Πηγή: electronicintifada.net
Ένα ποίημα του Ghassan Hage *
Δεν γράφω ποιήματα, αλλά, όπως και να ‘χει, τα ποιήματα δεν είναι ποιήματα.
Πριν απο πολυ καιρό, μου έδωσαν να καταλάβω ότι η Παλαιστίνη δεν ήταν Παλαιστίνη.
Με πληροφόρησαν επίσης, ότι οι Παλαιστίνιοι δεν ήταν Παλαιστίνιοι.
Κι ακόμα μου εξήγησαν ότι η εθνική κάθαρση δεν ήταν εθνική κάθαρση.
Κι όταν εγώ ο απλοϊκός είδα μαχητές της ελευθερίας, υπομονετικά μου έδειξαν
ότι δεν ήταν μαχητές της ελευθερίας, κι ότι η αντίσταση δεν ήταν αντίσταση.
Κι όταν, εγώ ο κουτός, αντιλήφθηκα αλαζονεία, καταπίεση και ταπείνωση
γενναιόδωρα με διαφώτισαν για να καταλάβω ότι η αλαζονεία δεν ήταν αλαζονεία,
η καταπίεση δεν ήταν καταπίεση, και η ταπείνωση δεν ήταν ταπείνωση.
Είδα δυστυχία, ρατσισμό, απανθρωπιά κι ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Αλλά μου είπαν ότι οι ίδιοι ήταν ειδικοί στη δυστυχία, το ρατσισμό, την απανθρωπιά
και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και πως πρέπει να εμπιστευτώ τα λόγια τους:
ότι αυτό δεν ήταν δυστυχία, ρατσισμός, απανθρωπιά και στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Με τα χρόνια με δίδαξαν τόσα πολλά πράγματα: η εισβολή δεν ήταν εισβολή,
η κατοχή δεν ήταν κατοχή, η αποικιοκρατία δεν ήταν αποικιοκρατία και το απαρτχάϊντ δεν ήταν απαρτχάϊντ.
Διεύρυναν τον απλοϊκό νου μου, με ακόμα πιο περίπλοκες αλήθεις που ο ανεπαρκής εγκέφαλός μου
δεν μπορούσε να συλλάβει από μόνος του, όπως: ότι «το να έχεις πυρηνικά όπλα» δεν ήταν ότι «έχεις πυρηνικά όπλα»,
ότι «το να μην έχεις όπλα μαζικής καταστροφής» ήταν ότι «έχεις όπλα μαζικής καταστροφής».
Και ότι η δημοκρατία (στη Λωρίδα της Γάζας) δεν ήταν δημοκρατία.
Κι η ύπαρξη πολιτών δεύτερης κατηγορίας (στο Ισραήλ) ήταν δημοκρατία.
Θα με δικαιολογήσετε λοιπόν που δεν με εκπλήσσει που μαθαίνω σήμερα ότι ήταν κι άλλα,
που θεωρούσα προφανή αλλά δεν ήταν: οι ειρηνικοί ακτιβιστές δεν είναι ειρηνικοί ακτιβιστές,
η πειρατία δεν είναι πειρατία, η σφαγή άοπλων ανθρώπων, δεν είναι σφαγή άοπλων ανθρώπων.
Η αντίληψή μου είναι τόσο περιορισμένη και η άγνοιά μου, απεριόριστη.
Κι αυτοί είναι τόσο έξυπνοι γαμώτο. Πράγματι.
* Ο Ghassan Hage είναι καθηγητής Ανθρωπολογίας και Κοινωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. Έγραψε αυτό το ποίημα, με αφορμή τη σφαγή των ειρηνικών ακτιβιστών, που επέβαιναν στο πλοίο Mavi Marmara του Στόλου της Ελευθερίας, πέρισυ τον Ιούνιο.
Ένα ποίημα του Ghassan Hage *
Δεν γράφω ποιήματα, αλλά, όπως και να ‘χει, τα ποιήματα δεν είναι ποιήματα.
Πριν απο πολυ καιρό, μου έδωσαν να καταλάβω ότι η Παλαιστίνη δεν ήταν Παλαιστίνη.
Με πληροφόρησαν επίσης, ότι οι Παλαιστίνιοι δεν ήταν Παλαιστίνιοι.
Κι ακόμα μου εξήγησαν ότι η εθνική κάθαρση δεν ήταν εθνική κάθαρση.
Κι όταν εγώ ο απλοϊκός είδα μαχητές της ελευθερίας, υπομονετικά μου έδειξαν
ότι δεν ήταν μαχητές της ελευθερίας, κι ότι η αντίσταση δεν ήταν αντίσταση.
Κι όταν, εγώ ο κουτός, αντιλήφθηκα αλαζονεία, καταπίεση και ταπείνωση
γενναιόδωρα με διαφώτισαν για να καταλάβω ότι η αλαζονεία δεν ήταν αλαζονεία,
η καταπίεση δεν ήταν καταπίεση, και η ταπείνωση δεν ήταν ταπείνωση.
Είδα δυστυχία, ρατσισμό, απανθρωπιά κι ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Αλλά μου είπαν ότι οι ίδιοι ήταν ειδικοί στη δυστυχία, το ρατσισμό, την απανθρωπιά
και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και πως πρέπει να εμπιστευτώ τα λόγια τους:
ότι αυτό δεν ήταν δυστυχία, ρατσισμός, απανθρωπιά και στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Με τα χρόνια με δίδαξαν τόσα πολλά πράγματα: η εισβολή δεν ήταν εισβολή,
η κατοχή δεν ήταν κατοχή, η αποικιοκρατία δεν ήταν αποικιοκρατία και το απαρτχάϊντ δεν ήταν απαρτχάϊντ.
Διεύρυναν τον απλοϊκό νου μου, με ακόμα πιο περίπλοκες αλήθεις που ο ανεπαρκής εγκέφαλός μου
δεν μπορούσε να συλλάβει από μόνος του, όπως: ότι «το να έχεις πυρηνικά όπλα» δεν ήταν ότι «έχεις πυρηνικά όπλα»,
ότι «το να μην έχεις όπλα μαζικής καταστροφής» ήταν ότι «έχεις όπλα μαζικής καταστροφής».
Και ότι η δημοκρατία (στη Λωρίδα της Γάζας) δεν ήταν δημοκρατία.
Κι η ύπαρξη πολιτών δεύτερης κατηγορίας (στο Ισραήλ) ήταν δημοκρατία.
Θα με δικαιολογήσετε λοιπόν που δεν με εκπλήσσει που μαθαίνω σήμερα ότι ήταν κι άλλα,
που θεωρούσα προφανή αλλά δεν ήταν: οι ειρηνικοί ακτιβιστές δεν είναι ειρηνικοί ακτιβιστές,
η πειρατία δεν είναι πειρατία, η σφαγή άοπλων ανθρώπων, δεν είναι σφαγή άοπλων ανθρώπων.
Η αντίληψή μου είναι τόσο περιορισμένη και η άγνοιά μου, απεριόριστη.
Κι αυτοί είναι τόσο έξυπνοι γαμώτο. Πράγματι.
* Ο Ghassan Hage είναι καθηγητής Ανθρωπολογίας και Κοινωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. Έγραψε αυτό το ποίημα, με αφορμή τη σφαγή των ειρηνικών ακτιβιστών, που επέβαιναν στο πλοίο Mavi Marmara του Στόλου της Ελευθερίας, πέρισυ τον Ιούνιο.
Αναρτήσεις
