Πηγή: electronicintifada.net 19 Απριλίου 2011
Για τον Mahmoud Qaraeen, η ανάκληση του δικαιώματος παραμονής για τους Παλαιστίνιους κάτοικους της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ είναι κάτι παραπάνω από μια προβληματική πολιτική. Είναι μια συγκεκριμένη απειλή που επηρεάζει την δυνατότητα του να σπουδάσει, να δουλέψει ή έστω απλά να ταξιδέψει στο εξωτερικό. «Ο κόσμος αισθάνεται πως βρίσκεται σε πολιορκία», λέει ο 25χρονος Qaraeen που μένει στο Σιλουάν, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα και να διακινδυνέψω την πιθανότητα να μην ξαναγυρίσω (στην Ιερουσαλήμ)».
Ο Qaraeen, ερευνητής του Οργανισμού Πολιτικών Δικαιωμάτων του Ισραήλ (ACRI) για το πρόγραμμα «Τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ», κατέθεσε αναφορά μαζί με το ACRI και το Hamoked – το Κέντρο Ατομικής Υπεράσπισης προς το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ, την Πέμπτη 7 Απριλίου. Στην αναφορά τους απαιτούν να αλλάξει η τρέχουσα πρακτική ανάκλησης του δικαιώματος παραμονής ώστε να προστατευθούν τα δικαιώματα των Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και στα κατεχόμενα Υψώματα του Γκολάν. «Θα έπρεπε να μας αντιμετωπίζουν σαν ντόπιους σε αυτά τα μέρη. Δεν είμαστε φιλοξενούμενοι. Είμαστε από εδώ και θα πρέπει να μπορούμε να φεύγουμε και να επιστρέφουμε στην πόλη όποτε το επιλέγουμε».
Πιο συγκεκριμένα, στο δελτίο τύπου που εξέδωσε το Hamoked στις 7 Απρίλη αναφέρει ότι με την αναφορά ζητούν «να αποφασίσει το δικαστήριο, με σεβασμό στους κατοίκους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ για τους οποίους αυτό το κομμάτι γης είναι το σπίτι τους, ότι η μόνιμη άδεια παραμονής δεν μπορεί να λήγει, ακόμα και αν έχουν προηγηθεί μεγάλες περίοδοι παραμονής στο εξωτερικό ή απόκτησης δικαιωμάτων σε άλλη χώρα».
Από το 1967 που το Ισραήλ κατέλαβε παράνομα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και αργότερα προσάρτησε την περιοχή, εκτιμάται πως περισσότερες από 14,000 ταυτότητες έχουν απομακρυνθεί από Παλαιστίνιους Ιερουσαλημίτες, έχοντας χάσει το δικαίωμα παραμονής και δεν μπορούν να ζήσουν στην πόλη.
«Η αναφορά επικεντρώνεται κυρίως στην νομοθεσία για την Είσοδο στο Ισραήλ», λέει η δικηγόρος του Hamoked, Noa Diamond. Το άρθρο 11 του νόμου για την Είσοδο στο Ισραήλ, που τέθηκε σε εφαρμογή το 1974, δηλώνει ότι «ένα άτομο θεωρείτε ότι έχει εγκαταλείψει το Ισραήλ και έχει εγκατασταθεί σε άλλη χώρα εκτός του Ισραήλ αν έχει λείπει τουλάχιστον επτά χρόνια, έχει μόνιμη άδεια παραμονής σε άλλη χώρα ή έχει αποκτήσει ιθαγένεια σε άλλη χώρα λόγω πολιτογράφησης.
Το 1988, ο Ισραηλινός Υπουργός Εσωτερικών προσπάθησε να αφαιρέσει την άδεια παραμονής του Μουμπάρακ Αουάντ, ενός Παλαιστίνιου κάτοικου της Ιερουσαλήμ που γεννήθηκε στην πόλη το 1943. Ο Αουάντ πολέμησε την διαταγή απέλασης του και έφερε την υπόθεση το ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο.
Στην «δίκη Αουάντ» όπως είναι γνωστή σήμερα «το δικαστήριο επικύρωσε την διαταγή απέλασης και το πιο σημαντικό, αποφάσισε πως η νομοθεσία που διέπει το καθεστώς της Ανατολικής Ιερουσαλήμ είναι ο νόμος για την Είσοδο στο Ισραήλ».
Αυτή η απόφαση σχημάτισε και την βάση της ισραηλινής πολιτικής για να ανακαλέσει το δικαίωμα παραμονής των Παλαιστινίων κατοίκων της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Αν οι Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ θα πρέπει να φύγουν από την πόλη για μεγάλο διάστημα ή δεχτούν ξένη ιθαγένεια, κινδυνεύουν να χάσουν το δικαίωμα τους να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
«Αυτό που λέμε στην αναφορά είναι πως υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα εφαρμόζοντας αυτή την νομοθεσία σε ανθρώπους που γεννήθηκαν και ζουν όλη τους την ζωή ή σχεδόν όλη, εδώ», εξηγεί η Diamond. «Μιλάμε για μια περιοχή που το Ισραήλ προσάρτησε το 1967. Δεν μιλάμε για μετανάστες που ζητούν άσυλο από το Ισραήλ αλλά για γηγενείς που βρίσκονταν εδώ από πριν».
Σε ανακοίνωση του στις 10 Απρίλη το ACRI εξηγεί περισσότερα «οι οργανώσεις ζητούν να τροποποιηθεί ο νόμος και να περιέχει ειδικές ρήτρες ασφάλειας για αυτούς που κατοικούν σε περιοχές που προσάρτησε το κράτος του Ισραήλ (η Ανατολική Ιερουσαλήμ και τα Υψώματα του Γκολάν), ώστε οι κάτοικοι αυτών των περιοχών να μπορούν να μετακινούνται μέσα κι έξω από αυτές ελεύθερα. Και προσθέτουν «Πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός ανάμεσα στους μετανάστες που αποκτούν δικαιώματα στο Ισραήλ επειδή παντρεύτηκαν έναν Ισραηλινό πολίτη για παράδειγμα και θα πρέπει να αποδεικνύουν πως η κύρια ζωή τους είναι εδώ και ανάμεσα στους κατοίκους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και των Υψωμάτων του Γκολάν που θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να μετακινούνται σύμφωνα με την θέληση τους, όπως συμβαίνει με όλους τους πολίτες».
Περισσότερες από 14,000 ταυτότητες ανακλήθηκαν από το 1967
Σχεδόν αμέσως μετά την ισραηλινή κατοχή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ το 1967 και την επακόλουθη προσάρτηση της περιοχής, οι ισραηλινές αρχές πραγματοποίησαν απογραφή του παλαιστινιακού πληθυσμού της Ιερουσαλήμ και έδωσαν ταυτότητες σε όσους έμεναν στην πόλη, δίνοντας τους μόνιμα δικαιώματα παραμονής –κι όχι ιθαγένεια.
Οι Παλαιστίνιοι Ιερουσαλημίτες μπορούσαν να αιτηθούν και να αποκτήσουν ισραηλινή ιθαγένεια αν συνέτρεχαν ορισμένες προϋποθέσεις, όπως να ορκιστούν υποταγή στο κράτος του Ισραήλ. Οι περισσότεροι αρνήθηκαν.
Σαν μόνιμοι κάτοικοι, οι Παλαιστίνιοι στην Ανατολική Ιερουσαλήμ έχουν το δικαίωμα να εργάζονται και να μένουν στο Ισραήλ, όμως στερούνται άλλων δικαιωμάτων που αποκτούνται με την πλήρη ισραηλινή ιθαγένεια. Για παράδειγμα, αντίθετα με την ιθαγένεια, η άδεια μόνιμης παραμονής μεταβιβάζεται στα παιδιά κάποιου μόνο αν συντρέχουν κάποιοι όροι και ο πιο σημαντικός είναι να είναι η Ιερουσαλήμ το «κέντρο ζωής» του.
Το ισραηλινό Υπουργείο Εσωτερικών παρουσίασε την πολιτική για το «κέντρο ζωής» το 1995, βάζοντας τους Παλαιστίνιους να αποδείξουν ότι η καθημερινή τους ζωή είναι στην πόλη. Λογαριασμοί τηλεφώνου, ηλεκτρικού ρεύματος και φόροι, πιστοποιητικά από το σχολείο ή την δουλειά είναι μερικά από τα έγγραφα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να αποδείξουν πως το επίκεντρο της ζωής τους είναι η Ιερουσαλήμ. Αν αποτύχουν να το αποδείξουν, μπορεί να τους αφαιρεθούν τα δικαιώματα παραμονής και κατ’ επέκταση να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Σύμφωνα με την αναφορά του ΑCRI «τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει σημαντική αύξηση στις ανακλήσεις αδειών παραμονής και το 2008 ήταν σταθμός με 4,577 ανακλήσεις. Περίπου το 50% των συνολικών ανακλήσεων από την προσάρτηση της Ιερουσαλήμ το 1967, έλαβαν χώρα τα έτη 2006-8».
Αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία, το Κέντρο Κοινωνικών και Οικονομικών Δικαιωμάτων της Ιερουσαλήμ (JCSER) εκτιμά πως μέχρι στιγμής για το 2011 έχουν ανακληθεί 191 άδειες.
Οι δημοτικοί φόροι χρησιμοποιούνται για να διώχνουν τους κατοίκους
Τον τελευταίο μήνα, οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων που έχουν την έδρα τους στην Ιερουσαλήμ, κατήγγειλαν αυτό που βλέπουν ως προσπάθεια του Δήμου της Ιερουσαλήμ να διώξει τους Παλαιστίνιους από την πόλη: την συλλογή φόρων. «Έχουμε κάποιους ισχυρισμούς από Παλαιστίνιους που λένε ότι δεν έλαβαν τον λογαριασμό για τα δημοτικά τέλη (arnona). Κάποιοι πήγαν στον δήμο και τον ζήτησαν κι εκεί τους είπαν «δεν πρόκειται να σας τον δώσουμε και δεν θεωρούμε ότι είσαστε από την Ανατολική Ιερουσαλήμ», εξηγεί ο Ziad al-Hammouri, γενικός διευθυντής του JSCER. Οι Παλαιστίνιοι που ζουν στην άλλη πλευρά του τείχους, σε κοινότητες όπως η Anata, Shufat και Ras Khamis — είναι αυτοί που δεν παίρνουν λογαριασμούς». «Ο Δήμος της Ιερουσαλήμ λέει πως εισπράττει από τους Παλαιστίνιους περίπου το 33-35% του προϋπολογισμού του και ξοδεύει για τις παλαιστινιακές γειτονίες το πολύ 5%. Φυσικά και ξοδεύουν τα χρήματα αυτά στους εποικισμούς», εξηγεί.
Ο Al-Hammouri προσθέτει πως η μη αποστολή του λογαριασμού για τον δημοτικό φόρο είναι μια καινούρια εξέλιξη, αρκετά επικίνδυνη – όσο και η ανάκληση των ταυτοτήτων- στην προσπάθεια του δήμου να διώξει τους Παλαιστίνιους από την Ιερουσαλήμ και περισσότεροι από 100.000 Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ μπορούν να επηρεαστούν. «Νομίζω πως οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι θα ήταν ευτυχισμένοι αν μπορούσαν να ξεφορτωθούν τους φόρους. Στην περίπτωση μας όμως, οι Ισραηλινοί χρησιμοποιούν τον λογαριασμό του δημοτικού φόρου ως ένα από τα έγγραφα που αποδεικνύουν την ύπαρξη σου στην Ανατολική Ιερουσαλήμ». «Στο τέλος θα χάσεις την περιουσία σου από αυτή την μορφή φορολογίας. Και μετά, αν χάσεις την περιουσία σου, θα φύγεις και από την πόλη».
Αργή γενοκτονία
Στα τέλη Μαρτίου το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των ΗΕ και ο ειδικός στο διεθνές δίκαιο Ρίτσαρντ Φολκ δήλωσαν πως το Ισραήλ διεξάγει μια μορφή εθνοκάθαρσης ενάντια στους Παλαιστίνιους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. «Το συνεχές σχέδιο της επέκτασης των εποικισμών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ σε συνδυασμό με τον βίαιο διωγμό των επί μακρά διαμένοντος Παλαιστινίων, δημιουργεί μια ανυπόφορη κατάσταση στο τμήμα της πόλης που αρχικά ελεγχόταν από την Ιορδανία», είπε ο Φολκ στο Συμβούλιο. «Αυτή η κατάσταση μπορεί μόνο να περιγραφεί στα πλαίσια της σωρευτικής επίπτωσης που έχει ως μια μορφή εθνοκάθαρσης».
Σύμφωνα με τον Mahmoud Qaraeen, αυτός ακριβώς είναι ο στόχος της ισραηλινής πολιτικής με την ανάκληση των ταυτοτήτων των Παλαιστινίων Ιερουσαλημιτών: να διώξει τους Παλαιστίνιους κάτοικους από την πόλη. «Η αύξηση στον αριθμό των αδειών που ανακλήθηκαν από το 2006 έως το 2008 δείχνει πως απειλείται η ύπαρξη των Αράβων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ», λέει ο Qaraeen εξηγώντας πως ακόμα και αν του δοθεί η ευκαιρία να σπουδάσει στο εξωτερικό, δεν θα το κάνει από φόβο μήπως χάσει το δικαίωμα παραμονής του.
Αν και είπε ότι δεν περιμένει πολλά από την αναφορά που κατέθεσε στο ισραηλινό δικαστήριο, ο Qaraeen ελπίζει πως είναι πιθανό να αλλάξει ή τροποποιηθεί κάτι στον τρόπο που εφαρμόζονται οι νόμοι για τους Παλαιστίνιους κάτοικους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.
«Είναι επίσης μια προσπάθεια να ξαναφέρουμε στο μυαλό και την συνείδηση των ανθρώπων το θέμα την ανάκλησης των αδειών παραμονής στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ελπίζουμε να φέρουμε το θέμα μπροστά στην κοινή γνώμη, στο μυαλό των ανθρώπων», είπε.
«Έχει σχέση με το να σπάσουμε τα δεσμά του φόβου. Ακόμα και σαν κατεχόμενος λαός, έχουμε το δικαίωμα να αναφερθούμε ενάντια στον νόμο και να ακουστούν οι φωνές μας».
Για τον Mahmoud Qaraeen, η ανάκληση του δικαιώματος παραμονής για τους Παλαιστίνιους κάτοικους της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ είναι κάτι παραπάνω από μια προβληματική πολιτική. Είναι μια συγκεκριμένη απειλή που επηρεάζει την δυνατότητα του να σπουδάσει, να δουλέψει ή έστω απλά να ταξιδέψει στο εξωτερικό. «Ο κόσμος αισθάνεται πως βρίσκεται σε πολιορκία», λέει ο 25χρονος Qaraeen που μένει στο Σιλουάν, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα και να διακινδυνέψω την πιθανότητα να μην ξαναγυρίσω (στην Ιερουσαλήμ)».Ο Qaraeen, ερευνητής του Οργανισμού Πολιτικών Δικαιωμάτων του Ισραήλ (ACRI) για το πρόγραμμα «Τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ», κατέθεσε αναφορά μαζί με το ACRI και το Hamoked – το Κέντρο Ατομικής Υπεράσπισης προς το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ, την Πέμπτη 7 Απριλίου. Στην αναφορά τους απαιτούν να αλλάξει η τρέχουσα πρακτική ανάκλησης του δικαιώματος παραμονής ώστε να προστατευθούν τα δικαιώματα των Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και στα κατεχόμενα Υψώματα του Γκολάν. «Θα έπρεπε να μας αντιμετωπίζουν σαν ντόπιους σε αυτά τα μέρη. Δεν είμαστε φιλοξενούμενοι. Είμαστε από εδώ και θα πρέπει να μπορούμε να φεύγουμε και να επιστρέφουμε στην πόλη όποτε το επιλέγουμε».
Πιο συγκεκριμένα, στο δελτίο τύπου που εξέδωσε το Hamoked στις 7 Απρίλη αναφέρει ότι με την αναφορά ζητούν «να αποφασίσει το δικαστήριο, με σεβασμό στους κατοίκους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ για τους οποίους αυτό το κομμάτι γης είναι το σπίτι τους, ότι η μόνιμη άδεια παραμονής δεν μπορεί να λήγει, ακόμα και αν έχουν προηγηθεί μεγάλες περίοδοι παραμονής στο εξωτερικό ή απόκτησης δικαιωμάτων σε άλλη χώρα».
Από το 1967 που το Ισραήλ κατέλαβε παράνομα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και αργότερα προσάρτησε την περιοχή, εκτιμάται πως περισσότερες από 14,000 ταυτότητες έχουν απομακρυνθεί από Παλαιστίνιους Ιερουσαλημίτες, έχοντας χάσει το δικαίωμα παραμονής και δεν μπορούν να ζήσουν στην πόλη.
«Η αναφορά επικεντρώνεται κυρίως στην νομοθεσία για την Είσοδο στο Ισραήλ», λέει η δικηγόρος του Hamoked, Noa Diamond. Το άρθρο 11 του νόμου για την Είσοδο στο Ισραήλ, που τέθηκε σε εφαρμογή το 1974, δηλώνει ότι «ένα άτομο θεωρείτε ότι έχει εγκαταλείψει το Ισραήλ και έχει εγκατασταθεί σε άλλη χώρα εκτός του Ισραήλ αν έχει λείπει τουλάχιστον επτά χρόνια, έχει μόνιμη άδεια παραμονής σε άλλη χώρα ή έχει αποκτήσει ιθαγένεια σε άλλη χώρα λόγω πολιτογράφησης.
Το 1988, ο Ισραηλινός Υπουργός Εσωτερικών προσπάθησε να αφαιρέσει την άδεια παραμονής του Μουμπάρακ Αουάντ, ενός Παλαιστίνιου κάτοικου της Ιερουσαλήμ που γεννήθηκε στην πόλη το 1943. Ο Αουάντ πολέμησε την διαταγή απέλασης του και έφερε την υπόθεση το ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο.
Στην «δίκη Αουάντ» όπως είναι γνωστή σήμερα «το δικαστήριο επικύρωσε την διαταγή απέλασης και το πιο σημαντικό, αποφάσισε πως η νομοθεσία που διέπει το καθεστώς της Ανατολικής Ιερουσαλήμ είναι ο νόμος για την Είσοδο στο Ισραήλ».
Αυτή η απόφαση σχημάτισε και την βάση της ισραηλινής πολιτικής για να ανακαλέσει το δικαίωμα παραμονής των Παλαιστινίων κατοίκων της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Αν οι Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ θα πρέπει να φύγουν από την πόλη για μεγάλο διάστημα ή δεχτούν ξένη ιθαγένεια, κινδυνεύουν να χάσουν το δικαίωμα τους να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
«Αυτό που λέμε στην αναφορά είναι πως υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα εφαρμόζοντας αυτή την νομοθεσία σε ανθρώπους που γεννήθηκαν και ζουν όλη τους την ζωή ή σχεδόν όλη, εδώ», εξηγεί η Diamond. «Μιλάμε για μια περιοχή που το Ισραήλ προσάρτησε το 1967. Δεν μιλάμε για μετανάστες που ζητούν άσυλο από το Ισραήλ αλλά για γηγενείς που βρίσκονταν εδώ από πριν».
Σε ανακοίνωση του στις 10 Απρίλη το ACRI εξηγεί περισσότερα «οι οργανώσεις ζητούν να τροποποιηθεί ο νόμος και να περιέχει ειδικές ρήτρες ασφάλειας για αυτούς που κατοικούν σε περιοχές που προσάρτησε το κράτος του Ισραήλ (η Ανατολική Ιερουσαλήμ και τα Υψώματα του Γκολάν), ώστε οι κάτοικοι αυτών των περιοχών να μπορούν να μετακινούνται μέσα κι έξω από αυτές ελεύθερα. Και προσθέτουν «Πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός ανάμεσα στους μετανάστες που αποκτούν δικαιώματα στο Ισραήλ επειδή παντρεύτηκαν έναν Ισραηλινό πολίτη για παράδειγμα και θα πρέπει να αποδεικνύουν πως η κύρια ζωή τους είναι εδώ και ανάμεσα στους κατοίκους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και των Υψωμάτων του Γκολάν που θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να μετακινούνται σύμφωνα με την θέληση τους, όπως συμβαίνει με όλους τους πολίτες».
Περισσότερες από 14,000 ταυτότητες ανακλήθηκαν από το 1967
Σχεδόν αμέσως μετά την ισραηλινή κατοχή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ το 1967 και την επακόλουθη προσάρτηση της περιοχής, οι ισραηλινές αρχές πραγματοποίησαν απογραφή του παλαιστινιακού πληθυσμού της Ιερουσαλήμ και έδωσαν ταυτότητες σε όσους έμεναν στην πόλη, δίνοντας τους μόνιμα δικαιώματα παραμονής –κι όχι ιθαγένεια.
Οι Παλαιστίνιοι Ιερουσαλημίτες μπορούσαν να αιτηθούν και να αποκτήσουν ισραηλινή ιθαγένεια αν συνέτρεχαν ορισμένες προϋποθέσεις, όπως να ορκιστούν υποταγή στο κράτος του Ισραήλ. Οι περισσότεροι αρνήθηκαν.
Σαν μόνιμοι κάτοικοι, οι Παλαιστίνιοι στην Ανατολική Ιερουσαλήμ έχουν το δικαίωμα να εργάζονται και να μένουν στο Ισραήλ, όμως στερούνται άλλων δικαιωμάτων που αποκτούνται με την πλήρη ισραηλινή ιθαγένεια. Για παράδειγμα, αντίθετα με την ιθαγένεια, η άδεια μόνιμης παραμονής μεταβιβάζεται στα παιδιά κάποιου μόνο αν συντρέχουν κάποιοι όροι και ο πιο σημαντικός είναι να είναι η Ιερουσαλήμ το «κέντρο ζωής» του.
Το ισραηλινό Υπουργείο Εσωτερικών παρουσίασε την πολιτική για το «κέντρο ζωής» το 1995, βάζοντας τους Παλαιστίνιους να αποδείξουν ότι η καθημερινή τους ζωή είναι στην πόλη. Λογαριασμοί τηλεφώνου, ηλεκτρικού ρεύματος και φόροι, πιστοποιητικά από το σχολείο ή την δουλειά είναι μερικά από τα έγγραφα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να αποδείξουν πως το επίκεντρο της ζωής τους είναι η Ιερουσαλήμ. Αν αποτύχουν να το αποδείξουν, μπορεί να τους αφαιρεθούν τα δικαιώματα παραμονής και κατ’ επέκταση να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Σύμφωνα με την αναφορά του ΑCRI «τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει σημαντική αύξηση στις ανακλήσεις αδειών παραμονής και το 2008 ήταν σταθμός με 4,577 ανακλήσεις. Περίπου το 50% των συνολικών ανακλήσεων από την προσάρτηση της Ιερουσαλήμ το 1967, έλαβαν χώρα τα έτη 2006-8».
Αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία, το Κέντρο Κοινωνικών και Οικονομικών Δικαιωμάτων της Ιερουσαλήμ (JCSER) εκτιμά πως μέχρι στιγμής για το 2011 έχουν ανακληθεί 191 άδειες.
Οι δημοτικοί φόροι χρησιμοποιούνται για να διώχνουν τους κατοίκους
Τον τελευταίο μήνα, οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων που έχουν την έδρα τους στην Ιερουσαλήμ, κατήγγειλαν αυτό που βλέπουν ως προσπάθεια του Δήμου της Ιερουσαλήμ να διώξει τους Παλαιστίνιους από την πόλη: την συλλογή φόρων. «Έχουμε κάποιους ισχυρισμούς από Παλαιστίνιους που λένε ότι δεν έλαβαν τον λογαριασμό για τα δημοτικά τέλη (arnona). Κάποιοι πήγαν στον δήμο και τον ζήτησαν κι εκεί τους είπαν «δεν πρόκειται να σας τον δώσουμε και δεν θεωρούμε ότι είσαστε από την Ανατολική Ιερουσαλήμ», εξηγεί ο Ziad al-Hammouri, γενικός διευθυντής του JSCER. Οι Παλαιστίνιοι που ζουν στην άλλη πλευρά του τείχους, σε κοινότητες όπως η Anata, Shufat και Ras Khamis — είναι αυτοί που δεν παίρνουν λογαριασμούς». «Ο Δήμος της Ιερουσαλήμ λέει πως εισπράττει από τους Παλαιστίνιους περίπου το 33-35% του προϋπολογισμού του και ξοδεύει για τις παλαιστινιακές γειτονίες το πολύ 5%. Φυσικά και ξοδεύουν τα χρήματα αυτά στους εποικισμούς», εξηγεί.
Ο Al-Hammouri προσθέτει πως η μη αποστολή του λογαριασμού για τον δημοτικό φόρο είναι μια καινούρια εξέλιξη, αρκετά επικίνδυνη – όσο και η ανάκληση των ταυτοτήτων- στην προσπάθεια του δήμου να διώξει τους Παλαιστίνιους από την Ιερουσαλήμ και περισσότεροι από 100.000 Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ μπορούν να επηρεαστούν. «Νομίζω πως οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι θα ήταν ευτυχισμένοι αν μπορούσαν να ξεφορτωθούν τους φόρους. Στην περίπτωση μας όμως, οι Ισραηλινοί χρησιμοποιούν τον λογαριασμό του δημοτικού φόρου ως ένα από τα έγγραφα που αποδεικνύουν την ύπαρξη σου στην Ανατολική Ιερουσαλήμ». «Στο τέλος θα χάσεις την περιουσία σου από αυτή την μορφή φορολογίας. Και μετά, αν χάσεις την περιουσία σου, θα φύγεις και από την πόλη».
Αργή γενοκτονία
Στα τέλη Μαρτίου το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των ΗΕ και ο ειδικός στο διεθνές δίκαιο Ρίτσαρντ Φολκ δήλωσαν πως το Ισραήλ διεξάγει μια μορφή εθνοκάθαρσης ενάντια στους Παλαιστίνιους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. «Το συνεχές σχέδιο της επέκτασης των εποικισμών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ σε συνδυασμό με τον βίαιο διωγμό των επί μακρά διαμένοντος Παλαιστινίων, δημιουργεί μια ανυπόφορη κατάσταση στο τμήμα της πόλης που αρχικά ελεγχόταν από την Ιορδανία», είπε ο Φολκ στο Συμβούλιο. «Αυτή η κατάσταση μπορεί μόνο να περιγραφεί στα πλαίσια της σωρευτικής επίπτωσης που έχει ως μια μορφή εθνοκάθαρσης».
Σύμφωνα με τον Mahmoud Qaraeen, αυτός ακριβώς είναι ο στόχος της ισραηλινής πολιτικής με την ανάκληση των ταυτοτήτων των Παλαιστινίων Ιερουσαλημιτών: να διώξει τους Παλαιστίνιους κάτοικους από την πόλη. «Η αύξηση στον αριθμό των αδειών που ανακλήθηκαν από το 2006 έως το 2008 δείχνει πως απειλείται η ύπαρξη των Αράβων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ», λέει ο Qaraeen εξηγώντας πως ακόμα και αν του δοθεί η ευκαιρία να σπουδάσει στο εξωτερικό, δεν θα το κάνει από φόβο μήπως χάσει το δικαίωμα παραμονής του.
Αν και είπε ότι δεν περιμένει πολλά από την αναφορά που κατέθεσε στο ισραηλινό δικαστήριο, ο Qaraeen ελπίζει πως είναι πιθανό να αλλάξει ή τροποποιηθεί κάτι στον τρόπο που εφαρμόζονται οι νόμοι για τους Παλαιστίνιους κάτοικους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.
«Είναι επίσης μια προσπάθεια να ξαναφέρουμε στο μυαλό και την συνείδηση των ανθρώπων το θέμα την ανάκλησης των αδειών παραμονής στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ελπίζουμε να φέρουμε το θέμα μπροστά στην κοινή γνώμη, στο μυαλό των ανθρώπων», είπε.
«Έχει σχέση με το να σπάσουμε τα δεσμά του φόβου. Ακόμα και σαν κατεχόμενος λαός, έχουμε το δικαίωμα να αναφερθούμε ενάντια στον νόμο και να ακουστούν οι φωνές μας».
Αναρτήσεις
