Πηγή:www.alternativenews.org/english, 3 Μαρτίου 2012
Ένα κάλεσμα γυναικείων και φεμινιστικών οργανώσεων να ανακοινωθεί η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, ημέρα αλληλεγγύης στην Haana Al-Shalabi, σε όλες τις γυναίκες κρατούμενες και τις γυναίκες των οικογενειών των παλαιστινίων κρατουμένων.
Η Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, είναι μια συμβολική ημέρα που μας θυμίζει τους αγώνες των γυναικών σε όλο τον κόσμο να σπάσουν τις αλυσίδες του σεξισμού. Ωστόσο, υπάρχουν διάφορες κατηγορίες γυναικών. Ενώ κάποιες αγωνίστηκαν για ελευθερία και ισότητα – για παράδειγμα ενάντια στις διακρίσεις και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, οι γυναίκες έκαναν διακρίσεις εναντίον γυναικών άλλων εθνικών ομάδων λόγω διαφορετικού χρώματος και φυλής.
Στην Παλαιστίνη, η Ημέρα της Γυναίκας είναι ημέρα αγώνα. Παρά τις επιτυχίες που σημειώθηκαν σε σημαντικά πράγματα μέσα από μεγάλους αγώνες, δεν πρέπει να γιορτάζουμε γιατί ακόμα είμαστε γυναίκες της Παλαιστίνης στη Δυτική Όχθη, τη Γάζα, την Παλαιστίνη του ’48 και την Διασπορά που υποφέρουμε από την αποικιοκρατία, την κατοχή, τις διακρίσεις και τον ρατσισμό. Οι γυναίκες στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας υποφέρουν από τις συνέπειες της κατοχής και στην Παλαιστίνη του ’48 υποφέρουμε από τον ρατσισμό που θεσμοποιείται στους νόμους και στο γεγονός ότι το κράτος του Ισραήλ έχει δημιουργηθεί πάνω στη δική μας γη και χώρισε τις οικογένειες μας.
Οι γυναίκες της Παλαιστίνης υποφέρουν περισσότερο από την κατοχή και την δημιουργία του εβραϊκού κράτους. Βίωσαν την μετανάστευση, τον χωρισμό και την μη-εγκατάσταση σε γειτονικές χώρες. Συνέχισαν να ζουν με τον κίνδυνο της θεσμοθετημένης διάκρισης, τον κίνδυνο του τοπικού εκτοπισμού και ξεριζώματος, όπως στην Νεγκέβ και συνεχίζουν να ζουν με τον κίνδυνο να δουν τις οικογένειες τους να διαλύονται από τον νόμο της φυλετικής ιθαγένειας…
Οι γυναίκες μας έχουν υποφέρει από την αιχμαλωσία στην περίοδο της Βρετανικής Εντολής και από τους νόμους έκτακτης ανάγκης που χρησιμοποιούσαν οι Βρετανοί, όπως αυτός της διοικητικής κράτησης.
Η Παλαιστίνια ακτιβίστρια Sathej Nassar, εκδότρια του περιοδικού Carmel και γυναίκα του ακτιβιστή Najib Nassar, ήταν η πρώτη Παλαιστίνια πολιτική κρατούμενος. Η Nassar συνελήφθηκε στις 23 Μαρτίου 1939 σύμφωνα με τον έκτατο νόμο 15Β που επέτρεπε την διοικητική κράτηση και βρισκόταν στις φυλακές της Βηθλεέμ μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου 1940. Οι Βρετανοί την αποκαλούσαν «πολύ επικίνδυνη γυναίκα».
Η κυβέρνηση της Βρετανικής Εντολής συνέλαβε αρκετές Παλαιστίνιες γυναίκες και τις έβαζε φυλακή για δέκα χρόνια για λαθρεμπόριο ή απόκρυψη όπλων και αυτό γινόταν και στη διάρκεια της γενικής απεργίας και της μεγάλης επανάστασης το 1936. Το 1937, η φεμινίστρια ακτιβίστρια Maseel Maghanam έγραψε ένα βιβλίο στα αγγλικά με τίτλο «Η γυναίκα της Αραβίας και το παλαιστινιακό ζήτημα» λέγοντας ότι «δεν πρέπει να μιλάμε για τα δικαιώματα των γυναικών όσο είμαστε υπό κατοχή». Η Maseel Maghanam εννοούσε πως οι γυναίκες χρειάζονταν πλήρη απελευθέρωση από ολόκληρο το σύστημα κατοχής που καταπίεζε τις ελευθερίες και προκαλούσε βία.
Στην περίπτωση των Παλαιστινίων γυναικών, το εβραϊκό κράτος βοήθησε στο να συνεχιστεί η βία, σκοτώνοντας και φυλακίζοντας γυναίκες και αποφεύγοντας να αποτρέψει την κακομεταχείριση τους που προερχόταν από τις σκληρές κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες που αντιμετώπιζαν οι παλαιστινιακές οικογένειες ?(πχ ανεργία, φτώχια, κατεδάφιση σπιτιών, εκτοπισμός). Οι Παλαιστίνιες γυναίκες εξακολουθούν να πληρώνουν το τίμημα και υποφέρουν από την κατοχή και τις συνέπειες της. Το Τείχος του Διαχωρισμού χώρισε οικογένειες και εμπόδισε την ανθρώπινη επικοινωνία ανάμεσα στις οικογένειες.
Οι γυναίκες μας πληρώνουν το τίμημα με την αιχμαλωσία, την διοικητική κράτηση, τις έρευνες και τις προσβολές και πληρώνουν το τίμημα του μεγαλύτερου κατοχικού και αποικιοκρατικού συστήματος μετά την πτώση του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική.
Οι γυναίκες και τα κορίτσια πληρώνουν το τίμημα για την αιχμαλωσία μελών της οικογένειας τους και αντιμετωπίζουν τις διακρίσεις στην φυλακή ενάντια στις ίδιες και τις οικογένειες τους εξαιτίας των πολιτικών που απαγορεύουν οποιαδήποτε φυσική επαφή ανάμεσα στους πολιτικούς κρατούμενους και τους συγγενείς τους. Ενώ οι Εβραίοι πολιτικοί κρατούμενοι και οι Παλαιστίνιοι και Εβραίοι κακοποιοί επιτρέπεται να έχουν φυσικές επαφές με μέλη της οικογένειας τους, αυτό το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα δεν γίνεται σεβαστό για τους πολιτικούς κρατούμενους. Οι ισραηλινές φύλακες δεν επιτρέπουν στους παλαιστινίους αιχμαλώτους να αγκαλιάσουν τις οικογένειες τους ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, όπως σε έναν θάνατο.
Η Παλαιστίνια κρατούμενη Haan Al Shalabi ανακοίνωσε ότι βρίσκεται σε απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για την σύλληψη της αμέσως μετά την απελευθέρωση της τον Οκτώβριο του 2011, κατά την διάρκεια της ανταλλαγής κρατουμένων Wafaa Al-Ahrar.
Το Ισραήλ αυτή τη στιγμή κρατάει 370 Παλαιστίνιους υπό διοικητική κράτηση, δηλαδή χωρίς κατηγορίες. Από αυτούς τρεις είναι γυναίκες και συνολικά υπάρχουν έξι Παλαιστίνιες πολιτικοί κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές, μιας και η πλειοψηφία αυτών απελευθερώθηκε στην παραπάνω ανταλλαγή.
Ας ανακοινώσουμε την 8η Μαρτίου ως ημέρα αλληλεγγύης στις Παλαιστίνιες κρατούμενες και ας ενώσουμε το πλαίσιο και τα γυναικεία κινήματα σε αυτό τον σκοπό.
Ένα κάλεσμα γυναικείων και φεμινιστικών οργανώσεων να ανακοινωθεί η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, ημέρα αλληλεγγύης στην Haana Al-Shalabi, σε όλες τις γυναίκες κρατούμενες και τις γυναίκες των οικογενειών των παλαιστινίων κρατουμένων.
Η Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, είναι μια συμβολική ημέρα που μας θυμίζει τους αγώνες των γυναικών σε όλο τον κόσμο να σπάσουν τις αλυσίδες του σεξισμού. Ωστόσο, υπάρχουν διάφορες κατηγορίες γυναικών. Ενώ κάποιες αγωνίστηκαν για ελευθερία και ισότητα – για παράδειγμα ενάντια στις διακρίσεις και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, οι γυναίκες έκαναν διακρίσεις εναντίον γυναικών άλλων εθνικών ομάδων λόγω διαφορετικού χρώματος και φυλής.Στην Παλαιστίνη, η Ημέρα της Γυναίκας είναι ημέρα αγώνα. Παρά τις επιτυχίες που σημειώθηκαν σε σημαντικά πράγματα μέσα από μεγάλους αγώνες, δεν πρέπει να γιορτάζουμε γιατί ακόμα είμαστε γυναίκες της Παλαιστίνης στη Δυτική Όχθη, τη Γάζα, την Παλαιστίνη του ’48 και την Διασπορά που υποφέρουμε από την αποικιοκρατία, την κατοχή, τις διακρίσεις και τον ρατσισμό. Οι γυναίκες στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας υποφέρουν από τις συνέπειες της κατοχής και στην Παλαιστίνη του ’48 υποφέρουμε από τον ρατσισμό που θεσμοποιείται στους νόμους και στο γεγονός ότι το κράτος του Ισραήλ έχει δημιουργηθεί πάνω στη δική μας γη και χώρισε τις οικογένειες μας.
Οι γυναίκες της Παλαιστίνης υποφέρουν περισσότερο από την κατοχή και την δημιουργία του εβραϊκού κράτους. Βίωσαν την μετανάστευση, τον χωρισμό και την μη-εγκατάσταση σε γειτονικές χώρες. Συνέχισαν να ζουν με τον κίνδυνο της θεσμοθετημένης διάκρισης, τον κίνδυνο του τοπικού εκτοπισμού και ξεριζώματος, όπως στην Νεγκέβ και συνεχίζουν να ζουν με τον κίνδυνο να δουν τις οικογένειες τους να διαλύονται από τον νόμο της φυλετικής ιθαγένειας…
Οι γυναίκες μας έχουν υποφέρει από την αιχμαλωσία στην περίοδο της Βρετανικής Εντολής και από τους νόμους έκτακτης ανάγκης που χρησιμοποιούσαν οι Βρετανοί, όπως αυτός της διοικητικής κράτησης.
Η Παλαιστίνια ακτιβίστρια Sathej Nassar, εκδότρια του περιοδικού Carmel και γυναίκα του ακτιβιστή Najib Nassar, ήταν η πρώτη Παλαιστίνια πολιτική κρατούμενος. Η Nassar συνελήφθηκε στις 23 Μαρτίου 1939 σύμφωνα με τον έκτατο νόμο 15Β που επέτρεπε την διοικητική κράτηση και βρισκόταν στις φυλακές της Βηθλεέμ μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου 1940. Οι Βρετανοί την αποκαλούσαν «πολύ επικίνδυνη γυναίκα».
Η κυβέρνηση της Βρετανικής Εντολής συνέλαβε αρκετές Παλαιστίνιες γυναίκες και τις έβαζε φυλακή για δέκα χρόνια για λαθρεμπόριο ή απόκρυψη όπλων και αυτό γινόταν και στη διάρκεια της γενικής απεργίας και της μεγάλης επανάστασης το 1936. Το 1937, η φεμινίστρια ακτιβίστρια Maseel Maghanam έγραψε ένα βιβλίο στα αγγλικά με τίτλο «Η γυναίκα της Αραβίας και το παλαιστινιακό ζήτημα» λέγοντας ότι «δεν πρέπει να μιλάμε για τα δικαιώματα των γυναικών όσο είμαστε υπό κατοχή». Η Maseel Maghanam εννοούσε πως οι γυναίκες χρειάζονταν πλήρη απελευθέρωση από ολόκληρο το σύστημα κατοχής που καταπίεζε τις ελευθερίες και προκαλούσε βία.
Στην περίπτωση των Παλαιστινίων γυναικών, το εβραϊκό κράτος βοήθησε στο να συνεχιστεί η βία, σκοτώνοντας και φυλακίζοντας γυναίκες και αποφεύγοντας να αποτρέψει την κακομεταχείριση τους που προερχόταν από τις σκληρές κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες που αντιμετώπιζαν οι παλαιστινιακές οικογένειες ?(πχ ανεργία, φτώχια, κατεδάφιση σπιτιών, εκτοπισμός). Οι Παλαιστίνιες γυναίκες εξακολουθούν να πληρώνουν το τίμημα και υποφέρουν από την κατοχή και τις συνέπειες της. Το Τείχος του Διαχωρισμού χώρισε οικογένειες και εμπόδισε την ανθρώπινη επικοινωνία ανάμεσα στις οικογένειες.
Οι γυναίκες μας πληρώνουν το τίμημα με την αιχμαλωσία, την διοικητική κράτηση, τις έρευνες και τις προσβολές και πληρώνουν το τίμημα του μεγαλύτερου κατοχικού και αποικιοκρατικού συστήματος μετά την πτώση του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική.
Οι γυναίκες και τα κορίτσια πληρώνουν το τίμημα για την αιχμαλωσία μελών της οικογένειας τους και αντιμετωπίζουν τις διακρίσεις στην φυλακή ενάντια στις ίδιες και τις οικογένειες τους εξαιτίας των πολιτικών που απαγορεύουν οποιαδήποτε φυσική επαφή ανάμεσα στους πολιτικούς κρατούμενους και τους συγγενείς τους. Ενώ οι Εβραίοι πολιτικοί κρατούμενοι και οι Παλαιστίνιοι και Εβραίοι κακοποιοί επιτρέπεται να έχουν φυσικές επαφές με μέλη της οικογένειας τους, αυτό το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα δεν γίνεται σεβαστό για τους πολιτικούς κρατούμενους. Οι ισραηλινές φύλακες δεν επιτρέπουν στους παλαιστινίους αιχμαλώτους να αγκαλιάσουν τις οικογένειες τους ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, όπως σε έναν θάνατο.
Η Παλαιστίνια κρατούμενη Haan Al Shalabi ανακοίνωσε ότι βρίσκεται σε απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για την σύλληψη της αμέσως μετά την απελευθέρωση της τον Οκτώβριο του 2011, κατά την διάρκεια της ανταλλαγής κρατουμένων Wafaa Al-Ahrar.
Το Ισραήλ αυτή τη στιγμή κρατάει 370 Παλαιστίνιους υπό διοικητική κράτηση, δηλαδή χωρίς κατηγορίες. Από αυτούς τρεις είναι γυναίκες και συνολικά υπάρχουν έξι Παλαιστίνιες πολιτικοί κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές, μιας και η πλειοψηφία αυτών απελευθερώθηκε στην παραπάνω ανταλλαγή.
Ας ανακοινώσουμε την 8η Μαρτίου ως ημέρα αλληλεγγύης στις Παλαιστίνιες κρατούμενες και ας ενώσουμε το πλαίσιο και τα γυναικεία κινήματα σε αυτό τον σκοπό.
Αναρτήσεις
