άλλουν ότι το Κίνημα 20 Φλεβάρη στοχεύει στην εγκαθίδρυση Κοινοβουλευτικής Μοναρχίας στο Μαρόκο. Η αλήθεια είναι πως αυτό που ενώνει το Κίνημα 20 Φλεβάρη είναι η δημιουργία ενός δημοκρατικού συστήματος που θα εγγυάται την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν έχει τέτοια θέση το κίνημα αυτό για κοινοβουλευτική μοναρχία, και θα ήταν λάθος, κατά τη γνώμη μας, η υιοθέτηση εκ μέρους του μιας τέτοιας θέσης. Γιατί; Επειδή αυτή είναι μια πολύ χαλαρή και αόριστη έννοια: έχουμε δει κόμματα που επί δεκαετίες επαινούν τη μοναρχική τυραννία και την μονοπρόσωπη ηγεσία των βασιλιάδων να έχουν υιοθετήσει φραστικά το σύνθημα για κοινοβουλευτική μοναρχία. Όμως αυτό μας δείχνει το περιεχόμενό του, που συνίσταται στην υιοθέτηση καθόλου ριζικών μεταρρυθμίσεων στο υπάρχον μοναρχικό σύστημα.
Για αυτό, αυτή η έννοια οδηγεί στην διάδοση των ασαφειών και την είσοδο σε διάλογο για μεταρρυθμίσεις τις οποίες να φέρει ο ίδιος ο βασιλιάς. Κάτι το οποίο θα οδηγούσε στην παρέκκλιση του κινήματος από τον πραγματικό στόχο του, που είναι η κινητοποίηση των εκμεταλλευόμενων μαζών οι οποίες έχουν πράγματι συμφέρον από τη Δημοκρατική Αλλαγή και οι οποίες μπορούν να αλλάξουν το συσχετισμό δυνάμεων. Η ώθηση του Κινήματος σε συζητήσεις κορυφής είναι ακόμα πολύ πρόωρη.
Αυτό ισχύει πολλώ δε μάλλον γιατί οι πρόωρες αυτές συζητήσεις για το εύρος των αρμοδιοτήτων του βασιλιά σημαίνουν εκ των προτέρων αποδοχή της ιδέας ότι υπάρχουν πεδία τα οποία θα υπόκεινται στην επίβλεψη του λαού και για τα οποία θα υπάρχει λογοδοσία σε αυτόν και άλλα, ευαίσθητα και καθοριστικά για τη σύγκρουση, όπως ο στρατός, η δημόσια τάξη και οι διεθνείς σχέσεις, για τα οποία δεν θα υπάρχει καμία επίβλεψη και λογοδοσία σε αυτόν. Και αυτές ακριβώς οι αρμοδιότητες ήταν που επέτρεψαν σε δυνάμεις αντιτιθέμενες στη Δημοκρατική Αλλαγή να επιτεθούν στις δημοκρατικές κατακτήσεις σε πολλές χώρες (π.χ. Χιλή). Επίσης, βασικές αρχές στη Δημοκρατία είναι:
- ο λαός να είναι η πηγή όλης της εξουσίας, κάτι που συνεπάγεται ότι οι εκπρόσωποί του πρέπει να έχουν όλες τις αρμοδιότητες και όχι μερικές από αυτές.
- κάθε ένας που έχει αρμοδιότητες και φέρει ευθύνες πρέπει να λογοδοτεί και να υπόκειται σε έλεγχο.
Επιπροσθέτως, η συζήτηση για κοινοβουλευτική μοναρχία προϋποθέτει ότι η βασιλεία προετοιμάζεται και είναι σε θέση να παραχωρήσει αρμοδιότητες και να κινηθεί με σοβαρότητα για τη δημιουργία μιας πραγματικής δημοκρατίας. Η εμπειρία της χώρας μας από την περίοδο της τυπικής ανεξαρτησίας και μετά μας κάνει να αμφιβάλλουμε για κάτι τέτοιο: έτσι, η Επιτροπή που δημιουργήθηκε κατά την Ανεξαρτησία για να εκπονήσει Σύνταγμα και είχε επικεφαλής της το Μάρτυρα Μεχντί Μπεν Μπάρκα διαλύθηκε. Και η βασιλεία του Χασάν του 2ου επί των ημερών της ενδυνάμωσε την κυριαρχία της και την τυραννία της και επέβαλε συντάγματα που νομιμοποιούσαν την τυραννία και την απόλυτα μονοπρόσωπη εξουσία. Και ο Μοχάμεντ ο 6ος επιμένει εδώ και πάνω από 11 χρόνια να αρνείται τη Δημοκρατική Αλλαγή και έκανε λόγο για «εκτελεστική βασιλεία», ενώ πριν από τη συνταγματική μεταρρύθμιση το Μάρτη θέσπισε επιτροπή εκπόνησης συντάγματος που δεν εκπροσωπεί το μαροκινό λαό και που περιορίζει τους ορίζοντές του, καθώς διατηρεί για τη βασιλεία διευρυμένες εξουσίες και θα τις ενισχύει, επενδύοντάς τες με μια ιερότητα (βλ. «το εμιράτο των πιστών»-σ.μετ: όπως ονομάζεται ο θρόνος του Μαρόκου).
Για όλα τα παραπάνω, δηλώνουμε ότι το σύνθημα που πρέπει να ενώνει το Κίνημα 20 Φλεβάρη, και που θα το σώσει από την παρέκκλιση και την παραίτηση από τα αιτήματά του, είναι η δημιουργία ενός δημοκρατικού συστήματος και πως θα πρέπει να αφήσει στην άκρη το ζήτημα της μορφής του συστήματος στην παρούσα φάση, και να επικεντρώσει τις προσπάθειές του στην κινητοποίηση των εκμεταλλευόμενων μαζών οι οποίες έχουν συμφέρον από την πραγματική δημοκρατική αλλαγή.
Αμπντάλα Ελ Χαρίφ
Πανεθνικός Γραμματέας του Δημοκρατικού Δρόμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου