Πώς εξηγείται η επιτυχία της Χαμάς

Συνέντευξη του Mohamed Hassan στους Grégoire Lalieu και Michel Collon, 12 Φλεβάρη 2009,
Πηγή: www.globalresearch.ca

Για πολλά από τα ΜΜΕ το ζήτημα είναι ξεκάθαρο: η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση φανατικών. Κι όμως το κίνημα αυτό κέρδισε τις τελευταίες εκλογές και η δημοτικότητά του μεταξύ των Παλαιστινίων αυξάνεται. Γιατί; Θέσαμε το ερώτημα στον Mohamed Hassan, έναν από τους συγγραφείς του «Ιράκ: Πρόσωπο με πρόσωπο με την κατοχή» και έναν από τους καλύτερους αναλυτές για θέματα της Μέσης Ανατολής.

Τί είναι πραγματικά η Χαμάς;

Η Χαμάς είναι ένα πολιτικό κίνημα που προέρχεται από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, ένα από τα παλιότερα πολιτικά κινήματα στην Αίγυπτο. Η λέξη «Χαμάς» σημαίνει ξύπνημα, ανάδυση...Είναι ένα ισλαμικό εθνικιστικό κίνημα που μπορούμε να το συγκρίνουμε με το εθνικιστικό κίνημα των Ιρλανδών καθολικών. Ο Ιρλανδικός Επαναστατικός Στρατός (IRA) αναπτύχθηκε το 1916, ενάντια στην αποικιακή βρετανική κατοχή. Καθώς οι Ιρλανδοί ήταν Καθολικοί και οι Βρετανοί άποικοι Προτεστάντες, ο κατακτητής προσπάθησε να το μετατρέψει σε θρησκευτική σύγκρουση. Η θρησκεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί προκειμένου να κινητοποιήσει το λαό για έναν σκοπό.

Ποιό είναι το ιστορικό πλαίσιο που εξηγεί την άνοδο της Χαμάς;

Για να το κατανοήσουμε πρέπει να ανατρέξουμε σε διάφορα γεγονότα. Το πρώτο είναι ο πόλεμος των Έξι Ημερών το 1967 που δυσφήμησε το Νασερισμό. Ο Νάσερ ήταν ένας αιγύπτιος πρόεδρος που ενθάρρυνε μια αραβική επανάσταση για την ανεξαρτησία και την ανάπτυξη. Η σκληρή ήττα που υπέστη από το Ισραήλ οδήγησε στην υποχώρηση της ιδεολογίας του. Μετά το θάνατό του, η Αίγυπτος και το Ισραήλ βρέθηκαν ξανά να συγκρούονται τον Οκτώβρη του 1973. Η Αίγυπτος και η Συρία ήθελαν να πάρουν πίσω τα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη τους. Τελικά, η Αίγυπτος και το Ισραήλ υπέγραψαν μια συμφωνία, δημιούργησαν όμως μια διαίρεση στον αραβικό κόσμο ανάμεσα σε χώρες που ήθελαν να δεχτούν τους ισραηλινούς όρους και εκείνες που ήθελαν να τους απορρίψουν, όπως η Συρία, η Αλγερία, το Ιράκ ... Φυσικά το Παλαιστινιακό ζήτημα ήταν κεντρικό σ’ αυτές τις συγκρούσεις και η αντίσταση στο Ισραήλ οδήγησε στον σχηματισμό της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO). H PLO δημιουργήθηκε προκειμένου να συγκεντρωθούν τα διάφορα αντιστασιακά κινήματα και να ενώσουν τις προσπάθειές τους στον αγώνα ενάντια στο Ισραήλ. Πριν τις διαπραγματεύσεις του Όσλο το Ισραήλ θεωρούσε την PLO τρομοκρατική οργάνωση και της κατέφερε αρκετά πλήγματα που μπορούν να εξηγήσουν την άνοδο της Χαμάς.

Η πρώτη σημαντική ήττα ήταν ο Μαύρος Σεπτέμβρης του 1970. Ο βασιλιάς Χουσείν την Ιορδανίας –στην οποία βρίσκονταν η έδρα της PLO– έκανε συμφωνία με το Ισραήλ για την άγρια συντριβή της Παλαιστινιακής εξέγερσης. Έτσι η PLO αναγκάστηκε να φύγει στη Βηρυτό. Η δεύτερη σημαντική ήττα ήρθε το 1982. Το Ισραήλ επιτέθηκε στον Λίβανο. Οι περισσότεροι από τους μαχητές της PLO αναγκάστηκαν να μετακινηθούν μακριά από τις Παλαιστινιακές περιοχές και η έδρα της οργάνωσης να μεταφερθεί στην Τυνησία.

Μέσα σ’ αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο, ήρθε η πρώτη Ιντιφάντα το 1987. Η πρώτη Ιντιφάντα ήταν μια λαϊκή εξέγερση σε αντίδραση για την Ισραηλινή κατοχή που ξεκίνησε από τη Γάζα και άγγιξε ολόκληρη την Παλαιστίνη. Όπως ήδη είπα, η PLO βρισκόταν πολύ μακριά. Αντίθετα, η Χαμάς ήταν μέσα στην Παλαιστίνη και πήρε μέρος στην Ιντιφάντα. Αυτό το γεγονός σηματοδοτεί τον ερχομό της Χαμάς που ξεκίνησε μέσα από τις φυλακές! Οι φυλακές θεωρούνταν ως χώρος τιμωρίας. Αλλά μετά τον εγκλεισμό σε αυτές των αντιστεκόμενων της Ιντιφάντα τα πράγματα άλλαξαν... Οι φυλακές ήταν ο τόπος όπου η Χαμάς ξεκίνησε να στρατολογεί μέλη και να αναπτύσσεται ως οργάνωση. Με την Ιντιφάντα, η Χαμάς έγινε γνωστή στους Παλαιστίνιους, στους Ισραηλινούς, αλλά και στη διεθνή κοινή γνώμη.

Πώς αντέδρασε η PLO στην Ιντιφάντα;

Με την Ιντιφάντα η PLO χωρίστηκε σε δύο πτέρυγες: την πιο ισχυρή που ήθελε να συνεχίσει την αντίσταση και ήταν εγκατεστημένη στην Τυνησία και την άλλη που επιθυμούσε επίλυση με διαπραγματεύσεις. Η δεύτερη αυτή πτέρυγα κρυβόταν και δεν είχε το θάρρος να υπερασπιστούν την άποψή τους μέχρι που έγιναν οι συμφωνίες του Όσλο οπότε και εμφανίστηκαν και ισχυροποιήθηκαν. Ο Αραφάτ ήταν πολύ καλός τακτικιστής και μετά το τέλος της Ιντιφάντα, προκειμένου να καταφέρει να γυρίσει την PLO πίσω στην Παλαιστίνη χρησιμοποίησε τις διαφορετικές γραμμές των παλαιστινιακών αντιδράσεων.

Ποιες ήταν οι γραμμές αυτές;

Κατ’ αρχάς, έχουμε εκείνους που επιθυμούσαν να συνεχίσουν την πάλη ενάντια στο Ισραήλ χωρίς παραχωρήσεις. Ο Αραφάτ έπρεπε να τους περιθωριοποιήσει προκειμένου να επικρατήσει. Από την άλλη πλευρά, έχουμε εκείνους που ήθελαν να συνθηκολογήσουν, και είναι αυτοί που ηγούνται σήμερα της παλαιστινιακής κυβέρνησης. Τέλος έχουμε και την ολιγομελή αστική τάξη που ήθελαν να διαπραγματευτούν για τα κέρδη τους.

Ο Αραφάτ τους χρησιμοποίησε (όλους αυτούς) για να πάρει ότι ήθελε και μας οδήγησε στις συμφωνίες του Όσλο (1993). Επετράπη στην PLO να επιστρέψει στην Παλαιστίνη, αλλά πέρα από αυτό ήταν μια μεγάλη ήττα. Οι Παλαιστίνιοι δέχτηκαν να πάρουν μόνο το 22% από τα συνολικά εδάφη τους! Δεν υπάρχει άλλη συμφωνία στην ιστορία, που να δίνει σε κάποιον μόνο το 22% από αυτό που απαιτούσε: Η PLO δεν θεωρείτο πια τρομοκρατική οργάνωση και κέρδισε την αναγνώριση του Ισραήλ, αλλά δεν κατόρθωσε να βελτιώσει πραγματικά την κατάσταση στη Γάζα και την Δυτική Όχθη. Οι συμφωνίες δεν ανέφεραν τίποτα για σταμάτημα των ισραηλινών εποικισμών. Το γεγονός αυτό δυσφήμισε την Παλαιστινιακή αρχή στον πληθυσμό και εξηγεί επίσης την επιτυχία της Χαμάς ως κίνημα αντίστασης.

Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι το ότι η Παλαιστινιακή αρχή, που χρηματοδοτούνταν από τη Δύση, έγινε διεφθαρμένη. Αντίθετα, η Χαμάς δεν έχει τέτοιο πρόβλημα. Η οργάνωση παίρνει χρήματα κυρίως από έναν φιλανθρωπικό σύστημα και δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι τα βάζουν στην τσέπη τους. Δεδομένου ότι κριτικάρουν την Παλαιστινιακή Αρχή για διαφθορά, είναι ιδιαίτερα προσεκτικού σε τέτοια ζητήματα.

Πώς εξηγείτε την επιτυχία της Χαμάς;

Τρεις είναι οι παράγοντες που εξηγούν την επιτυχία της Χαμάς. Πρώτον, η συντήρηση της αντίστασης και η άρνηση της επιβληθείσας λύσης, στάση που αντιστοιχεί στην θέληση του πληθυσμού. Ο δεύτερος παράγοντας έχει να κάνει με το ότι η Χαμάς θέλει την επιστροφή των προσφύγων του 1948 και του 1967. Το 1948, μετά την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, πολλοί παλαιστίνιοι εκδιώχτηκαν. Με τον πόλεμο των Τριών Ημερών το 1967, σχεδόν τριακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην Ιορδανία. Σήμερα, υπάρχουν περισσότερα από έξι εκατομμύρια πρόσφυγες που δεν έχουν δικαίωμα να επιστρέψουν στη γη τους! Από την άλλη πλευρά, ως εβραϊκό κράτος, το Ισραήλ καλωσορίζει οποιονδήποτε Εβραίο από όλο τον κόσμο: Ισπανία, Ρωσία, Αιθιοπία...άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ πατήσει στην Παλαιστίνη! Το θέμα των προσφύγων αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο των Παλαιστινιακών διεκδικήσεων που υποστηρίζει η Χαμάς.

Ο τρίτος, και τελευταίος παράγοντας, που συνέβαλε στην επιτυχία της Χαμάς είναι η εξάλειψη από το εσωτερικό της παλαιστινιακής κοινότητας των μερίδων που χρησιμοποιούσε το Ισραήλ όπως διεφθαρμένα στοιχεία και πληροφοριοδότες. Λίγοι ήταν αυτοί που εξοντώθηκαν φυσικά, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς –εγκληματίες, αλκοολικοί ή έμποροι ναρκωτικών –επανεντάχθηκαν μέσα από τα κοινωνικά προγράμματα της Χαμάς. Έτσι δεν υπάρχει πλέον ροή πληροφοριών προς το Ισραήλ. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Το Ισραήλ είχε δημιουργήσει μια διεφθαρμένη κοινωνία όπου όλοι στρέφονταν εναντίον όλων και την εκμεταλλεύτηκαν για να στήσουν ένα δίκτυο πληροφοριών και να έχουν τον έλεγχο πάνω στην Παλαιστινιακή αντίσταση. Πρόκειται για μια τυπική αποικιοκρατική νοοτροπία που είχαν εφαρμόσει και οι Βρετανοί στην Βόρεια Ιρλανδία. Τίποτα το νέο. Αλλά η Χαμάς συνέτριψε αυτό το δίκτυο κι αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία ενάντια στο Ισραήλ.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως το Ισραήλ ευνόησε σκόπιμα την ανάπτυξη της Χαμάς. Πόσο αλήθεια είναι αυτό;

Απολύτως καθόλου! Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη για κάτι τέτοιο. Το Ισραήλ, ανέχτηκε τη Χαμάς, ελπίζοντας σε ενδοπαλαιστινιακές συγκρούσεις. Ήθελαν να αποδυναμώσουν την PLO και την Φατάχ. Αλλά δεν περίμεναν η ποιότητα, η ικανότητα και η οργανωτικότητα της Χαμάς να αναπτυχθούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Κάθε αποικιοκρατική δύναμη πάντα θεωρεί τους υπηκόους της αφελή παιδιά.

Πώς ένα ισλαμικό κίνημα έγινε τόσο δημοφιλές στην Παλαιστίνη;

Με το να είναι η Γάζα και οι παλαιστινιακές περιοχές υπό κατοχή, ο Παλαιστινιακός λαός δεν έχει καμιά δυνατότητα να συζητήσει ανοιχτά ή να έχει ένα όραμα για το μέλλον του πουθενά αλλού παρά στα τζαμιά και στα Πανεπιστήμια. Φυσικά στα τζαμιά η Χαμάς ήταν ήδη από το ξεκίνημά της ενεργή. Στη συνέχεια, όπως κάθε πολιτική ομάδα, άρχισε να κυριαρχεί και στις φοιτητικές οργανώσεις. Η αγορά είναι ανοιχτή για κάθε κόμμα! Έτσι η Χαμάς στρατολόγησε λαμπρούς νέους σπουδαστές που ήταν κοινωνικά υπολογίσιμοι λόγω της αφοσίωσης ή της τιμιότητάς τους. Ήταν εύκολο να τους πείσουν καθώς και οι δύο πλευρές θέλουν την αντίσταση κι αυτό δεν αποτελεί μυστικό. Η Χαμάς πρόφερε τα λόγια που βρίσκονταν στις καρδιές του Παλαιστινιακού πληθυσμού. Με τα πιο μαχητικά, τα πιο ευφυή και τα πιο σπουδασμένα στοιχεία της κοινωνίας, η Χαμάς έγινε μια μεγάλη οργάνωση.

Πώς αντέδρασαν οι Παλαιστινιακές αρχές στην εξέλιξη της Χαμάς;

Οι αρχές είχαν εμπλακεί με τη διαφθορά και μια σειρά σκανδάλων. Ακόμα και Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι τους είχαν καταγγείλει γι’ αυτό. Ο Αραφάτ λειτουργούσε ως μιας μορφής διαιτητής ανάμεσα στις διάφορες παρατάξεις και μετά το θάνατό του, η αντίφαση ανάμεσα στην Χαμάς και την Φατάχ έγινε ανταγωνιστική. Το Ισραήλ εκμεταλλεύτηκε αυτές τις διαφωνίες και κατάφερε να χρησιμοποιήσει τη Φατάχ προκειμένου να περιορίσει την δημοτικότητα της πολιτικής άποψης της Χαμάς. Πίστευαν πως η Χαμάς δεν θα δεχόταν να συμμετάσχει στις εκλογές κι έτσι το οργάνωσαν γρήγορα. Όλοι εξεπλάγησαν όταν η Χαμάς συμμετείχε στις εκλογές αλλά κανείς δεν ανησυχούσε πραγματικά γιατί πίστευαν θα ακολουθούσε έναν πολύ περιορισμένο δογματικό τρόπο σκέψης και θα ηττούνταν από το μεγάλο κόμμα. Ενάντια σε όλες τις προσδοκίες η Χαμάς σχημάτισε έναν συνασπισμό και παρουσίασε μια ευέλικτη εικόνα, πολύ μακρινή από εκείνη μιας φονταμενταλιστικής οργάνωσης. Στην πραγματικότητα, επιθυμούν ένα ισλαμικό κράτος, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Η Χαμάς θα επιβάλει ένα ισλαμικό καθεστώς στην Παλαιστίνη ή όχι;

Το ισλαμικό καθεστώς είναι όντως το maximum πρόγραμμα της Χαμάς, αλλά δεν μπορούν να το εφαρμόσουν επειδή στη βάση της η οργάνωση στηρίζεται σε ένα πατριωτικό κίνημα Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι κατά τη βάρβαρη ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, πολέμησε όχι μόνο η Χαμάς αλλά όλες οι πατριωτικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης και της Φατάχ. Η επίθεση ένωσε τον Παλαιστινιακό λαό.

Μπορεί η Χαμάς να αλλάξει, να γίνει ένα πιο προοδευτικό κίνημα σε συμμαχία με τα άλλα κινήματα; Ναι μπορεί, εξαιτίας της ισραηλινής επίθεσης. Η ιδέα ότι η Χαμάς θα δημιουργήσει μια κοινωνία βασισμένη σε ένα ισλαμικό σχέδιο είναι ψευδαίσθηση. Είναι αδύνατον. Από πολλές απόψεις, η Χαμάς μοιάζει με τη Χεζμπολάχ, που λέει πως «Ο Λίβανος είναι μια χώρα με μεγάλη ποικιλομορφία. Αντιπροσωπεύουμε μόνο ένα μέρος του και σκοπός μας είναι να οικοδομήσουμε μαζί με όλους τους Λιβανέζους προοδευτικούς μια εθνική ανεξάρτητη οικονομία». Τέλος, θα εφιστούσα την προσοχή σας στο γεγονός ότι κανείς δε θέτει θέμα ισλαμικού κράτους για μερικές χώρες όπως για παράδειγμα η Σαουδική Αραβία!

Ποιό είναι το κοινωνικό και οικονομικό πρόγραμμα της Χαμάς;

Το πρόγραμμά τους είναι καπιταλιστική οικονομία με σημαντική κρατική παρέμβαση. Να σημειωθεί, πως τώρα, ακόμα και οι Ευρωπαίοι συντηρητικοί επιθυμούν κρατική παρέμβαση. Αν κοιτάξετε το Ιράν, είναι ένα ισλαμικό κράτος στο οποίο υπάρχει κρατική παρέμβαση. Αρνούνται όμως την κυριαρχία από έξω και θέλουν τα κέρδη από το πετρέλαιο να διανέμονται. Σχετικά με τη Χαμάς, πρέπει να σημειωθεί, ότι δεν είναι το κοινωνικό της πρόγραμμα αυτό που έχει κυρίως δελεάσει του Παλαιστίνους, αλλά το γεγονός πως πρόκειται για ένα κίνημα που έχει εκφράσει την αντίσταση. Και σήμερα, η αντίσταση είναι το πιο σημαντικό ζήτημα για τους Παλαιστίνιους.

Ποιός είναι ο ρόλος της γυναίκας σύμφωνα με τη Χαμάς;

Η οπτική τους σχετικά με τη γυναίκα είναι διαφορετική στα χαρτιά και διαφορετική στην πραγματικότητα. Επιτρέψτε μου να το εξηγήσω. Στην Παλαιστίνη, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Οι γυναίκες είναι αναγκασμένες να δουλεύουν για να κερδίσουν το ψωμί τους και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Δεν θα μπορούσε ποτέ η Χαμάς να απαγορεύσει στις γυναίκες να εργάζονται και να τις αναγκάσει να κλειστούν στα σπίτια τους. με εξαίρεση λίγες πλούσιες πετρελαϊκές χώρες, κανείς δεν σκέφτεται έτσι στον αραβικό κόσμο. Πώς θα μπορούσε η Χαμάς να θέσει εκτός κοινωνίας το 50% των πιο ενεργών μελών της Παλαιστινιακής κοινωνίας; Στην πραγματικότητα, μερικοί στην Δύση είναι που πιστεύουν πως οι γυναίκες θα μπορούσαν να ελεγχθούν ως παθητικά υποκείμενα που δεν έχουν εγκέφαλο!

Φυσικά, υπάρχουν πολιτισμικές διαφορές ανάμεσα στον Αραβικό κόσμο και τη Δύση. Διαφορές, οι οποίες δεν γίνονται καλά κατανοητές εξαιτίας ορισμένων στερεότυπων. Για παράδειγμα, στα βιβλιοπωλεία της Δύσης υπάρχουν εκατοντάδες περιοδικά με γυμνές γυναίκες, ξανθιές και με μεγάλο στήθος ... Κανείς δεν το θεωρεί αυτό αηδιαστικό, κανείς δεν λέει πως οι γυναίκες αυτές στα εξώφυλλα των περιοδικών δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο. Όταν όμως κάποιος δει μια να έχει καλυμμένο το κεφάλι της, μιλά για καταπίεση! Υπάρχει, στη Δύση, ένα είδος υποκρισίας. Για παράδειγμα, στην Ινδονησία, έχουμε ένα καθεστώς εγκατεστημένο από το 1965 μετά από ένα πραξικόπημα που σημαδεύτηκε από τη σφαγή ενός εκατομμυρίου κομμουνιστών. Οι περισσότερες γυναίκες τώρα φορούν μαντίλα. Αλλά κανείς δεν αναφέρεται σ’ αυτές γιατί η Ινδονησία παράγει πετρέλαιο και είναι ευθυγραμμισμένη με τη Δύση.

Γιατί η Ευρώπη απορρίπτει τη Χαμάς;

Το Ισλάμ δεν γίνεται αποδεκτό καλά στην Ευρώπη, η οποία αυτοπροσδιορίζεται σε σχέση με το Χριστιανισμό. Απορρίπτεται η συνεισφορά του Ισλάμ στην ανάπτυξη του Δυτικού πολιτισμού. Έτσι, ως ισλαμική ομάδα, η Χαμάς δεν χαίρει εκτίμησης. Αλλά γιατί κάποιος που είναι ενάντια στο Σιωνισμό να έχει πρόβλημα με τη Χαμάς; Και γιατί το ίδιο άτομο, που υποστηρίζει τον Ιρλανδικό σκοπό, δεν έχει πρόβλημα με μια καθολική οργάνωση; Η εξήγηση του φαινομένου βρίσκεται στις πολιτισμικές διαφορές. Μόλις επέστρεψα από την Αίγυπτο και παρατήρησα ότι όταν διασχίζεις την Μεσόγειο, αλλάζει ο κόσμος, αλλάζει ο τρόπος σκέψης. Δεν κατηγορώ τους Ευρωπαίους. Τους έχει σημαδέψει η εκπαίδευσή τους και η προπαγάνδα των ΜΜΕ. Ζούμε σε ένα σύστημα που πρέπει πάντα να προσδιορίζει κάποιους εχθρούς για να δικαιολογεί την ύπαρξή του. Νομίζω πως πρέπει να θέσουμε τα πράγματα σε μια προοπτική. Εγώ, ως Μαρξιστής που ζω σε μια δυτική χώρα, έχω φυσικά αρκετές αντιλογίες για τη Χαμάς και την Χεζμπολάχ. Λυπάμαι για το γεγονός ότι η αντίσταση καθοδηγείται από ένα κίνημα που εμπνέεται από το Ισλάμ, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Και προς το παρόν, οι αντιλογίες μου είναι δευτερεύουσες. Από την άλλη πλευρά, αντιτάσσομαι συνολικά με ανθρώπους όπως ο Αμπάς ή ο Μουμπάρακ, οι οποίοι είναι μεν κοσμικοί, αλλά υπηρετούν τις ΗΠΑ. Διαβάζω τα νέα για τον αραβικό κόσμο, γνωρίζω την κατάσταση εκεί και βλέπω τις τις αντιφάσεις από μια διαφορετική σκοπιά απ’ ότι η Ευρωπαϊκή αριστερά.

Γιατί η Ευρωπαϊκή αριστερά δεν υποστηρίζει ανοιχτά την Παλαιστινιακή αντίσταση;

Το πρόβλημα με την Ευρωπαϊκή αριστερά είναι η άρνησή της να σχηματίσει μια μεγάλη αντιιμπεριαλιστική συμμαχία, εξαιτίας της Χαμάς, των γυναικών που φορούν μαντίλα και άλλων τέτοιου είδους προφάσεων. Στην πραγματικότητα, δέχονται να εμπλακούν σε μια μεγάλη συμμαχία των Χριστιανών ενάντια στο Ισλάμ. Γίνονται κομμάτι του «πολέμου των πολιτισμών» που εκκινείται από αμερικάνους ιδεολόγους. Είναι πιο πολύ επηρεασμένοι από αυτό απ’ ότι πιστεύουν. Γιατί η ευρωπαϊκή αριστερά δεν ξεσηκώθηκε όταν οι Χριστιανοί φαλαγγίτες σκότωναν στον Λίβανο; Από τη σκοπιά μου, ως λαϊκός, έχω υποστηρίξει την ιρλανδική αντίσταση ενάντια στην Βρετανική κατοχή και αν αυτοί οι Ιρλανδοί είναι καθολικοί, δεν με ενοχλεί. Στην πραγματικότητα το πρόβλημα με τους Ευρωπαίους είναι ότι έχουν εκπαιδευτεί μέσα σε έναν πολιτισμό που έχει προκαταλήψεις ενάντια στους Εβραίους και τους Μουσουλμάνους.

Γιατί το Παλαιστινιακό ζήτημα είναι τόσο κρίσιμο για τις ΗΠΑ;

Η Παλαιστίνη είναι ένας πολύ μικρός τόπος κι όμως μετατράπηκε σε ένα από τα καλύτερα στοιχήματα του κόσμου για δύο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι ΗΠΑ και η Βρετανία, έπρεπε να υπερασπίσουν το αποικιακό κράτος που δημιουργήθηκε εκεί, ώστε να γίνει το πιο κυρίαρχο συστατικό της Μέσης Ανατολής. Αυτό είναι ένας τρόπος για να τσακιστούν τα επαναστατικά, δημοκρατικά κινήματα στην περιοχή. Αν συντρίψεις την Παλαιστινιακή αντίσταση, αποτρέπεις τη συμμαχία του αραβικού κόσμου στα άλλα μέτωπα αντίστασης στον Ιράκ, στον Λίβανο ... Την εποχή του Σάχη, ο χωροφύλακας της περιοχής ήταν το Ιράν. Οι ΗΠΑ είχαν εγκαθιδρύσει μια στρατιωτική δικτατορία που υπηρετούσε τα συμφέροντά τους στην περιοχή. Μετά το Ιράν, το ρόλο αυτό παίζει το Ισραήλ. Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα αυτής της πρακτικής είναι η επανάσταση στην βόρεια Υεμένη τη δεκαετία του ’60. Μερικοί αξιωματούχοι, με τη βοήθεια της Αιγύπτου, ίδρυσαν μια λαϊκή δημοκρατία στη βόρεια Υεμένη και έκαναν έναν αιφνιδιασμό. Ο σεΐχης που κυβερνούσε την Υεμένη έφυγε στην Σαουδική Αραβία. Οι Βρετανοί οργάνωσαν στρατεύματα ενάντια στη δημοκρατία της Υεμένης για να τσακίσουν το αραβικό εθνικιστικό κίνημα, και στρατιώτες που εκπαιδεύτηκαν από το Ισραήλ, πήραν μέρος στις μάχες ενάντια στις απελευθερωτικές δυνάμεις. Ισραηλινοί συμμετείχαν ή και ακόμα συμμετέχουν ως πολιτοφύλακες στο Σαλβαδόρ, τη Σρι Λάνκα, την Κολομβία ... Στην πραγματικότητα, όπου εμπλέκονται οι ΗΠΑ, εκεί βρίσκεται και το Ισραήλ.

Ο δεύτερος λόγος, είναι η σημασία της Ιερουσαλήμ ως ιερή πόλη. Αποτελεί το δεύτερο σημαντικότερο μέρος για το Ισλάμ. Κι αυτό κινητοποιεί όλους τους μουσουλμάνους του πλανήτη. Είναι επίσης σημαντική και για τους Χριστιανούς Παλαιστίνιους. Το Ισραήλ δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την Ιερουσαλήμ. Κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί νίκη για τους Παλαιστίνιους και το Ισλάμ. Και φυσικά, η Ιερουσαλήμ είναι ένα στρατηγικό σημείο, στα σύνορα Ισραήλ και Δυτικής Όχθης. Έτσι το θέμα της πόλης είναι ιδιαίτερα σημαντικό και αφορά και διαρκή επέκταση του Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, το κράτος δεν έχει συγκεκριμένα σύνορα. Δεν έχουν καν σύνταγμα κι έτσι έχουν τη δυνατότητα να συνεχίζουν την επέκταση.

Ποιό μήνυμα θέλησε να δώσει το Ισραήλ με τη σφαγή στη Γάζα;

Το μήνυμα είναι: «Τι Ισραήλ θα είναι εδώ για πάντα, ακόμα και με πυρηνικά όπλα. Μπορούμε να σας επιβάλουμε ότι θέλουμε»

Θα λειτουργήσει αυτό το μήνυμα;

Όχι, γιατί από την άλλη πλευρά, υπάρχουν μαχητές έτοιμοι να θυσιαστούν, διάθεση που οι Ισραηλινοί δεν έχουν πια. Με την επίθεση αυτή, το Ισραήλ δεν κατάφερε κάτι για το μέλλον. Και η Χαμάς θα βγει ενισχυμένη. Ακόμα και στην Δυτική Όχθη, οι άνθρωποι λένε πως αν γίνουν εκλογές θα την ψηφίσουν. Είναι γεγονός, πως αυτοί που αντιστέκονται βγαίνουν πάντα κερδισμένοι.