Της Yvonne Ridley, πηγή www.middleeastmonitor.com, 1η Οκτωβρίου 2024
Το να εισβάλλουν στον Λίβανο δεν
ήταν ποτέ πρόβλημα για τους παράφρονες χαρακτές εξωτερικής πολιτικής του Τελ
Αβίβ. Η Δύση δεν έχει σταματήσει να καταπίνει αμάσητα τα εσκεμμένα ψέματα που
δικαιολογούν την γενοκτονία.
Ο απλός λαός σε όλον τον κόσμο
εξακολουθεί να βγαίνει οργισμένος στους δρόμους της Νέας Υόρκης, της Ουάσιγκτον,
του Λονδίνου και της Ευρώπης για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στην υποκρισία και τα
διπλά στάνταρ που επικρατούν. Ωστόσο, οι ηγέτες της Δύσης εξακολουθούν
αδιάντροπα να δίνουν το πράσινο φως στη γενοκτονία της Γάζας, στην παράνομη
εισβολή στον Λίβανο, στον βομβαρδισμό της Υεμένης και στις βίαιες επιθέσεις
στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και ούτε καν αναφέρω την παραβίαση του διεθνούς
δικαίου με τον βομβαρδισμό πρεσβειών και την δολοφονία ανθρώπων που έχουν
διπλωματική ασυλία.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι
φρικαλεότητες του ολοκαυτώματος πρέπει να επικαλεστούν για τελευταία φορά καθώς
η ραγδαία κλιμάκωση της ισραηλινής κυβέρνησης στην σύγκρουση με την Χεζμπολάχ
στον Λίβανο, ωθεί την Μέση Ανατολή στο ξέσπασμα ενός περιφερειακού πολέμου. Είναι
ολοφάνερο ότι ο πρωθυπουργός του αδίστακτου κράτους, Μπέντζαμιν Νεντανιάχου,
δεν θα σταματήσει έως ότου σύρει τις ΗΠΑ και πιθανά το Ηνωμένο Βασίλειο σε έναν
πόλεμο στη Μέση Ανατολή και ίσως πιο πέρα.
Γι΄ αυτό πιστεύω ότι η απειλή του
Ιράν για απάντηση στις έως τώρα δολοφονίες των ηγετών της Χεζμπολάχ και της Χαμάς,
δεν έχει πραγματοποιηθεί. Ο τελικός στόχος του Νεντανιάχου είναι να δει το Ιράν
να καταστρέφεται και δεν υπάρχει ούτε μία χώρα στον κόσμο έτοιμη να τον
σταματήσει.
Κρατώντας πρόσφατα τον χάρτη ενός
«Μεγάλου Ισραήλ» στον
ΟΗΕ, έδειξε στον κόσμο ότι όχι μόνο είχε σβήσει την Παλαιστίνη από τον χάρτη,
αλλά ότι το σιωνιστικό κράτος έχει καταπιεί μεγάλα τμήματα της Σαουδικής
Αραβίας, της Συρίας και του Λιβάνου.
Ο Τούρκος ηγέτης Ταγίμπ Ερντογάν
κάλεσε τον ΟΗΕ να επιβάλλει κυρώσεις στις στρατιωτικές επιχειρήσεις για να
βάλουν χαλινάρι στον «νέο Χίτλερ» όπως έκαναν και οι σύμμαχοι στον Β’ΠΠ που
ενώθηκαν για να αντιμετωπίσουν το κακό του φασισμού. Οι παρατηρητές όμως λένε
πως ο Ερντογάν έβγαλε τον φλογερό του λόγου πολύ αργά. Το τζίνι έχει ήδη βγει
από το μπουκάλι του και ο Νεντανιάχου δεν θα κάνει βήμα πίσω. Όπως προέβλεψα
έναν χρόνο πριν, είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος παγκοσμίως και θα μας σύρει
στην κόλαση εκτός και αν κάποιος βρεθεί να τον αντιμετωπίσει.
Δεν υπάρχουν πια ηρωικοί άραβες
ηγέτες όπως ο Λίβυος Ομάρ Αλ Μουχτάρ ή ο Αλγερινός Εμίρ Αμπντελκαντέρ να
ξεσηκωθούν και να σχηματίσουν έναν αξιόπιστο άξονα αντίστασης. Αντίθετα με αυτούς
τους Λέοντες της Ερήμου, οι Άραβες ηγέτες γενικά παραμένουν δειλά στη σιωπή,
φοβούμενοι πως αυτοί και τα βασίλεια τους θα είναι τα επόμενα. Ποιος θα
μπορούσε ή θα ήθελε να σηκώσει ανάστημα και να εμποδίσει τον Νεντανιάχου από το
να βομβαρδίσει το προεδρικό μέγαρο του Μπασάρ αλ Άσσαντ στη Δαμασκό ή να ρίξει
πυραύλους στο Ριάντ γιατί ο εστεμμένος πρίγκιπας αρνείται να κανονικοποιήσει τις
σχέσεις τους με το ισραηλινό απαρτχάιντ;
Τα άκρως αποτελεσματικά και ισχυρά
ισραηλινά λόμπι, έχουν υπό την επιρροή τους και ελέγχουν τους περισσότερους
παγκόσμιους ηγέτες και τους λακέδες τους. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ 365 από τους
435 πολιτικούς στον Οίκο των Αντιπροσώπων χρηματοδοτούνται απο το κυρίαρχο ισραηλινό
λόμπι, το AIPAC.
Περισσότερο από το μισό βρετανικό κοινοβούλιο χρηματοδοτείται από το Εργατικούς
Φίλους του Ισραήλ. Οι κυβερνήσεις αυτές έχουν εκτεθεί και οι πολιτικοί τους δεν
μπορούν πλέον να αρνηθούν το γεγονός ότι μισθοδοτούνται από ένα ξένο κράτος που
κατηγορείται για ανθρωποκτονία, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας.
Πρόκειται για μια ανήθικη επένδυση που πληρώνει το μέρισμα του Ισραήλ με όρους αποσιώπησης
και υποστήριξης, ακόμα και όταν τέτοια εγκλήματα μεταδίδονται σε πραγματικό
χρόνο στα κοινωνικά δίκτυα και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν με την λογική.
Οι ισραηλινοί ηγέτες, έχοντας αποθρασυνθεί
από την παγκόσμια σιγή, λένε ότι η υπερβολική τους πυραυλική επίθεση έχει ήδη αντίκτυπο
στην Χαμάς, τη Χεζμπολάχ και τους Χούθι, όμως η σιωνιτιστική στρατιωτική στρατηγική
«κλιμάκωση για αποκλιμάκωση» έχει σοβαρά ελαττώματα. Δεν σβήνεις μια φωτιά με
το να ρίχνεις πετρέλαιο στις φλόγες της, που είναι ακριβώς αυτός που κάνει το
Ισραήλ.
Η παράφρονη στρατηγική δεν θα
επιφέρει ειρήνη και ασφάλεια για το αποικιοκρατικό κράτος ή για οποιονδήποτε
άλλο, ποιος όμως θα σταθεί απέναντι στο Τελ Αβιβ και θα αντιμιλήσει στους μανιακούς
που κάνουν τώρα κουμάντο; Σίγουρα όχι η Βρετανία, που μόλις τώρα καλεί σε
κατάπαυση πυρός, μετά από έναν χρόνο όπου 42.000 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί
και 97.000 έχουν τραυματιστεί, με άλλους 11.000 αγνοούμενος να θεωρούνται
νεκροί, κάτω από τα χαλάσματα των σπιτιών τους που καταστράφηκαν από τις ισραηλινές
βόμβες. Οι περισσότερες ανθρώπινες απώλειες ήταν γυναίκες και παιδιά.
Το Ισραήλ λέει ότι οι
συμπαθούντες της Χεζμπολάχ είναι απειλή που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ωστόσο οι
Λιβανέζοι πολεμιστές έχουν επανειλημμένος πει ότι θα σταματήσουν τις επιθέσεις
στο σιωνιστικό κράτος μόλις αυτό συμφωνήσει σε κατάπαυση πυρός στη Λωρίδα της Γάζας.
Οι πράξεις του Ισραήλ δείχνουν
την πλήρη απαξίωση του στο διεθνές δικαίου. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν και ο
Βρετανός Πρωθυπουργός Στάρμερ δεν έχουν καμία δύναμη να τον σταματήσουν. Ο δημοσιογράφος
Πίτερ Ομπόρν πάει λίγο
παραπέρα στο podcast
του. Πιστεύει ότι ο Μπάιντεν και ο Στάρμερ έχουν δώσει την άδεια τους στον Νεντανιάχου
να σκοτώνει. «Είναι εκτός ελέγχου», λέει ο αξιόλογος δημοσιογράφος τονίζοντας
πως αυτή η παράνομη προσέγγιση δεν θα είχε συμβεί υπό το βλέμμα του δεξιού
προέδρου Ρήγκαν και της Μάργκαρετ Θάτσερ. Η Θάτσερ το 1982 είχε σταματήσει να
στέλνει όπλα στο Ισραήλ και αρνιόταν να απαντάει στα τηλέφωνα του ισραηλινού πρωθυπουργού.
Κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο σήμερα, τόσο υπό την επιρροή του έχει το
ισραηλινό λόμπι το Ουέστμινστερ.
Έχει μείνει μόνο μια κόκκινη
γραμμή που κρέμεται από μια κλωστή: η χρήση των ισραηλινών πυρηνικών και άλλων
όπλων μαζικής καταστροφής. Αν ο Νεντανιάχου ξεκινήσει αυτό που είναι γνωστό ως
Επιλογή Σαμψών, ο κόσμος δεν θα συζητά ποιος έχει δίκιο. Θα κοιτά να βρει ποιος και τι έχουν απομείνει.
«Το Ισραήλ πρέπει να είναι σαν
ένα λυσσασμένο σκυλί. Τόσο επικίνδυνο που κανείς δεν το ενοχλεί», είπε ο εγκληματίας
πολέμου και πρώην υπουργός άμυνας του Ισραήλ Μωσέ Νταγιάν. Μπορεί κανείς να
αμφισβητήσει ότι σήμερα είμαστε μάρτυρες μιας τέτοιας τρέλας;
Να φοβάστε, να φοβάστε πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου