Η διοικητική κράτηση του Μπιλάλ Καγιέντ –που βρίσκεται στην φυλακή χωρίς κατηγορίες ή δίκη- επικυρώθηκε από το στρατιωτικό ισραηλινό δικαστήριο του Οφέρ στις 5 Ιουλίου. Η ακρόαση έγινε παρά την απουσία του, αφού αρνήθηκε να παραστεί στο στρατιωτικό δικαστήριο ή να αναγνωρίσει την διαδικασία της διοικητικής κράτησης ως νόμιμη. Ο Καγιέντ, που βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 15 Ιουνίου και είναι στην απομόνωση της φυλακής Ασκελόν, είχε αρνηθεί να παραστεί και σε προηγούμενη ακρόαση, επιβεβαιώνοντας τον παράνομο χαρακτήρα των στρατιωτικών δικαστηρίων και της πολιτικής της διοικητικής κράτησης.
«Ο στρατιωτικός κατήγορος ισχυρίστηκε ότι η διοικητική κράτηση του Μπιλάλ Καγιέντ διατάχθηκε βάση μυστικών πληροφοριών σχετικά με την δράση του μέσα στην φυλακή. Η πηγή των μυστικών πληροφοριών είναι ένας αξιωματούχος των μυστικών υπηρεσιών, που έχει προσωπικά θέματα με τον κύριο Καγιέντ και ισχυρίζεται πως η απελευθέρωσή του αποτελεί σοβαρό κίνδυνο ασφάλειας», είπαν στο Addameer οι δικηγόροι του Καγιέντ, που θα ασκήσουν έφεση κατά της απόφασης.
Ο Καγιέντ, ετών 35, ξεκίνησε απεργία πείνας στις 15 Ιουνίου, αφότου είχε διαταχθεί η 6μηνη διοικητική του κράτηση χωρίς κατηγορίες ή δίκη, ενώ ήταν προγραμματισμένο να αφεθεί ελεύθερος ύστερα από 14,5 χρόνια στις ισραηλινές φυλακές. Βρίσκεται στην απομόνωση από την πρώτη μέρα της διοικητικής κράτησης και έχει μεταφερθεί δύο φορές, από την φυλακή Ραμόν στο Αχλί Κεντάρ και από το Αχλί Κεντάρ στην Ασκελόν. Στην Ασκελόν, βρίσκεται σε ένα κελί 1,5χ2 τμ, με σπασμένο νιπτήρα, χωρίς παράθυρο ή εξαερισμό. Πίνει μόνο νερό και δεν δέχεται να φάει, να πάρει βιταμίνες, αλατούχα ή άλλα συμπληρώματα.
Οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ του έκαναν μια πρόταση, να τον αφήσουν ελεύθερο αν δεχτεί να εξοριστεί στην Ιορδανία και με τον όρο να μην έχει πολιτική δράση, απειλώντας τον πως θα τον έχουν υπό διοικητική κράτηση για 4 χρόνια, αν αρνηθεί. Ο Καγιέντ αρνήθηκε την «προσφορά», διακηρύσσοντας ότι «αν δεν μου επιτρέψετε να ζήσω με αξιοπρέπεια, τότε επιλέγω να πεθάνω με αξιοπρέπεια», και δήλωσε στον δικηγόρο του ότι «δεν ξεκίνησα απεργία πείνας για να διαπραγματευτώ. Ξεκίνησα απεργία πείνας για να ελευθερωθώ».
Οι πρώην απεργοί πείνας, που κατάφεραν να κερδίσουν την ελευθερία τους μέσα από τις απεργίες πείνας, Μουχαμάντ Άλλαν και Μοχάμετ Αλ Κικ, επισκέφτηκαν την μητέρα του Καγιέντ και την οικογένεια του για να εκφράσουν την υποστήριξή τους στην απεργία του Καγιέντ. Ο σύντροφος, πρώην απεργός πείνας, Χαντέρ Αντάν, έχει επίσης πάρει μέρος σε διαδηλώσεις και άλλες δράσεις, απαιτώντας την απελευθέρωση του Καγιέντ.
Εκατοντάδες Παλαιστίνιοι κρατούμενοι έχουν πάρει μέρος σε απεργίες πείνας και διαμαρτυρίες για την απελευθέρωση του Καγιέντ. Οι σύντροφοί του στο PFLP, ορκίστηκαν να ξεκινήσουν ανοιχτή απεργία πείνας στις αρχές Ιουλίου, αν ο Καγιέντ δεν αφεθεί ελεύθερος. Η περίπτωση του θεωρείται από πολλούς ότι μπορεί να δημιουργήσει άσχημο προηγούμενο για επ’ αόριστον φυλάκιση Παλαιστινίων, που θα έχουν εκτίσει τις ποινές τους στις ισραηλινές φυλακές.
Είναι ένας από τους σχεδόν 750 Παλαιστίνιους που κρατούνται χωρίς κατηγορία ή δίκη, με το καθεστώς της διοικητικής κράτησης, βασισμένη σε απόρρητες αποδείξεις. Οι διαταγές διοικητικής κράτησης ανανεώνονται επ’ αόριστο.
Στην Παλαιστίνη και σε πόλεις σε όλο τον κόσμο –Βερολίνο, Βρυξέλλες, Νέα Υόρκη, Δουβλίνο, Μπέλφαστ, Λονδίνο, Βανκούβερ, Τορίνο, Μιλάνο, Άμστερνταμ, Αθήνα, Χάγη κα- έχουν πραγματοποιηθεί διαμαρτυρίες για τον Καγιέντ. Το Δίκτυο Αλληλεγγύης Πολιτικών Κρατουμένων Samidoun και άλλες οργανώσεις καλούν σε Εβδομάδα Δράσης για την απελευθέρωση του Καγιέντ, στις 8-15 Ιουλίου. Περισσότεροι από 150 παλαιστινιακοί και διεθνής οργανισμοί έχουν υπογράψει το κάλεσμα για τον Καγιέντ. Έχουν ανακοινωθεί ήδη δράσεις για τις 8 Ιουλίου στη Νέα Υόρκη και στην Ιρλανδία, με άλλες ανακοινώσεις να ακολουθούν σύντομα.
Με την επίσημη ανακοίνωση επικύρωσης της διοικητικής κράτησης του Καγιέντ, το Samidoun τονίζει την κρισιμότητα του καλέσματος για δράσεις αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο. Καλούμε οργανώσεις, μεμονωμένους και κινήματα για την δικαιοσύνη να αναλάβουν δράση στις 8-15 Ιουλίου στη μνήμη του Γκασάν Καναφάνι και της επαναστατικής κληρονομιάς του και για να αφεθεί ελεύθερος ο Μπιλάλ Καγιέντ και οι σύντροφοί του.