Πηγή: Σύλλογος «ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ» 10 Απρίλη 2010 Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εποχή" στις 11/4/2010
Στις αρχές του Απρίλη ο Σύλλογος Ιντιφάντα (www.intifada.gr) οργάνωσε αποστολή αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Οι ακτιβιστές/τριες του Συλλόγου είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε αντικατοχικές κινητοποιήσεις, καθώς και να συναντήσουν προσωπικότητες του παλαιστινιακού απελευθερωτικού κινήματος. Μια από αυτές τις προσωπικότητες είναι και ο Μουσταφά Μπαργκούτι, ηγέτης της Παλαιστινιακής Εθνικής Πρωτοβουλίας-Αλ Μουμπαντάρα (http://www.almubadara.org/new/english.php) και ανθυποψήφιος του Μαxμούντ Αμπάς στις εκλογές του 2005. Ακολουθεί η συνοπτική καταγραφή της συζήτησης που είχαν μαζί του τα μέλη του Συλλόγου Ιντιφάντα.
Πολλοί από τους συνομιλητές μας εδώ στην Παλαιστίνη έκαναν λόγο για μια εμφανή άνοδο του λεγόμενου λαϊκού κινήματος, δηλαδή των αντικατοχικών κινήσεων που στηρίζονται στη μαζική συμμετοχή (διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις κτλ) Συμφωνείτε με αυτήν την εκτίμηση;
Ασφαλώς. Αυτή τη στιγμή στη Δυτική Όχθη υπάρχουν πάνω από πενήντα σημεία όπου κινητοποιείται το λαϊκό κίνημα με πρακτικές που θυμίζουν την πρώτη Ιντιφάντα. Ακόμα και στη Γάζα παρατηρείται άνοδος του. Ο λόγος είναι απλός: οι μαζικές κινητοποιήσεις και η καμπάνια για το μποϊκοτάζ του Ισραήλ (ΣτΣ: BDS -Μποϊκοτάζ- Αποεπένδυση-Κυρώσεις) μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Η γραμμή της Φατάχ έχει χρεοκοπήσει, μιας και οι διαπραγματεύσεις δεν αποφέρουν τίποτα. Έτσι, η Φατάχ αναγκάζεται να μετακινηθεί προς την υποστήριξη του λαϊκού κινήματος. Παραμένει, βέβαια, πάντα ένα βήμα πίσω από εμάς. Εμείς λέμε «μποϊκοτάζ στα ισραηλινά προϊόντα», αυτοί λένε «μποϊκοτάζ στα προϊόντα των εποικισμών». Ταυτόχρονα, και η Χαμάς αρχίζει να υιοθετεί τις πρακτικές του λαϊκού κινήματος. Πολύ σημαντικό ρόλο σ’ αυτό έπαιξαν τα καράβια που έσπασαν τον αποκλεισμό της Γάζας. Οι ηγέτες της Χαμάς άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι τέτοιες ενέργειες είναι αποτελεσματικές και ενώνουν το λαό μας.
Παρ’ όλα αυτά, προχτές στο χωριό Μασάρα της Δυτικής Όχθης είδαμε ότι η πλειοψηφία των κατοίκων δεν ακολούθησε τη διαδήλωση ενάντια στο Τείχος…
Το κίνημα ανεβαίνει, αλλά ακόμα δεν έχουμε ξεπεράσει την απογοήτευση των πολιτών από τις παλιότερες πολιτικές εξελίξεις. Επιπλέον, μην ξεχνάτε την ξεχνάτε την καταστολή που ασκούν οι δυνάμεις ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής. Τις προάλλες χτυπήθηκε βίαια στη Βηθλεέμ ακόμα και η διαδήλωση αλληλεγγύης στο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Φατάχ Αμπάς Ζάκι που είχε συλληφθεί από το στρατό κατοχής.
Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την Παλαιστινιακή Αρχή ένα καθεστώς τύπου Βισύ, δηλαδή ένα καθεστώς συνεργατών της κατοχής;
Οι Ισραηλινοί θέλουν να μετατρέψουν την Παλαιστινιακή Αρχή σε ένα καθεστώς τύπου Βισύ. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή η Παλαιστινιακή Αρχή βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Είτε θα διαλέξει την αντίσταση, είτε θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση.
Η Χαμάς διατηρεί τις δυνάμεις της στη Δυτική Όχθη;
Ασφαλώς. Μπορώ να σάς πω μάλιστα ότι η λαϊκή υποστήριξη στη Χαμάς είναι πιο ισχυρή στη Δυτική Όχθη απ’ ό,τι στη Γάζα (όπου έχει υποστεί φθορά). Η Φατάχ χάνει έδαφος στη Δυτική Όχθη εξαιτίας της αποτυχημένης διακυβέρνησης της, εξαιτίας της διαφθοράς, του νεποτισμού, και του πελατειακού συστήματος.
Και οι παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας; Είστε ικανοποιημένος από τη συμπεριφορά όλων αυτών των αστυνομικών που γεμίζουν τους δρόμους της Ραμάλα;
Υπάρχουν πάρα πολλές απαγορεύσεις «για λόγους ασφαλείας». Κι είναι πραγματικά σκανδαλώδες να δίνεται το 30% του προϋπολογισμού της Παλαιστινιακής Αρχής στις δυνάμεις ασφαλείας, την ίδια στιγμή που για τη γεωργία δίνεται μόνο το 2%. Ο μηχανισμός ασφαλείας δεν προστατεύει το λαό από τους Ισραηλινούς. Κάθε φορά που εμφανίζεται ο στρατός κατοχής, οι παλαιστινιακές δυνάμεις εξαφανίζονται. Αναμφίβολα, η εγκληματικότητα έχει μειωθεί, Ωστόσο το καθήκον των δυνάμεων ασφαλείας είναι να προστατεύουν το λαό, και η κύρια απειλή γι’ αυτόν είναι ο στρατός κατοχής.
Μας μιλήσατε αρκετά για τη Φατάχ. Για τις κυβερνητικές επιδόσεις της Χαμάς τι πιστεύετε;
Και η Χαμάς κάνει σοβαρά λάθη. Τόσο στη Δυτική Όχθη όσο και στη Γάζα παραβιάζεται ο Βασικός Νόμος (ΣτΣ: «Σύνταγμα» της Παλαιστινιακής Αρχής) και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και στις δύο περιοχές οι εξουσίες ενοποιούνται αντί να διαχωρίζονται. Και στις δύο αναπτύσσεται νεποτισμός και πελατειακές σχέσεις, αν και πρέπει να πω ότι στη Γάζα δεν υπάρχει προσωπική διαφθορά. Ούτε η Φατάχ αλλά ούτε και η Χαμάς μπορούν να ηγηθούν από μόνες τους του παλαιστινιακού λαού. Η Χαμάς κατάφερε να οδηγήσει το Ισραήλ σε αποτυχία στον πρόσφατο πόλεμο, αλλά η Γάζα παραμένει υπό κατοχή. Και η κατοχή, τόσο στη Γάζα όσο και στη Δυτική Όχθη, θα συνεχιστεί όσο δεν έχουμε ενοποιημένη εθνική ηγεσία κι ενοποιημένη κοινή στρατηγική. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα σώμα που να έχει καθαρή εντολή για τη λήψη αποφάσεων.
Αυτό σημαίνει εκλογές;
Ακριβώς. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας αντικειμενικός λόγος για να συνεχιστεί ο διχασμός μεταξύ Δυτικής Όχθης και Γάζας. Μόνο το Ισραήλ έχει συμφέρον από τη συνέχιση του. Εμείς οι Παλαιστίνιοι χρειαζόμαστε μια καινούργια εθνική στρατηγική που να συνδυάζει την αντίσταση με τις πολιτικές παρεμβάσεις.
Το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα μετά την επίσκεψη στο Ισραήλ του αμερικάνου αντιπρόεδρου Τζο Μπάιντεν, παρατηρούμε τη χειροτέρευση των αμερικανοϊσραηλινών σχέσεων. Υπάρχει όντως αντιπαράθεση μεταξύ Ισραήλ και ΗΠΑ;
Δεν νομίζω ότι ο Ομπάμα έχει τα κότσια για μια πραγματική σύγκρουση με το Ισραήλ. Ωστόσο, υπάρχουν πραγματικές διαφορές μεταξύ τους. Πρώτα απ’ όλα, η κυβέρνηση Νετανιάχου είναι ακροδεξιά, πιθανότατα η πιο συντηρητική κυβέρνηση στον πλανήτη. Αποτελείται από κλέφτες γης όπως ο Λίμπερμαν που μένει σε εποικισμό έξω από τη Βηθλεέμ. Όμως οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή χρειάζονται πολύ μεγαλύτερη ευελιξία από αυτήν που μπορούν να τους παράσχουν οι Ισραηλινοί. Δεύτερον, οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται πολύ καλά ότι το Παλαιστινιακό τους δημιουργεί μείζον πρόβλημα στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, αλλά και συνολικά στις σχέσεις τους με το 1,5 δισεκατομμύριο των μουσουλμάνων. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του στρατηγού Πετρέους, διοικητή των αμερικάνικων δυνάμεων στο Ιράκ, ότι το Ισραήλ απειλεί τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Παρ’ όλα αυτά, δεν νομίζω ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα οι ΗΠΑ να πιέσουν το Ισραήλ. Έχουν προβλήματα μεταξύ τους, αλλά δεν θα υπάρξει πίεση.
Να περιμένουμε κάποια νέα διπλωματική πρωτοβουλία;
Αυτή τη στιγμή οι διαπραγματεύσεις δεν μπορούν να παραγάγουν τίποτα. Δεν είμαστε στη φάση των διαπραγματεύσεων, αλλά του αγώνα για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης. Πρέπει να επεκτείνουμε τη λαϊκή αντίσταση, να δυναμώσουμε την καμπάνια του μποϊκοτάζ-BDS, και να οικοδομήσουμε την ενότητα του λαού μας.
Μιλήσαμε για τους Παλαιστίνιους και τις ΗΠΑ, δεν είπαμε όμως πολλά πράγματα για τη στρατηγική του Ισραήλ.
Το Ισραήλ θέλει να κρατήσει υπό τον έλεγχο του την Παλαιστίνη. Επιδιώκει μια μόνιμη λύση για το ίδιο, με την προσάρτηση του 60% της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης. Για τους Παλαιστίνιους, επιδιώκει μιαν προσωρινή λύση, δηλαδή τον εγκλωβισμό τους δηλαδή σε μπαντουστάν νοτιοαφρικανικού τύπου. Ο στόχος του είναι να γίνουν τόσο αφόρητες οι συνθήκες για τους Παλαιστίνιους ώστε να αναγκαστούν να φύγουν από την πατρίδα τους. Ως συνήθως, οι Ισραηλινοί υποτιμούν το δέσιμο του λαού μας με τη γη του. Στο χωριό Μπιλαϊν από τα 50.000 καλλιεργήσιμα στρέμματα που διέθεταν οι κάτοικοι, εξαιτίας του Τείχους δεν τους έχουν απομείνει παρά 1.000. Κι όμως επιμένουν! Μένουν στη γη τους και συνεχίζουν την αντίσταση.
Και μια τελευταία ερώτηση. Βλέποντας κανείς στη Δυτική Όχθη τους εποικισμούς να διαπλέκονται με τα παλαιστινιακά χωριά κατά τρόπο που μοιάζει αξεδιάλυτος, αναρωτιέται πόσο είναι ακόμα εφικτή η λύση των δύο κρατών.
Το Ισραήλ δολοφονεί τη λύση των δύο κρατών, καθιστώντας μόνη εφικτή τη λύση του ενός κράτους. Δεν είμαι βέβαιος αν έχουμε ήδη περάσει τη γραμμή μετά την οποία δεν υπάρχει επιστροφή. Είμαι όμως βέβαιος ότι βρισκόμαστε μπροστά στη γένεση μιας νέας γραμμής αγώνα στα βήματα του Γκάντι και του Μαντέλα, μιας γραμμής που συμπεριλαμβάνει όχι μόνο τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης και τη Γάζας, αλλά και αυτούς των εδαφών του ‘48, όπως επίσης και της διασποράς. Το ,μεγαλύτερο μας επίτευγμα είναι ότι έχουμε παραμείνει στη γη μας. Και αυτό το χρωστάμε στους γονείς μας που είχαν το κουράγιο να μη φύγουν από τα σπίτια τους το’67.
Αναρτήσεις
