Έναν χρόνο μετά τη μαζική αιματηρή επίθεση του Ισραήλ, ο αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας γίνεται ασφυκτικότερος και η διακυβέρνηση της Χαμάς όλο και πιο φονταμενταλιστική. Ως αντίβαρο, αναπτύσσεται μια νέου τύπου αντιπολίτευση. Εκφραστής της, το γνωστό από παλιά Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP).Ο Τσε είναι το πρότυπό του·οι κόκκινες σημαίες, το σύμβολό του η συντριπτική ήττα του κράτους του Iσραήλ, ο κατ’ αρχήν στόχος – και η δημιουργία ενός ανεξάρτητου, κοσμικού κράτους (έτη φωτός μακριά από το ισλαμικό εμιράτο που οραματίζεται η Χαμάς), ο τελικός σκοπός του.
Συναντήσαμε τον ηγέτη του στη Λωρίδα της Γάζας και µας εξήγησε τη στρατηγική τής οργάνωσης που ευελπιστεί να αναλάβει ρόλο ρυθμιστή, ως ο τρίτος πόλος ανάμεσα στον ισλαμικό εξτρεμισµό της Χαμάς και στα παιχνίδια της Φατάχ µε τη ∆ύση.
Δύο ολόκληρες μέρες µας κρατούσαν στρατιώτες της Χαμάς καθηλωμένους, 300 μέτρα από την πρώτη πύλη των συνόρων της Γάζας µε την Αίγυπτο. ∆εν µας άφηναν ούτε να πλησιάσουμε τον έλεγχο διαβατηρίων. Ταυτόχρονα, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της ντε φάκτο κυβέρνησης µας διαβεβαίωναν τηλεφωνικά ότι είμαστε ελεύθεροι να περάσουμε και έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν τι συμβαίνει! Κάποιον κάλο είχαμε πατήσει – και υποψιαζόμαστε ποιον.
Αντίθετα από άλλες δημοσιογραφικές αποστολές, κινηθήκαμε µόνοι µας μέσα στη Γάζα και μιλήσαμε, ασυνόδευτοι, µε απλούς ανθρώπους που διαμαρτύρονται για το θεοκρατικό ισλαμικό καθεστώς, στο μοντέλο του Ιράν, που οικοδομεί η Χαµάς. Ακούσαμε ιστορίες βίας και αυταρχισμού. Είδαμε ότι μέσα στην ίδια την επικρατούσα οργάνωση υπάρχουν διαφορετικές, πιο μετριοπαθείς απόψεις – που πνίγονται από τους φανατικούς.
Ένα απλό παράδειγμα: στις αρχές της σχολικής χρονιάς ομάδες κομματικών στελεχών της Χαμάς επισκέφθηκαν σχολεία και απείλησαν πως, αν όλες οι μαθήτριες δεν φορούν μαύρο φόρεμα μέχρι τους αστραγάλους και λευκή μαντίλα στο κεφάλι, θα τιμωρηθούν σκληρά οι δάσκαλοι. Γονείς και µη κυβερνητικές οργανώσεις απευθύνθηκαν στο υπουργείο Παιδείας, ζητώντας να μάθουν πότε βγήκε αυτή η εντολή. Πήραν την απάντηση ότι δεν υπάρχει τέτοια εντολή. Παρ’ όλα αυτά, οι αυτόκλητοι επιθεωρητές κατάφεραν να περάσουν το μέτρο. Παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν πάρα πολλά.
Θα μπορούσε κανείς να δικαιολογήσει τη στροφή προς την ισλαμική θεοκρατία (που, έτσι κι αλλιώς, προβλέπεται στον καταστατικό χάρτη της Χαμάς) από το µίσος προς τους Ισραηλινούς, που πνίγουν τη Γάζα µε έναν ασφυκτικό και καταδικασμένο ακόμα και από τον ΟΗΕ αποκλεισμό. Από την αδιαφορία της ∆ύσης προς τα δεινά των Παλαιστινίων. Από τους νεκρούς και τους ασθενείς που συσσωρεύονται είτε από τις άμεσες επιθέσεις του Ισραήλ είτε από τις ολοένα και μεγαλύτερες ελλείψεις σε τρόφιμα, φάρμακα και πόσιμο νερό.
Όμως, στους δρόμους της Γάζας δεν κυματίζουν µόνο οι πράσινες σημαίες της Χαμάς. Εντυπωσιακά πολλές για τα ιστορικά εκλογικά ποσοστά του κόμματος (4,2% στις εκλογές του 2006) είναι οι κόκκινες σημαίες του μαρξιστικού Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP).
Η πολιτική, όπως η φύση, απεχθάνεται τα κενά. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο, το 2007,µεταξύ της Χαμάς και της Φατάχ (της άλλης μεγάλης παλαιστινιακής οργάνωσης, που σήμερα είναι ντε φάκτο κυβέρνηση στη ∆υτική Όχθη), έναν εμφύλιο µε πολλά θύματα, που τελείωσε µε την απαγόρευση δράσης της Φατάχ μέσα στη Γάζα, πολλοί Γαζίτες –που δεν θέλουν να ζουν σε ένα ισλαμικό εμιράτο– έμειναν χωρίς εκπροσώπηση. Βλέποντας, όμως τους ισλαμιστές να προωθούν όλο και πιο ακραία μέτρα διακυβέρνησης, στράφηκαν σιγά-σιγά στους μαρξιστές του PFLP.
Σήμερα οι σχέσεις Χαμάς - Λαϊκού Μετώπου είναι τεταμένες. Και οι δύο πλευρές απεύχονται μια βίαια αντιπαράθεση μεταξύ τους και προτάσσουν την ενότητα απέναντι στον κοινό εχθρό, το Ισραήλ. Αλλά στην πράξη είναι συχνές οι προστριβές. ∆ύο φορές μέσα στις έξι ημέρες που μείναμε στη Γάζα κάλεσε η ασφάλεια τον Ντολφ Σουέρτζο, µέλος της Κεντρικής Επιτροπής και διευθυντή του ραδιοφωνικού σταθμού του PFLP, και τον απείλησε. Αιτία, την πρώτη φορά, ήταν ένα αντιθεοκρατικό του σχόλιο, που καυτηρίαζε τον εξαναγκασμό σε γάμο ως δεύτερων, τρίτων ή τέταρτων συζύγων, ο οποίος αφορούσε χήρες των νεκρών της αντίστασης. Τη δεύτερη, επειδή το ραδιόφωνο έπαιξε στις 3 Ιανουαρίου, την ημέρα των γενεθλίων της Φατάχ (που θεωρείται και αρχή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Παλαιστινίων), τραγούδια της Φατάχ. Μια σύλληψη ή μια βίαιη συμπεριφορά απέναντι σε κάποιο στέλεχος του Λαϊκού Μετώπου θα μπορούσε να γίνει η σπίθα που θα ανάψει πυρκαγιά.
«Είμαστε καλοί, αλλά αν χρειαστεί να γίνουμε κακοί, θα γίνουμε πολύ κακοί!» µου είπε κάποια στιγμή ένα στέλεχός τους. Η ιστορία του Λαϊκού Μετώπου δείχνει, άλλωστε, πως η βία δεν αποτελεί εμπόδιο γι’ αυτούς τους αριστερούς που υμνούν τον Τσε Γκεβάρα περισσότερο και από τους θεωρητικούς του μαρξισµού. Ιδρύθηκε το 1967 από τον Ζορζ Χαμάς, ως συνέχεια προϋπαρχουσών εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων. Έγινε νωστό τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, από μια σειρά εντυπωσιακών και συχνά αιματηρών αεροπειρατιών. Από αυτές αναδείχθηκε η πιο γνωστή παλαιστίνια αντάρτισσα, η Λέιλα Χάλεντ. Μετά τη δεύτερη ιντιφάντα (το 2001) έκανε αρκετές επιθέσεις µε βομβιστές αυτοκτονίας εναντίων Ισραηλινών, προκαλώντας πολλά θύματα. Θεωρείται από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. τρομοκρατική οργάνωση.
Ο Ζορζ Χαμπάς αποσύρθηκε από γενικός γραμματέας του Λαϊκού Μετώπου το 2000. Τον διαδέχθηκε ο Αμπού Αλί Μούσταφα, που σκοτώθηκε τον επόμενο χρόνο στο γραφείο του, στη Ραμάλα της ∆υτικής Όχθης, από ρουκέτες ισραηλινού ελικοπτέρου. Τότε, για εκδίκηση, το Λαϊκό Μέτωπο σκότωσε έναν εθνικιστή ισραηλινό υπουργό. Μετά εξέλεξε νέο γενικό γραμματέα, τον Αχµέντ Σααντάτ. Τρεις μήνες μετά την ανάληψη της ηγεσίας, συνελήφθη από την Παλαιστινιακή Αρχή του Γιάσερ Αραφάτ, έπειτα από πιέσεις των ΗΠΑ. Κρατήθηκε σε φυλακή της Ιεριχούς, παρά την αντίθετη απόφαση του ανώτατου παλαιστινιακού δικαστηρίου – μέχρι που, το 2006,µε μια στρατιωτική επιχείρηση του ισραηλινού στρατού και έπειτα από δεκάωρη πολιορκία της φυλακής, η οποία προκάλεσε αρκετά θύματα,«αποσπάστηκε» σε ισραηλινή φυλακή.
Αν και πάντα δεύτερη σε μέγεθος δύναμη μέσα στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) μετά τη Φατάχ (η Χαμάς δεν ανήκει στην PLO), είχε προβλήματα μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, την άνοδο των ισλαμιστών και επειδή αντιτάχθηκε στη συμφωνία του Όσλο (σ.σ.: η συμφωνία του 1993 προέβλεπε έναν βαθμό αυτοδιοίκησης των παλαιστινιακών περιοχών, μερική απόσυρση ισραηλινών στρατευμάτων και διαπραγματεύσεις για τους πρόσφυγες, τους εποίκους, τα μελλοντικά σύνορα κ.λπ.). Όμως, φαίνεται ότι τώρα αυτά είναι παρελθόν και στρατολογεί νέα µέλη από πανεπιστήμια και αστικές περιοχές.
Στις 12 ∆εκεµβρίου η συγκέντρωση για τα γενέθλια του Λαϊκού Μετώπου στη Γάζα ήταν η μεγαλύτερη εδώ και πολλά χρόνια. Συμμετείχαν σύμφωνα µε µία εκτίμηση 70.000 και σύμφωνα µε άλλη 40.000 άτομα. Ανάμεσά τους και πολλές γυναίκες µε ακάλυπτο κεφάλι – σύμβολο κοσμικής ιδεολογίας, σε μια περιοχή του κόσμου όπου λιγότερο από µία στις χίλιες εμφανίζεται χωρίς μαντίλα ή νικάμπ. Κατά κάποιον τρόπο, προκαλούσε την παντοδυναμία της Χαμάς. ∆εν δείχνει καθόλου τυχαία μια μικρή λεπτομέρεια: ακριβώς πίσω από τον κεντρικό ομιλητή δρα Ραμπάχ Μοχάνα, ηγέτη του Λαϊκού Μετώπου της Γάζας (έτσι, ώστε να βρίσκεται πάντα στο πλάνο των πολλών τηλεοπτικών σταθμών που κάλυπταν το γεγονός), στεκόταν περήφανη μια νεαρή Παλαιστίνια µε ξέπλεκα μακριά μαλλιά και ένα κόκκινο μπερέ.
Το Λαϊκό Μέτωπο είναι πλέον η ντε φάκτο αξιωματική αντιπολίτευση στη Γάζα, αλλά και στη ∆υτική Όχθη, όσο το αίμα χωρίζει τους κυβερνώντες των δύο περιοχών. Αν προκηρυχθούν κάποτε ενιαίες εκλογές στα παλαιστινιακά εδάφη, θα αποτελέσει τον τρίτο πόλο και, πιθανότατα, το ρυθμιστή των εξελίξεων. Αν (κάτι που όλοι οι Παλαιστίνιοι απεύχονται) συνεχίσουν να υπάρχουν δύο διαφορετικά και υποτελή στο Ισραήλ «κρατικά» μορφώµατα, το αίμα θα συνεχίσει να ρέει...
Ραµπάχ Μοχάνα
«Τη Γάζα δεν την κυβερνούν οι πολιτικοί της Χαμάς,
αλλά η περιορισμένη ευφυΐα των ενόπλων της»
Ένας γιατρός που θέλησε να επουλώσει όχι µόνο τις πληγές των ασθενών του, αλλά ενός ολόκληρου λαού. Ο ηγέτης του PFLP στη Λωρίδα της Γάζας μάς δέχτηκε στο σπίτι του και µε τρεις όρους μάς περιέγραψε το όνειρό του: σοσιαλισμός, δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα. Προφανώς, τόσο αυτός όσο και η οργάνωσή του έχουν μπροστά τους μεγάλη πορεία να διανύσουν.
Ο δρ Ραμπάχ Μοχάνα μάς υποδέχτηκε στο σπίτι του και µας πρόσφερε κουσκούς. Ήταν ένα διαµέρισμα σε μια μικροαστική πολυκατοικία στην Πόλη της Γάζας – φτωχικό σε σχέση µε αντίστοιχα αθηναϊκά διαμερίσματα, πολυτελές σε σχέση µε τους προσφυγικούς καταυλισμούς και τις παράγκες που έχει κοντά του.
Αυτό που µου έκανε εντύπωση ήταν ότι δεν υπήρχε (εμφανής, τουλάχιστον) φρούρηση. Περίεργο για έναν άνθρωπο που έχει πολλούς και ισχυρούς θανάσιμους εχθρούς – ανάμεσά τους µία από τις πιο καλολαδωµένες στρατιωτικές μηχανές του κόσμου, το Ισραήλ. Περισσότερη εντύπωση έκανε το γεγονός ότι, σαν περιποιητικός οικοδεσπότης, αρνήθηκε να µας αφήσει να πάρουμε ταξί και µας οδήγησε ο ίδιος, χωρίς οδηγό, φρουρό ή συνοδεία, πίσω στην πανσιόν μας. Πολλά στελέχη, ανάμεσά τους και ένας γενικός γραμματέας του Λαϊκού Μετώπου, έχουν σκοτωθεί στα 42 χρόνια που δρα η οργάνωση. Άλλοι, όπως ο νυν γενικός γραμματέας, σαπίζουν στις φυλακές, αλλά ο δρ Μοχάνα, ηγέτης του PLFP στη Γάζα, δεν δείχνει να φοβάται.
Την ίδια ώρα, η στρατιωτική πτέρυγα έστελνε ρουκέτες στο Ισραήλ και εκείνο απαντούσε µε πυραύλους αέρος εδάφους. Ο δρ Μοχάνα, ενδοκρινολόγος και πρώην διευθυντής νοσοκομείου, αγαπητός από πολλούς γιατί περιέθαλπε δωρεάν ασθενείς, έχει πια επιλέξει αποκλειστικά την πολιτική δράση.
Γιατί εγκαταλείψατε την ιατρική για την πολιτική δράση;
«Πριν από δέκα χρόνια μια γυναίκα ασθενής, μετά την εξέταση, μου είπε πως δεν είχε χρήματα να επιστρέψει στο σπίτι της, στο νότιο τµήμα της Λωρίδας της Γάζας. Τότε κατάλαβα ότι η ιατρική δεν ήταν αρκετή για να βοηθήσω το λαό µας και αφιερώθηκα στην πολιτική. Σήμερα στο σπίτι µου δεν υπάρχει ούτε ένα στηθοσκόπιο».
Πώς θα περιγράφατε εν συντομία την πολιτική κατάσταση μέσα στη Γάζα;
«Τώρα βρισκόμαστε σε μια μοναδική κατάσταση. Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που έχουμε διαχωρισμό: πολιτικό µε δύο κυβερνήσεις, γεωγραφικό και ψυχολογικό μεταξύ Γάζας και ∆υτικής Όχθης. Βλέπουμε ανθρώπους να σκέφτονται ότι οι δύο παλαιστινιακές περιοχές είναι κάτι διαφορετικό, και αυτό αντανακλάται και μέσα στα πολιτικά κόμματα, το δικό µας PFLP, τη Φατάχ και τη Χαμάς. Μερικές φορές για ολόκληρο το εθνικό µας θέμα σκεφτόμαστε µε έναν «γαζίτικο» τρόπο».
Εξαιτίας του αποκλεισμού της Γάζας;
«Ναι, αυτό είναι το ένα. Οι κάτοικοι της Γάζας υποφέρουν από τέσσερις παράγοντες. Πρώτο,η ισραηλινή επιθετικότητα, η πολιορκία, οι επιθέσεις...∆εύτερο, είναι η διχοτόμηση [της Παλαιστίνης] η ίδια. Τρίτο, η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, µε τη μεγάλη φτώχεια και την ανεργία. Τέταρτο, ο τρόπος που η Χαμάς προσπαθεί να κυβερνήσει τη Γάζα, με έναν δικό της μουσουλμανικό τρόπο. Καταπιέζει καθημερινά τους ανθρώπους. Η διοίκηση δεν εκφράζει όλο τον κόσμο της Χαμάς, αλλά μια ιδιαίτερη φραξιονιστική νοοτροπία. Ο στρατός, η αστυνομία, τα δικαστήρια έχουν αυτήν τη νοοτροπία. Αυτό που το κάνει χειρότερο είναι ότι δεν ηγούνται οι πολιτικοί της Χαμάς, αλλά ένοπλοι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι περιορισμένης διανοητικότητας, εξουσιάζονται από το ισλαμιστικό ζήτημα. Υπάρχουν πολιτικοί άνδρες της Χαμάς που δεν έχουν αυτήν τη στάση, αλλά δεν μπορούν να κάνουν πολλά.
Για παράδειγμα, η Χαμάς επιτρέπει στο PLFP να δουλεύει ελεύθερα, αλλά αυτή η ελευθερία είναι µόνο μέσα στο πλαίσιο που η νοοτροπία της Χαμάς επιτρέπει. ∆εν καταλαβαίνουν ότι μέσα σε έναν εθνικό αγώνα πρέπει να υπάρχει συνεργασία όλων των δυνάμεων για να αντιμετωπίσουμε το Ισραήλ. Πιστεύουν ότι η Χαμάς μπορεί να τα κάνει όλα, αλλά αυτό είναι ηλίθιο κατά τη γνώμη µου. Είναι το ίδιο σκεπτικό µε τους Αδελφούς Μουσουλµάνους (σ.σ.: υποστηρικτές και πρότυπα της Χαμάς στην Αίγυπτο).∆εν σκέφτονται το εθνικό πρόβληµα.Kύριο μέλημά τους είναι να εγκαταστήσουν ισλαμικό καθεστώς και γι’ αυτό έχουν συνεργαστεί µε τους Αμερικανούς».
Το Λαϊκό Μέτωπο θεωρείται ο τρίτος πόλος μεταξύ Χαμάς και Φατάχ. Ποια είναι η πολιτική στάση του σ’ αυτήν τη διαμάχη;
«Στην εκδήλωση για τα γενέθλια του Μετώπου είχαμε δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Η συμμετοχή ήταν τα δύο τρίτα από την αντίστοιχη της Χαμάς. Αυτό ήταν αποτέλεσμα τόσο της πολιτικής µας θέσης εναντίον του Αμπού Μάζεν (σ.σ.: του Μαχμούντ Αμπάς, προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής, με εξουσία µόνο στη ∆υτική Όχθη). Είμαστε εναντίον της χρήσης βίας για εσωτερικές διαφορές, υπέρ της συμφιλίωσης, υπέρ του σοσιαλισμού µε δημοκρατικά μέσα και εναντίον της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τέλος, και αυτό είναι το πιο σημαντικό, κάνουμε τη δουλειά µας µε την ένοπλη δράση εναντίον του Ισραήλ.
Μετά το Όσλο, οι Ισραηλινοί στοχοποιούν όχι µόνο την ένοπλη αντίσταση, αλλά και όσους μιλάνε γι’ αυτήν και την υποστηρίζουν. Στοχοποιούν ακόμα και την ιδέα της αντίστασης, όχι µόνο τις πράξεις. Στοχοποιούν και τις υποδομές του παλαιστινιακού λαού – και αυτό έγινε καθαρότερο τους τελευταίους μήνες».
Κρατάτε τους οπαδούς σας σε ένα είδος εφεδρείας;
«Οι δικοί µας ένοπλοι είναι μυστικοί λόγω συνθηκών. Αναγκαζόμαστε να χτίζουμε μια μυστική υποδομή για την αντίσταση. Αλλά σκοπός τους είναι να βλάπτουν µόνο το Ισραήλ, όχι τον δικό µας λαό ή άλλες οργανώσεις. Πιστεύουμε στη συνεργασία των πραγματικών αντιστασιακών οργανώσεων. Παλιότερα ήμασταν η τρίτη δύναμη μετά τη Χαμάς και τη Φατάχ, µε μεγάλη απόσταση από αυτές. Όμως, τώρα η απόσταση μειώνεται καθαρά. Μπορείτε να το δείτε παντού».
Ποια είναι η θέση σας για τις εκλογές;
«Φοβάμαι ότι ο Αμπού Μάζεν, οι Αμερικανοί, οι Ισραηλινοί και οι Αιγύπτιοι θα θέσουν όρο όσοι συμμετέχουν να έχουν δεχτεί τη συμφωνία του Όσλο, την οποία εμείς στις εκλογές του2006 δεν είχαμε δεχτεί».
Πιστεύετε ότι δεν μπορούν να γίνουν εκλογές πριν κατορθωθεί εθνική συμφιλίωση;
«Ακριβώς. Πρέπει πρώτα να διορθωθεί αυτός ο διαχωρισμός ή να συμβεί κάτι που θα τον διορθώσει.∆υστυχώς,βλέπουµε μερικά άτομα στη Χαμάς και στη Φατάχ που, για προσωπικά συμφέροντα, είναι αντίθετα µε τον τερματισμό του διαχωρισμού».
Ο ηγέτης του κόμματός σας, ο Αχμέντ Σααντάτ, είναι στη φυλακή. Βλέπετε την πιθανότητα να απελευθερωθεί στο μέλλον, ακόμη και ως εξόριστος από την Παλαιστίνη;
«Η Χαμάς μάς έχει διαβεβαιώσει ότι είναι στην κορυφή της λίστας (σ.σ.: για την ανταλλαγή µε τον ισραηλινό στρατιώτη Σαλίτ). Αλλά δεν ξέρω. Η συμφωνία ανταλλαγής, προς το παρόν, αντιμετωπίζει προβλήματα. Ελπίζω να γίνει. Πιστεύω ότι, τελικά, το θέμα Σαλίτ θα λυθεί. Ίσως σε μερικούς μήνες, αλλά στο τέλος θα λυθεί».
Μιλώντας µε ανθρώπους στο δρόμο και από αυτά που λέτε, διαφαίνεται ένα αίτημα για επιστροφή σε κοσμική εξουσία. Πιστεύετε ότι θα γίνει; Πώς θα το δει η Χαμάς;
«Η Χαμάς κέρδισε μεγάλη υποστήριξη το 2006 – όχι επειδή είναι ένα σταθερό πολιτικό κόμμα, αλλά εξαιτίας τριών παραγόντων. Πρώτο, έκανε εξαιρετική δουλειά αντίστασης κατά του Ισραήλ κι έτσι κέρδισε ανθρώπους που καταπιέζονταν, υπέφεραν και έβλεπαν τα παιδιά τους να σκοτώνονται.∆εύτερο,ήταν η απογοήτευση από τη διαφθορά στην εξουσία της Φατάχ. Τρίτο, η απόδοσή µας –του PFLP, της Αριστεράς και των κοσμικών γενικότερα–δεν ήταν αρκετά καλή. ∆εν πείσαμε ότι είμαστε μια εναλλακτική επιλογή.
Τώρα έχουμε υιοθετήσει το σύνθημα: “Το Λαϊκό Μέτωπο είναι εθνικό, ενωτικό, δημοκρατικό, προοδευτικό και εναλλακτικό και για τη Φατάχ και για τη Χαμάς”. Έχουμε ένα πρόβλημα, που είναι πλεονέκτημα και μειονέκτημα. Σε όλη την ιστορία του, το Λαϊκό Μέτωπο δεν βρέθηκε ποτέ υπό τον έλεγχο ενός ξένου καθεστώτος, είτε αραβικής χώρας είτε της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό κόστισε σε οικονομική και πολιτική υποστήριξη. Τώρα προσπαθούμε να πάρουμε υποστήριξη από αριστερές και αντιιμπεριαλιστικές ομάδες, αλλά δεν έχουμε ακόμα διεθνή συντονισμό».
Αν γίνουν εκλογές μετά από εθνική συμφιλίωση, εξετάζετε την πιθανότητα μιας κυβέρνησης συνεργασίας; Αν ναι, με ποιο μεγάλο κόμμα, τη Χαμάς ή τη Φατάχ;
«Αν γίνουν εκλογές θα κατέβουμε µόνοι µας. ∆εν θα πάρουμε λιγότερο από 10% σε όλη την Παλαιστίνη. Ούτε η Χαμάς ούτε η Φατάχ θα μπορέσουν να κερδίσουν αυτοδυναμία. Η θέση µας είναι να γίνει κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ όλων όσοι πολεμούν το Ισραήλ. Πρώτα πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στην κατοχή και, έπειτα, για να έχουμε μια πραγματικά δημοκρατική ζωή. ∆εν υπάρχει αληθινή δημοκρατία µε κατοχή».
Ραντεβού µε τους μαχητές του PFLP
Οι Ταξιαρχίες του Αμπού Αλί Μούσταφα είναι το ένοπλο σκέλος του Λαϊκού Μετώπου. Συναντήσαμε τρία µέλη τους σε έναν πορτοκαλεώνα της Γάζας, υπό τη συνεχή απειλή των ισραηλινών F-16.
Ο πρώτος σύνδεσμος μάς πήγε ως έναν παραθαλάσσιο και σχετικά ερημικό δρόμο. Εκεί µας περίμενε ο δεύτερος σύνδεσμος, που µ’ ένα σαράβαλο αυτοκίνητο µας οδήγησε σε μια αλάνα. Παίρνοντας ένα μονοπάτι πίσω από κάποια σπίτια μπήκαμε σε ένα περιβόλι µε κοντούλες και πυκνοφυτεμένες πορτοκαλιές και, ξαφνικά, ανάμεσα από τις φυλλωσιές, εμφανίστηκαν τρεις κουκουλοφόροι μαχητές των Ταξιαρχιών Αμπού Αλι Μούσταφα, της ένοπλης πτέρυγας του PLFP.
Πάνω από τις κουκούλες φορούν κόκκινους κεφαλόδεσμους και στο λαιμό κόκκινα μαντίλια µε τα σύμβολα της οργάνωσης, ανάμεσα στα οποία, το πορτρέτο του δολοφονημένου ηγέτη του Λαϊκού Μετώπου, από τον οποίο η οργάνωση πήρε το όνομά της. Εκείνος και ο Τσε Γκεβάρα είναι τα πρότυπά τους. ∆ύο αποθεωμένοι νεκροί.
∆ύο µέρες νωρίτερα, από κάπου εκεί κοντά, μια ομάδα τους είχε αποχαιρετήσει το 2009 εκτοξεύοντας δύο ρωσικές ρουκέτες Γκραντ εναντίον του Ισραήλ. Η μόνη οργάνωση –απ’ όσο ξέρουμε– που χρησιμοποίησε αυτό το όπλο, σαφώς αναβαθμισμένο σε σχέση µε τις αυτοσχέδιες ρουκέτες µε βιομηχανικούς σωλήνες που χρησιμοποιούν οι άλλες. Μας είπαν ότι κάθε ρουκέτα στοιχίζει 7.000 δολάρια. Όταν ρωτήσαμε «πού τις βρίσκετε;», απάντησαν αυτάρεσκα «αγοράζουμε όπλα και μέσα από το Τελ Αβίβ»!
Ο σύνδεσμος μιλάει μαζί τους. Μας εξηγεί ότι περίμενε να εμφανιστούν πολύ περισσότεροι από τρεις. «Είναι Παρασκευή πρωί και πολλοί δικοί µας έχουν πάει στο τζαμί, για να µη δίνουν στόχο στη γειτονιά» εξηγούν. Είναι περίεργο αυτό το αντάρτικο. Από τη μια, έχουν έναν πάνοπλο εχθρό, οπλισμένο µε την τελευταία λέξη θανατηφόρας τεχνολογίας· και, από την άλλη, το ισλαμικό καθεστώς της Χαμάς, που οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι κάποια στιγμή θα στραφεί εναντίον τους. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση ενός πολιτικού στελέχους του Λαϊκού Μετώπου όταν τον ρώτησα πόσοι είναι οι ένοπλοι της οργάνωσης. «∆εν ξέρω, γιατί είναι μυστικοί. Αλλά –και να ήξερα– δεν θα σου έλεγα, γιατί δεν θέλουμε να το ξέρει η Χαμάς. Έτσι µας σέβονται περισσότερο».
Έχουν διαλέξει ως τόπο συνάντησης τον πορτοκαλεώνα, ώστε να µη φαινόμαστε από ψηλά, από τα ισραηλινά µη επανδρωμένα αεροσκάφη, τις «ζενάνες», που κυριαρχούν στον εναέριο χώρο της Γάζας. Στις λίγες μέρες που ήμασταν εδώ όλο και κάποιος πύραυλος έπεφτε απ’ τον ουρανό. «∆εν σπαταλάμε τους αντάρτες, όπως οι ισλαμιστές» µας έλεγε νωρίτερα ο σύνδεσμος. «Για µας η ζωή είναι πολύτιμη. Αν χρειαστεί, να τη δώσεις για τον αγώνα – όχι πυροβολώντας F-16 µε Καλάσνικοφ για να γίνεις μάρτυρας».
Έχω την αίσθηση ότι µας παρακολουθούν, αλλά μετά, χωρίς να δω τίποτα, καταλαβαίνω. ∆εν είναι µόνο οι τρεις μασκοφόροι που µας συστήνονται µε τα nomes de guerre τους, τα πολεμικά τους ψευδώνυμα. Είναι λογικό να υπάρχουν και άλλοι τριγύρω ως σκοποί. Από τους τρεις μιλάει μόνον ο Αμπούλ Άμπεντ, 33 ετών, δέκα χρόνια αντάρτης. Είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία και επικεφαλής της ομάδας, ο «καπετάνιος».
Πώς είναι να ζείτε διπλή ζωή, πότε πολίτες και πότε μαχητές;
«Στη Γάζα κάθε πολίτης είναι αντάρτης και ο κάθε αντάρτης είναι πολίτης µε συνείδηση».
Κι ο κίνδυνος; ∆εν σκέφτεστε τις οικογένειές σας;
«Έχουμε αισθήματα για τους δικούς µας ανθρώπους. Όμως ο εχθρός είναι εκεί έξω και πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε. Οι δικοί µας, µε όσα γνωρίζουν για µας, µας στηρίζουν, ακόμα κι αν ξέρουν πως κάποια στιγμή θα πονέσουν πολύ. Ξέρουν πως πρέπει να θυσιαστούμε για να έχουν ζωή στο μέλλον τα παιδιά µας».
Αντιλαμβάνεστε την αναντιστοιχία οπλισμού και δύναμης πυρός έναντι του Ισραήλ;
«Η Ιστορία θα αποδείξει ότι εμείς θα κερδίσουμε στο τέλος. Αυτό μαθαίνουμε στην οργάνωσή µας. Οι Ισραηλινοί το ξέρουν καλά ότι μια μέρα η κατοχή θα τερματιστεί και το ίδιο το Ισραήλ θα τελειώσει».
Συνεργάζεστε µε τις Ταξιαρχίες Ιζεντίν Αλ Κασάµ, την ένοπλη πτέρυγα της Χαμάς;
«Υπάρχει πάντα συνεργασία μεταξύ των οργανώσεων όταν διεξάγεται μια μάχη στην περιοχή µας. Τις άλλες μέρες, ο καθένας ασχολείται µε τον τομέα του. Μόνο επιχειρησιακή συνεργασία έχουμε µε την Κασάμ. Στον πόλεμο υπάρχει µία επιτελική διοίκηση που την αποτελούν εκπρόσωποι όλων των οργανώσεων. Σήμερα, όμως, η κατάσταση είναι μπερδεμένη...»
Έχετε πολιτικές διαφορές;
«Ένα είναι το κοινό µας πρόβλημα: η ισραηλινή κατοχή. Οι διαφορές υπάρχουν στις επιλογές. Εμείς πιστεύουμε ότι τα όπλα µας είναι για να τα στρέφουμε εναντίον των Ισραηλινών και όχι αναμεταξύ µας».
Πιστεύετε ότι θα ανοίξει σύντομα η Γάζα;
«Όχι, αντίθετα, κάθε στιγμή μπορεί να ξεσπάσει ένας ακόμα πόλεμος. Είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Σε κάθε περιοχή της Λωρίδας της Γάζας υπάρχουν ομάδες µας».
Πόσοι είσαστε;
«Για να πολεμήσουμε το Ισραήλ δεν χρειαζόμαστε πάνω από 500 αντάρτες».
Πώς μάθατε να πολεμάτε;
«Όλοι είναι ανάγκη να διαβάζουμε, για να ξέρουμε τα σχέδια του Ισραήλ. Μελετάμε Ιστορία, στρατηγικές και τακτικές και άλλων στρατών και επαναστατικών κινημάτων – όπως, π.χ., της Κούβας και του Βιετνάμ. Όσοι έχουμε καταφέρει να βγούμε από τη Γάζα, έχουμε εκπαιδευτεί και έξω από την Παλαιστίνη, όπως στον Λίβανο και στη Λιβύη».
Μια μέρα μετά μαθαίνουμε ότι ένα μικρό κομάντο των μασκοφόρων µε τους κόκκινους κεφαλόδεσμους πλησίασε αρκετά ένα ισραηλινό φυλάκιο µε κάμερες και ρομποτικό πολυβόλο και το κατέστρεψε µε ένα αντιαρματικό βλήμα. Την ίδια μέρα ένας πύραυλος του Ισραήλ έπεσε πολύ κοντά σε τέσσερεις απ’ αυτούς, αλλά δεν τραυμάτισε κανέναν. Και η ιστορία συνεχίζεται...
Αναρτήσεις
