Ένας περιεκτικός διάλογος με τον σύντροφο Αμπού Άχμαντ Φουάντ, στην πρώτη συνέντευξη που παραχώρησε στο γραφείο τύπου του Μετώπου.
Κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και συναντήσεις, το Μέτωπο διεξήγαγε το 7ο εθνικό συνέδριο. Έχοντας υπόψη την περιπλοκότητα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο παλαιστινιακός σκοπός και την πολιτική κατάσταση, θέλουμε να κάνουμε τις παρακάτω ερωτήσεις:
Ε: Σύντροφε Αμπού Άχμαντ, πως αξιολογείτε την πραγματικότητα του Λαϊκού Μετώπου σήμερα, μετά τα αποτελέσματα του 7ου συνεδρίου; Μπορείτε να πείτε πως το Μέτωπο κάνει ένα βήμα μπροστά;
Α: Ναι, χωρίς αμφιβολία. Το συνέδριο του κόμματος είναι μια ευκαιρία για να κάνει ένα άλμα στην οργανωτική δομή, στις γενικές τάσεις και το πολιτικό πρόγραμμα, όπως και να πάρει πρωτοβουλίες στους κόλπους της ηγεσίας του.
Το 7ο συνέδριο του Μετώπου, άργησε να γίνει και αυτό μας οδήγησε σε ανισορροπίες στην δουλειά μας, ειδικά στους τομείς δράσεις της αντάρτικης και λαϊκής πάλης. Επιπλέον, κατά την περίοδο ανάμεσα στα δύο συνέδρια, φανερώθηκαν ορισμένες ανησυχίες σχετικά με την δομή του κόμματος και κάποια όργανα και η ηγεσία προσπαθούσαν να ξεπεράσουν την γραφειοκρατία και τις τυπικότητες στην δουλειά. Αυτό δεν εμπόδισε την δομή του κόμματος και τα όργανα να σημειώσουν πρόοδο και να πετύχουν ουσιαστικά κατορθώματα, όπως είναι η ενίσχυση του κόμματος εντός της κατεχόμενης πατρίδας.
Το συνέδριο ήταν μια ευκαιρία να ξεφορτωθούμε τα αρνητικά που βάραιναν στο σώμα του κόμματος τα τελευταία χρόνια και να διορθώσουμε τα λάθη σε διάφορους τομείς: πολιτικά, οργανωτικά και στην μάχη. Αυτό ακριβώς έγινε στο 7ο συνέδριο και εκτιμούμε πως σύντομα θα φανούν τα θετικά αποτελέσματα.
Ε: Η ηγεσία του Μετώπου εξέδωσε ανακοινώσεις αναφορικά με την ανανέωση και την θετική αλλαγή στην δομή και τα παραρτήματα του Μετώπου. Εμείς, οι σύντροφοι μας και οι αναγνώστες μας, θέλουμε να μάθουμε περισσότερα για αυτή την ανανέωση και αν περιλαμβάνει την διανοητική και πολιτική αναγέννηση;
Α: Δεν υπάρχει αμφιβολία πως υπήρξε ανανέωση. Τα ηγετικά όργανα και πρόσωπα άλλαξαν σημαντικά σε τέτοιο βαθμό που σπάνια έχει ξαναγίνει στο παρελθόν. Έχουμε ανανέωση περίπου 65% στα ηγετικά όργανα από αυτό το συνέδριο, για πρώτη φορά. Δεύτερον, παρόλο που το διανοητικό και πολιτικό πρόγραμμα εξετάσθηκε και άλλαξε, οι βασικές θέσεις και αρχές του μετώπου παρέμειναν. Δεν υπήρξαν σημαντικές αλλαγές σε οργανωτικές μορφές και διαδικασίες, παρά ελάχιστες τροπολογίες. Σε όρους πολιτικού προγράμματος, το Μέτωπο επαναβεβαίωσε την δέσμευση του για απελευθέρωση ολόκληρης της εθνικής παλαιστινιακής γης ως στρατηγικό στόχο του μετώπου και του παλαιστινιακού εθνικού αγώνα κι έδωσε έμφαση στην ίδρυση ενός δημοκρατικού παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Αυτά είναι και η ουσία του πολιτικού προγράμματος.
Σχετικά με τους κανόνες των διαδικασιών, δόθηκε έμφαση στην εσωτερική δημοκρατία του Μετώπου και των διαφόρων οργάνων, συμπεριλαμβανομένης και της διαρκούς ανάπτυξης και βελτίωσης της δουλειάς του κόμματος. Για την θεωρία, το συνέδριο τόνισε την δέσμευση του Μετώπου στην επιστημονική θεώρηση του μαρξισμού. Συνοψίζοντας, αυτές είναι οι σημαντικότερες πτυχές του 7ου συνεδρίου.
Ε: Το Μέτωπο συνεχίζει την προσπάθεια να αποτελέσει μια ισχυρή γέφυρα εθνικής ενότητας ή σταμάτησε να παίζει αυτόν τον ρόλο;
Α: Το Μέτωπο θα συνεχίσει να αποτελεί την ισχυρή γέφυρα της εθνικής ενότητας και θα βοηθάει στην προώθηση και ανάπτυξη των παλαιστινιακών θεσμών πάνω σε μια δημοκρατική βάση, μέσα από λαϊκές εκλογές του παλαιστινιακού λαού και τμημάτων του που θα αναδείξουν τους ηγέτες και τα όργανα του. Το Μέτωπο γνωρίζει την στρατιωτική ιστορία του αγώνα και την μεγάλη σημασία της παλαιστινιακής εθνικής ενότητας. Ο διχασμός χρησιμοποιείται από τον εχθρό σαν όπλο μαζικής καταστροφής του λαού μας και του ιερού εθνικού σκοπού. Στην παλαιστινιακή πολιτική ιστορία, το Μέτωπο είναι το μοναδικό που έχει δεσμευτεί στην παλαιστινιακή εθνική ενότητα και απορρίπτει κάθε μορφή διχασμού κι εσωτερικών συγκρούσεων.
Ε: Το Μέτωπο κάνει κριτική και αυτοκριτική και δεν φοβάται την εποικοδομητική κριτική. Το Μέτωπο, εξετάζοντας το 7ο συνέδριο, κοιτάζει τα λάθη τους στις πολιτικές και τις θέσεις και ασκεί έλεγχο στην δουλειά του. Πως το βλέπετε αυτό;
Α: Το Μέτωπο αναγνωρίζει και παραδέχεται τα λάθη του όχι μόνο στο συνέδριο, αλλά και μέσα στα ηγετικά όργανα, στην Κεντρική Επιτροπή, στο Πολιτικό Γραφείο και σε όλα τα επίπεδα. Στην ατζέντα κάθε οργάνου, σε κάθε επίπεδο του κόμματος υπάρχει ένα μόνιμο θέμα, που είναι η αξιολόγηση, η κριτική και η αυτοκριτική. Σκοπός της κριτικής και αυτοκριτικής είναι να επισημαίνει και να διορθώνει τα λάθη και τις παραλήψεις. Τα έγγραφα και οι αναφορές του 7ου Εθνικού Συνεδρίου εξέτασαν ελλείψεις, αποτυχίες και λάθη που έγιναν μέσα στο Μέτωπο τα δεκατρία χρόνια ανάμεσα στο 6ο και 7ο συνέδριο, συμπεριλαμβανομένων, αλλά όχι μόνο:
1) το Μέτωπο υπολείπεται σε εξέλιξη και ανάπτυξη της στρατιωτικής αποτελεσματικότητάς του εναντίον του σιωνιστικού εχθρού, παρά την παραδοχή των μαζικών δυσκολιών και της πολυπλοκότητας που αντιμετωπίζει αυτός ο τομέας μάχης.
2) η ανικανότητα του Μετώπου να υποχρεώσει τα παλαιστινιακά όργανα, ειδικά την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, να υιοθετήσουν τις πολιτικές του Μετώπου και συγκεκριμένα το αίτημα να τερματιστούν οι διαπραγματεύσεις με τον εχθρό ή να οικοδομηθεί ξανά η ΟΑΠ σε μια δημοκρατική βάση, χωρίς αποκλεισμούς. Επιπλέον, το Μέτωπο δεν κατάφερε να έχει καλά αποτελέσματα στις εκλογές του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου το 2006. Το συνέδριο κατέγραψε την σημασία του να μην επαναληφθούν τέτοια γεγονότα στο μέλλον. Την ίδια ώρα, το συνέδριο τόνισε την δέσμευση του Μετώπου στις δημοκρατικές εκλογές και στην οικοδόμηση εθνικών παλαιστινιακών οργάνων σε δημοκρατική βάση ως πρωταρχική μας επιλογή σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς.
3) το Μέτωπο δεν πέτυχε να σταματήσει την παλαιστινιακή εσωτερική ρήξη, παρά τις προσπάθειες που έγιναν σε αυτό το μέτωπο και ο ρόλος τους περιορίστηκε στο να ελπίζει, να εύχεται και να καλεί σε δράση.
4) το Μέτωπο δεν απόκτησε τα οικονομικά του δικαιώματα εντός της ΟΑΠ
5) το Μέτωπο δεν κατάφερε να σχηματίσει έναν πυρήνα ριζοσπαστικής αραβικής εθνικής δουλειάς. Η προσπάθεια διήρκεσε σε όλη την ζωή του συντρόφου Αλ Χακίμ (Δρ Τζορτζ Αμπάς) και συνεχίστηκε μετά τον θάνατο του.
6) το Μέτωπο δεν είναι ικανοποιητικά παραγωγικό στους τομείς του πολιτισμού, των σπουδών και της λογοτεχνίας. Αυτό αντανακλάται αρνητικά στην συμμετοχή του Μετώπου στους συγκεκριμένους σημαντικούς τομείς, που θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη από ότι είναι μέχρι τώρα.
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα θέματα που ανέδειξε το συνέδριο σχετικά με τα λάθη του Μετώπου, τις παραλείψεις και τις αποτυχίες. Προσπαθούμε να ξεπεράσουμε αυτά τα θέματα. Εξετάσαμε επίσης τα κατορθώματα του Μετώπου και τα θετικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων:
1) Επιτυχείς και σοβαρές επιχειρήσεις, όπως η δολοφονία του Ρεχναβάμ Ζεβί, στις 17 Οκτωβρίου 2001 και μια σειρά από άλλες επιχειρήσεις.
2) Η αποτελεσματική συνεισφορά του Μετώπου στις συμφωνίες του Καΐρου για να σταματήσει ο παλαιστινιακός διχασμός.
3)Η αποτελεσματική συνεισφορά μας στο να αντιμετωπιστούν οι εχθρικές επιθέσεις στη Γάζα
4) Το Μέτωπο τήρησε σταθερά την πολιτική του για την απόρριψη της παλαιστινιακής εσωτερικής σύγκρουσης και είδε μεγάλη ανταπόκριση σε αυτή την πολιτική.
Γενικά, όσον αφορά την ατμόσφαιρα του συνεδρίου, ήταν αιχμηρή για την τρέχουσα παλαιστινιακή πολιτική κατάσταση: εξετάζοντας ειδικά τις διαπραγματεύσεις, το προσωρινό πρόγραμμα, τις συμφωνίες του Όσλο και τις μετέπειτα συμφωνίες με τον εχθρό. Εστιάσαμε στην σημασία του ένοπλου αγώνα και της αντίστασης και απαιτήθηκε να λάβουμε δράση σε όλες τις μορφές αγώνα και να συνεχίσουμε το κάλεσμα για ένα δημοκρατικό κράτος σε όλα τα παλαιστινιακά εθνικά εδάφη. Δεν υπήρξε καμία υποχώρηση στις θέσεις, τις σταθερές και τις πολιτικές που τονίστηκαν από το Μέτωπο στα προηγούμενα συνέδρια.
Ε: Γιατί η κατάσταση στην ΟΑΠ και στα όργανά της είναι τόσο αρνητική; Μέχρι πότε η ΟΑΠ θα παραμένει το μονοπώλιο μιας οργάνωσης; Πως αυτό επηρεάζει τις σχέσεις του Μετώπου με την μονοπωλιακή ηγεσία της ΟΑΠ; Ποια είναι η θέση σας στα καλέσματα για απόσυρση από την ΟΑΠ και τα όργανά της;
Α: Οι σχέσεις με την μονοπωλιακή ηγεσία της ΟΑΠ είναι αρνητική για πολλούς λόγους, όπως:
1) ο ατομικισμός, όπως αναφέρθηκε
2) η έλλειψη σεβασμού προς τις αποφάσεις τις πλειοψηφίας από την ηγεσία –επικρατεί η λογική «πες αυτό που θέλεις, θα κάνω αυτό που θέλω»
3) η δέσμευση της πολιτικής προσέγγισης προς τις διαπραγματεύσεις που γίνονται εδώ κι έξι μήνες χωρίς αποτέλεσμα και η συνεχιζόμενη προθυμία της ηγεσίας να δεσμευτεί στο πρόγραμμα του Τζον Κέρυ και των ΗΠΑ, που είναι το πιο επικίνδυνο πρόγραμμα και θέλει να εξαφανίσει τον παλαιστινιακό σκοπό.
4) η ηγεσία αποφεύγει την εφαρμογή των συμφωνιών του Καΐρου, ειδικά στο θέμα των εκλογών και της ανασυγκρότησης της ΟΑΠ, παρά την πίεση του Μετώπου και τις πρωτοβουλίες που πάρθηκαν.
Όσο για το αν το Μέτωπο θα παραμένει στην ΟΑΠ, η απόφαση μας είναι να παραμείνουμε στα όργανα της Οργάνωσης με στόχο να συνεχίσουμε να αντιπαλεύουμε την προσέγγιση του συμβιβασμού και της συγκατάθεσης, ενώ την ίδια στιγμή θα συνεχίσουμε να επιμένουμε για εθνική ενότητα. Αυτά τα θέματα είναι δύσκολο να εξεταστούν στην βάση μίας δράσης εδώ κι εκεί από ένα μόνο κόμμα. Είναι αναγκαίο να υπάρξουν πολιτικές αρχές και θεμέλια –αντίθετα από αυτά που κυριαρχούν τώρα- ειδικά να επαναβεβαιωθεί το πολιτικό πρόγραμμα που υιοθετήθηκε με τις συμφωνίες του Καΐρου με την συγκατάθεση όλων των δυνάμεων και κομμάτων.
Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα όργανα της ΟΑΠ φτιάχτηκαν με το αίμα και τις θυσίες του παλαιστινιακού λαού, ανάμεσα τους υπήρξαν και μάρτυρες του Μετώπου. Η ποιοτική πολιτική κατάσταση κάθε φορά, μπορεί να επηρεάζει την παρουσία μας στα όργανα παρά την ίδια την ΟΑΠ. Όλες οι πολιτικές τακτικές, οι δηλώσεις και η δουλειά πρέπει να εξυπηρετούν τους σκοπούς του παλαιστινιακού λαού και το στρατηγικό του προγράμματος. Το Μέτωπο, ως πολιτικό κόμμα, πρέπει να βγάλει συμπεράσματα και πάρει μαθήματα από προηγούμενες εμπειρίες με σκοπό να στηρίξει και να ενισχύσει τον ρόλο του και να εξετάσει τον δρόμο που θα ακολουθήσει για να πετύχει τους στόχους του.
Τέλος, πάντα απαιτείται από εμάς και όλες τις δυνάμεις αλλαγής και δημοκρατίας, να εξετάσουμε την κατάσταση κι να ασκήσουμε πίεση προκειμένου να αλλάξει η πολιτική προσέγγιση της μονοπωλιακής ηγεσίας της ΟΑΠ που θα υποστηρίζει την λαϊκή θέληση, την αλλαγή και την παλαιστινιακή δημοκρατία μέσα στην οργάνωση και τα όργανα.
Ε: Πως αντιλαμβάνεστε τον ρόλο του Λαϊκού Μετώπου, τα όπλα και την αντίσταση; Ποια είναι η σημασία της επαναστατικής βίας στον αγώνα με τον σιωνιστικό εχθρό; Γιατί ορισμένοι λένε πως υπάρχει διαφορά σε αυτό το θέμα σήμερα και στο παρελθόν; Θεωρείτε πως η μάχη με το «Ισραήλ» μπορεί να λήξει χωρίς βία κι αντίσταση;
Α: Κανείς δεν διαφωνεί πως η κατοχή και η ρατσιστική αποικιοκρατία που άρπαξε την γη μας, δεν μπορεί να ηττηθεί χωρίς μακρόχρονο λαϊκό απελευθερωτικό αγώνα, όπου ο ένοπλος αγώνας βρίσκεται στην προμετωπίδα, χωρίς ωστόσο να αγνοούμε και τις άλλες μορφές πάλης. Στην ιστορία, ενώ υπάρχουν μια-δυο περιπτώσεις όπου ισχυρίζονται ότι μια χώρα απελευθερώθηκε από την αποικιοκρατία χωρίς η βία να είναι κυρίαρχη (για παράδειγμα, ο ισχυρισμός γίνεται κυρίως για την Ινδία), στην πραγματικότητα όμως η απελευθέρωση από την αποικιοκρατία επιτεύχθηκε κυρίως λόγω των λαϊκών πολέμων για εθνική ελευθερία.
Προσπαθώντας να αρνηθούμε την επαναστατική βία ως ηγετική μέθοδο αγώνα ενάντια στον κατακτητή, διατηρούμε την ύπαρξη της κατοχής και διευκολύνουμε τον κατακτητή να συνεχίσει, με αποτέλεσμα να χάνουμε την πατρίδα μας, να μην μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας και του επιτρέπουμε να επιβάλει το αποικιοκρατικό σχέδιο με στόχο να εξαφανίσει τον εθνικό σκοπό μέσω των συμβιβασμών, της ιουδαιοποίησης κι άλλων αποικιοκρατικών μεθόδων.
Τα 66 χρόνια της Νάκμπα απαντούν ξεκάθαρα κι αδιαμφισβήτητα: η απελευθέρωση της Παλαιστίνης περνάει πρώτα απ’ όλα από τα όπλα και μετά από άλλες μορφές αγώνα. Αυτές οι μορφές πάλης είναι ανεξάρτητες και αρμονικές. Υπάρχει μια συνεχής διαλεκτική: απαρνήσου τον ένοπλο αγώνα λόγω των συνθηκών, μετά κάνε το αντίστροφο πολύ γρήγορα– δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει επιστροφή και απελευθέρωση χωρίς αντίσταση σε κάθε μορφή: βίαιη και μη βίαιη.
Ε: Πως ορίζετε τις σχέσεις του Μετώπου με τις άλλες παλαιστινιακές δυνάμεις;
Α: Η γραμμή του Μετώπου αποτελεί την τρίτη επιλογή στην παλαιστινιακή εθνική σκηνή, δηλαδή την εθνική, δημοκρατική γραμμή και πιστεύουμε ακράδαντα πως αυτή η επιλογή επεκτείνει την ελπίδα και το μέλλον του παλαιστινιακού λαού και τονίζει το πιο σημαντικό ζήτημα σήμερα, δηλαδή του παλαιστινιακού σκοπού.
Το Μέτωπο είναι μια αντιστασιακή οργάνωση, δεσμευμένη στον ένοπλο αγώνα, στην σύγκρουση με τον εχθρό, προκειμένου να έχουμε μια δημοκρατική, ελεύθερη, επαναστατική και λαϊκή Παλαιστίνη. Αυτή είναι η βάση που καθορίζει τις σχέσεις μας με τις υπόλοιπες παλαιστινιακές δυνάμεις όπως επίσης τις πολιτικές τακτικές και συμμαχίες. Το Μέτωπο είναι σαφές, αξιόπιστο και δημιουργεί ευκαιρίες και συνθήκες να μιλήσει με άλλες δυνάμεις πάνω σε συγκεκριμένους στόχους και προγράμματα, σε συμφωνία με τις παλαιστινιακές εθνικές σταθερές. Η βάση των σχέσεων με διάφορες παλαιστινιακές δυνάμεις και κόμματα είναι οι στόχοι και τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, η απελευθέρωση, η επιστροφή και το δημοκρατικό κράτος με πλήρη κυριαρχία σε ολόκληρη την παλαιστινιακή γη. Υπάρχουν επίπεδα συγκλίσεων κι αποκλίσεων με τη μία ή την άλλη παλαιστινιακή δύναμη, συμπεριλαμβανομένων της Φατάχ και της Χαμάς. Είμαστε πρώτοι, δεύτεροι, τρίτοι και πάντα αφοσιωμένοι στην εθνική ενότητα στον δρόμο της απελευθέρωσης και ελευθερίας.
Ε: Πως αξιολογείτε τις σχέσεις με τα αντιστασιακά στρατόπεδα, συμπεριλαμβανομένων του Ιράν και της Χεζμπολά;
Α: Το Μέτωπο είναι αντιστασιακή οργάνωση, έτσι είναι φυσικό να βρίσκεται σε στρατόπεδα αντίστασης σε λαϊκό και θεσμικό επίπεδο. Εδραιώνουμε σχέσεις όχι μόνο με καθεστώτα που είναι γνωστά για την περιφρόνηση τους ή την αντίσταση στο Ιράν, τη Συρία κι αλλού, αλλά έχουμε καλές σχέσεις με όλα τα κόμματα της αντίστασης, τα λαϊκά κινήματα, τα πολιτικά κόμματα και τις αντιστασιακές δυνάμεις. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται το Ιράν και η Χεζμπολά. Εδώ δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την σημασία της υποστήριξης της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν στον παλαιστινιακό λαό και σκοπό. Επίσης, την θέση της Χεζμπολά που έχει δεσμευτεί σε συνεχιζόμενη σύγκρουση με το «Ισραήλ» και στηρίζει τον παλαιστινιακό λαό και τον δίκαιο σκοπό του, όπως και την στήριξη της Συρίας, τόσο σαν λαός όσο και σαν κράτος.
Ε: Ο Πρόεδρος Αμπού Μαζέν πρόσφατα έκανα μια σειρά από δηλώσεις που το Μέτωπο καταδίκασε. Πως αξιολογείτε αυτές τις δηλώσεις που περιλαμβάνουν επιπλέον συγκαταβάσεις προς τον κατακτητή, ενώ εμμένουν στην συνέχιση των διαπραγματεύσεων;
Α: Παρά τους έξι μήνες διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην Παλαιστινιακή Αρχή και το «Ισραήλ», κάτω από τον χαρακτηρισμό των «ειρηνευτικών συνομιλιών», δεν έχει σημειωθεί καμία αξιόλογη πρόοδος. Η ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής συνεχίζει να επιμένει στις διαπραγματεύσεις παρά την απουσία σοβαρών αποτελεσμάτων. Οι διαπραγματεύσεις είναι παραπλανητικές κι επικίνδυνες, παρόλα αυτά η ηγεσία της ΠΑ και της ΟΑΠ συνεχίζουν να τις προωθούν. Το περίεργο είναι πως ο Αμπού Μαζέν, όταν ρωτήθηκε για την πορεία των διαπραγματεύσεων, έδωσε στοιχεία κι θέσεις για την παλαιστινιακή πολιτική κατάσταση που δημιουργούν περισσότερες δυσκολίες στον παλαιστινιακό σκοπό. Για παράδειγμα, σε πρόσφατη συνέντευξη στους New York Times, δείχνοντας την πτώση της παλαιστινιακής πολιτικής, δήλωσε σε απάντηση στην αμερικανική πίεση πως θα προτείνει την διατήρηση των ισραηλινών κατοχικών δυνάμεων για πέντε χρόνια – ακόμα περισσότερα από την προηγούμενη κατάσταση που ήταν τρία χρόνια- όπως και ότι θα στηρίξει την κατοχή των νατοϊκών δυνάμεων ή άλλου τρίτου μέρους προκειμένου να διασφαλιστούν οι Ισραηλινοί.
Αυτό που ο Αμπού Μαζέν βλέπει ως τακτική πολιτικής ευελιξίας για να διαπραγματευτεί με τους Ισραηλινούς, έχει αποδειχτεί ότι πρόκειται για αποτυχία. Δεν έχει καταφέρει να κερδίσει κανένα αξιόλογο όφελος για τους Παλαιστίνιους και αυτό που κάποτε ήταν το πάτωμα για τις παλαιστινιακές πολιτικές θέσεις, τώρα είναι το ταβάνι. Οι δηλώσεις του Αμπού ΜΑζέν πρέπει να αξιολογηθούν σοβαρά όχι μόνο από τον παλαιστινιακό λαό, τις δυνάμεις του και τα πολιτικά κόμματα, αλλά επίσης από διεθνή και περιφερειακά κόμματα που υποστηρίζουν τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού. Η ηγεσία της ΠΑ δεν έχει καμία εξουσιοδότησει να προσφέρει τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού ως παραχωρήσεις, ενώ μεγαλώνει η αδιαλλαξία των Ισραηλινών πολιτικών.
Ο ισχυρισμός της ΠΑ και της διαπραγματευτικής ομάδας ότι οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν άλλη εναλλακτική, δεν είναι σωστή και δεν αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα της παλαιστινιακής πολιτικής ζωής. Ναι, υπάρχει εναλλακτική στην πολιτική των παραχωρήσεων. Οι πολιτικές τακτικές της παρούσας επίσημης παλαιστινιακής ηγεσίας, αν συνεχιστούν, θα στείλουν τα ιστορικά, εθνικά και νόμιμα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού στην κόλαση.
Είκοσι ένα χρόνια από το Όσλο, έχουν δείξει πως ο δρόμος του Όσλο και των συμβιβασμών δεν θα φέρει ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος με πλήρη κυριαρχία και με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ ή την επιστροφή των προσφύγων. Οι εναλλακτικές που έχουν οι Παλαιστίνιοι είναι:
1) Να αναγνωριστεί η παλαιστινιακή εσωτερική κατάσταση, που θα οδηγήσει στην συμφιλίωση και την παλαιστινιακή εθνική ενότητα και θα ξανακερδίσει την θέση του παλαιστινιακού σκοπού σε αραβικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, μετά τα όσα έχουμε υποφέρει από τα γεγονότα στις γύρω χώρες και τις υποχωρήσεις άλλων αραβικών χωρών.
2) Να αναπτύξουμε πολιτική ατζέντα και αποτελεσματική αντίσταση ενάντια στην κατοχή και την πολιτική της σε όλα τα επίπεδα: πολιτικό, στρατιωτικό και επικοινωνιακό, επειδή ο φασιστικός, σιωνιστικός εχθρός καταλαβαίνει μόνο την γλώσσα της δύναμης και της αντίστασης.
3) Η ανάμιξη της Παλαιστίνης σε διεθνή όργανα, όπως το καθεστώς του κράτους παρατηρητή στον ΟΗΕ, να δημιουργήσει ορμή και πραγματική διεθνή στήριξη στον παλαιστινιακό σκοπό, ενώ την ίδια ώρα θα εκθέτει και θα απομονώνει τις ισραηλινές πρακτικές και πολιτικές και την στήριξη των ΗΠΑ σε αυτές.
4) Ο αγώνας να δυναμώσει η παλαιστινιακή αντίσταση ενάντια στην κατοχή, σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης της προσπάθειας για μια τρίτη ιντιφάντα που θα αναγκάσει τους ισραηλινούς να υποχωρήσουν από τις πρακτικές και πολιτικές τους.
Η παρουσία της παλαιστινιακής ηγεσίας σε αυτές τις διαπραγματεύσεις, δεν αντιπροσωπεύουν τις προσδοκίες και τους στόχους του παλαιστινιακού λαού, εντός κι εκτός της πατρίδας. Οι δηλώσεις ορισμένων παλαιστίνιων αξιωματούχων, όποια κι αν είναι τα κίνητρα ή τα πιστεύω τους, δεν προωθούν την ανάπτυξη του παλαιστινιακού σκοπού ούτε στο ελάχιστο, όπως έχει επιβεβαιωθεί αδιαμφισβήτητα από τα 21 χρόνια του Όσλο. Οι Παλαιστίνιοι πρέπει επειγόντως να επεκτείνουν το πεδίο εργασίας για να πετύχουν τους σκοπούς τους, χωρίς αποπροσανατολισμούς και παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις και πιέσεις. Έχει αποδειχθεί συγκεκριμένα: οι διαπραγματεύσεις είναι μάταιες, αποπροσανατολιστικές και επικίνδυνες.
Καλούμε την Εκτελεστική Επιτροπή της ΟΑΠ να βγάλει επίσημη ανακοίνωση που θα απορρίπτει τις δηλώσεις της παλαιστινιακής ηγεσίας, που παραβιάζει την εθνική συναίνεση και τις αποφάσεις.
Ε: Ποια είναι η γνώμη σας για την συνάντηση του προέδρου Αμπού Μαζέν με την αντιπροσωπεία των «Ισραηλινών» μαθητών;
Α: Βλέπουμε πως η ομαλοποίηση από την παλαιστινιακή ηγεσία, βρίσκεται στο ίδιο πλαίσιο με την καταστροφική πολιτική προσέγγιση που βλάπτει τον εθνικό σκοπό και τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού. Ο μόνος που ωφελείται από αυτές τις συναντήσεις και συμπεριφορές είναι ο εχθρός που τα χρησιμοποιεί για να χειραγωγήσει την τοπική και διεθνή κοινή γνώμη. Απορρίπτουμε όλες αυτές τις δηλώσεις και συμπεριφορές και η Εκτελεστική Επιτροπή της ΟΑΠ πρέπει να τους ζητήσει να λογοδοτήσουν για την κατάσταση και τις πρόσφατες δηλώσεις.
Αναρτήσεις
