Οι πολιτικοί του πολέμου

Η Υπουργός Εξωτερικών Tzipi Livni διατυμπάνιζε την νίκη της σε βάρος του σκληροπυρηνικού αντιπάλου της Shaul Mofaz στις προκριματικές εκλογές του κόμματος Kadima τον Σεπτέμβριο. Τώρα έχει ήδη ξεκινήσει η πιο δύσκολη μάχη, να κερδίσει τις ισραηλινές εκλογές τον Φεβρουάριο του 2009.

Το κόμμα της Kadima εξακολουθούσε να παραπαίει από τον «όλα εκτός τον θάνατο» Ariel Sharon, ιδρυτή του κόμματος και ο «Λέων της ισραηλινής δεξιάς». Αναγκάστηκε να συγκροτήσει την Kadima (στα εβραϊκά «μπροστά»), μετά την απόφαση του να αποσύρει μονομερώς τους εποικισμούς από την Γάζα που προκάλεσε και την διάσπαση του προηγούμενο κόμματός του Likud. Το νέο κόμμα κινήθηκε στο κέντρο για να δημιουργήσει νέο συνασπισμό αλλά παρέμεινε δεμένο στην δύναμη και αξιοπιστία του Sharon ανάμεσα στην ισραηλινή δεξιά.

Όταν ο αρχηγός έπεσε σε κώμα, τον διαδέχτηκε ο πρώην πρόεδρος της Ιερουσαλήμ, Ehud Olmert, που από ότι φάνηκε δεν μπορούσε να περάσει μια βδομάδα χωρίς να κάνει κάτι λάθος ή διαφθαρμένο.

Εξαπέλυσε αμέσως τον καταστροφικό πόλεμο στον Λίβανο το 2006, έναν πόλεμο που ούτε αποδυνάμωσε τον αντίπαλο του ούτε κατάφερε να διασώσει τους αιχμάλωτους στρατιώτες του. Απεναντίας προκάλεσε τον θάνατο αμάχων και στρατιωτών. Ο πόλεμος τελικά τελείωσε «ισόπαλος», θέτοντας υπό αμφισβήτηση σε όλη την περιοχή τις μυθικές στρατιωτικές ικανότητες του Ισραήλ.

Πριν τον Λίβανο, η Kadima είχε ήδη αρχίσει να δέχεται πυρά για την απόφαση της «αποδέσμευσης» από την Γάζα, χωρίς να έχει πάρει ανταλλάγματα για την ασφάλεια του Ισραήλ. Πολλοί Ισραηλινοί στο νότο αισθανόντουσαν ότι στην πραγματικότητα τα πράγματα είχαν χειροτερέψει αισθητά. Αυτή η εντύπωση, σε συνδυασμό με την προηγούμενη αποτυχημένη στρατιωτική περιπέτεια, αποδυνάμωσε την Kadima και την άφησε επικεφαλή ενός ασταθούς συνασπισμού κομμάτων-πολλά από τα οποία τάσσονταν υπέρ του να πέσει η κυβέρνηση, αν γίνουν ουσιαστικές διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους.

Νέα πρόσωπα
Η Livni, το «νέο πρόσωπο» της Kadima κατάφερα να βγει πρώτη στις προκριματικές εκλογές του κόμματος της. Για να μπορέσει όμως να προκαλέσει την αυξανόμενη δημοφιλία του Benyamin “Bibi” Netanyahu, έπρεπε να διευρύνει την επιρροή της Kadima στην άκρα δεξιά του Ισραήλ.

«Νέα αρκετά» για να κερδίσει στις προκριματικές και «σκληρή αρκετά» για να κερδίσει τις γενικές εκλογές, είναι δύο διαφορετικά πράγματα στην ισραηλινή πολιτική. έχοντας λίγο χρόνο για χάσιμο πριν τις εκλογές, η Livni και η παρέα της αποφάσισαν να «γίνουν σκληροί».

Ο Netanyahu είχε την εικόνα κάποιου που θα έβαζε «το εβραϊκό κράτος πάνω απ’ όλα» και θα αποκαθιστούσε την αξιοπιστία του Ισραήλ στην περιοχή. Ο κόσμος ήξερε ότι ο Bibi μπορούσε να ξεσπάσει τόσο δυνατά και ανάρμοστα στους αντιπάλους του, ώστε οι πιθανοί εχθροί θα έπρεπε να το σκεφτούν δυο φορές πριν τα βάλουν με το Ισραήλ.

Αυτή ήταν για καιρό η κοινή αποδεκτή στρατηγική και σίγουρα ήταν η στρατηγική που υιοθέτησαν η Livni και ο Barak στη Γάζα – αν και ορισμένοι από την δεξιά τους ασκούν τώρα κριτική ότι δεν ήταν βίαιοι αρκετά.

Η Livni κυνηγούσε την γρήγορη και σαρωτική νίκη που δεν κατάφερε να πετύχει ο Olmert. Ήθελε να αποδείξει ότι μπορούσε να είναι «τρελή» - μια νέα «τρελή με φρέσκο πρόσωπο».

Εβδομάδες πριν να τελειώσει ή να έχει επαναδιαπραγματευθεί η προηγούμενη κατάπαυση πυρός ανάμεσα στη Χαμάς και το Ισραήλ, η Tzipi Livni ξεκίνησε μια διεθνή εκστρατεία δημοσίων σχέσεων με σκοπό να ανοίξει τον δρόμο σε μια επίθεση στην Λωρίδα της Γάζας.

Η εισβολή έγινε δυο μέρες μετά τα Χριστούγεννα και τρεις μέρες πριν την Πρωτοχρονιά. Συνεχίστηκε για όσο καιρό η αμέριστη υποστήριξη της Ουάσιγκτον παρέμενε δυνατή – δηλαδή πριν την μέρα ορκωμοσίας του Ομπάμα.

Το κάλεσμα του Συμβουλίου Ασφαλείας για άμεση κατάπαυση πυρός πήγε και ήρθε- αγνοήθηκε τελείως από τον ισραηλινό στρατό και ηγεσία.

Από φαίνεται, το Ισραήλ δεν νοιάζεται για τον κόσμο. Οι ΗΠΑ ωστόσο νοιαζόταν, για να μπορέσει να έχει μια μέρα δίχως αίμα για την γιορτή ορκωμοσίας του νέου Αμερικανού Προέδρου.

Καθώς το Ισραήλ απέσυρε τον στρατό του από την Γάζα, τα μάτια και τα αυτιά του κόσμου έφυγαν από τη Μέση Ανατολή και στράφηκαν στις υποσχέσεις για «ελπίδα και αλλαγή» της Ουάσιγκτον. Έκτοτε δεν έχουν ξαναγυρίσει στην κατεστραμμένη και αποκλεισμένη Γάζα.


Επόμενο: Η μόδα της απανθρωπιάς