«Ζούμε στη σκιά των υποχρεώσεων, στηριζόμαστε στην υπομονή.
Είμαστε λουλούδια που μεγαλώνουν ανάμεσα σε βράχους, τυχεροί που είμαστε ζωντανοί.
Μιλάμε τη γλώσσα που κανείς δεν ξέρει, τη γλώσσα του μουγγού».
Στα κομμάτια τους, πάνω σε ποτισμένους με αράβικες μελωδίες αφροαμερικάνικους ρυθμούς, μιλούν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ως Παλαιστίνιοι που ζουν εντός των συνόρων του Ισραήλ, στη μεγαλύτερη πόλη των παλαιστινιακών εδαφών του Βορρά, τη Ναζαρέτ. Οι τρεις ράπερ We7 (Γουέχ διαβάζονται ή Wlad el hara, «Παιδιά της γειτονιάς», όπως είναι η ελληνική απόδοση του ονόματός τους), ο Αντί Κραγιέμ, ο Ανάν Οζέμ και ο Αλά Μπισάρα, εδώ και εννιά χρόνια μεταφέρουν ένα από τα πιο δυνατά πολιτικά μηνύματα που φέρνει το παλαιστινιακό χιπ χοπ. Την Πέμπτη θα τους δούμε στην Αθήνα να κλείνουν τη συναυλία που γίνεται στο Gagarin στο πλαίσιο του φεστιβάλ Αλληλεγγύης για τη Γάζα.
«Το χιπ χοπ είναι πολιτικό από τις ρίζες του, καθώς βγήκε μέσα από μια καταπιεσμένη μειονότητα», λέει ο Αντί, που πρωτάκουσε χιπ χοπ στα 11 του χρόνια. «Ηταν μια καθοριστική στιγμή για μένα καθώς άκουσα τον Τουπάκ να μιλάει για προβλήματα και καταστάσεις που κι εμείς βιώναμε».
-Πώς είναι να μεγαλώνεις στη Ναζαρέτ;
«Η Ναζαρέτ είναι μια παλαιστινιακή πόλη μέσα στην πράσινη γραμμή. Έχουμε ισραηλινά διαβατήρια. Κι αυτό γιατί ως Παλαιστίνιοι είμαστε κομμένοι στα δύο. Οι μισοί Παλαιστίνιοι ζουν έξω από την πράσινη γραμμή και τα προβλήματά τους είναι καθημερινά. Εμείς από την άλλη έχουμε περισσότερο μακροπρόθεσμα προβλήματα. Μεγαλώνουμε σε σύγχυση. Ως νέοι μάθαμε να αποδεχόμαστε την παλαιστινιακή μας κληρονομιά και να προσπαθούμε να μάθουμε γιατί η ισραηλινή προπαγάνδα μας υποχρεώνει να ξεχάσουμε τη γλώσσα μας. Έτσι πιστεύω πως το να μεγαλώνεις στη Ναζαρέτ είναι ένας διαρκής αγώνας να μάθουμε ποιοι είμαστε μέσα σε φτωχογειτονιές, σχολεία με άθλιες συνθήκες, τεράστια ανεργία και ναρκωτικά».
- Οπως σε γκέτο...
«Είναι ένα είδος μεγάλου γκέτο. Κοντά στη Ναζαρέτ, υπάρχει ένας νέος εβραϊκός οικισμός. Ονομάζεται "Η ελίτ της Ναζαρέτ". Επιχειρεί να καταλάβει όλα τα προάστια της πόλης. Σημείωσε πως η Ναζαρέτ έχει τέσσερις φορές μεγαλύτερο πληθυσμό απ' όσα χρήματα προβλέπονται για την πόλη από τον κρατικό προϋπολογισμό, αν και είναι η μεγαλύτερη πόλη, η "πρωτεύουσα των Παλαιστινίων"».
- Θα έλεγε κανείς πως μεγαλώνοντας εκεί δεν έχεις επαφές με Εβραίους.
«Εννοείται, ζούμε ανάμεσά τους. Σπουδάζω οικονομικά καθώς και συστήματα πληροφορικής και management σε εβραϊκό πανεπιστήμιο στη Χάιφα και είμαι από τους ελάχιστους τυχερούς που έχουν την ευκαιρία να σπουδάσουν έστω σ' ένα ρατσιστικό πανεπιστήμιο. Όταν αποφοιτήσω θα είμαι τυχερός αν βρω δουλειά σε μια ισραηλινή εταιρεία, καθώς ο όρος πρόσληψης είναι να έχεις πάει στο στρατό κι εμείς δεν πάμε».
- Υπάρχει διάθεση συνεννόησης από την άλλη πλευρά;
«Ακόμα και οι καλύτερες περιπτώσεις ανάμεσα στους Ισραηλινούς, εκείνοι που ζητούν την ειρήνη, έχουν πρόβλημα άρνησης. Σπανίως μιλάμε πολιτικά γιατί οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση ανάμεσα σε Άραβες και Εβραίους καταλήγει σε παρεξήγηση και τσακωμό».
-Η επίδραση του χιπ χοπ στην παλαιστινιακή νεανική κουλτούρα;
«Για μας ήταν ένας καλός εναλλακτικός τρόπος να κάνουμε τα μικρά παιδιά να μάθουν ποιοι είναι, να κατανοήσουν την κληρονομιά τους, να είναι υπερήφανοι που είναι Παλαιστίνιοι. Ο άλλος τρόπος είναι η πολιτική, αλλά οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται πια τους ψεύτικους ηγέτες γιατί οι περισσότεροι πολιτικοί έτσι είναι. Το χιπ χοπ είναι κουλ, είναι φάνκι, είναι ένας εύκολος τρόπος να προσεγγίσεις τη νεολαία ώστε να καταλάβει το πρόβλημα. Αλλά για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, δεν πιστεύω πως το χιπ χοπ μπορεί πραγματικά να λύσει προβλήματα. Μόνο ίσως ν' ακονίσει λίγο τα μυαλά».
- Ποιο μήνυμα θέλετε να μεταφέρετε στον κόσμο για τη Γάζα;
«Κατανοήστε τη θέση που βρίσκονται οι άνθρωποι αυτοί και μην παρασύρεστε από την προπαγάνδα πως το Ισραήλ είναι σε άμυνα. Μείνετε στην ανθρώπινη πλευρά, ένας πόλεμος χρειάζεται δύο ίσους αντιπάλους. Μην πιστεύετε στα ψέματα και κάντε κάτι. Στείλτε, χρήματα, τροφή, φάρμακα, οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους στη Γάζα».
- Ποιο είναι το όνειρό σου;
«Το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι να ζούμε ειρηνικά και με δικαιοσύνη σε μια Παλαιστίνη ελεύθερη και να είμαστε οι Παλαιστίνιοι ενωμένοι. Γιατί κάποιες φορές δεν ξέρουμε αν πρέπει να φοβόμαστε τα ισραηλινά όπλα ή τα δικά μας».
Αναρτήσεις
