Mahmoud Darwish: Ένα απλοϊκό τραγούδι για τον Ερυθρό Σταυρό

Έχουν παντού όλοι οι άνθρωποι
χέρια, ελπίδες και εθνικό ύμνο;
Τότε γιατί, πατέρα, εμείς
τρώμε τους κορμούς των κυπαρισσιών
και λέμε κρυφά πονεμένα τραγούδια;
Πατέρα, είμαστε καλά κι ασφαλισμένοι
μες στις αγκάλες του Ερυθρού Σταυρού.
Σα μένουν άδεια τα τσουβάλια απ’ αλεύρι
το φεγγάρι γίνεται καρβέλι στα μάτια μου.
Τότε γιατί, πατέρα,
πούλησες τα τραγούδια μου και τη θρησκεία μου
για ξεροκόμματα και κίτρινο τυρί
στις αποθήκες του Ερυθρού Σταυρού;
...............
Πατέρα,
μπορούνε να μας προστατέψουνε
τα λιόδεντρα από τη βροχή;
Είναι φωτιά τα δέντρα;
Λυώνει το φεγγαρόφωτο το χιόνι και
καίει της νύχτας τα φαντάσματα;
Μυριάδες ερωτήματα σου κάνω
και μες στα μάτια σου
βλέπω της πέτρας τη σιωπή.
Απάντησέ μου πατέρα,
δικό σου παιδί είμαι
ή του Ερυθρού Σταυρού;
...............
Πατέρα,
φυτρώνουνε λουλούδια στον ίσκιο του σταυρού
και κελαηδάει τ’ αηδόνι;
Τότε γιατί ανατινάξανε το σπίτι μου;
Γιατί τον ήλιο ονειρεύεσαι μόνο μετά τη δύση
και με φωνάζεις, με φωνάζεις πολύ
σαν ονειρεύομαι τα γλυκά και τη σταφίδα
στις αποθήκες του Ερυθρού Σταυρού;
Μου στέρησαν την κούνια
ζυμώσανε με λάσπη το ψωμί μου
μου γέμισαν τα τσίνορα με σκόνη
μου πήρανε το ξύλινο άλογό μου
μου φόρτωσαν τη νύχτα σάμπως να ήταν χρόνος.
Ποιός μ’ έκαμε φωτιάς ρυάκι να χυθώ;
Αχ ποιός μου αρπάζει το περιστέρι
κάτω απ’ τις σημαίες του Ερυθρού Σταυρού;