Διεθνής αμνηστία: Το Ισραήλ δίνει νερό με το σταγονόμετρο στους Παλαιστίνιους

Πηγή: http://www.amnesty.org/en/ 27 Οκτώβρη 2009

Η Διεθνής Αμνηστία κατηγορεί το Ισραήλ ότι αρνείται στους Παλαιστίνιους το δικαίωμα πρόσβασης σε επαρκή ποσότητα νερού με το να διατηρεί τον πλήρη έλεγχο στις κοινές υδάτινες πηγές και με το να εφαρμόζει πολιτικές διάκρισης. Αυτές περιορίζουν αλόγιστα την διάθεση νερού στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη και εμποδίζουν τους Παλαιστίνιους να αναπτύξουν αποτελεσματικές υποδομές ύδρευσης.

Η Donatella Rovera, ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας στο Ισραήλ και στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, λέει: « Το Ισραήλ επιτρέπει την πρόσβαση στους Παλαιστίνιους μόνο σε ένα μικρό τμήμα των κοινών υδάτινων πηγών, οι οποίες βρίσκονται κυρίως στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, ενώ οι παράνομοι ισραηλινοί εποικισμοί στην περιοχή απολαμβάνουν απεριόριστων ποσοτήτων. Ο ισραηλινός αποκλεισμός της Γάζας έχει χειροτερέψει την ήδη υπάρχουσα τρομαχτική κατάσταση εκεί».

Στην καινούρια εκτενή έρευνα της, η Διεθνής Αμνηστία αποκαλύπτει την έκταση των διακρίσεων και των πρακτικών που χρησιμοποιούν οι Ισραηλινοί στην διαχείριση υδάτων προκειμένου να απαγορεύσουν στους Παλαιστίνιους την πρόσβαση σε νερό.

Το Ισραήλ χρησιμοποιεί περισσότερο από το 80% του νερού από το Ορεινό Υδραγωγείο, την κύρια υπόγεια πηγή νερού στο Ισραήλ και στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, ενώ περιορίζει την πρόσβαση των Παλαιστινίων μόλις στο 20%. Το Ορεινό Υδραγωγείο είναι η μοναδική πηγή νερού για τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης, ενώ είναι μία από τις πολλές πήγες του Ισραήλ, το οποίο εκμεταλλεύεται κατά αποκλειστικότητα και όλο το διαθέσιμο νερό του Ιορδάνη Ποταμού.

Ενώ η ημερήσια κατανάλωση των Παλαιστινίων μετά βίας αγγίζει τα 70 λίτρα ανά άτομο ημερησίως, η αντίστοιχη κατανάλωση των Ισραηλινών φτάνει τα 300 λίτρα, δηλαδή τέσσερις φορές παραπάνω. Σε κάποιες αγροτικές περιοχές, οι Παλαιστίνιοι επιβιώνουν με σχεδόν 20 λίτρα ημερησίως, το κατώτατο όριο κατανάλωσης για οικιακή χρήση σε περιόδους έκτατης ανάγκης. Περίπου 180.000-200.000 Παλαιστίνιοι σε αγροτικές περιοχές δεν έχουν πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό, ενώ ο στρατός του Ισραήλ τους εμποδίζει ακόμα και από το να συγκεντρώνουν το βρόχινο νερό.

Αντίθετα, οι Ισραηλινοί έποικοι που μένουν στην Δυτική Όχθη, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, έχουν καλλιέργειες με συνεχόμενη άρδευση, κήπους με πλούσια βλάστηση και πισίνες. Οι περίπου 450.000 έποικοι καταναλώνουν την ίδια ή μεγαλύτερη ποσότητα νερού με τους 2.300.000 Παλαιστίνιους.

Στην Λωρίδα της Γάζας, 90-95% του νερού στο Παράκτιο Υδραγωγείο, την μοναδική υδάτινη πηγή της περιοχής, είναι μολυσμένο και ακατάλληλο για πόση. Ωστόσο, το Ισραήλ δεν επιτρέπει την μεταφορά νερού από το Ορεινό υδραγωγείο της Δυτικής Όχθης προς την Γάζα. Τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα που εφάρμοσε το Ισραήλ τα τελευταία χρόνια για την είσοδο στη Λωρίδα της Γάζας υλικών και αναγκαίου εξοπλισμού για την ανάπτυξη και επιδιόρθωση των υποδομών, έχουν εκφυλίσει την κατάσταση της ύδρευσης και της υγιεινής στην Γάζα, η οποία έχει φτάσει πλέον σε κρίσιμο σημείο.

Για να αντεπεξέλθουν στην έλλειψη νερού και λόγω του ότι δεν υπάρχουν δίκτυα ύδρευσης, οι Παλαιστίνιοι αναγκάζονται να προμηθεύονται νερό, συνήθως αμφίβολης ποιότητας, από κινητές δεξαμενές νερού σε πολύ υψηλότερη τιμή. Άλλοι καταφεύγουν σε μέτρα για εξοικονόμηση νερού, τα οποία είναι επιβλαβή για την υγεία τους και για την υγεία της οικογένειας τους και εμποδίζουν την κοινωνικό-οικονομική ανάπτυξη.

«Για πάνω από 40 χρόνια, οι περιορισμοί που εφάρμοσε το Ισραήλ στην πρόσβαση των Παλαιστινίων στο νερό, έχουν εμποδίσει την ανάπτυξη υποδομών ύδρευσης και εγκαταστάσεων στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη. Κατ’ εξακολούθηση απαγορεύουν σε εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστινίων το δικαίωμα να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή, να έχουν επαρκή ποσότητα φαγητού, να αναπτύξουν οικιστική και υγειονομική δραστηριότητα και να αναπτυχθούν οικονομικά», λέει η Donatella Rovera.

Το Ισραήλ κατέχει μεγάλες εκτάσεις της Παλαιστίνης, πλούσιες σε νερό και εμποδίζει την πρόσβαση των Παλαιστινίων σε αυτές. Έχει επιβάλει ένα περίπλοκο σύστημα αδειών, που θα πρέπει οι Παλαιστίνιοι να αποκτήσουν από τον Ισραηλινό στρατό, προκειμένου να υλοποιήσουν προγράμματα ύδρευσης και άρδευσης στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη. Οι αιτήσεις για άδεια συνήθως απορρίπτονται ή αποτελούν αντικείμενο μεγάλης καθυστέρησης.

Οι περιορισμοί που εφαρμόζει το Ισραήλ στην μετακίνηση πολιτών και αγαθών στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, επιπρόσθετα δυσκολεύουν την προσπάθεια των Παλαιστινίων να υλοποιήσουν προγράμματα ύδρευσης και υγιεινής ή ακόμα και να διανείμουν μικρές ποσότητες νερού. Οι υδροφόρες αναγκάζονται να ακολουθούν μεγάλες διαδρομές προκείμενου να αποφύγουν τα σημεία ελέγχου των Ισραηλινών και τους απαγορευμένους για τους Παλαιστίνιους δρόμους, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η τιμή του νερού. Στις αγροτικές περιοχές, οι Παλαιστίνιοι συνεχώς αγωνίζονται για την ικανής ποσότητας νερού για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, καθώς ο στρατός του Ισραήλ καταστρέφει τις δεξαμενές συγκέντρωσης βρόχινου νερού και κατάσχει τις υδροφόρες. Αντίθετα, τα αρδευτικά συστήματα ψεκασμού που χρησιμοποιούν οι γειτονικοί εποικισμοί και που ποτίζουν κατά την διάρκεια του μεσημεριού, αποτελούν σπατάλη νερού, καθώς η μισή ποσότητα εξατμίζεται πριν καν φτάσει το έδαφος.

Σε κάποια Παλαιστινιακά χωριά, επειδή η πρόσβαση σε νερό είναι αυστηρά περιορισμένη, οι αγρότες δεν είναι σε θέση να καλλιεργήσουν την γη ή ακόμα και να καλλιεργήσουν μικρές ποσότητες για προσωπική κατανάλωση ή για ζωική τροφή, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να μειώνουν το μέγεθος των κοπαδιών τους.

«Το νερό είναι βασικό αγαθό, αλλά για τους περισσότερους Παλαιστίνιους ακόμα και η εξεύρεση χαμηλής ποιότητας νερού είναι πολυτέλεια που δύσκολα μπορούν να έχουν», λέει η Donatella Rovera. «Το Ισραήλ πρέπει να σταματήσει τις πολιτικές διάκρισης, να άρει άμεσα όλους τους περιορισμούς που έχει εφαρμόσει στους Παλαιστίνιους και να αναλάβει την ευθύνη των προβλημάτων που έχει δημιουργήσει, επιτρέποντας στους Παλαιστίνιους να έχουν πρόσβαση στις κοινές υδάτινες πηγές».

Για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να κατεβάσετε ολόκληρη την αναφορά στη διεύθυνση: http://www.amnesty.org/en/library/info/MDE15/027/2009/en