«Η Γάζα είναι μια φυλακή και το Ισραήλ φαίνεται να έχει πετάξει το κλειδί»
-John Dugard, Ειδικός Ανταποκριτής των ΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Το 2004, ο πρώην Ισραηλινός Πρωθυπουργός Ariel Sharon, ανακοίνωσε το σχέδιο του να «αποδεσμευτεί» μονομερώς από την επί 37 χρόνια κατοχή της Λωρίδας της Γάζας.Σύμφωνα με τον Sharon, το να προστατέψει έναν μικρό αριθμό Ισραηλινών εποίκων μέσα στην πιο πυκνοκατοικημένη και εχθρική περιοχή του κόσμου, είχε γίνει αρκετά προβληματικό και δεν άξιζε τον κόπο.
Πίσω από την φαινομενικά πρακτική ομιλία του, υπήρχε κι ένα άλλο ενδιαφέρον μέσα στο Ισραήλ σχετικά με τη δημογραφία: οι Παλαιστίνιοι σύντομα θα υπερείχαν αριθμητικώς σε σχέση με τους Ισραηλινούς. Με την «αποδέσμευση» ή την υποτιθέμενη «απομάκρυνση της κατοχής» από την Λωρίδα της Γάζας, το Ισραήλ μπορούσε εύκολα να καθαρίσει σχεδόν 1.4 εκατ. Παλαιστινίων κάτω από τον αυστηρό του έλεγχο.
Η απόφαση του Sharon οδήγησε στην διάλυση του δεξιού συνασπισμού και τελικά του κόμματος της Likud. Ο Sharon προχώρησε με την απροσδόκητη στήριξη που έλαβε από την ισραηλινή αριστερά. Ίδρυσε το Kadima, ένα πιο κεντρώο κόμμα, για να υλοποιήσει την μονομερή απόσυρση του, με έναν καινούριο κυβερνητικό συνασπισμό.
Στις 6 Ιουνίου 2005, η κυβέρνηση του Ισραήλ υιοθέτησε το «Σχέδιο Αποδέσμευσης» το οποίο ξεκίνησε στις 5 Αυγούστου. Η διορία για την εθελοντική ή με αποζημίωση απομάκρυνση 21 εποικισμών, που στέγαζαν 9.100 έποικους και δεκάδων στρατιωτικών εγκαταστάσεων, δόθηκε για τις 15 Αυγούστου, αλλά δεν τελείωσε πριν τις 12 Σεπτεμβρίου.
Παρά τα αλυσιδωτά γεγονότα που περιγράφηκαν παραπάνω, ο ισχυρισμός του Ισραήλ ότι αποσύρθηκε από την Γάζα, αποδείχθηκε πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μύθος. Χρειάζεται μόνο μια απλή ερώτηση για να καταλάβουμε το γιατί:
Αν η αποδέσμευση από την Γάζα υποστηριζόταν πλήρως από τους Παλαιστίνιους, τότε γιατί η απόφαση πάρθηκε μονομερώς από τους Ισραηλινούς αντί να γίνει μέσω διαπραγματεύσεων, που θα διασφάλιζαν την διάρκεια μιας τέτοιας συμφωνίας;
Η απάντηση είναι εξίσου απλή. Οι Παλαιστίνιοι δεν θα συμφωνούσαν ποτέ με τους όρους της ισραηλινής «αποδέσμευσης», γιατί ξέρουν πως οι εποικισμοί αποτελούν μόνο ένα μέρος της κατοχής στην Παλαιστίνη. Οι Διεθνείς Οργανισμοί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είχαν την ίδια αίσθηση.
Πριν την αποδέσμευση, η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού, σε μια αναφορά με τις θέσεις της, κατέστησε σαφές ότι η απομάκρυνση των εποικισμών δεν σήμαινε το τέλος της κατοχής και ότι «το Ισραήλ θα διατηρούσε σημαντικό έλεγχο στην Λωρίδα της Γάζας…. Φαίνεται ότι η Γάζα θα παραμείνει υπό κατοχή σύμφωνα με το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο».
Την άποψη ενίσχυσε η έρευνα του προγράμματος του Χάρβαρντ για την Ανθρωπιστική Πολιτική και τις Συγκρούσεις, η όποια έλεγε ότι «η τμηματική απόσυρση της ισραηλινής στρατιωτικής παρουσίας μέσα και γύρω από την περιοχή, δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στο διεθνές δίκαιο που να καθορίζει τον τερματισμό της κατοχής…. Ο τερματισμός της κατοχής εναπόκειται στον ουσιαστικό τερματισμό του στρατιωτικού ελέγχου πάνω στα κυβερνητικά θέματα του υπό κατοχή πληθυσμού, που περιορίζει το δικαίωμα του για αυτοδιάθεση».
Το Ισραήλ προσπάθησε να αποτραβηχτεί μονομερώς από τις ευθύνες του «κατακτητή» για τους σχεδόν 1.4 εκατ. Παλαιστινίους της Γάζας, διατηρώντας την ίδια στιγμή τον πλήρη έλεγχο των συνόρων, του εναέριου χώρου, της θαλάσσιας πρόσβασης, της οικονομίας, της νομισματικής πολιτικής, ακόμα και την διατροφής των κατοίκων της Γάζας.
Κι ενώ το Ισραήλ ισχυριζόταν ότι είχε «φύγει» έχοντας απομακρύνει τους εποικισμούς, οι στρατιωτικές επιδρομές, οι στοχευμένες δολοφονίες, οι αεροεπιδρομές, οι συλλήψεις και οι κατεδαφίσεις σπιτιών, συνεχίζονταν σε τακτική βάση. Με άλλα λόγια, τίποτα δεν άλλαξε – εκτός του ότι τώρα ο ισραηλινός στρατός είχε πιο καθαρό πεδίο σε μια περιοχή χωρίς δικούς του πολίτες- έποικους, ενώ εφάρμοζε πιο έντονα ένα νέο είδος κατοχής.
Ο «μύθος της αποδέσμευσης» υπήρξε ένα από τα επαναλαμβανόμενα ψέματα των Ισραηλινών εκπροσώπων τύπου, κατά τη διάρκεια και μετά την μοχθηρή επίθεση στην Λωρίδα της Γάζας.
Στάθηκαν μπροστά στις κάμερες και δήλωσαν: "Ποια κατοχή; Αποσυρθήκαμε πλήρως από τη Γάζα το 2005 και τους δώσαμε την ευκαιρία για ειρήνη και ανάπτυξη. Και το μόνο αντάλλαγμα που πήραμε ήταν ένα κύμα ανεξήγητου τρόμου, με την μορφή ρουκετών που εξαπολύονται στους πολίτες μας στον Νότο".
Αν καταπιείτε τον μύθο – και πολύ σε όλο τον κόσμο το έχουν κάνει- θα χάσετε την μεγαλύτερη εικόνα και που δεν μπορεί να ειδωθεί στα 30 δευτερόλεπτα που μιλάει ο Ισραηλινός εκπρόσωπος τύπου. Το Ισραήλ απέφυγε τις υποχρεώσεις του στη Γάζα, όχι τόσο σαν έναν τρόπο να επεκτείνει τον Οδικό Χάρτη, αλλά σαν μια στρατηγική για να καθυστερήσει κάθε αληθινή ειρηνευτική διαδικασία.
Σχεδόν έναν χρόνο πριν την πρόταση για αποδέσμευση, ο υπεύθυνος του πολιτικού γραφείου του Ariel Sharon, Dov Weissglass, σκιαγράφησε αυτή την άποψη στην ισραηλινή καθημερινή εφημερίδα Ha’aretz:
«Η σπουδαιότητα της αποδέσμευσης είναι στο πάγωμα της ειρηνευτικής διαδικασίας… Όταν παγώνεις αυτή τη διαδικασία, εμποδίζεις την ίδρυση του παλαιστινιακού κράτους και αποτρέπεις τις συζητήσεις για τους πρόσφυγες, τα σύνορα και την Ιερουσαλήμ. Η Αποδέσμευση δίνει το απαραίτητο ποσοστό φορμαλδεΰδης , για να μην υπάρξει πολιτική πρόοδος με τους Παλαιστίνιους».
Το Ισραήλ δεν «έφυγε» ποτέ από την Γάζα. Αντίθετα, την απομόνωσαν από την Δυτική Όχθη και ύψωσαν ένα τείχος ανάμεσα σε αυτή και τον υπόλοιπο κόσμο. Σύμφωνα με τον Paul McCann, πρώην εκπρόσωπο τύπου του UNRWA στη Γάζα από το 2000 έως το 2005, μιλώντας την επομένη της λήξης της διορίας για την εθελοντική απομάκρυνση των εποίκων:
«… επειδή θα φύγουν τα πλέον ορατά και καταπιεστικά σημάδια της ισραηλινής κατοχής, δεν πρέπει να υπάρχει η ψευδαίσθηση σε κανέναν ότι η Γάζα θα πάψει να είναι η μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου»
Η μαύρη πραγματικότητα της κατοχής και η ελπίδα για αληθινή δημοκρατία στην Παλαιστίνη
(φθινόπωρο 2005)
Ποια είναι η πραγματικότητα στη Γάζα; Παρόλο που στα μίντια κυριαρχούν συντριπτικά οι ισραηλινές αφηγήσεις, η εικόνα που προβάλλεται είναι τελείως διαφορετική από την αληθινή.
Η αποκλιμάκωση της Γάζας παρουσιάστηκε ως η έναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας και ως μεγάλη υποχώρηση του Στρατηγού Sharon, που ξαφνικά έγινε «άνθρωπος της ειρήνης». Η πραγματικότητα είναι πως η Παλαιστίνη είναι μόνο 27.000 τ. χμ. Η Δυτική Όχθη είναι 5.860 και η Γάζα 368 τ.χμ. – το 1,3% της συνολικής έκτασης των κατεχόμενων εδαφών… Αλλά οι Ισραηλινοί δεν έφυγαν από τη Γάζα.
Έγινε μεγάλη φασαρία για το ότι το Ισραήλ έκανε μεγάλη παραχώρηση, για το πόσο επώδυνο ήταν για τους έποικους να φύγουν. Αν κλέψεις ένα κομμάτι γης και το κρατήσεις για 20 χρόνια, φυσικά θα είναι οδυνηρό να το αποχωριστείς – εξακολουθεί όμως να είναι κάτι κλεμμένο που πρέπει να επιστραφεί.
Ο συνολικός αριθμός των εποικισμών στη Δυτική Όχθη, την Λωρίδα της Γάζας και την Ανατολική Ιερουσαλήμ είναι 152. Οι εποικισμοί στην Δυτική Όχθη είναι 101, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ 30 και στη Γάζα 21 (περιλαμβάνονται μόνο οι αναγνωρισμένοι εποικισμοί και όχι εκείνοι που έφτιαξαν ο Sharon και ο ισραηλινός στρατός στη Δυτική Όχθη, χωρίς να τους έχουν αναγνωρίσει επίσημα). Από αυτούς, οι 21 εποικισμοί στη Γάζα και 4 στην περιοχή της Jenin στη Δυτική Όχθη, εκκενώθηκαν, αφήνοντας στη θέση τους, τους υπόλοιπους 127.
Ο συνολικός πληθυσμός των εποίκων – παράνομων σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και την κρίση του Διεθνές Δικαστηρίου Δικαιοσύνης- είναι 436.000. Από αυτούς, 19.000 βρίσκονται στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και 246.000 στη Δυτική Όχθη.
Ο αριθμός των εποίκων που απομακρύνθηκαν από τη Γάζα και τη Jenin είναι 9.000. Μόλις το 2% του συνολικού αριθμού των παράνομων εποίκων στα κατεχόμενα εδάφη. Κατά ειρωνικό τρόπο, την ίδια περίοδο εγκαταστάθηκαν 15.800 νέοι έποικοι στη Δυτική Όχθη.
Γιατί εκκένωσαν τους εποικισμούς στη Γάζα; Πρώτον, το Ισραήλ δεν ήθελε πραγματικά να τους κρατήσει εκεί – αποτελούσαν βάρος για το μέλλον των κατεχόμενων. Επιπλέον, δεν συνέφερε οικονομικά η παροχή ασφάλειας σε ένα τόσο μικρό σχετικά αριθμό εποίκων.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το Ισραήλ είχε εξαντλήσει τα αποθέματα νερού στη Γάζα. Το αποδεκτό επίπεδο χλωρίου στο πόσιμο νερό, σύμφωνα με τον Οργανισμό Παγκόσμιας Υγείας, είναι 250 mg/l. Στην περιοχή της Γάζας, οι τιμές κυμαίνονται από 1.200 έως 2.500.
Η Γάζα συνεχίζει να είναι υπό κατοχή όπως ήταν. Το μόνο που άλλαξε είναι η δομή της κατοχής. Τώρα είναι πιο εύκολο για το Ισραήλ να ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας, χρησιμοποιώντας σύγχρονη τεχνολογία και οπλοστάσιο.
Ο ισραηλινός στρατός παρέμεινε στην περιοχή του Erez, βόρεια της Γάζας. Συνεχίζει να κατέχει μια λωρίδα γης κατά μήκος των ανατολικών συνόρων – με βάθος περίπου 0,9-1χμ- και διατηρεί τον έλεγχο του εναέριου χώρου και της ακτογραμμής της Γάζας. Τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα του Ισραήλ συνεχώς σκανάρουν κάθε σπιθαμή της Γάζας και τα σύνορα, περιλαμβανομένων και της Αιγύπτου, βρίσκονται κάτω από ισραηλινό έλεγχο.
Το Ισραήλ αποφασίζει πότε θα ανοίξει ή όχι το πέρασμα. Και το Ισραήλ αποφασίζει ότι εκατοντάδες ασθενείς που χρήζουν επείγουσας ιατρικής περίθαλψης, δεν επιτρέπεται να βγουν από τη Γάζα. Το Ισραήλ επιμένει πως ακόμα κι αν ανοίξει το πέρασμα, θα συνεχίσει να έχει τον έλεγχο στη διακίνηση αγαθών και ανθρώπων.
Η Γάζα έχει μετατραπεί σε μια τεράστια φυλακή και δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε πως μπορεί να αναπτυχθεί οικονομικά, αν δεν επιτρέπεται η ελεύθερη πρόσβαση από αέρα, στεριά και θάλασσα. Υπάρχει ακόμα ο κίνδυνος να αποκοπεί πλήρως από τη Δυτική Όχθη στη προσπάθεια του Sharon να καταστρέψει την ενότητα και τους δεσμούς με τους Παλαιστινίους στα κατεχόμενα εδάφη – καταστρέφοντας δηλαδή το δικαίωμα των Παλαιστινίων να αποτελέσουν στο μέλλον ένα ενωμένο κράτος.
Ο Sharon χρησιμοποιεί την αποκλιμάκωση στη Γάζα για να επιβάλλει μονομερώς το μέλλον της περιοχής, μέσω του Τείχους και των εποικισμών, μια διαδικασία που μπορεί να καταλήξει στην προσάρτηση σχεδόν του 50% της Δυτικής Όχθης και την καταστροφή οποιασδήποτε προοπτικής ενός συνεκτικού, συνεχιζόμενου, βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους.
Επόμενο: Οι εκλογές του 2006
(φθινόπωρο 2005)
Απάντηση του Dr. Mustafa Barghouti, Προέδρου της Παλαιστινιακής Εθνικής Πρωτοβουλίας, για το ισραηλινό σχέδιο αποδέσμευσης από την Γάζα.
Ποια είναι η πραγματικότητα στη Γάζα; Παρόλο που στα μίντια κυριαρχούν συντριπτικά οι ισραηλινές αφηγήσεις, η εικόνα που προβάλλεται είναι τελείως διαφορετική από την αληθινή.
Η αποκλιμάκωση της Γάζας παρουσιάστηκε ως η έναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας και ως μεγάλη υποχώρηση του Στρατηγού Sharon, που ξαφνικά έγινε «άνθρωπος της ειρήνης». Η πραγματικότητα είναι πως η Παλαιστίνη είναι μόνο 27.000 τ. χμ. Η Δυτική Όχθη είναι 5.860 και η Γάζα 368 τ.χμ. – το 1,3% της συνολικής έκτασης των κατεχόμενων εδαφών… Αλλά οι Ισραηλινοί δεν έφυγαν από τη Γάζα.
Έγινε μεγάλη φασαρία για το ότι το Ισραήλ έκανε μεγάλη παραχώρηση, για το πόσο επώδυνο ήταν για τους έποικους να φύγουν. Αν κλέψεις ένα κομμάτι γης και το κρατήσεις για 20 χρόνια, φυσικά θα είναι οδυνηρό να το αποχωριστείς – εξακολουθεί όμως να είναι κάτι κλεμμένο που πρέπει να επιστραφεί.
Ο συνολικός αριθμός των εποικισμών στη Δυτική Όχθη, την Λωρίδα της Γάζας και την Ανατολική Ιερουσαλήμ είναι 152. Οι εποικισμοί στην Δυτική Όχθη είναι 101, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ 30 και στη Γάζα 21 (περιλαμβάνονται μόνο οι αναγνωρισμένοι εποικισμοί και όχι εκείνοι που έφτιαξαν ο Sharon και ο ισραηλινός στρατός στη Δυτική Όχθη, χωρίς να τους έχουν αναγνωρίσει επίσημα). Από αυτούς, οι 21 εποικισμοί στη Γάζα και 4 στην περιοχή της Jenin στη Δυτική Όχθη, εκκενώθηκαν, αφήνοντας στη θέση τους, τους υπόλοιπους 127.
Ο συνολικός πληθυσμός των εποίκων – παράνομων σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και την κρίση του Διεθνές Δικαστηρίου Δικαιοσύνης- είναι 436.000. Από αυτούς, 19.000 βρίσκονται στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και 246.000 στη Δυτική Όχθη.
Ο αριθμός των εποίκων που απομακρύνθηκαν από τη Γάζα και τη Jenin είναι 9.000. Μόλις το 2% του συνολικού αριθμού των παράνομων εποίκων στα κατεχόμενα εδάφη. Κατά ειρωνικό τρόπο, την ίδια περίοδο εγκαταστάθηκαν 15.800 νέοι έποικοι στη Δυτική Όχθη.
Γιατί εκκένωσαν τους εποικισμούς στη Γάζα; Πρώτον, το Ισραήλ δεν ήθελε πραγματικά να τους κρατήσει εκεί – αποτελούσαν βάρος για το μέλλον των κατεχόμενων. Επιπλέον, δεν συνέφερε οικονομικά η παροχή ασφάλειας σε ένα τόσο μικρό σχετικά αριθμό εποίκων.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το Ισραήλ είχε εξαντλήσει τα αποθέματα νερού στη Γάζα. Το αποδεκτό επίπεδο χλωρίου στο πόσιμο νερό, σύμφωνα με τον Οργανισμό Παγκόσμιας Υγείας, είναι 250 mg/l. Στην περιοχή της Γάζας, οι τιμές κυμαίνονται από 1.200 έως 2.500.
Η Γάζα συνεχίζει να είναι υπό κατοχή όπως ήταν. Το μόνο που άλλαξε είναι η δομή της κατοχής. Τώρα είναι πιο εύκολο για το Ισραήλ να ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας, χρησιμοποιώντας σύγχρονη τεχνολογία και οπλοστάσιο.
Ο ισραηλινός στρατός παρέμεινε στην περιοχή του Erez, βόρεια της Γάζας. Συνεχίζει να κατέχει μια λωρίδα γης κατά μήκος των ανατολικών συνόρων – με βάθος περίπου 0,9-1χμ- και διατηρεί τον έλεγχο του εναέριου χώρου και της ακτογραμμής της Γάζας. Τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα του Ισραήλ συνεχώς σκανάρουν κάθε σπιθαμή της Γάζας και τα σύνορα, περιλαμβανομένων και της Αιγύπτου, βρίσκονται κάτω από ισραηλινό έλεγχο.
Το Ισραήλ αποφασίζει πότε θα ανοίξει ή όχι το πέρασμα. Και το Ισραήλ αποφασίζει ότι εκατοντάδες ασθενείς που χρήζουν επείγουσας ιατρικής περίθαλψης, δεν επιτρέπεται να βγουν από τη Γάζα. Το Ισραήλ επιμένει πως ακόμα κι αν ανοίξει το πέρασμα, θα συνεχίσει να έχει τον έλεγχο στη διακίνηση αγαθών και ανθρώπων.
Η Γάζα έχει μετατραπεί σε μια τεράστια φυλακή και δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε πως μπορεί να αναπτυχθεί οικονομικά, αν δεν επιτρέπεται η ελεύθερη πρόσβαση από αέρα, στεριά και θάλασσα. Υπάρχει ακόμα ο κίνδυνος να αποκοπεί πλήρως από τη Δυτική Όχθη στη προσπάθεια του Sharon να καταστρέψει την ενότητα και τους δεσμούς με τους Παλαιστινίους στα κατεχόμενα εδάφη – καταστρέφοντας δηλαδή το δικαίωμα των Παλαιστινίων να αποτελέσουν στο μέλλον ένα ενωμένο κράτος.
Ο Sharon χρησιμοποιεί την αποκλιμάκωση στη Γάζα για να επιβάλλει μονομερώς το μέλλον της περιοχής, μέσω του Τείχους και των εποικισμών, μια διαδικασία που μπορεί να καταλήξει στην προσάρτηση σχεδόν του 50% της Δυτικής Όχθης και την καταστροφή οποιασδήποτε προοπτικής ενός συνεκτικού, συνεχιζόμενου, βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους.
Επόμενο: Οι εκλογές του 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου