική του εκστρατεία. Παρόλο που τα ισραηλινό κράτος απαγόρευσε στα ΜΜΕ να προβάλλουν ειδήσεις και εικόνες του Sharon, εξακολουθεί να έχει ισχυρή παρουσία στην ισραηλινή πολιτική σκηνή. Η κατάσταση του δεν έχει βελτιωθεί. Ο γιατρός που τον παρακολουθεί, λέει πως «η κατάσταση του είναι σταθερή», προσθέτοντας ότι «ο Sharon είναι πολύ δυνατός σωματικά και κατά τη γνώμη μου και νοητικά». Η οικονομική επιτροπή του ισραηλινού κοινοβουλίου αποφάσισε να μοιράζει το κόστος θεραπείας του -1,5 εκατ σέκελς (400.000 δολάρια) ετησίως – ανάμεσα στην κυβέρνηση και την οικογένεια του.
Μια ισραηλινή ερευνητική επιτροπή βρήκε πως ο Sharon ευθύνεται έμμεσα για την σφαγή στη Σάμπρα και Σατίλα το 1982 όπου εκατοντάδες παλαιστίνιοι πρόσφυγες σκοτώθηκαν, «γιατί ήταν Υπουργός Αμύνης εκείνη την περίοδο».
Rafael Eitan
Ο Rafael Eitan γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1929. Το 1946 έγινε μέλος στην Παλμάκ, την δύναμη κρούσης της Χαγκανά (πρόδρομος των ισραηλινό-εβραϊκών μαχητικών ομάδων). Κατέλαβε διάφορες θέσεις στον ισραηλινό στρατό, συμπεριλαμβανομένης την θέση του Αρχηγού του Στρατιωτικού Επιτελείου την περίοδο 1978-1983.
Στην θητεία του, συμμετείχε στον σχεδιασμό της επίθεσης στον ατομικό αντιδραστήρα Ταμούζ στο Ιράκ και της εισβολής στον Λίβανο. Μετά την σφαγή στη Σάμπρα και Σατίλα, η Επιτροπή Καχάν που ανέλαβε την έρευνα, κατέληξε ότι ο Eitan «παρέβη των καθηκόντων του ως Αρχηγός του Στρατιωτικού Επιτελείου». Η αναφορά τόνιζε πως ο Eitan δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα για να αποφύγει την σφαγή και δεν ενήργησε σύμφωνα με τα καθήκοντα ενός στρατιωτικού διοικητή». Παρόλα αυτά, η επιτροπή δεν τον απομάκρυνε από την θέση του ούτε προχώρησε σε περαιτέρω κατηγορίες εναντίον του, λόγω του ότι ήταν να συνταξιοδοτηθεί σύντομα. Πέθανε το 2004.
Fadi Frem
Ο Bashir Gemayel διόρισε τον Fadi Frem αρχηγό των Λιβανέζικων μαχητικών δυνάμεων το 1982, αμέσως μετά την εκλογή του πρώτου ως Πρόεδρος και μία μέρα μετά την δολοφονία του. Όταν έγινε η σφαγή της Σάμπρα και Σατίλα ήταν αυτός που έδινε εντολές στους μαχητές των λιβανέζικων δυνάμεων και ήταν υπεύθυνος για την απόφαση εισβολής στους προσφυγικούς καταυλισμούς.
Ο Frem ήταν παντρεμένος με μία από τις εγγονές του ιδρυτή του Κόμματος των Φαλαγγιτών, Pierre Gemayel. Σταδιακά ανέβηκε βαθμίδες στις Λιβανέζικες Δυνάμεις και ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στο απόσπασμα του Bashir Gemayel. Αργότερα διορίστηκε επικεφαλής των στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών, προτού γίνει υπαρχηγός και τελικά αρχηγός των Λιβανέζικων Δυνάμεων.
Υπό την αρχηγεία του, ξέσπασε ο «Πόλεμος των Βουνών» ανάμεσα στους Χριστιανούς και Δρούζους παραστρατιωτικούς και οι Λιβανέζικες Δυνάμεις υπέστησαν ηχηρή ήττα, προκαλώντας την εκτόπιση των Χριστιανών από την περιοχή Σουφ. Η σχέση του με τον Πρόεδρο Amin Gemayel δημιούργησε εντάσεις και στην θέση του διορίστηκε ο Fouad Abou Nader. Οι δυνάμεις του Frem συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις του Elie Hobeika στη σφαγή της Σάμπρα και Σατίλα.
Τώρα ζει στον Καναδά. Το 2000, το καναδικό τμήμα δικαιοσύνης ερεύνησε τους υπευθύνους για τα βασανιστήρια στο κέντρο κράτησης Χιάμ στον Νότιο Λίβανο και σε πολλούς δεν επέτρεψε να μεταναστεύσουν στον Καναδά γι’ αυτόν τον λόγο.
Saad Haddad
Ο Saad Haddad γεννήθηκε στο 1936 στην Marjayoun στον Νότιο Λίβανο. Ήταν αξιωματικός και τέθηκε επικεφαλής της μονάδας του λιβανέζικου στρατού στην Qulaiah με 400 στρατιώτες.
Το 1979, συνεργάστηκε με το Ισραήλ για να ιδρύσουν τους παραστρατιωτικούς του Στρατού του Νότιου Λιβάνου. Στις 19 Απριλίου 1979 ανακοινώνει την ίδρυση του Ελεύθερου Λιβάνου στις περιοχές που κατέχει το Ισραήλ.
Στη διάρκεια της ισραηλινής εισβολής το 1982, μεταφέρει δυνάμεις του από το Νότο στο αεροδρόμιο της Βυρηττού και μετά στην Σάμπρα και Σατίλα, όπου κι έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο στο να προετοιμάσουν την σφαγή.
Ο Haddad πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 1984 από καρκίνο. Η κόρη του Arzeh, που έγινε Ισραηλινή πολίτης, δουλεύει στο πεδίο της στρατιωτικής έρευνας για την ανάπτυξη ισραηλινών πυραύλων.
Etienne Sakr
Ο Etienne Sakr γεννήθηκε στο Ain Ebel στο Νότιο Λίβανο και αργότερα έγινε αξιωματικός στην Δ/νση Γενικής Ασφάλειας. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Καΐρου από την λιβανέζικη κυβέρνηση και την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ο Sakr παραιτήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες για να αφοσιωθεί στην πολιτική.
Μαζί με τον ποιητή Said Akel , ίδρυσαν το Κόμμα των Λιβανέζων Ανανεωτών που τελικά κατέληξε να γίνουν οι παραστρατιωτικοί «Φρουροί των Κέρδων» - ένα υπερεθνικιστικό κίνημα. Ο Sakr ήταν επίσης ένας από τους ιδρυτές του Λιβανέζικου Μετώπου. Το κόμμα του συμμετείχε στις μάχες του εμφυλίου ενάντια στην PLO και τους Λιβανέζους συμμάχους της.
Είναι γνωστός για την συνεργασία του με το Ισραήλ. Υποστήριξε τον Στρατό του Νότιου Λιβάνου και την δεκαετία του ’90, ζούσε στην πόλη Jezzine στον νότο. Όταν οι Ισραηλινοί απέσυραν τις δυνάμεις τους το 2000, ζήτησε να κάνει την περιοχή ανάμεσα στα νότια σύνορα, αυτόνομη περιοχή. Καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο για προδοσία. Τώρα ζει στην Κύπρο.
Elie Hobeika
Ο Elie Hobeika γεννήθηκε το 1956 και είναι ήταν από τους πιο γνωστούς αρχηγούς των μαχητών του Λιβανέζικου Στρατού στη διάρκεια του εμφυλίου. Έγινε μέλος του Κόμματος των Φαλαγγιτών και μετακινήθηκε στον Λιβανέζικο Στρατό από την αρχή του. Το 1979 τέθηκε υπεύθυνος των μυστικών υπηρεσιών πληροφοριών και ασφάλειας. Στις αρχές του 1985, μαζί με τον Samir Geagea ηγήθηκαν της εξέγερσης ενάντια της ηγεσίας των Φαλαγγιτών και ο Hobeika έγινε αρχηγός του Λιβανέζικου Στρατού. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, υπογράφει την τριμερή συμφωνία με τους Nabih Berri και Walid Jumblatt.
Η συμφωνία σήμαινε την απαρχή των δημοσίων σχέσεων με την Συρία και την επίσημη εισδοχή του στον Συριακό Άξονα. Το 1986, ο Geagea στράφηκε εναντίον του και οι δυο τους πολέμησαν στο Achrafieh και Zahle, με τον Geagea να παίρνει την αρχηγία του Λιβανέζικου Στρατού.
Μετά τον πόλεμο, ο Hobeika έγινε βουλευτής και διορίστηκε υπουργός. Παραιτήθηκε από την πολιτική το 2000, όταν έχασε την έδρα του στις βουλευτικές εκλογές. Δολοφονήθηκε το 20002 στην Hazmieh μετά την απόφαση του να πάει στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης για να «αποκαλύψει τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ».
Σήμερα συμπληρώνονται 30 χρόνια από την Σφαγή στη Σάμπρα και Σατίλα, όπου εκατοντάδες ανυπεράσπιστοι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες σφαγιάστηκαν από ακροδεξιούς Λιβανέζους υπό την κάλυψη του ισραηλινού στρατού. Παρακάτω είναι τα προφίλ των κύριων ενόχων, υπευθύνων για τους σκοτωμούς.
Ariel SharonΟ Ariel Sharon (84) έπεσε σε κόμμα πριν από έξι χρόνια, ενώ προετοίμαζε την προεκλογική του εκστρατεία. Παρόλο που τα ισραηλινό κράτος απαγόρευσε στα ΜΜΕ να προβάλλουν ειδήσεις και εικόνες του Sharon, εξακολουθεί να έχει ισχυρή παρουσία στην ισραηλινή πολιτική σκηνή. Η κατάσταση του δεν έχει βελτιωθεί. Ο γιατρός που τον παρακολουθεί, λέει πως «η κατάσταση του είναι σταθερή», προσθέτοντας ότι «ο Sharon είναι πολύ δυνατός σωματικά και κατά τη γνώμη μου και νοητικά». Η οικονομική επιτροπή του ισραηλινού κοινοβουλίου αποφάσισε να μοιράζει το κόστος θεραπείας του -1,5 εκατ σέκελς (400.000 δολάρια) ετησίως – ανάμεσα στην κυβέρνηση και την οικογένεια του.
Μια ισραηλινή ερευνητική επιτροπή βρήκε πως ο Sharon ευθύνεται έμμεσα για την σφαγή στη Σάμπρα και Σατίλα το 1982 όπου εκατοντάδες παλαιστίνιοι πρόσφυγες σκοτώθηκαν, «γιατί ήταν Υπουργός Αμύνης εκείνη την περίοδο».
Rafael EitanΟ Rafael Eitan γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1929. Το 1946 έγινε μέλος στην Παλμάκ, την δύναμη κρούσης της Χαγκανά (πρόδρομος των ισραηλινό-εβραϊκών μαχητικών ομάδων). Κατέλαβε διάφορες θέσεις στον ισραηλινό στρατό, συμπεριλαμβανομένης την θέση του Αρχηγού του Στρατιωτικού Επιτελείου την περίοδο 1978-1983.
Στην θητεία του, συμμετείχε στον σχεδιασμό της επίθεσης στον ατομικό αντιδραστήρα Ταμούζ στο Ιράκ και της εισβολής στον Λίβανο. Μετά την σφαγή στη Σάμπρα και Σατίλα, η Επιτροπή Καχάν που ανέλαβε την έρευνα, κατέληξε ότι ο Eitan «παρέβη των καθηκόντων του ως Αρχηγός του Στρατιωτικού Επιτελείου». Η αναφορά τόνιζε πως ο Eitan δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα για να αποφύγει την σφαγή και δεν ενήργησε σύμφωνα με τα καθήκοντα ενός στρατιωτικού διοικητή». Παρόλα αυτά, η επιτροπή δεν τον απομάκρυνε από την θέση του ούτε προχώρησε σε περαιτέρω κατηγορίες εναντίον του, λόγω του ότι ήταν να συνταξιοδοτηθεί σύντομα. Πέθανε το 2004.
Fadi FremΟ Bashir Gemayel διόρισε τον Fadi Frem αρχηγό των Λιβανέζικων μαχητικών δυνάμεων το 1982, αμέσως μετά την εκλογή του πρώτου ως Πρόεδρος και μία μέρα μετά την δολοφονία του. Όταν έγινε η σφαγή της Σάμπρα και Σατίλα ήταν αυτός που έδινε εντολές στους μαχητές των λιβανέζικων δυνάμεων και ήταν υπεύθυνος για την απόφαση εισβολής στους προσφυγικούς καταυλισμούς.
Ο Frem ήταν παντρεμένος με μία από τις εγγονές του ιδρυτή του Κόμματος των Φαλαγγιτών, Pierre Gemayel. Σταδιακά ανέβηκε βαθμίδες στις Λιβανέζικες Δυνάμεις και ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στο απόσπασμα του Bashir Gemayel. Αργότερα διορίστηκε επικεφαλής των στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών, προτού γίνει υπαρχηγός και τελικά αρχηγός των Λιβανέζικων Δυνάμεων.
Υπό την αρχηγεία του, ξέσπασε ο «Πόλεμος των Βουνών» ανάμεσα στους Χριστιανούς και Δρούζους παραστρατιωτικούς και οι Λιβανέζικες Δυνάμεις υπέστησαν ηχηρή ήττα, προκαλώντας την εκτόπιση των Χριστιανών από την περιοχή Σουφ. Η σχέση του με τον Πρόεδρο Amin Gemayel δημιούργησε εντάσεις και στην θέση του διορίστηκε ο Fouad Abou Nader. Οι δυνάμεις του Frem συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις του Elie Hobeika στη σφαγή της Σάμπρα και Σατίλα.
Τώρα ζει στον Καναδά. Το 2000, το καναδικό τμήμα δικαιοσύνης ερεύνησε τους υπευθύνους για τα βασανιστήρια στο κέντρο κράτησης Χιάμ στον Νότιο Λίβανο και σε πολλούς δεν επέτρεψε να μεταναστεύσουν στον Καναδά γι’ αυτόν τον λόγο.
Saad HaddadΟ Saad Haddad γεννήθηκε στο 1936 στην Marjayoun στον Νότιο Λίβανο. Ήταν αξιωματικός και τέθηκε επικεφαλής της μονάδας του λιβανέζικου στρατού στην Qulaiah με 400 στρατιώτες.
Το 1979, συνεργάστηκε με το Ισραήλ για να ιδρύσουν τους παραστρατιωτικούς του Στρατού του Νότιου Λιβάνου. Στις 19 Απριλίου 1979 ανακοινώνει την ίδρυση του Ελεύθερου Λιβάνου στις περιοχές που κατέχει το Ισραήλ.
Στη διάρκεια της ισραηλινής εισβολής το 1982, μεταφέρει δυνάμεις του από το Νότο στο αεροδρόμιο της Βυρηττού και μετά στην Σάμπρα και Σατίλα, όπου κι έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο στο να προετοιμάσουν την σφαγή.
Ο Haddad πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 1984 από καρκίνο. Η κόρη του Arzeh, που έγινε Ισραηλινή πολίτης, δουλεύει στο πεδίο της στρατιωτικής έρευνας για την ανάπτυξη ισραηλινών πυραύλων.
Etienne SakrΟ Etienne Sakr γεννήθηκε στο Ain Ebel στο Νότιο Λίβανο και αργότερα έγινε αξιωματικός στην Δ/νση Γενικής Ασφάλειας. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Καΐρου από την λιβανέζικη κυβέρνηση και την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ο Sakr παραιτήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες για να αφοσιωθεί στην πολιτική.
Μαζί με τον ποιητή Said Akel , ίδρυσαν το Κόμμα των Λιβανέζων Ανανεωτών που τελικά κατέληξε να γίνουν οι παραστρατιωτικοί «Φρουροί των Κέρδων» - ένα υπερεθνικιστικό κίνημα. Ο Sakr ήταν επίσης ένας από τους ιδρυτές του Λιβανέζικου Μετώπου. Το κόμμα του συμμετείχε στις μάχες του εμφυλίου ενάντια στην PLO και τους Λιβανέζους συμμάχους της.
Είναι γνωστός για την συνεργασία του με το Ισραήλ. Υποστήριξε τον Στρατό του Νότιου Λιβάνου και την δεκαετία του ’90, ζούσε στην πόλη Jezzine στον νότο. Όταν οι Ισραηλινοί απέσυραν τις δυνάμεις τους το 2000, ζήτησε να κάνει την περιοχή ανάμεσα στα νότια σύνορα, αυτόνομη περιοχή. Καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο για προδοσία. Τώρα ζει στην Κύπρο.
Elie HobeikaΟ Elie Hobeika γεννήθηκε το 1956 και είναι ήταν από τους πιο γνωστούς αρχηγούς των μαχητών του Λιβανέζικου Στρατού στη διάρκεια του εμφυλίου. Έγινε μέλος του Κόμματος των Φαλαγγιτών και μετακινήθηκε στον Λιβανέζικο Στρατό από την αρχή του. Το 1979 τέθηκε υπεύθυνος των μυστικών υπηρεσιών πληροφοριών και ασφάλειας. Στις αρχές του 1985, μαζί με τον Samir Geagea ηγήθηκαν της εξέγερσης ενάντια της ηγεσίας των Φαλαγγιτών και ο Hobeika έγινε αρχηγός του Λιβανέζικου Στρατού. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, υπογράφει την τριμερή συμφωνία με τους Nabih Berri και Walid Jumblatt.
Η συμφωνία σήμαινε την απαρχή των δημοσίων σχέσεων με την Συρία και την επίσημη εισδοχή του στον Συριακό Άξονα. Το 1986, ο Geagea στράφηκε εναντίον του και οι δυο τους πολέμησαν στο Achrafieh και Zahle, με τον Geagea να παίρνει την αρχηγία του Λιβανέζικου Στρατού.
Μετά τον πόλεμο, ο Hobeika έγινε βουλευτής και διορίστηκε υπουργός. Παραιτήθηκε από την πολιτική το 2000, όταν έχασε την έδρα του στις βουλευτικές εκλογές. Δολοφονήθηκε το 20002 στην Hazmieh μετά την απόφαση του να πάει στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης για να «αποκαλύψει τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ».
Αναρτήσεις
