Το σχέδιο πίσω από την αποχώρηση των Ισραηλινών από τη Λωρίδα της Γάζας

της Sarah Colborne μέλος της Palestine Solidarity Campaign, Αύγουστος 2005

Πηγή: Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό "ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ"

Παρακολουθώντας εικόνες συγκρούσεων μεταξύ των ισραηλινών εποίκων και του στρατού, είναι συγχωρητέο να υποθέσει κανείς ότι το "Σχέδιο αποχώρησης από τη Γάζα", που αντιμετωπίζεται από πολλούς ως ένα "γενναίο" βήμα, ήταν μια δύσκολη κίνηση του Αριέλ Σαρόν προς την κατεύθυνση μια ειρηνικής λύσης. Αν ρίξει κανείς όμως μια ματιά πίσω από αυτή τη βιτρίνα αποκαλύπτονται τα πραγματικά σχέδια του Σαρόν.

Εμφανιζόμενος να εγκαταλείπει τη Λωρίδα της Γάζας -μόλις το 1% της ιστορικής Παλαιστίνης- ο Σαρόν επιχειρεί μια λαθροχειρία. Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι ένα προπέτασμα καπνού για τον μόνιμο έλεγχο της Δυτικής Όχθης και την προσάρτηση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ στο Ισραήλ. Σημαίνει επίσης ότι ο Σαρόν μπορεί να ισχυριστεί στη διεθνή κοινότητα ότι δεν φέρει πλέον καμία ευθύνη για τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι 1,5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι που ζουν αυτή τη στιγμή σε καθεστώς απόλυτης φτώχειας και απόγνωσης στη Λωρίδα της Γάζας.

Τη στιγμή που τα μέσα ενημέρωσης καλύπτουν τη σύγκρουση γύρω από την αποχώρηση από τη Γάζα και προσπαθούν να παρουσιάσουν τα γεγονότα ως μια θετική εξέλιξη για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ο Αριέλ Σαρόν καταδικάζει σιωπηρά τον παλαιστινιακό λαό σε μεγαλύτερη φτώχεια και πιο σκληρή κατοχή και προσπαθεί να απομακρύνει δια παντός την προοπτική ενός βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους.

Τα δεδομένα του σχεδίου αποχώρησης από τη Γάζα είναι τα ακόλουθα: περίπου 8.500 έποικοι θα απομακρυνθούν από τη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί μόλις στο 2% του συνολικού αριθμού των ισραηλινών εποίκων που ζουν παράνομα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

Μέχρι το τέλος του 2005 πάνω από 300.000 νέοι έποικοι θα μπορούν να μετακινηθούν σε νέους -εξίσου παράνομους- εποικισμούς στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Γεγονός που σημαίνει ότι μετά την "αποχώρηση" θα υπάρχουν περισσότεροι έποικοι από ότι πριν, πάνω από 400.000 συνολικά.

Ο Σαρόν διαρκώς επαναλαμβάνει τη δήλωση του Τζορτζ Μπους τον Απρίλιο του 2004 ότι το σχέδιο αποχώρησης σημαίνει ότι οποιαδήποτε αποχώρηση από τους κυριότερους εποικισμούς μένει εκτός πολιτικής ατζέντας.

Η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει ότι με το σχέδιο αποχώρησης η φτώχεια στη Γάζα θα φτάσει στο 72% μέχρι το 2006 και η ανεργία θα αυξηθεί κατά 6%, καθώς το Ισραήλ θα ελέγχει όλο το εμπόριο με τον έξω κόσμο. Ο ισραηλινός στρατός θα εξακολουθήσει να επιβάλει αυθαίρετους περιορισμούς στις μετακινήσεις των Παλαιστινίων και μέχρι το 2008 το σχέδιο του Ισραήλ είναι κανένας παλαιστίνιος εργάτης να μην έχει τη δυνατότητα να εισέρχεται στο Ισραήλ αλλά αντί γι' αυτό θα δημιουργήσει ελεγχόμενες βιομηχανικές ζώνες στις οποίες το αιχμάλωτο παλαιστινιακό εργατικό δυναμικό θα δουλεύει για πενταροδεκάρες.

Ο Σαρόν στραγγαλίζει τη Δυτική Όχθη με το Τείχος του Απαρτχάιντ που χωρίζει τους Παλαιστίνιους μεταξύ τους και προσαρτά το 46% των εδαφών στο Ισραήλ, σύμφωνα με τον ΟΗΕ παγιδεύει 237.000 Παλαιστίνιους μεταξύ του τείχους και της Πράσινης Γραμμής (τα σύνορα του 1967) και αποκόβει άλλους 160.000 από τη γη τους.

Οι Παλαιστίνιοι φυλακίζονται μέσα σε περιοχές που συρρικνώνονται, αποκόβονται από τις οικογένειές τους, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, την εργασία και οδηγούνται σε μια κατάσταση που περιγράφεται από την ισραηλινή πανεπιστημιακό Τάνια Ράινχαρτ ως "συνθήκες απόγνωσης και ατροφίας …πίσω από το προπέτασμα καπνού της αποχώρησης, μια διαδικασία αργής και εν κρυπτώ μεταφοράς εξελίσσεται σήμερα στη Δυτική Όχθη". Πόλεις όπως η Τουλκαρέμ και η Καλκιλίγια έχουν χάσει πολλούς από τους κατοίκους τους.Η Ιερουσαλήμ, το οικονομικό και θρησκευτικό κέντρο της παλαιστινιακής ζωής, θα αποκοπεί από την υπόλοιπη Δυτική Όχθη και οι Παλαιστίνιοι που ζουν εκεί θα μπορούν να φύγουν μόνο με άδειες που εκδίδει το Ισραήλ. Σε μια ισραηλινή επιχείρηση με την κωδική ονομασία "Το κεράσι στο στέμμα", 88 σπίτια με 1000 παλαιστίνιους κατοίκους έξω από τις πύλες της Παλιάς Πόλης στην Ανατολική Ιερουσαλήμ θα κατεδαφιστούν, πρόκειται για την πιο εκτεταμένη κατεδάφιση σπιτιών από το 1967.

Επειδή το σχέδιο της αποχώρησης προωθήθηκε μονομερώς από τον Αριέλ Σαρόν, μένουν έξω από τις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους βασικά ζητήματα όπως η επιστροφή στα σύνορα του 1967 και η επιστροφή των προσφύγων. Η ειρηνευτική διαδικασία μπήκε "στη φορμόλη" όπως το περιέγραψε ο Ντοβ Βάισγκλας, βασικός σύμβουλος του Σαρόν, με τους Ισραηλινούς να είναι σε θέση να υπαγορεύουν τους όρους της αποχώρησής τους χωρίς κανένα διάλογο με τους Παλαιστίνιους.

Μετά την αποχώρηση, ισχυρίζεται το Ισραήλ, δεν θα πρέπει να θεωρείται υπεύθυνο για τους 1,4 εκατομμύρια Παλαιστίνιους μέσα στη Λωρίδα της Γάζας. Ωστόσο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, μια περιοχή παραμένει κατεχόμενη αν η δύναμη κατοχής ασκεί "πραγματικό έλεγχο" στην περιοχή. Το Ισραήλ θα συνεχίσει να ελέγχει όλα τα σύνορα, στο έδαφος, στον αέρα και στη θάλασσα. Στο κείμενο του σχεδίου της αποχώρησης αναφέρεται ξεκάθαρα ότι ο ισραηλινός στρατός "διατηρεί το θεμελιώδες δικαίωμα" να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του εναντίον των Παλαιστινίων που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας με την προϋπόθεση ότι αυτό καθορίζεται ως αυτοάμυνα.

Το "σχέδιο αποχώρησης" πόρρω απέχει από το να αποτελεί ένα πρώτο βήμα ειρήνευσης, αποτελεί την εφαρμογή του ιστορικού στόχου του Σαρόν για τον περιορισμό του παλαιστινιακού πληθυσμού σε μια σειρά από αποκομμένα τεμάχια γης και για την υφαρπαγή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ καθώς και των πιο γόνιμων εδαφών της Δυτικής Όχθης. Κατά μήκος του τείχους, στήνονται σημεία ελέγχου και δρόμοι που προορίζονται μόνο για Ισραηλινούς, το κύριο στοιχείο του όμως είναι η διαρκής ανάπτυξη των εποικισμών. Ο ισραηλινός υπουργός Άμυνας Σαούλ Μοφάζ είχε δηλώσει τον Μάιο ότι "στην ουσία οι έποικοι της Δυτικής Όχθης και της Γάζας θα μπορούν να λένε στα χρόνια που θα 'ρθουν ότι βοήθησαν στον καθορισμό των ανατολικών συνόρων του κράτους του Ισραήλ".

Οι ισραηλινοί ακτιβιστές για την ειρήνη όπως ο Ιλάν Πάπε, επίσης προειδοποιούν για το ενδεχόμενο μιας σκληρής επίθεσης στους Παλαιστίνιους μέσα στη Λωρίδα της Γάζας μετά την "αποχώρηση". Εξέδωσαν μια ανακοίνωση στην οποία προειδοποιούν ότι "το σενάριο μπορεί να είναι παρόμοιο με ό,τι έχει ήδη γίνει στο παρελθόν -μια τακτική που ο Αριέλ Σαρόν έχει ακολουθήσει πολλές φορές στη στρατιωτική του καριέρα- δηλαδή να χρησιμοποιηθούν προβοκάτσιες με στόχο την εξαπόλυση μαζικής επίθεσης". Η ανακοίνωση εκδόθηκε μετά την δημοσίευση στην εφημερίδα Χααρέτζ στις 22 Ιουνίου μιας δήλωσης του Εϊβάλ Τζιλάντι, υπεύθυνου Συντονισμού και της Στρατηγικής ομάδας του γραφείου του πρωθυπουργού. Ο Τζιλάντι απείλησε ότι "μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε οπλισμό που προκαλεί εκτεταμένες παράπλευρες απώλειες, συμπεριλαμβανομένων ελικοπτέρων και αεροπλάνων με μεγάλο κίνδυνο για το γειτονικό πληθυσμό".

Το σχέδιο του Αριέλ Σαρόν να προσαρτήσει τη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ έχει συλληφθεί και εκτελείται σιωπηρά εδώ και 20 χρόνια και τώρα μπαίνει σε ένα αποφασιστικό στάδιο. Αυτό το σχέδιο δεν πρέπει να επιτραπεί να αποδώσει καρπούς. Αυτή την εξαιρετικά δύσκολη στιγμή οι Παλαιστίνιοι έχουν επείγουσα ανάγκη διεθνούς υποστήριξης προκειμένου να πιεστούν οι κυβερνήσεις να τηρήσουν το διεθνές δίκαιο. Αυτό περιλαμβάνει την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης που εκδόθηκε πριν από ένα χρόνο ότι τα κράτη δεν πρέπει να βοηθούν στην κατασκευή του Τείχους.

Η Καμπάνια Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη http://www.palestinecampaign.org/) καλεί τη Βρετανική κυβέρνηση να εφαρμόσει αυτή την απόφαση και να επιβάλει κυρώσεις στο Ισραήλ. Άμεσες διεθνείς πρωτοβουλίες είναι αναγκαίες προκειμένου να εμποδιστεί η πραγματοποίηση του σχεδίου του Σαρόν.