Tου Nasim Alatras
Με τον Αραφάτ διαφωνούσα ιδεολογικά και πολιτικά και ειδικά στο τρόπο που διοικούσε την PLO. Αυτό όμως που θαύμαζα στον Αραφάτ ήταν ότι δεν «έβαζε νερό στο κρασί του» όταν το θέμα άγγιζε το αίμα των ανταρτών και τον πόνο και τη δίψα των Παλαιστινίων κρατουμένων για την λευτεριά. Όταν κανείς πείραζε τους αντάρτες συμπεριφορόταν σαν πατέρας και σαν μάνα και σαν αδελφός και φίλος. Ήταν πάντα αταλάντευτος και ασυμβίβαστος όταν το θέμα αφορούσε τον αντάρτη και το τουφέκι του. Δεν δεχόταν κουβέντα για τον χωρισμό τους. Θύμωνε σαν του ζητούσε κανείς να παραδώσουν οι αντάρτες τα όπλα τους.
Το 1982 παρότι οι Ισραηλινοί πολιορκούσαν για τρεις μήνες την Βηρυτό και την βομβάρδισαν από τη ξηρά, τον αέρα και τη θάλασσα και παρά την έλειψη τροφίμων και φαρμάκων δεν δεχόταν με τίποτα να παραδώσουν οι άνταρτες τα όπλα και να αποχωρήσουν με σκυμμένα τα κεφάλια όπως ζητούσε ο Σαρόν. Οι αντάρτες που δεν άφησαν κανένα ισραηλινό τανκ να περάσει μέσα στη Βηρυτό, αποχώρησαν μόνο και μόνο επειδή το ζήτησαν οι πολιτικές δυνάμεις του Λιβάνου, με τα όπλα σηκωμένα υψηλά κάνοντας περήφανους όλους όσους πίστευαν στους Παλαιστινίους αντάρτες. Τραγουδούσαν και χόρευαν στο λιμάνι της Βηρυτού όπου τους περίμεναν ελληνικά πλοία.
Την επομένη της δολοφονίας τρίων ηγετικών στελεχών της PLO και της Φατάχ από ισραηλινή στρατιωτική ειδική ομάδα, το 1973 στο Λίβανο, ο Αράφατ έδωσε όρκο να πάρει εκδίκηση. Η οργάνωση του τότε ξεκίνησε τη διαδικασία εύρεσης στόχου στη καρδιά του καταχτητή, στη πόλη Τελ Αβίβ. Μόλις εντοπίστηκε ο στόχος άρχισε η παρακολούθηση και η συλλογή πληροφοριών. Μόλις τελείωσε η δεύτερη αυτή φάση ξεκίνησε ο σχεδιασμός της επίθεσης εναντίον του στόχου. Μόλις ολοκληρώθηκε άρχισε η διαδικασία επιλογής και εκπαίδευσης ανταρτών. Παράλληλα ξεκίνησε η διαδικασία που προέβλεπε το σχέδιο επίθεσης για εύρεση ατόμων και μέσων για την μεταφορά της ειδικής ομάδας των ανταρτών.
Έτσι η άκρη βρέθηκε στα χέρια του Μοχάμεντ Χασάν Μάσαντ, Αιγύπτιου ναυτικού, που εργαζόταν σε φορτηγά πλοία και σήμερα ζει στο χωριό Έζμπεντ Αλ-Μπούρτζ στην Αίγυπτο. Ο Μοχάμαντ Χασάν αποκάλυψε πρόσφατα, πώς προέκυψε η συμμετοχή του στην ειδική αποστολή κατάληψης ξενοδοχείου ξενοδοχείου "Savoy", όπου εκεί σύχναζαν υψηλόβαθμοι αξιωματικοί υπαξιωματικοί του ισραηλινού στρατού και των ειδικών του μονάδων. Η επιχίρηση περιλάμβανε την κατάληψη, σύλληψη αξιωματικών και υπαξιωματικών και την ανταλλαγή τους με Παλαιστινίους πολιτικούς κρατουμένους μέσα στις ισραηλινές φυλακές.
«Το 1975 δούλευα σε ένα από τα αιγυπτιακά φορτηγά πλοία που ταξιδεύουν στο Λίβανο» είπε ο Μοχάμεντ Χασάν Μάσαντ και συνέχισε «Κατά τη διάρκεια της παρουσίας μας στο λιμάνι της Σιδώνας του Λιβάνου μας πλησίασε βοηθός του Γιασέρ Αραφάτ, και εξέφρασε στον καπετάνιο του πλοίου την επιθυμία του Αράφατ να βοηθήσει το πλήρωμα να πραγματοποιηθεί μια επίθεση ανταρτών μέσα στο Ισραήλ. Μας πήγαν και συναντηθήκαμε με τον Αραφάτ, ο οποίος μας κάλεσε να βοηθήσουμε σε μια ειδική αποστολή Παλαιστινίων ανταρτών στη καρδιά του καταχτητή της Παλαιστίνης, στο Τελ Αβίβ. Και αποκάλυψε ότι η πράξη αυτή είναι η απάντηση-εκδίκηση για την δολοφονία τρίων Παλαιστινιών ηγετικών στελεχών του Αντάρτικου από το Ισραήλ μέσα στο Λίβανο, τον Απρίλη το 1973. Ο καπετάνιος και όλο το πλήρωμα δέχτηκαν όλοι και με μεγάλη χαρά να βοηθήσουν τους αντάρτες». Το σχέδιο της αποστολής, που επιμελήθηκε προσωπικά το δεξί χέρι του Αράφατ, ο Άμπου Τζιχάντ και εκτελέστηκε από την ειδική μοναδά «Θύελλα» της Φατάχ, προέβλεπε να παραλάβουμε εμείς μια εννεαμελή ομάδα Παλαιστινίων ανταρτών, που θα επέβαιναν σε δυο φουσκωτά σκάφη και που θα μας συναντούσαν στα διεθνή ύδατα του Λιβάνου και, στη συνέχεια θα την μεταφέρουμε με όλο το εξοπλισμό προς τα διεθνή ύδατα της κατεχόμενης Παλαιστίνης. Εκεί σε κάποιο σημείο απέναντι την κατεχόμενη πόλη Τελ Αβίβ, η ομάδα των ανταρτών θα πάρει με τα φουσκωτά σκάφη το δρόμο προς την παραλία της Παλαιστίνης και με τελικό προορισμό το άντρο των Ισραηλινών αξιωματικών στο Hotel Savoy στο Τελ Αβίβ».
«Πράγματι ξεκινήσαμε από το λιμάνι της Σιδώνας στις οχτώ, το βράδυ της 5ης/3/1975 με κατεύθυνση τα διεθνή ύδατα του Λιβάνου, μεταφέροντας όπως προέβλεπε το εμπορικό κομμάτι του σχεδίου της αποστολή, βενζίνη σχεδόν τριάντα τόνους σε βαρέλια, με σκοπό την παράδοση τους στο Λιμάνι Λεμεσού στην Κύπρο. Το στρατιωτικό μέρος του σχεδίου προέβλεπε ότι μόλις βγούμε στη θάλασσα να περιμένουμε μέχρι να ξημερώσει η επόμενη μέρα και, τότε θα μας προσεγγίσουν δύο φουσκωτά σκάφη ανταρτών. Και έτσι έγινε ακριβώς. Παραλάβαμε τους λοκατζήδες αντάρτες και δυο αξιωματικούς. Ο ένας θα συνόδευε ως επικεφαλής τους αντάρτες και ο δεύτερος θα παρέμεινε μαζί μας και θα συντόνιζε την αποστολή. Ήταν δηλαδή ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του αρχηγείου των ανταρτών στο Λίβανο και της ομάδας ειδικής αποστολής.
Όση ώρα ήταν μαζί μας οι αντάρτες, έβλεπα και θαύμαζα ακμαίο το ηθικό τους... Ήταν όλοι σίγουροι για την επιτυχία της αποστολής... Τους έβλεπα την ώρα που ετοίμαζαν τα όπλα και τα εκρηκτικά.
Αφού φτάσαμε στα διεθνή ύδατα και είχαμε απέναντι μας το Τελ Αβίβ, σταματήσαμε. Κατεβάσαμε τα φουσκωτά σκάφη και τους αντάρτες εκτός από τον αξιωματικό που παρέμεινε στο πλοίο για να παρακολουθήσει και να συντονίζει την αποστολή και θα τον γυρίσαμε πίσω στο Λίβανο μετά την παράδοση εμπορικού μας φορτίου στη Κύπρο...»
Τα φουσκωτά με τους εννέα αντάρτες έφτασαν ασφαλή στη παραλία. Επιβιβάστηκαν οι αντάρτες στο προκαθορισμένο σημείο και αμέσως κατευθύνθηκαν στο προορισμό τους και δεν έγιναν αντιληπτοί από κανένα μέσα στο καλά οργανωμένο σύστημα ασφάλειας, που διαθέτει το Ισραήλ και ειδικά στη πρωτεύουσα του, στο Τελ Αβίβ. Και μάλιστα σε μια περιοχή όπου βρίσκονται στρατηγικής σημασίας εγκαταστάσεις, ξένες εταιρίες, πρεσβείες και ειδικά η αμερικανική και πολλά άλλα πολυτελή ξενοδοχεία. Ο στόχος των ανταρτών ήταν ένας και αυτός ήταν το ξενοδοχείο όπου σύχναζαν Ισραηλινοί αξιωματικοί. Και γιατί εκεί στεγαζόταν κατά τη διάρκεια του πολέμου κατάληψης της Παλαιστίνης το 1948 το αρχηγείο του σιωνιστή Menachem Begin αρχηγού της εγκληματικής σιωνιστικής οργάνωση Irgun. Οι αντάρτες κατέλαβαν το ξεονοδοχείο. Συνέλαβαν αξιωματικούς και ζήτησαν την απελευθέρωση είκοσι Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων. Το Ισραήλ αρνήθηκε την ανταλλαγή και έδωσε εντολή στις ισραηλινές ειδικές δυνάμεις να ανακαταλάβουν το ξενοδοχείο "πάσει θυσία". Η επιχείρηση κράτησε δυο μέρες. Και μετά από δυο αποτυχημένες απόπειρες ανακατάληψης του ξενοδοχείο, στις οποίες σκοτώθηκε ο ίδιος ο Uzi Yairi, ο Ισραηλινός συνταγματάρχης και διοικητής της ομάδας Sayeret Matkal, που δολοφόνησε δυο χρόνια νωρίτερα τρία ηγετικά στελέχη του παλαιστινιακού αντάρτικου στο Λίβανο. Μαζί του σκοτώθηκαν και άλλοι τρείς Ισραηλινοί στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων. Στο τέλος και αφού έμειναν οι αντάρτες από εφόδια και σφαίρες οι Ισραηλινοί στρατιώτες «κατάφεραν» να ανακαταλάβουν το ξενοδοχείο. Εκτέλεσαν οχτώ από τους εννέα αντάρτες. Κράτησαν μόνο τον Παλαιστίνιο αξιωματικό που ήταν επικεφαλής των ανταρτών. Πάνω στον αξιωματικό οι Ισραηλινοί εφάρμοσαν όλες τις μεθόδους βασανιστηρίων και έτσι κατάφεραν να του αποσπάσουν την πληροφορία ότι αιγυπτιακό πλοίο τους μετέφερε από το Λίβανο και πως τώρα βρίσκεται στη Κύπρο. Εκεί έστειλαν οι Ισραηλινοί μαχητικά και μεταγωγικό αεροπλάνο και ειδικές δυνάμεις και συνέλαβαν όλο το πλήρωμα και τους οδήγησαν στο Ισραήλ. Το πλήρωρα αφού ανακρίθηκε και βασανίστηκε-κανένας δεν ομολόγησε τίποτα, αφέθηκε ελεύθερο μετά από ανταλλαγή αιχμαλώτων μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ, δυο μήνες μετά. Το πλήγμα όμως που δέχτηκε το κράτος του Ισραήλ ήταν τεράστιο σε όλα τα επίπεδα. Το Ισραήλ έζησε δυο μέρες εφιάλτες μέσα στη καρδιά του.
Σήμερα το Ισραήλ μετά από 37 χρόνια επιστρέφει τα λείψανα των οχτώ ανταρτών στις οικογένειες τους. Η φωτογραφία είναι των οχτώ ανταρτών κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης τους.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ................