Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ο Sukant Chandan πήρε συνεντεύξεις από δύο Παλαιστίνιες επαναστάτριες, την γνωστή Leila Khaled και την κάτοικο της Γάζας Shireen Said.
Η καταπίεση του παλαιστινιακού λαού συνεχίζεται κατά κύριο λόγο εξαιτίας της οικονομικής, στρατιωτικής και διπλωματικής στήριξης που λαμβάνει το σιωνιστικό κράτος από τις ΗΠΑ αλλά και εξαιτίας της συναίνεσης των Δυτικόφιλων κρατών της περιοχής. Μετά την κατάρρευση του αδελφού κράτους των Σιωνιστών –του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής – ο παλαιστινιακός αγώνας παραμένει ίσως ο πιο ισχυρός αγώνας ενάντια του ιμπεριαλισμού σε όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό και δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι γυναίκες της Παλαιστίνης αποτελούν κεντρικό παράδειγμα για τον ρόλο τους στον αγώνα προκειμένου να απελευθερωθούν οι ίδιες, να ελευθερώσουν τις οικογένειες τους, τις κοινότητες τους και το έθνος τους από τον ιμπεριαλισμό και τον σιωνισμό.
Η Leila Khaled ανέδειξε τον παλαιστινιακό αγώνα και τράβηξε την προσοχή του κόσμου μέσα από δύο δραματικές αεροπειρατείες, το 1969 και το 1970, στις οποίες δεν σκοτώθηκε κανείς, παρά μόνο ένας από τους συντρόφους της, ο Patrick Arguello. Η Khaled, στην αυτοβιογραφία της «Ο Λαός μου θα ζήσει» (1973), κάνει τον απολογισμό της και γράφει «Ο Patrick Arguello, 27 χρονών, πατέρας τριών παιδιών, κάτοικος της Νικαράγουα, γεννημένος στο San Francisco των ΗΠΑ, δηλώθηκε νεκρός. Τι παρακίνησε κάποιον τόσο μακριά από την Παλαιστίνη να αναλάβει αυτήν την επικίνδυνη αποστολή; Ο Patrick ήταν κομμουνιστής επαναστάτης. Η γενναία πράξη του ήταν μια χειρονομία διεθνούς αλληλεγγύης. Μια φλόγα ζωής, εξαφανίστηκε. Φώτισε τον κόσμο για μια στιγμή, άφησε τα ίχνη του στον δρόμο προς την Παλαιστίνη. Ο Arguello ζει, ο λαός μου ζει, η επανάσταση ζει!».
Η Khaled παραμένει μία από τις πιο εμπνευσμένες και με επιρροή αριστερές, αντι-ιμπεριαλίστριες γυναίκες στην μεταπολεμική περίοδο. Δραστηριοποιείται σήμερα στην ηγεσία της παλαιστινιακής επανάστασης, ως μέλος της κεντρικής επιτροπής του Λαϊκού Μετώπου και εκπρόσωπος στο Εθνικό Συμβούλιο της Παλαιστίνης.
Η άνοδος του ισλαμικού κινήματος της Χαμάς στην παλαιστινιακή επανάσταση στα μέσα της δεκαετίας του ’90, οδήγησε στον συσχετισμό του παλαιστινιακού αγώνα περισσότερο με τους ισλαμιστές της Χαμάς, παρά με τα όσα αντιπροσώπευε η Leila Khaled και οι Παλαιστίνιοι και Άραβες επαναστάτες, όπως και η Λιβανέζα κομμουνίστρια και αγωνίστρια Souha Bechara. Η πρόσφατη όμως επέτειος για τα 42 χρόνια του Λαϊκού Μετώπου στην Γάζα, που συγκέντρωσε 70.000 άτομα, εξύψωσε το προφίλ των αριστερών επαναστατών της Παλαιστίνης, καθώς και τον ρόλο των γυναικών, με την νεαρή κοπέλα , την Shireen Said να απευθύνει στρατιωτικό χαιρετισμό στην σκηνή του Λαϊκού Μετώπου, ενώ ήταν και συντονίστρια της εκδήλωσης, στο πλευρό του άντρα συντρόφου της. Σε μια συνέντευξη της, η Said μας εξήγησε λίγο το παρελθόν της, λέγοντας ότι γεννήθηκε το 1985 στον προσφυγικό καταυλισμό της Jabalya, από όπου τα «παιδιά με τις πέτρες» ξεκίνησαν την πρώτη ιντιφάντα. «Οι παιδικές μου αναμνήσεις είναι κυρίως αυτές της πρώτης Ιντιφάντα», μας είπε. Στα εφηβικά της χρόνια μπλέχτηκε σε ένα από τα φοιτητικά κινήματα που σχετίζονται με το Λαϊκό Μέτωπο. «Σπούδασα αθλητισμό στο πανεπιστήμιο Al-Aqsa. Ήμουν στο Προοδευτικό Φοιτητικό Μέτωπο Εργασίας και δούλευα με πολλούς συντρόφους, μέχρι που έγινα Γραμματέας του φοιτητικού σωματείου. Ήμουν η πρώτη γυναίκα στην Γάζα που κατέλαβε αυτή την θέση, μέσα από δημοκρατικές εκλογές. Μετά τις σπουδές μου, εργάστηκα στις επιτροπές του Σωματείου Γυναικών της Παλαιστίνης, που είναι μια προοδευτική, φεμινιστική πάλη για την απελευθέρωση της γυναίκας και προσπαθεί να τις εξισώσει με τους άνδρες σε όλα τα επίπεδα εθνικής και δημοκρατικής αναδιάρθρωσης. Παράλληλα με την ενασχόληση μου σε πολλές ΜΚΟ, σαν ακτιβίστρια για θέματα νέων, είμαι και μέλος του Προοδευτικό Σωματείου Νέων της Παλαιστίνης και παρακολουθώ μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαίδευση, στο Πανεπιστήμιο Al-Azhar».
Όπως και πολλές άλλες νέες γυναίκες σε όλο τον κόσμο, η Shireen Said εμπνεύστηκε από το παράδειγμα της Leila Khaled «Φυσικά και η συντρόφισσα Leila Khaled, σαν εθνική και διεθνής αγωνίστρια, εμπνέει όλες τις γυναίκες που ζητούν την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και μια ανεξάρτητη πατρίδα για τους εαυτούς τους και για τις μελλοντικές γενιές».
Όταν ζητήσαμε από την Khaled να σχολιάσει τα λεγόμενα της Said, μας είπε «Είμαι υπερήφανη που κάποιοι με βλέπουν σαν σύμβολο της επανάστασης. Μου δίνει περισσότερη δύναμη για τον αγώνα. Το να βλέπω μια γυναίκα να παλεύει για έναν δίκαιο σκοπό, με γεμίζει ελπίδα και κουράγιο για τον λαό μου. Οι γυναίκες δίνουν την ζωή τους στον αγώνα, στην Παλαιστίνη και αλλού».
Η Leila Khaled αποτελεί σύμβολο δέσμευσης και θυσίας για τον αγώνα, για πολλές γυναίκες της Παλαιστίνης, όπως και η Said, «Η ιστορία μου με την συντρόφισσα Khaled ξεκίνησε από το νηπιαγωγείο, όταν μαθαίναμε τα εθνικά τραγούδια της Ιντιφάντα, τους μάρτυρες και τους ήρωες μας, όπως ήταν η Leila, ο Ghassan Kanfani και οWadi Haddad. Καθώς μεγάλωνα, μεγάλωνε και το ενδιαφέρον μου και η αγάπη μου για την Leila. Ήθελα να ξέρω τα πάντα γι’ αυτήν. Παρόλο που δε είχα την ευκαιρία να την συναντήσω, με ενέπνευσε και αισθανόμουν υπερήφανη γι’ αυτήν. Σαν γυναίκα, έλεγε πως κανένας δεν μπορεί να την εμποδίσει να πάρει μέρος στις πιο δύσκολες μορφές αγώνα, μαζί με τους άντρες. Η συντρόφισσα Leila είναι παράδειγμα για μένα και για πολλές γυναίκες».
Στην ιστορική στιγμή που ζουν σήμερα οι Παλαιστίνιοι, πολλές αρχές και ηθικές άξιες της επαναστατικής αριστεράς, αντιμετωπίζονται από την παραδοσιακή μουσουλμανική και αραβική κοινωνία σαν ξένες ή περιττές επιρροές από τα δυτικά πρότυπα και ιδανικά. Γι’ αυτό και η συμμετοχή της Said στην εκδήλωση του Λαϊκού Μετώπου, δεν ήταν εύκολη υπόθεση «Εξαιτίας της συντηρητικής και παραδοσιακής κοινωνίας μας, φοβόμουν να αντιμετωπίσω όλο αυτό το μεγάλο κοινό, αλλά και γιατί ήταν η πρώτη φορά που μια νέα κοπέλα φοράει στρατιωτική στολή σε μια τέτοια εκδήλωση. Ωστόσο, επέμενα να ζήσω μια τέτοια εμπειρία».
Η Said μας εξήγησε πως το πείσμα και η αποφασιστικότητα των μαζών στην περσινή βάρβαρη σφαγή της Γάζας, επηρέασε την απόφαση της. «Η σιωνιστική σφαγή στην Γάζα τον Ιανουάριο του 2009, έχει αφήσει νωπές μνήμες στις καρδιές και το νου των ανθρώπων και γι’ αυτό ήθελα να περάσω το μήνυμα ότι παρ’ όλους τους σκοτωμούς, τις καταστροφές και την τρομοκρατία του σιωνιστικού πολέμου, διαβεβαιώνουμε ότι οι άντρες και οι γυναίκες μας στέκονται δίπλα-δίπλα στην αντίσταση, που είναι ο δρόμος μας για την απελευθέρωση και την ανεξαρτησία μας. Χάρηκα που η παρουσία μου στην εκδήλωση μπόρεσε να περάσει αυτό το μήνυμα σε εκατομμύρια ανθρώπους από όλο τον κόσμο, μέσα από την τηλεόραση και το internet. Η οικογένεια μου ένιωσε περήφανη για μένα».
Η Khaled τονίζει την σημασία υπεράσπισης των εκατοντάδων γυναικών που βρίσκονται στις φυλακές «Σκέφτομαι τις γυναίκες που βρίσκονται στις φυλακές του Ισραήλ, τις γυναίκες που αποτελούν ζωντανή απόδειξη των βασανιστηρίων και της καταπίεσης της κατοχής, και την ίδια στιγμή είναι παραδείγματα κουράγιου και θάρρους».
Όταν ζητήσαμε από την Said να στείλει ένα μήνυμα σε όλες τις γυναίκες για την Παγκόσμια Ημέρα ης Γυναίκας, μας είπε «Πρώτα από όλα θέλω να στείλω τους χαιρετισμούς μου σε όλες τις γυναίκες, που αγωνίζονται ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό και να τους πω ότι ο δρόμος μας είναι μακρύς και δύσκολος και απαιτεί στρατηγικές πολύ καλά μελετημένες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το καπιταλιστικό σύστημα καταπιέζει και εκμεταλλεύεται τις γυναίκες, αφαιρώντας τους την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γι’ αυτό πρέπει να μείνουμε πιστές στις ανθρώπινες αξίες μας και τις προοδευτικές πολιτικές μας, να μείνουμε ενωμένες και δυνατές μέσα από την επαναστατική αριστερά, για να επιτύχουμε τους σκοπούς μας. Είναι ο μόνος δρόμος για να κερδίσουμε την ελευθερία μας, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη για μας, για τις οικογένειες μας και τα παιδιά μας».
Το μήνυμα της Khaled επικεντρώθηκε στις γυναίκες της Παλαιστίνης, ειδικά σε εκείνες της Δυτικής Όχθης και της Γάζας και στον ρόλο τους για την ενότητα των πολιτικών παρατάξεων, ειδικά της Χαμάς και της Φατάχ, μια διαδικασία αναθεώρησης και ενότητας στην οποία το Λαϊκό Μέτωπο έχει κεντρικό ρόλο «Σε αυτή την πολιτική στιγμή, το πιο σημαντικό ζήτημα είναι να ενώσουμε τον λαό μας για να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία της κατοχής και οι ενωμένες μάζες να πολεμήσουν την κατοχή. Η μάχη με την κατοχή απαιτεί όλα τα παλαιστινιακά κόμματα να είναι ενωμένα. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τον ρόλο των παλαιστινιακών μαζών στην επίτευξη αυτής της ενότητας, με το να ασκήσουν πίεση μέσα από δημοκρατικούς και κοινωνικούς τρόπους σε όλες τις παρατάξεις και ειδικά στην Χαμάς και την Φατάχ. Οι γυναίκες στην Παλαιστίνη επηρεάζονται αρνητικά από αυτούς τους διαχωρισμούς, καθώς πολλές οικογένειες είναι μοιρασμένες. Γι’ αυτό και επιμένω ότι οι γυναίκες στην Παλαιστίνη πρέπει να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα της ένωσης και τον ρόλο που πρέπει να παίξουν στην επίτευξη αυτής της ένωσης».
Αναρτήσεις
