Η γυναίκα μου κι εγώ, βρισκόμαστε τώρα στην Ιταλία για να παραβρεθούμε σε κάποιες ομιλίες και ίσως να κάνουμε ένα διάλειμμα από την φυλακή της Βηθλεέμ. Κάθε φορά που ταξιδεύω στην Ευρώπη ή σε άλλες χώρες, αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορούμε να έχουμε και εμείς μια κανονική ζωή στην Παλαιστίνη. Οι Ισραηλινοί προσποιούνται ότι ζουν μια φυσιολογική ζωή και όλα κυλούν κανονικά, έχοντας απομακρύνει τους περισσότερους γηγενείς και περιορίσει τους υπόλοιπους σε γκέτο ή Μπαντουστάν. Θεωρούν το Ισραήλ σαν μια οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα. Έχουν κοινοβούλιο που περνάει την ώρα του με το να αποφασίζει ποιος Εβραίος δικαιούται ιθαγένεια και να αφαιρεί την ιθαγένεια από τους μη-Εβραίους. Έχουν στρατό, βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας, πανεπιστήμια, μπαρ, εντυπωσιακά εστιατόρια, φτωχούς και πλούσιους, θρησκευόμενους και κοσμικούς κλπ. Αλλά βαθιά μέσα τους, οι Ισραηλινοί ξέρουν ότι όλα αυτά αποτελούν μια ψευδαίσθηση, ένα προκάλυμμα. Εξάλλου, εδώ στην Ευρώπη, δεν υπάρχουν τείχη, σημεία ελέγχου και δεν υπάρχουν δύο συστήματα δικαιοσύνης για αυτούς που ζουν στην ίδια χώρα. Καθώς έφευγα από τα κατεχόμενα, από το μοναδικό πέρασμα που μας επιτρέπεται να χρησιμοποιούμε (αυτό της Ιορδανίας) και ενώ φτάναμε στο 15 σημείο ελέγχου, ένας άντρας σχολίασε ότι ο λόγος που οι Ισραηλινοί φέρονται τόσο παρανοϊκά στο θέμα της ασφάλειας είναι γιατί γνωρίζουν ότι η χώρα δεν είναι δική τους.
Φυσικά πολλοί Σιωνιστές Ισραηλινοί έχουν δεχθεί πλύση εγκεφάλου και πιστεύουν ότι είναι παρανοϊκοί επειδή όλοι οι υπόλοιποι είναι αντί-\ σημμίτες. Ότι τους μισούμε γιατί είναι Εβραίοι και όχι για όλα αυτά που κάνουν. Η παθολογία του θύματος έχει ξεκινήσει με τον μύθο της Εξόδου από την Αίγυπτο (αρχαιολόγοι και ιστορικοί έχουν από καιρό αποδείξει ότι αυτή η έννοια της σκλαβιάς και της εξαγοράς στην Αίγυπτο δεν υπήρξε ποτέ, σύμφωνα με τα ιστορικά αρχεία). Άνθρωποι που είχαν συγκεκριμένα πιστεύω πράγματι κυνηγήθηκαν, αλλά αυτό δεν αφορά μόνο την συγκεκριμένη θρησκευτική ομάδα. Και οι Χριστιανοί κυνηγήθηκαν (που στην κυριολεξία κρεμάστηκαν και ρίχτηκαν στα λιοντάρια) και οι Μουσουλμάνοι και οι Αρμένιοι και οι Τσιγγάνοι και πολύ άλλοι. Ίσως κανένας λαός στην γη δεν έχει υποφέρει τόσα πολλά όσο οι ιθαγενείς στην Βόρειο και Νότιο Αμερική. Περίπου 50-100 εκατομμύρια άνθρωποι χάθηκαν στα 100 χρόνια της εισβολής των ευρωπαίων. Αυτό που μαθαίνουμε στα σχολεία της Δύσης (με την πίεση του ισραηλινού λόμπυ) είναι ότι οι Εβραίοι έχουν υποφέρει με διαφορετικό τρόπο από ότι όλοι οι υπόλοιποι (σαν να είμαστε παιδιά ενός κατώτερου Θεού ή ότι ο Θεός έχει εκλεκτό λαό). Κάθε αγριότητα στον κόσμο είναι μοναδική και το να συγκρίνουμε ποιος έχει υποφέρει περισσότερο, είναι τελείως άκυρο. Επειδή κάποιος είναι Εβραίος (ή Χριστιανός ή Μουσουλμάνος) σήμερα, δεν σημαίνει ότι έχει σχέση με τους Εβραίους (ή Χριστιανούς ή Μουσουλμάνους) που ζούσαν στην Αραβική γη εκατοντάδες χρόνια πριν και δεν έχει καμία συνοχή μαζί τους που να τον υποχρεώνει να εκδικηθεί για τις αγριότητες των ανθρώπων εκείνης της εποχής. Απλά, δεν είναι δίκαιο ή έντιμο να χρησιμοποιείς την αδικία που είχε γίνει εκατοντάδες χρόνια πριν, για να δικαιολογήσεις μια αδικία που γίνεται ΣΗΜΕΡΑ σε κάποιον άλλον.
Σήμερα, 11 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι ζουν σε άθλιες συνθήκες. 7 εκατομμύρια είναι πρόσφυγες και εξόριστοι, οι υπόλοιποι μένουν σε απομονωμένα γκέτο, μες την φτώχεια και το περιθώριο. Οι ισραηλινές αρχές σκαρφίζονται συνέχεια σχέδια για να συνεχίζουν να μας περιθωριοποιούν και να μας πληγώνουν. Χρησιμοποιούν την επιρροή τους με μεγάλη δύναμη και έχουν καθεστώτα-μαριονέτες, όπως στην Αίγυπτο και σε άλλες αραβικές χώρες, και τα εξαγοράζουν. Οι ισχνές προσπάθειες της Αιγύπτου να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό 1.5 εκατομμυρίων ανθρώπων στην Γάζα (70% είναι πρόσφυγες), απλά δεν στέκουν. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν την αδικία. Ωστόσο, οι υπερασπιστές του Ισραήλ και οι μαριονέτες τους, μένουν προσκολλημένοι στις αυταπάτες τους. Η ιστορία δεν θα είναι ευγενική μαζί τους, αλλά η ιστορία δεν θα είναι ευγενική με τους Άραβες ή με άλλους που συνεχίζουν την καθημερινή ζωή τους, αγνοώντας την αδικία. Ακόμα και σε δικτατορικά καθεστώτα, οι κυβερνήσεις δεν ξεφεύγουν από τις συνέπειες των πράξεων τους, εκτός και αν έχουν την αποδοχή και την συναίνεση του λαού τους.
Οι άνθρωποι έχουν περισσότεροι δύναμη από ότι θα ήθελαν οι κυβερνήσεις τους και (το πιο σημαντικό), από ότι τους κάνουν να πιστεύουν ότι έχουν. Οι αποτελεσματικές αλλαγές πρώτα απ’ όλα, προϋποθέτουν εκπαίδευση. Η εκπαίδευση που θα φανερώσει στους ανθρώπους ότι οι κυβερνήσεις λένε πάντα ψέματα. Όταν η ισραηλινή κυβέρνηση που λέει στους πολίτες της ότι χτίζουν τείχη και καταπιέζουν τους άλλους, επειδή πρόκειται για την ασφάλεια τους, όταν η Ιορδανία χρησιμοποιεί το σύνθημα «η Ιορδανία πρώτα» και η Αίγυπτος αντίστοιχα το «η Αίγυπτος πάνω απ’ όλα», όλα αυτά είναι ψέματα. Η ασφάλεια και κυριαρχία της Αιγύπτου δεν κινδυνεύει από τους πεινασμένους Παλαιστίνιους της Γάζας, αλλά από την δουλικότητα των αρχόντων της σε εξωτερικές πιέσεις (και τα δύο εκατομμύρια δολάρια της αμερικανικής βοήθειας, που συντηρούν την ελίτ της Αιγύπτου). Οι άνθρωποι είναι πάνω απ’ όλα και οι άνθρωποι σε αυτή την γωνιά του πλανήτη θα ευημερούσαν, αν οι κυβερνήσεις έφευγαν και τους άφηναν να ενωθούν μεταξύ τους. Η άμεση σύνδεση χωρίς περιορισμούς και σύνορα θα βελτίωνε την οικονομία και ευημερία τους. Δεν είναι λογικό να μπορώ να ταξιδέψω στην Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία χωρίς βίζα και σημεία ελέγχου, ενώ για να ταξιδέψω σε οποιαδήποτε χώρα της Μέσης Ανατολής είναι σαν να ταξιδέψω στο απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής και να είμαι μαύρος. Και αυτό όταν ο πληθυσμός των πέντε χωρών της Μέσης Ανατολής ισοδυναμεί με τον μισό πληθυσμό της Ιταλίας ή με τον πληθυσμό μιας πόλης στην Κίνα.
Όσοι από μας, όπως και η Arundhati Roy, πιστεύουμε ότι «ένας άλλος κόσμος δεν είναι μόνο εφικτός, αλλά τις ήσυχες μέρες μπορώ να ακούσω την ανάσα του», όσοι πιστεύουμε στους ανθρώπους και όχι στις κυβερνήσεις, θα συνεχίσουμε για να καλωσορίσουμε αυτόν τον καινούριο κόσμο. Η δράση είναι απαραίτητη και είναι το αντίδοτο στην απόγνωση.
Αναρτήσεις
