Πως το Ισραήλ κέρδισε ξανά την μάχη των εποικισμών

του Ramzy Baroud Πηγή: www.alternativenews.org/english 11 Νοέμβρη 2009

Όταν ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών David Miliband ξεστόμισε λίγες λέξεις σχετικά με τον παράνομο χαρακτήρα των Ισραηλινών εποικισμών στη Δυτική Όχθη, πολλοί θέλησαν να πιστέψουν πως το Λονδίνο πήρε μια καθαρή θέση ενάντια στις συνεχείς παραβιάσεις του Διεθνές Δικαίου από την πλευρά του Ισραήλ. Δυστυχώς όμως, έσφαλαν!

Η πραγματικότητα είναι πως η δήλωση του Miliband, που έγινε κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου που ακολούθησε τις συνομιλίες με τον Βασιλιά Abdullah II της Ιορδανίας στο Αμμάν, ήταν απλά θέμα τακτικής με σκοπό να ελαφρύνει το αρνητικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί λόγω της ασθενικής θέσης που κράτησε η Ουάσιγκτον στο ίδιο θέμα. Τα λόγια του Miliband ήταν: «Οι εποικισμοί είναι κατά τη γνώμη μας παράνομοι και αποτελούν εμπόδιο για την εδραίωση της ειρήνης στην Δυτική όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Οι εποικισμοί αποτελούν πρόκληση για την καρδιά…του Παλαιστινιακού κράτους». Αλλά στη συνέχεια πρόσθεσε: «Είναι σημαντικό για όσους ενδιαφέρονται για την ασφάλεια και την κοινωνική δικαιοσύνη στην περιοχή, να ξαναρχίσουν σοβαρά πλέον οι συνομιλίες για τα σύνορα και τα εδάφη, γιατί αν μπορείς να έχεις προόδους σε αυτά τα ζητήματα τότε μπορείς να επιλύσεις το ζήτημα των εποικισμών».

Αυτός είναι ο τυπικός Miliband. Ενώ είναι ευπρόσδεκτη η ξεκάθαρη και αποφασιστική του δήλωση για το θέμα των παράνομων εποικισμών και ο χαρακτηρισμός τους ως εμπόδιο, κανείς δεν μπορεί να αποκρυπτογραφήσει την πολιτικάντικη δήλωση που ακολουθεί. Για να εκτιμηθεί πραγματικά η δήλωση πρέπει τα δύο σκέλη της να διαβαστούν ως σύνολο. Ο κίνδυνος παραμονεύει στο δεύτερο σκέλος της δήλωσης, όπου σκόπιμα άλλαξε την σειρά της προτεινόμενης λύσης για την κρίση στην Μέση Ανατολή: «να ξαναρχίσουν σοβαρά πλέον οι συνομιλίες για τα σύνορα και τα εδάφη», που σημαίνει διαπραγματεύσεις χωρίς όρους, γιατί η «πρόοδος» σε αυτά τα μέτωπα «θα επιλύσει το ζήτημα των εποικισμών».

Αλλά αυτός ακριβώς δεν είναι ο τύπος διαλόγου που θέλει και το Ισραήλ; Ειρηνευτικές συνομιλίες χωρίς όρους, χωρίς προθεσμίες και χωρίς συγκεκριμένη λήξη, ενώ θα εξακολουθεί αμείωτα να χτίζει τους παράνομους εποικισμούς του σε κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου; Αυτό δεν είναι που οι Παλαιστίνιοι, όλοι οι Παλαιστίνιοι απέρριψαν σφόδρα; Η Παλαιστινιακή ηγεσία κατανοεί πως οι άνευ όρων διαπραγματεύσεις θα αποφέρουν στους Παλαιστίνιους, τον αδύναμο κρίκο οποιοδήποτε διαπραγματεύσεων, μόνο περισσότερο εξευτελισμό, ενώ ο δυνατός κρίκος θα καθορίσει μια λύση-οποιαδήποτε λύση- που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το Ισραήλ δεν δέχεται σοβαρές πιέσεις, παρά μόνο περιστασιακά την υποκριτική αφοσίωση στην ειρηνευτική διαδικασία της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου, η δεξιά κυβέρνηση του Benjamin Netanyahu δεν έχει κανένα λόγο να σταματήσει ή έστω να μειώσει το παράνομο εποικιστικό της πρόγραμμα και την επακόλουθη εθνική κάθαρση των Παλαιστινίων.

Ο Miliband είναι ένας έξυπνος πολιτικός. Παρόλο που τα λόγια του βρίθουν αντιθέσεων, ειπώθηκαν με τέτοιο τρόπο που δημιούργησαν την αίσθηση ότι υπάρχει ουσιαστική αλλαγή στην πολιτική κατεύθυνση. Η υποτιθέμενη δυνατή δήλωση του Miliband για τους εποικισμούς ήρθε την στιγμή που η πολιτική της κυβέρνησης Obama, και η αποτυχημένη προσπάθεια να διαχωριστεί από την μισητή παράδοση του George Bush, καταρρέει. Τον Μάιο, σε συνέχεια της πρώτης συνάντησης του Προέδρου Obama με τον Netanyahu, η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Hilary Clinton, δεν ήθελε να αφήσει καμία αμφιβολία όσον αφορά την καινούρια πολιτική της Αμερικής στο θέμα των εποικισμών: «Οι ΗΠΑ θέλουν να δουν το πάγωμα των εποικισμών- όχι λίγους εποικισμούς, ούτε φυλάκια, ούτε επεκτάσεις λόγω φυσικής αύξησης».

Αυτό ακούγεται καταπληκτικό, είναι ακόμα καλύτερο από την πρόσφατη δήλωση του Miliband. Αλλά έκτοτε, η κυβέρνηση Obama φαίνεται ότι ανακάλυψε τα όρια των «τολμηρών ονείρων»: ένα δυνατό, ενωμένο, φιλοϊσραηλινό λόμπυ, μια κατηγορηματικά δεξιά κυβέρνηση στο Ισραήλ, ένα Κογκρέσο των ΗΠΑ που στηρίζει κάθε κίνηση του Ισραήλ, μια άτονη διεθνή κοινότητα, κατακερματισμένες μουσουλμανικές και αραβικές χώρες και όλα τα υπόλοιπα.

Γι’ αυτό και δεν αποτέλεσε έκπληξη η υπαναχώρηση της κα. Κλίντον, κατά την διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης της στην Μέση Ανατολή, σε όλες τις υποσχέσεις που είχε δώσει η κυβέρνηση της. Οι Times έγραψαν ότι «ισχυρίστηκε (την 1η Νοεμβρίου) ότι το πάγωμα των εποικισμών δεν αποτέλεσε ποτέ προϋπόθεση για την έναρξη των συνομιλιών». Ακόμα χειρότερα, όχι μόνο απέτυχε να πείσει τον Netanyahu για την στάση των ΗΠΑ, η οποία λίγο-πολύ ήταν σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο, αλλά τον επαίνεσε που απέρριψε το υποτιθέμενο ισχυρό αίτημα των ΗΠΑ. Η αλλαγή έγινε κατά την διάρκεια της μονοήμερης επίσκεψης της στην Ιερουσαλήμ: «Αυτό που προτείνει ο Πρωθυπουργός (του Ισραήλ) για συγκεκριμένους περιορισμούς στην πολιτική των εποικισμών…είναι πρωτοφανές», ήταν το σχόλιο της για την απατηλή υπόσχεση του Netanyahu να επιβραδύνει τις εποικιστικές δράσεις στην Δυτική Όχθη.

Υπάρχουν πάνω από 500.00 Εβραίοι έποικοι στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ και την Δυτική Όχθη, που ζουν σε πολλούς εποικισμούς που είναι όλοι παράνομοι σύμφωνα με την 4η Συνθήκη της Γένοβα και με τα πολυάριθμα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.

Η Clinton συνεχίζοντας έγινε πιο προσβλητική, απαιτώντας από τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους να πλησιάσουν το Ισραήλ. Ποιο ήταν το τελευταίο πράγμα που έγινε για να μπορούν να απαιτούν από τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους, εξομάλυνση, ανοιχτές αγορές ή καθιέρωση διπλωματικών σχέσεων; Γιατί θα πρέπει το Ισραήλ να ανταμειφθεί για τις σφαγές στην Γάζα, για την εδραίωση της στρατιωτικής κυριαρχίας του στην Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, για τις συνεχείς επιθέσεις στο al-Aqsa και για τόσα άλλα ακόμα;

Συγκυριακά, η Παλαιστινιακή Αρχή ίσως συνειδητοποίησε το λάθος της να πιστέψει ότι η πρόταση της κυβέρνησης Obama θα υπερίσχυε της επιμονής του Ισραήλ. Εξέχον μέλος της ΠΑ, ο Abu Rudeinah είπε ότι «οι διαπραγματεύσεις έχουν παραλύσει» κατηγορώντας « την αδιαλλαξία του Ισραήλ και την υπαναχώρηση της Αμερικής». «Δεν υπάρχει καμία ελπίδα στον ορίζοντα για τις διαπραγματεύσεις», πρόσθεσε.

Ο Παλαιστίνιος διαπραγματευτής Saeb Erekat κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου στην Ramallah στην Δυτική Όχθη στις 4 Νοεμβρίου, ήταν πιο αποκαλυπτικός. Ήρθε ίσως η ώρα για τον Παλαιστίνιο Πρόεδρο Mahmoud Abbas «να πει την αλήθεια στον λαό του, ότι η λύση δύο κρατών δεν είναι πλέον δυνατή, λόγω των συνεχών εποικιστικών δράσεων». Είπε αυτό που πολλοί δεν θέλουν να ακούσουν, μαζί και ο Miliband, που επιμένει να δίνει ζωή σε μια ξεπερασμένη «λύση», ενώ δεν κάνει τίποτα προκειμένου να αντικρίσει την πραγματικότητα. «Είναι σημαντικό να μην αποτραβηχτούμε από την λύση των δύο κρατών, για το συμφέρον όλων των κατοίκων στην περιοχή. Πιστεύω ότι οι εναλλακτικές λύσεις είναι σκοτεινές και δεν είναι αποδεχτές και από τις δύο πλευρές» είπε ο Miliband. Απέτυχε ωστόσο να μας διαφωτίσει για το πως «η φωτεινή και καλοδεχούμενη» λύση του, θα υλοποιηθεί, καθώς το Ισραήλ συνεχίζει να καταλαμβάνει εκατοστό το εκατοστό, και σπίτι το σπίτι, την Ιερουσαλήμ και την Δυτική Όχθη μπροστά στα μάτια των διεθνών μέσων ενημέρωσης και εις γνώση και με τη συμφωνία των «ελαστικών» πολιτικών, όπως η Clinton και ο ίδιος.