Αντίο Βικ – «Γάζα Μείνε Ανθρώπινη»

Ούτε δάκρυα, ούτε γροθιές, ούτε τραγούδια, ούτε πυροβολισμοί μπορούνε να ξεθυμάνουν την λύπη και την οργή συνάμα που προκαλεί ο άδικος χαμός του Βιττόριο Αρριγκόνι. Του Βικ, όπως τον φωνάζαμε, του Ιταλού ανοιχτόκαρδου γεροδεμένου παληκαριού που πολλοί Έλληνες και διεθνείς ακτιβιστές είχαμε γνωρίσει πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2008, σε αυτό το ταξίδι των δύο καϊκιών που θα έσπαγε μετά 40 χρόνια τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας από το Ισραήλ.

Ο Βιττόριο είχε αφιερώσει ολάκερα τη ζωή του στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού μέσα από το ISM (Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης), πιστός στις διεθνιστικές και κομμουνιστικές του ιδέες που δεν έκρυβε ούτε στη Γάζα, φορώντας πάντα στο καπέλο του ή στο πέτο του την κονκάρδα του PFLP (Λαϊκού Μετώπου). Με το μπλογκ του (guerillaradio.iobloggo.com), τις ανταποκρίσεις του στο Il Manifesto και στο Peacereporter, τα βιβλία του και τη σελίδα του στο facebook, έγινε από τις πιο δυνατές φωνές του λαού της Γάζας τα τελευταία χρόνια προς στον έξω κόσμο. Πήγε, έζησε, αγωνίστηκε, τραυματίστηκε, φυλακίστηκε και απελάθηκε από τους Ισραηλινούς και τελικά πέθανε ανάμεσα στο λαό για τον οποίο ανέπνεε, στη χώρα που είχε κάνει πατρίδα του. Ο Βιττόριο έμεινε από εκείνο το ταξίδι τον Αύγουστο του 2008, συνεχόμενα σχεδόν στην Γάζα με ένα μόνο διάλλειμα δύο μηνών. Όταν τον συνέλαβαν και τον απέλασαν οι Ισραηλινοί για πολλοστή φορά μετά από επιδρομή τους σε Παλαιστινιακά ψαροκάικα στα οποία επέβαινε για προστασία ο Βικ. Επέστρεψε όμως σύντομα και βρέθηκε εκεί κατά τη διάρκεια της σφαγής της Ισραηλινής επιδρομής το Δεκέμβρη ‘08 – Γενάρη ‘09.

Η κραυγή του τίτλου του βιβλίου του, που κατέγραφε την θηριωδία των βομβαρδισμών, Γάζα: Μείνε Αθνρώπινη (Gaza: Stay Human), αποτελεί μικρό δείγμα του ήθους, της συνείδησης και της αγωνιστικότητας του. Ακριβώς το αντίθετο από αυτά των δειλών δολοφόνων του, που δεν τήρησαν ούτε καν την προθεσμία που είχαν δώσει (Παρασκευή 15/4, 5μμ) και τον σκότωσαν ώρες μετά τη σύλληψη του, όταν ένοιωσαν την πίεση και την κατακραυγή του λαού της Γάζας για την ενέργεια τους πάνω τους και τον κλοιό που θα τους αποκάλυπτε να στενεύει. Το να χαρακτηρίσει κανείς τραγική την ειρωνεία να δολοφονηθεί από «παλαιστινιακά χέρια» (άραγε;;;) είναι λίγο. Δείγμα ίσως και αυτό του παραλογισμού που γεννάει η μαζική «απαγωγή» και φυλάκιση 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων στη λωρίδα της Γάζας από το φασιστικό κράτος του Ισραήλ. Μακάρι οι δολοφόνοι του να είχαν κάνει όσα αυτός για το λαό τους.

Βικ, καλή ξεκούραση τώρα. Μείνε ήσυχος ότι το ανήσυχο πνεύμα σου, η αποφασιστικότητα και η τόλμη σου έχουν ρίξει γερό σπόρο και θα κάνουμε τα πάντα για να ανθίσει. Για μια λεύτερη Παλαιστίνη, για έναν λεύτερο κόσμο.

Χ.Γ.