Δεν έχει σημασία τι συμβαίνει στην Κοπεγχάγη
Μια περιβαλλοντική καταστροφή συμβαίνει εδώ και τώρα
Ανάμεσα στις πολυσύνθετες και μακρόχρονες λύσεις που συζητιούνται στην Κοπεγχάγη για την αποτροπή της περιβαλλοντικής καταστροφής σε όλον τον κόσμο, υπάρχει ένα μέρος που η καταστροφή ήδη έχει συμβεί, αλλά που θα μπορούσε να ανατραπεί αμέσως με μια απλή πολιτική πράξη.
Στη Γάζα σήμερα δεν υπάρχει νερό που να μην είναι μολυσμένο. Από τα 40.000 νεογέννητα, τα μισά βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο να δηλητηριαστούν από νιτρικό άλας. Τα περιστατικά των μωρών που πάσχουν από «το σύνδρομο των κυανών βρεφών» ή μεθεμογλοβιναιμία , έχουν αυξηθεί επικίνδυνα, ενώ είναι πρωτοφανής ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν εκτεθεί για περισσότερο από δέκα χρόνια στο νιτρικό άλας. Σε κάποιες περιοχές, η περιεκτικότητα του στο νερού είναι 300 φορές υψηλότερη από τα όρια που θέτει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Η αγροτική οικονομία πεθαίνει εξαιτίας του μολυσμένου νερού. Το υπόγειο υδραγωγείο σχεδόν καταρρέει. Τα λύματα από τους υπονόμους, καταλήγουν στο υδραγωγείο και σε δημόσιους χώρους. Ο αποκλεισμός της Γάζας συνεχίζεται εδώ και τέσσερα χρόνια και το ζωτικής σημασίας νερό και οι εγκαταστάσεις υγιεινής, από ετοιμόρροπες που ήταν, οδηγήθηκαν στην πλήρη κατάρρευση εξαιτίας της τρομοκρατικής επίθεσης, σχεδόν ένα χρόνο πριν.
Τι χρειάζεται για να ξεκινήσουν τα δύο προγράμματα των ΗΕ για την αποκατάσταση των αποχετευτικών δικτύων, που ενέκρινε το Ισραήλ; Το πρόγραμμα των ΗΕ για το νερό και για υποδομές υγιεινής, που δεν έχει εγκριθεί ακόμη; Και δύο ακόμα για εσωτερικά δίκτυα αποχέτευσης, που επίσης δεν έχουν εγκριθεί; Το μόνο που χρειάζεται είναι να άρουν για λίγο τον αποκλεισμό, να επιτρέψουν την είσοδο στη Γάζα οικοδομικών υλικών και εξοπλισμού, να επιτρέψουν την έναρξη των εργασιών και να δώσουν μια ευκαιρία στα μωρά να ζήσουν. Ένα τηλεφώνημα από τον Υπουργό Άμυνας του Ισραήλ, είναι αρκετό-σαν πρώιμο χριστουγεννιάτικο δώρο στο προσωπικό των ΗΕ, που εδώ και μήνες είναι έτοιμο να ξεκινήσει την δουλειά και που απογοητεύεται όλο και πιο πολύ σε αυτό το θέμα, όπως και σε τόσα άλλα.
Στις αρχές του 2009, μια απλή ερώτηση που έκανε πρόσωπο με πρόσωπο ο Γερουσιαστής John Kerry, μετά την επίσκεψη του στην Γάζα, προς την ισραηλινή κυβέρνηση, ήταν αρκετή για να επιτρέψουν να περάσουν στην Γάζα τρόφιμα. Ποιος Ευρωπαίος ή Αμερικανός θα ρωτήσει τον Υπουργό Άμυνας του Ισραήλ για τα «μπλε» μωρά»;
Η επιστήμη γι’ αυτή την κατάσταση, είναι κάθετη. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η έκθεση των ΗΕ την περιέγραψε επακριβώς, με λεπτομέρειες που δεν αμφισβητούνται. Αναφέρει ακόμα και τις επιπτώσεις που θα έχουν το Ισραήλ και η Αίγυπτος, στην περίπτωση που το κοινό υδραγωγείο δεν «ξεκουραστεί» και δεν βρεθούν εναλλακτικές πηγές υδροδότησης. Το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των ΗΕ, εκτιμάει ότι θα χρειαστεί να δαπανηθούν 1.5 δις δολάρια τα επόμενα 20 χρόνια, για να αποκατασταθούν οι ζημιές και να δημιουργηθούν εγκαταστάσεις αφαλάτωσης, για να μειωθεί η πίεση των υπόγειων πηγών.
Οι μεγάλες παραλίες της Γάζας ήταν κάποτε οι παιδικές χαρές των κατοίκων, ο χώρος που διαβεβαίωνε την ευτυχία και τον φυσιολογικό τρόπο ζωής, με οικογένειες να κάνουν πικ νικ, ψαράδες να πλέκουν τα δίκτυα τους, παιδιά να κολυμπούν , αγόρια να γυμνάζονται νωρίς το πρωί. Τώρα όμως είναι έρημες και όχι γιατί είναι χειμώνας. Από τον Ιανουάριο, μετά την λήξη της εισβολής του Ισραήλ, περίπου 50 με 60 m3 ακατέργαστων λυμάτων καταλήγουν καθημερινά στην Μεσόγειο, η θάλασσα μυρίζει και έχουν μείνει ελάχιστα ψάρια στα τρία ναυτικά μίλια, που επιτρέπεται στους Παλαιστίνιους να ψαρεύουν.
«Δεν έχουμε πια λόγια να περιγράψουμε πόσο άσχημη είναι εδώ η κατάσταση», λέει ο John Ging, διευθυντής των επιχειρήσεων των ΗΕ στην Γάζα. Ο Ging συντονίζει μια ομάδα 10.000 κυρίως Παλαιστίνιων εργατών που διανέμουν την ανθρωπιστική βοήθεια, το μόνο που χωρίζει τους κατοίκους της Γάζας από την απόλυτη ένδεια. «Έχουμε 80% ανεργία, μια οικονομία που μετά βίας επιβιώνει, κατεστραμμένες υποδομές, αλλά χειρότερο ακόμα και από την ανθρωπιστική κρίση είναι η καταστροφή της κοινωνίας». Η μεγαλύτερη ανησυχία του Ging είναι ότι « 750.000 παιδιά είναι εκτεθειμένα σε ένα περιβάλλον που τα πράγματα αλλάζουν γρήγορα και προς την λάθος κατεύθυνση, όπου η αδικία κυριαρχεί και κάθε μέρα που έρχεται είναι χειρότερη».
Η διεθνής κοινότητα, που έχει συμφωνήσει στην «αποκατάσταση» της υποβαθμισμένης οικονομίας της Γάζας, θα πρέπει να ντρέπεται. Το να σταματήσει την κρίσιμη κατάσταση του νερού, θα πρέπει να είναι το πρώτος της βήμα για να σπάσει τον αποκλεισμό.
Αναρτήσεις
