Του Nicola Nasser, Πηγή: palestinechronicle.com 22/7/2010
Από το 1860, όταν ο Αμερικανό-εβραίος μεγιστάνας Judah Touro δώρισε 60.000 δολάρια –ολόκληρη περιουσία εκείνη την περίοδο- για την κατασκευή του πρώτου εβραϊκού εποικισμού έξω από το παλιό τείχος της Ιερουσαλήμ, τα δημόσια και ιδιωτικά αμερικανικά κεφάλαια έχουν χρηματοδοτήσει την δημιουργία και την εδαφική επέκταση του Ισραήλ. Σήμερα το Ισραήλ είναι ο μεγαλύτερος αποδέχτης της βοήθειας των ΗΠΑ. Σύμφωνα με την Γραμματεία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (USAID), από το 1946 έως το 2008, το Ισραήλ έχει λάβει μεγαλύτερη βοήθεια από την Ρωσία, την Ινδία, την Αίγυπτό και το Ιράκ. Βασικά, οι ΗΠΑ έχουν δώσει περισσότερα χρήματα στο Ισραήλ από ότι στο Σχέδιο Μάρσαλ, για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, ένα πρόσφατο άρθρο των New York Times, δίνει μια νέα διάσταση στην ιστορία. Στις 5 Ιουλίου, οι Times ανέφεραν ότι την τελευταία δεκαετία περισσότερες από 40 αμερικανικές ομάδες έχουν συγκεντρώσει πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια σε αφορολόγητα «δωράκια» για τους εβραϊκούς εποικισμούς στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, υποδεικνύοντας ότι το Θησαυροφυλάκιο των ΗΠΑ βοηθάει και προωθεί την παράνομη επέκταση των εποικισμών και την εβραιοποίηση της Ιερουσαλήμ.
Και ενώ οι New York Times διευκρίνιζαν την ειρωνεία του πως ένα κυβερνητικό όργανο των ΗΠΑ διευκολύνει την διοχέτευση ιδιωτικών κεφαλαίων σε δραστηριότητες αντίθετες από την κεντρική πολιτική των ΗΠΑ, παραλείπει να αναφέρει ότι το ποσό των ιδιωτικών αφορολόγητων «δωρεών» ωχριά μπροστά στα δημόσια κεφάλαια που η Ουάσινγκτον διοχετεύει σταθερά στο σιωνιστικό πρόγραμμα. Για παράδειγμα, στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό του 2011 έχουν εγγραφεί 3 δις δολάρια για βοήθεια στο Ισραήλ ή το 42% του συνολικού ποσού που θα διατεθεί για βοήθεια στην λεγόμενη «εγγύς Ανατολή» για αυτή την χρονιά. Είναι επίσης αξιοσημείωτο να παρατηρήσουμε ότι οι πολιτικές της USAID, ένα ίδρυμα που χρησιμοποιεί το State Department για να ασκεί τους σκοπούς της παντού, έρχονται σε αντίθεση με τις επίσημες θέσεις της Ουάσιγκτον. Τα προγράμματα της USAID για την Παλαιστίνη, εξαιρούν την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Στις επίσημες αναφορές και στις δηλώσεις που κάνουν, συχνά αναφέρονται στην «Δυτική Όχθη και την Γάζα» για τις δραστηριότητες τους, αλλά σπάνια αναφέρουν την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Σαν για την USAID, η Ανατολική Ιερουσαλήμ να μην είναι αδιαίρετο τμήμα των κατεχόμενων εδαφών, παρόλο που οι αξιωματούχοι της Ουάσινγκτον το αναγνωρίζουν και παρόλο που η Ανατολική Ιερουσαλήμ περιλαμβάνεται ανάμεσα στα ζητήματα της τελικής λύση στην ειρηνευτική διαδικασία ανάμεσα στην ΠΑ και το Ισραήλ, την δύναμη κατοχής, με διαμεσολαβητή τις ΗΠΑ. Κάποιος δεν μπορεί παρά να υποπτευθεί ότι η USAID-και κατ’ επέκταση η Ουάσινγκτον- προωθούν μια μεθοδευμένη παραπλάνηση με την σκόπιμη και συστηματική παράλειψη της Ανατολικής Ιερουσαλήμ από τα προγράμματα και τα έγγραφα τους.
Η ηγεσία της ΠΑ εξέφρασε την οργή της για τις αφορολόγητες ιδιωτικές δωρεές Αμερικανών που χρηματοδοτούν την επέκταση των εβραϊκών εποικισμών. Γρήγορα όμως έσπευσε να τονίσει πως οι Παλαιστίνιοι δεν είναι αχάριστοι προς τις ΗΠΑ και κάλεσα την USAID να επισπεύσει τις προσπάθειες της. «Οι ΗΠΑ είναι ο κύριος προμηθευτής οικονομικής και αναπτυξιακής βοήθειας των Παλαιστινίων, έχοντας δώσει 2,9 δις δολάρια από το 1994» έγραφε στο σάιτ της τον Μάιο η Γραμματεία Προώθησης Επενδύσεων της Παλαιστίνης (PIPA). Και προσθέτει «Οι ΗΠΑ βοηθάει στην διευκόλυνση μετακίνησης των Παλαιστινίων και των αγαθών, ενώ βελτιώνει και την ασφάλεια του Ισραήλ, υπονοώντας πως και άλλες υπηρεσίες της ΠΑ είναι με κάποιο τρόπο προσκολλημένες στις «προσπάθειες» της USAID και στις πολιτικές που βοηθάει να επιβληθούν. Η USAID ενέκρινε 550,4 εκατομμύρια δολάρια για την ΠΑ στον προϋπολογισμό της για την επόμενη χρονιά. Η συνέχιση της βοήθειας εξαρτάται από την συνέχιση της ρήξης της Φατάχ και της Χαμάς και στον αποκλεισμό. Τίποτα δεν αναφέρεται για την Ανατολική Ιερουσαλήμ και ο όγκος των χρημάτων θα πάνε «για την καταπολέμηση των ναρκωτικών, την διατήρηση του νόμου και προγράμματα ασφαλείας».
Ωστόσο, η αναφορά στην «διευκόλυνση του εγχειρήματος», είναι ακόμα πιο ύποπτη και απαιτεί περαιτέρω εξέταση για τον ρόλο που παίζει αυτή η βοήθεια στην ενδυνάμωση της κατοχής, στην εδραίωση των εβραϊκών εποικισμών στα κατεχόμενα εδάφη και στην προώθηση της εβραιοποίησης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ και οι αμέτρητες επισκέψεις των απεσταλμένων και των εκπροσώπων τους, δεν έχουν καταφέρει να σηκώσουν τις στρατιωτικές μπάρες που βάζει το Ισραήλ στην Δυτική Όχθη και την Γάζα, ακόμα και αν απαγορεύει την ανθρωπιστική βοήθεια. Έχουν όμως καταφέρει να χτίσουν «εναλλακτικούς» δρόμους. Είναι ο δακτύλιος που σχεδίασαν οι αρχές της κατοχής για να συνδέσουν τους εβραϊκούς εποικισμούς, που τώρα καλύπτουν το 42% της Δυτικής Όχθης και δεν περιλαμβάνει τα κατεχόμενα εδάφη που προσάρτησε το Ισραήλ στον Δήμο της Ιερουσαλήμ. Ο δακτύλιος επίσης εξυπηρετεί στο να χαράξει στο υπόλοιπο της Δυτικής Όχθης καντόνια, πυκνοκατοικημένα από Παλαιστίνιους.
Το Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Ερευνών της Ιερουσαλήμ (ARIJ) αναφέρει ότι η USAID χρηματοδότησε το 23% του οδικού δικτύου που έφτιαξαν οι αρχές της κατοχής το 2004. Οι περισσότεροι δρόμοι βρίσκονται στους Τομείς Β και Γ, στο 80% της έκτασης της Δυτικής Όχθης κα είναι υπό τον έλεγχο της ισραηλινής κατοχής, η οποία επιβλέπει όλα τα οδικά έργα. Οι δωρήτριες χώρες που επιβλέπουν και χρηματοδοτούν την «ειρηνευτική διαδικασία» ενέκριναν την κατασκευή οδικού δικτύου 500 χμ, το οποίο κοστίζει 200 εκατομμύρια δολάρια και τα 114 εκατομμύρια τα έδωσε η USAID. Επιπλέον 120 χμ θα ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος της χρόνιας. Το μεγαλύτερο τμήμα του οδικού δικτύου θα έχει παρακάμψεις γύρω από τους εβραϊκούς εποικισμούς στην Ιερουσαλήμ, δημιουργώντας ένα οδικό τείχος, που θα ενισχύει το σιδερένιο τείχος που ήδη υπάρχει, χωρίζοντας την Δυτική Όχθη από την Ιερουσαλήμ και γέρνοντας την δημογραφική κλίμακα της πόλης υπέρ των Εβραίων έποικων και ενάντια στους γηγενής Παλαιστίνιους.
Το υπόλοιπο οδικό δίκτυο, το οποίο διασχίζει σαν φίδι τις κοιλάδες, τους λόφους και τις χαράδρες της Δυτικής Όχθης, χαιρετίζεται σαν «κατόρθωμα» από την κυβέρνηση του Salam Fayyad στην Ραμάλα. Μάλιστα ο Fayyad προχωράει ακόμα περισσότερο και καυχιέται πως αυτοί οι δρόμοι είναι παλαιστινιακά προγράμματα που «διεισδύουν» στους τομείς Β και Γ και άρα «προκαλούν» τον διαχωρισμό της Δυτικής Όχθης, όπως καθορίστηκε με τις Συμφωνίες του Όσλο. Στην πραγματικότητα, ούτε η USAID μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτοί οι δρόμοι είναι ένα από τα «επιτεύγματα» της για να διευκολύνει την μετακίνηση των Παλαιστινίων, ούτε η ΠΑ μπορεί να ισχυριστεί ότι αποτελούν έξυπνη νίκη. Όπως λέει και ο Suhail Khaliliey, διευθυντής του Τμήματος Αστικοποίησης του ARIJ «Αυτό που έγινε είναι ότι η USAID παρουσίασε αυτό το πρόγραμμα υποδομών στην ΠΑ και τελικά είπε «ή το παίρνεις ή φεύγουμε». Έτσι, η ΠΑ αναγκάστηκε να δεχτεί τα σχέδια για τους ισραηλινούς δρόμους».
Η Ingrid Jaradat Gassner, διευθύντρια του Κέντρου Badil για τα δικαιώματα των προσφύγων, το θέτει πιο δεικτικά «Κρίμα που η ΠΑ βοηθάει στο να χτίστουν τα δικά της καντόνια ενώ οι έποικοι ελέγχουν τους κεντρικούς δρόμους».
Τον προηγούμενο μήνα, ο Fayyad εξέδωσε μια ανακοίνωση στην οποία αρνιόταν την συμμετοχή της ΠΑ στην κατασκευή του οδικού δικτύου που πρότειναν οι δυνάμεις κατοχής. Ο Ghasan Al-Khatib, εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης της Φατάχ, πρόσθεσε μάλιστα ότι η ΠΑ κάνει ότι είναι δυνατό για να αποτρέψει το «καθεστώς απαρτχάιντ» στην Δυτική Όχθη. Δυστυχώς η πραγματικότητα διαψεύδει τις αρνήσεις και τις προθέσεις τους.
Από το 1860, όταν ο Αμερικανό-εβραίος μεγιστάνας Judah Touro δώρισε 60.000 δολάρια –ολόκληρη περιουσία εκείνη την περίοδο- για την κατασκευή του πρώτου εβραϊκού εποικισμού έξω από το παλιό τείχος της Ιερουσαλήμ, τα δημόσια και ιδιωτικά αμερικανικά κεφάλαια έχουν χρηματοδοτήσει την δημιουργία και την εδαφική επέκταση του Ισραήλ. Σήμερα το Ισραήλ είναι ο μεγαλύτερος αποδέχτης της βοήθειας των ΗΠΑ. Σύμφωνα με την Γραμματεία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (USAID), από το 1946 έως το 2008, το Ισραήλ έχει λάβει μεγαλύτερη βοήθεια από την Ρωσία, την Ινδία, την Αίγυπτό και το Ιράκ. Βασικά, οι ΗΠΑ έχουν δώσει περισσότερα χρήματα στο Ισραήλ από ότι στο Σχέδιο Μάρσαλ, για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, ένα πρόσφατο άρθρο των New York Times, δίνει μια νέα διάσταση στην ιστορία. Στις 5 Ιουλίου, οι Times ανέφεραν ότι την τελευταία δεκαετία περισσότερες από 40 αμερικανικές ομάδες έχουν συγκεντρώσει πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια σε αφορολόγητα «δωράκια» για τους εβραϊκούς εποικισμούς στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, υποδεικνύοντας ότι το Θησαυροφυλάκιο των ΗΠΑ βοηθάει και προωθεί την παράνομη επέκταση των εποικισμών και την εβραιοποίηση της Ιερουσαλήμ.Και ενώ οι New York Times διευκρίνιζαν την ειρωνεία του πως ένα κυβερνητικό όργανο των ΗΠΑ διευκολύνει την διοχέτευση ιδιωτικών κεφαλαίων σε δραστηριότητες αντίθετες από την κεντρική πολιτική των ΗΠΑ, παραλείπει να αναφέρει ότι το ποσό των ιδιωτικών αφορολόγητων «δωρεών» ωχριά μπροστά στα δημόσια κεφάλαια που η Ουάσινγκτον διοχετεύει σταθερά στο σιωνιστικό πρόγραμμα. Για παράδειγμα, στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό του 2011 έχουν εγγραφεί 3 δις δολάρια για βοήθεια στο Ισραήλ ή το 42% του συνολικού ποσού που θα διατεθεί για βοήθεια στην λεγόμενη «εγγύς Ανατολή» για αυτή την χρονιά. Είναι επίσης αξιοσημείωτο να παρατηρήσουμε ότι οι πολιτικές της USAID, ένα ίδρυμα που χρησιμοποιεί το State Department για να ασκεί τους σκοπούς της παντού, έρχονται σε αντίθεση με τις επίσημες θέσεις της Ουάσιγκτον. Τα προγράμματα της USAID για την Παλαιστίνη, εξαιρούν την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Στις επίσημες αναφορές και στις δηλώσεις που κάνουν, συχνά αναφέρονται στην «Δυτική Όχθη και την Γάζα» για τις δραστηριότητες τους, αλλά σπάνια αναφέρουν την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Σαν για την USAID, η Ανατολική Ιερουσαλήμ να μην είναι αδιαίρετο τμήμα των κατεχόμενων εδαφών, παρόλο που οι αξιωματούχοι της Ουάσινγκτον το αναγνωρίζουν και παρόλο που η Ανατολική Ιερουσαλήμ περιλαμβάνεται ανάμεσα στα ζητήματα της τελικής λύση στην ειρηνευτική διαδικασία ανάμεσα στην ΠΑ και το Ισραήλ, την δύναμη κατοχής, με διαμεσολαβητή τις ΗΠΑ. Κάποιος δεν μπορεί παρά να υποπτευθεί ότι η USAID-και κατ’ επέκταση η Ουάσινγκτον- προωθούν μια μεθοδευμένη παραπλάνηση με την σκόπιμη και συστηματική παράλειψη της Ανατολικής Ιερουσαλήμ από τα προγράμματα και τα έγγραφα τους.
Η ηγεσία της ΠΑ εξέφρασε την οργή της για τις αφορολόγητες ιδιωτικές δωρεές Αμερικανών που χρηματοδοτούν την επέκταση των εβραϊκών εποικισμών. Γρήγορα όμως έσπευσε να τονίσει πως οι Παλαιστίνιοι δεν είναι αχάριστοι προς τις ΗΠΑ και κάλεσα την USAID να επισπεύσει τις προσπάθειες της. «Οι ΗΠΑ είναι ο κύριος προμηθευτής οικονομικής και αναπτυξιακής βοήθειας των Παλαιστινίων, έχοντας δώσει 2,9 δις δολάρια από το 1994» έγραφε στο σάιτ της τον Μάιο η Γραμματεία Προώθησης Επενδύσεων της Παλαιστίνης (PIPA). Και προσθέτει «Οι ΗΠΑ βοηθάει στην διευκόλυνση μετακίνησης των Παλαιστινίων και των αγαθών, ενώ βελτιώνει και την ασφάλεια του Ισραήλ, υπονοώντας πως και άλλες υπηρεσίες της ΠΑ είναι με κάποιο τρόπο προσκολλημένες στις «προσπάθειες» της USAID και στις πολιτικές που βοηθάει να επιβληθούν. Η USAID ενέκρινε 550,4 εκατομμύρια δολάρια για την ΠΑ στον προϋπολογισμό της για την επόμενη χρονιά. Η συνέχιση της βοήθειας εξαρτάται από την συνέχιση της ρήξης της Φατάχ και της Χαμάς και στον αποκλεισμό. Τίποτα δεν αναφέρεται για την Ανατολική Ιερουσαλήμ και ο όγκος των χρημάτων θα πάνε «για την καταπολέμηση των ναρκωτικών, την διατήρηση του νόμου και προγράμματα ασφαλείας».
Ωστόσο, η αναφορά στην «διευκόλυνση του εγχειρήματος», είναι ακόμα πιο ύποπτη και απαιτεί περαιτέρω εξέταση για τον ρόλο που παίζει αυτή η βοήθεια στην ενδυνάμωση της κατοχής, στην εδραίωση των εβραϊκών εποικισμών στα κατεχόμενα εδάφη και στην προώθηση της εβραιοποίησης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ και οι αμέτρητες επισκέψεις των απεσταλμένων και των εκπροσώπων τους, δεν έχουν καταφέρει να σηκώσουν τις στρατιωτικές μπάρες που βάζει το Ισραήλ στην Δυτική Όχθη και την Γάζα, ακόμα και αν απαγορεύει την ανθρωπιστική βοήθεια. Έχουν όμως καταφέρει να χτίσουν «εναλλακτικούς» δρόμους. Είναι ο δακτύλιος που σχεδίασαν οι αρχές της κατοχής για να συνδέσουν τους εβραϊκούς εποικισμούς, που τώρα καλύπτουν το 42% της Δυτικής Όχθης και δεν περιλαμβάνει τα κατεχόμενα εδάφη που προσάρτησε το Ισραήλ στον Δήμο της Ιερουσαλήμ. Ο δακτύλιος επίσης εξυπηρετεί στο να χαράξει στο υπόλοιπο της Δυτικής Όχθης καντόνια, πυκνοκατοικημένα από Παλαιστίνιους.
Το Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Ερευνών της Ιερουσαλήμ (ARIJ) αναφέρει ότι η USAID χρηματοδότησε το 23% του οδικού δικτύου που έφτιαξαν οι αρχές της κατοχής το 2004. Οι περισσότεροι δρόμοι βρίσκονται στους Τομείς Β και Γ, στο 80% της έκτασης της Δυτικής Όχθης κα είναι υπό τον έλεγχο της ισραηλινής κατοχής, η οποία επιβλέπει όλα τα οδικά έργα. Οι δωρήτριες χώρες που επιβλέπουν και χρηματοδοτούν την «ειρηνευτική διαδικασία» ενέκριναν την κατασκευή οδικού δικτύου 500 χμ, το οποίο κοστίζει 200 εκατομμύρια δολάρια και τα 114 εκατομμύρια τα έδωσε η USAID. Επιπλέον 120 χμ θα ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος της χρόνιας. Το μεγαλύτερο τμήμα του οδικού δικτύου θα έχει παρακάμψεις γύρω από τους εβραϊκούς εποικισμούς στην Ιερουσαλήμ, δημιουργώντας ένα οδικό τείχος, που θα ενισχύει το σιδερένιο τείχος που ήδη υπάρχει, χωρίζοντας την Δυτική Όχθη από την Ιερουσαλήμ και γέρνοντας την δημογραφική κλίμακα της πόλης υπέρ των Εβραίων έποικων και ενάντια στους γηγενής Παλαιστίνιους.
Το υπόλοιπο οδικό δίκτυο, το οποίο διασχίζει σαν φίδι τις κοιλάδες, τους λόφους και τις χαράδρες της Δυτικής Όχθης, χαιρετίζεται σαν «κατόρθωμα» από την κυβέρνηση του Salam Fayyad στην Ραμάλα. Μάλιστα ο Fayyad προχωράει ακόμα περισσότερο και καυχιέται πως αυτοί οι δρόμοι είναι παλαιστινιακά προγράμματα που «διεισδύουν» στους τομείς Β και Γ και άρα «προκαλούν» τον διαχωρισμό της Δυτικής Όχθης, όπως καθορίστηκε με τις Συμφωνίες του Όσλο. Στην πραγματικότητα, ούτε η USAID μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτοί οι δρόμοι είναι ένα από τα «επιτεύγματα» της για να διευκολύνει την μετακίνηση των Παλαιστινίων, ούτε η ΠΑ μπορεί να ισχυριστεί ότι αποτελούν έξυπνη νίκη. Όπως λέει και ο Suhail Khaliliey, διευθυντής του Τμήματος Αστικοποίησης του ARIJ «Αυτό που έγινε είναι ότι η USAID παρουσίασε αυτό το πρόγραμμα υποδομών στην ΠΑ και τελικά είπε «ή το παίρνεις ή φεύγουμε». Έτσι, η ΠΑ αναγκάστηκε να δεχτεί τα σχέδια για τους ισραηλινούς δρόμους».
Η Ingrid Jaradat Gassner, διευθύντρια του Κέντρου Badil για τα δικαιώματα των προσφύγων, το θέτει πιο δεικτικά «Κρίμα που η ΠΑ βοηθάει στο να χτίστουν τα δικά της καντόνια ενώ οι έποικοι ελέγχουν τους κεντρικούς δρόμους».
Τον προηγούμενο μήνα, ο Fayyad εξέδωσε μια ανακοίνωση στην οποία αρνιόταν την συμμετοχή της ΠΑ στην κατασκευή του οδικού δικτύου που πρότειναν οι δυνάμεις κατοχής. Ο Ghasan Al-Khatib, εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης της Φατάχ, πρόσθεσε μάλιστα ότι η ΠΑ κάνει ότι είναι δυνατό για να αποτρέψει το «καθεστώς απαρτχάιντ» στην Δυτική Όχθη. Δυστυχώς η πραγματικότητα διαψεύδει τις αρνήσεις και τις προθέσεις τους.
Αναρτήσεις
