Του Ramzy Baroud , πηγή www.palestinechronicle.com, 24 Αυγούστου 2011
Ο Ισραηλινός συγγραφέας Uri Avnery, έγραψε πρόσφατα ένα άρθρο με τίτλο «Πόσο θεϊκές είναι οι σκηνές;», το οποίο ξεκίναγε με τα λόγια «Καταρχάς, μια προειδοποίηση».
Η αναφορά ήταν για τις σκηνές που έχουν εξαπλωθεί σε όλη την χώρα από τους Ισραηλινούς της μεσαίας τάξης, απαιτώντας αλλαγή και μεταρρυθμίσεις. Το οργανωτικό ύφος αυτών των αιτημάτων δεν ήταν τελείως διαφορετικό από εκείνο των αραβικών εξεγέρσεων. Προς έκπληξη όλων, η περιορισμένη ισραηλινή κινητοποίηση, που από τις ανησυχίες για τις υψηλές τιμές των real estate επεκτάθηκε σε φωνές για «κοινωνική δικαιοσύνη», θεωρήθηκε ως η στιγμή της ισραηλινής Πλατείας Ταχρίρ. Το κίνημα ωστόσο πρέπει να αρθρώσει μια πολιτική ατζέντα, αν και κάτι τέτοιο θα έπρεπε να ήταν η φυσιολογική του πρόοδος.
Για ποιο πράγμα λοιπόν προειδοποιεί ο Avnery;
Το «κοινωνικό κίνημα διαμαρτυρίας συσσωρεύει μια δυναμική», έγραψε ο Avnery. «Σε αυτό το σημείο, θα μπει ο πειρασμός – πιθανά παράλογος- να «ζεστάνουν τα σύνορα». Να ξεκινήσουν έναν μικρό όμορφο πόλεμο. Να καλέσουν την νεολαία του Ισραήλ, την ίδια νεολαία που τώρα επανδρώνει… τις σκηνές, να υπερασπιστούν την πατρίδα».
Ήταν μια αποθαρρυντική προειδοποίηση, όχι μόνο γιατί προήρθε από τον Uri Avnery, βετεράνο και με καλή κατάρτιση στο να καταλαβαίνει την ισραηλινή άρχουσα τάξη, αλλά και γιατί υλοποιήθηκε στο σύνολο της, λίγες μέρες αργότερα.
Ο «πόλεμος» πράγματι ξεκίνησε, στις 18 Αυγούστου. Η «πρόκληση» υποτίθεται ότι έδειξε χωρίς αμφιβολία πως η ασφάλεια του Ισραήλ είχε παραβιαστεί και πως τα «αδύναμα σύνορα» του μικρού αυτού κράτους πλήρωναν υψηλό τίμημα για την αδιαλλαξία της ένοπλης Γάζας και για το μετά-επαναστατικό χάος της Αιγύπτου. Οι ισραηλινές πηγές ανέφεραν ότι μεγάλος αριθμός παραστρατιωτικών διέσχισαν το Σινά, έφτασαν στο Eilat, ισραηλινό θέρετρο στην Ερυθρά Θάλασσα την Πέμπτη, 18 Αυγούστου και άνοιξαν πυρ σε δυο λεωφορεία που μετέφεραν ισραηλινούς στρατιώτες. Η διέλευση ήταν αδιαμφισβήτητα συντονισμένη, όπως και η ικανότητα αυτών των στυγνών εισβολέων να σκοτώσουν και να τραυματίσουν στρατιώτες και άλλους Ισραηλινούς. Σύμφωνα με την ισραηλινή εκδοχή των γεγονότων, κάποιοι από τους εισβολείς σκοτώθηκαν, αλλά οι υπόλοιποι κατάφεραν να καταφύγουν στην Αίγυπτο. Αυτό ανάγκασε τις ισραηλινές δυνάμεις να τους καταδιώξει σε ένα ασυνήθιστο κυνηγητό στο οποίο κατά λάθος σκοτώθηκαν τρεις Αιγύπτιοι στρατιωτικοί.
Οι ισραηλινές πηγές, που φαινομενικά δεν είχαν ιδέα για το πώς διείσδυσαν οι ένοπλες άντρες σε μια περιοχή υψίστης ασφαλείας, έδωσαν αμέσως πληροφορίες για τους εισβολείς. Άμεση ήταν επίσης και η συναίνεση σχετικά με τους δεσμούς των εισβολέων με την Γάζα. Από τα μαζικά χτυπήματα σε πολλούς στόχους στην Γάζα, φαίνεται πως ολόκληρη η Λωρίδα ήταν ένοχη και τιμωρείται.
Το αποτέλεσμα ήταν κατά πολύ προβλεπόμενο, αν και τραγικό. Ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα πέταγαν πάνω από τον ουρανό της Γάζας, μη επανδρωμένα σκάφη περιπλανιόνταν αδικαιολόγητα και ο δείχτης θνησιμότητας των Παλαιστινίων αυξήθηκε. Το όλο θλιβερό σκηνικό σκοτωμένων αμάχων, ανάπηρων παιδιών και καμένων κτιρίων, ήταν για ακόμα μια φορά από πάνω μας. Η υποστήριξη του Ισραήλ και η καταδίκη των Παλαιστινίων από την Ουάσιγκτον, θύμιζε μια ιστορία που δεν σταματά ποτέ να επαναλαμβάνεται.
Πριν όμως ψάξουμε για αντεπιχειρήματα, μπαίνει το ερώτημα για το πόσο βολεύουν το Ισραήλ οι πόλεμοι για την «αυτοάμυνα του». Πόσο διαφορετικός είναι ο τελευταίος «όμορφος μικρός πόλεμος», από την τρομακτική ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο το 1982; Όταν ο Ariel Sharon ζήτησε το πράσινο φως από την Αμερική για να επιτεθεί στον Λίβανο, ο Alexander Haig, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ υπό την προεδρεία του Ronald Reagan, επέμενε πως το Ισραήλ θα πρέπει να παρουσιάσει «αξιόπιστες προκλήσεις» πριν ξεκινήσει μια τέτοια αποστολή. Επιπλέον, η υπόθεση που δημιουργήθηκε για να δικαιολογήσει τον πόλεμο στην Γάζα το 2008-9, είχε την δική της «αξιόπιστη πρόκληση». Στην πραγματικότητα, όλοι οι ισραηλινοί πόλεμοι πουλιούνται στην κοινή γνώμη σε ένα πολύ όμορφο πακέτο, το οποίο όμως περιέχει πολύ λίγη αξιοπιστία.
Αυτή τη φορά, η πρόκληση θα έπρεπε να είναι αρκετά πειστική για να δικαιολογήσει τις πολλαπλές ισραηλινές αεροεπιδρομές σε όλες τις εγκαταστάσεις της Γάζας, όπως και στην πολιτικά ευάλωτη Αίγυπτο.
Γιατί το Ισραήλ έχει πέσει πάνω στην ανυποληψία της Αιγύπτου, εκμεταλλεύεται την πιο ευαίσθητη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της και αποσταθεροποιεί τα σύνορα, ώστε να δείξει την αποτυχία της Αιγύπτου να εγγυηθεί την ασφάλεια των ισραηλινών συνόρων, όπως ορίζει η συμφωνία Camp David;
Αναφέρω πως όλες οι εξέχουσες παρατάξεις της Γάζας, αρνήθηκαν την ευθύνη για τις επιθέσεις στο Eilat, ανάμεσα τους και οι Επιτροπές Λαϊκής Αντίστασης (δεν έχουν συνδέσεις με την Χαμάς), τις οποίες κατηγόρησε το Ισραήλ ότι βρίσκονταν πίσω από τις επιθέσεις.
Σε απάντηση των θανάτων των Αιγυπτίων αξιωματούχων από το Ισραήλ και κάτω από την πίεση χιλιάδων κόσμου, η Αίγυπτος απέσυρε τον πρεσβευτής της στο Ισραήλ στις 20 Αυγούστου. Στο Ισραήλ, η συζήτηση τώρα στρέφεται στην ασφάλεια και στην ανάγκη να αποπερατωθεί η κατασκευή του μπλόκου, μήκους 200 χμ, στα σύνορα με την Αίγυπτο, που υποτίθεται ότι είχε ως σκοπό να εμποδίσει τους Αφρικανούς μετανάστες να μπουν λαθραία στο Ισραήλ. Κατά περίεργο τρόπο, η Αίγυπτος, η οποία κατηγορείται ότι επιτρέπει σε χιλιάδες παραστρατιωτικούς να μπουν στο Ισραήλ από το Σινά, πρόσεχε τα σύνορα παρ’ όλες τις επιπτώσεις που έχει για την ασφάλεια στο εσωτερικό της από την επανάσταση. Για παράδειγμα, στις 7 Ιουλίου και στις 11 Αυγούστου, η αιγυπτιακή ασφάλεια ανέφερε πως σκότωσε έναν άντρα από την Ερυθραία και έναν από το Σουδάν, γιατί προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα. Πολλοί ακόμα συνελήφθηκαν τους προηγούμενους μήνες για τον ίδιο λόγο.
Η ικανότητα του στρατού να χτυπάει μετανάστες, ενώ δείχνει μια χαλαρότητα και να επιτρέπει την διείσδυση εκατοντάδων, είναι ένα σημείο που μάλλον εγείρει ερωτήματα παρά δίνει απαντήσεις.
Κάποιοι κρυφοί δάκτυλοι φαίνεται πως ενορχηστρώνουν το χάος στο Al Arish και στην υπόλοιπη περιοχή του Σινά, όπως ήταν η περίεργη πρωινή επίθεση εκατοντάδων ένοπλων αντρών σε αστυνομικά τμήματα στο Arish στις 29 Ιουλίου, όπου σκοτώθηκαν αρκετοί Αιγύπτιοι αξιωματούχοι.
Κι ενώ σκόπιμα δημιουργείται χάος στο Σινά, ο φόβος έχει επιστρέψει στην Γάζα από μια ακόμα ισραηλινή στρατιωτική επίθεση.
Στις 9 Αυγούστου, οι κάτοικοι της εξαθλιωμένης Γάζας, φοβόντουσαν για μια επίθεση από το Ισραήλ. Οι φόβοι δεν βασίζονταν μόνο στις επαναλαμβανόμενες απειλές των Ισραηλινών αξιωματούχων, αλλά και σε ένα περίεργο μπλακ άουτ στις τηλεπικοινωνίες, που σύμφωνα με το Ma’an news agency, διακόπηκαν για ώρες το ίντερνετ, τα κινητά και οι διεθνείς κλήσεις. «Εν τω μεταξύ, οι κάτοικοι της Γάζας που βρίσκονται κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ, είπαν πως είδαν ισραηλινές μπουλντόζες να επιχειρούν λίγο πριν το μπλακ άουτ».
Γιατί το Ισραήλ έκοψε τις τηλεπικοινωνίες της Γάζας; Είχε υπάρξει τότε η «αξιόπιστη πρόκληση»; Γιατί το Ισραήλ απέτυχε να δώσει μια λογική εξήγηση για το μπλακ άουτ; Επιπλέον, γιατί προσπαθεί να ντροπιάσει, να προκαλέσει ακόμα και να σύρει την Αίγυπτο σε μια σύγκρουση συνόρων την περίοδο που η τελευταία προσπαθεί να μεταβεί προς την δημοκρατία;
Πρέπει να ειπωθεί ότι η «Νέα Αίγυπτος» είχε χρεωθεί επίσης πως διευκολύνει την ενότητα των Παλαιστινίων, ένα πρώτο βήμα για να βγει η Χαμάς από την διεθνή απομόνωση.
Δεν είναι πιθανό λοιπόν, ο «όμορφος μικρός πόλεμος» του Ισραήλ να ήταν μια απάντηση στην επικίνδυνη στροφή της αιγυπτιακής πολιτικής προς την Χαμάς και την Παλαιστίνη γενικά;
Ο Ισραηλινός συγγραφέας Uri Avnery, έγραψε πρόσφατα ένα άρθρο με τίτλο «Πόσο θεϊκές είναι οι σκηνές;», το οποίο ξεκίναγε με τα λόγια «Καταρχάς, μια προειδοποίηση».
Η αναφορά ήταν για τις σκηνές που έχουν εξαπλωθεί σε όλη την χώρα από τους Ισραηλινούς της μεσαίας τάξης, απαιτώντας αλλαγή και μεταρρυθμίσεις. Το οργανωτικό ύφος αυτών των αιτημάτων δεν ήταν τελείως διαφορετικό από εκείνο των αραβικών εξεγέρσεων. Προς έκπληξη όλων, η περιορισμένη ισραηλινή κινητοποίηση, που από τις ανησυχίες για τις υψηλές τιμές των real estate επεκτάθηκε σε φωνές για «κοινωνική δικαιοσύνη», θεωρήθηκε ως η στιγμή της ισραηλινής Πλατείας Ταχρίρ. Το κίνημα ωστόσο πρέπει να αρθρώσει μια πολιτική ατζέντα, αν και κάτι τέτοιο θα έπρεπε να ήταν η φυσιολογική του πρόοδος.
Για ποιο πράγμα λοιπόν προειδοποιεί ο Avnery;
Το «κοινωνικό κίνημα διαμαρτυρίας συσσωρεύει μια δυναμική», έγραψε ο Avnery. «Σε αυτό το σημείο, θα μπει ο πειρασμός – πιθανά παράλογος- να «ζεστάνουν τα σύνορα». Να ξεκινήσουν έναν μικρό όμορφο πόλεμο. Να καλέσουν την νεολαία του Ισραήλ, την ίδια νεολαία που τώρα επανδρώνει… τις σκηνές, να υπερασπιστούν την πατρίδα».
Ήταν μια αποθαρρυντική προειδοποίηση, όχι μόνο γιατί προήρθε από τον Uri Avnery, βετεράνο και με καλή κατάρτιση στο να καταλαβαίνει την ισραηλινή άρχουσα τάξη, αλλά και γιατί υλοποιήθηκε στο σύνολο της, λίγες μέρες αργότερα.
Ο «πόλεμος» πράγματι ξεκίνησε, στις 18 Αυγούστου. Η «πρόκληση» υποτίθεται ότι έδειξε χωρίς αμφιβολία πως η ασφάλεια του Ισραήλ είχε παραβιαστεί και πως τα «αδύναμα σύνορα» του μικρού αυτού κράτους πλήρωναν υψηλό τίμημα για την αδιαλλαξία της ένοπλης Γάζας και για το μετά-επαναστατικό χάος της Αιγύπτου. Οι ισραηλινές πηγές ανέφεραν ότι μεγάλος αριθμός παραστρατιωτικών διέσχισαν το Σινά, έφτασαν στο Eilat, ισραηλινό θέρετρο στην Ερυθρά Θάλασσα την Πέμπτη, 18 Αυγούστου και άνοιξαν πυρ σε δυο λεωφορεία που μετέφεραν ισραηλινούς στρατιώτες. Η διέλευση ήταν αδιαμφισβήτητα συντονισμένη, όπως και η ικανότητα αυτών των στυγνών εισβολέων να σκοτώσουν και να τραυματίσουν στρατιώτες και άλλους Ισραηλινούς. Σύμφωνα με την ισραηλινή εκδοχή των γεγονότων, κάποιοι από τους εισβολείς σκοτώθηκαν, αλλά οι υπόλοιποι κατάφεραν να καταφύγουν στην Αίγυπτο. Αυτό ανάγκασε τις ισραηλινές δυνάμεις να τους καταδιώξει σε ένα ασυνήθιστο κυνηγητό στο οποίο κατά λάθος σκοτώθηκαν τρεις Αιγύπτιοι στρατιωτικοί.
Οι ισραηλινές πηγές, που φαινομενικά δεν είχαν ιδέα για το πώς διείσδυσαν οι ένοπλες άντρες σε μια περιοχή υψίστης ασφαλείας, έδωσαν αμέσως πληροφορίες για τους εισβολείς. Άμεση ήταν επίσης και η συναίνεση σχετικά με τους δεσμούς των εισβολέων με την Γάζα. Από τα μαζικά χτυπήματα σε πολλούς στόχους στην Γάζα, φαίνεται πως ολόκληρη η Λωρίδα ήταν ένοχη και τιμωρείται.
Το αποτέλεσμα ήταν κατά πολύ προβλεπόμενο, αν και τραγικό. Ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα πέταγαν πάνω από τον ουρανό της Γάζας, μη επανδρωμένα σκάφη περιπλανιόνταν αδικαιολόγητα και ο δείχτης θνησιμότητας των Παλαιστινίων αυξήθηκε. Το όλο θλιβερό σκηνικό σκοτωμένων αμάχων, ανάπηρων παιδιών και καμένων κτιρίων, ήταν για ακόμα μια φορά από πάνω μας. Η υποστήριξη του Ισραήλ και η καταδίκη των Παλαιστινίων από την Ουάσιγκτον, θύμιζε μια ιστορία που δεν σταματά ποτέ να επαναλαμβάνεται.
Πριν όμως ψάξουμε για αντεπιχειρήματα, μπαίνει το ερώτημα για το πόσο βολεύουν το Ισραήλ οι πόλεμοι για την «αυτοάμυνα του». Πόσο διαφορετικός είναι ο τελευταίος «όμορφος μικρός πόλεμος», από την τρομακτική ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο το 1982; Όταν ο Ariel Sharon ζήτησε το πράσινο φως από την Αμερική για να επιτεθεί στον Λίβανο, ο Alexander Haig, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ υπό την προεδρεία του Ronald Reagan, επέμενε πως το Ισραήλ θα πρέπει να παρουσιάσει «αξιόπιστες προκλήσεις» πριν ξεκινήσει μια τέτοια αποστολή. Επιπλέον, η υπόθεση που δημιουργήθηκε για να δικαιολογήσει τον πόλεμο στην Γάζα το 2008-9, είχε την δική της «αξιόπιστη πρόκληση». Στην πραγματικότητα, όλοι οι ισραηλινοί πόλεμοι πουλιούνται στην κοινή γνώμη σε ένα πολύ όμορφο πακέτο, το οποίο όμως περιέχει πολύ λίγη αξιοπιστία.
Αυτή τη φορά, η πρόκληση θα έπρεπε να είναι αρκετά πειστική για να δικαιολογήσει τις πολλαπλές ισραηλινές αεροεπιδρομές σε όλες τις εγκαταστάσεις της Γάζας, όπως και στην πολιτικά ευάλωτη Αίγυπτο.
Γιατί το Ισραήλ έχει πέσει πάνω στην ανυποληψία της Αιγύπτου, εκμεταλλεύεται την πιο ευαίσθητη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της και αποσταθεροποιεί τα σύνορα, ώστε να δείξει την αποτυχία της Αιγύπτου να εγγυηθεί την ασφάλεια των ισραηλινών συνόρων, όπως ορίζει η συμφωνία Camp David;
Αναφέρω πως όλες οι εξέχουσες παρατάξεις της Γάζας, αρνήθηκαν την ευθύνη για τις επιθέσεις στο Eilat, ανάμεσα τους και οι Επιτροπές Λαϊκής Αντίστασης (δεν έχουν συνδέσεις με την Χαμάς), τις οποίες κατηγόρησε το Ισραήλ ότι βρίσκονταν πίσω από τις επιθέσεις.
Σε απάντηση των θανάτων των Αιγυπτίων αξιωματούχων από το Ισραήλ και κάτω από την πίεση χιλιάδων κόσμου, η Αίγυπτος απέσυρε τον πρεσβευτής της στο Ισραήλ στις 20 Αυγούστου. Στο Ισραήλ, η συζήτηση τώρα στρέφεται στην ασφάλεια και στην ανάγκη να αποπερατωθεί η κατασκευή του μπλόκου, μήκους 200 χμ, στα σύνορα με την Αίγυπτο, που υποτίθεται ότι είχε ως σκοπό να εμποδίσει τους Αφρικανούς μετανάστες να μπουν λαθραία στο Ισραήλ. Κατά περίεργο τρόπο, η Αίγυπτος, η οποία κατηγορείται ότι επιτρέπει σε χιλιάδες παραστρατιωτικούς να μπουν στο Ισραήλ από το Σινά, πρόσεχε τα σύνορα παρ’ όλες τις επιπτώσεις που έχει για την ασφάλεια στο εσωτερικό της από την επανάσταση. Για παράδειγμα, στις 7 Ιουλίου και στις 11 Αυγούστου, η αιγυπτιακή ασφάλεια ανέφερε πως σκότωσε έναν άντρα από την Ερυθραία και έναν από το Σουδάν, γιατί προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα. Πολλοί ακόμα συνελήφθηκαν τους προηγούμενους μήνες για τον ίδιο λόγο.
Η ικανότητα του στρατού να χτυπάει μετανάστες, ενώ δείχνει μια χαλαρότητα και να επιτρέπει την διείσδυση εκατοντάδων, είναι ένα σημείο που μάλλον εγείρει ερωτήματα παρά δίνει απαντήσεις.
Κάποιοι κρυφοί δάκτυλοι φαίνεται πως ενορχηστρώνουν το χάος στο Al Arish και στην υπόλοιπη περιοχή του Σινά, όπως ήταν η περίεργη πρωινή επίθεση εκατοντάδων ένοπλων αντρών σε αστυνομικά τμήματα στο Arish στις 29 Ιουλίου, όπου σκοτώθηκαν αρκετοί Αιγύπτιοι αξιωματούχοι.
Κι ενώ σκόπιμα δημιουργείται χάος στο Σινά, ο φόβος έχει επιστρέψει στην Γάζα από μια ακόμα ισραηλινή στρατιωτική επίθεση.
Στις 9 Αυγούστου, οι κάτοικοι της εξαθλιωμένης Γάζας, φοβόντουσαν για μια επίθεση από το Ισραήλ. Οι φόβοι δεν βασίζονταν μόνο στις επαναλαμβανόμενες απειλές των Ισραηλινών αξιωματούχων, αλλά και σε ένα περίεργο μπλακ άουτ στις τηλεπικοινωνίες, που σύμφωνα με το Ma’an news agency, διακόπηκαν για ώρες το ίντερνετ, τα κινητά και οι διεθνείς κλήσεις. «Εν τω μεταξύ, οι κάτοικοι της Γάζας που βρίσκονται κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ, είπαν πως είδαν ισραηλινές μπουλντόζες να επιχειρούν λίγο πριν το μπλακ άουτ».
Γιατί το Ισραήλ έκοψε τις τηλεπικοινωνίες της Γάζας; Είχε υπάρξει τότε η «αξιόπιστη πρόκληση»; Γιατί το Ισραήλ απέτυχε να δώσει μια λογική εξήγηση για το μπλακ άουτ; Επιπλέον, γιατί προσπαθεί να ντροπιάσει, να προκαλέσει ακόμα και να σύρει την Αίγυπτο σε μια σύγκρουση συνόρων την περίοδο που η τελευταία προσπαθεί να μεταβεί προς την δημοκρατία;
Πρέπει να ειπωθεί ότι η «Νέα Αίγυπτος» είχε χρεωθεί επίσης πως διευκολύνει την ενότητα των Παλαιστινίων, ένα πρώτο βήμα για να βγει η Χαμάς από την διεθνή απομόνωση.
Δεν είναι πιθανό λοιπόν, ο «όμορφος μικρός πόλεμος» του Ισραήλ να ήταν μια απάντηση στην επικίνδυνη στροφή της αιγυπτιακής πολιτικής προς την Χαμάς και την Παλαιστίνη γενικά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου