Ναγίεφ Χαουάτμι: Μια νέα ιστορική περίοδος για τον αραβικό κόσμο

Συνέντευξη του Ναγίεφ Χαουάτμι στον Κώστα Ήσυχο

Πηγή: enthemata.wordpress.com, 20 Μάρτη 2011

Με τον σ. Ν. Χαουάτμι, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ακούραστο σύντροφο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πρόσφατη επίσκεψη του ΣΥΝ στην Ιορδανία και τη Συρία, συναντηθήκαμε στα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης, σε ένα ήσυχο προάστιο της Δαμασκού, κοντά στο ιστορικό της κέντρο. Ο φρουρός, ένας νεαρός Παλαιστίνιος σε ένα παραδοσιακό κουβούκλιο φύλαξης με την παλαιστινιακή μαντίλα και το καλάσνικοφ στον ώμο, μου σφίγγει το χέρι, λέγοντας στα αραβικά: «Καλώς ήρθες, σύντροφε». Προχωράμε στην αίθουσα όπου θα πραγματοποιηθεί η συνάντηση. Πίσω από το γραφείο, πάνω από είκοσι φωτογραφίες στελεχών της οργάνωσης που έχουν σκοτωθεί σε μάχες στα κατεχόμενα, αλλά και στο εξωτερικό από τη Μoσάντ. Μου εξιστορούν με λίγα λόγια την ιστορία του καθενός.

Ο σ. Χαουάτμι, μια μεγάλη προσωπικότητα της αραβικής και της παγκόσμιας Αριστεράς του 20ού αιώνα, μπαίνει στο γραφείο χαμογελαστός, με αγκαλιάζει και με καλοσωρίζει σε άψογα αγγλικά. Μου μιλά με θαυμασμό για την Ελλάδα, την ιστορία της, τους αγώνες του λαού της, τις διαχρονικές σχέσεις της με τον αραβικό πολιτισμό, ιδιαίτερα τους Παλαιστίνιους. Η κουβέντα μας προχωράει στις επαφές του με ιστορικούς ηγέτες του κομμουνιστικού και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων: της πρώην ΕΣΣΔ, τον Φιντέλ Κάστρο, τον Τσε Γκεβάρα, τον Νάσερ κ.ά.

Κριτικός στα χρόνια του «υπαρκτού», αμετανόητος μαρξιστής και δημοκράτης, από τα 14 του χρόνια στην αντίσταση των Παλαιστινίων, με πολύχρονες φυλακίσεις και τρεις θανατικές καταδίκες σε Ισραήλ και Ιορδανία. Έχει τη σοφία των ανθρώπων που γεύτηκαν τις πικρίες μιας μεγάλης τραγωδίας του λαού τους, ενώ η ματιά του δηλώνει το πείσμα στον αγώνα, την προσήλωση σε μια στάση ζωής. Θεωρεί τον εαυτό του παιδί της Παλαιστίνης, της διασποράς του λαού της, που δεν τα βάζει κάτω, τρεις γενιές μετά τον μεγάλο διωγμό.

Κώστας Ήσυχος

Πώς βλέπετε τις ιστορικές αλλαγές που συντελούνται στον αραβικό κόσμο και ποιες είναι οι επιπτώσεις στο Παλαιστινιακό;

Οι επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις στην Αίγυπτο, την Τυνήσια, τη Λιβύη, την Υεμένη, το Μπαχρέιν, την Αλγερία, την Ιορδανία, το Μαρόκο, ακόμα και τη Σαουδική Αραβία, μπορούν να ανοίξουν τον δρόμο για μια νέα επαναστατική ιστορική περίοδο. Αυτή η περίοδος βασίζεται σε τρεις βασικούς πυλώνες: στη δημοκρατία, στις ιδεολογικές, πολιτικές, κοινωνικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, σε μια καινούργια φάση της αστικής δημοκρατίας· στην πλήρη ισοτιμία και ισότητα των δυο φύλων· ο τρίτος πυλώνας μπορεί να εμπεριέχει καθοριστικά στοιχεία της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτές οι αλλαγές προκαλούν δομικές ανατροπές στα πιο συντηρητικά και τυραννικά καθεστώτα της ευρύτερης περιοχής μας, και μεγάλους πονοκέφαλους στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και το Ισραήλ.

Άρα, νέα συντάγματα, νέες κοινωνικές δημοκρατικές δομές βρίσκονται μπροστά μας, αποτελώντας μεγάλο κίνδυνο, ιδιαίτερα για τις μοναρχίες. Ουσιαστικά, μιλάμε για μια νέα ιστορική φάση, με την ανάδυση του αστικού κράτους. Αναπόφευκτα, αυτές οι μεγάλες επαναστατικές ανατροπές θα δώσουν νέα ώθηση στην υπόθεση της Παλαιστίνης. Οι Παλαιστίνιοι, όσοι βρίσκονται στα κατεχόμενα αλλά και εμείς της διασποράς, ευελπιστούμε στο δυνάμωμα του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, ώστε να δοθεί οριστικό τέλος στην κατοχή και τις συνεχιζόμενες παράνομες εποικιστικές πολιτικές του Ισραήλ. Ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ, πλήρη κατοχύρωση όλων των παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στις εστίες τους, όπως ρητά αναφέρεται στην απόφαση 194 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Όλα αυτά, στο πλαίσιο μιας ισχυροποιημένης συμβιβαστικής λύσης μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ. Η Αριστερά στον αραβικό κόσμο πρέπει να επανατοποθετήσει τη στρατηγική της, να σταθεί στο ύψος της ιστορικής αναγκαιότητας, να πείσει, να γίνει ελκυστική, αγωνιστική, ακαταμάχητη σε ιδέες, πρώτη δύναμη στην νεολαία.

Στη Δύση αλλά και την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε ορισμένους κύκλους της Αριστεράς, ο σημερινός πρόεδρος την Παλαιστινιακής Αρχής, ο Μ. Αμπάς, θεωρείται ελεγχόμενος από ισχυρά κέντρα των ΗΠΑ και της Ε.Ε., ενώ η Χαμάς μια ενισχυόμενη πολιτική δύναμη με «τρομοκρατικές πρακτικές». Καθώς η δικιά σας οργάνωση συμμετέχει στην Παλαιστινιακή Αρχή, πώς τα σχολιάζετε όλα αυτά;

Με τη Συμφωνία του Όσλο προέκυψε μια νέα πολιτική πραγματικότητα. Εμείς από την πρώτη στιγμή ήμασταν αντίθετοι σε αυτήν, γιατί δεν υπήρχαν οι διεθνείς εγγυήσεις και έτσι το Ισραήλ δεν τήρησε κανέναν από τους ουσιαστικούς όρους για τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Είκοσι χρόνια διαπραγματεύσεων από την πλειοψηφία της ΟΑΠ, χωρίς καμία πρόοδο· αντίθετα, είχαμε σοβαρά πισωγυρίσματα. Ο Μ. Αμπάς δεν έχει σεβαστεί τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων της ΟΑΠ. Εμείς δεν πρόκειται να συμμετέχουμε σε αυτή την παρωδία. Όσο συνεχίζεται από το Ισραήλ ο εποικισμός, η κατασκευή του τείχους του «απαρτχάιντ», η κλοπή της γης, του νερού, των δικαιωμάτων που πηγάζουν για τον λαό μας από το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, αυτό που ονομάζεται «διαπραγματεύσεις» είναι ένας ακραίος εμπαιγμός, μια τεράστια υποκρισία από πλευράς Ισραήλ, ΗΠΑ και των ισχυρών της Ε.Ε.

Τα συλλογικά όργανα του Δημοκρατικού Μετώπου σύντομα θα πάρουν τις ανάλογες αποφάσεις, θέτοντας όχι μόνο το ζήτημα της συμμετοχής μας, αλλά και στοχεύοντας σε μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την ανασυγκρότηση της ΟΑΠ, ώστε ο διάλογος και ο αγώνας να έχουν αποτέλεσμα. Η ΟΑΠ έχει μακρόχρονη ιστορία· σήμερα έχουμε ανάγκη από μια επανίδρυσή της, έναν νέο αγωνιστικό, αντιστασιακό, πολιτικά προγραμματικό, ενωτικό συνασπισμό, που θα στηρίζεται στο βασικό αίτημα όλων μας: ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ.

Η Χαμάς εκφράζει την ιστορική άρχουσα τάξη της Παλαιστίνης, που απείχε πλήρως από τους αγώνες μας απ’ το 1948 έως τα μέσα του 1988. Ουσιαστικά, είναι η ιδεολογική έκφραση των Αδελφών Μουσουλμάνων στην παλαιστινιακή πολιτική πραγματικότητα, μια βαθιά συντηρητική δύναμη, που αντλεί τεράστια ποσά, τέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως από τη Σαουδική Αραβία και άλλες αραβικές μοναρχίες. Θεωρείται «φιλολαϊκή» γιατί απλώς όπου έχει την πολιτική εξουσία εφαρμόζει πολιτικές οικονομικού προσεταιρισμού φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ευάλωτων στις «φιλανθρωπικές» πολιτικές της.

Το δεξιό και ακροδεξιό Ισλάμ έχει δείγματα γραφής: στο Αφγανιστάν, στις αραβικές μοναρχίες, αλλά και παλαιοτέρα κάτω από την πολιτική ομπρέλα των ΗΠΑ την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Ο πόλεμος των «πιστών» εναντίων των κοσμικών δυνάμεων παραμένει ο βασικός πυρήνας των απόψεων της Χαμάς. Διαφωνούμε κατηγορηματικά με την πρακτική της Χαμάς, με τις «επιθέσεις αυτοκτονίας» εντός του Ισραήλ. Εμείς είμαστε αγωνιστές στις μάχες ενάντια τον ισραηλινό στρατό κατοχής, δεν δολοφονούμε πολίτες. Η Χαμάς με τις ενέργειές της ουσιαστικά στηρίζει τις πιο ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις του Ισραήλ. Αλληλοτροφοδοτούνται.

Η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί σήμερα στρατηγικό σύμμαχο στην περιοχή μας το Ισραήλ: ενεργειακές συμφωνίες, ευρεία πολιτική συνεργασία, στρατιωτική συνεργασία, κοινά στρατιωτικά γυμνάσια είναι στην ατζέντα των δυο κυβερνήσεων. Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς εκτιμά ότι μια τέτοια στενή συνεργασία είναι προς το συμφέρον του ελληνικού λαού, χρησιμοποιώντας το Ισραήλ ως «γεωπολιτικό αντίβαρο» στην Τουρκία. Τι πιστεύετε;

Οι ιστορικοί και πολιτικοί δεσμοί των λαών μας είναι ακατάλυτοι και αναμφισβήτητοι. Αγωνιστήκαμε ενάντια στην αποικιοκρατία, τον φασισμό, παλέψαμε για δημοκρατία και λευτεριά. Η κυβέρνηση Νετανιάχου είναι ακροδεξιά, ξενοφοβική. Ήδη επεξεργάζεται τη διάκριση εβραίων και αράβων πολιτών του Ισραήλ στη βάση της «φυλετικής και θρησκευτικής καθαρότητας», μέσα από συνταγματικές αλλαγές που προωθεί. Στις διεθνείς σχέσεις, στις διακρατικές συμφωνίες πρέπει να υπάρχουν αρχές. Αναρωτιέμαι ποιες αρχές υποστηρίζει η σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Οι κυβερνήσεις της Τουρκίας και του Ισραήλ ερίζουν για το ποιος είναι καλύτερος χωροφύλακας των συμφερόντων των ισχυρών αυτοκρατοριών. Η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός δεν έχουν ανάγκη από τέτοιες «φιλικές κυβερνήσεις». Εμείς θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για τη φιλία και συνεργασία των λαών μας, και ιδιαίτερα της Αριστεράς, στις δυο όχθες της Μεσογείου.

Οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ), είναι ένα σύνθετο ζήτημα, στο οποίο έχει άμεσο συμφέρον και η Παλαιστίνη, όπως και η δικιά σας χώρα. Το διεθνές δίκαιο δεν μπορεί να ισχύει μόνο για την εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών της Μεσογείου και να μην ισχύει για τους λαούς που δεν έχουν πατρίδα και δικαίωμα να επιβιώσουν. Η Παλαιστίνη έχει υπομονή. Έχει εμμονή και πείσμα. Θα γευτούμε μαζί τη νίκη των λαών μας.