(Προηγούμενο: Παλαιστίνη ένας λαός στο δρόμο του αγώνα)
2000
Σεπτέμβριος: Ο Μπάρακ απειλεί με αντίποινα τους Παλαιστίνιους σε περίπτωση ανακήρυξης κράτους και αυτοί την αναβάλλουν για 2 τουλάχιστον μήνες. Ο Σαρόν, αρχηγός τότε της αντιπολίτευσης, βάζει φωτιά στην Παλαιστίνη επισκεπτόμενος στις 28 του μήνα το τέμενος Αλ-Ακσά, τον ιερότερο μουσουλμανικό τόπο της Ιερουσαλήμ μέσα σε λίγες ώρες επεισόδια ξεσπούν σε όλη τη Δυτική Όχθη. Στις 30, οι Παλαιστίνιοι κατεβαίνουν σε γενική απεργία με αποτέλεσμα 9 νεκρούς και 280 τραυματίες.
Οκτώβριος: Η δεύτερη Ιντιφάντα έχει ξεκινήσει και οι πρώτες δεκάδες νεκρών αρχίζουν να προστίθενται στον κατάλογο των θυμάτων του σιωνισμού. Το Ισραήλ αρχίζει τη χρήση τανκς και ελικοπτέρων μέσα σε δέκα μέρες. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καταδικάζει το Ισραήλ για «υπερβολική χρήση βίας». Δεν είναι έτοιμοι για ειρήνη οι Παλαιστίνιοι, λέει ο Μπάρακ. Η Ιντιφάντα θα συνεχιστεί ωσότου «ένα παιδί σηκώσει την παλαιστινιακή σημαία στην Ιερουσαλήμ» προειδοποιεί ο Αραφάτ.
Νοέμβριος: Καθημερινοί θάνατοι στην Παλαιστίνη. Το Ισραήλ προχωράει σε αποκλεισμούς των κατεχόμενων, που έχουν σαν αποτέλεσμα τις πρώτες ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα.
Δεκέμβριος: Στις ΗΠΑ βγαίνει ο Μπους, ενώ η κυβέρνηση Μπαράκ καταρρέει. Το Συμβούλιο Ασφαλείας απέρριψε το αίτημα των Παλαιστινίων για αποστολή δύναμης στη Μ. Ανατολή, εξέλιξη που χαρακτηρίστηκε από τους Ισραηλινούς ως «η μεγαλύτερη διπλωματική νίκη του Ισραήλ στον ΟΗΕ τα τελευταία 20 χρόνια».
2001
Ιανουάριος: Ο Σαρόν προβάλλει σαν ο σίγουρος νικητής των εκλογών, καθώς είναι η πιο ταιριαστή προσωπικότητα στις ανάγκες της πολιτικής του Ισραήλ.
Φεβρουάριος: Ο Αριέλ Σαρόν είναι ο νέος πρωθυπουργός του Ισραήλ και σπεύδει να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας που πλαισιώνεται από στελέχη από όλο το πολιτικό φάσμα. Αφού έχει κάνει σαφές όρι δεν ισχύει καμία προηγούμενη συμφωνία με τους Παλαιστίνιους, προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν θα υπάρξει και καμία επόμενη. Πραγματοποιούνται οι πρώτες επιθέσεις Παλαιστινίων στο έδαφος του Ισραήλ.
Μάρτιος: «Θέλω να φέρω άλλο ένα εκατομμύριο Εβραίους στο Ισραήλ τα επόμενα 10-12 χρόνια» δηλώνει ο Σαρόν, προσθέτοντας ότι δεν προτίθεται να ανακαταλάβει τμήματα της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας. Ταυτόχρονα, αρνείται κάθε ευθύνη για το κύμα βίας που έχει ξεσπάσει από το Σεπτέμβριο.
Απρίλιος: Προκλητικές δηλώσεις και συνεχείς στρατιωτικές επιθέσεις του Ισραήλ. Η πρώτη ανακατάληψη εδάφους της Παλαιστινιακής Αρχής στη Λωρίδα της Γάζας κρατάει μόνο μερικές ώρες. «Πρέπει να χτυπάμε ημέρα και νύχτα» δηλώνει υπουργός της κυβέρνησης Σαρόν.
Μάιος: Οι Ισραηλινοί ρίχνουν στη μάχη, για πρώτη φορά από το 1967, και τα F-16. Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι διαδηλωτές τιμούν την επέτειο της Αλ Νάκμπα (Η Καταστροφή) που σηματοδοτεί το διωγμό 700.000 Παλαιστινίων μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Ιούνιος: Η επίθεση σε ντισκοτέκ του Τελ Αβίβ και η εφαρμογή του σχεδίου Τένετ σημαδεύουν αυτό το μήνα. Παρά την εκεχειρία, οι νεκροί Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να αυξάνονται. Τη δέσμευσή τους να συνεχίσουν την Ιντιφάντα εξέφρασαν 13 παλαιστινιακά κινήματα, μετά από σύσκεψη για την κατάρτιση μιας κοινής απόφασης μετά την εκεχειρία που εξήγγειλε ο Αραφάτ.
Ιούλιος: Το Ισραήλ αρχίζει να κατεδαφίζει σπίτια Παλαιστινίων σε κάθε του εισβολή. Στο στόχαστρο μπαίνουν τα κτίρια και οι εγκαταστάσεις της παλαιστινιακής αρχής.
Αύγουστος: Από εδώ και στο εξής όποιος θεωρείται εχθρός των σιωνιστών θα εντοπίζεται και θα εκτελείται. Χωρίς δίκες, χωρίς στοιχεία, χωρίς δικαιολογίες.... Πρώτα θύματα της επιχείρησης ο ηγέτης της Φατάχ στη Δυτική Όχθη, Μαρουάν Μπαργκούτι, και ο ηγέτης του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Αμπού Αλί Μουσταφά. «Το Ισραήλ δεν πρόκειται να επανακαταλάβει παλαιστινιακά εδάφη» διαβεβαιώνει ο ΥΠΕΞ της χώρας.
Σεπτέμβριος: Χτύπημα στη Νέα Υόρκη. Ο Σαρόν εκμεταλλεύεται τη συγκυρία και διεξάγει το δικό του «αντιτρομοκρατικό» πόλεμο με περισσότερα θύματα από όλες τις προηγούμενες επιχειρήσεις.
Οκτώβριος: Ενώ οι νεκροί της νέας Ιντιφάντα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ αυτούς της προηγούμενης 8χρονης εξέγερσης, η εκτέλεση του υπουργού τουρισμού του Ισραήλ από το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης δίνει στο Ισραήλ την αφορμή να πιέζει στο εξής τον Αραφάτ για τη σύλληψη των δραστών.
Νοέμβριος: Λίγες ώρες μετά την έκκληση των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για απόσυρση των ισραηλινών δυνάμεων από τις αυτόνομες παλαιστινιακές περιοχές της Δ. Όχθης, αυτές εισβάλλουν στο κεντρικό τμήμα της Λωρίδας της Γάζας.
Δεκέμβριος: Οι επιθέσεις αυτοκτονίας πολλαπλασιάζονται και οι Ισραηλινοί κατηγορούν προσωπικά τον Αραφάτ, περιορίζοντάς τον στη Ραμάλα, όπου παραμένει μέχρι σήμερα, ενώ χτυπούν κτίρια της παλαιστινιακής διοίκησης.
2002
Ιανουάριος: Το Ισραήλ στρέφεται προς την υποδομή της Παλαιστινιακής Αρχής και αρχίζει την ισοπέδωση. Το αεροδρόμιο και το λιμάνι της Γάζας, το παλαιστινιακό ραδιόφωνο, διοικητικά κτίρια ανήκουν στην «υποδομή της τρομοκρατίας». Ταυτόχρονα στήνει μια σκοτεινή υπόθεση με πλοίο που μεταφέρει όπλα και κατηγορούν το Ιράν ότι εξοπλίζει τους Παλαιστίνιους, ενώ υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες δολοφονείται στον Λίβανο ο πιο σημαντικός μάρτυρας (και φυσικός αυτουργός) της σφαγής της Σάμπρα και Σατίλα.
Φεβρουάριος: Οι Ισραηλινοί δείχνουν πλέον καθαρά ότι δεν έχουν κανένα σκοπό να κάνουν πίσω αν δεν τελειώσουν το ολοκαύτωμα που ξεκίνησαν. Δεκάδες νεκροί σε επιθέσεις από ξηράς και από αέρος και ισοπέδωση της Παλαιστίνης.
Μάρτιος: Η τρομοκρατία του Ισραήλ φτάνει στο απόγειό της. «Πολλές απώλειες» θα υποφέρουν οι Παλαιστίνιοι «ώσπου να μάθουν πως με την τρομοκρατία δεν θα πετύχουν τίποτε» δηλώνει ο Σαρόν. Ριπές κατά ασθενοφόρου σκοτώνουν γιατρό στη Ραμάλα. Συλλήψεις κατά χιλιάδες, φυλακίσεις, βασανιστήρια, εξαφανίσεις είναι καθημερινά φαινόμενα. Οι Παλαιστίνιοι υπερασπίζονται την ίδια τους την ύπαρξη.
(Επόμενο: Ισλαμισμός ο νέος ολοκληρωτικός εχθρός)
Αναρτήσεις
