Ας είναι ...
πρέπει να απαρνηθώ το θάνατο, να κάψω
των ματωμένων τραγουδιών το δάκρυ και
τα λιόδεντρα να ξεγυμνώσω
απ' όλα τους τα ψεύτικα κλαριά.
Αν τραγουδάω τη χαρά
πίσω από τα βλέφαρα
των φοβισμένων ματιών,
είναι γιατί η θύελλα
μου έταξε κρασί και ουράνια τόξα,
είναι γιατί η θύελλα
έχει σαρώσει
τις φωνές των οκνηρών πουλιών
κι όλα τα ψεύτικα κλαριά
απ' τους κορμούς
των ορθομένων δέντρων.
Ας είναι...
πρέπει να είμαι περήφανος
για σένανε
της πόλης μου πληγή
ζωγραφιά από αστραπές εσύ
στις θλιμμένες μας νύχτες εσύ
π' όταν ο δρόμος σκοτεινιάζει
με φυλάς
από τους ίσκιους
και απ' του μίσους τις ματιές.
Θα τραγουδάω τη χαρά
πίσω απο τα βλέφαρα
των φοβισμένων ματιών.
Όταν η θύελα ξέσπασε
στην πατρίδα μου
μου έταξε κρασί και ουράνια τόξα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.