Μέλη του Συλλόγου Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό «Ιντιφάντα» βρέθηκαν από 31 Μάρτη ως 5 Απρίλη σε αποστολή αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Οι ακτιβιστές-τριες του Συλλόγου επισκέφθηκαν την Ιερουσαλήμ και την κατεχόμενη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη, συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις εναντίον του εποικισμού των Παλαιστινιακών εδαφών και συναντήθηκαν με εκπροσώπους λαϊκών επιτροπών αγώνα και άλλων οργανώσεων. Ακολουθεί ανταπόκριση από το μέλος της αποστολής του Συλλόγου Ιωάννα Ραδαίου.
«Ο καιρός της γρήγορης νίκης στη Μέση Ανατολή, τελείωσε». Με αυτά τα λόγια, μας υποδέχτηκε ο Nassar Ibrahim στα γραφεία του AIC στην Βηθλεέμ, ανοίγοντας την συζήτηση για την σημερινή κατάσταση στην Παλαιστίνη. Η αίσθηση που επικρατούσε σε όλη την διάρκεια της κουβέντας μας ήταν πως πράγματι κάτι αρχίζει να αλλάζει το τελευταίο διάστημα. Οι Παλαιστίνιοι έχουν χάσει πλέον την εμπιστοσύνη τους στην ειρηνευτική διαδικασία, επικρίνουν την Συμφωνία του Όσλο, αρχίζουν να αμφισβητούν τον ρόλο της Παλαιστινιακής Αρχής και να θέτουν την άποψη πως η μόνη λύση είναι η λύση του ενός κράτους, αν και αυτό που προέχει είναι η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων τους και ιδιαίτερα το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων. Τα λαϊκά κινήματα δυναμώνουν και αποκτούν ισχύ, ένας από τους λόγους που η ΠΑ άλλαξε στάση απέναντι τους και άρχισε να δηλώνει την στήριξη της. Οι ντόπιοι οργανώνονται και συμμετέχουν σε συλλογικές δράσεις διαμαρτυρίας και αντίστασης. Η εκτίμηση του Nassar είναι πως «Το λαϊκό κίνημα θα δυναμώσει και άλλο. Το πιο κρίσιμο σημείο τη επόμενη περίοδο θα είναι η Ιερουσαλήμ. Οι εξελίξεις εκεί, θα αναγκάσουν και τις άλλες χώρες να κινητοποιηθούν ενάντια στην ισραηλινή κατοχή». Και όπως είπε και ο Sergio Yahni από το AIC στη Δυτική Ιερουσαλήμ «Δεν πρόκειται να ξεσπάσει η 3η Ιντιφάντα. Χρειάζονται χρόνια για να οργανωθεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάτι δεν προετοιμάζεται. Ίσως σε τρία-τέσσερα χρόνια να το δούμε». (Φωτ: Διαδήλωση στην al Ma'asara έξω από τη Βηθλεέμ)
Ο Dawood Hammoudeh από το Stop the Wall μας είπε: «Μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος. Στην Παλαιστίνη δοκιμάστηκε η ένοπλη αντίσταση στην 2η Ιντιφάντα και δεν πέτυχε. Τώρα επικεντρωνόμαστε σε άλλες μορφές λαϊκής αντίστασης». Η δουλειά τους κινείται στο να δημιουργήσουν λαϊκές επιτροπές σε όλες τις κοινότητες και τα χωριά στην Δυτική Όχθη, που θα μπορούν να συγκεντρώσουν όλο τον πληθυσμό, θα αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και θα σχεδιάζουν τοπικές δράσεις διαμαρτυρίας. Θα υπάρχει ωστόσο μια κεντρική επιτροπή συντονισμού και συνεργασίας. Ήδη υπάρχουν επιτροπές σε 50 χωριά και προσπαθούν να οργανώσουν και άλλες. Κάποιες από αυτές, όπως στο Bi’lin και στο Ni’lin, είναι αρκετά ενεργές και δραστήριες. Για την λύση του ενός ή δύο κρατών, μας απάντησε «Πάντα ήμουν υπέρ του ενός κράτους, όπως όλοι οι αριστεροί. Τώρα, εκ των πραγμάτων, η λύση των δύο κρατών δεν είναι εφικτή. Μιλάνε για ένα βιώσιμο και με συνέχεια Παλαιστινιακό κράτος. Πως θα γίνει αυτό όταν η Δυτική Όχθη έχει κατακερματιστεί, η Γάζα είναι αποκομμένη, το Ισραήλ ελέγχει όλη την κοιλάδα του Ιορδάνη, τις φυσικές πηγές και απαγορεύουν ή ελέγχουν την τοπική παραγωγή;»
Στα ίδια πλαίσια όσον αφορά την λαϊκή αντίσταση, ήταν και οι απόψεις του Jamal Juma από το Stop the Wall. Στην ερώτηση πως το να πετάνε πέτρες θεωρείτε μη-βίαιη μορφή αντίστασης, μας είπε «Μας παίρνουν τη γη και τις περιουσίες. Τι περιμένουν; Να τους πετάμε τριαντάφυλλα; Εξάλλου εμείς δεν μιλάμε ποτέ για μη-βίαιη αντίσταση. Επιμένουμε και λέμε για μορφές λαϊκής αντίστασης». Ο ίδιος θεωρεί πως το λαϊκό κίνημα δυναμώνει, γεγονός που αρχίζει να φοβίζει τους Ισραηλινούς και είναι φανερό από τις τελευταίες επιδρομές και συλλήψεις Παλαιστίνιων και διεθνών ακτιβιστών. Μας είπε κιόλας, όταν μας περιέγραφε την επιδρομή στα γραφεία τους πριν δύο μήνες, πως το Ισραήλ ήθελε να κατατάξει το Stop the Wall στην λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Τέλος, για το θέμα των προσφύγων μας είπε «Οι Ισραηλινοί θα χαιρόντουσαν αν ζητάγαμε αποζημιώσεις. Είναι το πιο εύκολο πράγμα γι’ αυτούς να μας δώσουν χρήματα για τις δημευμένες περιουσίες ή τους πρόσφυγες. Εμείς δεν ζητάμε κάτι τέτοιο. Θέλουμε να γυρίσουν όλοι οι πρόσφυγες, να πάρουμε πίσω την γη μας, να σεβαστούν τα δικαιώματα μας. Γι’ αυτό θα αντιστεκόμαστε μέχρι να αναγνωρίσουν τα δικαιώματα των Παλαιστινίων».
Αξίζει επίσης να σημειωθεί και η κινητοποίηση που παρατηρείται στα κατεχόμενα εδάφη του’48. Οι Παλαιστίνιοι εκεί, προσφεύγουν στο Ισραηλινό Δικαστήριο για οποιοδήποτε θέμα προκύπτει και θίγει τα δικαιώματα τους. Είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση γι’ αυτούς, αφού δεν έχουν επαρκή αντιπροσώπευση στα τοπικά συμβούλια και κινούνται νομικά, μια χρονοβόρα και πολυδάπανη διαδικασία. Ο Sami Abou Shehadeh, πολιτικός ακτιβιστής στην Γιάφα, μας πήγε στο οικόπεδο όπου πρόκειται να κτιστεί ένας καινούριος εποικισμός 2.000 διαμερισμάτων, στην παλαιστινιακή γειτονιά Άτζαμι. «Το οικόπεδο είχε βγει σε δημοπρασία με τιμή εκκίνησης 4.000.000 NIS. Καταφέραμε και δώσαμε 4.500.000. Τελικά πλειοδότης ήταν μια εβραϊκή κατασκευαστική για 4.500.025 NIS. Αυτή την στιγμή, έχουμε προσφύγει στην δικαιοσύνη για να προσβάλλουμε την δημοπρασία. Μόνο για την προσφυγή, πληρώσαμε 45.000 NIS». Η εταιρία, όπως μας είπε ο Sami, έχει ήδη ανακοινώσει στο site της την κατασκευή μιας «καθαρής» εβραϊκής γειτονιάς στην καρδιά της Άτζαμι. (Φωτ: Άτζαμι-Σπίτι Παλαιστινιακής οικογένειας. Ο Δήμος δεν τους δίνει άδεια για παροχή νερού και ρεύματος. Το σπίτι είναι περιτριγυρισμένο από καινούργια σπίτια εποίκων)
Για τη συμμετοχή των ισραηλινών ακτιβιστών στις διαμαρτυρίες των Παλαιστινίων μας μίλησε ο Sergio. Η άποψη του είναι πως είναι μεν θετικό, γιατί κάτι αρχίζει να κινείται και μέσα στο Ισραήλ, αλλά είναι δύσκολο ακόμα να καταλάβει τις προθέσεις τους, γιατί κινούνται χωρίς πολιτική ιδεολογία και κατεύθυνση, γεγονός που μπορεί να βλάψει το παλαιστινιακό ζήτημα. Η αριστερά στο Ισραήλ απέτυχε να κινητοποιήσει τον λαό και είναι ενθαρρυντικό που οι Ισραηλινοί πήραν τέτοιες πρωτοβουλίες από μόνοι τους, αλλά πρέπει να υπάρξει πλέον και ένας συντονισμός. Ο ίδιος θεωρεί πως μεγάλο ρόλο έπαιξε και το κίνημα μποϋκοτάζ: «Οι Ισραηλινοί αρχίζουν να καταλαβαίνουν πως υπάρχει ένα τίμημα να πληρώσουν. Ακόμα και οι δεξιοί, που θεωρούν ότι ανήκουν στην Ευρώπη και χαρακτηρίζουν το μποϋκοτάζ ως αντί-σημιτικό, είναι δυσαρεστημένοι που η Δύση τους γυρίζει την πλάτη». Για το λαϊκό κίνημα στην Παλαιστίνη θεωρεί πως αποκτάει ισχύ και γι’ αυτό είναι σημαντική η αντίσταση των κατοίκων του Silwan στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, μια ιδιαίτερα δυνατή κινητοποίηση που έχει προσελκύσει την συμμετοχή αρκετών Ισραηλινών με σεβασμό στα δικαιώματα των κατοίκων.
Η λαϊκή αντίσταση λοιπόν σε τοπικό επίπεδο, με συμμετοχή από άντρες γυναίκες και παιδιά, που δοκιμάζει νέες μορφές οργάνωσης και συντονισμού ανάμεσα στις τοπικές δράσεις, είναι πια μια αναγκαιότητα, μια στρατηγική επιλογή και μια πραγματικότητα που δυναμώνει στην Παλαιστίνη σήμερα.
Αναρτήσεις
