Τι σήμαινε ο πόλεμος της Γάζας για τους Ισραηλινούς

του Orly Halpern Πηγή:Al Jazeera 19 Γενάρη 2010

Ο Omri Buson λέει ότι το «αίμα του βράζει» κάθε φορά που ακούει για τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Χαμάς και το Ισραήλ, για την απελευθέρωση Παλαιστίνιων κρατουμένων σε ανταλλαγή του Ισραηλινού στρατιώτη Gilad Shalit. Από την δική του πλευρά, θεωρεί πως το Ισραήλ δεν θα έπρεπε να είχε σταματήσει την περσινή στρατιωτική επίθεση στην Γάζα μέχρι να απελευθερωθεί ο Shalit. «Έπρεπε να τους βλάψουμε και όχι να δείξουμε έλεος ... να καταστρέψουμε κάθε σπίτι μέχρι να βρούμε αυτόν τον στρατιώτη», λέει ο Buson, ο οποίος παράτησε την Νομική σχολή για να ανοίξει κατάστημα ρούχων στην Ιερουσαλήμ. Ο ίδιος παραδέχεται ότι τον τελευταίο χρόνο έχει αποκτήσει «εξτρεμιστικές απόψεις», εξαιτίας του πολέμου. Αλλά δεν είναι ο μόνος. Μέλη της Ισραηλινής Βουλής έχουν εκφράσει παρόμοιες απόψεις.

Η ισραηλινή επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι», άφησε πίσω της περισσότερους από 1400 νεκρούς Παλαιστίνιους, εκ των οποίων περισσότεροι από 1000 ήταν άμαχοι και ανάμεσα τους 400 παιδιά. Από την πλευρά του Ισραήλ, σκοτώθηκαν 13 από τους οποίους οι 3 ήταν άμαχοι. Οι επίσημοι στόχοι της επιχείρησης ήταν «η επιστροφή του Gilad στο σπίτι του» και ο τερματισμός των επιθέσεων στο Ισραήλ με ρουκέτες Qassam. Η επιχείρηση τερματίστηκε μετά από 22 μέρες και λόγω της διεθνούς πίεσης που δέχτηκε το Ισραήλ. Παρά το μεγάλο αριθμό των Παλαιστινίων άμαχων θυμάτων, οι περισσότεροι Ισραηλινοί πιστεύουν ότι η επιχείρηση ήταν επιτυχής. Μπορεί να μην γύρισε ο Shalit «σπίτι του», αλλά οι ρουκέτες σταμάτησαν.

Ένα χρόνο μετά την Επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι», η κόκκινη γραμμή για το τι μπορείς να κάνεις στον εχθρό σου, έχει μετακινηθεί επικίνδυνα, όπως επίσης έχουν μετακινηθεί και τα όρια του τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση στον ίδιο της το λαό. Ισραηλινές σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι η Ισραηλινή κοινωνία και η κυβέρνηση, είναι λιγότερο από ποτέ ανεκτική σε απόψεις που εναντιώνονται στις κυβερνητικές θέσεις και αντιπροσωπεύουν την γενική τάση. Τον περασμένο μήνα, ο Οργανισμός Πολιτικών Δικαιωμάτων του Ισραήλ (ACRI), στην ετήσια έκθεση για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ισραήλ και τις κατεχόμενες περιοχές, αποκάλυψε μια ανησυχητική τάση για τις προϋποθέσεις των δικαιωμάτων. «Ο συσχετισμός ολόκληρου του φάσματος των δικαιωμάτων, εξαρτάται τώρα περισσότερο από ποτέ από το τι πιστεύουμε ή λέμε, σε ποια εθνική ομάδα ανήκουμε, πόσα χρήματα έχουμε κλπ…είμαστε ελεύθεροι να εκφραζόμαστε και να διαδηλώνουμε, αρκεί να μην πούμε κάτι δυσάρεστο. Έχουμε το δικαίωμα της ίσης μεταχείρισης και τις ίδιες ευκαιρίες, αρκεί να είμαστε «πιστοί» στο κράτος», λέει το ACRI.

Στους δρόμους, οι ισραηλινές δυνάμεις ασφάλειας έχουν αρχίσει πόλεμο ενάντια στους Εβραίους διαδηλωτές και διεθνείς ακτιβιστές, που με μη βίαιο τρόπο διαμαρτύρονται για τα διαχωριστικά εμπόδια που κατασκευάζει του Ισραήλ ή για τους έποικους που έχουν καταλάβει τα σπίτια των Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Πολλοί έχουν συλληφθεί ή έχουν δεχτεί επίθεση από τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας. Από την άλλη, οι διαδηλώσεις των δεξιών που διαμαρτύρονταν για την απόφαση της κυβέρνησης να σταματήσει προσωρινά την εποικιστική δραστηριότητα, αντιμετωπίστηκαν με περισσότερη επιείκεια. Κατά την διάρκεια της επίθεσης της Γάζας, περίπου 800 Ισραηλινοί πολίτες, οι περισσότεροι από αυτούς Άραβες, συνελήφθησαν με κατηγορίες για εγκληματικές ενέργειες. Πρόσφατα, η ισραηλινή Ha’aretz αναφέρθηκε στις συλλήψεις λέγοντας ότι «είναι κακός οιωνός η συμπεριφορά το κράτους προς τους διαδηλωτές. Η ανησυχία έχει μεγαλώσει για το κατά πόσο η εικόνα του Ισραήλ είναι αυτή ενός ελεύθερου και δημοκρατικού κράτους».

Η παραβίαση των δικαιωμάτων των Ισραηλινών Εβραίων, δεν εκπλήσσει τον Neve Gordon, καθηγητή πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο Ben Gurion, ο οποίος δέχεται επιθέσεις για την κριτική που ασκεί στο Ισραήλ και το κάλεσμα για μποϋκοτάζ της χώρας του, μέχρι να τερματιστεί η κατοχή. «Ο πόλεμος από μόνος του ανέδειξε την ηθική χρεοκοπία του Ισραήλ, γιατί αν κοιτάξουμε πίσω μας θα δούμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νεκρών ήταν άμαχοι και παιδιά. Δεν νομίζω πως το να σκοτώνεις παιδιά, κάνει καλό στην ηθική της χώρας»

Ο Buson διαφωνεί: «Αν εξαρτιόταν από μένα, θα έκοβα το νερό και το ηλεκτρικό στη Γάζα, μέχρι να παραδώσουν τον Gilad. Άστους να πεινάνε και να πεθαίνουν». Λέει επίσης πως δεν είναι σύμφωνος σε μια ανταλλαγή κρατουμένων με την Χαμάς «Θα προτιμούσα να πεθάνει εκεί ο Shalit παρά να έρθουμε σε συμφωνία με την Χαμάς…δεν πρόκειται για την ζωή ενός στρατιώτη. Είναι θέμα εκφοβισμού. Πρέπει να καταλάβουν με ποιόν έχουν να κάνουν. Το γόητρο μας καταστράφηκε μετά τον δεύτερο πόλεμο του Λιβάνου. Τώρα το έχουμε αποκτήσει και πάλι».

Πράγματι, πολλοί Ισραηλινοί ενδιαφερόντουσαν να «δώσουν ένα μάθημα στην άλλη πλευρά», χρησιμοποιώντας τεράστια δύναμη που άφησε εκατοντάδες νεκρούς πολίτες και συνέτριψε τις υποδομές της Γάζας. Για την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ, καθώς και για μεγάλο μέρος της Ισραηλινής κοινής γνώμης ο πόλεμος της Γάζας ήταν για να τρομοκρατήσει μέχρι υποταγής την άλλη πλευρά, ώστε να μην τολμήσει ξανά να πειράξει το Ισραήλ. Και πολλοί πιστεύουν ότι το Ισραήλ το κατάφερε.

Ο Yehuda Shaul, διευθυντής του «Σπάζοντας την Σιωπή», της ανθρωπιστικής οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα που συγκέντρωσε μαρτυρίες των στρατιωτών για τις βιαιότητες που διέπραξαν ενώ υπηρετούσαν στα κατεχόμενα, λέει: «Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι ο στρατός και πολλοί Ισραηλινοί είναι πεπεισμένοι πως ο πόλεμος της Γάζας ήταν μεγάλη επιτυχία. Δεν μπορούν να δουν το τίμημα. Και το γεγονός ότι ο στρατός τον εκλαμβάνει σαν επιτυχία, σημαίνει πως και ο δεύτερος γύρος θα είναι παρόμοιος».

Η οργάνωση του Shaul δέχτηκε επίθεση από τον εκπρόσωπο τύπου του Ισραηλινού στρατού. Ο ίδιος όμως ελπίζει πως κάποιοι Ισραηλινοί θα καταλάβουν την σημασία των πράξεων τους και αναφέρει το γκάλοπ του Πανεπιστημίου του Tel Aviv, με θέμα Πόλεμος και Ειρήνη. Όταν δημοσιεύτηκαν οι μαρτυρίες, αμέσως μετά τον πόλεμο, ελάχιστοι Ισραηλινοί τις πίστεψαν σύμφωνα με την έρευνα. Όταν όμως το «Σπάζοντας την Σιωπή» κυκλοφόρησε την αναφορά τους γι αυτές τις μαρτυρίες τον Ιούλιο, η έρευνα έδειξε ότι ο αριθμός όσων πίστευαν ότι είναι αληθινές, αυξήθηκε από 20 σε 43%.
Παρόλα αυτά, η μεγάλη πλειοψηφία των Ισραηλινών (76%) δεν κρίνει αναγκαία μια νέα έρευνα υπό το φως αυτών των μαρτυριών. Οι δημοσκόποι θεωρούν πως αυτό ισχύει λόγω της κυρίαρχης άποψης ότι η επιχείρηση ήταν αρκετά ή πολύ επιτυχής (79%). «Οι Ισραηλινοί Εβραίοι είναι απρόθυμοι να απαντήσουν για το ηθικό ή ανθρώπινο κόστος της επιχείρησης».

Κάποιοι Ισραηλινοί που υποστήριζαν τον πόλεμο, τώρα έχουν διαφορετική άποψη. Ο Marek Glezerman, διευθυντής της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του Ιατρικού Κέντρου Rabin λέει «Νόμιζα πως θα ήταν μια μικρή επιχείρηση, για να σταματήσουν τις ρουκέτες. Αλλά κατέληξε στο να είναι ένας καταστροφικός πόλεμος, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την άλλη πλευρά και αυτό μου αφήνει ένα πικρό αίσθημα». Ο Glezerman πιστεύει πως η ησυχία είναι προσωρινή. «Η βία θα επιστρέψει. Αλλά με τι κόστος; Αυτό δεν μας έφερε πιο κοντά στην ειρήνη».

Εντωμεταξύ, ήδη κάποιοι Ισραηλινοί συζητούν για το πότε θα αρχίσει η Επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι ΙΙ»...