Το «Λαϊκό Μέτωπο» από την ίδρυση του, διαπίστωσε και κατανόησε την σπουδαιότητα που έχει το ζήτημα της Ενότητας των Επαναστατικών οργανώσεων και γενικά του Παλαιστινιακού Πατριωτικού Μετώπου. Αγωνίστηκε δε έμπρακτα σε επίπεδα ηγεσίας και βάσης, να θέσει τα θεμέλια αυτής της Ενότητας.
Όλες οι οργανώσεις της Παλαιστινιακής Αντίστασης μέσα από προκηρύξεις και μπροσούρες, αναφέρονται συχνά στο ζήτημα της Ενότητας. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι η σωστή και επιστημονική κριτική, τόσο στις αόριστες θέσεις για ενότητα όσο και στο στείρο οργανωτικό φανατισμό που αποβλέπει στη διαιώνιση μιας αρρωστημένης πολιτικά κατάστασης. Το «Λαϊκό Μέτωπο», αντιμετωπίζοντας το ζήτημα αυτό, αντιλήφθηκε πως στόχος δεν είναι μια οποιαδήποτε «ενότητα για την ενότητα», αλλά ενότητα που προϋποθέτει συμφωνία σε βασικές πολιτικές θέσεις, όσον αφορά δηλαδή την καθαρή αντίληψη των εχθρών και των φίλων μας.
Είναι λοιπόν δυνατό να επιδιώκουμε μια ενότητα που στο όνομα του Παλαιστινιακού λαού, να δημιουργήσει το Παλαιστινιακό κρατίδιο και να πραγματοποιήσει την προδοτική συνωμοσία;
Το «Λαϊκό Μέτωπο» απόρριψε τα αντιδραστικά σχήματα στο θέμα της ενότητας και διαφώνησε με άλλες Παλαιστινιακές οργανώσεις στο ζήτημα του καθορισμού των εχθρών μας και στην υιοθέτηση κοινού προγράμματος αντιμετώπισης τους.
Η θέση του «Μετώπου» σ’ αυτό το βασικό και σπουδαίο ζήτημα, ήταν και είναι ξεκάθαρη. Η πραγματοποίηση της πατριωτικής ενότητας μπορεί να επιτευχθεί μέσα από ένα πλατύ μέτωπο με ενιαίο πολιτικό πρόγραμμα, δράση και στρατιωτική πολιτική, όπου οι οργανώσεις θα διατηρούν την εσωτερική οργανωτική και ιδεολογική αυτονομία.
Η κοινή αυτή πλατφόρμα θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ των οργανώσεων, που σαν αποτέλεσμα θα’ χει την ανάπτυξη οργανικής ενότητας. Οι σχέσεις των Παλαιστινιακών οργανώσεων μέσα στα πλαίσια της Πατριωτικής Ενότητας, καθορίζεται με βάση την οργανωτική αυτονομία κάθε οργάνωσης και το δικαίωμα να έχει την άποψη της, ανεξάρτητα από την γενική ή μη συμφωνία με σκοπό τη δημιουργία προβληματισμού. Κάθε οργάνωση όμως θα’ ναι υποχρεωμένη να εκτελεί τις αποφάσεις που παίρνονται με πλειοψηφική αναλογική διατηρώντας το δικαίωμα να εκφράζει τις πολιτικές της θέσεις στο λαό και αυτές που δεν ψηφίστηκαν στα πλαίσια της Πατριωτικής Ενότητας. Αυτά όσον αφορά το οργανωτικό.
Η συμφωνία ενός μίνιμουμ προγράμματος
Από πολιτική άποψη, το «Λαϊκό Μέτωπο» καθόρισε ένα μίνιμουμ πολιτικό πρόγραμμα πάνω στο οποίο πρέπει να γίνει η συμφωνία για την Πατριωτική Ενότητα. Αυτή η συμφωνία περιλαμβάνει τα εξής σημεία:
1. συνεχή αγώνα ενάντια του Σιωνισμού μέχρι την τελική νίκη.
2. Απόρριψη όλων των συμβιβαστικών σχεδίων είτε προωθούνται κάτω από τον τίτλο του Παλαιστινιακού κρατιδίου είτε με οποιοδήποτε άλλο τίτλο. Σκοπός του αγώνα μας είναι η ολοκληρωτική απελευθέρωση της Πατρίδας και θα το πετύχουμε μόνο με τον μακροχρόνιο Λαϊκό Απελευθερωτικό Ένοπλο Αγώνα.
3. Σύγκρουση της Παλαιστινιακής Επανάστασης με τα αντιδραστικά Αραβικά καθεστώτα, σαν αναπόφευκτο γεγονός.
4. Ανάπτυξη στενών σχέσεων με τους Αραβικούς λαούς και τις προοδευτικές πατριωτικές δυνάμεις τους για τη δημιουργία μιας λαϊκής Αραβικής δύναμης, που πάνω της θα στηρίζεται η Παλαιστινιακή Επανάσταση, ώστε οι Αραβικοί λαοί να μην είναι απλοί θεατές της, αλλά να συμμετέχουν ενεργά σ’ αυτήν.
5. Καθορισμό των σχέσεων μας με τα Αραβικά καθεστώτα ανάλογα με τις θέσεις που υιοθετούν όσον αφορά την Παλαιστινιακή Αντίσταση και ιδιαίτερα στο θέμα των συμβιβαστικών σχεδίων.
6. Ανάπτυξη στενών σχέσεων με τις Σοσιαλιστικές δυνάμεις και ιδιαίτερα με τα Εθνικοαπελευθερωτικά Κινήματα στον κόσμο.
Σκληρή πάλη μέσα στην PLO
Κάνοντας μια τέτοια επιστημονική ανάλυση για την πατριωτική ενότητα, το «Λαϊκό Μέτωπο» άρχισε ένα σκληρό πολιτικό αγώνα μέσα στην PLO και τους οργανισμούς της. Πολλές φορές αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το Εθνικό Συμβούλιο ή να συμμετάσχει σ’ αυτό συμβολικά. Ο αγώνας όμως αυτός δεν οδήγησε σε μια ουσιαστική πρακτική ενότητα, σ’ αυτές μάλιστα τις δύσκολες στιγμές όπου οι διεθνείς αντιδραστικές συνωμοσίες έχουν σαν στόχο το κεφάλι της Επανάστασης.
Τα εμπόδια
Το «Λαϊκό Μέτωπο» πιστεύει ότι οι λόγοι για τους οποίους η Πατριωτική Ενότητα δεν επιτυγχάνεται, ενώ όλες οι οργανώσεις μιλούν γι’ αυτήν είναι:
1. Δεν υπάρχει συμφωνία πάνω σε ένα κοινό πρόγραμμα ενότητας και στον τρόπο που αυτή θα κατορθωθεί.
2. Δεν περνούν σε εφαρμογή οι αποφάσεις που αφορούν το ζήτημα της ενότητας, αλλά μένουν μόνο σε θεωρητικά επίπεδα.
3. Η αδυναμία της PLO να σχηματίσει ένα επαναστατικό πρόγραμμα, επειδή όλες οι προσπάθειες για Πατριωτική Ενότητα έγιναν και γίνονται έξω από την PLO, αρχίζοντας από τη δύναμη καταστολής «Ένοπλος Αγώνας» μέχρι την «Ενωμένη Ηγεσία» και το πολιτικό πρόγραμμα που εγκρίθηκε στο Εθνικό Συμβούλιο..Γιατί; Γιατί η PLO γεννήθηκε στην αγκαλιά των Αραβικών καθεστώτων και από αυτά πήρε τη νομιμότητάς της. Η επανάσταση παρόλο που πήρε την PLO, δεν κατάφερε να αλλάξει τη δομή της και να την συνδέσει με την καινούρια Παλαιστινιακή δράση.
4. Οι υποκειμενικές συνθήκες κάθε οργάνωσης δεν ωρίμασαν τόσο που οι ίδιες να καταλάβουν την αναγκαιότητα της Πατριωτικής Ενότητας και να φύγουν από το στενό οργανωτικό φανατισμό τους.
Μετά τον πόλεμο του ’73 και τη διαμόρφωση από μερικούς ηγέτες της PLO διαφόρων απόψεων για συμβιβασμό, το «Λαϊκό Μέτωπο» μπήκε σ’ ένα σκληρό πολιτικό αγώνα ενάντια αυτών των απόψεων, που ο πόλεμος του Οκτώβρη και τα αποτελέσματά του δημιούργησαν.
Γιατί το «Λαϊκό Μέτωπο» αποχώρησε από την εκτελεστική επιτροπή της PLO
Παρά τις διαφωνίες του «Λαϊκού Μετώπου» με την ηγεσία της PLO στο ζήτημα της διευθέτησης, έχοντας βαθιά πίστη στην Πατριωτική Ενότητα, σαν ένα γερό όργανο στα χέρια του Παλαιστινιακού λαού για την κατάκτηση της νίκης, προσπάθησε μέχρι την τελευταία στιγμή να μη δώσει στον εχθρό τη δυνατότητα να ωφεληθεί από οποιαδήποτε διάσπαση στους κόλπους της Αντίστασης σ’ αυτή τη φάση. Έτσι έδωσε μεγάλη σημασία σε μια προσπάθεια να διαμορφώσει η Παλαιστινιακή Επανάσταση μια ενιαία Επαναστατική θέση και ο Παλαιστινιακός λαός να διαφυλάξει την Επανάσταση.
Όταν το «Λ.Μ.» αποχώρησε από την εκτελεστική επιτροπή, όλες οι παραπάνω ελπίδες είχαν εξαντληθεί.
Αμέσως μετά αρχίζουν να φαίνονται από την επίσημη Παλαιστινιακή ηγεσία, τα στοιχεία που αφορούν τη διευθέτηση και που έρχονται σε σύγκρουση με το Πατριωτικό πρόγραμμα και τις αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου.
Μπήκε έτσι άλλη μια τορπίλη στην Πατριωτική Ενότητα, επειδή οι ηγέτες αυτοί πέταξαν στα σκουπίδια τις αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και αρνήθηκαν τις επιθυμίες και τα συμφέροντα του λαού.
Αυτή η τοποθέτηση μερικών ηγετών υπέρ της συμβιβαστικής διευθέτησης ανάγκασε το «Λ.Μ.» να αποχωρήσει προσωρινά σαν μέλος από την εκτελεστική επιτροπή της PLO, για να μην γίνει συνέταιρος της στη συμβιβαστική διευθέτηση. Έτσι η ηγεσία της PLO σήμερα αποτελεί ένα εμπόδιο στην πραγματοποίηση της Παλαιστινιακής Ενότητας.
Σ’ αυτές τις συνωμοσίες, που αποτελούν κομμάτι γενικότερων συνωμοτικών σχεδίων, από το 1974 το «Λαϊκό Μέτωπο» αντιτάσσει την Πατριωτική Ενότητα στη ΒΑΣΗ.
ΟΧΙ ενότητα με συμβιβασμούς. Ενότητα των οπλισμένων χεριών που πιστεύουν στη συνέχιση του Αγώνα μέχρι την τελική απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Τα αιματηρά γεγονότα του Λίβανου επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα της Ενότητας για τη συνέχιση της Επανάστασης και τη συντριβή της συνωμοσίας με το Λαϊκό Απελευθερωτικό Πόλεμο.
<<Πίσω Συνέχεια>>