Στις 26 Ιανουαρίου 2006, η Χαμάς νίκησε στις κοινοβουλευτικές εκλογές, κερδίζοντας 74 από τις 132 θέσεις του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου (PLC). Επρόκειτο για την δεύτερη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε 10 χρόνια και η τρίτη φορά μετά από πολλά χρόνια που οι Παλαιστίνιοι ψήφιζαν, με την διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών και προεδρικών εκλογών το 2003 και το 2005 αντίστοιχα.
Εκείνη την περίοδο, οι βουλευτικές εκλογές του 2006 προαναγγέλλονταν ως μια κίνηση ιδιαίτερης σημασίας για την Παλαιστινιακή κοινωνία και την δημοκρατία και για πρώτη φορά πήραν μέρος και οι έντεκα πολιτικές παρατάξεις.
Τον Ιανουάριο του 2006 εμφανίστηκε επίσης η Χαμάς σαν πολιτικό κόμμα, στις εθνικές εκλογές. Είχαν προηγηθεί εκτενείς συζητήσεις για το αν θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στα κόμματα που συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία. Μέχρι τότε, η Χαμάς ήταν ένα εξωκοινοβουλευτικό, κοινωνικό και παραστρατιωτικό κίνημα. Η συμμετοχή της στις εκλογές θεωρήθηκε ως ένα μεγάλο στοίχημα από την διεθνή κοινότητα και τον Παλαιστίνιο Πρόεδρο Αμπάς. Και τα δύο μέρη ήλπιζαν πως αν συμπεριλάμβαναν την Χαμάς στις δημοκρατικές διαδικασίες, τότε η τελευταία θα προσάρμοζε τις πολιτικές και θα γινόταν πιο μετριοπαθής. Ο Αμπάς καταλάβαινε πως για να πετύχει τις δικές του πολιτικές επιδιώξεις, χρειαζόταν μια συμφωνία με την Χαμάς. Γνώριζε πως όσο η τελευταία συνέχιζε τις επιθέσεις της ενάντια ισραηλινών στόχων και παρουσιαζόταν σαν «ανεπίσημο αντιστασιακό κίνημα», θα ήταν αδύνατο να πετύχει διαρκή σταθερότητα στα παλαιστινιακά εδάφη και δεν θα μπορούσε να προωθήσει τις ειρηνευτικές διαδικασίες.
Η διεθνής κοινότητα, η παλαιστινιακή κοινωνία, ακόμα και η Χαμάς, έμειναν έκπληκτες από την νίκη της τελευταίας. Το αποτέλεσμα θεωρήθηκε ως ψήφος διαμαρτυρίας προς την Φατάχ του Αμπάς που την καταψήφισαν, υποστηρίζοντας το ισλαμικό δόγμα της Χαμάς. Για πάνω από μια δεκαετία, η PLO υπό την κυριαρχία της Φατάχ, έλεγχε την Παλαιστινιακή Αρχή και γι’ αυτό συγκέντρωνε μεγάλη δυσαρέσκεια και ευθύνη για την αποτυχία των ειρηνευτικών διαδικασιών και την πλατιά αναποτελεσματικότητα της ΠΑ. Στο μυαλό των ψηφοφόρων, οι φτωχές κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες, η χαμένη εμπιστοσύνη στην ικανότητα της ΠΑ να κυβερνήσει, σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις στην ειρηνευτική διαδικασία, ήταν τα σημαντικότερα σημεία ανατροπών. Μετά από 12 χρόνια κυβέρνησης, ήθελαν μια άλλη εναλλακτική.
Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ έπαιξαν ενεργό ρόλο στην διοργάνωση των εκλογών. Συνεισέφεραν μεγάλα ποσά ως οικονομική βοήθεια στην εκλογική διαδικασία, στην παλαιστινιακή εκλογική επιτροπή αλλά και σε μεμονωμένους υποψήφιους. Οι εκλογές διεξήχθησαν κάτω από διεθνή επιτήρηση και η ΕΕ έστειλε μια μεγάλη αποστολή να παρακολουθήσει τις εκλογές, με περισσότερους από 237 παρατηρητές, ενώ πρόσφερε 18,5 εκατ. ευρώ για την διεξαγωγή τους.
Στις εκλογές συμμετείχε ένα σημαντικός αριθμός ψηφοφόρων, περίπου το 77% του εκλογικού σώματος. Οι εκλογές αναγνωρίστηκαν διεθνώς ως ελεύθερες και κατά συνέπεια θεωρήθηκαν ως οι πρώτες ελεύθερες και δίκαιες εκλογές που διεξήχθησαν ποτέ στον αραβικό κόσμο. Η Κεντρική Παλαιστινιακή Εκλογική Επιτροπή και άλλοι διεθνείς παρατηρητές επαίνεσαν την τήρηση των δημοκρατικών, επαγγελματικών και ανεξάρτητων εκλογικών διαδικασιών.
Μετά της εκλογές, το Κουαρτέτο (ΕΕ, ΗΠΑ, ΟΗΕ και Ρωσία) συνεχάρη τους Παλαιστίνιους για την δημοκρατία τους και κάλεσαν όλα τα κόμματα να σεβαστούν τα αποτελέσματα. Το κάλεσμα αυτό όμως δεν επεκτάθηκε στο εσωτερικό του Κουαρτέτου.
Εκείνη την περίοδο, οι βουλευτικές εκλογές του 2006 προαναγγέλλονταν ως μια κίνηση ιδιαίτερης σημασίας για την Παλαιστινιακή κοινωνία και την δημοκρατία και για πρώτη φορά πήραν μέρος και οι έντεκα πολιτικές παρατάξεις.
Τον Ιανουάριο του 2006 εμφανίστηκε επίσης η Χαμάς σαν πολιτικό κόμμα, στις εθνικές εκλογές. Είχαν προηγηθεί εκτενείς συζητήσεις για το αν θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στα κόμματα που συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία. Μέχρι τότε, η Χαμάς ήταν ένα εξωκοινοβουλευτικό, κοινωνικό και παραστρατιωτικό κίνημα. Η συμμετοχή της στις εκλογές θεωρήθηκε ως ένα μεγάλο στοίχημα από την διεθνή κοινότητα και τον Παλαιστίνιο Πρόεδρο Αμπάς. Και τα δύο μέρη ήλπιζαν πως αν συμπεριλάμβαναν την Χαμάς στις δημοκρατικές διαδικασίες, τότε η τελευταία θα προσάρμοζε τις πολιτικές και θα γινόταν πιο μετριοπαθής. Ο Αμπάς καταλάβαινε πως για να πετύχει τις δικές του πολιτικές επιδιώξεις, χρειαζόταν μια συμφωνία με την Χαμάς. Γνώριζε πως όσο η τελευταία συνέχιζε τις επιθέσεις της ενάντια ισραηλινών στόχων και παρουσιαζόταν σαν «ανεπίσημο αντιστασιακό κίνημα», θα ήταν αδύνατο να πετύχει διαρκή σταθερότητα στα παλαιστινιακά εδάφη και δεν θα μπορούσε να προωθήσει τις ειρηνευτικές διαδικασίες.
Η διεθνής κοινότητα, η παλαιστινιακή κοινωνία, ακόμα και η Χαμάς, έμειναν έκπληκτες από την νίκη της τελευταίας. Το αποτέλεσμα θεωρήθηκε ως ψήφος διαμαρτυρίας προς την Φατάχ του Αμπάς που την καταψήφισαν, υποστηρίζοντας το ισλαμικό δόγμα της Χαμάς. Για πάνω από μια δεκαετία, η PLO υπό την κυριαρχία της Φατάχ, έλεγχε την Παλαιστινιακή Αρχή και γι’ αυτό συγκέντρωνε μεγάλη δυσαρέσκεια και ευθύνη για την αποτυχία των ειρηνευτικών διαδικασιών και την πλατιά αναποτελεσματικότητα της ΠΑ. Στο μυαλό των ψηφοφόρων, οι φτωχές κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες, η χαμένη εμπιστοσύνη στην ικανότητα της ΠΑ να κυβερνήσει, σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις στην ειρηνευτική διαδικασία, ήταν τα σημαντικότερα σημεία ανατροπών. Μετά από 12 χρόνια κυβέρνησης, ήθελαν μια άλλη εναλλακτική.
Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ έπαιξαν ενεργό ρόλο στην διοργάνωση των εκλογών. Συνεισέφεραν μεγάλα ποσά ως οικονομική βοήθεια στην εκλογική διαδικασία, στην παλαιστινιακή εκλογική επιτροπή αλλά και σε μεμονωμένους υποψήφιους. Οι εκλογές διεξήχθησαν κάτω από διεθνή επιτήρηση και η ΕΕ έστειλε μια μεγάλη αποστολή να παρακολουθήσει τις εκλογές, με περισσότερους από 237 παρατηρητές, ενώ πρόσφερε 18,5 εκατ. ευρώ για την διεξαγωγή τους.
Στις εκλογές συμμετείχε ένα σημαντικός αριθμός ψηφοφόρων, περίπου το 77% του εκλογικού σώματος. Οι εκλογές αναγνωρίστηκαν διεθνώς ως ελεύθερες και κατά συνέπεια θεωρήθηκαν ως οι πρώτες ελεύθερες και δίκαιες εκλογές που διεξήχθησαν ποτέ στον αραβικό κόσμο. Η Κεντρική Παλαιστινιακή Εκλογική Επιτροπή και άλλοι διεθνείς παρατηρητές επαίνεσαν την τήρηση των δημοκρατικών, επαγγελματικών και ανεξάρτητων εκλογικών διαδικασιών.
Μετά της εκλογές, το Κουαρτέτο (ΕΕ, ΗΠΑ, ΟΗΕ και Ρωσία) συνεχάρη τους Παλαιστίνιους για την δημοκρατία τους και κάλεσαν όλα τα κόμματα να σεβαστούν τα αποτελέσματα. Το κάλεσμα αυτό όμως δεν επεκτάθηκε στο εσωτερικό του Κουαρτέτου.
Η Δύση και η Δημοκρατία της Παλαιστίνης
Τέσσερις μέρες μετά τις εκλογές και προτού δημιουργηθεί η νέα κυβέρνηση συνασπισμού, τα μέλη του Κουαρτέτου τόνισαν πως υπάρχουν τρεις οροί – που βρίσκονται σε ισχύ και σήμερα-για την μελλοντική οικονομική βοήθεια της νέας παλαιστινιακής κυβέρνησης: ο τερματισμός της βίας, η αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ και η δέσμευση της προς τις προηγούμενες ειρηνευτικές συμφωνίες και τους όρους τους, συμπεριλαμβανομένου και του Οδικού Χάρτη. Όσο τηρούνταν αυτοί οι όροι, η Διεθνής Κοινότητα θα επαναβεβαίωνε την στήριξη της στην οικονομική ανάπτυξη της Παλαιστίνης και στην δημοκρατική σταθερότητα της.
Αυτοί οι όροι δεν ήταν παρά ένας οικονομικός μοχλός πίεσης για να αναμειχθούν στην παλαιστινιακή δημοκρατική διαδικασία. Κάτω από μια συνεχιζόμενη και διαρκή στρατιωτική κατοχή, η οικονομία της Παλαιστίνης είναι πλήρως εξαρτώμενη από τις χορηγίες του εξωτερικού.
Άλλη μια πρόκληση για τον σχηματισμό οποιασδήποτε παλαιστινιακής κυβέρνησης είναι το γεγονός ότι η Χαμάς θεωρείται ως μια «τρομοκρατική οργάνωση». Η ΕΕ και οι ΗΠΑ εκτιμούν πως η Χαμάς έχει μεμονωμένους άνδρες, ομάδες και φορείς που εμπλέκονται σε τρομοκρατικές ενέργειες. Και οι δύο επέβαλλαν κυρώσεις παγώνοντας τα κεφάλαια και κάθε είδους περιουσιακού στοιχείου που άνηκαν στην Χαμάς, αλλά και σε μεμονωμένα άτομα που αναφέρονταν στην λίστα τους. Πρέπει να τονιστεί ότι η λίστα περιορίζει νόμιμα την οικονομική βοήθεια, αλλά επιβάλλει παράνομους περιορισμούς στις πολιτικές ή διπλωματικές σχέσεις.
Σε αυτό το σημείο βρίσκονται οι προκλήσεις μιας και σε διπλωματικό επίπεδο τα μέλη του Κουαρτέτου είναι υποχρεωμένα να σεβαστούν την ειρηνευτική συμφωνία του Όσλο, που οδήγησε στην δημιουργία ενός διαπραγματευτικού διακανονισμού ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους και πρόσβλεπε στην δημιουργία δύο κρατών στα σύνορα του 1967. Οι Συμφωνίες του Όσλο δημιούργησαν την ΠΑ, μια εμβρυακή κατάσταση της παλαιστινιακής κυβέρνησης που παρουσιαζόταν ως ο επίσημος εταίρος στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους. Από την δημιουργία της και μέχρι το 2006, η PLO ήταν το κύριο συστατικό της ΠΑ και ικανοποιούσε το αίτημα της Δύσης για έναν «ικανό εταίρο για την ειρήνη». Όμως τα αποτελέσματα των εκλογών του 2006, άλλαξαν τους κανόνες του παιχνιδιού. Ως εκλεγμένος εκπρόσωπος, η Χαμάς ήταν πλέον μέρος της ΠΑ. Ωστόσο, μιας και επισήμως θεωρείτο «τρομακτική οργάνωση», η διεθνής κοινότητα δεν ήταν υποχρεωμένη να της προσφέρει οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια ή προς την ΠΑ. Η ΠΑ από την άλλη, με την Χαμάς επικεφαλή, έβλεπε πως τα περιουσιακά της στοιχεία είχαν παγώσει, κάνοντας το επίσημο αντιπροσωπευτικό σώμα των Παλαιστινίων να μοιάζει με παρία.
Αυτοί οι όροι δεν ήταν παρά ένας οικονομικός μοχλός πίεσης για να αναμειχθούν στην παλαιστινιακή δημοκρατική διαδικασία. Κάτω από μια συνεχιζόμενη και διαρκή στρατιωτική κατοχή, η οικονομία της Παλαιστίνης είναι πλήρως εξαρτώμενη από τις χορηγίες του εξωτερικού.
Άλλη μια πρόκληση για τον σχηματισμό οποιασδήποτε παλαιστινιακής κυβέρνησης είναι το γεγονός ότι η Χαμάς θεωρείται ως μια «τρομοκρατική οργάνωση». Η ΕΕ και οι ΗΠΑ εκτιμούν πως η Χαμάς έχει μεμονωμένους άνδρες, ομάδες και φορείς που εμπλέκονται σε τρομοκρατικές ενέργειες. Και οι δύο επέβαλλαν κυρώσεις παγώνοντας τα κεφάλαια και κάθε είδους περιουσιακού στοιχείου που άνηκαν στην Χαμάς, αλλά και σε μεμονωμένα άτομα που αναφέρονταν στην λίστα τους. Πρέπει να τονιστεί ότι η λίστα περιορίζει νόμιμα την οικονομική βοήθεια, αλλά επιβάλλει παράνομους περιορισμούς στις πολιτικές ή διπλωματικές σχέσεις.
Σε αυτό το σημείο βρίσκονται οι προκλήσεις μιας και σε διπλωματικό επίπεδο τα μέλη του Κουαρτέτου είναι υποχρεωμένα να σεβαστούν την ειρηνευτική συμφωνία του Όσλο, που οδήγησε στην δημιουργία ενός διαπραγματευτικού διακανονισμού ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους και πρόσβλεπε στην δημιουργία δύο κρατών στα σύνορα του 1967. Οι Συμφωνίες του Όσλο δημιούργησαν την ΠΑ, μια εμβρυακή κατάσταση της παλαιστινιακής κυβέρνησης που παρουσιαζόταν ως ο επίσημος εταίρος στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους. Από την δημιουργία της και μέχρι το 2006, η PLO ήταν το κύριο συστατικό της ΠΑ και ικανοποιούσε το αίτημα της Δύσης για έναν «ικανό εταίρο για την ειρήνη». Όμως τα αποτελέσματα των εκλογών του 2006, άλλαξαν τους κανόνες του παιχνιδιού. Ως εκλεγμένος εκπρόσωπος, η Χαμάς ήταν πλέον μέρος της ΠΑ. Ωστόσο, μιας και επισήμως θεωρείτο «τρομακτική οργάνωση», η διεθνής κοινότητα δεν ήταν υποχρεωμένη να της προσφέρει οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια ή προς την ΠΑ. Η ΠΑ από την άλλη, με την Χαμάς επικεφαλή, έβλεπε πως τα περιουσιακά της στοιχεία είχαν παγώσει, κάνοντας το επίσημο αντιπροσωπευτικό σώμα των Παλαιστινίων να μοιάζει με παρία.
Η διολίσθηση μιας κυβέρνησης προς την χρεωκοπία
Η κυβέρνηση της Χαμάς, υπό την ηγεσία του Ismail Hanyeh, παρουσίασε στις 27 Μαρτίου 2006 στην διεθνή κοινότητα ένα σχέδιο με τις μελλοντικές της πολιτικές, ύστερα από την αποτυχημένη πρώτη προσπάθεια να σχηματίσει κυβέρνηση. Αμέσως μετά το Κουαρτέτο σταματάει τις χορηγίες, λέγοντας ότι «η άρνηση της Χαμάς να δεσμευτεί στις αρχές της μη βίας, να αναγνωρίσει το Ισραήλ και στις άλλες αρχές, θα έχει συνέπειες στην άμεση βοήθεια που δίνεται από τα μέλη μας προς την κυβέρνηση και τα υπουργεία».Από τον Απρίλιο του 2006, η Δύση πάγωσε την οικονομική βοήθεια προς την ΠΑ. Οι Υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ ψήφισαν το προσωρινό πάγωμα της ετήσιας βοήθειας ύψους 600 εκ. δολαρίων προς την ΠΑ, για να προστατέψουν τα οικονομικά συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ΗΠΑ έκαναν το ίδιο. Η Ρωσία ήταν το μοναδικό μέλος του Κουαρτέτου που συνέχισε τις οικονομικές και διπλωματικές σχέσεις. Με την ανακοίνωση για σχηματισμό κυβέρνησης με επικεφαλή την Χαμάς, το Ισραήλ παρακράτησε ένα σημαντικό μέρος από τους φόρους της ΠΑ –σχεδόν 55 εκ. δολάρια τον μήνα, ποσό που αντιστοιχεί στο ένα τρίτο του ετήσιου προϋπολογισμού της ΠΑ.
Η πολιτική της Δύσης για μποϋκοτάζ είχε άσχημο αντίκτυπο στους Παλαιστίνιους και τον αραβικό κόσμο. Η κοινή γνώμη θεωρούσε αυτή την κίνηση σαν μια μορφή συλλογικής τιμωρίας για τους ψηφοφόρους που είχαν «επιλέξει λάθος». Στους δρόμους των πόλεων και των χωριών αισθανόσουν τα πρώτα αποτελέσματα αυτού του αποκλεισμού.
Η βοήθεια της ΕΕ και των ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν περίπου τα 2/3 του προϋπολογισμού της ΠΑ, σχεδόν 35 εκ. δολάρια μηνιαίως ως άμεση χορηγία. Μιας και η ΠΑ είναι ο βασικός εργοδότης των Παλαιστινίων και πάροχος βασικών κοινωνικών υπηρεσιών, η χρεοκοπία της είχε δραματικές συνέπειες στον πληθυσμό της Παλαιστίνης. Υπολογίζετε ότι οι 150.000 υπάλληλοι της ΠΑ συντηρούν περίπου 1.000.000 Παλαιστίνιους, το 25% του πληθυσμού ολόκληρης της Παλαιστίνης. Οι υπάλληλοι της ΠΑ παρέμεναν σε τεχνική ανεργία για μήνες, αυξάνοντας τον δείχτη ανεργίας στο 16%.
Όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, η οικονομική αναστάτωση οδήγησε σε κοινωνική ανησυχία, με τους απλήρωτους υπαλλήλους (υπάλληλου υπουργείων, αξιωματικούς ασφαλείας, δασκάλους κλπ) να ξεκινούν απεργίες μηνών, στην Γάζα και την Δυτική Όχθη. Οι απεργίες οδήγησαν στην κατάρρευση της ΠΑ και της δυνατότητας της να πληρώνει τους υπαλλήλους και να παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες.
Οι παρακρατηθέντες φόροι από το Ισραήλ, το πάγωμα της εξωτερικής βοήθειας σε συνδυασμό με τις έξι δεκαετίες κατοχής και τους περιορισμούς στην διακίνηση των αγαθών και των ανθρώπων, οδήγησαν σε μια ανθρωπιστική κρίση, με πολλά τμήματα της Παλαιστίνης (ειδικά στην Γάζα) να βρίσκονται υπό διάλυση.
Δεν ήταν μόνο ο αραβικός κόσμος που στάθηκε κριτικά απέναντι στο μποϋκοτάζ της δύσης προς την ΠΑ. Ο James Wolfensohn, ο ειδικός απεσταλμένος του Κουαρτέτου παραιτήθηκε από την θέση του εξαιτίας των περιορισμών που επιβλήθηκαν στους Παλαιστίνιους λόγω της νίκης της Χαμάς στις εκλογές. Εξέφρασε τις αμφιβολίες του για το αν θα πετύχαινε η νέα σκληρή γραμμή του Κουαρτέτου: «θα ήταν έκπληξη αν θα μπορούσαμε να κερδίσουμε κάτι με το να διώξουμε όλα τα παιδιά από το σχολείο ή οδηγήσουμε τους Παλαιστίνιους στην πείνα και την εξαθλίωση».
Με το να μποϋκοτάρουν την ΠΑ και κάνοντας την πρακτικά ακυβέρνητη, η Δύση προσπαθούσε καθαρά να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση της Χαμάς. Η πολιτική αυτή στόχευε στο να ρίξει την ΠΑ και να γίνουν εκ νέου εκλογές, παρόλο που δεν υπήρχαν εγγυήσεις πως το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό.
Κι ενώ το Κουαρτέτο μποϋκόταρε την ΠΑ, την ίδια στιγμή διατηρούσε στενές επαφές με τον Πρόεδρο Αμπάς, τον οποίο η Δύση θεωρούσε «εταίρο στην ειρήνη» και την ελπίδα για τις μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Το κόμμα του πήρε επιπρόσθετη οικονομική βοήθεια ύψους 12 εκ. ευρώ.
Η τακτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών συνεχίστηκε, μέχρι που τον Σεπτέμβριο του 2006 σχηματίστηκε μια μικρής διάρκειας ενωτική κυβέρνηση, με την συμμετοχή διαφόρων παλαιστινιακών κομμάτων. Η απάντηση του Κουαρτέτου ήταν να συνεχίσει το οικονομικό μποϋκοτάζ προς την ΠΑ και να διατηρήσει την πολιτική παραγκωνισμού της κυβέρνησης της Χαμάς. Αυτή η αντίδραση ήρθε να επιβεβαιώσει τους φόβους των ειδικών ότι «τίποτα δεν μπορεί να ικανοποιήσει την διεθνή γνώμη». Η πολιτική του Κουαρτέτου έστελνε το μήνυμα πως «δεν βγήκε κανένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα από τον σχηματισμό της ενωτικής κυβέρνησης», παρόλο το γεγονός ότι η συμφωνία επιτεύχθηκε μετά από εκτενείς παραχωρήσεις τόσο από την Χαμάς όσο και την Φατάχ.
Αυτή η πολιτική δείχνει και τον άσχημο ρόλο που έπαιξε το Κουαρτέτο στο να χειροτερέψει τις εντάσεις ανάμεσα στα διάφορα παλαιστινιακά πολιτικά κόμματα.
Προκαλώντας την δημοκρατία της Δύσης
Δύο από τα μέλη του Κουαρτέτου, οι ΗΠΑ και η ΕΕ, έχουν επίσημα δεσμευτεί για την εδραίωση της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο και ειδικά στον αραβικό. Η ΕΕ συνεχίζει να τονίζει την σημασία της εγκαθίδρυσης της δημοκρατίας, προωθώντας την ιδέα ότι οι ελεύθερες και δίκαιες εκλογές είναι το απαραίτητο συστατικό που θα ενδυναμώσει τους δημοκρατικούς θεσμούς και θα οδηγήσει τελικά στην λύση των δύο κρατών.
Τόσο οι ΗΠΑ όσο και ΕΕ αποδέχτηκαν την συμμετοχή της Χαμάς στις εκλογές του 2006, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως κάθε προσπάθεια να επιβάλλουν όρους για την συμμετοχή της, θα ερμηνευόταν ως ανάμειξη στα εσωτερικά ζητήματα της Παλαιστίνης. Πριν τις εκλογές, ο επίτροπος για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ, Javier Solana, δήλωσε ότι η απόφαση για το ποιος μπορεί να πάρει μέρος στις παλαιστινιακές εκλογές, ανήκει καθαρά στους παλαιστίνιους σύμφωνα με τους νόμους της ΠΑ «Δεν θέλω να επέμβω. Η ΕΕ δεν αντιτίθεται στην συμμετοχή της Χαμάς ή άλλου κόμματος στις εκλογές. Το δικαίωμα συμμετοχής έχει αποφασιστεί από την ΠΑ».
Ωστόσο, με το να μποϋκοτάρουν την Χαμάς ενώ είχαν εγκρίνει την συμμετοχή της στις εκλογές, η ΕΕ από-νομιμοποιεί τον ρόλο της Δύσης στην προώθηση της δημοκρατίας, που αποτελεί και τον κύριο στόχο της.
Η μη αναγνώριση του εκλογικού αποτελέσματος από το Κουαρτέτο, στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν γίνονται σεβαστές. Το αποτέλεσμα δείχνει τα διπλά στάνταρ της Δύσης και την επιλεκτική πολιτική που ακολουθείτε γενικά στην Μέση Ανατολή και ειδικά στην Παλαιστίνη. Το μήνυμα του κουαρτέτου ήταν πως οι δημοκρατικές εκλογές θα γινόντουσαν σεβαστές, αν το αποτέλεσμα θα ικανοποιούσε τα συμφέροντα της Δύσης.
Η πολιτική του Κουαρτέτου επίσης διακύβευσε την πιθανότητα να γίνει η Χαμάς πιο μετριοπαθής, από την στιγμή που θα έμπαινε στο πολιτικό σύστημα. Η ανάμειξη της Δύσης και οι διεθνείς πιέσεις, θόλωσαν το εκλογικό αποτέλεσμα και δεν δόθηκε στην Χαμάς η ευκαιρία να εδραιώσει μια αποτελεσματική κυβερνητική πολιτική ή να εφαρμόσει ένα «φυσιολογικό» πολιτικό σύστημα.
«Είμαι αισιόδοξος από το σημερινό αποτέλεσμα των εκλογών στην Παλαιστίνη. Οι Παλαιστίνοι στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα έκαναν ένα σημαντικό βήμα προς την οικοδόμηση ενός δημοκρατικού μέλλοντος, επιλέγοντας νέο πρόεδρο σε μια εκλογική διαδικασία, όπου οι παρατηρητές την περιέγραψαν ως ελεύθερη και δίκαια. Είναι μια ιστορική ημέρα για τον παλαιστινιακό λαό και τους λαούς της Μέσης Ανατολής»
Πρόεδρος George W. Bush
(Αμέσως μετά τις εκλογές)
(Αμέσως μετά τις εκλογές)
Το Ισραήλ δεν είναι πια η μόνη δημοκρατία στην Μέση Ανατολή
(27 Ιανουαρίου 2006)
Η Παλαιστίνη γιορτάζει τα αποτελέσματα των ελεύθερων, δίκαιων, δημοκρατικών και πετυχημένων εκλογών, αλλά κρατάει την αναπνοή της εν αναμονή της αντίδρασης της διεθνούς κοινότητας.
Η πρώτη συνέντευξη που δόθηκε από τον επικεφαλή της παράταξης Ανεξάρτητη Παλαιστίνη Μουσταφά Μπαργούτι, επικεντρώθηκε στα αποτελέσματα των εκλογών της Τετάρτης, τι σημαίνουν για το μέλλον της Παλαιστίνης και για την περιοχή στο σύνολο της. Πραγματοποιήθηκε στη Ραμάλλα.
Ο Δρ. Μπαργούτι, που κέρδισε μια έδρα στο νέο νομοθετικό συμβούλιο μαζί με την συνυποψήφια του Rawia Al Shawa ξεκίνησε ευχαριστώντας όλους εκείνους που στήριξαν και ψήφισαν τον Συνασπισμό. Είπε πως είναι υπερήφανος που αποτελεί μέλος του νέου παλαιστινιακού κοινοβουλίου.
Χαιρέτησε τις εκλογές ως ένα σπουδαίο γεγονός στην ιστορία της Παλαιστίνης και ευχαρίστησε τον παλαιστινιακό λαό για την αποφασιστικότητα του να διασφαλίσει ότι οι εκλογές θα ήταν ελεύθερες, δίκαιες και θα τελείωναν χωρίς κανένα επεισόδιο. Και έτσι έγινε παρά τις δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν, όπως την συνεχιζόμενη κατοχή, τους περιορισμούς στην μετακίνηση, στις εκστρατείες και στην ψηφοφορία στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ο Δρ. Μπαργούτι δήλωσε ότι οι κοινοβουλευτικές εκλογές αποτέλεσαν το αποκορύφωμα της δημοκρατικής επανάστασης που είχε ξεκινήσει την προηγούμενη χρονιά με τις προεδρικές και αυτοδιοικητικές εκλογές και το Ισραήλ δεν μπορεί να ισχυρίζεται πλέον ότι αποτελεί τη μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Πρόσθεσε ότι αυτή η επανάσταση θα είχε προφανείς επιρροές στην ανάπτυξη της δημοκρατικής διαδικασίας και στον υπόλοιπο αραβικό κόσμο.
Κάλεσε τους Παλαιστίνιους και την διεθνή κοινότητα να σεβαστούν το αποτέλεσμα των εκλογών όπως και την θέληση του παλαιστινιακού λαού. Πρόσθεσε επίσης ότι εκπληκτικά υψηλό ποσοστό ψήφων της Χαμάς, ήταν σε πολλές περιπτώσεις ψήφος διαμαρτυρίας ενάντια στα δώδεκα χρόνια διαφθοράς, κακοδιαχείρισης και πολιτικού πατερναλισμού που είχε θεσμοθετήσει η προηγούμενη Παλαιστινιακή Αρχή, υπό την ηγεσία της Φατάχ. Πολλοί Παλαιστίνιοι έδειξαν την «έντονη δυσαρέσκεια και εναντίωση τους», ψηφίζοντας για τη Χαμάς.
Είκασε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν επίσης ένα σημάδι διαμαρτυρίας προς την διεθνή κοινότητα για την έλλειψη βούλησης να αναγκάσει το Ισραήλ να συμμορφωθεί με τις διεθνείς συμφωνίες και τα ψηφίσματα.
Μιλώντας για την θέση της Ανεξάρτητης Παλαιστίνης στο παλαιστινιακό κοινοβούλιο, ο Δρ. Μπαργούτι επιβεβαίωσε ότι ο Συνασπισμός θα συνεργαστεί με εκείνους που μοιράζονται την ίδια αφοσίωση για ελευθερία, δημοκρατία, ειρήνη και ουσιαστικές εσωτερικές μεταρρυθμίσεις.
Τόνισε την κρισιμότητα του να παγιωθεί η δημοκρατική διαδικασία και η σύσταση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Είπε πως ο παλαιστινιακός λαός δεν θέλει να φύγει από ένα κομματικό σύστημα που κυριαρχούσε η Φατάχ προς ένα άλλο κομματικό σύστημα που θα κυριαρχεί η Χαμάς και πρέπει να σταματήσει κάθε μορφή πατερναλισμού και νεποτισμού.
Ο Δρ. Μπαργούτι, που κέρδισε μια έδρα στο νέο νομοθετικό συμβούλιο μαζί με την συνυποψήφια του Rawia Al Shawa ξεκίνησε ευχαριστώντας όλους εκείνους που στήριξαν και ψήφισαν τον Συνασπισμό. Είπε πως είναι υπερήφανος που αποτελεί μέλος του νέου παλαιστινιακού κοινοβουλίου.
Χαιρέτησε τις εκλογές ως ένα σπουδαίο γεγονός στην ιστορία της Παλαιστίνης και ευχαρίστησε τον παλαιστινιακό λαό για την αποφασιστικότητα του να διασφαλίσει ότι οι εκλογές θα ήταν ελεύθερες, δίκαιες και θα τελείωναν χωρίς κανένα επεισόδιο. Και έτσι έγινε παρά τις δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν, όπως την συνεχιζόμενη κατοχή, τους περιορισμούς στην μετακίνηση, στις εκστρατείες και στην ψηφοφορία στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ο Δρ. Μπαργούτι δήλωσε ότι οι κοινοβουλευτικές εκλογές αποτέλεσαν το αποκορύφωμα της δημοκρατικής επανάστασης που είχε ξεκινήσει την προηγούμενη χρονιά με τις προεδρικές και αυτοδιοικητικές εκλογές και το Ισραήλ δεν μπορεί να ισχυρίζεται πλέον ότι αποτελεί τη μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Πρόσθεσε ότι αυτή η επανάσταση θα είχε προφανείς επιρροές στην ανάπτυξη της δημοκρατικής διαδικασίας και στον υπόλοιπο αραβικό κόσμο.Κάλεσε τους Παλαιστίνιους και την διεθνή κοινότητα να σεβαστούν το αποτέλεσμα των εκλογών όπως και την θέληση του παλαιστινιακού λαού. Πρόσθεσε επίσης ότι εκπληκτικά υψηλό ποσοστό ψήφων της Χαμάς, ήταν σε πολλές περιπτώσεις ψήφος διαμαρτυρίας ενάντια στα δώδεκα χρόνια διαφθοράς, κακοδιαχείρισης και πολιτικού πατερναλισμού που είχε θεσμοθετήσει η προηγούμενη Παλαιστινιακή Αρχή, υπό την ηγεσία της Φατάχ. Πολλοί Παλαιστίνιοι έδειξαν την «έντονη δυσαρέσκεια και εναντίωση τους», ψηφίζοντας για τη Χαμάς.
Είκασε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν επίσης ένα σημάδι διαμαρτυρίας προς την διεθνή κοινότητα για την έλλειψη βούλησης να αναγκάσει το Ισραήλ να συμμορφωθεί με τις διεθνείς συμφωνίες και τα ψηφίσματα.
Μιλώντας για την θέση της Ανεξάρτητης Παλαιστίνης στο παλαιστινιακό κοινοβούλιο, ο Δρ. Μπαργούτι επιβεβαίωσε ότι ο Συνασπισμός θα συνεργαστεί με εκείνους που μοιράζονται την ίδια αφοσίωση για ελευθερία, δημοκρατία, ειρήνη και ουσιαστικές εσωτερικές μεταρρυθμίσεις.
Τόνισε την κρισιμότητα του να παγιωθεί η δημοκρατική διαδικασία και η σύσταση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Είπε πως ο παλαιστινιακός λαός δεν θέλει να φύγει από ένα κομματικό σύστημα που κυριαρχούσε η Φατάχ προς ένα άλλο κομματικό σύστημα που θα κυριαρχεί η Χαμάς και πρέπει να σταματήσει κάθε μορφή πατερναλισμού και νεποτισμού.
Επόμενο: Το σχίσμα της Παλαιστίνης, 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου