Θα πεθάνω στην γη μου στην Παλαιστίνη!

Πηγή: Ctrl.Alt.Shift, 16 Δεκέμβρη 2009

Η Fatima Mohammed Yassen, 49 χρονών, είναι αγρότισσα από το Bil’in. Παρόλο που η ισραηλινή κατοχή έχει ακρωτηριάσει το χωριό της, η ίδια μαζί με τον άντρα της συνεχίζουν να δουλεύουν στην γη τους σε καθημερινή βάση. Ο Jody McIntyre μίλησε με την Im Khamis, όπως την αποκαλούν στο χωριό, στο σπίτι της στο Bil’in (Οι φωτογραφίες είναι του Hamde Abu Rahme)

Είχατε γη πίσω από το Τείχος;
Ναι! Πριν το Ισραήλ ξεκινήσει την κατασκευή του Τείχους στο Bil’in, η οικογένεια μου είχε 45 dunams (1 dunam=1000 m2) γης γεμάτα με ελιές. Η οικογένεια του άντρα μου είχε 50 dunams, με ελαιώνες και λαχανόκηπους και άλλα 50 dunams που κλάπηκαν μετά το 1967. Όταν οι Ισραηλινοί άρχισαν να χτίζουν το Τείχος στην γη μας, έκλεψαν την περιουσία πολλών ανθρώπων, αλλά μόνο από την γη του άντρα μου έκλεψαν τις ελιές... Συνεχίζουμε να πηγαίνουμε στο κτήμα μας κάθε μέρα, φυτεύουμε λαχανικά και φροντίζουμε το χώμα, γιατί δεν πρόκειται να επιτρέψουμε στο Ισραήλ ή στους έποικους να ισχυριστούν ότι η γη μας δεν χρησιμοποιείται. Αν δεν πάμε, θα πουν ότι δεν μας χρειάζεται και θα την κατασχέσουν για να μπορούν να επεκτείνουν τους εποικισμούς, που ήδη είναι παράνομα χτισμένοι στη γη μας.

Ο Ισραηλινός στρατός σας δημιουργεί προβλήματα όταν προσπαθείτε να πάτε στην γη σας;
Ναι…μερικές φορές δεν μας αφήνουν να πάμε, αλλά εγώ και ο άντρας μου περιμένουμε στην πύλη για μια, δυο ώρες, όσο χρειαστεί. Αν δεν μας αφήσουν, μπορούμε να περιμένουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν γυρίζουμε σπίτι μας μέχρι να μας αφήσουν να περάσουμε. Μια φορά οι στρατιώτες μας είπαν ότι είναι παράνομο να πηγαίνουμε στην γη μας και πρέπει να επιστρέψουμε σπίτι μας, αλλά εγώ απλά τους απάντησα «δεν θέλω να πάω σπίτι μου, θέλω να φροντίσω την γη μου». Καμιά φορά όταν έρχονται μαζί οι γιοι μας για να μας βοηθήσουν, οι στρατιώτες τους χτυπάνε ή προσπαθούν να τους συλλάβουν. Έχουμε τέτοια προβλήματα πάρα πολύ συχνά, αλλά παρόλα αυτά δεν θα σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε στην κατοχή. Δεν φοβόμαστε.

Οι έποικοι σας δημιουργούν προβλήματα όταν δουλεύετε στην γη;
Ναι. Τέσσερις φορές έβαλαν φωτιά σε ένα μικρό δωμάτιο που είχαν χτίσει οι κάτοικοι του χωριού πίσω από το Τείχος. Μια από τις φορές αυτές, είχα μόλις πάει για να φτιάξω καφέ του άντρα μου. Με παρακολουθούσαν και όταν έφυγα πήγαν και έβαλαν φωτιά. Αλλά κάθε φορά που καταστρέφουν το δωμάτιο, πάμε και το ξαναφτιάχνουμε.

Πως ένοιωσες όταν άκουσες για πρώτη φορά ότι οι Ισραηλινοί ήθελαν να κτίσουν το Τείχος στο Bil’in;
Όλοι εξαγριώθηκαν όταν άκουσαν τα νέα. Όλοι λυπηθήκαμε γιατί ξέραμε ότι ήταν ένα τέχνασμα για να κλέψουν τη γη μας. Έτσι, ξεκινήσαμε να διαμαρτυρόμαστε ενάντια στην κατασκευή του Τείχους. Όταν πρωτακούσαμε ότι επρόκειτο να κτιστεί, όλοι οι κάτοικοι του χωριού πήγαμε στα κτήματα μας και είπαμε ότι θα πολεμήσουμε για να μην τα αρπάξει ο ισραηλινός στρατός. Βλέπαμε τις μπουλντόζες να ξεριζώνουν τα δέντρα μας! Τα τελευταία πέντε χρόνια παλεύουμε ενάντια στο Τείχος, αγωνιζόμαστε για δικαιοσύνη και θα συνεχίσουμε πάντα να το κάνουμε.

Παίρνεις μέρος στις εβδομαδιαίες διαδηλώσεις του Bil’in ενάντια στο Τείχος;
Ναι, φυσικά. Όλη μου η οικογένεια πηγαίνει στις διαδηλώσεις, εγώ και ο άντρας μου, οι πέντε κόρες μας και οι πέντε γιοι μας. Αυτές οι διαδηλώσεις είναι ο δικός μας τρόπος για μη-βίαιη αντίσταση ενάντια στο Τείχος, τους εποικισμούς και της κατάσχεση της γης μας. Δεν πάμε για να σκοτώσουμε ανθρώπους, πάμε για να μπορέσουμε να ξανά καλλιεργήσουμε την γη μας, να πάρουμε πίσω ότι μας έχουν κλέψει.

Έχει τραυματιστεί κάποιος από την οικογένεια σου;
Όλοι μου οι γιοι έχουν τραυματιστεί. Ο πρώτος που χτυπήθηκε ήταν ο Helme. Τραυματίστηκε στην πρώτη διαδήλωση που έγινε στο Bi’lin. Τον πυροβόλησαν στο λαιμό με κάνιστρο δακρυγόνου. Μετά από λίγες βδομάδες τραυματίστηκε στο πόδι με τον ίδιο τρόπο. Λίγους μήνες ήταν ο πρώτος που συνελήφθη από το χωριό μας. Αλλά ακόμα και στην φυλακή, δεν μπόρεσαν να κάμψουν το ανυπότακτο πνεύμα του. Ξεκίνησε διαμαρτυρία στις φυλακές για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης και οι στρατιώτες τον πυροβόλησαν στο πόδι με μια μεταλλική σφαίρα με λαστιχένιο κάλυμμα.
Στην συνέχεια, ο γιος μου ο Hamde πυροβολήθηκε στο πόδι επίσης από τέτοια σφαίρα και ο γιος μου ο Mustafa χτυπήθηκε με κάνιστρο δακρυγόνου. Ο μικρότερος γιος μου ο Mohammed, ήταν μόλις δεκατεσσάρων όταν χτυπήθηκε τρεις φορές από σφαίρες, δύο στα πόδια και μία στον γλουτό. Ο τελευταίος που τραυματίστηκε ήταν ο μεγαλύτερος γιος μου ο Khamis. Χτυπήθηκε στο κεφάλι από ένα κάνιστρο δακρυγόνου υψηλής εμβέλειας, καινούρια όπλο τότε, και έπεσε σε κώμα. Στενοχωρήθηκα πολύ όταν χτύπησαν τον khamis. Όλα μου τα παιδιά χτυπήθηκαν στις διαδηλώσεις, αλλά δε θα σταματήσουμε μέχρι να επιστρέψουμε στην γη μας.

Πες μου για τις νυχτερινές επιδρομές στο Bi’lin. Έχουν εισβάλει ποτέ σπίτι σου;
Η πρώτη νυχτερινή επιδρομή έγινε στο σπίτι μας, όταν συνέλαβαν τον Helme. Το σπίτι μας είναι πολύ κοντά στο Τείχος, έτσι όταν υπάρχουν προβλήματα εκεί, ο στρατός έρχεται σε μας. Μια φορά ήρθαν σπίτι ημέρα, όταν εγώ δούλευα στο κτήμα, έσπασαν την πόρτα, χτύπησαν τις κόρες μου και συνέλαβαν τον 10χρονο ανιψιό μου. Δεν καταζητούνταν για κάτι, απλά υπέθεταν ότι κάτι είχε κάνει. Την επόμενη φορά που ήρθαν ήταν για να συλλάβουν τον Khamis. Όπως πάντα, ο λόγος ήταν γιατί τόλμησε να πάρει μέρος στην μη-βίαιη αντίσταση ενάντια στην κατάσχεση της γης της οικογένειας του. Κάποιες φορές έρχονται και δεν πιάνουν κανέναν, μόνο μας παρενοχλούν, μας ξυπνούν στη μέση της νύχτας και μας εκφοβίζουν. Ο γιος μου ο Hamde φωτογραφίζει τις νυχτερινές επιδρομές για να δείξει στον κόσμο τι συμβαίνει εδώ στο Bil’in. Φυσικά είμαι περήφανη για αυτό που κάνει, αλλά ανησυχώ γι’ αυτόν και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Φοβάμαι ότι κάποιος στρατιώτης θα τον πυροβολήσει ή θα τον συλλάβει... Ξέρω ότι τον έχουν χτυπήσει πολλές φορές ενώ φωτογράφιζε.
Οι στρατιώτες είναι πολύ βίαιοι στις νυχτερινές επιδρομές, γι’ αυτό ανησυχώ γι’ αυτόν. Μια άλλη φορά που έλειπε ο Hamde, εισέβαλαν σπίτι μας τη νύχτα και έμειναν για τρεις ώρες. Όταν είδα όλους μου τους γιους να στέκονται στην γραμμή έξω από το σπίτι μας και οι στρατιώτες να προσπαθούν να τους χτυπήσουν και να κάνουν αστεία για την φορά που είχαν πυροβολήσει τον Khamis στο κεφάλι, γελώντας που παραλίγο να πεθάνει στο νοσοκομείο…όταν άκουσα αυτά, λιποθύμησα. Όταν συνήλθα, βρισκόμουν εγώ στο νοσοκομείο. Ο Hamde βρισκόταν κάπου στο εξωτερικό και φοβόμουν ότι τον έψαχναν και θα το έπιαναν σε κάποιο τσεκπόιντ, όταν θα έμπαινε στην χώρα. Μια φορά μπήκαν στο σπίτι το πρωί και ο διοικητής τους μου είπε «μια μέρα θα έρθω με μπουλντόζα και θα κατεδαφίσω το σπίτι σου». Ήρθαν μετά από δυο μέρες και άρχισαν να ψάχνουν το σπίτι, αλλά δεν βρήκαν τίποτα, γιατί δεν έχουμε τίποτα να βρουν! Τώρα, δεν μπορούμε να κοιμηθούμε ούτε το βράδυ ούτε το πρωί, εξαιτίας των εισβολών. Αυτό που μένει να κάνουμε είναι να παραμένουμε ξύπνιοι.

Πιστεύεις ότι η μη-βίαιη αντίσταση σας μπορεί να συνεχιστεί, μετά από όλη την καταπίεση που έχουν υποφέρει οι κάτοικοι του Bi’lin από τις Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής;
Ναι, σίγουρα θα συνεχίσουμε. Εγώ και ο άντρας μου θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στο κτήμα μας κάθε μέρα. Θα συνεχίσουμε μέχρι τελευταία μας στιγμή…εύχομαι να πεθάνω στην γη μου.

Πιστεύεις ότι θα τα καταφέρετε ποτέ να έχετε την ειρήνη για την οποία παλεύετε;
Η ισραηλινή κυβέρνηση δεν πιστεύει σ’ αυτό το πράγμα που λέγεται ειρήνη. Θέλω να υπάρξει ειρήνη για να είναι ασφαλή τα παιδιά μου. Δεν είμαστε άνθρωποι της βίας, αλλά η ισραηλινή κυβέρνηση κλέβει την γη μας, σκοτώνει τα αδέλφια μας και συλλαμβάνει τα παιδιά μας. Είναι αυτός τρόπος για να κάνουμε ειρήνη;