Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Οι λέξεις είναι δυνατά εργαλεία: αυτά που λέγονται και αυτά που δεν λέγονται

του Mazin Qumsiyeh, πηγή: www.alternativenews.org 2/9/2010

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Netanyahu δήλωσε στην κυβέρνηση συνεργασίας του ότι δεν υποσχέθηκε καμία παράταση στην μερική αναστολή των εποικιστικών προγραμμάτων, η οποία λήγει τον Σεπτέμβριο (το πάγωμα των εποικισμών δεν ίσχυε για το μεγαλύτερο μέρος τον εποικιστικών περιοχών που βρίσκονται γύρω από την Ιερουσαλήμ και δεν αναφερόταν στις υπάρχουσες κατασκευές σε άλλες περιοχές που δεν είχαν υποδομές, σχολεία, συναγωγές κλπ. Με άλλα λόγια, δεν υπήρξε πραγματική αναστολή). Και ενώ στεκόταν στο πλευρό του προέδρου Obama, έδωσε μόνο έμφαση στο ότι το θέμα που πρέπει να συζητηθεί με τους Παλαιστίνιους είναι πως θα αποτραπούν οι επιθέσεις στους παράνομους εποικισμούς της Δυτικής Όχθης.

Έξι μήνες νωρίτερα, ο Abbas, με την παρότρυνση του Obama, συμφώνησε να διαπραγματευτεί με τον Netanyahou μόνο αν το Ισραήλ εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του σύμφωνα με τον Οδικό Χάρτη και παγώσει ολοκληρωτικά τους εποικισμούς και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ο Abbas δήλωσε σχετικά με την απόφαση του να ανανεώσει τις άμεσες συνομιλίες χωρίς καν την υπόσχεση της μερικής αναστολής των εποικισμών ότι «οι Παλαιστίνιοι δεν είναι δυνατοί για να υποδείξουν τις προϋποθέσεις για τις διαπραγματεύσεις». Αργότερα, σε μια πρωτοφανή ομιλία του προς τον λαό είπε «Δεν θέλουμε οι διαφορές ανάμεσα σε μας και τους Ισραηλινούς να καταλήξουν να γίνουν διαφορές στην λεπτομέρεια στις διαπραγματεύσεις. Θέλουμε να οικοδομήσουμε μια ειρήνη που θα βασίζεται στην ασφάλεια και των δύο λαών». Ούτε μια φορά δεν ανέφερε το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων στην πατρίδα και στα σπίτια τους. Αν ο Netanyahu χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία την κυβέρνηση συνεργασίας που μπορεί να διασπαστεί αν παραχωρήσει έστω κι ένα εκατοστό, τότε ο Abbas που παίρνει εντολές από την FIAT και έχει ήδη παραδώσει το 78% της Παλαιστίνης, πως μπορεί να αντισταθεί σε περαιτέρω πιέσεις για επιπλέον παραχωρήσεις, αν δεν ξαναχτίσει μια αντιπροσωπευτική PLO;

Ο πρόεδρος Obama έχει υπάρξει θερμός υποστηρικτής του Ισραήλ και το μισό προσωπικό στην κυβέρνηση του που έχει σχέση με την πολιτική των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή, είναι Σιωνιστές Εβραίοι (όπως ο Rahm Emanuel και ο Dennis Ross). Γι’ αυτό και δεν αποτελεί έκπληξη ότι δεν είπε ποτέ μια λέξη που να αναγνωρίζει τα δικαιώματα των Παλαιστινίων σε οτιδήποτε (μόνο ελπίδες για κράτος). Αντιθέτως, μιλάει για τα δικαιώματα των Ισραηλινών (των κατακτητών) για ασφάλεια και ειρήνη.

Στις δεκαετίες που εμπλέκομαι στον αγώνα για την ελευθερία, δεν έχω ξαναδεί τέτοια απόσταση ανάμεσα στον λαό και τους πολιτικούς που λένε ότι τον εκπροσωπούν. Ακόμα και σε ισραηλινές εφημερίδες, τα σχόλια του μέσου Ισραηλινού είναι ενάντια των αποικιοκρατών εποίκων και ιδιαίτερα κυνικά όσον αφορά τις πολιτικές του Ισραήλ. Οι Παλαιστίνιοι, σχεδόν όλοι (εκτός από αυτούς που ωφελούνται άμεσα), εναντιώνονται στους πολιτικούς που κυβερνούν τόσο στην Ραμάλα όσο και στην Γάζα. Οι Αμερικανοί πολίτες είναι ιδιαίτερα απογοητευμένοι με δύο αποτυχημένους πολέμους (πάνω από 1000 αυτοκτονίες σημειώθηκαν στα αμερικανικά στρατεύματα) και με μια κατεστραμμένη οικονομία που εξυπηρετεί τα συμφέροντα συγκεκριμένων λόμπυ (όπως το AIPAC). Τα καλά νέα είναι πως όλο και περισσότερος κόσμος έχει την επιθυμία να ανατρέψει αυτό το σύστημα!