Ένα μεγάλο ευχαριστώ

Άρθρο του Ilan Pappe. Πηγή: http://electronicintifada.net, 4 Σεπτέμβρη 2009

Σήμερα ήταν μια μοναδική ημέρα στην ιστορία κι αυτό έχει να κάνει με την κάλυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τη συζήτηση που έγινε στο Ισραήλ. Όλα τα ηλεκτρονικά πρακτορεία, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση αναφέρονταν στην κατοχή και την καταπίεση των Παλαιστινίων και το σημαντικότερο ήταν πως οι αναφορές είχαν να κάνουν με το πιθανό τίμημα που αυτές οι πολιτικές επιφέρουν. Η συζήτηση κράτησε μόνο 12 ώρες και αύριο τα υπάκουα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης θα συνεχίσουν να παπαγαλίζουν το νέο κυβερνητικό μήνυμα προς τις μάζες ότι η "σύγκρουση" έχει τελειώσει και πρόκειται να λυθεί σύντομα. Από τη μία πλευρά έχουμε χαρούμενους και τυχερούς Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη (βλ. τα τελευταία άρθρα του Thomas Friedman στους The New York Times και του Ari Shavit στην Haaretz), και από την άλλη, δυστυχώς, αυτούς που επέλεξαν να μείνουν έξω από την ευχάριστη νέα πραγματικότητα: τους καταπιεσμένους Παλαιστίνιους που εξακολουθούν να ζουν υπό το δικτατορικό καθεστώς της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας.

Αύριο όλα θα επιστρέψουμε στη θλιβερή πραγματικότητα στην οποία Παλαιστίνοι φοιτητές φυλακίζονται καθημερινά χωρίς δίκη στη Ναμπλούς, τα παιδιά Παλαιστινίων δολοφονούνται κοντά στη Ραμάλα, όπως συνέβη σήμερα. Θα επανέλθουμε στην πραγματικότητα των κατεδαφίσεων σπιτιών, όπως συνέβη πριν από δύο εβδομάδες στην Ιερουσαλήμ, στη συνέχιση του στραγγαλισμού της Λωρίδας της Γάζας και στη συνέχιση της εκτόπισης των Παλαιστινίων, όπου κι αν βρίσκονται. Αλλά σήμερα, αυτοί από εμάς που έτυχε να είμαστε εδώ, σε αυτή την περιοχή, είδαμε ένα φως, ένα πολύ ισχυρό φως, που φώτισε για μια πολύ σύντομη στιγμή τον ορίζοντα μιας διαφορετικής πραγματικότητας, αυτής της ειρήνης και της συμφιλίωσης.

Κι αυτό λόγω της απόφασης της νορβηγικής κυβέρνησης να αποσύρει τις επενδύσεις της από την ισραηλινή εταιρεία υψηλής τεχνολογίας Elbit (λόγω της συμμετοχής της στην κατασκευή και διατήρηση του τείχους του απαρτχάιντ). Δεν πρέπει να υπερβάλουμε για αυτό το γεγονός: μόνο ένα τμήμα της Elbit, η Elbit Systems, επηρεάστηκε. Αλλά το σημαντικό δεν είναι το ποιόν στόχευε, αλλά ποιός έλαβε την απόφαση: το νορβηγικό Υπουργείο Οικονομικών μέσω του Συμβουλίου ηθικής δεοντολογίας. Δεν ήταν λιγότερο σημαντικός ο τρόπος με τον οποίο λήφθηκε η απόφαση: η ίδια η Υπουργός ανακοίνωσε την κίνηση σε μια συνέντευξη Τύπου. Αυτό είναι που διαφοροποίησε για λίγο το σκηνικό μέσα στο σιωνιστικό κράτος.

Συνήθως τα στρατιωτικά θέματα ή τα θέματα εξωτερικής πολιτικής συζητούνται στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης από στρατηγούς ή από πολιτικούς επιστήμονες που προσλαμβάνονται από τον ακαδημαϊκό χώρο οι οποίοι δίνουν στους δημοσιογράφους αυτό που θέλουν να ακούσουν ως σχόλιο. Στην περίπτωση αυτή, όπως θα μπορούσε κανείς να καταλάβει από τις ερωτήσεις που οι δημοσιογράφοι έθεσαν στους προσκεκλημένους να σχολιάσουν το γεγονός, αυτό που ήθελαν να ακούσουν ήταν ότι πίσω από την απόφαση βρίσκεται η μουσουλμανική μειονότητα της Νορβηγίας, ή ότι μπορεί να εξηγηθεί από τον παραδοσιακό αντισημιτισμό ή πως οι καινούριοι Γέροντες της αντι-Σιών, με νέους συμμετέχοντες – τις κυβερνήσεις του Ιράν και της Λιβύης – τη δημιούργησαν. Όμως, δεδομένου ότι ο στόχος ήταν μια υψηλής τεχνολογίας εταιρεία, οι σχολιαστές που καλέστηκαν στα ζωντανά δελτία ήταν είτε οικονομικοί εμπειρογνώμονες, όπως οικονομικοί ανταποκριτές των εφημερίδων της χώρας ή επικεφαλείς της βιομηχανίας και των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας της χώρας. Οι απόψεις των σχολιαστών αυτών απέχουν πολύ από εκείνες που συνήθως εκφράζονται εδώ σε παρόμοιους χώρους. Αυτοί ασχολούνται με την οικονομική πραγματικότητα και τα γεγονότα της ζωής, και λιγότερο με τη μυθολογία και τα ιδεολογικά κατασκευάσματα. Και εξήγησαν, σε ώρα υψηλής ακροαματικότητας, ότι στην πραγματικότητα η νορβηγική ευαισθησία για τα ανθρώπινα δικαιώματα οδήγησε σε αυτή την τελευταία ενέργεια και πολύ πιθανά στο μέλλον θα ληφθούν παρόμοια μέτρα. Για τους αναγνώστες αυτής της ιστοσελίδας, αυτό μπορεί να ακούγεται βαρετό ή πολύ στοιχειώδες, αλλά ο μέσος ακροατής και θεατής στο Ισραήλ δεν έχει εκτεθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό σε τέτοιες σαφείς διατυπώσεις στα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης από mainstream δημοσιογράφους και προσωπικότητες.

Η σημασία αυτής της δυστυχώς, βραχύβιας έκθεσης του μέσου Ισραηλινού στο τι κρύβεται πίσω από το Τείχος του απαρτχάιντ και τα τείχη που περικυκλώνουν τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, πηγάζει από τη θέση της Kristin Halvorsen, της υπουργού Οικονομικών της Νορβηγίας που ανακοίνωσε η ίδια την απόφαση για την άρση των επενδύσεων. Είναι η πρώτη επίσημη πράξη αυτού του είδους από μια δυτική κυβέρνηση. Θυμίζει την πρώτη ημέρα, όταν οι κυβερνήσεις εισάκουσαν τις πιέσεις των κοινωνιών τους στη Δύση να ενεργήσουν κατά του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική. Όλοι συγκινηθήκαμε βαθιά, και δικαίως, όταν τολμηρά συνδικάτα έλαβαν αποφάσεις κατά του Ισραήλ. Ήμασταν όλοι πολύ αισιόδοξοι, όταν το Διεθνές Δικαστήριο καταδίκασε το Τείχος και όταν θαρραλέα άτομα, με πρόσφατο παράδειγμα τον σκηνοθέτη Κεν Λόουτς, παίρνουν σκληρή θέση κατά της συμμετοχής σε κάτι που αντιπροσωπεύει επίσημα το Ισραήλ. Αλλά τώρα υπάρχει μια εξέλιξη, ένα άλμα προς τα εμπρός και μια δυναμική που πρέπει να κρατηθεί και να συντηρηθεί!

Πρόκειται για ένα σαφές μήνυμα για όλους τους καλοπροαίρετους ανθρώπους στη Δύση που αναζητούν τρόπους για να βοηθήσουν τους Παλαιστίνιους, τη στιγμή που βρίσκονται στο ναδίρ. Θέλουν να διαδηλώνουν και να πηγαίνουν ειρηνικά με πλοία στη Γάζα, θέλουν να διευκολύνουν περισσότερες συναντήσεις μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων και δεν διστάζουν, παρ’ όλα τα εμπόδια, να κάνουν εθελοντική δουλειά στα κατεχόμενα εδάφη. Όλα αυτά είναι ευγενείς δράσεις αλλά αυτό που μπορούν να κάνουν καλύτερα οι άνθρωποι αυτοί στη Δύση, είναι να αλλάξουν την Δυτική κοινή γνώμη. Και εάν μία κυβέρνηση έχει ήδη αλλάξει αισθητά το πλαίσιο και τους κανόνες του παιχνιδιού – ακόμα και αν πρόκειται για μια πολύ μικρή απόφαση που μπορεί ακόμη και να αναθεωρηθεί υπό την έντονη σιωνιστική αντίδραση – θα ακολουθήσουν σίγουρα κι άλλες. Προς το παρόν το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε μια γενναία πολιτικό που θα μείνει στις σελίδες της ιστορίας, ως κάποια που άνοιξε το δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον για όλους στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.