του Tony Karon Πηγή: www.thenational.ae 27 Δεκέμβρη 2009
Στον περσινό πόλεμο της Γάζας, που ξεκίνησε το Ισραήλ, δεν υπήρξε κανένας νικητής, αλλά πολλοί χαμένοι. Η αποτυχία να αντιμετωπιστούν οι ελλοχεύουσες αιτίες –ο οικονομικός αποκλεισμός μέσω του οποίου Ισραήλ, Αίγυπτος και ΗΠΑ ελπίζουν αν αποδυναμώσουν την Χαμάς και την ικανότητα της να εξαπολύει ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ– σημαίνουν πως εκτός του ότι κανένας δεν πήρε το μάθημα του από αυτή την βίαιη γελοιότητα, ίσως να επίκειται μια νέα επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι». Παρόλο που σκότωσε 1400 Παλαιστίνιους και άφησε άστεγους δεκάδες χιλιάδες, ενώ έχασε μόνο δέκα στρατιώτες του (οι τέσσερις από «φιλικά πυρά»), ένας από τους πιο ισχυρούς στρατούς του κόσμου, απέτυχε να πραγματοποιήσει τον κύριο σκοπό του, να
Ένα χρόνο μετά, η Χαμάς εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο της περιοχής και όχι μόνο διατηρεί την ικανότητα να εξαπολύει ρουκέτες στο Ισραήλ, αλλά το έχει πιέσει να σκεφτεί την ανταλλαγή 1000 Παλαιστίνιων κρατουμένων για τον μοναδικό στρατιώτη κρατούμενο Gilad Shalit. Η Επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι είχε κόστος και σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο. Οι ανώτατοι αξιωματούχοι του Ισραήλ, πρέπει να το σκεφτούν διπλά πριν επισκεφτούν αρκετές από τις χώρες της Δύσης, μιας και φοβούνται τα εντάλματα σύλληψης για εγκλήματα πολέμου. Ακόμα και οι σύμμαχοι στην Βρετανία και τις ΗΠΑ, πιέζουν το Ισραήλ να ερευνήσει τις κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου, που προέκυψαν από τον Δικαστή Richard Goldstone. Όλα αυτά δείχνουν πως η επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι, έστρεψε την διεθνή κοινή γνώμη εναντίον του Ισραήλ. Η ΕΕ μιλάει για αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης στα σύνορα του 1967, φανερώνοντας την έλλειψη πλέον υπομονής, που ήταν άγνωστη για τους Ισραηλινούς από την εποχή του Ariel Sharon.
Παρόλο όμως τους αυτό-τραυματισμούς του Ισραήλ, η Χαμάς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι νίκησε. Σίγουρα κέρδισε επιβιώνοντας από την σφαγή ενός δυνατού αλλά αναποτελεσματικού στρατιωτικού μηχανισμού, όμως η σύρραξη ήταν μια καταστροφή για όσους υποστήριξαν την Χαμάς. Μετά τον οικονομικό αποκλεισμό, που οδήγησε τους Παλαιστίνιους της Γάζας στην απόλυτη φτώχεια, ήρθε και ένας καταστροφικός πόλεμος. Και η παύση πυρός που τηρεί έκτοτε η Χαμάς, δεν έχει καταφέρει να τερματίσει τον οικονομικό πνιγμό που έχει επιβάλλει το Ισραήλ. Η πρόσφατη έκθεση των 16 ΜΚΟ αποκαλύπτει ότι μόνο 41 φορτηγά με οικοδομικά υλικά έχουν μπει στην Γάζα, πολύ λιγότερα από ότι χρειάζονται για να ανοικοδομηθεί η περιοχή.
Η συμβολική νίκη της Χαμάς έχει πολύ μικρή σημασία για τους Παλαιστίνιους της Γάζας, που υπομένουν την πλήρη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους και οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι η στήριξη της Χαμάς έχει αποδυναμωθεί. Η ανταλλαγή του στρατιώτη Shalit ίσως να εκτονώσει την πολιτική πίεση, αλλά χωρίς τον τερματισμό του αποκλεισμού, που θα επιτρέψει την ανοικοδόμηση και την αίσθηση μιας φυσιολογικής ζωής, η Χαμάς πρέπει να παλέψει για να αναπληρώσει τις απώλειες της σε πολιτικό επίπεδο.
Για την Φατάχ, ο πόλεμος ήταν ακόμα πιο καταστροφικός. Η ιδρυτική οργάνωση για την αντίσταση των Παλαιστινίων, κρύφτηκε στους ίσκιους, ενώ το Ισραήλ εξαπέλυε τον στρατό του ενάντια στον παλαιστινιακό πληθυσμό και οι Ισραηλινοί ισχυρίζονται πως η Φατάχ τους ενθάρρυνε, για να αποτελειώσουν την Χαμάς. Για να χειροτερέψει τα πράγματα, κι ενώ η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των ΗΕ φώναζε να καταστεί υπεύθυνο το Ισραήλ, ο Πρόεδρος της Παλαιστίνης Mahmoud Abbas- ύστερα από πιέσεις της Ουάσιγκτον- επενέβη για να εμποδίσει αυτή την πρωτοβουλία. Αν και γρήγορα αναθεώρησε, η ζημιά είχε ήδη γίνει, με την δημοτικότητα των ηγετών της Φατάχ να πέφτει στα χαμηλότερα ποσοστά της ιστορίας της.
Ο αραβικός κόσμος ήταν λίγο πιο ευνοημένος από ότι η Φατάχ, ενώ τα αραβικά καθεστώτα, σύμμαχοι των ΗΠΑ, φάνηκαν ακόμα μία φορά ανίκανα να αντιμετωπίσουν τις ισραηλινές δυνάμεις, που εξαπολύθηκαν με την στήριξη της Αμερικής. Το Ιράν και η Συρία προσπάθησαν να επωφεληθούν, κατηγορώντας την αραβική αδράνεια, ενώ η μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία ήταν αυτή της Τουρκίας, που παρουσιάστηκε σαν ένας ισχυρός υπερασπιστής των Παλαιστινίων και συνομιλητής της Χαμάς.
Ενώ η Επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι έδωσε μια ευκαιρία στην Ουάσιγκτον να αποτινάξει την καταστροφική εποχή της πολιτικής Bush και να προσπαθήσει να αντιστρέψει τα εκλογικά αποτελέσματα του 2006 και αντί να προσπαθεί να βρει τρόπους να εμπλέξει την Χαμάς στις ειρηνευτικές διαδικασίες, η κυβέρνηση Ombama απέτυχε να αδράξει την ευκαιρία. Απεναντίας, αγκάλιασε τις πολιτικές του Bush προσπαθώντας να στηριχτεί στον Abbas, ελπίζοντας να περιθωριοποιήσει την Χαμάς. Και αυτό κάνει πιο πιθανή μια επανάληψη της Επιχείρησης Συμπαγές Μολύβι.
Όσο και δελεαστική να φαίνεται μια πιθανή ανταλλαγή του Shalit, σαν ένδειξη ότι το Ισραήλ και η Χαμάς επιτέλους βρίσκουν τρόπους για μια πιο στέρεα συνύπαρξη, είναι όμως λανθασμένη. H ανταλλαγή 1000 Παλαιστινίων φυλακισμένων είναι πικρό ποτήρι για τον Netanyahu που έχει αποτύχει να κερδίσει την Χαμάς και δέχεται πιέσεις από την ισραηλινή κοινή γνώμη, που απαιτεί την ασφαλή επιστροφή του στρατιώτη. Στο μυαλό των ισραηλινών αρπακτικών, το ισχυρό «φόβητρο» της χώρας απαιτεί την τιμωρία της Χαμάς, που επιβάλλει την ανταλλαγή στο Ισραήλ. Το να δώσει και μια δεύτερη νίκη στην Χαμάς με το να άρει τον αποκλεισμό, είναι πολύ για να το επιτρέψει.
Γι’ αυτό και δεν πρέπει να εκπλαγεί κανείς, αν τις επόμενες εβδομάδες ή και μήνες, υπάρξει μια αύξηση των ισραηλινών επιθέσεων στην Γάζα, στοχοποιώντας της Χαμάς, ενώ οι προσπάθειες για την άρση του αποκλεισμού θα εμποδίζονται, με σκοπό να προκαλέσουν την Χαμάς σε αντίποινα και εκτόξευση ρουκετών – μια δικαιολογία για να αρχίσει ο επόμενος γύρος της μάχης.
Τα ισραηλινά media ανέφεραν την συζήτηση ανάμεσα στον Hagai Ben Artzi, και στον Noam Shalit, πατέρα του αιχμάλωτου στρατιώτη, κατά την διάρκεια μιας διαδήλωσης που πραγματοποιήθηκε για να απαιτήσουν από την κυβέρνηση να αναλάβει δράση για την απελευθέρωση του Gilad. Ο Ben Artzi επέπληξε τους διαδηλωτές, λέγοντας πως ο στρατιώτης θα απελευθερωθεί «στον επόμενο πόλεμο της Γάζας». Και όταν ο πατέρας του αιχμαλώτου ρώτησε πότε θα γίνει αυτό, εκείνος απάντησε «είτε σε δύο μήνες είτε σε έξι».
Αναρτήσεις
