Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ισραήλ εκφράζουν την ανησυχία τους για τον αυξανόμενο αριθμό παιδιών, τα οποία κρατούνται στις Ισραηλινές φυλακές και «αντιμετωπίζονται σαν τρομοκράτες». Συγκεκριμένα, πάνω από 300 παιδιά από την Παλαιστίνη, μεταξύ 12 και 15 ετών, συνελήφθησαν τους τελευταίους μήνες από τον Ισραηλινό στρατό, ενώ πάνω από 2500 έχουν συλληφθεί από την έναρξη της 2ης Ιντιφάντα τον Σεπτέμβριο του 2000.
Σύμφωνα με την οργάνωση Defence for Children International (DCI), το Ισραήλ συνήθως ασκεί δίωξη στα παιδιά της Παλαιστίνης από την ηλικία των 12. Παρόλο που το Ισραήλ έχει συνυπογράψει την Διεθνή Συνθήκη των Διακιωμάτων του Παιδιού, η οποία ορίζει ως όριο ενηλικίωσης το 18ο έτος, το Ισραήλ θεωρεί ενήλικες του Παλαιστίνιους 16-18 ετών και τους δικάζει ως τέτοιους. Η κακομεταχείριση και τα βασανιστήρια των ανήλικων Παλαιστινίων είναι «ευρέως διαδεδομένα, συστηματικά και θεσμοθετημένα», αναφέρει η DCI σε μια έκθεση του προηγούμενου έτους.
Το Παλαιστινιακό Κέντρο για την προάσπιση των κρατουμένων (PCDD) εξέδωσε δελτίο τύπου τη περασμένη Δευτέρα 12/04/10 όπου αναφέρει ότι το Ισραήλ έχει φυλακισμένους περίπου 340 Παλαιστίνιους ανήλικους, στερώντας τους τα βασικά δικαιώματά τους. Το PCDD αναφέρει ότι κρατούμενα παιδιά εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν κακοποίηση και παραβιάσεις, που συμπεριλαμβάνουν βασανιστήρια και απομόνωση στο σκοτάδι μέσα σε μικροσκοπικά κελιά. Ακόμα προσθέτει ότι τα παιδιά κρατούνται σε μικρά και συνωστισμένα δωμάτια μαζί με ενήλικες, κατά παράβαση των διεθνών κανονισμών, ενώ η Διοίκηση των Ισραηλινών Φυλακών τους στερεί το δικαίωμα να δέχονται επισκέψεις και να επικοινωνούν με τις οικογένειές τους. Το PCDD κάλεσε τις διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων να παρέμβουν και να εξασφαλίσουν την άνευ όρων απελευθέρωση όλων των κρατουμένων παιδιών υποχρεώνοντας το Ισραήλ να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο.
Το Ισραήλ έχει στείλει πάνω από 231 παιδιά στο δικαστήριο, ενώ περισσότερα από 100 παιδιά είναι εν αναμονή δίκης. Πολλά παιδιά επίσης βρίσκονται υπό Διοικητική Κράτηση χωρίς επίσημη κατηγορία ή δίκη, κάτι που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και όλες τις διεθνείς συμφωνίες προστασίας των παιδιών. Όπως συμβαίνει και με τους ενήλικες Παλαιστίνιους κρατούμενους, έτσι και τα παιδιά κατά την παραμονή τους στις φυλακές στερούνται των βασικών δικαιωμάτων τους, όπως τα ρούχα και το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Υπάρχουν 50 κρατούμενα παιδιά που χρειάζονται ιατρική φροντίδα, αλλά την στερούνται και τουλάχιστον 10 παιδιά δηλητηριάστηκαν μέσα στην φυλακή από την λήψη χαλασμένης τροφής.
Ο νεότερος Παλαιστίνιος κρατούμενος το 2003-2004 ήταν ο 12χρονος Rakan Ayad Nasrat από την Ιεριχώ που πέρασε αρκετούς μήνες στη φυλακή. Συνελήφθη στις 29 Σεπτεμβρίου 2003 σε σημείο ελέγχου στη Βηθλεέμ, και οδηγήθηκε σε ισραηλινό εποικισμό όπου και απειλήθηκε με ηλεκτροσόκ κατά την διάρκεια της ανάκρισης και κατόπιν κρατήθηκε για 12 ημέρες σε απομόνωση σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο διαστάσεων 2 επί 2 μ. Κατά την κράτησή του, ξυλοκοπήθηκε και κακοποιήθηκε σεξουαλικά. Προσπάθησε να αυτοκτονήσει τέσσερις φορές, την μια εκ των οποίων παρέμεινε στο νοσοκομείο για δύο ημέρες.
Το παραπάνω περιστατικό, αν και ακραίο δεν αποτελεί την εξαίρεση αλλά μάλλον τον κανόνα. Όπως καταγγέλλουν οι Παλαιστινιακές αρχές και ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πριν και κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, τα παιδιά της Παλαιστίνης αντιμετωπίζουν ακραία σωματική και ψυχολογική πίεση για να ομολογήσουν και συχνά πιέζονται να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τις πολιτικές δραστηριότητες άλλων Παλαιστινίων. Δεδομένου του κλίματος τρομοκρατίας που καλλιεργείται και της σωματικής κακοποίησης, τα περισσότερα παιδιά έχουν την τάση να ομολογούν σχετικά γρήγορα, ακόμη και αν είναι αθώα. Σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά υπογράφουν ομολογίες χωρίς να καταλαβαίνουν τι ακριβώς περιέχουν, καθώς αυτές είναι γραμμένες στα εβραϊκά, μια γλώσσα που τα περισσότερα παιδιά στην Παλαιστίνη δεν καταλαβαίνουν. Πράγματι, υπάρχουν πολλά παραδείγματα παιδιών, που ομολόγησαν, ώστε να ξεφύγουν από τα βασανιστήρια ή άλλες μορφές κακομεταχείρισης.
Ένα άλλο ιδιαίτερα ανησυχητικό στοιχείο σε αυτού του είδους τον καταναγκασμό, είναι η προσπάθεια να αποσπάσουν από τα παιδιά πληροφορίες σχετικά με άλλους ακτιβιστές εντός της κοινότητάς τους ή ακόμα και η πρόσληψη των παιδιών ως συνεργάτες με τις δυνάμεις κατοχής, σε αντάλλαγμα με ελαφρύτερες ποινές ή πρόωρη αποφυλάκιση. Τα παιδιά - πολιτικοί κρατούμενοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε τέτοιους καταναγκασμούς. Μολονότι ο εκβιασμός των ανήλικων κρατουμένων για συνεργασία με τις κατοχικές αρχές είναι μια αναγνωρισμένη μέθοδος του Ισραηλινού στρατού για τις κατεχόμενες περιοχές, σπάνια αυτή η τακτική γίνεται αντικείμενο δημόσιας συζήτησης.
Ένα παιδί περιέγραψε την εμπειρία του από τα βασανιστήρια που υπέστη κατά την κράτησή του το 1998, προκειμένου να γίνει συνεργάτης των Ισραηλινών αρχών: Οι ανακριτές μου έλεγαν, «Εάν συνεργαστείς μαζί μας θα σου δώσουμε χρήματα και θα σε αφήσουμε να φύγεις, αλλιώς θα φυλακιστείς για πολύ καιρό." Όταν αρνήθηκα, με δέσανε σε μια μικρή καρέκλα ύψους 15 εκ. και δέσανε τα χέρια μου πίσω από την πλάτη μου και τα πόδια μου στην καρέκλα. Έβαλαν έναν ακάθαρτο σάκο (χωρίς την δυνατότητα εξαερισμού) στο κεφάλι μου. Με άφησαν σε αυτή την θέση για 6-12 ώρες. Άλλες φορές με κρατούσαν σε απομόνωση.
Αναρτήσεις
