της Άννας Λουβίου Πηγή: «Δρόμος της Αριστεράς» 20 Μάρτη 2010
Με αφορμή τη νέα ανακοίνωση επέκτασης του ισραηλινού εποικισμού, οι νέοι της Ιερουσαλήμ βγήκαν στους δρόμους, διαδήλωσαν και πετροβόλησαν τις πάνοπλες και πολυάριθμες δυνάμεις, που έχουν αναπτύξει οι Ισραηλινοί, για να εδραιώσουν την κατοχή: αστυνομία, στρατό, συνοριοφυλακή, ειδικές δυνάμεις. Την Πέμπτη 11/3, στην παλιά πόλη -το οικονομομικό και κοινωνικό κέντρο των ανατολικών Ιεροσολύμων- η πρόσβαση όλων των Παλαιστίνιων, που δεν κατοικούν εκεί, απαγορεύτηκε από τα σημεία ελέγχου που στήθηκαν στις πύλες της παλιάς πόλης. Οι άντρες κάτω των 45 απαγορεύτηκε να μπουν στην Πλατεία των Τζαμιών, ενώ ο χώρος έκλεισε εντελώς τις δύο επόμενες μέρες.
Συλλήψεις δωδεκάχρονων στα κρεβάτια τους
Οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν στις σημαντικότερες γειτονιές, Eisaweyah, Ras Al-Amoud και Silwan. Στο Wadi Al-Jouz η αστυνομία καταδίωξε διαδηλωτές με τη βοήθεια ελικοπτέρου που. σχεδόν, άγγιζε τις στέγες των σπιτιών. Έγιναν πολλές συλλήψεις, ακόμα και ανήλικων παιδιών, 12 ετών, μερικές από αυτές όχι στο δρόμο αλλά στα κρεβάτια, τη νύχτα, όπως μεταδίδει το Μa’an Νews.
Οι Ισραηλινοί προσπαθούν, συστηματικά, να παρουσιάσουν τις συγκρούσεις ως μεμονωμένα περιστατικά -«20 Παλαιστίνιοι επιτέθηκαν...»- και μιλούν με υπερηφάνεια για την ησυχία που επιβλήθηκε στην παλιά πόλη, όταν έχουν χιλιάδες στρατιώτες εκεί, έχουν κλείσει όλες τις εισόδους για τους Παλαιστινίους και έχουν στήσει πολλά οδοφράγματα στην πόλη, αποκλείοντας ολόκληρες γειτονιές.
Στον προσφυγικό καταυλισμό του Σαουφάτ, που είναι ο μοναδικός προσφυγικός καταυλισμός μέσα στα Ιεροσόλυμα με μοναδική έξοδο το στρατιωτικό σημείο ελέγχου, η νεολαία στόχευσε το σημείο ελέγχου. Το Αl Jazeera μεταδίδει ότι σημειώθηκαν επεισόδια, στα οποία Παλαιστίνιοι του ’48 (κάτοικοι του Ισραήλ) εμποδίστηκαν να μπουν στα Ιεροσόλυμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, διαδηλώσεις έγιναν κι έξω από τις περιοχές του ισραηλινού εποικισμού.
Η Δυτική Όχθη συγκεντρώνεται στα σημεία ελέγχου
Το ίδιο διάστημα, διαδηλώσεις γίνονται κάθε μέρα στη Ραμάλα, στο σημείο ελέγχου της Καλάντια, και ταυτόχρονα στη Ναμπλούς, στο σημείο ελέγχου που την αποκόπτει από την υπόλοιπη Δυτική Όχθη. Στη Χεβρώνα, ο κατοχικός στρατός βρίσκεται στην πόλη για να προστατεύσει τους εποίκους, και εκεί σημειώθηκαν πολλές συγκρούσεις. Σε αντίποινα, οι κατοχικές δυνάμεις έκλεισαν τις εισόδους της πόλης.
Δεν ήταν διαδηλώσεις που έγιναν στη μέση της πόλης, στη μέση των περικυκλωμένων φυλακών που λέγονται παλαιστινιακές πόλεις. Ο κόσμος πήγε στα σημεία ελέγχου, εκεί που βρίσκονται οι δυνάμεις κατοχής. Δεν συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της πόλης για να βαδίσουν προς τα σημεία ελέγχου, γιατί, συνήθως, οι δυνάμεις της Παλαιστινιακής Αρχής προσπαθούν να τους σταματήσουν. Συγκεντρώθηκαν κατευθείαν στα σημεία ελέγχου.
Περίπου 100 άνθρωποι τραυματίστηκαν, κυρίως στα Ιεροσόλυμα, ορισμένοι από αυτούς στα μάτια από πλαστικές σφαίρες (μέταλλο με περίβλημα καουτσούκ) των δυνάμεων κατοχής, που έπεφταν βροχή. Περίπου 60 συνελήφθηκαν.
Η Γάζα έστειλε τη συμπαράστασή της στις διαδηλώσεις για την υπεράσπιση των Ιεροσολύμων.
Οι Παλαιστίνιοι ζουν σε κατοχή και έχουν κάθε δικαίωμα να εξεργείρονται. Αυτή τη φορά, όμως, οι διαδηλώσεις και οι συμπλοκές είχαν αφορμή την ανακοίωνση νέας επέκτασης του εποικισμού στα Ιεροσόλυμα, μια κίνηση που καταδίκασαν σχεδόν όλες οι χώρες, ακόμα και οι ΗΠΑ. Οι συγκρούσεις ήταν και ένα μήνυμα προς τα κράτη που καταδικάζουν τους εποικισμούς, αλλά δεν κάνουν τίποτα για να σταματήσουν αυτό το έγκλημα.
Ποια Ιεροσόλυμα;
Πολλά από αυτά τα παιδιά των Ιεροσολύμων που βγήκαν στους δρόμους, μεγάλωσαν σε σπίτια για τα οποία είχαν εκδοθεί εντολές κατεδάφισης. Άλλα είδαν τα σπίτια τους ή τα σπίτια των γειτόνων τους να κατεδαφίζονται ή να εκκενώνονται, για να κατοικήσουν Ισραηλινοί έποικοι. Κυρίως ζούσαν μέσα στο διαρκή φόβο. Έζησαν το τέλος της δεύτερης Ιντιφάντα, άκουσαν για τους σκοτωμούς, στην οικογένειά τους έχουν φυλακισμένους. Έζησαν τη βίαιη καταστολή, την αστυνομοκρατία και τη στρατοκρατία της ισραηλινής κατοχής στα Ιεροσόλυμα, τη ρατσιστική αντιμετώπιση. Δεν έχει μικρότερη σημασία το ότι συνέχεια ακούν και βιώνουν τα σχέδια εβραιοποίησης της πόλης.
Οι κατοχικές δυνάμεις προσπαθούν, κυρίως, να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα φόβου και να διασφαλίσουν την απουσία οργανωμένης δράσης των Παλαιστινίων στα Ιεροσόλυμα: απαγορεύουν την πολιτική δραστηριότητα (η λειτουργία οποιουδήποτε παλαιστινιακού θεσμού, κόμματος ή πολιτικής οργάνωσης απαγορεύεται), κλείνουν τα κοινωνικά κέντρα (όπως το κέντρο Nidal, γιατί συνδέεται με τις Παλαιστινιακές Επιτροπές Υγείας), απαγορεύουν ακόμα και πολιτιστικές δραστηριότητες - όπως πολλές δραστηριότητες του θεάτρου των ανατολικών Ιεροσολύμων.
Ναι, αυτά τα παιδιά ζουν στα Ιεροσόλυμα, σε αντίθεση με τα παιδιά της Δυτικής Όχθης, που βλέπουν τα Ιεροσόλυμα από μακριά και πίσω από το τείχος. Για κάποια χρόνια, καλλιεργήθηκε η εικόνα του προνομιούχου κατοίκου της Ιερουσαλήμ. Αυτό δεν το πιστεύει κανείς πια. Τα δυο τελευταία χρόνια, η εικόνα άλλαξε. Ατέλειωτες γραφειοκρατικές διαδικασίες, για να ανανεώσουν την «άδεια παραμονής» στην πόλη τους, ανεργία, κοινωνικά προβλήματα. Ζωή σε υποβαθμισμένες γειτονιές, όταν στις παρακείμενες εβραϊκές γειτονιές περισσεύουν τα πάρκα και η χλιδή. Παρ’ όλα αυτά, δεν φοβήθηκαν να βγουν στο δρόμο. Έχουν άλλη επιλογή;
Για μια τρίτη Ιντιφάντα δεν λείπουν ούτε οι αιτίες ούτε η οργή. Όμως, η καταστολή της μη βίαιης αντίστασης από την ισραηλινή κατοχή ξεπερνά κάθε μέτρο. Συλλήψεις, διοικητικές κρατήσεις και, τελευταία, επιβολή στρατιωτικού νόμου και απαγόρευσης κυκλοφορίας κάθε Παρασκευή στα χωριά που διαδηλώνουν κατά του τείχους. Οι νέοι των Ιεροσολύμων βγήκαν στους δρόμους και συναντήθηκαν με τους νέους στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, που δεν μπορούν να έρθουν κοντά τους.
Αναρτήσεις
