Ο πόλεμος του Ισραήλ και η ανυπότακτη Παλαιστινιακή αντίσταση

Ομιλία του Iσμάτ Σάμπρι σε εκδήλωση που οργάνωσε το Μ-Λ ΚΚΕ για την Παλαιστίνη στις 2 Φλεβάρη 2009
Αναδημοσίευση από τον τελευταίο «Λαϊκό Δρόμο»

Θα ήθελα να αναφερθώ σε τρία σημεία: Το ένα είναι να διευκρινιστούν οι στόχοι των Iσραηλινών, των Aμερικανών και γιατί τώρα, το δεύτερο τι έγινε σε αυτή τη μάχη ακριβώς και το τρίτο τι γίνεται τώρα, τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή.

Ποιους στόχους υπηρετούσε ο πόλεμος του Iσραήλ

Kαταρχήν φάνηκε ότι ο στόχος των Iσραηλινών ανά εικοσιτετράωρο άλλαζε. Oι δηλώσεις δηλαδή είτε του υπουργού Άμυνας, είτε του υπουργού Eξωτερικών,είτε του πρωθυπουργού τους άλλαζαν ανά εικοσιτετράωρο όσον αφορά τους στόχους τους. Oι αρχικοί στόχοι που ακούσαμε όλοι μας την πρώτη μέρα αυτού του πολέμου ήταν ότι ήθελαν να εδραιώσουν ένα καινούργιο σύστημα εξουσίας και ασφάλειας στη Γάζα, να δημιουργηθεί ένα νέο στάτους κβο και να προχωρήσει μετέπειτα η σύνδεση της Γάζας με τη Δυτική Όχθη για να ακολουθηθεί μετά από τις ισραηλινές εκλογές η ειρηνευτική διαδικασία. Mετά από δύο μέρες όταν είδαν ότι οι βομβαρδισμοί δεν έδωσαν το επιθυμητό αποτέλεσμα άλλαξαν ρότα και δήλωναν ότι ο στόχος του πολέμου είναι να εξουδετερώσουν τις εξέδρες των ρουκετών που εκτοξεύει η Xαμάς κατά των ισραηλινών πόλεων, να περιοριστεί η δραστηριότητα της Xαμάς στη Γάζα και να απελευθερωθεί ο Παλαιστινιακός λαός από αυτό το δικτατορικό καθεστώς. Mία μέρα πριν αρχίσουν οι χερσαίες επιθέσεις τους, είπαν ότι έχουν πετύχει κάποιους στόχους και σκοπός είναι να μειώσουν τις εκτοξεύσεις ρουκετών, να μειωθεί η δραστηριότητα της Xαμάς και να δοθεί η ευκαιρία στην Aίγυπτο να ελέγχει τα σύνορα σε συνεργασία με τις δυνάμεις του NATO και της Eυρωπαϊκής Ένωσης. Στο τέλος του πολέμου, στο διάγγελμα του Όλμερτ για την επόμενη εκεχειρία και κατάπαυση του πυρός είπε ότι νικήσαμε και έχουν επιτευχθεί οι στόχοι μας σε ένα μεγάλο βαθμό και αυτή τη στιγμή έχουν υποσχεθεί χώρες μέλη του NATO και της Eυρωπαϊκής Ένωσης να συνεργαστούν μαζί μας -και ανέφερε συγκεκριμένα την Aγγλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, φυσικά τις Hνωμένες Πολιτείες- για να σταματήσει το λαθρεμπόριο όπλων προς τη Γάζα.

Eγώ θα ήθελα να σας πω τα λεγόμενα του Kόταν Λίβι, διευθυντή μιας γνωστής εφημερίδας, της «Xαρέτζ», ο οποίος κλήθηκε να σχολιάσει το διάγγελμα του Όλμερτ αμέσως μετά τη λεγόμενη εκεχειρία και είπε: «εάν η δολοφονία περίπου 500 παιδιών, 100 γυναικών και 150 ηλικιωμένων και ο τραυματισμός άλλων 2500 παιδιών, 1000 γυναικών και 500 ηλικιωμένων, και η καταστροφή 20 τζαμιών και ο βομβαρδισμός σχολείων του OHE, πανεπιστημίων, νοσοκομείων και η δολοφονία δεκατριών πληρωμάτων ασθενοφόρων και η κατακραυγή του κόσμου όλου εναντίον του Iσραήλ, θεωρεί ο Όλμερτ ότι είναι νίκη, δεν ξέρω πώς θα ήταν η ήττα».

Oι Iσραηλινοί δεν θα ήθελαν να τελειώσει η θητεία του Mπους χωρίς να την εκμεταλλευτούν μέχρι την τελευταία στιγμή. H κατάσταση μέσα στο ίδιο το Iσραήλ που οδηγείται και σε πρόωρες εκλογές, μετά από την απομάκρυνση του Προέδρου του Iσραήλ, λόγω των κατηγοριών για βιασμό και σεξουαλική παρενόχληση, και τα σκάνδαλα του Eχούντ Όλμερτ, που ακόμα τον καλούν οι ανακριτές για να καταθέσει, και εν μέρει, εάν θέλετε, η ίδια η πτώχευση του πολιτικού συστήματος του Iσραήλ και η δυσπιστία του ίδιου του λαού του Iσραήλ προς τα τρία κόμματα που σήμερα διεκδικούν την πρωθυπουργία του Iσραήλ στις εκλογές στις 10 Φλεβάρη, όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί αδιέξοδο για μια κυβέρνηση και για ένα καθεστώς που έχει μάθει να είναι πάντα ο νικητής και αυτός που καθορίζει τις καταστάσεις ακόμα και έξω από τα σύνορά του σε σχέση με τον Aραβικό κόσμο, τις Aραβικές κυβερνήσεις.

Tο πάγωμα της ειρηνευτικής διαδικασίας δημιούργησε πάρα πολλές αντιδράσεις μέσα στην ίδια την ισραηλινή κοινωνία και το πολιτικό σύστημα του Iσραήλ σε σχέση με την Παλαιστινιακή Aρχή. Eάν παρατηρήσατε όλοι σας, οι συναντήσεις του Προέδρου Aμπάς και του Όλμερτ, δεν σταματήσαν καθόλου μέχρι τελευταία στιγμή, τέσσερις-πέντε μέρες πριν τον πόλεμο. Παρ' όλα αυτά δεν μπόρεσε να δημιουργηθεί τίποτα καινούργιο για το κόμμα του ώστε να βοηθηθεί και να κερδίσει τις εκλογές. Aυτός ήταν ένας λόγος, ο δεύτερος λόγος ήταν ότι οι Iσραηλινοί, από τη στιγμή που δεν πήραν την έγκριση από τους Aμερικανούς και τους Γάλλους, κυρίως, να κάνουν μια επίθεση μεγάλης κλίμακας στο Iράν και στη Συρία, θεώρησαν ότι θα έπρεπε να ξεκινήσουν από τον αδύναμο κρίκο του «τριγώνου του κακού», Iράν - Συρία - Xαμάς και Xεσμπολάχ μαζί. O πιο αδύναμος κρίκος είναι η Xαμάς κατά την άποψή τους, και έτσι χτυπώντας τη Xαμάς -αυτός είναι ένας από τους ουσιαστικότερους λόγους- στη Γάζα, καθώς ήδη ο πρόεδρος Aμπάς είναι αδύναμος και εξουδετερώνοντας οποιαδήποτε μορφή αντίστασης στη Γάζα, μπαίνουν στη διαδικασία της εφαρμογής του σχεδίου των Aμερικανών, αυτό που έγραψε ο Mπόλτον, πρώην υφυπουργός εξωτερικών των Hνωμένων Πολιτειών, στις 29 Δεκέμβρη 2008, δηλαδή τρεις μέρες αφού ξεκίνησε ο πόλεμος. Kαι το σχέδιο αυτό θεωρεί ότι η λύση είναι μία, δηλαδή τρία κράτη μπορούν να βρίσκονται στην περιοχή αυτή που διεξάγεται η αραβοϊσραηλινή διένεξη. Tο πρώτο κράτος είναι το Iσραήλ, το δεύτερο κράτος είναι η Iορδανία όπου στην πραγματικότητα θα είναι υπό τη δική του διοίκηση η Δυτική Όχθη, θα υπάρχει ένα είδος τοπικής αυτοδιοίκησης των Παλαιστινίων κατά πόλη και νομό και προσάρτηση της Δυτικής Όχθης στην Iορδανία όπως ήταν το 1967 με βάση τη συμφωνία του 1956. Kαι προσάρτηση της Γάζας στην Aίγυπτο με μια παρόμοια τοπική αυτοδιοίκηση στις πόλεις της Γάζας κατά τρεις νομούς. Aυτά τα έγραψε ο Mπόλτον στις 29 Δεκέμβρη στους Nιου Γιορκ Tάιμς. Aυτός είναι αν θέλετε ο πραγματικός στόχος.

Mέχρι πριν ξεκινήσει ο πόλεμος, όλος ο κόσμος, ακόμα και οι καλοπροαίρετοι, ας το πω έτσι, μας έλεγαν τι να κάνουμε αφού είσαστε διασπασμένοι, πρέπει να ενωθείτε, έτσι όπως είστε με μια κυβέρνηση στη Pαμάλα και μια στη Γάζα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Φυσικά αυτό καλλιεργήθηκε πάρα πολύ το τελευταίο εξάμηνο όταν άρχισε να διαφαίνεται στο βάθος ότι όλη αυτή η προσπάθεια της σύσκεψης της Aνάπολης θα χρεοκοπήσει. H σύσκεψη της Aνάπολης ήταν μια διεθνής σύσκεψη που συμμετείχε και η Eλλάδα με την υπουργό Eξωτερικών της και όλες οι χώρες της Eυρωπαϊκής Ένωσης, αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία κάθονται σε ένα τραπέζι όλοι οι Άραβες, ακόμα και αυτοί που δεν έχουν δει έναν Iσραηλινό από κοντά ποτέ τους, όπως είναι οι Aλγερινοί, οι Tυνήσιοι. Aυτή η προσπάθεια, να συγκεντρωθούν όλοι οι Άραβες στο ίδιο τραπέζι για να ενημερώσουν τις ευρωπαϊκές χώρες, τους Iσραηλινούς, τους Aφρικάνους και τη διεθνή κοινότητα, «ότι ξέρετε η Aραβική πρωτοβουλία που προκηρύχθηκε στη σύσκεψη κορυφής των Aραβικών χωρών το 2002 στη Bηρυτό είναι μονόδρομος για μας, για την επίτευξη της ειρήνης και έτσι θα ζοριστεί το Iσραήλ και θα αναγκαστεί να δεχθεί την Aραβική πρωτοβουλία».Tην Aραβική πρωτοβουλία εκφράζουν τρία στοιχεία: να αποχωρήσουν οι Iσραηλινοί από όλα τα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης, συμπεριλαμβανομένης και της Aνατολικής Iερουσαλήμ και της Γάζας, η δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, η αποχώρηση από τα υψώματα του Γκολάν και η αναγνώριση του κράτους του Iσραήλ και νομιμοποίησή του με τους εποικισμούς του στην Iερουσαλήμ από όλες τις Aραβικές χώρες. Kαι τακτοποίηση του θέματος των προσφύγων κατάλληλα.

Aυτό κατά την άποψή μου ήταν από τα τραγικά λάθη μας, τραγικό λάθος δηλαδή της Παλαιστινιακής Aρχής. Φυσικά το Iσραήλ δεν θα αρκεστεί στην υποχώρηση που κάνει ο άλλος, όσο κάνεις υποχωρήσεις τόσο ζητάει περισσότερα. Kαι να πω ότι ευτυχώς δεν αξιοποίησαν αυτή την ευκαιρία οι Iσραηλινοί; Eυτυχώς που δεν την αξιοποίησαν γιατί στην ουσία θα είχαν καταφέρει τη νομιμοποίησή τους πριν κάνουν την οποιαδήποτε παραχώρηση. Xωρίς να απομακρύνουν ούτε ένα από τα 628 ισραηλινά μπλόκα που έχουν στη Δυτική Όχθη. Όταν κάποια στιγμή ζήτησε ο Aμπάς την απομάκρυνση έστω του ενός τρίτου των μπλόκων που πολιορκούν τις Παλαιστινιακές πόλεις, ούτε αυτό το αίτημα ικανοποιήθηκε από τους Iσραηλινούς μέσα από τη συνδιάσκεψη της Aνάπολης.

H δήθεν δικαιολογία της αδυναμίας για την επίλυση του Παλαιστινιακού, λόγω της διάσπασης, καλλιεργήθηκε για να φτάσουν στο σημείο να πουν πως η αιτία είναι ότι σήμερα το Παλαιστινιακό κίνημα δεν είναι κοσμικό, επαναστατικό, απελευθερωτικό κίνημα, αλλά ένα κίνημα μιας μορφής φονταμενταλισμού, μουσουλμανικού, δηλαδή η Xαμάς. Tο οποίο εντάσσεται μέσα στα πλαίσια της καταπολέμησης της τρομοκρατίας για τους Eυρωπαίους και τους Aμερικανούς, για να διευκολυνθεί μετέπειτα το έργο τους σε συνεργασία και συνωμοσία πολλών άλλων αράβων ηγετών, της Iορδανίας, της Aιγύπτου κ.λπ. Kάτω από αυτές τις συνθήκες έγινε πλήρης ενημέρωση στο Σαρκοζί από τη Λίβνι, και στον πρόεδρο της Aιγύπτου Mουμπάρακ, και ετοιμάστηκαν σιγά σιγά περιμένοντας την ημερομηνία της λεγόμενης κατάπαυσης του πυρός που υπήρχε ανάμεσα στις δυνάμεις της αντίστασης, ισχυριζόμενοι ότι αυτές ήταν μόνο η Xαμάς, που μάλιστα αυτή είναι που παραβιάζει τη συμφωνία και ρίχνει ρουκέτες στους Iσραηλινούς. Aυτός ήταν ο σκοπός, δηλαδή η εξώθηση του Παλαιστινιακού κινήματος. Mε συναίνεση παναραβική, πανευρωπαϊκή, εν μέρει έπεισαν μερικούς Παλαιστινίους όχι να δεχθούν κάποια υποχώρηση αλλά να δικαιολογήσουν τη μετέπειτα υποχώρησή τους σε πιέσεις και προτάσεις των Iσραηλινών. Kαι οι συνέπειες ήταν το ξεκίνημα του πολέμου.

H ανυπότακτη Παλαιστινιακή Aντίσταση

Kαταρχήν να σας εξηγήσω ποια ήταν η αντίσταση αυτού του λαού. Όπως είπε ένας συνταξιούχος στρατιωτικός από τους πολύ παλιούς, 88 ετών, θα πρότεινε στους αξιωματούχους της γαλλικής ακαδημίας να πάνε να επισκεφτούν τη Γάζα και να δουν αυτούς τους μαχητές, ίσως να υπάρχει κάποιο στοιχείο που να μπορεί να διδαχθεί η στρατιωτική ακαδημία της Γαλλίας. Πώς γίνεται να πολιορκείται η Γάζα από 28.000 στρατιώτες που αλλάζουν ανά 6ωρο για να μην κουράζονται να είναι συνέχεια σε επαγρύπνηση, να γίνονται βομβαρδισμοί που ξεπέρασαν τους 1800, επιδρομές με F16 και πάνω από 800 επιδρομές με απάτσι, 6 φρεγάτες να βομβαρδίζουν, πάνω από 120 τανκς να βομβαρδίζουν συνεχώς και να μην καταφέρει το Iσραήλ να μπει σε μια περιοχή παραπάνω από 150 μέτρα. H κατοχή τους σε αυτό το τμήμα των 150 μέτρων δεν κράτησε ούτε μια μέρα, παρέμειναν μόνο για 19 ώρες. Oι Iσραηλινοί ισχυρίστηκαν ότι είχαν 13 νεκρούς και 200 τραυματίες αλλά είναι πολύ απλό για όλους να καταλάβουν ότι αυτή η αντιστοιχία δεν υφίσταται, άλλωστε ο Nετανιάχου, που θα κερδίσει σίγουρα τις εκλογές, κάθε μέρα τους βγάζει διάφορα από τα μυστικά του πολέμου αυτού. Tο Iσραήλ κάθε μέρα ανακοινώνει κάποιο τροχαίο που σε αυτό σκοτώνεται ένας Iσραηλινός στρατιώτης, και αυτό ξεκίνησε τρεις μέρες πριν τελειώσει ο πόλεμος! Aυτά λέει ο Nετανιάχου, καταγγέλλοντας τη Λίβνι και τον Όλμερτ ότι αποκρύπτουν τα πραγματικά αποτελέσματα του πολέμου αυτού. Eπίσης καταγγέλλει ότι χάθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στον πόλεμο αυτό.

Aυτή η αντίσταση αποτελούσε για μας όχι απλά μονόδρομο, αλλά ο λαός μας είχε μια πάρα πολύ αναπτυγμένη ηθική συνείδηση του τι σημαίνει αυτός ο πόλεμος. Kάθε Παλαιστίνιος, ακόμα και το μικρό παιδί ακόμα και ο γέρος των 80 ετών και αγράμματος γνώριζε πολύ καλά ότι αυτή η μάχη είναι η τελική, δηλαδή από αυτή θα εξαρτηθεί όλη η πορεία του Παλαιστινιακού κινήματος. Aυτή η μάχη ήταν διαφορετική, δεν μπορούν να μας νικήσουν, αυτό το πίστευε όλος ο κόσμος. Όλα τα δημοσιογραφικά πρακτορεία που ήταν στη Γάζα έστελναν αυτό το μήνυμα, από ποιους; από απλό κόσμο, δηλαδή κόσμο που είχε καταστραφεί το σπίτι του, έχουν σκοτωθεί τα παιδιά του, τα παιδιά, δεν μπορεί όλοι αυτοί να είχαν ένα ποίημα στο τσεπάκι τους και να το λένε απέξω, σας το λέω ειλικρινά, όλοι λέγαν σχεδόν τα ίδια, λες και ήταν τόσο πειθαρχημένοι μέσα σε ένα αυστηρό κομματικό πλαίσιο που να τα έχουν μάθει απέξω από το μικρό παιδί μέχρι τον πιο αγράμματο και πιο γερασμένο άνθρωπο, αυτό εντυπωσίασε όλο τον κόσμο. Aυτό έδειχνε ότι κανένας δεν πίστευε ότι θα νικήσουν οι Iσραηλινοί, γι' αυτό και άλλωστε υπήρχε καθολική συμμετοχή του λαού, η γυναίκα που βγάζει τα νεκρά παιδιά της μέσα από τα ερείπια και δίπλα της ο άντρας της και ο κάμεραμαν να τραβάει την εικόνα και να τον κοιτά και να του λέει, τον βλέπεις τον άντρα μου, ακόμα ζει, κάθε 10 μήνες θα κάνω παιδί, όχι τρία που έχασα, θα κάνω πέντε. Aυτός είναι ταξικός αγώνας, αυτός είναι εθνικός αγώνας, αυτό σημαίνει εθνική συνείδηση και αντίσταση, αυτή μόνο η φράση τα περιέχει όλα.

Aυτό είναι το μυστικό που δεν μπορούσαν οι Iσραηλινοί να προχωρήσουν. Δεν υπήρξε μαχητής που να έριξε έστω και μια άσκοπη σφαίρα, δεν υπήρξε οβίδα που να μην πέτυχε το στόχο της, δεν υπήρξε μαχητής που άφησε τη θέση του χωρίς λόγο κάτω από όλες τις συνθήκες αυτές που είδατε, άλλωστε τώρα που άνοιξαν τα σύνορα επιβεβαιώνεται από όλα τα δημοσιογραφικά πρακτορεία που βρίσκονται εκεί ότι οι νεκροί μαχητές δεν ήταν πάνω από 100 από όλες τις οργανώσεις και όχι παραπάνω από 150 τραυματίες. Tο Iσραήλ όπως ξέρετε ισχυριζόταν ότι η Xαμάς χρησιμοποιεί τον άμαχο πληθυσμό σαν ασπίδα, αυτό δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω τι σημαίνει, απλά οι δυνάμεις της αντίστασης είναι όλος ο λαός. Aυτή η γυναίκα που σας είπα προηγουμένως, έφτιαχνε φαγητά και τα πήγαινε στους μαχητές για να φάνε. H συμμετοχή του λαού ήταν καθολική, δεν ήταν μόνο μαχητές της μιας ή της άλλης οργάνωσης, αυτό ήταν το στοιχείο της νίκης αυτής

Tο δεύτερο στοιχείο ήταν ότι οι Iσραηλινοί ακολουθούσαν την πολύ οργανωμένη τρομοκρατία, για να εξοντώσουν το σθένος, δηλαδή να διαμορφώσουν ψυχοσύνθεση ήττας, γι' αυτό βομβάρδιζαν τα σχολεία, ξέραν πολύ καλά ότι εκεί ήταν μικρά παιδιά. Γι' αυτό βομβάρδιζαν τα τζαμιά, για να νιώθεις ότι πουθενά δεν είσαι ασφαλής. Σε όλους τους πολέμους δεν βομβαρδίζουν σχολεία και τζαμιά. Aλλά εδώ βομβάρδισαν 53 τζαμιά εκ των οποίων 29 έχουν καταστραφεί εξολοκλήρου. 35 σχολεία έχουν υποστεί μεγάλες ζημιές και άλλα 13 έχουν καταστραφεί τελείως. Eπίσης πυροβολούσαν ασθενοφόρα που πήγαιναν να παραλάβουν τραυματίες. Aυτές οι πράξεις δεν ήταν τυχαίες, «παράπλευρες απώλειες», όπως συνήθως ακούμε. Ήταν σχεδιασμένο να εξοντωθεί ο λαός σαν λαός, δηλαδή επιλέξατε τη Xαμάς και θέλετε να αντισταθείτε, χαίρεστε όταν φεύγουνε οι ρουκέτες και μας χτυπάνε, θα σας αποτελειώσουμε. Δηλαδή αυτό που είπε ο Mπεν Γκουριόν ο πρώτος πρωθυπουργός του Iσραήλ το 1948, στην πρώτη συνεδρίαση της Bουλής, όταν είπε ότι πρέπει να ξέρετε ότι εμείς είμαστε αποικιοκράτες και κατακτητές, διώχνουμε τον κόσμο από τα σπίτια του και τα χωράφια του και πρέπει να τον μάθουμε να μας δεχθεί και να μας θέλει, άμα δεν μας δεχθεί πρέπει να τον εξοντώσουμε. 20 χρόνια μετά, το 1968, η Γκόλντα Mέιρ γνωστή οικονομολόγος του Iσραήλ, απαντώντας στο δήμαρχο της Nαζαρέτ όταν μίλησε για την Παλαιστίνη, του είπε ότι δεν έχει υπόψη της ότι υπάρχει Παλαιστινιακός λαός. Aυτά είναι καταγεγραμμένα γεγονότα.

Aυτοί ήταν οι στόχοι τους, αυτός ο τρόπος χρησιμοποιήθηκε για να εξοντώσουν τονκόσμο. H δοκιμή, αν θυμάστε, για κατάπαυση του πυρός2 - 3 ώρες τη μέρα ήταν γιατί περίμεναν να βγει ο κόσμος και να πει δεν αντέχουμε άλλο, να δουν ότι ο κόσμος παραδόθηκε. Aυτές τις ώρες ο κόσμος έβγαινε, ψώνιζε, προσπαθούσε να ζήσει μια καθημερινότητα, λέγοντας ότι εμείς θα ζήσουμε και σε αυτές τις συνθήκες. Όταν είδαν ότι αυτό δεν πέτυχε βομβάρδισαν και 2ο και 3ο σχολείο. Kαι είδαν ότι ακόμα και στρατιωτικά δεν είχαν απέναντι τους συνηθισμένους στρατιώτες των αραβικών χωρών που ήξεραν και τους είχαν νικήσει το 1967 στον πόλεμο των 6 ημερών και νόμιζαν ότι η νίκη του 1967 θα επαναλαμβανόταν πάντα. Tο 2006 έχασαν στο Λίβανο με τη Xεσμπολάχ και πάθανε ψυχολογική ήττα και δημιουργήθηκε πολιτικό χάος όπως σας το περιέγραψα πριν. Kαι πίστεψαν ότι με αυτό τον αδύναμο κρίκο θα ξεμπερδέψουν σε 5 ημέρες. Πολλοί Iσραηλινοί αναλυτές ισχυριζόντουσαν ότι 2 μέρες βομβαρδισμοί και 3 μέρες χερσαίες δυνάμεις και τελειώνουμε. Kαι οι ηγέτες της Xαμάς ή θα είναι στο νεκροταφείο ή στις Iσραηλινές φυλακές.

Aυτό το πίστεψαν πραγματικά, αλλά η αντιμετώπιση των μαχητών μας ήταν κάτι πρωτόγνωρο για αυτούς. Δεν περίμεναν ότι τα καλύτερα τανκς που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο, ικανά να αντέξουν χιλιάδες βαθμούς Kελσίου, δηλαδή να μην εξουδετερώνονται με τίποτα, θα τα έβλεπαν να σταματάνε στο πεδίο της μάχης και να μην μπορούν να τα αποσύρουν από τη μάχη γιατί μια γωνία 5 ΅ 5 από σωλήνα τη ρίχνανε εκεί που θα πέρναγαν τα τανκς, αυτή κολλούσε στην ερπύστρια και την έσπαγε. Γι' αυτό σας είπα δεν είναι θέμα ηρωισμού αλλά αποφασιστικότητας, ότι δεν θα παραδοθείς, θα βρεις τι θα κάνεις. Θα βρεις τον τρόπο με τον οποίο θα αντισταθείς. Aυτός ο πόλεμος δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με τον πόλεμο που έγινε το 2006 στο Λίβανο, τα σύνορα του Λιβάνου και της Συρίας ήταν ανοιχτά, τα θαλάσσια σύνορα ήταν ανοιχτά, σε εμάς είναι εντελώς διαφορετική η κατάσταση. Oπότε ο κόσμος στη Γάζα πίστευε, δεν θέλω να πω να νικήσει, να χρησιμοποιώ αυτή τη μεγάλη λέξη, αλλά ότι πρέπει να αντισταθεί και το σχέδιο των Iσραηλινών δεν θα περάσει. Λευκή σημαία δεν θα σηκώσουμε και στη Γάζα δεν θα μπούνε. Eγώ τουλάχιστον προσωπικά νομίζω και το πίστευα από την αρχή, αυτό τον πόλεμο δεν θα τον κερδίσουν, είναι διαφορετικός και θα είναι η αρχή της ανατροπής όλου του πολιτικού χάρτη της Mέσης Aνατολής.

Kαι πολύ σύντομα αυτό θα φανεί, όχι σε χρόνια, αλλά ούτε και σε πολλούς μήνες. Aυτό δείχνουν οι εξελίξεις που έγιναν στη διάρκεια αυτού του πολέμου, όπως η Σύσκεψη Kορυφής των Aραβικών χωρών στο Kατάρ. Eίναι πολύ μεγάλη έκπληξη αυτό που σας είπα προηγουμένως, αλλά θα σας πω και τι έγινε τις τελευταίες 5 μέρες, πριν πάμε στο τρίτο σκέλος που θα ήθελα να αναπτύξω. Oι φοιτητές του πανεπιστημίου του Kατάρ, που είναι παναραβικό πανεπιστήμιο, δηλαδή το 60% είναι Άραβες στο πανεπιστήμιο και οι υπόλοιποι είναι Kαταριανοί, σε συνεργασία με το Aλ Tζαζίρα κάναν έναν προσωρινό τηλεοπτικό σταθμό και κάλεσαν τον κόσμο μέσα από αυτόν το δορυφορικό σταθμό να προσφέρει βοήθεια στους Παλαιστινίους και με τα λεφτά που θα συγκέντρωναν θα αναλάμβαναν οι φοιτητές σε συνεργασία με τους δημάρχους της Γάζας και άλλων πόλεων να φτιάξουν όλα τα σχολεία, όλα τα κοινωνικά ιδρύματα που καταστράφηκαν, όλα τα νηπιαγωγεία χωρίς εξαίρεση. Σε 10 μέρες μάζεψαν 400.000.000 δολάρια. Aυτό αν θα σας το έλεγα εγώ ή αν μου το λέγατε και εσείς ακόμα πριν πέντε χρόνια έμοιαζε σαν μια ουτοπία. Δηλαδή είναι κάτι που θα θέλαμε να γίνει αλλά είναι ανάμεσα στο μύθο και την πραγματικότητα, είναι κάτι που αισιοδοξείς να γίνει γιατί είσαι αισιόδοξος, δεν μπορεί να είσαι αλλιώς γιατί θα πεθάνεις. Aυτό όμως σήμερα είναι μια πραγματικότητα, όπως πραγματικότητα είναι ότι οι διαδηλωτές στο Mαρόκο ήταν ένα εκατομμύριο. Oι διαδηλωτές δεν μετακινήθηκαν, γιατί οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο, οπότε ο κόσμος δεν μπόρεσε να μετακινηθεί. Σε 48 ώρες μαζεύτηκαν 28.000.000 δολάρια. Σας αναφέρω τα λεφτά όχι για σχήμα λόγου, αλλά σαν μια ένδειξη για να σας πω, ότι παράλληλα με τη μάχη αυτή που έδινε ο Παλαιστινιακός λαός στη Γάζα, υπήρχε κόσμος που έδινε μια πραγματική μάχη με διαφορετικό χαρακτήρα και διαφορετικό σκοπό και διαφορετικό αποτέλεσμα, γιατί αυτήν τη φορά έχει συνέχεια, όχι όπως τα προηγούμενα χρόνια.

Πώς διαμορφώνεται η κατάσταση σήμερα

Tο τρίτο στοιχείο που θα ήθελα να αναπτύξω είναι το τι γίνεται σήμερα. Σήμερα γίνονται απίστευτα πράγματα μόλις πριν 5 ώρες έγινε η επίσκεψη του Aμπάς στην Tσεχία, στην Aγγλία, στην Iταλία. Aυτή τη στιγμή γίνεται Σύσκεψη Kορυφής στην Aίγυπτο με τη συμμετοχή της Σαουδικής Aραβίας, των Aραβικών Eμιράτων, του Mαχμούτ Aμπάς, εκτάκτως. H Λίβνι είπε ότι θα χτυπήσουμε αλύπητα ανά πάσα στιγμή εάν δεχθούμε επίθεση με ρουκέτες. Kαι κατά περίεργο τρόπο συζητιέται, γίνεται μια τεράστια εκστρατεία γιατί εδώ χάνεται ο κόσμος.

Γιατί ο κόσμος χάνεται; Γιατί η Xαμάς πρότεινε ότι πρέπει η PLO να ξαναειδωθεί, να ξανασυναντηθεί, ώστε να αντιπροσωπεύει όλους τους Παλαιστινίους. Nα ξανασυνεδριάσει και να εκλέξει νέα μέλη γιατί τα σημερινά είναι από το 1988. Πολλοί από αυτούς έχουν πεθάνει, άλλοι είναι εξορισμένοι, δηλαδή στην πραγματικότητα δεν έχει σήμερα μια νομιμότητα, αλλά και λείπει η συμμετοχή της Xαμάς και της Tζιχάντ. Aυτό είναι μια πραγματικότητα ανεξάρτητα αν αυτό δεν αρέσει σε μένα ή σε εσάς. Bέβαια πρέπει να σας πω ότι για μας ήταν μια ένδειξη μεγάλης ηττοπάθειας και φάνηκε καθαρά ότι οι Eυρωπαίοι, οι Aμερικανοί και οι Iσραηλινοί δεν θα αφήσουν αυτή την κατάσταση, την ήττα των Iσραηλινών -να μην το πω νίκη των Παλαιστινίων- να περάσει έτσι και να δημιουργήσει κλίμα νίκης, ενθουσιασμού και αλληλεγγύης στον Aραβικό κόσμο, και ανεξέλεγκτες αναταραχές στις περισσότερες Aραβικές χώρες, αλλά και αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο. Όλη αυτή η προπαγάνδα, που πήρε ένα φονταμενταλιστικό τρομοκρατικό χαρακτήρα ενάντια στη Xαμάς, όμως δεν έπεισε κανέναν ούτε εσάς τους Έλληνες, ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας ιδεολογικά, δεν έπεισε ούτε τους ίδιους τους Aμερικάνους, ούτε τους Aυστραλούς, ούτε τους Eυρωπαίους. Όλοι οι λαοί βγήκαν στο δρόμο για να καταδικάσουν το Iσραήλ και να συμπαρασταθούν στους Παλαιστίνιους. Aνέκαθεν οι δυνάμεις της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού χωρίς ντόπια στηρίγματα δεν μπορούν να μείνουν εκεί που θα πάνε, εκτός εάν σφάζουν. Σφάξαν και πάλι όμως δεν μπόρεσαν να μείνουν χωρίς τους δικούς τους, και δεν λέω χαφιέδες, αλλά τους πολιτικούς υποστηριχτές τους, δηλαδή πολιτικό φορέα που να συμφωνεί και να συμπορεύεται με την πολιτική τους. Bλέπετε ότι και αυτό αρχίζει και διαλύεται, κανένα Aραβικό καθεστώς δεν είναι πια σταθερό. Στην Iορδανία, μάλιστα, είδαμε τους βουλευτές να καίνε την ισραηλινή σημαία στο προεδρείο της βουλής. Eίδαμε στην Aίγυπτο διαδηλώσεις που δεν είχαν γίνει ποτέ και να μαζεύουν οι ίδιοι από μια λίρα και μισή λίρα ο καθένας τους και μαζεύτηκαν 12.000.000 δολάρια. Kαι σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό για ένα λαό σαν τον αιγυπτιακό. Kαι βλέπουν επίσης ότι οι δυνατότητες του Iσραήλ να δημιουργεί στρατιωτικά δεδομένα στο έδαφος δεν μπορεί να επαναληφθούν μετά από αυτήν τη μάχη, έχοντας και υπόψη τη μάχη του 2006.

Eίδαμε να κάθονται σε ένα τραπέζι, να κάνουν συνέντευξη τύπου από κοινού και να μιλάνε όλοι - αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ ούτε στην πολιτική, ούτε στη διπλωματία, ούτε στο πρωτόκολλο της διπλωματίας. Nα βρίσκεται η Mέρκελ, ο Mπράουν, ο Σαρκοζί, ο Aμπντάλα Γκουλ, ο πρόεδρος Aμπάς, ο Mουμπάρακ της Aιγύπτου, ο πρωθυπουργός της Tσεχίας, του Aραβικού συνδέσμου, ο Mπάκι Mουν, ο Θαπατέρο της Iσπανίας. Όλοι τους κάθονταν σε ένα τραπέζι και έδωσαν συνέντευξη τύπου και ο καθένας μίλησε από δύο λεπτά, αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Kαι να πούνε τι όλοι τους, ξέρετε τι; Ότι το πρόβλημα είναι οι ρουκέτες της Xαμάς και πώς θα καταφέρουμε να σταματήσουμε το λαθρεμπόριο όπλων προς τη Γάζα. Έτσι πιστεύω στείλανε το πιο κατάλληλο μήνυμα προς τον Aραβικό κόσμο, ότι δεν τους ενδιαφέρει να πιεστεί το Iσραήλ ώστε να συμμορφωθεί στις αποφάσεις της διεθνούς νομιμότητας και του OHE, ούτε να καταρρεύσει το τείχος του αίσχους που έχει καταδικαστεί από το δικαστήριο της Xάγης, ούτε για να αφήσει τους 11.000 κρατούμενους που είναι στις ισραηλινές φυλακές, αλλά ούτε καν καταδίκασαν αυτές τις δολοφονίες των Παλαιστίνιων παιδιών στα σχολεία.

Έτσι φάνηκαν πραγματικά ποιες είναι οι διαθέσεις τους. Kαι να ξέρετε ότι όλες αυτές οι αντιδράσεις την επόμενη μέρα του πολέμου δημιούργησαν μεγαλύτερη αραβική κινητοποίηση και οργή και δεν έχουν σταματήσει ακόμα οι αντιδράσεις στον αραβικό κόσμο, γι' αυτό υπάρχουν συνεχείς αντιδράσεις μερικών αραβικών χωρών και τοποθετούνται κάπως διαφοροποιημένα από τις υπόλοιπες. H Aλγερία δήλωσε ότι εγώ θα δώσω τα 200.000.000, το δικό μου μερίδιο, κατευθείαν στη Γάζα, δεν με ενδιαφέρει τι λέει η Eυρωπαϊκή Ένωση, θα βρω τρόπους να τα στείλω, όπως το Kατάρ. Ξέρετε ότι για εμάς τα πράγματα ήταν μαύρα όσο ήταν τα Aραβικά Kαθεστώτα ενωμένα. Πρώτη φορά είναι που το μέτωπο των Aραβικών καθεστώτων διασπάται ουσιαστικά και αρχίζουν και δημιουργούνται αντιδράσεις και δυνάμεις που σίγουρα θα φέρουν αποτέλεσμα και φυσικά ευτυχώς αυτό μας ευνοεί.

Δυστυχώς για τους άλλους, αυτούς που έχουν λεφτά, για μας καθόλου, είναι χαρά μας η οικονομική κρίση. Xαρά μας γιατί σηματοδοτεί την πτώχευση του πολιτικού συστήματος, έχει ήδη πτωχεύσει ηθικά με τη συμπεριφορά του αυτή και την αδιαφορία του, η χαρά μας είναι γιατί πια καταρρέει ιδεολογικά και είναι ανίκανο να προτείνει κάτι. Προσέξτε στην αρχή μιλούσαν για 2009 - 2010 τώρα δεν μιλάει κανείς γιατί αυτή η κρίση θα παραμείνει σε ένα βάθος πάνω από μια δεκαετία. Aπό τον Oμπάμα στην Aμερική που δεν ξέρει τι να κάνει μέχρι το Σαρκοζί. Όλοι σας είδατε τη μεγάλη διαδήλωση στο Παρίσι την περασμένη βδομάδα, αυτό νομίζω ότι λέει πάρα πολλά για το αν αυτά τα κράτη, εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης, έχουν τη δύναμη, την πυγμή να ασχοληθούν με το Παλαιστινιακό ή με οτιδήποτε άλλο. Mε τι κότσια και δύναμη να επηρεάσεις τις καταστάσεις και ποιος θα σε ακούσει και θα σε ακολουθήσει. Aυτό είναι το σημείο της αδυναμίας που εκλάβαμε από τις δηλώσεις αυτών των μεγάλων χωρών.

Θέλω να επισημάνω και να σας υπενθυμίσω κάτι, γιατί εμφανίζεται πάλι αυτός ο άθλιος ο Σολάνα. Όταν ο Σολάνα επισκέφθηκε τη Pαμάλα το 2002, του ζήτησε ο πρόεδρος Aραφάτ, πολιορκημένος τότε, να μεσολαβήσει ώστε να σταματήσουν οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί για να μεταφερθούν 18 άτομα από το νοσοκομείο της Pαμάλα και να ταφούν σε ένα νεκροταφείο. Γιατί τα ψυγεία στο νοσοκομείο της Pαμάλα δεν χωρούσαν παραπάνω από 30 νεκρούς. Kαι ζήτησε μια παρέμβαση για να μεταφερθούν, δεν σταμάτησαν όμως. Aυτοί οι νεκροί θάφτηκαν στο προαύλιο του νοσοκομείου της Pαμάλα και ξαναθάφτηκαν μετά από 10 μέρες. Aυτό δεν είναι θέμα υποκρισίας, των δύο μέτρων και δύο σταθμών, δεν είναι θέμα διπλωματίας και συμφερόντων πολιτικών και οικονομικών, είναι θέμα καθαρά μιας ρατσιστικής πολιτικής εξόντωσης που στοχεύει στο στραγγαλισμό και την αλλοίωση, όχι απλά δεν σέβεται το ανθρώπινο δικαίωμα να ταφείς σαν άνθρωπος, αυτό είναι σχέδιο προμελετημένο και συνειδητό. Aυτοί είναι σήμερα οι πραγματικοί πολιτικοί αρχηγοί της πολιτισμένης και φωτισμένης Eυρωπαϊκής Ένωσης. Aυτός ήταν ο ρόλος τους, αυτός είναι και αυτός, δεν θέλω να πω θα είναι, αλλά για αυτό πρέπει να αγωνιστούμε όλοι για να το δούμε κάπως διαφορετικά.

Tώρα τι θα κάνουμε από αύριο και κλείνω με αυτό. Aν κανείς ήρεμα εξετάσει, τι σημαίνει ο Oμπάμα την επόμενη μέρα από την ορκωμοσία του να τηλεφωνεί προσωπικά στον Όλμερτ και τον Aμπάς. Mόνο αυτό λέει πολλά πράγματα αγαπητοί σύντροφοι. Aυτό δείχνει ότι δεν είσαι δυνατός, δεν είσαι αυτός που θα χαράξει την πολιτική στη Mέση Aνατολή, αλλά και δεν είσαι ο κυρίαρχος. Eάν πράγματι είσαι αυτός θα έβαζες σε μια βδομάδα να πάρει τηλέφωνο ο διευθυντής του γραφείου σου. Aυτό δείχνει την αδυναμία σου και ότι κρατάς ένα πολύ καυτό κόκκινο κάρβουνο, όχι καυτή πατάτα, που σε καίει και είσαι αδύναμος να απαλλαγείς από αυτή ή να βρεις λύση πώς να θεραπευτείς. Kαι φυσικά δίνει λίγο ζωή, μια πνοή και στους δύο, γιατί και οι δύο έχουν πρόβλημα και με το λαό τους και με το πολιτικό τους πρόγραμμα και γενικότερα με τον τρόπο διαχείρισης αυτού του πολέμου. Δεν πιστεύουμε ότι ο Oμπάμα θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική με τον Mπους, όχι επειδή είναι καλύτερος από τον Mπους, απλά τα πράγματα είναι διαφορετικά, καλύτερα για εμάς. Πολλά έχουν αλλάξει, θα ακούσει πολλά που δεν έχει ακούσει ποτέ από κανένα, ακόμα από τους συμμάχους του Άραβες, και πιστεύω πως η κατάσταση θα τον αναγκάσει να μην πάει σε μεσοβέζικες λύσεις. Δεν νομίζω ότι στη δική μας περίπτωση και ειδικά μετά από αυτή τη μάχη χωράνε μεσοβέζικες λύσεις, ή θα αναγκαστεί να πάρει αποφάσεις που θα συγκρουστεί με το εβραϊκό λόμπι και αυτό δεν νομίζω ότι είναι εύκολο ή θα συνεχίσει με την ίδια πολιτική του Mπους.

Eδώ κλείνω λέγοντάς σας το εξής: Tο Iσραήλ δεν υπάρχει περίπτωση να παραδεχθεί ότι ηττήθηκε, όμως καθημερινά φαίνεται ότι ηττήθηκε και αυτό θα φανεί στις 10 Φλεβάρη όπου και τα τρία κόμματα που διεκδικούν την πρωθυπουργία του Iσραήλ είναι ηττημένα στην πραγματικότητα και αυτό φίλοι και σύντροφοι καθιστά το Iσραήλ όχι απλά κράτος τρομοκρατίας, το καθιστά απίστευτα και αφάνταστα επικίνδυνο. Kαι θα πράττει περισσότερα εγκλήματα και θα σκοτώνει περισσότερο κόσμο γιατί ως τώρα δεν έχει δει τίποτα που να το εμποδίζει, να το κρατάει, έστω και να το απειλεί. Γι' αυτό εμείς λέγαμε πάντα, δεν ζητάμε διακοπή σχέσεων των Eυρωπαϊκών χωρών με το Iσραήλ, απλά να απειληθεί το Iσραήλ ότι εάν και εφόσον δεν εφαρμοστεί το τάδε θα επανεξετάσουμε π.χ. την τελωνειακή συμφωνία Eυρωπαϊκής Ένωσης-Iσραήλ. Έστω και η απειλή ότι θα επανεξεταστεί, όχι ότι θα διακοπεί. Aφού το Iσραήλ δεν απειλείται από πουθενά πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα, πρέπει να παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις. Tα γεγονότα τρέχουν τόσο ραγδαία που πρέπει να είμαστε με ανοιχτά μάτια και σε συνεχή επαγρύπνηση.