Πηγή: stopthewall.org 21/2/2011
Πριν την Νάκμπα (την μαζική εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων το 1948 και μετά), οι κάτοικοι που μένουν τώρα στο al Walaja, ζούσαν στην γη που θα άρπαζαν οι Σιωνιστές το 1948. Μετά το 1948, ένα μικρό ποσοστό αυτών που εκδιώχθηκαν, μετακινήθηκε σε αυτό που σήμερα λέγεται al Walaja. Τώρα, κάποιες χιλιάδες κάτοικοι βρίσκονται περικυκλωμένοι από τους εποικισμούς Battir, Gilo και Har Gilo.
Το 2006 οι κατοχικές δυνάμεις ανακοίνωσαν τα σχέδια τους να κυκλώσουν το al Walaja με το Τείχος, που θα περιτείχιζε το χωριό από όλες τις πλευρές. Η πρόσβαση σε αυτό το γκέτο θα γίνεται μέσα από ένα τούνελ που θα ελέγχουν οι δυνάμεις κατοχής.
Ξέσπασαν διαμαρτυρίες για την άτακτη καταστροφή και την κατασκευή του Τείχους και όταν το 2010 ξεκίνησαν οι εργασίες, οι κάτοικοι οργάνωσαν γρήγορα διαδηλώσεις που μπλόκαραν με επιτυχία τις μπουλντόζες και καθυστέρησαν τις κατασκευαστικές εργασίες για τρεις μήνες. Ωστόσο αντιμετώπισαν σοβαρή βία. Τα χτυπήματα ήταν δυνατά και συνηθισμένα και υπήρξαν περιστατικά μαζικών κρατήσεων. Σε μια διαδήλωση, περίπου 20 άτομα συνελήφθηκαν και δεκάδες χτυπήθηκαν με γκλοπς και ραβδιά.
Ο Abu Nidal είναι ένας αγρότης από το al Walaja, πάνω από 60 χρονών και μένει στην άκρη του χωριού. Ο δρόμος του Τείχους περνάει μόνο λίγα μέτρα από το σπίτι του, απομονώνοντας τον από την γη του. Μας μίλησε για το τείχος, τις επιπτώσεις του στην οικογένεια του και τις μελλοντικές προοπτικές.
«Σκοπός του Τείχους είναι να κλέψει όσο περισσότερη παλαιστινιακή γη μπορεί. Φτιάξε το τείχος και όλα τα εδάφη πίσω από αυτό γίνονται δικά τους, να τα κάνουν ό, τι θέλουν. Ποια είναι η μοίρα μας μέσα στο Τείχος; Είμαστε φυλακισμένοι. Υπάρχει μόνο μια είσοδος, με τζιπ και συνοριοφύλακες να περιορίζουν ολόκληρο χωριό. Αν κλείσουν την είσοδο, είναι ο θάνατος μας. Το Τείχος, βήμα- βήμα, εξαφανίζει τον παλαιστινιακό λαό, κόβοντας τον δρόμο για οποιοδήποτε μέλλον. Αυτός είναι ο σκοπός του»
«Όλη μου η γη είναι έξω από το Τείχος. Οι τάφοι των γονιών μου και των παππούδων μου είναι μέρος της γης μας. Το Τείχος ήρθε και έκοψε την γη στη μέση και την κατέστρεψε. Τίποτα δεν παρέμεινε γύρω από το σπίτι, δεν υπάρχει χώρος. Επιπλέον, απαγορεύεται να χτίσουμε στα 150, 100 ή στα 50 μέτρα από το τείχος. Είναι 25 μέτρα από το σπίτι μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσω να φτιάξω κάτι σε αυτό, δεν υπάρχει γη να ζήσουμε. Φύτεψα ελιές εκεί και τις ξερίζωσαν. Ότι έχει μείνει από αυτές, βρίσκονται πίσω από το Τείχος. Η οικονομία έχει καταστραφεί. Είχα κατσίκες που τις μεγάλωνα σε ένα σημείο πίσω από το Τείχος. Είχα και μελίσσια, αλλά καταστράφηκαν κι αυτά".
«Το Τείχος μπαίνει έξι μέτρα στην γη μου. Τα αρχικά σχέδια ήταν να περάσει απ’ όλη, αλλά τους πέτυχα στα μισά των εργασιών τους. Αρχίσαμε να παλεύουμε και να τσακωνόμαστε και η συνοριοφυλακή με συνέλαβε. Μετά από λίγες ώρες με άφησαν ελεύθερο. Άλλαξαν τα σχέδια για την διαδρομή του τείχους, έφεραν τους συνοριοφύλακες και τον στρατό και πήραν την γη».
«Η σύνδεση με τον υπόλοιπο κόσμο της Παλαιστίνης υποτίθεται ότι θα γίνεται μέσα από μια πύλη. Κάποιες φορές θα είναι κλειστή, κάποιες ανοιχτή. Θα πρέπει να δείχνεις ταυτότητα και όσοι μένουν στο al Walaja θα μπαίνουν, για τους άλλους θα απαγορεύεται η είσοδος. Αυτό το σύστημα το έχουν εφαρμόσει σε δεκάδες σημεία. Πρόκειται για φυλακή.
«Δεν υπάρχουν δουλειές στο al Walaja. Έχω τέσσερις γιους, είμαι γέρος αλλά θα πρέπει να δουλέψω. Δεν υπάρχουν όμως δουλειές. Δουλεύεις στις περιοχές που ανήκουν στην ΠΑ για 50 σέκελς την μέρα. Ο γιος μου έχει δυο παιδιά. Πώς να ζήσουν με 40-50 σέκελς την ημέρα. Και δεν υπάρχει πάντα δουλειά. Ίσως να δουλεύεις δυο, τρεις μέρες τον μήνα».
Σύμφωνα με τον Abu Nidal, η καταστροφή που έγινε στην διάρκεια της Νάκμπα επιδρά ακόμα στην δυνατότητα του χωριού να οργανωθεί:
«Δεν είναι το κανονικό al Walaja. Το πραγματικό χάθηκε το 1948. Το 90% των παλιών κατοίκων έχουν φύγει, κάποιοι στην Ιορδανία, κάποιοι άλλου. Λίγοι βρίσκονται διάσπαρτοι στην Δυτική Όχθη. Στο al Walaja είμαστε 1500 κάτοικοι και οι 500 έχουν έρθει από άλλες περιοχές και την Ιερουσαλήμ. Οι 25.000 αρχικοί κάτοικοι του al Walaja που είχαν σπίτια και γη είναι στην Ιορδανία. Εδώ βρίσκονται πολύ λίγοι και με περιορισμένη ενέργεια. Υπάρχουν και κάτοικοι που δουλεύουν στο Ισραήλ και έχουν άδειες εργασίας. Αν συλληφθούν από τον στρατό σε διαμαρτυρίες, θα τους πάρουν την άδεια και τα παιδιά τους θα πεινάσουν. Είναι κι αυτός ένας τρόπος πίεσης».
«Όποιος λέει όχι στην κατοχή, δεν θα μπορεί να πάρει άδεια. Όχι μόνο άδεια εργασίας, αλλά ούτε και για λόγους υγείας να πάει στο νοσοκομείο. Εγώ έπρεπε να πάω στο δικαστήριο για το τείχος και τους τάφους των γονιών μου και δεν μου την έδωσαν. Απαγορεύεται! Όποιος λέει ότι δεν θέλουμε την κατοχή, είναι αποκλεισμένος»
Οι άδειες που δεν εγκρίνονται δεν είναι ο μόνος τρόπος που χρησιμοποιούν οι κατοχικές δυνάμεις για να πιέσουν τον πληθυσμό του al Walaja. Υπάρχει μια ποικιλία μέτρων που εφαρμόζονται, κάποια από τα οποία θα γίνουν και πιο έντονα αν συνεχιστούν οι εργασίες για την κατασκευή του τείχους.
«Αυτή την στιγμή δεν γίνεται καμία εργασία, λόγω του δικαστηρίου. Ο στρατός είναι συνέχεια εδώ. Όταν υπάρχουν εργασίες, βρίσκονται μέρα και νύχτα. Όποια στιγμή θέλουν. Κάποιες φορές έρχονται τα μεσάνυχτα. Ανοίγουν τις σειρήνες για να αναστατώσουν τον κόσμο. Σε όλη την Παλαιστίνη γίνεται αυτό, όχι μόνο σε μας».
«Σε κάθε διαδήλωση συλλαμβάνουν κόσμο. Τους αναγκάζουν να πληρώσουν πρόστιμα και τους επιβάλλουν περιοριστικούς όρους. Για παράδειγμα, δεν μπορούν να πλησιάσουν στα 200 μέτρα από το τείχος. Αν κάποιος έχει το σπίτι του 20 μέτρα από αυτό, θα πρέπει να το εγκαταλείψει. Αυτό ισχύει μέχρι να πληρώσεις το πρόστιμο. Ορισμένοι έχουν να πληρώσουν πρόστιμα 1000 ή 3000 σέκελς».
Οι κατοχικές δυνάμεις παραποιούν και τα δημοτικά σύνορα, τα οποία έχουν επιβληθεί από τον ισραηλινό δήμο με σκοπό να απαλλοτριώσουν τα παλαιστινιακά εδάφη και συμπεριλάβουν τους εποικισμούς στα σύνορα της Ιερουσαλήμ και να πιέσουν τον πληθυσμό του al Walaja.
«Η περιοχή που βρισκόμαστε είναι μέρος του χωριού. Όταν όμως άρπαξαν την Ιερουσαλήμ το 1967, θεώρησαν το τμήμα του al Walaja ότι είναι Ισραήλ. Προηγουμένως είχαν συλλάβει ανθρώπους από τα σπίτια τους, την ώρα που κοιμόντουσαν και τους φυλάκιζαν με το πρόσχημα ότι ήταν κάτοικοι της Δυτικής Όχθης που βρίσκονταν στο Ισραήλ. Δηλαδή κάποιος που μένει στο σπίτι του στην περιοχή του al Walaja που ισχυρίστηκε το Ισραήλ ότι είναι δικιά του και έχει ταυτότητα της Δυτικής Όχθης και όχι της Ιερουσαλήμ, είναι παράνομος».
«Έχουν κατεδαφιστεί σπίτια και 50 σπίτια έχουν να πληρώσουν μεγάλα πρόστιμα που τους έβαλε ο Δήμος Ιερουσαλήμ. Σαράντα ακόμα έχουν εντολή κατεδάφισης, η οποία έχει καθυστέρηση εδώ και δύο χρόνια».
«Σαράντα σπίτια έχουν εντολή κατεδάφισης και οι ιδιοκτήτες πρέπει να πληρώσουν μεγάλα πρόστιμα. Πρέπει να πάρουν δάνεια και κάποιοι πρέπει να πληρώσουν 200.000, 15.000, 70.000 σέκελς. Κάθε μήνα πρέπει να δίνουν 500,600 σέκελς. Και δεν υπάρχει τρόπος να πάνε στο Ισραήλ να πληρώσουν, γιατί έχουν ταυτότητες της Δυτικής Όχθης».
Τέλος, ο Abu Nidal αναφέρθηκε στις πρόσφατες εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο και την απογοήτευση από την Παλαιστινιακή Αρχή, που δέχεται περισσότερες επικρίσεις μετά τις αποκαλύψεις των παλαιστινιακών εγγράφων του Al JAzzera (η συνέντευξη δόθηκε πριν την αποκάλυψη των εγγράφων). Εξέφρασε την ανησυχία του όπως και την ελπίδα του να γίνει ένα βήμα μπροστά, κοινή για τον μέσο Παλαιστίνιο:
«Οι τρόποι αντίστασης; Πηγαίνουμε, φωνάζουμε, κλαίμε, Ισραήλ δεν θέλουμε το Τείχος και μας χτυπάνε, μας ρίχνουν δακρυγόνα, μας φυλακίζουν. Μας βάζουν να πληρώνουμε πρόστιμα. Δεν τους νοιάζει αν ο κόσμος δεν έχει να φάει».
«Χρειάζεται να σκεφτούμε και να αφυπνιστούμε. Ο κόσμος είναι φοβισμένος. Αν συνεχίσουμε να φοβούμαστε την κατοχή και να μένουμε σιωπηλοί μπροστά σε ό, τι γίνεται, να χαρακτηρίζουν πολιτικές λύσεις τις πολιτικές συνομωσίες, θα χάσουμε την χώρα μας. Αυτό που έγινε στην Τυνησία, θα πρέπει να γίνει κι εδώ. Πρέπει να ξεκινήσουμε μια νέα ιντιφάντα και να αντισταθούμε στην κατοχή. Πρέπει να γίνουμε ξανά επαναστάτες και να απελευθερώσουμε την χώρα μας».
«Ο λαός θα εκραγεί –η έκρηξη έρχεται αυτόματα. Ελπίζω να γίνει κι εδώ. Όλες αυτές οι συνωμοτικές και διαρκείς διαπραγματεύσεις, άλλοτε άμεσες άλλοτε έμμεσες, κάποιες με την Αμερική, έρχονται, πάνε, διαπραγματεύονται και κάθε στιγμή μιλάνε για τις συνομιλίες. Έχουμε κρίση στην ηγεσία μας. Η ηγεσία μας είναι προδοτική και ανειλικρινής με τον λαό της. Η παλαιστινιακή ηγεσία προδίδει την Παλαιστίνη και προστατεύει το Ισραήλ. Οι έποικοι προστατεύονται στον δρόμο, αλλά ο Παλαιστίνιος αν μπει σε έναν εποικισμό, είναι προστατευμένος; Η ΠΑ καταδιώκει οποιονδήποτε σκεφτεί να αντισταθεί στην κατοχή και τον συλλαμβάνει. Δεν έχουμε ηγεσία»
Πριν την Νάκμπα (την μαζική εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων το 1948 και μετά), οι κάτοικοι που μένουν τώρα στο al Walaja, ζούσαν στην γη που θα άρπαζαν οι Σιωνιστές το 1948. Μετά το 1948, ένα μικρό ποσοστό αυτών που εκδιώχθηκαν, μετακινήθηκε σε αυτό που σήμερα λέγεται al Walaja. Τώρα, κάποιες χιλιάδες κάτοικοι βρίσκονται περικυκλωμένοι από τους εποικισμούς Battir, Gilo και Har Gilo.Το 2006 οι κατοχικές δυνάμεις ανακοίνωσαν τα σχέδια τους να κυκλώσουν το al Walaja με το Τείχος, που θα περιτείχιζε το χωριό από όλες τις πλευρές. Η πρόσβαση σε αυτό το γκέτο θα γίνεται μέσα από ένα τούνελ που θα ελέγχουν οι δυνάμεις κατοχής.
Ξέσπασαν διαμαρτυρίες για την άτακτη καταστροφή και την κατασκευή του Τείχους και όταν το 2010 ξεκίνησαν οι εργασίες, οι κάτοικοι οργάνωσαν γρήγορα διαδηλώσεις που μπλόκαραν με επιτυχία τις μπουλντόζες και καθυστέρησαν τις κατασκευαστικές εργασίες για τρεις μήνες. Ωστόσο αντιμετώπισαν σοβαρή βία. Τα χτυπήματα ήταν δυνατά και συνηθισμένα και υπήρξαν περιστατικά μαζικών κρατήσεων. Σε μια διαδήλωση, περίπου 20 άτομα συνελήφθηκαν και δεκάδες χτυπήθηκαν με γκλοπς και ραβδιά.
Ο Abu Nidal είναι ένας αγρότης από το al Walaja, πάνω από 60 χρονών και μένει στην άκρη του χωριού. Ο δρόμος του Τείχους περνάει μόνο λίγα μέτρα από το σπίτι του, απομονώνοντας τον από την γη του. Μας μίλησε για το τείχος, τις επιπτώσεις του στην οικογένεια του και τις μελλοντικές προοπτικές.
«Σκοπός του Τείχους είναι να κλέψει όσο περισσότερη παλαιστινιακή γη μπορεί. Φτιάξε το τείχος και όλα τα εδάφη πίσω από αυτό γίνονται δικά τους, να τα κάνουν ό, τι θέλουν. Ποια είναι η μοίρα μας μέσα στο Τείχος; Είμαστε φυλακισμένοι. Υπάρχει μόνο μια είσοδος, με τζιπ και συνοριοφύλακες να περιορίζουν ολόκληρο χωριό. Αν κλείσουν την είσοδο, είναι ο θάνατος μας. Το Τείχος, βήμα- βήμα, εξαφανίζει τον παλαιστινιακό λαό, κόβοντας τον δρόμο για οποιοδήποτε μέλλον. Αυτός είναι ο σκοπός του»
«Όλη μου η γη είναι έξω από το Τείχος. Οι τάφοι των γονιών μου και των παππούδων μου είναι μέρος της γης μας. Το Τείχος ήρθε και έκοψε την γη στη μέση και την κατέστρεψε. Τίποτα δεν παρέμεινε γύρω από το σπίτι, δεν υπάρχει χώρος. Επιπλέον, απαγορεύεται να χτίσουμε στα 150, 100 ή στα 50 μέτρα από το τείχος. Είναι 25 μέτρα από το σπίτι μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσω να φτιάξω κάτι σε αυτό, δεν υπάρχει γη να ζήσουμε. Φύτεψα ελιές εκεί και τις ξερίζωσαν. Ότι έχει μείνει από αυτές, βρίσκονται πίσω από το Τείχος. Η οικονομία έχει καταστραφεί. Είχα κατσίκες που τις μεγάλωνα σε ένα σημείο πίσω από το Τείχος. Είχα και μελίσσια, αλλά καταστράφηκαν κι αυτά".
«Το Τείχος μπαίνει έξι μέτρα στην γη μου. Τα αρχικά σχέδια ήταν να περάσει απ’ όλη, αλλά τους πέτυχα στα μισά των εργασιών τους. Αρχίσαμε να παλεύουμε και να τσακωνόμαστε και η συνοριοφυλακή με συνέλαβε. Μετά από λίγες ώρες με άφησαν ελεύθερο. Άλλαξαν τα σχέδια για την διαδρομή του τείχους, έφεραν τους συνοριοφύλακες και τον στρατό και πήραν την γη».
«Η σύνδεση με τον υπόλοιπο κόσμο της Παλαιστίνης υποτίθεται ότι θα γίνεται μέσα από μια πύλη. Κάποιες φορές θα είναι κλειστή, κάποιες ανοιχτή. Θα πρέπει να δείχνεις ταυτότητα και όσοι μένουν στο al Walaja θα μπαίνουν, για τους άλλους θα απαγορεύεται η είσοδος. Αυτό το σύστημα το έχουν εφαρμόσει σε δεκάδες σημεία. Πρόκειται για φυλακή.
«Δεν υπάρχουν δουλειές στο al Walaja. Έχω τέσσερις γιους, είμαι γέρος αλλά θα πρέπει να δουλέψω. Δεν υπάρχουν όμως δουλειές. Δουλεύεις στις περιοχές που ανήκουν στην ΠΑ για 50 σέκελς την μέρα. Ο γιος μου έχει δυο παιδιά. Πώς να ζήσουν με 40-50 σέκελς την ημέρα. Και δεν υπάρχει πάντα δουλειά. Ίσως να δουλεύεις δυο, τρεις μέρες τον μήνα».
Σύμφωνα με τον Abu Nidal, η καταστροφή που έγινε στην διάρκεια της Νάκμπα επιδρά ακόμα στην δυνατότητα του χωριού να οργανωθεί:
«Δεν είναι το κανονικό al Walaja. Το πραγματικό χάθηκε το 1948. Το 90% των παλιών κατοίκων έχουν φύγει, κάποιοι στην Ιορδανία, κάποιοι άλλου. Λίγοι βρίσκονται διάσπαρτοι στην Δυτική Όχθη. Στο al Walaja είμαστε 1500 κάτοικοι και οι 500 έχουν έρθει από άλλες περιοχές και την Ιερουσαλήμ. Οι 25.000 αρχικοί κάτοικοι του al Walaja που είχαν σπίτια και γη είναι στην Ιορδανία. Εδώ βρίσκονται πολύ λίγοι και με περιορισμένη ενέργεια. Υπάρχουν και κάτοικοι που δουλεύουν στο Ισραήλ και έχουν άδειες εργασίας. Αν συλληφθούν από τον στρατό σε διαμαρτυρίες, θα τους πάρουν την άδεια και τα παιδιά τους θα πεινάσουν. Είναι κι αυτός ένας τρόπος πίεσης».
«Όποιος λέει όχι στην κατοχή, δεν θα μπορεί να πάρει άδεια. Όχι μόνο άδεια εργασίας, αλλά ούτε και για λόγους υγείας να πάει στο νοσοκομείο. Εγώ έπρεπε να πάω στο δικαστήριο για το τείχος και τους τάφους των γονιών μου και δεν μου την έδωσαν. Απαγορεύεται! Όποιος λέει ότι δεν θέλουμε την κατοχή, είναι αποκλεισμένος»
Οι άδειες που δεν εγκρίνονται δεν είναι ο μόνος τρόπος που χρησιμοποιούν οι κατοχικές δυνάμεις για να πιέσουν τον πληθυσμό του al Walaja. Υπάρχει μια ποικιλία μέτρων που εφαρμόζονται, κάποια από τα οποία θα γίνουν και πιο έντονα αν συνεχιστούν οι εργασίες για την κατασκευή του τείχους.
«Αυτή την στιγμή δεν γίνεται καμία εργασία, λόγω του δικαστηρίου. Ο στρατός είναι συνέχεια εδώ. Όταν υπάρχουν εργασίες, βρίσκονται μέρα και νύχτα. Όποια στιγμή θέλουν. Κάποιες φορές έρχονται τα μεσάνυχτα. Ανοίγουν τις σειρήνες για να αναστατώσουν τον κόσμο. Σε όλη την Παλαιστίνη γίνεται αυτό, όχι μόνο σε μας».
«Σε κάθε διαδήλωση συλλαμβάνουν κόσμο. Τους αναγκάζουν να πληρώσουν πρόστιμα και τους επιβάλλουν περιοριστικούς όρους. Για παράδειγμα, δεν μπορούν να πλησιάσουν στα 200 μέτρα από το τείχος. Αν κάποιος έχει το σπίτι του 20 μέτρα από αυτό, θα πρέπει να το εγκαταλείψει. Αυτό ισχύει μέχρι να πληρώσεις το πρόστιμο. Ορισμένοι έχουν να πληρώσουν πρόστιμα 1000 ή 3000 σέκελς».
Οι κατοχικές δυνάμεις παραποιούν και τα δημοτικά σύνορα, τα οποία έχουν επιβληθεί από τον ισραηλινό δήμο με σκοπό να απαλλοτριώσουν τα παλαιστινιακά εδάφη και συμπεριλάβουν τους εποικισμούς στα σύνορα της Ιερουσαλήμ και να πιέσουν τον πληθυσμό του al Walaja.
«Η περιοχή που βρισκόμαστε είναι μέρος του χωριού. Όταν όμως άρπαξαν την Ιερουσαλήμ το 1967, θεώρησαν το τμήμα του al Walaja ότι είναι Ισραήλ. Προηγουμένως είχαν συλλάβει ανθρώπους από τα σπίτια τους, την ώρα που κοιμόντουσαν και τους φυλάκιζαν με το πρόσχημα ότι ήταν κάτοικοι της Δυτικής Όχθης που βρίσκονταν στο Ισραήλ. Δηλαδή κάποιος που μένει στο σπίτι του στην περιοχή του al Walaja που ισχυρίστηκε το Ισραήλ ότι είναι δικιά του και έχει ταυτότητα της Δυτικής Όχθης και όχι της Ιερουσαλήμ, είναι παράνομος».
«Έχουν κατεδαφιστεί σπίτια και 50 σπίτια έχουν να πληρώσουν μεγάλα πρόστιμα που τους έβαλε ο Δήμος Ιερουσαλήμ. Σαράντα ακόμα έχουν εντολή κατεδάφισης, η οποία έχει καθυστέρηση εδώ και δύο χρόνια».
«Σαράντα σπίτια έχουν εντολή κατεδάφισης και οι ιδιοκτήτες πρέπει να πληρώσουν μεγάλα πρόστιμα. Πρέπει να πάρουν δάνεια και κάποιοι πρέπει να πληρώσουν 200.000, 15.000, 70.000 σέκελς. Κάθε μήνα πρέπει να δίνουν 500,600 σέκελς. Και δεν υπάρχει τρόπος να πάνε στο Ισραήλ να πληρώσουν, γιατί έχουν ταυτότητες της Δυτικής Όχθης».
Τέλος, ο Abu Nidal αναφέρθηκε στις πρόσφατες εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο και την απογοήτευση από την Παλαιστινιακή Αρχή, που δέχεται περισσότερες επικρίσεις μετά τις αποκαλύψεις των παλαιστινιακών εγγράφων του Al JAzzera (η συνέντευξη δόθηκε πριν την αποκάλυψη των εγγράφων). Εξέφρασε την ανησυχία του όπως και την ελπίδα του να γίνει ένα βήμα μπροστά, κοινή για τον μέσο Παλαιστίνιο:
«Οι τρόποι αντίστασης; Πηγαίνουμε, φωνάζουμε, κλαίμε, Ισραήλ δεν θέλουμε το Τείχος και μας χτυπάνε, μας ρίχνουν δακρυγόνα, μας φυλακίζουν. Μας βάζουν να πληρώνουμε πρόστιμα. Δεν τους νοιάζει αν ο κόσμος δεν έχει να φάει».
«Χρειάζεται να σκεφτούμε και να αφυπνιστούμε. Ο κόσμος είναι φοβισμένος. Αν συνεχίσουμε να φοβούμαστε την κατοχή και να μένουμε σιωπηλοί μπροστά σε ό, τι γίνεται, να χαρακτηρίζουν πολιτικές λύσεις τις πολιτικές συνομωσίες, θα χάσουμε την χώρα μας. Αυτό που έγινε στην Τυνησία, θα πρέπει να γίνει κι εδώ. Πρέπει να ξεκινήσουμε μια νέα ιντιφάντα και να αντισταθούμε στην κατοχή. Πρέπει να γίνουμε ξανά επαναστάτες και να απελευθερώσουμε την χώρα μας».
«Ο λαός θα εκραγεί –η έκρηξη έρχεται αυτόματα. Ελπίζω να γίνει κι εδώ. Όλες αυτές οι συνωμοτικές και διαρκείς διαπραγματεύσεις, άλλοτε άμεσες άλλοτε έμμεσες, κάποιες με την Αμερική, έρχονται, πάνε, διαπραγματεύονται και κάθε στιγμή μιλάνε για τις συνομιλίες. Έχουμε κρίση στην ηγεσία μας. Η ηγεσία μας είναι προδοτική και ανειλικρινής με τον λαό της. Η παλαιστινιακή ηγεσία προδίδει την Παλαιστίνη και προστατεύει το Ισραήλ. Οι έποικοι προστατεύονται στον δρόμο, αλλά ο Παλαιστίνιος αν μπει σε έναν εποικισμό, είναι προστατευμένος; Η ΠΑ καταδιώκει οποιονδήποτε σκεφτεί να αντισταθεί στην κατοχή και τον συλλαμβάνει. Δεν έχουμε ηγεσία»
Αναρτήσεις
