Πηγή: english.al-akhbar.com, 16 Σεπτεμβρίου 2011
Οι Βεδουίνοι στη Negev συνεχίζουν να στοχοποιούνται από τις ισραηλινές προσπάθειες εκτοπισμού τους. Η ισραηλινή κυβέρνηση ενέκρινε ένα σχέδιο που θα ξεριζώσει 30.000 Παλαιστίνιους και θα τους βάλει σε «αναγνωρισμένα χωριά».
Η κατάσταση των Παλαιστινίων μέσα στην πράσινη γραμμή είναι ζοφερή, ειδικά αν συγκριθεί με την ελπιδοφόρα ατμόσφαιρα που πυροδοτεί όλη την περιοχή με την Αραβική Άνοιξη. Ετοιμάζονται σχέδια για την βίαιη μετεγκατάσταση χιλιάδων Παλαιστινίων Βεδουίνων σε προκαθορισμένες πόλεις που βρίσκονται σε αξιοθρήνητη κατάσταση.
Το σκηνικό μετεγκατάστασης ήταν μια από τις συστάσεις στην αναφορά Prawer, που μίλαγε για μετεγκατάσταση πάνω από 30.000 Αράβων Βεδουίνων στην περιοχή Siaj της Negev σε οικιστικά συγκροτήματα μακριά από την περιοχή της ερήμου, νότια της χώρας.
Το σχέδιο αυτό είναι μέρος της ισραηλινής εποικιστικής πολιτικής που στοχοποιεί τους Άραβες Βεδουίνους που μένουν στην Negev. Το ισραηλινό κράτος πάντα προσπαθούσε να εγκαταστήσει όσο μεγαλύτερο αριθμό Αράβων ήταν δυνατόν σε όσο μικρότερες εκτάσεις γης μπορούσε. Το σχέδιο μετεγκατάστασης της κυβέρνησης Netanyahu, ωστόσο, έχει ευρύτερο πεδίο εφαρμογής λόγω του σημαντικού αριθμού ανθρώπων που εμπλέκονται. Οι Παλαιστίνιοι της Negev θεωρούν το σχέδιο ως «κήρυξη πολέμου» και αρνούνται τις διαταγές εκκένωσης.
Περίπου 614.000 άνθρωποι μένουν στην έρημο της Negev, συμπεριλαμβανομένων των 192.000 Παλαιστινίων Βεδουίνων. Περισσότεροι από 70.000 Βεδουίνους ζουν στα λεγόμενα «μη αναγνωρισμένα χωριά», ενώ οι υπόλοιποι μένουν σε «αναγνωρισμένες πόλεις». Οι λεγόμενες αναγνωρισμένες πόλεις δεν είναι και καλύτερες από τις μη αναγνωρισμένες. Έχουν ελλείψεις σε βασικές υπηρεσίες και δέχονται μικρές επιχορηγήσεις από τις ισραηλινές αρχές. Οι συνθήκες είναι παρόμοιες, αν όχι χειρότερες, με εκείνες των παλαιστινιακών χωριών και πόλεων μέσα στη πράσινη γραμμή.
Ακόμα και αν τα μη αναγνωρισμένα χωριά δεν έχουν βασικές κρατικές υπηρεσίες, οι βεδουίνοι της Negev είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν στην γη τους. Η ισραηλινή κυβέρνηση υποστηρίζει ότι οι βεδουίνοι δεν έχουν ιδιοκτησία στη γη και μένουν εκεί παράνομα. Ο διευθυντής της Μονάδας Γης και Σχεδιασμού στο νομικό κέντρο Adalah, η δικηγόρος Suhad Bishara, είπε στο al-Akhbar ότι ο ισραηλινός ισχυρισμός για τη γη, αλλοιώνει την ιστορία των βεδουίνων στη Negev. Η Bishara λέει πως τα περισσότερα χωριά για τα οποία γίνεται κουβέντα, υπήρχαν και πριν την Νάκμπα, δηλαδή πριν τη δημιουργία του ισραηλινού κράτους. Τα υπόλοιπα ιδρύθηκαν μετά τον διωγμό των βεδουίνων από την δυτική Negev και μετακινήθηκαν στην περιοχή Siaj, νοτιοανατολικά της Beersheba, στα σύνορα της Δυτικής Όχθης.
Την παραμονή της Νάκμπα, 90.000 άτομα ζούσαν στην έρημο Negev. Η μεγάλη πλειοψηφία ξεριζώθηκε. Μόνο το 12% κατάφερε να παραμείνει. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που λέγεται «Siaj» (εσωκλείω στα αραβικά) και επανειλημμένως παρενοχλούνταν από τους Ισραηλινούς με την ελπίδα να φύγουν. Η Bishara εξηγεί ότι η παρούσα προσπάθεια μετεγκατάστασης των γηγενών κατοίκων της Negev αποτελεί τη συνέχεια των ισραηλινών πολιτικών προς τους Παλαιστίνιους τα τελευταία 60 χρόνια. Η Bishara προσθέτει ότι την δεκαετία του ’60 και του ’80, δημιουργήθηκαν επτά αραβικές πόλεις στη Negev. Στη συνέχεια, αναγνωρίστηκαν ακόμα δέκα. Η συνολική έκταση των αναγνωρισμένων πόλεων καταλαμβάνει μόνο το 1% της περιοχής Beersheba όπου οι βεδουίνοι αποτελούν το 31% του πληθυσμού της Negev.
Διαδοχικές ισραηλινές κυβερνήσεις προσπάθησαν να κατηγορήσουν τους βεδουίνους για το πρόβλημα στη Negevλέγοντας ότι εισέβαλλαν σε ιδιοκτησία που δεν τους ανήκει. Αυτό ξεκίνησε την δεκαετία του ’70, όταν η ισραηλινή κυβέρνηση θέσπισε το κτηματολόγιο στη Negev. Η Bishara εξηγεί πως το Ισραήλ χρησιμοποιούσε αυτές τις διαδικασίες για να αποδείξει ότι κανένας βεδουίνους δεν είχε τίτλους ιδιοκτησίας στην περιοχή.
Με το πρόσχημα ότι προσπαθεί να βρει μια συμβιβαστική λύση για το ζήτημα, το Ισραήλ διόρισε την Επιτροπή Goldberg και ακολούθησε η επιτροπή Prawer. Σκοπός τους ήταν η ανάπτυξη ενός κυβερνητικού σχεδίου με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που θα απομακρύνει τους βεδουίνους από μη αναγνωρισμένα χωριά. Το Ισραήλ σκοπεύει να επιβάλλει αυτόν τον «συμβιβασμό» με τη βία, εννοώντας ότι ή οι Βεδουίνοι θα δεχτούν την συμφωνία ή η γη θα χαρακτηριστεί κρατική περιουσία.
Όμως, η ισραηλινή πολιτική εγκατάστασης των Βεδουίνων σε προκαθορισμένα χωριά και πόλεις, δεν έχει πετύχει σύμφωνα με την Bishara. Ένας λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι πόλεις έχουν χτιστεί σε γη που είχε δημεύσει το Ισραήλ από τις φυλές των βεδουίνων. Οι άλλες φυλές αρνούνται να μείνουν εκεί γιατί αυτό θα αποτελούσε παραβίαση των νόμων που επικρατούν στις φυλές που απαγορεύουν σε μια φυλή να εισβάλει στη γη μιας άλλης. Άλλοι λόγοι για την αποτυχία έχουν να κάνουν με τις κοινωνικές και πολιτισμικές παραδόσεις των βεδουίνων. Η Bishara λέει ότι οι περισσότερες ισραηλινές προσπάθειες για «ιουδαιοποίηση» της Negev, έχουν αποτύχει.
Οι Βεδουίνοι στη Negev συνεχίζουν να στοχοποιούνται από τις ισραηλινές προσπάθειες εκτοπισμού τους. Η ισραηλινή κυβέρνηση ενέκρινε ένα σχέδιο που θα ξεριζώσει 30.000 Παλαιστίνιους και θα τους βάλει σε «αναγνωρισμένα χωριά».
Η κατάσταση των Παλαιστινίων μέσα στην πράσινη γραμμή είναι ζοφερή, ειδικά αν συγκριθεί με την ελπιδοφόρα ατμόσφαιρα που πυροδοτεί όλη την περιοχή με την Αραβική Άνοιξη. Ετοιμάζονται σχέδια για την βίαιη μετεγκατάσταση χιλιάδων Παλαιστινίων Βεδουίνων σε προκαθορισμένες πόλεις που βρίσκονται σε αξιοθρήνητη κατάσταση.Το σκηνικό μετεγκατάστασης ήταν μια από τις συστάσεις στην αναφορά Prawer, που μίλαγε για μετεγκατάσταση πάνω από 30.000 Αράβων Βεδουίνων στην περιοχή Siaj της Negev σε οικιστικά συγκροτήματα μακριά από την περιοχή της ερήμου, νότια της χώρας.
Το σχέδιο αυτό είναι μέρος της ισραηλινής εποικιστικής πολιτικής που στοχοποιεί τους Άραβες Βεδουίνους που μένουν στην Negev. Το ισραηλινό κράτος πάντα προσπαθούσε να εγκαταστήσει όσο μεγαλύτερο αριθμό Αράβων ήταν δυνατόν σε όσο μικρότερες εκτάσεις γης μπορούσε. Το σχέδιο μετεγκατάστασης της κυβέρνησης Netanyahu, ωστόσο, έχει ευρύτερο πεδίο εφαρμογής λόγω του σημαντικού αριθμού ανθρώπων που εμπλέκονται. Οι Παλαιστίνιοι της Negev θεωρούν το σχέδιο ως «κήρυξη πολέμου» και αρνούνται τις διαταγές εκκένωσης.
Περίπου 614.000 άνθρωποι μένουν στην έρημο της Negev, συμπεριλαμβανομένων των 192.000 Παλαιστινίων Βεδουίνων. Περισσότεροι από 70.000 Βεδουίνους ζουν στα λεγόμενα «μη αναγνωρισμένα χωριά», ενώ οι υπόλοιποι μένουν σε «αναγνωρισμένες πόλεις». Οι λεγόμενες αναγνωρισμένες πόλεις δεν είναι και καλύτερες από τις μη αναγνωρισμένες. Έχουν ελλείψεις σε βασικές υπηρεσίες και δέχονται μικρές επιχορηγήσεις από τις ισραηλινές αρχές. Οι συνθήκες είναι παρόμοιες, αν όχι χειρότερες, με εκείνες των παλαιστινιακών χωριών και πόλεων μέσα στη πράσινη γραμμή.
Ακόμα και αν τα μη αναγνωρισμένα χωριά δεν έχουν βασικές κρατικές υπηρεσίες, οι βεδουίνοι της Negev είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν στην γη τους. Η ισραηλινή κυβέρνηση υποστηρίζει ότι οι βεδουίνοι δεν έχουν ιδιοκτησία στη γη και μένουν εκεί παράνομα. Ο διευθυντής της Μονάδας Γης και Σχεδιασμού στο νομικό κέντρο Adalah, η δικηγόρος Suhad Bishara, είπε στο al-Akhbar ότι ο ισραηλινός ισχυρισμός για τη γη, αλλοιώνει την ιστορία των βεδουίνων στη Negev. Η Bishara λέει πως τα περισσότερα χωριά για τα οποία γίνεται κουβέντα, υπήρχαν και πριν την Νάκμπα, δηλαδή πριν τη δημιουργία του ισραηλινού κράτους. Τα υπόλοιπα ιδρύθηκαν μετά τον διωγμό των βεδουίνων από την δυτική Negev και μετακινήθηκαν στην περιοχή Siaj, νοτιοανατολικά της Beersheba, στα σύνορα της Δυτικής Όχθης.
Την παραμονή της Νάκμπα, 90.000 άτομα ζούσαν στην έρημο Negev. Η μεγάλη πλειοψηφία ξεριζώθηκε. Μόνο το 12% κατάφερε να παραμείνει. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που λέγεται «Siaj» (εσωκλείω στα αραβικά) και επανειλημμένως παρενοχλούνταν από τους Ισραηλινούς με την ελπίδα να φύγουν. Η Bishara εξηγεί ότι η παρούσα προσπάθεια μετεγκατάστασης των γηγενών κατοίκων της Negev αποτελεί τη συνέχεια των ισραηλινών πολιτικών προς τους Παλαιστίνιους τα τελευταία 60 χρόνια. Η Bishara προσθέτει ότι την δεκαετία του ’60 και του ’80, δημιουργήθηκαν επτά αραβικές πόλεις στη Negev. Στη συνέχεια, αναγνωρίστηκαν ακόμα δέκα. Η συνολική έκταση των αναγνωρισμένων πόλεων καταλαμβάνει μόνο το 1% της περιοχής Beersheba όπου οι βεδουίνοι αποτελούν το 31% του πληθυσμού της Negev.
Διαδοχικές ισραηλινές κυβερνήσεις προσπάθησαν να κατηγορήσουν τους βεδουίνους για το πρόβλημα στη Negevλέγοντας ότι εισέβαλλαν σε ιδιοκτησία που δεν τους ανήκει. Αυτό ξεκίνησε την δεκαετία του ’70, όταν η ισραηλινή κυβέρνηση θέσπισε το κτηματολόγιο στη Negev. Η Bishara εξηγεί πως το Ισραήλ χρησιμοποιούσε αυτές τις διαδικασίες για να αποδείξει ότι κανένας βεδουίνους δεν είχε τίτλους ιδιοκτησίας στην περιοχή.
Με το πρόσχημα ότι προσπαθεί να βρει μια συμβιβαστική λύση για το ζήτημα, το Ισραήλ διόρισε την Επιτροπή Goldberg και ακολούθησε η επιτροπή Prawer. Σκοπός τους ήταν η ανάπτυξη ενός κυβερνητικού σχεδίου με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που θα απομακρύνει τους βεδουίνους από μη αναγνωρισμένα χωριά. Το Ισραήλ σκοπεύει να επιβάλλει αυτόν τον «συμβιβασμό» με τη βία, εννοώντας ότι ή οι Βεδουίνοι θα δεχτούν την συμφωνία ή η γη θα χαρακτηριστεί κρατική περιουσία.
Όμως, η ισραηλινή πολιτική εγκατάστασης των Βεδουίνων σε προκαθορισμένα χωριά και πόλεις, δεν έχει πετύχει σύμφωνα με την Bishara. Ένας λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι πόλεις έχουν χτιστεί σε γη που είχε δημεύσει το Ισραήλ από τις φυλές των βεδουίνων. Οι άλλες φυλές αρνούνται να μείνουν εκεί γιατί αυτό θα αποτελούσε παραβίαση των νόμων που επικρατούν στις φυλές που απαγορεύουν σε μια φυλή να εισβάλει στη γη μιας άλλης. Άλλοι λόγοι για την αποτυχία έχουν να κάνουν με τις κοινωνικές και πολιτισμικές παραδόσεις των βεδουίνων. Η Bishara λέει ότι οι περισσότερες ισραηλινές προσπάθειες για «ιουδαιοποίηση» της Negev, έχουν αποτύχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου