Μετά την «αποδέσμευση» του 2005, το Ισραήλ διατήρησε τον έλεγχο σε όλα τα συνοριακά περάσματα και κατά συνέπεια σε όλες τις μετακινήσεις των ανθρώπων και των αγαθών, μέσα κι έξω από την Γάζα. Αυτή η τακτική οδήγησε στην χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στην Γάζα από την έναρξη της ισραηλινής κατοχής το 1967.Τον Φεβρουάριο του 2006, τα ήδη αυστηρά ελεγχόμενα περάσματα ανάμεσα στη Λωρίδα της Γάζας και το Ισραήλ, περιορίστηκαν κι άλλο, μόλις ένα μήνα μετά την νίκη της Χαμάς στις εκλογές.
Ολόκληρος ο κόσμος επέβαλε κυρώσεις στην Χαμάς και κατά συνέπεια στον άμαχο πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας. Ο μεγαλύτερος όγκος της ανθρωπιστικής βοήθειας που στελνόταν, ακόμα και αυτή από την ΕΕ, σταμάτησε εξαιτίας του «τρομοκρατικού» καθεστώτος της Χαμάς και την απουσία της Παλαιστινιακής Αρχής.
Βασικά αγαθά στην Γάζα εξαντλήθηκαν με γοργούς ρυθμούς, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αντικατάστασης τους. Οι εξαγωγές της περιοχής μειώθηκαν κατά 10% ημερησίως και όσο η οικονομία της Γάζας κατέρρεε, τόσο βάθαινε η ανθρωπιστική κρίση.
Το 2007, το Ισραήλ επέβαλε ολοκληρωτικό αποκλεισμό στην Λωρίδα της Γάζας, μετά τον χαρακτηρισμό της περιοχής ως «εχθρική οντότητα» τον Σεπτέμβριο του ίδιου μήνα. Ως εχθρική οντότητα, το Ισραήλ επιχειρηματολογούσε ότι δεν δεσμευόταν από το διεθνές δίκαιο σε ότι αφορά τον άμαχο πληθυσμό και μπορούσε να τον τιμωρήσει συλλογικά, παραβλέποντας την 4η Συνθήκη της Γενεύης.
Μέχρι τον Ιανουάριο του 2008, η οικονομία της Γάζας είχε καταρρεύσει και η ανθρωπιστική βοήθεια είχε μειωθεί δραστικά. Ο UNRWA ανέφερε ότι το 52% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας και το 45% ήταν άνεργο. Υπήρχαν σοβαρές ελλείψεις σε τρόφιμα, καύσιμα και άλλα βασικά αγαθά. Η κατάσταση έγινε τόσο απελπιστική που στις 23 Ιανουαρίου 2008, χιλιάδες κάτοικοι της Γάζας πήδησαν τον φράχτη στα σύνορα της Γάζας με την Αίγυπτο, προσπαθώντας να προμηθευτούν βασικά αγαθά.
Η Αίγυπτος επέτρεψε να παραμείνουν ανοιχτά τα σύνορα της με την Γάζα μέχρι τις 3 Φεβρουαρίου 2008, όταν το Ισραήλ και μέλη της διεθνούς κοινότητας άρχισαν να εγείρουν φωνές διαμαρτυρίας και να εκφράζουν φόβους ότι οι παραστρατιωτικοί εκμεταλλεύονταν αυτήν την κατάσταση για να περνάνε λαθραία όπλα στην Γάζα.
Αμέσως μετά το γκρέμισμα των συνοριακών φραγμάτων (και την απόδραση από την φυλακή), τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν από το Ισραήλ να άρει τον αποκλεισμό της Γάζας, να επιτρέψει την εισαγωγή τροφίμων, καυσίμων και φαρμάκων στην περιοχή και να ανοίξει τα περάσματα σε οικονομικές δραστηριότητες. Το αίτημα αυτό αγνοήθηκε. Σύμφωνα με την εφημερίδα Jerusalem Post, ήταν η 15η φορά σε λιγότερο από δύο χρόνια που τα ΗΕ καταδίκαζαν το Ισραήλ για το ρεκόρ παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα παλαιστινιακά εδάφη. Και οι δεκαπέντε καταδίκες αγνοήθηκαν.
Τον Ιούνιο του 2008, το Ισραήλ και η Χαμάς συμφώνησαν σε μια εξάμηνη περίοδο κατάπαυσης πυρός. Η κατάπαυση πυρός υποτίθεται ότι θα χαλάρωνε τους ισραηλινούς περιορισμούς στα περάσματα. Ωστόσο ούτε ο αποκλεισμός ούτε οι ρουκέτες σταμάτησαν. Ακόμα λιγότερα αγαθά επιτρέπονταν στην Γάζα και οι επιθέσεις ρουκετών από την Χαμάς αυξήθηκαν από το καλοκαίρι μέχρι και το φθινόπωρο. Από τις 4 Νοεμβρίου μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου 2008, η «αύξηση» στην πρόσβαση αγαθών στην Γάζα, επέτρεπε την είσοδο 700 φορτηγών ανά δεύτερη μέρα. Σε κανονικές συνθήκες, χωρίς αποκλεισμό, τα 700 φορτηγά θα έμπαιναν στην Γάζα καθημερινά.
Τον Μάρτιο του 2008, αρκετές διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις δημοσίευσαν μια αναφορά στην οποία δήλωναν ότι η ανθρωπιστική κρίση στην Γάζα είχε φτάσει στο χειρότερο σημείο, μετά την ισραηλινή κατοχή το 1967. Στην αναφορά χαρακτήριζαν τον ισραηλινό αποκλεισμό ως μαζική τιμωρία – παράνομη σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο – και επέμεναν στην άρση του. Τον Δεκέμβριο του 2008, ο Ρίτσαρντ Α. Φολκ, καθηγητής διεθνούς δικαίου στο Πρίνσετον και ερευνητής ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα ΗΕ, εξέδωσε μια δήλωση όπου περιέγραφε τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας ως «έγκλημα ενάντια της ανθρωπότητας».
Αποκλεισμός
Παρόλο που το Ισραήλ υποστηρίζει ότι ο αποκλεισμός επιβάλλεται για λόγους ασφαλείας, αυτό δεν έχει κάποια λογική αφού «πεινασμένες, θυμωμένες, μη υγιείς κοινότητες δεν αποτελούν καλούς εταίρους για ειρήνη». Η σοβαρότητα της ανθρωπιστικής κρίσης στην Γάζα έχει επιδεινωθεί δραματικά εξαιτίας του αποκλεισμού που έχει χαρακτηριστεί από διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως δυσανάλογη απάντηση στις επιθέσεις ρουκετών από την Χαμάς. Σύμφωνα με τον Τζέφρι Ντένις του CARE International: «αν δεν γίνει άρση του αποκλεισμού, θα είναι αδύνατο να επιστρέψει η Γάζα από το χείλος της καταστροφής και οποιαδήποτε ελπίδα για ειρήνη στην περιοχή, θα εξανεμιστεί».
Έξι μήνες μετά την σφαγή στην Γάζα, ο αποκλεισμός συνεχίζεται.
Φτώχεια
«Η Γάζα είναι στο κατώφλι να γίνει η πρώτη περιοχή παγκοσμίως που θα υποπέσει σε καθεστώς πλήρους στέρησης, με την γνώση και συγκατάθεση της διεθνούς κοινότητας»
The Guardian, 23 Ιανουαρίου 2008
The Guardian, 23 Ιανουαρίου 2008
Τα σημερινά επίπεδα φτώχειας στην Γάζα έχουν πολλά αίτια, αλλά τα πιο σημαντικά είναι ο αποκλεισμός και οι ισραηλινοί οικονομικοί περιορισμοί από την δεκαετία του ’90. Λιγότερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού στην Γάζα έχει κάποιο εισόδημα.Το 2000, 24.000 Παλαιστίνιοι διέσχιζαν τα σύνορα της Γάζας για να δουλέψουν στο Ισραήλ. Από το 2008, ο αριθμός μηδενίστηκε. Το 2000, 110.000 εργαζόμενοι δούλευαν στον ιδιωτικό τομέα. Το 2008, 75.000 είχαν χάσει τις δουλειές τους. Την ίδια χρονιά, το 95% των βιομηχανικών επιχειρήσεων στην Γάζα ανέστειλαν την λειτουργία τους, λόγω του ότι δεν είχαν πρόσβαση σε υλικά ή δεν μπορούσαν να εξάγουν την παραγωγή τους. Το 2005, υπήρχαν 3.900 εργοστάσια που απασχολούσαν 35.000 εργαζόμενους. Το 2007 υπήρχαν 195 εργοστάσια που απασχολούσαν 1.700 εργαζόμενους.
Ο αγροτικός τομέας της οικονομίας είχε επίσης καταρρεύσει και οι 40.000 εργάτες που βασίζονταν σε αυτόν, δεν έχουν πλέον κανένα εισόδημα. Εξαιτίας των περιορισμών στην πρόσβαση στο νερό και την μόλυνση, ο τομέας αλιείας ήταν κι αυτός σε πτώση. Το 2006, το Ισραήλ απέκλεισε τελείως την ακτογραμμή της Γάζας.
Από την έναρξη του αποκλεισμού και την πλήρη καταρρεύσει του αγροτικού και αλιευτικού τομέα, η Γάζα έγινε πλήρως εξαρτώμενη από το εξωτερικό για τη προμήθεια τροφίμων. Η συντριπτική πλειοψηφία στην Γάζα (86%) εξαρτάται από την βοήθεια των ΗΕ, για να καλύψει τις βασικές της ανάγκες. Το 2007, οι οικογένειες ξόδευαν το 62% του εισοδήματος τους στα τρόφιμα, εξαιτίας του πληθωρισμού στις τιμές βασικών αγαθών, όπως το αλεύρι, το παιδικό γάλα και το ρύζι.
Από όταν άρχισε ο αποκλεισμός, έγινε ακόμα πιο δύσκολο για τις διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις να φέρνουν τρόφιμα στη Γάζα. Το 2007, σύμφωνα με το Mercy Corps, έμπαιναν στην Γάζα κατά μέσο όρο 500 φορτηγά ημερησίως, με τρόφιμα και άλλα αγαθά. Πριν την ισραηλινή εισβολή τον Δεκέμβριο του 2008, επιτρεπόταν η είσοδος μόνο σε 36 φορτηγά ημερησίως. Έχοντας έναν πληθυσμό 1.5 εκατ. ανθρώπων πλήρως εξαρτώμενων από την ξένη βοήθεια, η ποσότητα αυτή ήταν τραγικά ανεπαρκής.
Καύσιμα και Ηλεκτρικό
Το Ισραήλ έχει επιβάλει σοβαρούς περιορισμούς στην ποσότητα των καυσίμων και της ηλεκτρικής ενέργειας που επιτρέπονται να περάσουν στην Γάζα. Τον Ιούνιο του 2006, το Ισραήλ βομβάρδισε την μοναδική ηλεκτροπαραγωγική μονάδα στην Λωρίδα, με αποτέλεσμα το ηλεκτρικό ρεύμα να είναι διαθέσιμο μόνο για οκτώ ώρες κάθε μέρα.
Τον Οκτώβριο του 2007, το Ισραήλ άρχισε να εντείνει τις κυρώσεις στα καύσιμα και το ηλεκτρικό ρεύμα, ως απάντηση στις επιθέσεις ρουκετών. Στις 20 Ιανουαρίου 2008, η μοναδική ηλεκτροπαραγωγική μονάδα της Λωρίδας της Γάζας, έκλεισε λόγω έλλειψης καυσίμων.
Η επιδιόρθωση και η συντήρηση των εγκαταστάσεων ύδρευσης και ηλεκτρικού ήταν αδύνατη καθώς το Ισραήλ απαγορεύει την εισαγωγή ανταλλακτικών, με τον ισχυρισμό ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή όπλων.
Το αποτέλεσμα είναι η διάλυση του συστήματος ύδρευσης. Τον Μάιο του 2008, το 25-30% του πληθυσμού της Γάζας δεν είχε τρεχούμενο νερό στα σπίτια του, σε σύγκριση με το 100% του πληθυσμού που είχε ελεύθερη πρόσβαση στο νερό πριν τον αποκλεισμό.
Από όταν άρχισε ο αποκλεισμός, έγινε ακόμα πιο δύσκολο για τις διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις να φέρνουν τρόφιμα στη Γάζα. Το 2007, σύμφωνα με το Mercy Corps, έμπαιναν στην Γάζα κατά μέσο όρο 500 φορτηγά ημερησίως, με τρόφιμα και άλλα αγαθά. Πριν την ισραηλινή εισβολή τον Δεκέμβριο του 2008, επιτρεπόταν η είσοδος μόνο σε 36 φορτηγά ημερησίως. Έχοντας έναν πληθυσμό 1.5 εκατ. ανθρώπων πλήρως εξαρτώμενων από την ξένη βοήθεια, η ποσότητα αυτή ήταν τραγικά ανεπαρκής.
Καύσιμα και Ηλεκτρικό
Το Ισραήλ έχει επιβάλει σοβαρούς περιορισμούς στην ποσότητα των καυσίμων και της ηλεκτρικής ενέργειας που επιτρέπονται να περάσουν στην Γάζα. Τον Ιούνιο του 2006, το Ισραήλ βομβάρδισε την μοναδική ηλεκτροπαραγωγική μονάδα στην Λωρίδα, με αποτέλεσμα το ηλεκτρικό ρεύμα να είναι διαθέσιμο μόνο για οκτώ ώρες κάθε μέρα.Τον Οκτώβριο του 2007, το Ισραήλ άρχισε να εντείνει τις κυρώσεις στα καύσιμα και το ηλεκτρικό ρεύμα, ως απάντηση στις επιθέσεις ρουκετών. Στις 20 Ιανουαρίου 2008, η μοναδική ηλεκτροπαραγωγική μονάδα της Λωρίδας της Γάζας, έκλεισε λόγω έλλειψης καυσίμων.
Η επιδιόρθωση και η συντήρηση των εγκαταστάσεων ύδρευσης και ηλεκτρικού ήταν αδύνατη καθώς το Ισραήλ απαγορεύει την εισαγωγή ανταλλακτικών, με τον ισχυρισμό ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή όπλων.
Το αποτέλεσμα είναι η διάλυση του συστήματος ύδρευσης. Τον Μάιο του 2008, το 25-30% του πληθυσμού της Γάζας δεν είχε τρεχούμενο νερό στα σπίτια του, σε σύγκριση με το 100% του πληθυσμού που είχε ελεύθερη πρόσβαση στο νερό πριν τον αποκλεισμό.
Εκπαίδευση
Το 2007, μια έρευνα του UNRWA ανέφερε ότι το ποσοστό αποτυχίας των μαθητών στα λύκεια της Γάζας, άγγιζε το 80%. Η UNICEF ανέφερε ότι πολλά σχολεία ακύρωσαν μαθήματα που απαιτούσαν μεγάλη κατανάλωση ενέργειας, όπως τα εργαστήρια φυσικής και άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες.Όπως λέει ο Άσμα, μαθητής λυκείου στην Γάζα: «δεν μπορώ να κάνω τα μαθήματα μου όταν χρησιμοποιώ τον επαναφορτιζόμενο φακό. Το φως είναι αδύναμο και με ενοχλούν τα μάτια μου. Δεν μπορώ καν να συγκεντρωθώ, αφού όλη μου η οικογένεια κάθεται γύρω από το φως… οι διακοπές ρεύματος επηρεάζουν πάρα πολύ τις σπουδές μου».
Που είναι η οργή, την ώρα που το Ισραήλ εντείνει τον αποκλεισμό της Γάζας;
(1η Νοεμβρίου, 2007)
Την ώρα που το Ισραήλ εντείνει τον αποκλεισμό στην Λωρίδα της Γάζας, στερώντας τα καύσιμα από 1.5 εκατ. ανθρώπους, η Ευρωπαϊκή Ένωση έδειξε το αληθινό της πρόσωπο με το να αγνοεί σκόπιμα την πραγματικότητα.Δεκάδες παλαιστινιακές και ισραηλινές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένωσαν τις δυνάμεις τους και εξέδωσαν ένα κοινό δελτίο τύπου στο οποίο καταδίκαζαν τις πράξεις του Ισραήλ και απαιτούσαν να παρθούν ασφαλιστικά μέτρα κατά της ισραηλινής κυβέρνησης. Η ΕΕ είχε πολύ διαφορετική θέση: παρατηρεί την απόφαση του Ισραήλ «με ιδιαίτερο ενδιαφέρον» και τονίζει «την ανάγκη για προσεκτική μελέτη του αρνητικού αντίκτυπου αυτών των μέτρων σε έναν άμαχο πληθυσμό που ζει ήδη κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες».
Η Ευρωπαία Επίτροπος για τις Εξωτερικές Σχέσεις Μπενίτα-Φερέρο Βάλντνερ είπε πως θα έθετε το ζήτημα της απαγόρευσης καυσίμων στην συνάντηση που θα είχε με Ισραηλινούς αρχηγούς εκείνη την εβδομάδα. «Πιστεύω ότι η μαζική τιμωρία δεν αποτελεί ποτέ λύση».
Αν η κατάσταση στην Γάζα δεν ήταν τόσο απελπιστική, το σχόλιο της κυρίας Φερέρο Βάλντνερ δεν θα ήταν τόσο σημαντικό. Τι ακριβώς νομίζει ότι έχει κάνει το Ισραήλ τα τελευταία δύο χρόνια στον πληθυσμό της Γάζας;
Μετά την μονομερή «απόσυρση» τον Αύγουστο του 2005, το Ισραήλ υποστηρίζει επίμονα ότι δεν κατέχει την Γάζα. Όμως τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Ο ισραηλινός στρατός διατηρεί τον έλεγχο σε όλα τα σύνορα της Γάζας, τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο. Το Ισραήλ υπαγορεύει ποιος και τι μπαίνει και βγαίνει στην Λωρίδα της Γάζας και συστηματικά χρησιμοποιεί αυτή την εξουσία για να εκφοβίζει και να τιμωρεί μαζικά τον άμαχο πληθυσμό σε όλη τη Γάζα.
Σαν πιο πρόσφατα παραδείγματα της μαζικής τιμωρίας από το Ισραήλ, είναι το κλείσιμο των δύο πιο σημαντικών εμπορικών περασμάτων της Γάζας, της Ράφα και του Κάρνι από τον Ιούνιο. Αυτοί οι πρωτοφανείς περιορισμοί έχουν εξοντώσει την οικονομία της Γάζας και ειδικά τον ιδιωτικό τομέα. Οι τιμές συνεχώς ανεβαίνουν. Τις τελευταίες βδομάδες ένα σακί αλεύρι, από 80 NIS πήγε στα 200NIS. Άλλα βασικά αγαθά, όπως μια παρτίδα από ακουστικά βαρηκοΐας για τα 300 κουφά παιδιά του σχολείου Ατφαλούνα της Γάζας, κρατούνται από τον ισραηλινό στρατό για λόγους «ασφαλείας».
Το Γραφείο Ανθρωπιστικών Σχέσεων των ΗΕ υπολόγισε πως σε περίπου 100.000 Παλαιστίνιους τους έχει απαγορευτεί η είσοδος και η έξοδος στην Γάζα από όταν έκλεισαν τα περάσματα. Ο δημοσιογράφος από την Γάζα Σάλεχ Αλ Ναάμι, αποκάλυψε πρόσφατα πως οι πολίτες που χρήζουν άμεσης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τους αρνούνται την άδεια εκτός κι αν δεχτούν να γίνουν πληροφοριοδότες για λογαριασμό του Ισραήλ.
Ο Σάλεχ αλ Ναάμι υποστηρίζει ότι συνταξιούχοι αξιωματούχοι της Σιν Μπετ παραδέχτηκαν ότι είχαν οδηγίες να ασκήσουν τον μεγαλύτερο δυνατό εκφοβισμό, ώστε να αναγκαστούν οι Παλαιστίνιοι ασθενείς να γίνουν συνεργάτες τους. Τους ισχυρισμούς του υποστηρίζουν και οι Ισραηλινοί Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.Η πρόθεση του Ισραήλ να εμποδίσει την είσοδο των καυσίμων και του ηλεκτρικού ρεύματος στη Γάζα, αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Άρα αποτελεί μαζική τιμωρία αλλά δείχνει και την απροκάλυπτη ισραηλινή στρατηγική.
Η ΕΕ, η υπόλοιπη Ευρώπη και οι ΗΠΑ, έχουν συστηματικά αγνοήσει την κατασκευασμένη από το Ισραήλ ανθρωπιστική κρίση στην Γάζα. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε την Μπενίτα-Φερέρο Βάλντνερ και την υπόλοιπη ΕΕ για όσα κάνει το Ισραήλ. Μόνο αυτό είναι υπεύθυνο για τις πράξεις του στη Γάζα. Αν όμως η ΕΕ ήθελε σοβαρά να βάλει ένα τέρμα στην κρίση της Γάζας, αντί να κάνει δηλώσεις με προσεχτική διατύπωση που μειώνει την πραγματικότητα, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει την ισχύ της και να επιβάλλει οικονομικό εμπάργκο στο Ισραήλ, μέχρι να άρει τον αποκλεισμό. Παρόλο που σε όλο τον κόσμο αναδεικνύονται εκστρατείες «από τα κάτω» και το μποϋκοτάζ εξαπλώνεται σε ατομικό επίπεδο και σε επίπεδο της κοινωνίας των πολιτών, είναι καιρός να πάρουν και οι κυβερνήσεις πραγματικά μέτρα, που θα φέρουν και τις δύο πλευρές στο τραπέζι των συζητήσεων.
Η καταστροφή της Γάζας
(11 Μαρτίου, 2008)
Όσο διαδίδονται φήμες για μια πιθανή συμφωνία κατάπαυσης πυρός ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς, η κρίση στην Γάζα συνεχίζεται αμείωτη
Όσο διαδίδονται οι φήμες για μια πιθανή συμφωνία κατάπαυσης πυρός ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς – που σημαίνει απουσία ισραηλινών επιθέσεων μεγάλης κλίμακας- στη Γάζα επέστρεψε μια σχετική ηρεμία. Μετά από εκατόν δεκαοκτώ παλαιστινιακές ζωές και τριάντα ένα νεκρά παιδιά, στα πλαίσια της ατιμωρησίας και της απραγίας της διεθνούς κοινότητας, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Εχούντ Μπαράκ διέταξε τον ισραηλινό στρατό να «περιορίσει τις επιχειρήσεις» στη Γάζα.
Ωστόσο με τα ισραηλινά στρατεύματα και τα τανκς να βρίσκονται σε ετοιμότητα στα σύνορα της παράκτιας λωρίδας, μια σκιά απλωνόταν πάνω από οποιαδήποτε συμφωνία κατάπαυσης πυρός και η απειλή για νέες ισραηλινές στρατιωτικές επιθέσεις πλησίαζε την Γάζα, επισημαίνοντας πως η συμφωνία δεν θα έπρεπε να συγχέεται ως «κίνηση προς την ειρήνη». Αν και οι επιθέσεις έχουν σταματήσει προς το παρόν, ο αποκλεισμός – που αποτελεί τον πυρήνα της ένοπλης αντίστασης στη Γάζα- παραμένει σταθερός στη θέση του.
Το Ισραήλ συνεχίζει να εμποδίζει την είσοδο καυσίμων και ηλεκτρικού ρεύματος στη Γάζα. Το νερό, το αποχετευτικό σύστημα και το σύστημα υγείας έχουν επηρεαστεί πολύ. Εξαιτίας της έλλειψης ηλεκτρικού ρεύματος, οι αντλίες δεν λειτουργούν με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αντληθεί ούτε το πόσιμο νερό ούτε τα λύματα. Τα νοσοκομεία βασίζονται αποκλειστικά στις γεννήτριες και σε αβέβαιες πηγές καυσίμων. Οι υπηρεσίες για τα επείγοντα περιστατικά έχουν ανασταλεί, οι γιατροί αναγκάζονται να διώχνουν τους ασθενείς και οι οικογένειες να φροντίζουν για την διατροφή των μελών τους που νοσηλεύονται. Οι κάτοικοι μένουν για ώρες στο απόλυτο σκοτάδι και δεν έχουν νερό να πλυθούν, να πλύνουν τα πιάτα και τα ρούχα τους, να μαγειρέψουν ή να καθαρίσουν τα σπίτια τους. Δεν λειτουργεί το καζανάκι στις τουαλέτες και τα λύματα από τους υπονόμους καταλήγουν καθημερινά στη θάλασσα.
Η κατάσταση από μόνη της οδηγεί σε μια ολέθρια ανθρωπιστική κρίση, αλλά σε συνδυασμό με το παρατεταμένο κλείσιμο των συνόρων και των συνεχόμενων στρατιωτικών επιθέσεων, είναι καταστροφική για τους απλούς κατοίκους της Γάζας. Πάνω από το 80% του πληθυσμού ζει τώρα κάτω από το όριο της φτώχειας και βασίζεται στην ανθρωπιστική βοήθεια για την επιβίωση του. Τα νοσοκομεία και οι κλινικές έχουν ελλείψεις στα φάρμακα και σε υγειονομικό υλικό, ενώ δεν μπορούν να εισάγουν τα απαραίτητα ανταλλακτικά για να επιδιορθώσουν τον χαλασμένο εξοπλισμό. Οι ασθενείς πεθαίνουν επειδή η θεραπεία που χρειάζονται δεν είναι διαθέσιμη στην Γάζα και το Ισραήλ τους εμποδίζει να φύγουν από την Γάζα και να θεραπευτούν στο εξωτερικό. Από τον Ιούνιο του 2007, εκατόν επτά άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους γι’ αυτόν τον λόγο, ανάμεσα τους τουλάχιστον πέντε παιδιά.
Είναι ξεκάθαρο ότι η Γάζα βρίσκεται στη μέση μιας ανθρωπιστικής κρίσης και παράλληλα αντιμετωπίζει την πιο κραυγαλέα μορφή μαζικής τιμωρίας. Είναι επίσης ολοφάνερο ότι ακόμα λείπει από την διεθνή κοινότητα η πολιτική θέληση να καταστήσει το Ισραήλ υπόλογο για τις συνεχόμενες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. Το Ισραήλ συνεχίζει να υποβιβάζει ανοιχτά την πιθανότητα μιας δίκαιης λύσης στην κατοχή του, όχι μόνο με τις πολιτικές του στη Γάζα, αλλά και με την επέκταση των εποικισμών, την κατασκευή του τείχους και τις μεγάλης κλίμακας συλλήψεις στην Δυτική Όχθη. Την Δευτέρα εγκρίθηκε η κατασκευή 750 οικιστικών μονάδων στον εποικισμό Givat Ze’en, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ – μια ακόμα έγκριση ανάμεσα στις τόσες που έχουν γίνει μετά την Ανάπολη, τον Νοέμβριο του 2007.
Το κόστος του εθελοτυφλησμού της διεθνούς κοινότητας στην έλλειψη δέσμευσης από μεριάς του Ισραήλ για ειρήνη, είναι ιδιαίτερα υψηλό για τους απλούς Παλαιστινίους και για το όνειρο τους να δημιουργήσουν ένα κυρίαρχο, ανεξάρτητο και βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος. Όσο η διεθνής κοινότητα επιλέγει να παραβλέπει το γεγονός ότι οι συζητήσεις για ειρήνη υπό τις παρούσες συνθήκες μοιάζουν με τον λύκο που έχει μεταμφιεστεί σε πρόβατο, τόσο πιο δυσβάσταχτο θα γίνεται αυτό το κόστος.
Είναι ηθική, ιστορική και νομική υποχρέωση της διεθνούς κοινότητας – ειδικά των ΗΠΑ και της ΕΕ- να παίξει έναν ενεργό και ισότιμο ρόλο στο να ξεκινήσει μια γνήσια διεθνή ειρηνευτική διαδικασία που θα φέρει την επίλυση αυτής της εξουθενωτικής κατοχής πίσω στη βάση του διεθνούς δικαίου.
Μόνο μέσα από μια τέτοια διαδικασία μπορεί να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια των Παλαιστινίων και να υπάρξει ειρήνη τόσο για τον παλαιστινιακό όσο και για τον ισραηλινό λαό.
Ωστόσο με τα ισραηλινά στρατεύματα και τα τανκς να βρίσκονται σε ετοιμότητα στα σύνορα της παράκτιας λωρίδας, μια σκιά απλωνόταν πάνω από οποιαδήποτε συμφωνία κατάπαυσης πυρός και η απειλή για νέες ισραηλινές στρατιωτικές επιθέσεις πλησίαζε την Γάζα, επισημαίνοντας πως η συμφωνία δεν θα έπρεπε να συγχέεται ως «κίνηση προς την ειρήνη». Αν και οι επιθέσεις έχουν σταματήσει προς το παρόν, ο αποκλεισμός – που αποτελεί τον πυρήνα της ένοπλης αντίστασης στη Γάζα- παραμένει σταθερός στη θέση του.
Το Ισραήλ συνεχίζει να εμποδίζει την είσοδο καυσίμων και ηλεκτρικού ρεύματος στη Γάζα. Το νερό, το αποχετευτικό σύστημα και το σύστημα υγείας έχουν επηρεαστεί πολύ. Εξαιτίας της έλλειψης ηλεκτρικού ρεύματος, οι αντλίες δεν λειτουργούν με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αντληθεί ούτε το πόσιμο νερό ούτε τα λύματα. Τα νοσοκομεία βασίζονται αποκλειστικά στις γεννήτριες και σε αβέβαιες πηγές καυσίμων. Οι υπηρεσίες για τα επείγοντα περιστατικά έχουν ανασταλεί, οι γιατροί αναγκάζονται να διώχνουν τους ασθενείς και οι οικογένειες να φροντίζουν για την διατροφή των μελών τους που νοσηλεύονται. Οι κάτοικοι μένουν για ώρες στο απόλυτο σκοτάδι και δεν έχουν νερό να πλυθούν, να πλύνουν τα πιάτα και τα ρούχα τους, να μαγειρέψουν ή να καθαρίσουν τα σπίτια τους. Δεν λειτουργεί το καζανάκι στις τουαλέτες και τα λύματα από τους υπονόμους καταλήγουν καθημερινά στη θάλασσα.
Η κατάσταση από μόνη της οδηγεί σε μια ολέθρια ανθρωπιστική κρίση, αλλά σε συνδυασμό με το παρατεταμένο κλείσιμο των συνόρων και των συνεχόμενων στρατιωτικών επιθέσεων, είναι καταστροφική για τους απλούς κατοίκους της Γάζας. Πάνω από το 80% του πληθυσμού ζει τώρα κάτω από το όριο της φτώχειας και βασίζεται στην ανθρωπιστική βοήθεια για την επιβίωση του. Τα νοσοκομεία και οι κλινικές έχουν ελλείψεις στα φάρμακα και σε υγειονομικό υλικό, ενώ δεν μπορούν να εισάγουν τα απαραίτητα ανταλλακτικά για να επιδιορθώσουν τον χαλασμένο εξοπλισμό. Οι ασθενείς πεθαίνουν επειδή η θεραπεία που χρειάζονται δεν είναι διαθέσιμη στην Γάζα και το Ισραήλ τους εμποδίζει να φύγουν από την Γάζα και να θεραπευτούν στο εξωτερικό. Από τον Ιούνιο του 2007, εκατόν επτά άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους γι’ αυτόν τον λόγο, ανάμεσα τους τουλάχιστον πέντε παιδιά.Είναι ξεκάθαρο ότι η Γάζα βρίσκεται στη μέση μιας ανθρωπιστικής κρίσης και παράλληλα αντιμετωπίζει την πιο κραυγαλέα μορφή μαζικής τιμωρίας. Είναι επίσης ολοφάνερο ότι ακόμα λείπει από την διεθνή κοινότητα η πολιτική θέληση να καταστήσει το Ισραήλ υπόλογο για τις συνεχόμενες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. Το Ισραήλ συνεχίζει να υποβιβάζει ανοιχτά την πιθανότητα μιας δίκαιης λύσης στην κατοχή του, όχι μόνο με τις πολιτικές του στη Γάζα, αλλά και με την επέκταση των εποικισμών, την κατασκευή του τείχους και τις μεγάλης κλίμακας συλλήψεις στην Δυτική Όχθη. Την Δευτέρα εγκρίθηκε η κατασκευή 750 οικιστικών μονάδων στον εποικισμό Givat Ze’en, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ – μια ακόμα έγκριση ανάμεσα στις τόσες που έχουν γίνει μετά την Ανάπολη, τον Νοέμβριο του 2007.
Το κόστος του εθελοτυφλησμού της διεθνούς κοινότητας στην έλλειψη δέσμευσης από μεριάς του Ισραήλ για ειρήνη, είναι ιδιαίτερα υψηλό για τους απλούς Παλαιστινίους και για το όνειρο τους να δημιουργήσουν ένα κυρίαρχο, ανεξάρτητο και βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος. Όσο η διεθνής κοινότητα επιλέγει να παραβλέπει το γεγονός ότι οι συζητήσεις για ειρήνη υπό τις παρούσες συνθήκες μοιάζουν με τον λύκο που έχει μεταμφιεστεί σε πρόβατο, τόσο πιο δυσβάσταχτο θα γίνεται αυτό το κόστος.
Είναι ηθική, ιστορική και νομική υποχρέωση της διεθνούς κοινότητας – ειδικά των ΗΠΑ και της ΕΕ- να παίξει έναν ενεργό και ισότιμο ρόλο στο να ξεκινήσει μια γνήσια διεθνή ειρηνευτική διαδικασία που θα φέρει την επίλυση αυτής της εξουθενωτικής κατοχής πίσω στη βάση του διεθνούς δικαίου.
Μόνο μέσα από μια τέτοια διαδικασία μπορεί να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια των Παλαιστινίων και να υπάρξει ειρήνη τόσο για τον παλαιστινιακό όσο και για τον ισραηλινό λαό.
2008: Μια «κατάπαυση πυρός» που ποτέ δεν έγινε
Στις 19 Δεκεμβρίου 2008, έληξε η εξάμηνη συμφωνία για κατάπαυση πυρός ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς, φέρνοντας για ακόμα μια φορά την ισραηλινό-παλαιστινιακή διαμάχη σε ένα σημείο καμπής, με κορύφωση την πρόσφατη σφαγή στην Λωρίδα της Γάζας.
Η κατάπαυση πυρός απείχε πολύ από το ιδανικό. Καταρχήν δύσκολα την χαρακτήριζες ως κατάπαυση. Η Χαμάς θα σταμάταγε τις επιθέσεις ρουκετών ενώ το Ισραήλ θα σταμάταγε τις στρατιωτικές επιθέσεις και θα χαλάρωνε τους περιορισμούς στη Γάζα.
Στην πραγματικότητα η συμφωνία, με εγγυητή την Αίγυπτο, συχνά αγνοούταν: το Ισραήλ συνέχιζε τον αποκλεισμό στη Γάζα και τις επιθέσεις του, ενώ η Χαμάς και οι παραστρατιωτικές ομάδες συνέχιζαν να ρίχνουν ρουκέτες στις κοινότητες του Νότιου Ισραήλ.
Οι στόχοι της κατάπαυσης πυρός δεν ήταν ανέφικτοι και τους τρεις-τέσσερις πρώτους μήνες υπήρχε μια νότα αισιοδοξίας. Οι επιθέσεις ρουκετών είναι μειωθεί σημαντικά, αν και ποτέ δεν σταμάτησαν, ενώ για κάποιο διάστημα είχε αυξηθεί ο αριθμός των φορτηγών που έμπαιναν στη Γάζα. Φαίνεται σαν να υπήρχε ένα είδος «συμφωνίας» ανάμεσα στα δύο μέρη: το Ισραήλ απαντούσε στη συχνότητα των ρουκετών με συγκεκριμένες μέρες και ώρες αποκλεισμού.
Στις 4 Νοεμβρίου 2008, το Ισραήλ επιτέθηκε από αέρος στη Νότια Γάζα, παραβιάζοντας την κυριαρχία στις «συνοριακές γραμμές» της Γάζας. Στην επιχείρηση, ο ισραηλινός στρατός σκότωσε έξι μέλη της Χαμάς, παρόλο που επέμενε ότι ο σκοπός της επιχείρησης ήταν να καταστρέψει ένα τούνελ που χρησιμοποιούταν για την απαγωγή Ισραηλινών στρατιωτών. Το γεγονός αυτός οδήγησε σε κλιμάκωση των επιθέσεων από την Χαμάς και σε έναν πιο αυστηρό ισραηλινό αποκλεισμό.
Η Χαμάς υποστηρίζει ότι το Ισραήλ έσπασε την ανακωχή από την αρχή, αποτυγχάνοντας να χαλαρώσει τον αποκλεισμό. Το Ισραήλ λέει πως η Χαμάς εκμεταλλεύτηκε την σχετική ηρεμία για να φέρει λαθραία στη Γάζα περισσότερες ρουκέτες από ότι την περίοδο πριν την κατάπαυση πυρός.
Τον τελευταίο μήνα του 2008, η κατάσταση ανάμεσα στη Χαμάς, την Παλαιστινιακή Αρχή και το Ισραήλ παρέμενε στάσιμη. Στο Ισραήλ ετοιμάζονταν για εκλογές και η ρητορική στρεφόταν γύρω από την «ασφάλεια». Στην Παλαιστίνη, οι εντολοδόχοι της Κυβέρνησης Ανάγκης και το γραφείο του Προέδρου είχαν ξεπεράσει τα όρια της θητείας τους και η Χαμάς με την Φατάχ συνέχιζαν τον λεκτικό πόλεμο για το ποιος θα είναι ο μόνος εκπρόσωπος του παλαιστινιακού λαού.
Έκπληξη!
Στις 27 Δεκεμβρίου 2008, το Ισραήλ εξαπέλυσε μια αιφνιδιαστική επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας, αμέσως μετά την ανακοίνωση της Χαμάς ότι δεν θα ανανεώσει την συμφωνία για κατάπαυση πυρός.
Ο πόλεμος, που σύμφωνα με την Υπουργό Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι «γίνεται για να αλλάξουν τα δεδομένα» και για να σταματήσουν οι επιθέσεις ρουκετών στο Νότιο Ισραήλ, διήρκησε 22 μέρες προτού το Ισραήλ, κάτω από έντονη διπλωματική πίεση, ανακοινώσει μονομερώς κατάπαυση πυρός, στις 19 Ιανουαρίου 2009.
Ο πόλεμος σταμάτησε την επόμενη μέρα, όταν και η Χαμάς δήλωσε ανακωχή. Το Ισραήλ διατήρησε το δικαίωμα να «αντεπιτεθεί» αν συνεχίσει οποιαδήποτε παραστρατιωτική δράση ή εκτοξευτούν ρουκέτες. Από όταν ανακοινώθηκε η κατάπαυση πυρός, σχεδόν καθημερινά υπάρχουν μικρής έκτασης επιθέσεις από το Ισραήλ προς την Λωρίδα της Γάζας.
Δεδομένα της ανακωχής
Από το 2001 περισσότερες από 8.600 ρουκέτες έχουν χτυπήσει το Ισραήλ. Οι 6.000 από αυτές ήταν μετά την λεγόμενη «αποδέσμευση» του 2005. Σε αυτό το διάστημα, έχουν σκοτωθεί 28 άνθρωποι και τραυματίστηκαν εκατοντάδες. Από τον Σεπτέμβριο του 2000 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2009, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η εισβολή στη Γάζα, το Ισραήλ είχε σκοτώσει 6.348 Παλαιστίνιους και είχε τραυματίσει πολλούς περισσότερους.
Τον Σεπτέμβριο του 2008, οι συνολικές εισαγωγές αγαθών στη Γάζα αντιστοιχούσε στο 30% των συνολικών εισαγωγών του Δεκεμβρίου του 2005.
Ο μέσος ημερήσιος όρος των φορτίων έφτασε στο ναδίρ τον Νοέμβριο του 2008, με 23 φορτία σε σχέση με τα 123 τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς και τα 475 τον Μάιο του 2007 – πριν αναλάβει η Χαμάς στη Γάζα.
Από τα 579 φορτηγά που μπήκαν συνολικά τον Νοέμβριο, το 80% μετέφερε τρόφιμα. Τα υπόλοιπα ήταν καύσιμα, υλικά καθαρισμού, φάρμακα, γεωργικά και κατασκευαστικά υλικά.
Τα 97 από τα 579 φορτηγά μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια.
Κατάπαυση πυρός στη Γάζα – άλλα όχι στη Δυτική Όχθη
Η ειρωνεία είναι ότι το Ισραήλ ορκίστηκε να μην ασχοληθεί με την Χαμάς – είτε ως εκλεγμένο μέλος της ΠΑ ή ως de facto αρχηγό στη Λωρίδα της Γάζας.
Το Ισραήλ προχώρησε σε μια διαπραγματευτική συμφωνία για κατάπαυση πυρός με την «τρομοκρατική ηγεσία της εχθρικής οντότητας» (Γάζα) χωρίς να συμπεριλάβει τους «μετριοπαθείς εταίρους για την ειρήνη» στη Δυτική Όχθη.
Παρά την ειρηνευτική διαδικασία της Ανάπολης και την σχετική «ηρεμία» ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς, οι νυχτερινές επιδρομές, οι συλλήψεις και οι σκοτωμοί συνεχίστηκαν στην Δυτική Όχθη.
Αντί να επιβραβεύσει την μετριοπαθή ηγεσία για την θέληση της να προχωρήσει σε διάλογο και να χτίσει ένα κατάλληλο σύστημα ασφαλείας, οι πράξεις του Ισραήλ έκαναν τον ετοιμοπόλεμο Παλαιστίνιο Πρόεδρο να φαίνεται αδύναμος και υποχωρητικός.
Όπως η επίθεση στη Γάζα είχε σκοπό να «υπονομεύσει τη Χαμάς», θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν πραγματικός στόχος ήταν ο νόμιμος εταίρος του Ισραήλ για την ειρήνη, η Παλαιστινιακή Αρχή.
Σπάζοντας τον αποκλεισμό, ξανά και ξανά
(28 Μαΐου 2009)
Από τον Αύγουστο του 2008 διεθνείς ακτιβιστές και επιφανείς προσωπικότητες έχουν επανειλημμένα σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας και μεταφέρουν την τόσο απαραίτητη ανθρωπιστική βοήθεια, με τα πρώτα διεθνή πλοία να προσαράζουν στο λιμάνι της Γάζας τα 41 αυτά χρόνια. Και παρόλο που οι ποσότητες της βοήθειας που μετέφεραν τα πλοία δεν ήταν αρκετές για να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες της Γάζας, ωστόσο σαν συμβολική χειρονομία της διεθνούς αλληλεγγύης, το Free Gaza Movement έφερε ελπίδα στον αποκλεισμένο πληθυσμό.
Ο ισραηλινός αποκλεισμός της Γάζας έγινε περισσότερο αυστηρός από τον Ιανουάριο του 2006 και οδήγησε στην κατάρρευση της οικονομίας της Γάζας και σε τεράστιες ελλείψεις σε καύσιμα, τρόφιμα, ιατροφαρμακευτικά υλικά. Παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα των ΗΕ, το Ισραήλ αρνείται την είσοδο στον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα της Γάζας και έχει περικυκλώσει την περιοχή με ένα τείχος ύψους 15 μέτρων, παρόλο που συνεχίζει να υποστηρίζει ότι «αποσύρθηκε» από την Γάζα τον Ιούνιο του 2005.
Στις 23 Αυγούστου 2008, δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι κατέβηκαν στην ακτές της Γάζας για να καλωσορίσουν τα πρώτα ψαροκάικα, το Free Gaza και το Liberty. Επιβάτες ήταν ο επιζών από το Ολοκαύτωμα Έντι Επστάιν, που ήλπιζε να «υπενθυμίσει στον κόσμο ότι δεν πρόκειται να καθίσουμε και να βλέπουμε 1.5 εκατ. ανθρώπους να πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες».
Το πλήρωμα έμεινε στη Γάζα έξι μέρες, επισκέφτηκε νοσοκομεία και σχολεία και παρέδωσε τα ιατροφαρμακευτικά υλικά. Πολλοί επιβάτες συνόδεψαν τους Παλαιστίνιους ψαράδες στη θάλασσα, επιτρέποντας τους να ψαρέψουν χωρίς να δεχθούν επίθεση από το ισραηλινό ναυτικό για πρώτη φορά μετά από χρόνια. Το πλήρωμα έφυγε μαζί με επτά Παλαιστίνιους, ανάμεσα τους κι έναν 15χρονο που είχε χάσει το πόδι του σε μια ισραηλινή επίθεση και χρειαζόταν ιατρική φροντίδα, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά στα 60 χρόνια που οι Παλαιστίνιοι μπορούσαν ελεύθερα να μπουν και να βγουν από την ίδια τους τη χώρα.
Στις 29 Οκτωβρίου 2008, παρά τις διαβεβαιώσεις των Ισραηλινών στρατιωτικών αξιωματούχων ότι η επιτυχία του πρώτου ταξιδιού δεν θα επαναληφθεί, ο αποκλεισμός έσπασε για δεύτερη φορά με το Dignity να παραδίνει μισό τόνο με ιατροφαρμακευτικά υλικά. Επιβαίνοντες ήταν ο βραβευμένος με Νόμπελ Μαϊρίντ Κόριγκαν Μακ Γκουάιρ και ο Γενικός Γραμματέας της Παλαιστινιακής Εθνικής Ενότητας Μουσταφά Μπαργούτι, που κατάφερε τελικά να μπει στη Γάζα μετά από δυο χρόνια που το Ισραήλ αρνιόταν την είσοδο του. Για την Fida Qistha, την τοπική συντονίστρια του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης (ISM) «το δεύτερο σπάσιμο του αποκλεισμού σημαίνει πολλά. Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες που έφτασαν κάποιοι στη Γάζα χωρίς την άδεια του Ισραήλ και αυτό για μας σημαίνει ότι η Γάζα θα ελευθερωθεί».
Το Dignity επέστρεψε στη Γάζα τον Νοέμβριο του 2008, μεταφέροντας αυτή τη φορά δημοσιογράφους και έντεκα πρώην και νυν μέλη του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, που μόλις τον ίδιο μήνα το Ισραήλ τους είχε αρνηθεί την είσοδο στη Γάζα ως μέλη μιας μεγαλύτερης αντιπροσωπείας.
Το πλοίο μετέφερε ένα τόνο φάρμακα, κυρίως παυσίπονα και ασπιρίνες, για τα οποία υπάρχουν δραματικές ελλείψεις στην Λωρίδα της Γάζας. Αναχώρησε με έναν ηλικιωμένο Παλαιστίνιο που είχε πάθει εγκεφαλικό και δεν του επέτρεπαν να φύγει για να θεραπευτεί, και την γυναίκα του: είχαν να δουν τα παιδιά τους από το 2006, που κλιμακώθηκε ο αποκλεισμός.
Την 1η Δεκεμβρίου 2008, η Λιβύη έγινε η πρώτη αραβική χώρα που προσπάθησε να σπάσει τον αποκλεισμό, στέλνοντας ένα πλοίο με 300 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα. Το πλοίο –που μετέφερε φάρμακα, κουβέρτες, φαγητό και γάλα σε σκόνη- αναγκάστηκε από ισραηλινά πολεμικά πλοία να γυρίσει πίσω.
Το Dignity επέστρεψε στη Γάζα στις 8 Δεκεμβρίου 2008, μεταφέροντας αυτή τη φορά μια αντιπροσωπεία από καθηγητές πανεπιστημίων και φοιτητών για να αξιολογήσουν την επίπτωση της κατοχής στην εκπαίδευση. Το πλήρωμα έφυγε μαζί με έντεκα Παλαιστίνιους που είχαν γίνει δεχτεί σε διεθνή πανεπιστήμια, δεν μπορούσαν όμως να φύγουν από τη Γάζα. Πάνω από 700 Παλαιστίνιοι στη Γάζα έχουν βίζα για να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια της Ευρώπης, αλλά το Ισραήλ τους απαγορεύει την έξοδο.
Το Κατάρ έγινε η πρώτη αραβική χώρα που έσπασε επιτυχώς τον αποκλεισμό, στις 19 Δεκεμβρίου 2008, όταν μια αντιπροσωπεία τους επιβιβάστηκε στο Dignity και παρέδωσε φάρμακα, πρωτεϊνούχες τροφές για μωρά και δώρα από τον λαό του Κατάρ.
Όταν το Ισραήλ ξεκίνησε τον πόλεμο στη Γάζα, το Free Gaza Movement έστειλε το Dignity σε επείγουσα αποστολή για να μεταφέρει τρεις τόνους ιατροφαρμακευτικού υλικού και τρεις χειρούργους στη Γάζα, συνοδευόμενοι από την γερουσιαστή των ΗΠΑ Cynthia McKinney. Στις 30 Δεκεμβρίου 2008, ισραηλινά πολεμικά πλοία εμβόλισαν το Dignity σε διεθνή ύδατα, 90 μίλια από τις ακτές της Γάζας «χωρίς καμία προειδοποίηση ή πρόκληση», σύμφωνα με τον καπετάνιο του πλοίου. Κι ενώ το πλοίο άρχιζε να γεμίζει νερά, το ισραηλινό ναυτικό απειλούσε ότι θα ανοίξει πυρ και το εξανάγκασε να αλλάξει πορεία και να πάει στον Λίβανο.
Λίγο καιρό μετά, το Free Gaza Movement έστειλε άλλο πλοίο, το Spirit of Humanity, σε μια ακόμα επείγουσα αποστολή μεταφέροντας ιατροφαρμακευτικά υλικά, γιατρούς, δημοσιογράφους, παρατηρητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πέντε βουλευτές του ευρωκοινοβουλίου.
Ξανά το πλοίο αναγκάστηκε να αλλάξει πορεία αφού το ισραηλινό ναυτικό απειλούσε ότι θα πυροβολούσε τους άμαχους πολίτες που βρίσκονταν πάνω σε αυτό. Η Huwaida Arraf, οργανώτρια του κινήματος, εξήγησε ότι «δεν μπορούμε να καθόμαστε και να περιμένουμε πότε θα αποφασίσει το Ισραήλ να σταματήσει τους σκοτωμούς και να ανοίξει τα σύνορα για να μαζέψουμε τα κομμάτια …Υπάρχει κατεπείγουσα ανάγκη γι’ αυτή την αποστολή. Ο παλαιστινιακός άμαχος πληθυσμός της Γάζας τρομοκρατείται και σφαγιάζεται από το Ισραήλ και τους αρνείται η πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια».
Τους τελευταίους μήνες, αρκετές χερσαίες αποστολές έφτασαν στη Γάζα μέσω του περάσματος της Ράφα. Στις 9 Μαρτίου, ο Βρετανός βουλευτής George Galloway ήταν επικεφαλής στο κομβόι «Γραμμή Ζωής». Εκατόν δέκα αυτοκίνητα και τριακόσιοι εθελοντές διέσχισαν το πέρασμα της Ράφα.
Το κομβόι δέχτηκε επίθεση στην Αίγυπτο και πολλοί εθελοντές που χρειάζονταν ιατρική φροντίδα εξαιτίας των χτυπημάτων που δέχτηκαν στο κεφάλι, έμειναν πίσω. Μετά από δυο μέρες έντονων διαπραγματεύσεων με την Αίγυπτο, το κομβόι που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια και είκοσι ασθενοφόρα, επιτράπηκε να προχωρήσει στη Γάζα. Στις 25 Μαΐου, το κομβόι «Ελπίδα για τη Γάζα» μπόρεσε να μπει στη Γάζα με ιατροφαρμακευτικά υλικά, με συνοδεία όμως μόνο τα 22 από τα 100 μέλη της αποστολής. Την επόμενη μέρα, το κομβόι Code Pink, με Αμερικανούς, Καναδούς και Αιγύπτιους ακτιβιστές μπήκαν στη Γάζα από το πέρασμα της Ράφα, έπειτα από πολλές μέρες καθυστερήσεων.
Η ποσότητα της ανθρωπιστικής βοήθειας που μπόρεσε και έφτασε με τα πλοία και τις χερσαίες αποστολές, ήταν μικρή για να καλύψει τις τεράστιες ανάγκες στη Γάζα, όπου η κατάσταση επιδεινώθηκε δραματικά με τον πόλεμο, σε συνδυασμό πάντα με τον αποκλεισμό.
Ωστόσο, με το επαναλαμβανόμενο σπάσιμο του παράνομου αποκλεισμού της Γάζας, οι αποστολές είχαν συμβολική αξία. Δείχνουν την ικανότητα των ανθρώπων από όλο τον κόσμο, να συγκρουστούν με τον πιο ισχυρό στρατό παγκοσμίως και να δείξουν την διεθνή αλληλεγγύη τους στον αποκλεισμένο λαό της Γάζας. Επιπλέον, δίνουν την ευκαιρία σε μέλη της διεθνούς κοινότητας να γίνουν αυτόπτες μάρτυρες της καταστροφής που έχει επιφέρει το Ισραήλ στη Γάζα για δεκαετίες.
Εποικισμοί
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 121 ισραηλινοί εποικισμοί και σχεδόν 102 φυλάκια που χτίστηκαν παράνομα στα κατεχόμενα εδάφη του 1967, τα οποία στεγάζουν 462.000 Ισραηλινούς εποίκους. Ο εποικιστικός πληθυσμός αυξάνεται με ρυθμό 3 με 4 φορές πιο γρήγορα από τον ισραηλινό πληθυσμό στο σύνολο του.
191.000 έποικοι βρίσκονται «γύρω» από την Ιερουσαλήμ και 271.400 είναι διασκορπισμένοι στη Δυτική Όχθη. Περίπου 385.000 έποικοι και 80 εποικισμοί βρίσκονται ανάμεσα στο Τείχος του Διαχωρισμού και την Πράσινη Γραμμή.
Κατά τη διάρκεια της ειρηνευτικής διαδικασίας της Ανάπολης, οι προσφορές για την κατασκευή νέων εποικισμών αυξήθηκε κατά 550% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά και η οικοδόμηση γύρω από την Ιερουσαλήμ αυξήθηκε κατά 38%.
Εννέα χιλιάδες νέες οικιστικές μονάδες έχουν εγκριθεί στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και σχεδόν 2.600 μονάδες χτίζονται ανατολικά του Τείχους, αποτελώντας το 55% ολόκληρης της εποικιστικής κατασκευαστικής δραστηριότητας. Παρόλο που οι εποικισμοί χτίζονται σε λιγότερο από το 3% της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, εξαιτίας των δομών επέκτασης, καταλαμβάνουν το 40% των εδαφών.
Προσοχή στις ισραηλινές επιθέσεις!
(22 Δεκεμβρίου 2008)
Το Palestine Monitor καλεί επειγόντως τη Διεθνή Κοινότητα να λάβει σοβαρά υπόψη της τις προειδοποιήσεις για επικείμενη επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας κατά τη διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων.
Ακόμα και πριν τελειώσει επίσημα η συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς για την κατάπαυση πυρός, το Ισραήλ ξεκίνησε μια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων με σκοπό να επηρεάσει τον λαό του και τη διεθνή κοινότητα, η οποία «θα μας προετοίμαζε όλους» για την τελική στρατιωτική επέμβαση στην μικροσκοπική, αποκλεισμένη Γάζα.
Αν και σε πολλούς μπορεί να ακούγεται κυνικό το ότι το Ισραήλ θα σκεφτόταν να εντείνει την βία προς τη Γάζα τη στιγμή που τα μάτια όλου του κόσμου θα ήταν στραμμένα στη μικρή πόλη της Βηθλεέμ, παρ’ όλα αυτά δεν πρέπει να παραβλέπουμε την σύγχρονη ιστορία.
Κατά το παρελθόν, το Ισραήλ έκανε επιδρομές στα κατεχόμενα εδάφη όταν η προσοχή του κόσμου και των ΜΜΕ ήταν στραμμένη αλλού. Μόνο σε αυτή τη περίπτωση θα επιτρεπόταν στην μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις του κόσμου να επιτεθεί στον πιο πυκνοκατοικημένο και απεγνωσμένο πληθυσμό του κόσμου, με ασύμμετρη βία και χωρίς το ρίσκο της παγκόσμιας καταδίκης.
Πιστεύουμε ότι η εκστρατεία δημοσίων σχέσεων του Ισραήλ δεν αποτελεί άσκηση και ότι γίνονται συζητήσεις σε όλα τα επίπεδα σχετικά με την πιθανότητα εισβολής μεγάλης κλίμακας στη Γάζα. Πιστεύουμε ότι μια τέτοια επίθεση θα προκαλέσει το θάνατο εκατοντάδων αν όχι χιλιάδων αθώων Παλαιστίνιων αντρών, γυναικών και παιδιών και θα προκαλέσει πόνο και δυστυχία και στις δύο πλευρές.
Ένας θάνατος είναι πολύς και στο πνεύμα των Χριστουγέννων, καλούμε την διεθνή κοινότητα να παρέμβει και να εμποδίσει να συμβεί μια τέτοια κρίση ενώ τα μάτια μας θα είναι στραμμένα αλλού. Επιπλέον την καλούμε να αναλάβει δραστικά βήματα για να τερματίσει ο αποκλεισμός της Γάζας, ώστε οι εκατοντάδες που μπορεί να σώσουμε σήμερα, να μην πεθάνουν αύριο επειδή αμελήσαμε τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα τους.
Eπόμενο: Χρονολόγιο γεγονότων
Η κατάπαυση πυρός απείχε πολύ από το ιδανικό. Καταρχήν δύσκολα την χαρακτήριζες ως κατάπαυση. Η Χαμάς θα σταμάταγε τις επιθέσεις ρουκετών ενώ το Ισραήλ θα σταμάταγε τις στρατιωτικές επιθέσεις και θα χαλάρωνε τους περιορισμούς στη Γάζα.
Στην πραγματικότητα η συμφωνία, με εγγυητή την Αίγυπτο, συχνά αγνοούταν: το Ισραήλ συνέχιζε τον αποκλεισμό στη Γάζα και τις επιθέσεις του, ενώ η Χαμάς και οι παραστρατιωτικές ομάδες συνέχιζαν να ρίχνουν ρουκέτες στις κοινότητες του Νότιου Ισραήλ.
Οι στόχοι της κατάπαυσης πυρός δεν ήταν ανέφικτοι και τους τρεις-τέσσερις πρώτους μήνες υπήρχε μια νότα αισιοδοξίας. Οι επιθέσεις ρουκετών είναι μειωθεί σημαντικά, αν και ποτέ δεν σταμάτησαν, ενώ για κάποιο διάστημα είχε αυξηθεί ο αριθμός των φορτηγών που έμπαιναν στη Γάζα. Φαίνεται σαν να υπήρχε ένα είδος «συμφωνίας» ανάμεσα στα δύο μέρη: το Ισραήλ απαντούσε στη συχνότητα των ρουκετών με συγκεκριμένες μέρες και ώρες αποκλεισμού.
Στις 4 Νοεμβρίου 2008, το Ισραήλ επιτέθηκε από αέρος στη Νότια Γάζα, παραβιάζοντας την κυριαρχία στις «συνοριακές γραμμές» της Γάζας. Στην επιχείρηση, ο ισραηλινός στρατός σκότωσε έξι μέλη της Χαμάς, παρόλο που επέμενε ότι ο σκοπός της επιχείρησης ήταν να καταστρέψει ένα τούνελ που χρησιμοποιούταν για την απαγωγή Ισραηλινών στρατιωτών. Το γεγονός αυτός οδήγησε σε κλιμάκωση των επιθέσεων από την Χαμάς και σε έναν πιο αυστηρό ισραηλινό αποκλεισμό.
Η Χαμάς υποστηρίζει ότι το Ισραήλ έσπασε την ανακωχή από την αρχή, αποτυγχάνοντας να χαλαρώσει τον αποκλεισμό. Το Ισραήλ λέει πως η Χαμάς εκμεταλλεύτηκε την σχετική ηρεμία για να φέρει λαθραία στη Γάζα περισσότερες ρουκέτες από ότι την περίοδο πριν την κατάπαυση πυρός.
Τον τελευταίο μήνα του 2008, η κατάσταση ανάμεσα στη Χαμάς, την Παλαιστινιακή Αρχή και το Ισραήλ παρέμενε στάσιμη. Στο Ισραήλ ετοιμάζονταν για εκλογές και η ρητορική στρεφόταν γύρω από την «ασφάλεια». Στην Παλαιστίνη, οι εντολοδόχοι της Κυβέρνησης Ανάγκης και το γραφείο του Προέδρου είχαν ξεπεράσει τα όρια της θητείας τους και η Χαμάς με την Φατάχ συνέχιζαν τον λεκτικό πόλεμο για το ποιος θα είναι ο μόνος εκπρόσωπος του παλαιστινιακού λαού.
Έκπληξη!
Στις 27 Δεκεμβρίου 2008, το Ισραήλ εξαπέλυσε μια αιφνιδιαστική επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας, αμέσως μετά την ανακοίνωση της Χαμάς ότι δεν θα ανανεώσει την συμφωνία για κατάπαυση πυρός.
Ο πόλεμος, που σύμφωνα με την Υπουργό Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι «γίνεται για να αλλάξουν τα δεδομένα» και για να σταματήσουν οι επιθέσεις ρουκετών στο Νότιο Ισραήλ, διήρκησε 22 μέρες προτού το Ισραήλ, κάτω από έντονη διπλωματική πίεση, ανακοινώσει μονομερώς κατάπαυση πυρός, στις 19 Ιανουαρίου 2009.
Ο πόλεμος σταμάτησε την επόμενη μέρα, όταν και η Χαμάς δήλωσε ανακωχή. Το Ισραήλ διατήρησε το δικαίωμα να «αντεπιτεθεί» αν συνεχίσει οποιαδήποτε παραστρατιωτική δράση ή εκτοξευτούν ρουκέτες. Από όταν ανακοινώθηκε η κατάπαυση πυρός, σχεδόν καθημερινά υπάρχουν μικρής έκτασης επιθέσεις από το Ισραήλ προς την Λωρίδα της Γάζας.
Δεδομένα της ανακωχής
Από το 2001 περισσότερες από 8.600 ρουκέτες έχουν χτυπήσει το Ισραήλ. Οι 6.000 από αυτές ήταν μετά την λεγόμενη «αποδέσμευση» του 2005. Σε αυτό το διάστημα, έχουν σκοτωθεί 28 άνθρωποι και τραυματίστηκαν εκατοντάδες. Από τον Σεπτέμβριο του 2000 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2009, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η εισβολή στη Γάζα, το Ισραήλ είχε σκοτώσει 6.348 Παλαιστίνιους και είχε τραυματίσει πολλούς περισσότερους.Τον Σεπτέμβριο του 2008, οι συνολικές εισαγωγές αγαθών στη Γάζα αντιστοιχούσε στο 30% των συνολικών εισαγωγών του Δεκεμβρίου του 2005.
Ο μέσος ημερήσιος όρος των φορτίων έφτασε στο ναδίρ τον Νοέμβριο του 2008, με 23 φορτία σε σχέση με τα 123 τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς και τα 475 τον Μάιο του 2007 – πριν αναλάβει η Χαμάς στη Γάζα.
Από τα 579 φορτηγά που μπήκαν συνολικά τον Νοέμβριο, το 80% μετέφερε τρόφιμα. Τα υπόλοιπα ήταν καύσιμα, υλικά καθαρισμού, φάρμακα, γεωργικά και κατασκευαστικά υλικά.
Τα 97 από τα 579 φορτηγά μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια.
Κατάπαυση πυρός στη Γάζα – άλλα όχι στη Δυτική Όχθη
Η ειρωνεία είναι ότι το Ισραήλ ορκίστηκε να μην ασχοληθεί με την Χαμάς – είτε ως εκλεγμένο μέλος της ΠΑ ή ως de facto αρχηγό στη Λωρίδα της Γάζας.Το Ισραήλ προχώρησε σε μια διαπραγματευτική συμφωνία για κατάπαυση πυρός με την «τρομοκρατική ηγεσία της εχθρικής οντότητας» (Γάζα) χωρίς να συμπεριλάβει τους «μετριοπαθείς εταίρους για την ειρήνη» στη Δυτική Όχθη.
Παρά την ειρηνευτική διαδικασία της Ανάπολης και την σχετική «ηρεμία» ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς, οι νυχτερινές επιδρομές, οι συλλήψεις και οι σκοτωμοί συνεχίστηκαν στην Δυτική Όχθη.
Αντί να επιβραβεύσει την μετριοπαθή ηγεσία για την θέληση της να προχωρήσει σε διάλογο και να χτίσει ένα κατάλληλο σύστημα ασφαλείας, οι πράξεις του Ισραήλ έκαναν τον ετοιμοπόλεμο Παλαιστίνιο Πρόεδρο να φαίνεται αδύναμος και υποχωρητικός.
Όπως η επίθεση στη Γάζα είχε σκοπό να «υπονομεύσει τη Χαμάς», θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν πραγματικός στόχος ήταν ο νόμιμος εταίρος του Ισραήλ για την ειρήνη, η Παλαιστινιακή Αρχή.
Σπάζοντας τον αποκλεισμό, ξανά και ξανά
(28 Μαΐου 2009)
Από τον Αύγουστο του 2008 διεθνείς ακτιβιστές και επιφανείς προσωπικότητες έχουν επανειλημμένα σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας και μεταφέρουν την τόσο απαραίτητη ανθρωπιστική βοήθεια, με τα πρώτα διεθνή πλοία να προσαράζουν στο λιμάνι της Γάζας τα 41 αυτά χρόνια. Και παρόλο που οι ποσότητες της βοήθειας που μετέφεραν τα πλοία δεν ήταν αρκετές για να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες της Γάζας, ωστόσο σαν συμβολική χειρονομία της διεθνούς αλληλεγγύης, το Free Gaza Movement έφερε ελπίδα στον αποκλεισμένο πληθυσμό.
Ο ισραηλινός αποκλεισμός της Γάζας έγινε περισσότερο αυστηρός από τον Ιανουάριο του 2006 και οδήγησε στην κατάρρευση της οικονομίας της Γάζας και σε τεράστιες ελλείψεις σε καύσιμα, τρόφιμα, ιατροφαρμακευτικά υλικά. Παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα των ΗΕ, το Ισραήλ αρνείται την είσοδο στον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα της Γάζας και έχει περικυκλώσει την περιοχή με ένα τείχος ύψους 15 μέτρων, παρόλο που συνεχίζει να υποστηρίζει ότι «αποσύρθηκε» από την Γάζα τον Ιούνιο του 2005.
Στις 23 Αυγούστου 2008, δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι κατέβηκαν στην ακτές της Γάζας για να καλωσορίσουν τα πρώτα ψαροκάικα, το Free Gaza και το Liberty. Επιβάτες ήταν ο επιζών από το Ολοκαύτωμα Έντι Επστάιν, που ήλπιζε να «υπενθυμίσει στον κόσμο ότι δεν πρόκειται να καθίσουμε και να βλέπουμε 1.5 εκατ. ανθρώπους να πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες».
Το πλήρωμα έμεινε στη Γάζα έξι μέρες, επισκέφτηκε νοσοκομεία και σχολεία και παρέδωσε τα ιατροφαρμακευτικά υλικά. Πολλοί επιβάτες συνόδεψαν τους Παλαιστίνιους ψαράδες στη θάλασσα, επιτρέποντας τους να ψαρέψουν χωρίς να δεχθούν επίθεση από το ισραηλινό ναυτικό για πρώτη φορά μετά από χρόνια. Το πλήρωμα έφυγε μαζί με επτά Παλαιστίνιους, ανάμεσα τους κι έναν 15χρονο που είχε χάσει το πόδι του σε μια ισραηλινή επίθεση και χρειαζόταν ιατρική φροντίδα, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά στα 60 χρόνια που οι Παλαιστίνιοι μπορούσαν ελεύθερα να μπουν και να βγουν από την ίδια τους τη χώρα.
Στις 29 Οκτωβρίου 2008, παρά τις διαβεβαιώσεις των Ισραηλινών στρατιωτικών αξιωματούχων ότι η επιτυχία του πρώτου ταξιδιού δεν θα επαναληφθεί, ο αποκλεισμός έσπασε για δεύτερη φορά με το Dignity να παραδίνει μισό τόνο με ιατροφαρμακευτικά υλικά. Επιβαίνοντες ήταν ο βραβευμένος με Νόμπελ Μαϊρίντ Κόριγκαν Μακ Γκουάιρ και ο Γενικός Γραμματέας της Παλαιστινιακής Εθνικής Ενότητας Μουσταφά Μπαργούτι, που κατάφερε τελικά να μπει στη Γάζα μετά από δυο χρόνια που το Ισραήλ αρνιόταν την είσοδο του. Για την Fida Qistha, την τοπική συντονίστρια του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης (ISM) «το δεύτερο σπάσιμο του αποκλεισμού σημαίνει πολλά. Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες που έφτασαν κάποιοι στη Γάζα χωρίς την άδεια του Ισραήλ και αυτό για μας σημαίνει ότι η Γάζα θα ελευθερωθεί».
Το Dignity επέστρεψε στη Γάζα τον Νοέμβριο του 2008, μεταφέροντας αυτή τη φορά δημοσιογράφους και έντεκα πρώην και νυν μέλη του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, που μόλις τον ίδιο μήνα το Ισραήλ τους είχε αρνηθεί την είσοδο στη Γάζα ως μέλη μιας μεγαλύτερης αντιπροσωπείας.
Το πλοίο μετέφερε ένα τόνο φάρμακα, κυρίως παυσίπονα και ασπιρίνες, για τα οποία υπάρχουν δραματικές ελλείψεις στην Λωρίδα της Γάζας. Αναχώρησε με έναν ηλικιωμένο Παλαιστίνιο που είχε πάθει εγκεφαλικό και δεν του επέτρεπαν να φύγει για να θεραπευτεί, και την γυναίκα του: είχαν να δουν τα παιδιά τους από το 2006, που κλιμακώθηκε ο αποκλεισμός.
Την 1η Δεκεμβρίου 2008, η Λιβύη έγινε η πρώτη αραβική χώρα που προσπάθησε να σπάσει τον αποκλεισμό, στέλνοντας ένα πλοίο με 300 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα. Το πλοίο –που μετέφερε φάρμακα, κουβέρτες, φαγητό και γάλα σε σκόνη- αναγκάστηκε από ισραηλινά πολεμικά πλοία να γυρίσει πίσω.
Το Dignity επέστρεψε στη Γάζα στις 8 Δεκεμβρίου 2008, μεταφέροντας αυτή τη φορά μια αντιπροσωπεία από καθηγητές πανεπιστημίων και φοιτητών για να αξιολογήσουν την επίπτωση της κατοχής στην εκπαίδευση. Το πλήρωμα έφυγε μαζί με έντεκα Παλαιστίνιους που είχαν γίνει δεχτεί σε διεθνή πανεπιστήμια, δεν μπορούσαν όμως να φύγουν από τη Γάζα. Πάνω από 700 Παλαιστίνιοι στη Γάζα έχουν βίζα για να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια της Ευρώπης, αλλά το Ισραήλ τους απαγορεύει την έξοδο.
Το Κατάρ έγινε η πρώτη αραβική χώρα που έσπασε επιτυχώς τον αποκλεισμό, στις 19 Δεκεμβρίου 2008, όταν μια αντιπροσωπεία τους επιβιβάστηκε στο Dignity και παρέδωσε φάρμακα, πρωτεϊνούχες τροφές για μωρά και δώρα από τον λαό του Κατάρ.
Όταν το Ισραήλ ξεκίνησε τον πόλεμο στη Γάζα, το Free Gaza Movement έστειλε το Dignity σε επείγουσα αποστολή για να μεταφέρει τρεις τόνους ιατροφαρμακευτικού υλικού και τρεις χειρούργους στη Γάζα, συνοδευόμενοι από την γερουσιαστή των ΗΠΑ Cynthia McKinney. Στις 30 Δεκεμβρίου 2008, ισραηλινά πολεμικά πλοία εμβόλισαν το Dignity σε διεθνή ύδατα, 90 μίλια από τις ακτές της Γάζας «χωρίς καμία προειδοποίηση ή πρόκληση», σύμφωνα με τον καπετάνιο του πλοίου. Κι ενώ το πλοίο άρχιζε να γεμίζει νερά, το ισραηλινό ναυτικό απειλούσε ότι θα ανοίξει πυρ και το εξανάγκασε να αλλάξει πορεία και να πάει στον Λίβανο.
Λίγο καιρό μετά, το Free Gaza Movement έστειλε άλλο πλοίο, το Spirit of Humanity, σε μια ακόμα επείγουσα αποστολή μεταφέροντας ιατροφαρμακευτικά υλικά, γιατρούς, δημοσιογράφους, παρατηρητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πέντε βουλευτές του ευρωκοινοβουλίου.
Ξανά το πλοίο αναγκάστηκε να αλλάξει πορεία αφού το ισραηλινό ναυτικό απειλούσε ότι θα πυροβολούσε τους άμαχους πολίτες που βρίσκονταν πάνω σε αυτό. Η Huwaida Arraf, οργανώτρια του κινήματος, εξήγησε ότι «δεν μπορούμε να καθόμαστε και να περιμένουμε πότε θα αποφασίσει το Ισραήλ να σταματήσει τους σκοτωμούς και να ανοίξει τα σύνορα για να μαζέψουμε τα κομμάτια …Υπάρχει κατεπείγουσα ανάγκη γι’ αυτή την αποστολή. Ο παλαιστινιακός άμαχος πληθυσμός της Γάζας τρομοκρατείται και σφαγιάζεται από το Ισραήλ και τους αρνείται η πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια».Τους τελευταίους μήνες, αρκετές χερσαίες αποστολές έφτασαν στη Γάζα μέσω του περάσματος της Ράφα. Στις 9 Μαρτίου, ο Βρετανός βουλευτής George Galloway ήταν επικεφαλής στο κομβόι «Γραμμή Ζωής». Εκατόν δέκα αυτοκίνητα και τριακόσιοι εθελοντές διέσχισαν το πέρασμα της Ράφα.
Το κομβόι δέχτηκε επίθεση στην Αίγυπτο και πολλοί εθελοντές που χρειάζονταν ιατρική φροντίδα εξαιτίας των χτυπημάτων που δέχτηκαν στο κεφάλι, έμειναν πίσω. Μετά από δυο μέρες έντονων διαπραγματεύσεων με την Αίγυπτο, το κομβόι που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια και είκοσι ασθενοφόρα, επιτράπηκε να προχωρήσει στη Γάζα. Στις 25 Μαΐου, το κομβόι «Ελπίδα για τη Γάζα» μπόρεσε να μπει στη Γάζα με ιατροφαρμακευτικά υλικά, με συνοδεία όμως μόνο τα 22 από τα 100 μέλη της αποστολής. Την επόμενη μέρα, το κομβόι Code Pink, με Αμερικανούς, Καναδούς και Αιγύπτιους ακτιβιστές μπήκαν στη Γάζα από το πέρασμα της Ράφα, έπειτα από πολλές μέρες καθυστερήσεων.
Η ποσότητα της ανθρωπιστικής βοήθειας που μπόρεσε και έφτασε με τα πλοία και τις χερσαίες αποστολές, ήταν μικρή για να καλύψει τις τεράστιες ανάγκες στη Γάζα, όπου η κατάσταση επιδεινώθηκε δραματικά με τον πόλεμο, σε συνδυασμό πάντα με τον αποκλεισμό.
Ωστόσο, με το επαναλαμβανόμενο σπάσιμο του παράνομου αποκλεισμού της Γάζας, οι αποστολές είχαν συμβολική αξία. Δείχνουν την ικανότητα των ανθρώπων από όλο τον κόσμο, να συγκρουστούν με τον πιο ισχυρό στρατό παγκοσμίως και να δείξουν την διεθνή αλληλεγγύη τους στον αποκλεισμένο λαό της Γάζας. Επιπλέον, δίνουν την ευκαιρία σε μέλη της διεθνούς κοινότητας να γίνουν αυτόπτες μάρτυρες της καταστροφής που έχει επιφέρει το Ισραήλ στη Γάζα για δεκαετίες.
Εποικισμοί
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 121 ισραηλινοί εποικισμοί και σχεδόν 102 φυλάκια που χτίστηκαν παράνομα στα κατεχόμενα εδάφη του 1967, τα οποία στεγάζουν 462.000 Ισραηλινούς εποίκους. Ο εποικιστικός πληθυσμός αυξάνεται με ρυθμό 3 με 4 φορές πιο γρήγορα από τον ισραηλινό πληθυσμό στο σύνολο του.191.000 έποικοι βρίσκονται «γύρω» από την Ιερουσαλήμ και 271.400 είναι διασκορπισμένοι στη Δυτική Όχθη. Περίπου 385.000 έποικοι και 80 εποικισμοί βρίσκονται ανάμεσα στο Τείχος του Διαχωρισμού και την Πράσινη Γραμμή.
Κατά τη διάρκεια της ειρηνευτικής διαδικασίας της Ανάπολης, οι προσφορές για την κατασκευή νέων εποικισμών αυξήθηκε κατά 550% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά και η οικοδόμηση γύρω από την Ιερουσαλήμ αυξήθηκε κατά 38%.
Εννέα χιλιάδες νέες οικιστικές μονάδες έχουν εγκριθεί στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και σχεδόν 2.600 μονάδες χτίζονται ανατολικά του Τείχους, αποτελώντας το 55% ολόκληρης της εποικιστικής κατασκευαστικής δραστηριότητας. Παρόλο που οι εποικισμοί χτίζονται σε λιγότερο από το 3% της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, εξαιτίας των δομών επέκτασης, καταλαμβάνουν το 40% των εδαφών.
Προσοχή στις ισραηλινές επιθέσεις!
(22 Δεκεμβρίου 2008)
Το Palestine Monitor καλεί επειγόντως τη Διεθνή Κοινότητα να λάβει σοβαρά υπόψη της τις προειδοποιήσεις για επικείμενη επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας κατά τη διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων.
Ακόμα και πριν τελειώσει επίσημα η συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς για την κατάπαυση πυρός, το Ισραήλ ξεκίνησε μια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων με σκοπό να επηρεάσει τον λαό του και τη διεθνή κοινότητα, η οποία «θα μας προετοίμαζε όλους» για την τελική στρατιωτική επέμβαση στην μικροσκοπική, αποκλεισμένη Γάζα.
Αν και σε πολλούς μπορεί να ακούγεται κυνικό το ότι το Ισραήλ θα σκεφτόταν να εντείνει την βία προς τη Γάζα τη στιγμή που τα μάτια όλου του κόσμου θα ήταν στραμμένα στη μικρή πόλη της Βηθλεέμ, παρ’ όλα αυτά δεν πρέπει να παραβλέπουμε την σύγχρονη ιστορία.
Κατά το παρελθόν, το Ισραήλ έκανε επιδρομές στα κατεχόμενα εδάφη όταν η προσοχή του κόσμου και των ΜΜΕ ήταν στραμμένη αλλού. Μόνο σε αυτή τη περίπτωση θα επιτρεπόταν στην μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις του κόσμου να επιτεθεί στον πιο πυκνοκατοικημένο και απεγνωσμένο πληθυσμό του κόσμου, με ασύμμετρη βία και χωρίς το ρίσκο της παγκόσμιας καταδίκης.
Πιστεύουμε ότι η εκστρατεία δημοσίων σχέσεων του Ισραήλ δεν αποτελεί άσκηση και ότι γίνονται συζητήσεις σε όλα τα επίπεδα σχετικά με την πιθανότητα εισβολής μεγάλης κλίμακας στη Γάζα. Πιστεύουμε ότι μια τέτοια επίθεση θα προκαλέσει το θάνατο εκατοντάδων αν όχι χιλιάδων αθώων Παλαιστίνιων αντρών, γυναικών και παιδιών και θα προκαλέσει πόνο και δυστυχία και στις δύο πλευρές.
Ένας θάνατος είναι πολύς και στο πνεύμα των Χριστουγέννων, καλούμε την διεθνή κοινότητα να παρέμβει και να εμποδίσει να συμβεί μια τέτοια κρίση ενώ τα μάτια μας θα είναι στραμμένα αλλού. Επιπλέον την καλούμε να αναλάβει δραστικά βήματα για να τερματίσει ο αποκλεισμός της Γάζας, ώστε οι εκατοντάδες που μπορεί να σώσουμε σήμερα, να μην πεθάνουν αύριο επειδή αμελήσαμε τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα τους.
Eπόμενο: Χρονολόγιο γεγονότων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου