Στις 5 Ιουνίου, ο παλαιστινιακός λαός γιορτάζει την 44η επέτειο της naksa, την αρχή της ισραηλινής κατοχής το 1967 στην Δυτική Όχθη, την Λωρίδα της Γάζας, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τα Υψώματα του Γκολάν. Το κίνημα της παλαιστινιακής νεολαίας οργανώνει μια μεγάλη διαδήλωση στην Qalandiya, που βρίσκεται ανάμεσα στην Ραμάλα και την Ιερουσαλήμ, όπου χιλιάδες Παλαιστίνιοι, μουσουλμάνοι και χριστιανοί, θα προσευχηθούν μαζί και μετά θα προχωρήσουν προς την Ιερουσαλήμ.
Μετά την πρώτη διαδήλωση για παλαιστινιακή ενότητα, στις 15 Μαρτίου, το κίνημα της παλαιστινιακής νεολαίας έχει μεγαλώσει και οργανώνεται σε επίπεδο βάσης. Το κίνημα είχε αρχίσει να σχηματίζεται πριν τις διαδηλώσεις της 15ης Μαρτίου, καλώντας σε εθνική ενότητα. Τον Δεκέμβριο του 2010, μετά την επανάσταση στην Τυνησία, μια ομάδα νέων οργάνωσε στην Ραμάλα μια διαδήλωση σε ένδειξη υποστήριξης των Αράβων αδερφών και άρχισε να σχεδιάσει μια πολιτική στρατηγική. Στα αρχικά μαζέματα συμμετείχαν νέοι ηλικίας 22 με 30 χρονών, που γεννήθηκαν στην διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα και είδαν την αποτυχία των Συμφωνιών του Όσλο και το ξέσπασμα της δεύτερης Ιντιφάντα. Οι περισσότεροι είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου που είχαν την ευκαιρία να σπουδάσουν στο εξωτερικό, στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ.
Η Majd, μια 23χρονη Παλαιστίνια από την Ραμάλα, ενεργή στο κίνημα, σημειώνει πως αντίθετα με προηγούμενες ομάδες, τώρα υπάρχει μια υπεροχή ακτιβιστών που ανήκουν στην μεσαία και αστική τάξη «είναι πραγματικό κατόρθωμα για την νεολαία της Παλαιστίνης, γιατί μετά την πρώτη Ιντιφάντα, ήταν δύσκολο να κινητοποιήσεις ανθρώπους που άνηκαν στις πιο ευνοούμενες κοινωνικές τάξεις».
Οι περισσότεροι Παλαιστίνοι νεολαίοι ακτιβιστές συναντήθηκαν και «δικτυώθηκαν» με ακτιβιστές από όλο τον αραβικό κόσμο μέσω ιντερνέτ και προσωπικές επαφές. Τον Φεβρουάριο, περίπου 40 ακτιβιστές συναντήθηκαν μυστικά στο Αμμάν της Ιορδανίας, για να ανταλλάξουν ιδέες και να συζητήσουν την κοινωνική και πολιτική κατάσταση στις χώρες του και να σχεδιάσουν πιθανές κοινές δράσεις. «Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική συνάντηση, γιατί καταφέραμε να συντονίσουμε τις δράσεις και να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον».
Οι δύο βασικές αρχές του κινήματος της παλαιστινιακής νεολαίας είναι η επαναδημιουργία της PLO ως το αντιπροσωπευτικό σώμα όλων των Παλαιστινίων, σε όλο τον κόσμο, και η επιθυμία να οριστεί ένας τρίτος δρόμος στις λύσεις που προτείνουν η Φατάχ και η Χαμάς. Η νεολαία θέλει να αλλάξει την ρητορική των πολιτικών αρχηγών και να ωθήσουν την άρχουσα πολιτική τάξη να μιλήσει για τις πραγματικές ανάγκες των Παλαιστινίων, όπως είναι τα πολιτικά δικαιώματα, η δημοκρατία και η ελευθερία. «Το μοντέλο μας δεν είναι ευρωπαϊκό. Σε αυτά τα κράτη, η δημοκρατία καταρρέει και γι’ αυτό θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα εναλλακτικό μοντέλο, χρησιμοποιώντας τις δικές μας πηγές, χωρίς μιμητισμούς».
Το κίνημα της παλαιστινιακής νεολαίας βοήθησε στο να οργανωθούν οι διαδηλώσεις της 15ης Μαρτίου, όπου χιλιάδες Παλαιστίνιοι καλούσαν σε εθνική ενότητα από τις πλατείες των κεντρικών παλαιστινιακών πόλεων, στην Δυτική Όχθη και την Γάζα. Από τότε, η νεολαία έχει εμπλακεί σε διάφορες δραστηριότητες, προσπαθώντας να κινητοποιήσουν τους Παλαιστίνιους μέσα από το ίντερνετ και στήνοντας «ενωτικές σκηνές» στις πλατείες των πόλεων της Δυτικής Όχθης.
«Σκοπός μας είναι να ξαναζωντανέψουμε τους δημόσιους χώρους και να χρησιμοποιούμε τις πλατείες σαν έναν τόπο συνάντησης και διαλόγου ανάμεσα στους ανθρώπους», λέει ο 22χρονος Tarek Zboun, ένας από τους πιο ενεργούς νεολαίους στην Βηθλεέμ. Ωστόσο «το βασικό μας πρόβλημα ήταν ότι οι κάτοικοι της Βηθλεέμ, δεν νοιάζονταν πραγματικά για το εγχείρημα μας. Επιπλέον, οι φοιτητές πιο πολύ ενδιαφέρονταν για τις εσωτερικές πολιτικές αψιμαχίες, παρά για την ενότητα και την επανεκκίνηση».
Το κίνημα της νεολαίας αντιμετώπισε επίσης την αντίθεση της ΠΑ, που στην αρχή προσπάθησε να εμποδίσει το στήσιμο των σκηνών και να σταματήσει τις δράσεις της νεολαίας. «Τον Φεβρουάριο», λέει η Majd relates, «πριν τις διαδηλώσεις για την ενότητα, η νεολαία στην Ραμάλα φώναξε το σύνθημα που ακούστηκε στην Αίγυπτο – ο λαός θέλει να πέσει το καθεστώς. Αν και ήταν συμβολικό, η παλαιστινιακή αστυνομία θεώρησε πως αποτελούσε απειλή και ζήτησε από τους νέους να αλλάξουν το σύνθημα». Γι’ αυτό τον λόγο το σύνθημα της νεολαίας μεταμορφώθηκε σε «ο λαός θέλει να τελειώσει η διάσπαση».
Στα τέλη Απριλίου, οι σκηνές ενότητας που στήθηκαν στις παλαιστινιακές πόλεις, διαλύθηκαν, γιατί ο αριθμός των ανθρώπων που συμμετείχε, μειωνόταν καθημερινά και η μόνιμη παραμονή σε αυτές δεν ασκούσε ουσιαστική πίεση στην Φατάχ και την Χαμάς. «Στην Αίγυπτο ήταν διαφορετικά, γιατί η παραμονή στην πλατεία Ταχρίρ προκάλεσε το πάγωμα όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων».
Παρ’ όλες τις προκλήσεις, το κίνημα της παλαιστινιακής νεολαίας συνεχίσει και μπορεί ο συντονισμός και οι δράσεις του να γίνονται σε τοπικό και όχι εθνικό επίπεδο, ωστόσο η νεολαία οργανώνει εργαστήρια, συναυλίες και διαδηλώσεις στην Δυτικής Όχθη και την Γάζα. Για παράδειγμα, κάθε βδομάδα στην Ραμάλα υπάρχουν εργαστήρια για την εκπαίδευση στην ειρηνική αντίσταση και κάθε Παρασκευή, μια ομάδα νεολαίων συμμετέχει στην εβδομαδιαία διαδήλωση στο χωριό Νάμπι Σάλεχ, ενάντια στην αρπαγή γης και στους εποικισμούς. «Τους τελευταίους τέσσερις μήνες, η πλειοψηφία των αρχηγών του χωριού, έχει συλληφθεί, γι’ αυτό και αποφασίσαμε να στηρίξουμε το χωριό και τους κατοίκους του», λέει η Majd.
Μετά την πρώτη διαδήλωση για παλαιστινιακή ενότητα, στις 15 Μαρτίου, το κίνημα της παλαιστινιακής νεολαίας έχει μεγαλώσει και οργανώνεται σε επίπεδο βάσης. Το κίνημα είχε αρχίσει να σχηματίζεται πριν τις διαδηλώσεις της 15ης Μαρτίου, καλώντας σε εθνική ενότητα. Τον Δεκέμβριο του 2010, μετά την επανάσταση στην Τυνησία, μια ομάδα νέων οργάνωσε στην Ραμάλα μια διαδήλωση σε ένδειξη υποστήριξης των Αράβων αδερφών και άρχισε να σχεδιάσει μια πολιτική στρατηγική. Στα αρχικά μαζέματα συμμετείχαν νέοι ηλικίας 22 με 30 χρονών, που γεννήθηκαν στην διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα και είδαν την αποτυχία των Συμφωνιών του Όσλο και το ξέσπασμα της δεύτερης Ιντιφάντα. Οι περισσότεροι είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου που είχαν την ευκαιρία να σπουδάσουν στο εξωτερικό, στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ.
Η Majd, μια 23χρονη Παλαιστίνια από την Ραμάλα, ενεργή στο κίνημα, σημειώνει πως αντίθετα με προηγούμενες ομάδες, τώρα υπάρχει μια υπεροχή ακτιβιστών που ανήκουν στην μεσαία και αστική τάξη «είναι πραγματικό κατόρθωμα για την νεολαία της Παλαιστίνης, γιατί μετά την πρώτη Ιντιφάντα, ήταν δύσκολο να κινητοποιήσεις ανθρώπους που άνηκαν στις πιο ευνοούμενες κοινωνικές τάξεις».
Οι περισσότεροι Παλαιστίνοι νεολαίοι ακτιβιστές συναντήθηκαν και «δικτυώθηκαν» με ακτιβιστές από όλο τον αραβικό κόσμο μέσω ιντερνέτ και προσωπικές επαφές. Τον Φεβρουάριο, περίπου 40 ακτιβιστές συναντήθηκαν μυστικά στο Αμμάν της Ιορδανίας, για να ανταλλάξουν ιδέες και να συζητήσουν την κοινωνική και πολιτική κατάσταση στις χώρες του και να σχεδιάσουν πιθανές κοινές δράσεις. «Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική συνάντηση, γιατί καταφέραμε να συντονίσουμε τις δράσεις και να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον».
Οι δύο βασικές αρχές του κινήματος της παλαιστινιακής νεολαίας είναι η επαναδημιουργία της PLO ως το αντιπροσωπευτικό σώμα όλων των Παλαιστινίων, σε όλο τον κόσμο, και η επιθυμία να οριστεί ένας τρίτος δρόμος στις λύσεις που προτείνουν η Φατάχ και η Χαμάς. Η νεολαία θέλει να αλλάξει την ρητορική των πολιτικών αρχηγών και να ωθήσουν την άρχουσα πολιτική τάξη να μιλήσει για τις πραγματικές ανάγκες των Παλαιστινίων, όπως είναι τα πολιτικά δικαιώματα, η δημοκρατία και η ελευθερία. «Το μοντέλο μας δεν είναι ευρωπαϊκό. Σε αυτά τα κράτη, η δημοκρατία καταρρέει και γι’ αυτό θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα εναλλακτικό μοντέλο, χρησιμοποιώντας τις δικές μας πηγές, χωρίς μιμητισμούς».
Το κίνημα της παλαιστινιακής νεολαίας βοήθησε στο να οργανωθούν οι διαδηλώσεις της 15ης Μαρτίου, όπου χιλιάδες Παλαιστίνιοι καλούσαν σε εθνική ενότητα από τις πλατείες των κεντρικών παλαιστινιακών πόλεων, στην Δυτική Όχθη και την Γάζα. Από τότε, η νεολαία έχει εμπλακεί σε διάφορες δραστηριότητες, προσπαθώντας να κινητοποιήσουν τους Παλαιστίνιους μέσα από το ίντερνετ και στήνοντας «ενωτικές σκηνές» στις πλατείες των πόλεων της Δυτικής Όχθης.
«Σκοπός μας είναι να ξαναζωντανέψουμε τους δημόσιους χώρους και να χρησιμοποιούμε τις πλατείες σαν έναν τόπο συνάντησης και διαλόγου ανάμεσα στους ανθρώπους», λέει ο 22χρονος Tarek Zboun, ένας από τους πιο ενεργούς νεολαίους στην Βηθλεέμ. Ωστόσο «το βασικό μας πρόβλημα ήταν ότι οι κάτοικοι της Βηθλεέμ, δεν νοιάζονταν πραγματικά για το εγχείρημα μας. Επιπλέον, οι φοιτητές πιο πολύ ενδιαφέρονταν για τις εσωτερικές πολιτικές αψιμαχίες, παρά για την ενότητα και την επανεκκίνηση».
Το κίνημα της νεολαίας αντιμετώπισε επίσης την αντίθεση της ΠΑ, που στην αρχή προσπάθησε να εμποδίσει το στήσιμο των σκηνών και να σταματήσει τις δράσεις της νεολαίας. «Τον Φεβρουάριο», λέει η Majd relates, «πριν τις διαδηλώσεις για την ενότητα, η νεολαία στην Ραμάλα φώναξε το σύνθημα που ακούστηκε στην Αίγυπτο – ο λαός θέλει να πέσει το καθεστώς. Αν και ήταν συμβολικό, η παλαιστινιακή αστυνομία θεώρησε πως αποτελούσε απειλή και ζήτησε από τους νέους να αλλάξουν το σύνθημα». Γι’ αυτό τον λόγο το σύνθημα της νεολαίας μεταμορφώθηκε σε «ο λαός θέλει να τελειώσει η διάσπαση».
Στα τέλη Απριλίου, οι σκηνές ενότητας που στήθηκαν στις παλαιστινιακές πόλεις, διαλύθηκαν, γιατί ο αριθμός των ανθρώπων που συμμετείχε, μειωνόταν καθημερινά και η μόνιμη παραμονή σε αυτές δεν ασκούσε ουσιαστική πίεση στην Φατάχ και την Χαμάς. «Στην Αίγυπτο ήταν διαφορετικά, γιατί η παραμονή στην πλατεία Ταχρίρ προκάλεσε το πάγωμα όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων».
Παρ’ όλες τις προκλήσεις, το κίνημα της παλαιστινιακής νεολαίας συνεχίσει και μπορεί ο συντονισμός και οι δράσεις του να γίνονται σε τοπικό και όχι εθνικό επίπεδο, ωστόσο η νεολαία οργανώνει εργαστήρια, συναυλίες και διαδηλώσεις στην Δυτικής Όχθη και την Γάζα. Για παράδειγμα, κάθε βδομάδα στην Ραμάλα υπάρχουν εργαστήρια για την εκπαίδευση στην ειρηνική αντίσταση και κάθε Παρασκευή, μια ομάδα νεολαίων συμμετέχει στην εβδομαδιαία διαδήλωση στο χωριό Νάμπι Σάλεχ, ενάντια στην αρπαγή γης και στους εποικισμούς. «Τους τελευταίους τέσσερις μήνες, η πλειοψηφία των αρχηγών του χωριού, έχει συλληφθεί, γι’ αυτό και αποφασίσαμε να στηρίξουμε το χωριό και τους κατοίκους του», λέει η Majd.
Κάλεσμα της παλαιστινιακής νεολαίας
Πορεία προς την Ιερουσαλήμ
Σαράντα τέσσερα χρόνια πριν, μας πήραν για ακόμη μια φορά την αξιοπρέπεια μας.
Η πατρίδα μας κατακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 1967.
Σαράντα τέσσερα χρόνια πριν έγινε εθνοκάθαρση στην γη μας.
Καλούμε όλους τους ελεύθερους άντρες και γυναίκες να πορευτούν προς την Ιερουσαλήμ στις 5 Ιουνίου 2011
Ας πορευτούμε με το κεφάλι ψηλά, προστατευμένοι από την δύναμη της ελεύθερης ψυχής μας, για να προσευχηθούμε και για να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας, την δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια.
Θα πορευτούμε προς τα σπίτια που μας έδιωξαν… προς την ελευθερία…. Προς την Ιερουσαλήμ!
Θα προσευχηθούμε σαν ένα…. Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί και θα προκαλέσουμε την καταστολή του ισραηλινού στρατού με την σάρκα μας.
Ελάτε μαζί μας, στο τσεκ πόιντ της Qalandia , στις 5 Ιουνίου, στις 11:00 πμ.
Οι ψυχές μας και τα βήματα μας, θα μας οδηγήσουν μπροστά
Στην Ιερουσαλήμ…. Θα επιστρέψουμε
Η Παλαιστίνη μια μέρα θα είναι ελεύθερη, όπως το πνεύμα των παιδιών της
Σαράντα τέσσερα χρόνια πριν, μας πήραν για ακόμη μια φορά την αξιοπρέπεια μας.
Η πατρίδα μας κατακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 1967.
Σαράντα τέσσερα χρόνια πριν έγινε εθνοκάθαρση στην γη μας.
Καλούμε όλους τους ελεύθερους άντρες και γυναίκες να πορευτούν προς την Ιερουσαλήμ στις 5 Ιουνίου 2011
Ας πορευτούμε με το κεφάλι ψηλά, προστατευμένοι από την δύναμη της ελεύθερης ψυχής μας, για να προσευχηθούμε και για να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας, την δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια.
Θα πορευτούμε προς τα σπίτια που μας έδιωξαν… προς την ελευθερία…. Προς την Ιερουσαλήμ!
Θα προσευχηθούμε σαν ένα…. Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί και θα προκαλέσουμε την καταστολή του ισραηλινού στρατού με την σάρκα μας.
Ελάτε μαζί μας, στο τσεκ πόιντ της Qalandia , στις 5 Ιουνίου, στις 11:00 πμ.
Οι ψυχές μας και τα βήματα μας, θα μας οδηγήσουν μπροστά
Στην Ιερουσαλήμ…. Θα επιστρέψουμε
Η Παλαιστίνη μια μέρα θα είναι ελεύθερη, όπως το πνεύμα των παιδιών της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου