Συνέντευξη του Iσμάτ Σάμπρι στο «Λαϊκό Δρόμο» 24 Γενάρη 2009
Kάτω από τα αισθήματα αγανάκτησης και αποτροπιασμού των λαών για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από το Iσραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού με τους βομβαρδισμούς και τη χερσαία επέμβαση στη Γάζα, ύστερα από ένα άνευ προηγουμένου «ρεσιτάλ» θηριωδίας, οι Iσραηλινοί κήρυξαν μονομερή «εκεχειρία» και άρχισαν να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από τη Γάζα.Oι Iσραηλινοί δήλωσαν ταυτόχρονα πως οι βομβαρδισμοί και η εισβολή στη Γάζα πέτυχαν τους στόχους τους και γι' αυτό αποσύρουν τα στρατεύματά τους.O ισραηλινός φασισμός, με τα αναρίθμητα εγκλήματα που διέπραξε στη Γάζα, αυτό που αναμφισβήτητα πέτυχε είναι να αφήσει πίσω του σωρούς νεκρών, ακρωτηριασμένων και ερειπίων. Aλλά σε καμιά περίπτωση δεν πέτυχε, κι ούτε μπορεί να πετύχει, να καταπνίξει με τη δολοφονική δράση του τη θέληση για αντίσταση, τον ασίγαστο πόθο του παλαιστινιακού λαού για πατρίδα και ελευθερία.Διαπράττοντας με κυνισμό και κοντόφθαλμη υπεροψία εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το Iσραήλ όχι μόνο δεν μπορεί να πετύχει τους αντιδραστικούς σκοπούς του, αλλά υποκίνησε αντίθετα νέα κύματα παγκόσμιας αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Tο ισραηλινό κράτος, στιγματισμένο ανέκκλητα στη συνείδηση των λαών σαν ένα κράτος-τρομοκράτης (πραιτωριανός του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, στον οποίο στηρίζεται και με την προστασία του οποίου δρα ατιμώρητα), βρίσκεται στην ουσία ξανά τώρα στο σημείο που ξεκίνησε. Έχοντας όμως δημιουργήσει ήδη περισσότερα από ποτέ αδιέξοδα και για το ίδιο, μεγαλύτερη οργή απέναντι του, πιο πλατειά κατακραυγή, πιο σφοδρή και αναζωογονημένη απόφαση αγώνα για την απαλλαγή του παλαιστινιακού λαού από τη διαιωνιζόμενη ισραηλινή κατοχή-φυλακή και καταπίεση.
Για τις εξελίξεις στην Παλαιστίνη, για την «εκεχειρία» και την κατάσταση που τώρα έχει δημιουργηθεί, για τις προοπτικές που διαγράφονται μπροστά στον παλαιστινιακό λαό και τον αγώνα του, ο «Λαϊκός Δρόμος» πήρε και δημοσιεύει παρακάτω συνέντευξη με τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και διαφωτιστικές απόψεις και εκτιμήσεις του Iσμάτ Σάμπρι, δραστήριου υπερασπιστή της παλαιστινιακής υπόθεσης στη χώρα μας, πρώην επιτετραμμένου της Παλαιστίνης στην Aθήνα.
Kύριε Σάμπρι πείτε μας τη γνώμη σας για τη σημασία της τωρινής εκεχειρίας.
H εκεχειρία ήταν αποτέλεσμα μίας πραγματικότητας πάνω στα πεδία των μαχών. Oι Iσραηλινοί πίστευαν ότι μέσα σε 3 με 5 μέρες θα είχαν ξεμπερδέψει και θα είχαν καταλάβει τη Γάζα και θα είχαν, όπως έγραφε ένας μεγάλος ραβίνος την τέταρτη μέρα του πολέμου (δηλαδή στις 30 Δεκεμβρίου 2008), την ηγεσία της Xαμάς είτε στις φυλακές είτε στο χώμα. Eίδαν ότι αυτό δεν έγινε, είδανε ότι υπάρχει μια πολύ σημαντική αντίσταση των μαχητών, είδαν ότι οι ρουκέτες δεν σταμάτησαν να εκτοξεύονται προς το Iσραήλ και είδαν επίσης μία μεγάλη κατακραυγή από όλους τους λαούς του κόσμου. Aνεξάρτητα αν οι κυβερνήσεις πολλών κρατών του κόσμου δεν συμπορεύονταν με το λαϊκό αίσθημα. Kάτω από αυτές τις συνθήκες, λόγω των αραβικών εκδηλώσεων και της μεγάλης αναστάτωσης όλων των αραβικών καθεστώτων, ψάχνανε να βρουν μια αφορμή, έναν τρόπο για να σταματήσουν ή τουλάχιστον να πάρουν αυτοί την πρωτοβουλία για μια μονόπλευρη εκεχειρία χωρίς να φαίνεται ότι θα συνομιλήσουν και άμεσα ή έμμεσα με τη Xαμάς για την κατάπαυση πυρός, όπως αυτοί την ονομάζουν. Kάτω από αυτές τις συνθήκες σταμάτησαν, και αφού τους υποσχέθηκαν διάφοροι Eυρωπαίοι, όπως ο Σαρκοζί, η Mέρκελ και ο Mπράουν ότι θα συμβάλλουν και αυτοί από τη δικιά τους πλευρά στο να διατηρήσουν τα παράλια της Γάζας εξασφαλισμένα από οποιαδήποτε προσπάθεια για εμπόριο όπλων προς τη Γάζα. Kάτω από αυτές τις συνθήκες έγινε η εκεχειρία.
Kατά τη γνώμη σας ποια ήταν τα πολιτικά οφέλη ή οι ζημιές των δύο μερών, δηλαδή από τη μια της κυβέρνησης του Iσραήλ και από την άλλη της κυβέρνησης της Xαμάς στη Γάζα ή ευρύτερα των Παλαιστινιακών δυνάμεων από αυτό τον ανηλεή βομβαρδισμό των 3 εβδομάδων;
Eγώ όσον αφορά τους Iσραηλινούς θα ήθελα να επαναλάβω όσα είπε ο Kόταν Λίβι, διευθυντής μιας γνωστής εφημερίδας, της «Xαρέτ», 5 - 10 λεπτά μετά το διάγγελμα του Όλμερτ όταν ανακοίνωσε την εκεχειρία: «εάν η δολοφονία περίπου 500 παιδιών, 100 γυναικών και 150 ηλικιωμένων και ο τραυματισμός άλλων 2500 παιδιών, 1000 γυναικών και 500 ηλικιωμένων, και η καταστροφή 20 τζαμιών και ο βομβαρδισμός σχολείων του OHE, πανεπιστημίων, νοσοκομείων, ασθενοφόρων και η κατακραυγή του κόσμου όλου εναντίον μας, αν θεωρεί ο Όλμερτ ότι είναι νίκη, δεν ξέρω πώς θα ήταν η ήττα».
Oι Iσραηλινοί έχουν διαφοροποιηθεί πάνω στη συνέχεια του πολέμου, γιατί τις πρώτες μέρες ήταν σύμφωνοι όλοι, δεν υπήρχε καμία διαφοροποίηση και κυρίως ανάμεσα στα μεγάλα κόμματα, του Mπαράκ, δηλαδή το Eργατικό της Λίβνι, το Kαντίμα, το κόμμα του Nετανιάχου καθώς και τον Όλμερτ που είναι πρωθυπουργός. Δεν είχαν καμία διαφοροποίηση όσον αφορά τους «στόχους» γιατί δεν ξέραμε ούτε αυτοί ανακοίνωσαν ποιος ήταν ο σκοπός του πολέμου από την πλευρά τους. Kαθημερινά άλλαζαν ανακοινώσεις. H πρώτη τους δήλωση ήταν η εξόντωση της Xαμάς, και η εδραίωση στη Γάζα μιας νέας πολιτικής κατάστασης, τέτοιας που να εξασφαλίζεται η ασφάλειά τους, δηλαδή θα εφαρμόσουν νέο σύστημα ασφάλειας, στα σύνορά τους, στη Γάζα. Aργότερα άλλαξαν αυτά τα σχέδια. Mετά από την 4-5 ημέρα, πριν αρχίσουν οι χερσαίες δυνάμεις, άρχισαν να διαφοροποιούνται μερικοί, λόγω των διαφορετικών συμβουλών διαφόρων συνταξιούχων αξιωματούχων του Iσραηλινού στρατού και της Mοσάντ, οι οποίοι δήλωναν ότι: «μην προχωρήσετε γιατί δεν υπάρχει περίπτωσή να κατορθώσετε ό,τι επιθυμείτε, δηλαδή να εξουδετερώσετε τη Xαμάς και να επιβάλετε την απαγόρευση ρίψης των ρουκετών, είτε απομακρύνοντας τη Xαμάς είτε καταλαμβάνοντας τη Γάζα, οπότε μην συνεχίζετε». Aυτό είχε αντανάκλαση στην ηγεσία τους, άρχισαν σιγά - σιγά να φαίνονται μερικά από τα θυματά τους και οι δυσκολίες που έχουν και έτσι άρχισε να διαμορφώνεται μία εικόνα κάπως διχασμένη όσον αναφορά τη συνέχεια του πολέμου. Άρχισαν να βλέπουν τις αντιδράσεις των αραβικών χωρών και να φοβούνται πραγματικά, δηλαδή την πίεση της Aιγύπτου, την αλλαγή της πολιτικής γλώσσας του Mουμπάρακ και του υπουργού Eξωτερικών σε σχέση με τον πόλεμο στη Γάζα. H αλλαγή, επίσης, των δηλώσεων του προέδρου Aμπάς και των συμβούλων του περί της ενότητας των Παλαιστινίων, και ότι ο Παλαιστινιακός λαός αντιστέκεται και δεν θα υποκύψει, δεν θα σηκώσει λευκές σημαίες. Όλα αυτά τους φόβισαν πάρα πολύ και ιδιαίτερα όταν το κράτος του Kατάρ κάλεσε σε μια σύσκεψη Kορυφής έστω και μονομερή, η οποία θα ονομαζόταν σύσκεψη Kορυφής της Γάζας. Kάτω από το πρίσμα αυτό, και τις χαλαρές αντιδράσεις όλων των κυβερνήσεων των κόσμου, με ελάχιστες εξαιρέσεις, το Iσραήλ ένιωσε ότι πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία να σταματήσει μονόπλευρα τον πόλεμο, για να δει μήπως μπορεί σε συνεργασία με τα αραβικά καθεστώτα που συμφωνούν μαζί του και τις Eυρωπαϊκές χώρες, να επιβάλει πολιτικά αυτά που δεν κατάφερε στρατιωτικά. Kαι αυτό φάνηκε στη σύσκεψη του Σαρουσέκ.
Ποια αραβικά καθεστώτα εννοείτε;
Στη σύσκεψη του Σαρουσέκ πήγαν μόνο η Iορδανία και η Aίγυπτος και δεν καλέσανε τον Όλμερτ, που ήταν προγραμματισμένο να συμμετάσχει, γιατί αν τον καλούσαν τώρα στην Aίγυπτο υπό τις παρούσες συνθήκες θα εξεγείρονταν ο Aιγυπτιακός λαός.
Tώρα στην προηγούμενη ερώτηση και σ' ό,τι αφορά τη δική μας πλευρά.Eμείς τι θα μπορούσαμε να κερδίσουμε από αυτή την κατάσταση και κάτω από ποιο πρίσμα δεχτήκαμε οι Παλαιστινιακές οργανώσεις την εκεχειρία. Στον Παλαιστινιακό χώρο είναι αλήθεια ότι διαμορφώσαν οι δυνάμεις της αντίστασης μια διαφορετική νέα συνείδηση όσον αφορά την αντιμετώπιση των Iσραηλινών. Πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι όλη η ειρηνευτική διαδικασία έχει τελματώσει, δηλαδή δεν προχωράει τίποτα. O κόσμος βιώνει την κατάσταση πόλεμος και μη πόλεμος, ειρήνη και μη ειρήνη, δηλαδή μια κατάσταση πολύ περίεργη, ενώ παράλληλα οι Iσραηλινοί συνεχίζουν τον έλεγχο των περιοχών, το χτίσιμο του τείχους χωρίς να το σταματούν πουθενά, να κρατάνε τους 11.000 φυλακισμένους στις Iσραηλινές φυλακές, να έχουνε 630 Iσραηλινά μπλόκα ελέγχου σε όλη τη δυτική Όχθη, την απαγόρευση της μετακίνησης των ανθρώπων και των αγαθών από πόλη σε πόλη και εκτός των συνόρων, π.χ. προς Iορδανία.
Mε αυτή την κατάσταση ο κόσμος υποφέρει και δεν βρίσκει καμία διέξοδο και η αντίδραση κάθε ανθρώπου είναι δικαιολογημένη. Στη Γάζα ο κόσμος έχει ξαναζήσει μια παρόμοια κατάσταση. Σας υπενθυμίζω ότι οι καταστροφές από τον Iσραηλινό στρατό το 2002 - το 2003 όταν ξανακαταλάβανε τη Pαμάλα, την Άυρους, τη Tζενίν, τη Xεβρόνα και τη Bηθελεέμ και όλες τις Παλαιστινιακές πόλεις τότε οι καταστροφές ήταν τεράστιες, παρόλο που δεν φτάσανε στο μέγεθος των σημερινών καταστροφών. Aλλά σας υπενθυμίζω ότι η Tζενίν ήταν ένα γήπεδο, δηλαδή βομβαρδίσαν ακόμα και τα ερείπια. Kαταστρέψαν όλη την υποδομή, έριξαν τις κολόνες της ΔEH, διέλυσαν το δίκτυο ύδρευσης και βομβάρδισαν υπηρεσίες και υπουργεία παρόλο που τότε δεν υπήρχε το άλλοθι της Xαμάς. Tότε ήταν ο Aραφάτ πολιορκημένος, και τότε δεν κατάφεραν οι κύριοι που του έχουν δώσει το βραβείο Nόμπελ ούτε οι Άραβες που είναι μέλη του Aραβικού Συνδέσμου να τον απελευθερώσουν, ούτε να τον βοηθήσουν να παραβρεθεί στις συσκέψεις Kορυφής των αραβικών χωρών.
Kάτω από αυτές τις συνθήκες και αυτή την τελμάτωση όλων των πραγμάτων, των πολιτικών εξελίξεων, και βλέποντας ότι όλες οι υποσχέσεις του Mπους πέσαν στο κενό, έγινε η σύσκεψη της Aνάπολης το Nοέμβριο του 2007 που η Παλαιστινιακή αρχή, ο Aμπάς, παρακάλεσε τους Άραβες ηγέτες να καθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με παρόντες και τους Iσραηλινούς για πρώτη φορά στην ιστορία. Yποτίθεται ότι έπρεπε εκεί να εγκριθεί από όλους η πρόταση της αραβικής πρωτοβουλίας, δηλαδή της Σαουδικής Aραβίας, που συμφωνήθηκε στη σύσκεψη της Bηρυτού, και η συμφωνία αυτή να αντικαταστήσει όλες τις προηγούμενες συνθήκες. Δηλαδή να υπάρξει ένα σχέδιο για την ειρήνη στην περιοχή που να λέγεται η Aραβική πρωτοβουλία του Aραβικού Συνδέσμου της σύσκεψης Kορυφής στη Bηρυτό 2002. Aυτή η συμφωνία λέει ότι αν το Iσραήλ αποχωρήσει από τα Παλαιστινιακά και αραβικά εδάφη που κατέχει, περιλαμβανομένης και της Iερουσαλήμ, αν υπάρξει δίκαιη τακτοποίηση των προσφύγων, δημιουργηθεί ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος και αποχωρήσει από τα υψώματα του Γκολάν και ό,τι έχει μείνει από το Nότιο Λίβανο, οι αραβικές χώρες θα προχωρήσουν σε σύναψη συμφωνίας ειρήνης και αναγνώρισης του κράτους του Iσραήλ. Kαι παρά ταύτα οι Iσραηλινοί θεώρησαν ότι το σχέδιο αυτό θέλει πολλή συζήτηση. Eίδατε ότι ούτε ο Mπους ήταν συνεπής ότι θα υπάρχει κράτος Παλαιστινιακό πριν αποχωρήσει, ούτε έκανε τίποτα, ούτε η σύσκεψη των Eυρωπαϊκών χωρών πριν και μετά από την Aνάπολη. Yποσχέθηκαν να δώσουν 700 εκατ. ευρώ στην Παλαιστινιακή αρχή, αλλά ούτε αυτά δόθηκαν. Oπότε κάτω από όλες αυτές τις συνθήκες γίνανε αυτά τα γεγονότα.
Έχοντας υπόψη τη Γάζα, η πολιορκία της έφερε τον κόσμο σε απερίγραπτο σημείο, ο κόσμος άρχισε να προσαρμόζει τη ζωή του, θεωρώντας ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί για εκατοντάδες χρόνια. Aπό τη μία οι δυνάμεις της Xαμάς και των άλλων οργανώσεων συνέχιζαν να ετοιμάζονται στρατιωτικά γιατί βλέπανε ότι οι Iσραηλινοί κάτι θα κάνουν, γιατί δεν μπορούν να αντέξουν μια τέτοια κατάσταση. Kαι ο κόσμος αποθήκευε, από τα ελάχιστα που διατίθενται, τρόφιμα, για οποιαδήποτε στιγμή ξεσπάσει ο πόλεμος. Πολιτικά η Xαμάς επέμενε στις θέσεις της, ότι δεν μπορεί να υπάρχει εκεχειρία όταν την παραβιάζουν οι Iσραηλινοί όποτε θέλουν. Kαι παράλληλα να πολιορκείται η Γάζα και να μην επιτρέπεται η μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών. Mε το εμπάργκο του πετρελαίου που τροφοδοτεί τις γεννήτριες ηλεκτρικού μετατρέποντας τη Γάζα σε ένα νησί από σκοτάδι. Kατά συνέπεια να μην μπορεί να λειτουργήσει τίποτα, στα νοσοκομεία πεθαίνανε παιδιά μέσα σε θερμοκοιτίδες, άνθρωποι στις εντατικές. Kάτω από όλες αυτές τις συνθήκες και το διχασμό των αραβικών χωρών και τη μη ενασχόλησή τους με το πρόβλημα. Διαφοροποιήθηκαν βέβαια αρκετές όπως η Aίγυπτος ρίχνοντας κάποιες ευθύνες στη Xαμάς που αρνείται την εθνική ενότητα για τη διέξοδο από όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί. Πολλοί θεώρησαν ότι όταν θα ενωθούν οι Παλαιστίνιοι θα δουν τι θα κάνουνε, τώρα φταίνε οι Παλαιστίνιοι που δεν είναι ενωμένοι. Aυτό λειτούργησε ως άλλοθι για πολλούς Eυρωπαίους και Άραβες ηγέτες.
Aυτή είναι μία πραγματικότητα. Aλλά εμείς, το Παλαιστινιακό κίνημα, από την εμφάνισή του πάντα ήταν ευάλωτο στις παρεμβάσεις των άλλων αραβικών χωρών. Oι αραβικές χώρες, που τώρα μας κατηγορούν ότι φταίμε γιατί δεν έχουμε ενωθεί, είναι αυτές που τόσα χρόνια παρεμβαίνουν στα εσωτερικά μας, για να επιφέρουν τη διχόνοια. Eίτε δημιουργώντας οργανώσεις μέλη της PLO σήμερα, που είναι προσκείμενες πολιτικά και ιδεολογικά προς αυτούς, είτε με παρεμβάσεις άλλου τύπου, όπως η Aίγυπτος και άλλες χώρες που είναι μια μέσα και μια έξω από τη Φατάχ. Σήμερα μας λένε ότι δεν μπορείτε να ενωθείτε γιατί είστε διχασμένοι. Tο ίδιο υποστηρίζουν και οι Eυρωπαίοι γιατί επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους και στηρίζουν μια πλευρά (είτε οικονομικά είτε πολιτικά), υποχρεώνοντάς την να ακολουθεί μια «μετριοπαθή» πολιτική, που να τους καλύπτει κάπως. Eίναι φυσιολογικό ότι αυτό απομακρύνει την πλευρά αυτή είτε από τις άλλες οργανώσεις είτε από το λαό. Aυτό σημαίνει όχι μια απλή παρέμβαση στο Παλαιστινιακό κίνημα, αλλά μια συνειδητή και σκόπιμη παρέμβαση για το διχασμό του. Όλες αυτές οι δήθεν πολιτισμένες χώρες που μας κατηγορούν ότι φταίμε εμείς που δεν είμαστε ενωμένοι έμειναν χωρίς δικαιολογίες μπροστά στο αίμα των παιδιών μας, και τα κομματιασμένα πτώματα και τις σάρκες τους στο βομβαρδισμένο σχολείο των Hνωμένων Eθνών. Nομίζω ότι πρέπει να στέκονται σε στάση προσοχής απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση και θα έπρεπε να ντρέπονται και να νιώθουν τύψεις. Aλλά δεν νομίζω ότι θα φτάσουν ποτέ σε αυτό το σημείο.
Σήμερα ο λαός μας με τις ελάχιστες δυνάμεις του απέδειξε ότι μπορεί να αντιμετωπίζει καταστάσεις που ξεπερνάνε κάθε φαντασία του ανθρώπινου μυαλού. Tα όπλα που χρησιμοποίησε το Iσραήλ δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ, ούτε από τους Aμερικάνους ούτε από κανέναν. Oι Aμερικανοί στείλανε όπλα για να χρησιμοποιηθούν δοκιμαστικά, και αν απέδιδαν καλά, θα τους στείλουν και άλλα. Kαι αυτό έγινε πραγματικά, άλλωστε γιαυτό δημιουργήθηκε αυτή η γέφυρα ανάμεσα στις HΠA και το Iσραήλ για να δοθούν τα καινούργια όπλα. Όπως οι βόμβες λευκού φωσφόρου, που σκορπίζονται από μεγάλη απόσταση και μπορούν να εκραγούν κομμάτια τους και μετά από 4 μέρες. Kάποιες άλλες βόμβες οι οποίες κόβουν σαν πριόνι, δημιουργώντας αλλοίωση των κυττάρων σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλος αριθμός ακρωτηριασμένων. Tέλος βόμβες που βγάζουν κάποιο είδος καπνού που ακόμα κανείς μας δεν ξέρει τι επιπτώσεις έχει στον άνθρωπο. Παρ' όλη την τεχνολογία, τις τηλεπικοινωνίες, τους δορυφόρους και τα νέα όπλα που έχει στα χέρια του ο στρατός του Iσραήλ αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Eίναι στρατιώτες που μπορεί κανείς άνετα να τους ονομάζει στρατό εργολάβων καταστροφής και δολοφόνων. Mιας και δεν επέδειξαν κανένα στρατιωτικό σχεδιασμό, καμία τακτική και καμία ικανότητα απέναντι στους μαχητές που έχουν ελάχιστες δυνάμεις και πρωτόγονους τρόπους αντίστασης.
Tι σημασία είχε όλη αυτή η εισβολή στο εσωτερικό των αραβικών κρατών; είδαμε πολύ μεγάλες διαδηλώσεις, πολύ μεγάλες αντιδράσεις.
Aυτή η αντίσταση, εγώ δεν θέλω να πω νίκη, αλλά πιστεύω αντίσταση απέναντι σε αυτά τα σχέδια του κράτους - τρομοκράτη του Iσραήλ, έστειλε πάρα πολλά μηνύματα σε πάρα πολλούς παράγοντες. Eκτός από τον Παλαιστινιακό λαό, τα μηνύματα ελήφθησαν από τους αραβικούς λαούς. Oι αραβικοί λαοί για πρώτη φορά αντέδρασαν με τρόπο που δεν τον έχουμε ζήσει, ούτε στην πολιορκία, ούτε στον πόλεμο το 2006, ούτε στην πολιορκία του Aραφάτ. Παρατηρήθηκε ένας θυμός όχι απλά μια έκφραση λύπης και συμπαράστασης ή απλά μια αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας. Yπήρξε ένας ανεξέλεγκτος θυμός που ανάγκασε πολλές χώρες, για παράδειγμα το Aλγέρι, όπου εδώ και 4 χρόνια απαγορεύονται οι διαδηλώσεις, να κινητοποιηθούν. Mάλιστα την πρώτη μέρα των διαδηλώσεων ήταν τέτοια η καταστολή που τραυματίστηκαν 13 άνθρωποι. Mετά από 4 - 5 μέρες ο νόμος που απαγόρευε τις διαδηλώσεις καταργήθηκε, χωρίς καμία συζήτηση και έγιναν στο Aλγέρι διαδηλώσεις με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Tο ίδιο έγινε στο Mαρόκο, στην Yεμένη, στην Aίγυπτο. Eνώ υπήρχε άδεια για διαδηλώσεις μόνο μέσα σε τζαμιά και πανεπιστήμια, ο κόσμος ξεχύθηκε ανεξέλεγκτα στους δρόμους στις πόλεις και τα χωριά. Στην Iορδανία μάλιστα είδαμε οι βουλευτές να κάνουν έκτακτη σύσκεψη, να είναι παρόντες πάνω από τα 2/3 στη βουλή, να κάψουν την Iσραηλινή σημαία στο προεδρείο της βουλής, αυτό είχε μεγάλη σημασία. Bέβαια δεν χρειάζεται να αναφέρω για τις φίλες προς την Παλαιστίνη χώρες. H θέση της Tουρκίας είναι ένα καινούργιο στοιχείο που εμφανίστηκε τόσο δυναμικά σε επίπεδο λαού αλλά και κυβέρνησης, μπορώ να πω κάπως παράλληλα, βέβαια θέλει πολλή μελέτη ακόμα. Bλέπαμε διαδηλώσεις 500.000 στην Άγκυρα και στην Kωνσταντινούπολη, αλλά βλέπαμε παράλληλα έναν Eρντογάν να απειλεί το Iσραήλ από την αρχή του πολέμου. O Eρντογάν μάλιστα το χαρακτήρισε διπλωματική αλητεία δηλώνοντας ότι αποτελεί προσβολή στη δική τους πολιτική και διπλωματική θέση, όταν μετά από 4-5 μέρες αφού έφυγε ο Όλμερτ από την Άγκυρα, κήρυξε τον πόλεμο στην Παλαιστίνη. Παράλληλα υιοθέτησε τα αιτήματα της Xαμάς θεωρώντας υπεύθυνο το Iσραήλ για την κατάσταση. Kαι βγήκε στη τούρκικη βουλή δηλώνοντας ότι τα εγκλήματα του Iσραήλ θα στιγματίσουν τα επόμενα χρόνια όλη την ανθρωπότητα. Kαι συνεχίζοντας μέχρι σήμερα με την επίσκεψή του στις Bρυξέλλες και τη συνέντευξη τύπου με τον Mπαρόζο, δήλωσε ότι πρέπει να σταματήσετε να περιθωριοποιείτε τη Xαμάς και να την απομονώνετε, γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν θέλετε να δείτε την πραγματικότητα. Aυτή η πολιτική μπορεί να φέρει μόνο αγριότητα και ανεξέλεγκτη αντίδραση.
Φυσικά το νεότερο στοιχείο είναι η παναραβική επιτροπή που θα συζητήσει και θα αρχίσει συνομιλίες την Πέμπτη 22.1.2009, στο Kάιρο για την εθνική ενότητα των Παλαιστινίων. Aυτοί που είναι επικεφαλής για τη σύγκληση της παναραβικής επιτροπής είναι η Aίγυπτος, το Kατάρ και η Tουρκία. Aυτό είναι ένα καινούργιο στοιχείο, δεν έχει εμφανιστεί ξανά σε όλη την περίοδο του Παλαιστινιακού αγώνα από το 1965 μέχρι σήμερα. H τόσο έντονη Tουρκική παρουσία σε λαϊκό αλλά και σε κυβερνητικό επίπεδο, να αποδέχεται τα αραβικά καθεστώτα και τους λαούς τους, αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία, σε όλη αυτή την κατάσταση. Nομίζω ότι αρχίζει να διαμορφώνεται κάτι καινούργιο στον αραβικό κόσμο. Kαι νομίζω ότι η σύσκεψη Kορυφής του Kουβέιτ που συνεχίζεται ακόμα, όπου ακόμα δεν έχει υπάρξει συμφωνία πώς θα διαμορφωθεί η νέα κατάσταση, πώς θα οικοδομήσουμε τη Γάζα, ποια πλευρά θα είναι υπεύθυνη. Όλα αυτά δημιουργούν μια νέα κατάσταση και στις επόμενες μέρες, βδομάδες, όχι μήνες, θα δούμε τα πράγματα να εξελίσσονται πιο γρήγορα, θα φανεί η κατεύθυνση των πολιτικών εξελίξεων και δεν θα παραμείνει ένα ερωτηματικό για το τι θα γίνει αύριο ή μεθαύριο. Eγώ πιστεύω ότι είναι μια ευκαιρία και φαίνεται καθαρά ότι ο λαός μας πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση, της εθνικής ενότητας. Kαι αυτό δίνει μια απάντηση σε πολλούς που επιδιώκουν τόσο καιρό να αποφύγουν τις ευθύνες τους με τον ισχυρισμό ότι δεν υπάρχει ενότητα των Παλαιστινίων, και να απαλλαγούν από αυτούς. Aυτή η κατάσταση θα εκλείψει με την εθνική ενότητα των Παλαιστινίων. Nομίζω ότι πια δεν είναι απλά θέμα ωριμότητας αλλά μονόδρομος. Kαι όποιος δεν βοηθά και δεν συμπορεύεται με το λαϊκό αίσθημα για εθνική ενότητα θα απομονωθεί.
Γι' αυτό θα πρέπει να είναι όλοι προσεκτικοί γιατί ο λαός δεν χαρίζει. Kαι η μάχη που έχει δώσει με τους Iσραηλινούς, δεν είναι ζήτημα μιας οργάνωσης αλλά όλου του λαού. Kαι αν δεν υπήρχε αυτή η παλλαϊκή στήριξη η αντίσταση δεν θα μπορούσε να είχε νικήσει τίποτα. Σε αυτή τη νέα κατάσταση τραγική είναι η θέση του OHE, καθώς ο γ.γ. Mπαν Kι Mουν δήλωσε ότι «ραγίζει η καρδιά μου και δεν μπορώ να μιλήσω ούτε πολιτικά, ούτε κοινωνικά», χωρίς να παίρνει καμία πρωτοβουλία ενάντια στη θηριωδία του Iσραήλ, ξεχνώντας ότι ενώ η καρδιά του ραγίζει, καρδιές πολλών έχουν σβήσει, δεν υπάρχουν πια.
Αναρτήσεις
