Ανώτατοι αξιωματούχοι του Ισραήλ επιβεβαίωσαν τις αναφορές πως βρετανικό δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης της Tzipi Livni, για τον ρόλο της στην οργάνωση της ισραηλινής επίθεσης ενάντια στη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας τον περασμένο Δεκέμβρη. Βρετανικές πηγές αναφέρουν όμως ότι αν και το βρετανικό δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στην Γάζα, ακυρώθηκε μόλις ανακάλυψαν ότι η Linvi δεν βρισκόταν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όπως πολλοί από μας είχαν από καιρό προβλέψει, τα πράγματα αλλάζουν. Τώρα οι Ισραηλινοί πολιτικοί και στρατιωτικοί αρχηγοί είναι αυτοί που κυνηγιούνται.
Όπως αναφέρει η Haaretz , ο Υπουργός Εξωτερικών David Miliband, ο άνθρωπος που την προηγούμενη εβδομάδα διόρισε ένα σιωνιστή ως επόμενο Βρετανό Πρέσβη στο Ισραήλ, ανακοίνωσε πως η Βρετανία «δεν θα ανεχτεί πλέον καμία νομική παρενόχληση αυτού του είδους για τους Ισραηλινούς αξιωματούχους». Συνέχισε λέγοντας ότι «η βρετανική νομοθεσία που επιτρέπει στους δικαστές να εκδίδουν εντάλματα σύλληψης για ξένους αξιωματούχους, χωρίς την προγενέστερη γνώση ή συμβουλή ενός κατήγορου, θα πρέπει να επανεξεταστεί και να τροποποιηθεί».
Εδώ προβληματίστηκα. Γιατί πρέπει η νομοθεσία να «επανεξεταστεί» και να «τροποποιηθεί»; Μήπως γιατί η Βρετανία αποφάσισε να παραιτηθεί από την εθνική της παράδοση; ;H γιατί ο Miliband χρειάζεται την στήριξη του Εργατικού Κόμματος και των φίλων του στο Ισραήλ για να επανεκλεγεί; Ή μας αποκαλύπτει την καλά κρυμμένη και πάντα παρούσα, στενή πολιτική του φιλία;
Όπως δήλωσε ο Miliband, «η Βρετανική Κυβέρνηση αποφάσισε ότι απειλές σύλληψης ενάντια σε επισκέπτες του αναστήματος της Livni, δεν θα ξανασυμβούν». Και αναρωτιέμαι άλλη μια φορά: τι σημαίνει «του αναστήματος της Livni»; Μήπως στην πραγματικότητα εννοεί ότι η Linvi χαίρεται να δολοφονεί και τώρα είναι ευπρόσδεκτη στο βρετανικό έδαφος;
«Το Ισραήλ είναι στρατηγικός σύμμαχος και στενός φίλος της Βρετανίας. Είμαστε αποφασισμένοι να προστατέψουμε και να ενισχύσουμε αυτούς τους δεσμούς», είπε ο Miliband. Και αυτό μου φέρνει στο μυαλό το παλιό ρητό «δείξε μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι». Αν σκεφτώ την πρόσφατη ιστορία των Εργατικών (βλέπε παράνομοι πόλεμοι και εισβολές), δεν εκπλήσσομαι που ο Miliband έχει τόσους φίλους στο εβραϊκό κράτος. Και όχι μόνο απλούς Ισραηλινούς, αλλά τους επικεφαλείς των μαζικών δολοφονιών.
Σύμφωνα με την Haaretz, ο Miliband τηλεφώνησε στη Livni για να εκφράσει την έκπληξη του σχετικά με το ένταλμα και δεσμεύτηκε να επιληφθεί του ζητήματος άμεσα. Χρόνια πριν, όταν ακόμα ήμασταν νέοι και αφελείς, οι καθηγητές πολιτικών επιστημών επέμεναν και μας έλεγαν ότι η ανεξαρτησία των δικαστικών αρχών είναι κρίσιμη για την δημοκρατία. Προφανώς, αυτή την αρχή δεν την εκτιμά ιδιαιτέρως ο Miliband, που διατείνεται πως θέλει να προάγει την ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Μάλλον πρέπει να περάσει λίγο χρόνο με τον δάσκαλο του γιου μου στο δημοτικό, για να μάθει τι είναι δημοκρατία.
Η Livni ξεκαθάρισε ότι «δεν βλέπει το ένταλμα σύλληψης σαν προσωπική επίθεση, αλλά σαν κάτι που επηρεάζει το Ισραήλ στο σύνολο του». Φυσικά και έχει δίκιο. Η ισραηλινή κοινωνία θεωρείται από όλες τις ευρωπαϊκές μάζες σαν εγκληματική, που εξολοθρεύει κράτη. Γι’ αυτό και τα εντάλματα σύλληψης Ισραηλινών αρχηγών αποτελούν στην πραγματικότητα συμβολικές πράξεις.
Ο Πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu, εξέδωσε μια ανακοίνωση στην οποία αναφερόταν ότι «δεν θα συμφωνήσουμε σε μια κατάσταση όπου ο Ehud Olmert, ο Ehud Barak και η Tzipi Livni θα κληθούν ως κατηγορούμενοι….δεν θα συμφωνήσουμε στο ότι όλοι οι διοικητές των Ισραηλινών Δυνάμεων Ασφαλείας και οι στρατιώτες, οι οποίοι – ηρωικά και με γνώμονα την ηθική– προστάτεψαν τους πολίτες μας ενάντια στον βίαιο και εγκληματικό εχθρό, θα καταδικαστούν σαν εγκληματίες πολέμου. Απορρίπτουμε αυτόν τον γελοίο ισχυρισμό». Είναι φανερή η καταγωγή του Netanyahu, αλλά μάλλον ο ισραηλινός πρωθυπουργός δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι βόμβες λευκού φωσφόρου πάνω σε άμαχο πληθυσμό, δεν είναι ακριβώς αυτό που οι Ευρωπαίοι και οι καλλιεργημένοι άνθρωποι θεωρούν «ηρωικό» ή «ηθικό».
Το Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ είναι τόσο διασκεδαστικό όσο και ο φανατικός Υπουργός Avigdor Liberman που σε επίσημη ανακοίνωση του δηλώνει: «Εκτιμούμαι την επιθυμία της Βρετανικής Κυβέρνησης να παίξει κεντρικό ρόλο στις ειρηνευτικές διεργασίες για την Μέση Ανατολή και γι’ αυτό περιμένουμε να αποδείξει εμπράκτως την σημασία που δίνει στις σχέσεις της με το Ισραήλ». Ας το παραδεχτούμε, ο εκφοβισμός είναι η συνηθισμένη πολιτική του Ισραήλ. Αλλά από την άλλη, η προσπάθεια του να μας πείσει ότι οδεύει προς την ειρήνη είναι κάτι παραπάνω από κωμική. Είναι αναμφίβολα ύπουλη. Η Βρετανία δεν θα παίξει κανένα ρόλο στις ειρηνευτικές διαδικασίες, γιατί απλά δεν υπάρχουν τέτοιες.
Σε απάντηση του εντάλματος, η Livni αποποιούμενη οποιαδήποτε προσωπική ευθύνη, δήλωσε ότι «δεν θα δεχτεί καμιά κατηγορία που θα εξισώνει τους Ισραηλινούς στρατιώτες με τρομοκράτες». Και έχει απόλυτο δίκιο. Αυτοί που ονομάζονται «τρομοκράτες», είναι στην πραγματικότητα αγωνιστές για την ελευθερία. Το Ισραήλ, από την άλλη, είναι ένα ρατσιστικό εξολοθρευτικό κράτος. Οι στρατιωτικές δυνάμεις του, διαπράττουν ένα συνεχές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Οι δολοφονικές πρακτικές του αποτελούν άμεση αντανάκλαση της επιθυμίας των πολιτών του, που εκφράζεται με τη δημοκρατική τους ψήφο. Στο αποκορύφωμα της κτηνώδους εισβολής των Ισραηλινών Δυνάμεων στην Γάζα, το 94% των Ισραηλινών στήριζαν τα φονικά μέτρα ενάντια στον παλαιστινιακό πληθυσμό.
Αναρτήσεις
