Ο άντρας μου φυλακίστηκε γιατί διαμαρτύρονταν εναντίον του τείχους

της Majida Abu Rahmah, Πηγή: The Electronic Intifada, 7 Γενάρη 2010

Την Παγκόσμια Ημέρα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το 2008, ο άντρας μου Abdallah Abu Rahmah βρισκόταν στο Βερολίνο για να παραλάβει μετάλλιο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ένα χρόνο μετά, στις 10 Δεκέμβρη 2009, ο Abdallah συνελήφθη από Ισραηλινούς στρατιώτες, που εισέβαλαν στο σπίτι μας στην Δυτική Όχθη, στις 2 το πρωί. Και συνελήφθη για τους ίδιους λόγους για τους οποίους είχε κερδίσει το βραβείο, δηλαδή για τον μη βίαιο αγώνα του για δικαιοσύνη, ισότητα και ειρήνη στην Παλαιστίνη/Ισραήλ.

Ο άντρας μου είναι δάσκαλος και αγρότης από το παλαιστινιακό χωρίο Bilin. Όταν οι Ισραηλινοί έκτισαν το τείχος του απαρτχάιντ εδώ, πήραν από το Bilin περισσότερα από τα μισά εδάφη του προκειμένου να επεκτείνουν τον παράνομο εποικισμό Mattityahu East. Σε απάντηση αυτού, ο Abdallah και σύντροφοι χωρικοί ξεκίνησαν μια εκστρατεία μη βίαιης αντίστασης. Κάθε Παρασκευή, τα τελευταία πέντε χρόνια, κάνουμε πορείες μαζί με Ισραηλινούς και διεθνείς ακτιβιστές, υποστηρικτές του αγώνα μας, για να διαμαρτυρηθούμε για την κλοπή της γης και της ζωής μας.

Τον Σεπτέμβρη του 2007, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ αποφάνθηκε ότι το πέρασμα του Τείχους μέσα από το Bilin είναι παράνομο και πρέπει να αλλάξει πορεία. Δύο χρονιά μετά, παραμένει στην θέση του. Πολλοί αποθαρρύνθηκαν, αλλά ο Abdullah τους είπε πως η πίεση της αντίστασης μας και η διεθνής υποστήριξη, θα ρίξουν το τείχος.
Καθώς η λαϊκή αντίσταση της βάσης μεγαλώνει εδώ, οι προσπάθειες να σταματήσουν τις δράσεις μας, έχουν ενταθεί. Ο στρατός έχει πάρει οδηγίες να χρησιμοποιεί όπλα εναντίον των διαδηλωτών και να συλλαμβάνει τους συμμετέχοντες. Ο αγαπημένος μας φίλος Bassem Abu Rahmah, δολοφονήθηκε από Ισραηλινούς στρατιώτες καθώς προσπαθούσε να τους μιλήσει κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης. Εβδομήντα επτά άτομα έχουν συλληφθεί κατά τη διάρκεια βίαιων νυχτερινών επιδρομών του Ισραηλινού στρατού.

Ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι και ο ξάδελφος του άντρα μου, Adeeb Abu Rahmah, που όπως και ο Abdallah δεν είχε χάσει καμία διαδήλωση και δεν υπήρξε ποτέ βίαιος. Ο Adeeb, πατέρας εννέα παιδιών, βρίσκεται στην φυλακή εδώ και πέντε μήνες, χωρίς καμία ένδειξη για την αποφυλάκιση του. Από την πρώτη φορά που εισέβαλλαν σπίτι μας οι Ισραηλινοί στρατιώτες, η εφτάχρονη κόρη μας Luma, ξυπνάει ουρλιάζοντας και η πεντάχρονη Layan βρέχει το κρεβάτι της. Μόνο ο εννέα μηνών γιος μας Laith ακόμα χαμογελάει, αλλά δακρύζω κάθε φορά που ζητάει τον πατέρα του.
Ηγέτες, όπως ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Jimmy Carter και ο Αρχιεπίσκοπος Desmond Tutu, ένας από τους ηγέτες του αγώνα εναντίον του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής, έχουν επισκεφτεί το χωριό μας. Στάθηκαν στον τάφο του Bassem μαζί με τον Abdallah τον περασμένο Αύγουστο. Ο Tutu μας είπε «όπως ένας απλός άνθρωπος που λεγόταν Gandhi ηγήθηκε ενός πετυχημένου μη-βίαιου αγώνα στην Ινδία και απλοί άνθρωποι όπως η Rosa Parks και ο Martin Luther King ηγήθηκαν του αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ, έτσι και εδώ στο Bilin, απλοί άνθρωποι διεξάγουν μια μη βίαιη πάλη που θα τους οδηγήσει στην ελευθερία τους».
Το απόγευμα πριν την σύλληψη του, ο Abdullah ετοίμαζε μια ομιλία που θα διαβαζόταν εκ μέρους του στον Παγκόσμιο Οργανισμό Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μιας και το Ισραήλ δεν του επέτρεψε να ταξιδέψει στην Γερμανία για την τελετή. Έγραφε: «Εύχομαι να μπορούσα να είμαι μαζί σας, να μοιραστώ την χαρά των φίλων που θα παραλάβουν το φετινό βραβείο και να γιορτάσω μαζί σας την 20η επέτειο της πτώσης του τείχους του Βερολίνου. Αλλά η κατοχή όχι μόνο μας έκλεψε το κράτος, τη γη και τις ζωές μας, αλλά μας στερεί και τόσες πολλές όμορφες στιγμές. Η μητέρα μου πέθανε σε ένα νοσοκομείο της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ, της ιστορικής μας πρωτεύουσας, τον Αύγουστο, αλλά η ισραηλινή κατοχή αρνήθηκε να μου δώσει άδεια για να είμαι κοντά της. Ένας Ισραηλινός φίλος κρατούσε ένα κινητό τηλέφωνο στο αυτί της μητέρας μου για να μπορέσω να την αποχαιρετήσω και να την ευχαριστήσω για όλη την αγάπη που μας είχε δώσει. Στο σκοτάδι όλων αυτών των δυσκολιών που μας επιβάλλει η κατοχή, η αλληλεγγύη των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, που ψάχνουν για δικαιοσύνη όπως εσείς, μας δίνει δύναμη. Σε αντίθεση με το Ισραήλ, δεν έχουμε πυρηνικά όπλα και στρατό. Αλλά δεν τα θέλουμε ούτε τα χρειαζόμαστε. Θα γκρεμίσουμε το ισραηλινό τείχος του απαρτχάιντ με τη δική σας υποστήριξη και το δίκαιο του αγώνα μας».

Δώδεκα ώρες μετά την αρπαγή του Abdallah από το σπίτι μας και τη μεταφορά του στις στρατιωτικές φυλακές, άκουγα την ομιλία του Προέδρου Obama καθώς παραλάμβανε το Νόμπελ Ειρήνης. Μιλούσε «για τους άντρες και τις γυναίκες σε όλον τον κόσμο, που έχουν φυλακιστεί και κακοποιηθεί γιατί επιδίωκαν δικαιοσύνη». Σκέφτηκα τον Bassem, τον Adeed και τον άντρα μου και αναρωτήθηκα αν ο Obama κάνει κάτι για να υποστηρίξει τον αγώνα μας για ελευθερία.